1

Στις στέγες με φέροντα μεταλλικά στοιχεία, ή στοιχεία οπλισμένου σκυροδέματος, με

- στο επίπεδο των αμειβόντων ή σε ανάρτηση υπό μορφή ψευδοροφών

- ανάμεσα σε δύο σε απόσταση μεταξύ τους επάλληλες επιστεγάσεις

η θερμομονωτική εξασφάλιση των στεγασμένων χώρων εξαρτάται:

1- από την ευστάθεια της όλης δομής της επιστέγασης που είναι συνάρτηση:

- της κατάλληλης επιλογής των χαλυβδοελασμάτων από στατικής πλευράς ως και

- των διαφόρων εξαρτημάτων στερέωσης τόσο για την ευστάθεια των

χαλυβδοελασμάτων όσον για τη στεγανοποίηση των οπών στερέωσης, όπως και

διατήρησης των θερμομονωτικών στρώσεων στη θέση τους

- της τοποθέτησης κατάλληλων εξαρτημάτων για τη περιμετρική σφράγιση των

νευρώσεων της επιστέγασης, για την αποκατάσταση της συνέχειας μεταξύ στέγης

και κατακόρυφων στοιχείων κελύφους ως και μεταξύ διαφόρων επιπέδων στέγης.

2 - από την υγρομετρία των στεγασμένων χώρων η οποία δεν θα πρέπει να είναι

(βλέπε σχετικά σημείωση 1 της παραγράφου 2.2.3.3 του κυρίου μέρους)

3 - από τη θέση τοποθέτησης της θερμομόνωσης ως προς τα διάφορα στοιχεία της στέγης

4 - από την τιμή της διαπέρασης του φράγματος υδρατμών που αναγκαστικά πρέπει

να είναι επικολλημένα στο θερμομονωτικό υλικό

(βλέπε σχετικά με διαπέραση σημείωση 2.3 παραγράφου 2.2.3.3 του κυρίου μέρους)

5 - από τη δυνατότητα αερισμού του ενδιαμέσου κενού μεταξύ επιστέγασης και

θερμομόνωσης όταν η τελευταία τοποθετείται κάτω από τις τεγίδες στο επίπεδο των

αμειβόντων ή σε ανάρτηση ως και από τις πρόσθετες διατάξεις στην εσωτερική

6 - από τη θερμομονωτική ικανότητα του κελύφους του κτιρίου και από τις διατάξεις

εξασφάλισης της συνέχειας της θερμομόνωσης αυτού με την αντίστοιχη της στέγης

2.2 Επιφανειακή προστασία χαλυβδοελασμάτων

- ψευδαργύρου μάζας 100 gr/m² στη μία όψη ή 225 επί των δύο όψεων

- κράματος ψευδαργύρου – αλουμινίου μάζας 200 gr/m² επί των δύο όψεων

- οργανική έγχρωμη της κατηγορίας των ρητινών με του απαραίτητου ασταριού

Ελάχιστες διαστάσεις μεταλλικά ή ξύλινα (σχήμα 1) πακτούμενα σε δοκούς ή σε πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος (σχήμα 2) με κατάλληλη διάταξη του οπλισμού του άνω πέλματος. Στην περίπτωση προεντεταμένων δοκών η πάκτωση των στοιχείων του σχήματος 2 πραγματοποιείται σε πρόσθετο πάχος σκυροδέματος επί του άνω πέλματος εφ’ όσον έχουν προβλεφθεί οι κατάλληλοι οπλισμοί (σχήμα 3).

πακτωμένων στοιχείων σε οπλισμένα σκυροδέματα (σχήματος 3)

Χρησιμοποιούνται τα Εξαρτήματα 6, 7, 8, 9 και 11 πάντοτε με ειδικούς μεταλλικούς

καβαλάρηδες και με ροδέλες στήριξης και στεγάνωσης Εξ. 3.

