Χάλυβες οπλισμού σκυροδέματος οι οποίοι επιδέχονται ηλεκτροσυγκόλληση μόνο με παράθεση και των οποίων η συγκολλησιμότητα ελέγχεται με δοκιμή εφελκυσμού και δοκιμή κάμψης.
Μέχρι την αρχή της δεκαετίας του 1960 η κατηγορία χάλυβα που χρησιμοποιούνταν στη χώρα μας ήταν ο χάλυβας St I κατά DIN 488 ή S220 κατά ΕΛΟΤ 959, δηλ. λείες ράβδοι , προϊόν θερμής έλασης από χάλυβα, συγκολλήσιμο υπό προϋποθέσεις. Ο χάλυβας αυτός ελάχιστα χρησιμοποιείται σήμερα.
Από τη δεκαετία του 60 και μετά εμφανίζεται ο χάλυβας St IΙΙ (κατά DIN 488) που από το 1987 μέχρι σήμερα διατίθεται με την ονομασία S400 (κατά ΕΛΟΤ 959). Πρόκειται για ράβδους με νευρώσεις, από χάλυβα συγκολλήσιμο υπό προϋποθέσεις, που οφείλει την αντοχή του στη χημική του σύνθεση, είναι προϊόν θερμής έλασης και χρησιμοποιείται και αυτός ελάχιστα σήμερα.
Την ίδια περίοδο, τις δεκαετίες '60 και '70, εμφανίζεται και ο ελικοχάλυβας, που ήταν προϊόν ψυχρής κατεργασίας. Η ψυχρή κατεργασία ήταν η στρέψη του προϊόντος που προερχόταν από θερμή έλαση και είχε τη χημική σύνθεση του χάλυβα St I. Μετά τη στρέψη αποκτούσε την αντοχή του χάλυβα St III ή S400.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 εμφανίζονται στη χώρα μας οι νευροχάλυβες S500 (κατά ΕΛΟΤ 959 ). Πρόκειται για χάλυβες υψηλής αντοχής, συγκολλήσιμους υπό προϋποθέσεις. Σήμερα ελάχιστα χρησιμοποιούνται.
Οι χάλυβες κατηγορίας S500 είναι προϊόντα θερμής έλασης χωρίς καμία παραπέρα θερμική ή ψυχρή κατεργασία και οφείλουν την αντοχή τους στη χημική τους σύνθεση. Χάλυβες S500, προϊόντα ψυχρής κατεργασίας, χρησιμοποιούνται μόνο στα πλέγματα.
Όλοι οι παραπάνω αναφερθέντες χάλυβες ελάχιστα χρησιμοποιούνται σήμερα. Στον παρόντα Οδηγό αναφέρονται οι τρεις βασικές κατηγορίες αυτών, περισσότερο για λόγους πληροφοριακούς, αλλά και για γνώση του αντικειμένου σε περιπτώσεις επισκευών ή επεκτάσεων.