Το ξύλο είναι ένα κατεξοχήν εύφλεκτο υλικό αλλά μπορεί με επεξεργασία, με κατάλληλα προστατευτικά μέσα να γίνει ανθεκτικό στη φωτιά. Αυτά τα προστατευτικά μέσα είναι είτε άλατα, κυρίως ανόργανα – ιδιαίτερα άλατα του φωσφορικού και βορικού οξέως – είτε άλλες προστατευτικές ουσίες, κυρίως οργανικές ενώσεις, οι οποίες κατά την εκδήλωση της πυρκαγιάς σχηματίζουν ένα στρώμα αφρού πάνω στην προστατευόμενη επιφάνεια.
Μεγάλων διαστάσεων ξύλινες κατασκευές μπορούν, σε περίπτωση πυρκαγιάς να συμπεριφερθούν ευνοϊκότερα από άποψης ασφάλειας, από μερικά άλλα υλικά που θεωρούνται άκαυστα. Η ευνοϊκότερη αυτή συμπεριφορά οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι λόγω της χαμηλής θερμοαγωγιμότητας, τα εξωτερικά στρώματα των δοκών μπορούν να προστατεύσουν τα εσωτερικά στρώματα αυτών από τις υψηλές θερμοκρασίες και αφετέρου στο γεγονός ότι λόγω του χαμηλού συντελεστή θερμικής διαστολής του ξύλου, οι φορείς και οι κολώνες δεν παραμορφώνονται καθόλου. Η στερεότητα του ξύλου, ελαττώνεται μόνο σιγά - σιγά και προοδευτικά, όταν αυξάνει η θερμοκρασία, σε αντίθεση με τα μέταλλα και τα πλαστικά.