Σε ξύλινες τεγίδες, η στερέωση γίνεται με στριφώνια διαμέτρου ≥ 8 mm ή με ειδικές βίδες Εξ. 8

Στις μεταλλικές τεγίδες, αυτοδιατρητικές βίδες διαμέτρου ≥ 5,5 mm ή τα ειδικά στηρίγματα Εξ 11.

Χρησιμοποιούνται τα εξαρτήματα Εξ 6 τα Εξ 5 για ξύλινες τεγίδες και τα Εξ 2 για τεγίδες διπλού

Τα εξαρτήματα Εξ 11 δεν χρησιμοποιούνται γιατί τραυματίζουν τη θερμομόνωση.

- oι ροδέλες στεγάνωσης από ελαστομερές υλικό έχουν διάμετρο 16 mm και πάχος 2 mm

2.5 Kατανομή και ελάχιστη πυκνότητα στερεώσεων

- για τις ακραίες νευρώσεις κατάληξης: σε κάθε τεγίδα (Α)

- στην προτελευταία και τελευταία νεύρωση πριν από τα λούκια και τους κορφιάδες: όλες οι νευρώσεις (Β)

- στις υπόλοιπες περιοχές στερεούται μια ενδιάμεση νεύρωση. Στην περίπτωση πολλών ενδιαμέσων νευρώσεων, στερεούται τουλάχιστο σε κάθε τεγίδα ή κεντρική νεύρωση ή εναλλάξ οι δύο νευρώσεις από τον άξονα του χαλυβδοελάσματος

- στις εγκάρσιες επικαλύψεις των χαλυβδοελασμάτων στερεούνται όλες οι νευρώσεις επί των τεγίδων (C) Στην περίπτωση τοποθέτησης των στερεώσεων στα επίπεδα τμήματα μεταξύ των νευρώσεων, αυτές τοποθετούνται εκατέρωθεν αυτών, όταν το μεταξόνιο των κυρίων νευρώσεων είναι ≥ 250 mm

- στις διελεύσεις αγωγών που διακόπτουν τουλάχιστον δύο κύριες νευρώσεις, στερεούνται όλες οι νευρώσεις σε επιπλέον ενδιάμεσες ξύλινες δοκούς.

Για να ληφθούν υπόψη οι αυξημένες καταπονήσεις στην περίμετρο της στέγης στερεούνται όλες οι κύριες νευρώσεις.

- στην τελευταία και προτελευταία τεγίδα πριν από το εξωτερικό λούκι

- στην τελευταία και προτελευταία τεγίδα πριν από του κορφιά

- σε κάθε τεγίδα για το χαλυβδοέλασμα που καταλήγει και καλύπτει μετωπικό τοίχο και σε πλάτος στέγης 1,0m.

σύμφωνα με την παράγραφο 6.1.4.3.2 της Βιβλιογραφίας

- Μήκος επικάλυψης R όταν δεν προβλέπεται παρεμβολή στεγάνωσης ανάλογα της κλίσης στέγης

- Μήκος επικάλυψης R όταν παρεμβάλλεται στεγάνωση

- θέση τοποθέτηση της στεγάνωσης σύμφωνα με τα σχήματα 5. Υλικό στεγάνωσης μαστίχα ή κορδόνι πολυουρεθάνης.

2.7 Ραφή και στερέωση των κατά μήκος επικαλύψεων των χαλυβδοελασμάτων

Οι κατά μήκος επικαλύψεις των νευρώσεων στερεούνται (ράβονται) με αυτοδιατρητικές ή αυτοκοχλιοφορούμενες βίδες.

Η απόσταση μεταξύ των βιδών L είναι συνάρτηση του μήκους του χαλυβδοελάσματος και της θέσης του κτιρίου όπως προκύπτει από τον επόμενο ΠΙΝΑΚΑ

Μήκος χαλυβδοελάσματος m	Κανονική θέση με κλίση ≥ 10%	Εκτεθειμένη θέση ή κλίση < 10% για όλες τις θέσεις
L≥ 2	L	L/2
2<L≤3,50	L/2	1m
L>3,50	1 m	1m

Σημείωση: αναφορικά με τις θέσεις της στέγης

- Προστατευμένη: αυτή που βρίσκεται στο βάθος κοιλάδας, που περιβάλλεται από λόφους σε όλη την

περίμετρό της και δεν επηρεάζεται από τους ανέμους οιασδήποτε κατεύθυνσης

- Κανονική: αυτή που βρίσκεται σε κοιλάδα μεγάλης επιφάνειας με κλίσεις < του 100%

- Εκτεθειμένη: αυτή που βρίσκεται σε παραθαλάσσιες περιοχές και σε βάθος 10 km από την ακτή

Παράδειγμα: εάν το χαλυβδοέλασμα έχει μήκος 2,50 m, η στέγη έχει κλίση <10 % και είναι σε

εκτεθειμένη περιοχή ή απόσταση μεταξύ των βιδών θα είναι μικρότερη του 1,0 m

H στερέωση των επικαλυμμένων νευρώσεων επί των τεγίδων, θεωρείται ότι αποτελεί μέρος των

Οι βίδες θα είναι ανοξείδωτες, θα έχουν διάμετρο τουλάχιστο 4,8 mm και ελάχιστο μήκος 19 mm,

με πρόσθετη απαίτηση να ξεπερνούν το έλασμα τουλάχιστο ίσο με τη διάμετρό τους.

Πάντοτε πρέπει να χρησιμοποιούνται με τις βίδες οι ροδέλες στήριξης και στεγάνωσης

Η προς τα άνω παρουσία των νευρώσεων απαιτεί τη χρησιμοποίηση ειδικών τεμαχίων για

την αποκατάσταση της συνέχειας και την εξασφάλιση της στεγανότητας, στις αλλαγές επιπέδων επιστέγασης, στις καταλήξεις στέγης, όπως και στις ειδικές διατάξεις αερισμού, φωτισμού και καταπακτών απομάκρυνσης καπνού.

Η χρησιμοποίηση των Ειδικών Τεμαχίων και η θέση τοποθέτησής του σημειούται σε όλες τις χαρακτηριστικές τομές της στέγης.

- που φέρουν εγκοπές για την προσαρμογή τους με τις νευρώσεις της επιστέγασης όπως:

- που φέρουν θηλυκές νευρώσεις για την προσαρμογή τους με τις αντίστοιχες προεξέχουσες όπως:

- που παρεμβάλλονται για τη διαμόρφωση της διπλής επιστέγασης, όπως στην περίπτωση της 4^ης

Διάταξης που χρησιμοποιούνται τα ΕΤ25 έως ΕΤ28

- που σφραγίζουν τις νευρώσεις της επιστέγασης στη 2^η και 3^η Διάταξη. Ειδικό Τεμάχιο ΕΤ34

- που αντικαθιστούν κανονικά τεμάχια επιστέγασης με άλλα ειδικά, στα οποία δύνανται

να προσαρμοσθούν διατάξεις αερισμού, διαφανή στοιχεία (θόλοι φωτισμού), καταπακτές απομάκρυνσης καπνού όπως τα ΕΤ17 έως ΕΤ24

- που χρησιμοποιούνται για την προσαρμογή και συνέχιση της επιστέγασης σε αλλαγές κατεύθυνσης των επιπέδων της στέγης, στις συνδέσεις με κατακόρυφα στοιχεία κελύφους όπως τα ΕΤ9 έως ΕΤ15, ΕΤ30 έως ΕΤ33, ΕΤ35, ΕΤ36.

- της θέσης τοποθέτησης της θερμομόνωσης ως προς τις τεγίδες και τους αμείβοντες

- του προβλεπόμενου ή όχι αερισμού δηλαδή εάν η στέγη είναι ψυχρή ή θερμή (βλέπε σχετική Σημείωση)

Σύμφωνα με τις διαφοροποιήσεις, προκύπτουν οι Διατάξεις:

- Πρώτη Διάταξη: η θερμομόνωση τοποθετείται κάτω από τις τεγίδες στο επίπεδο των αμειβόντων, ή αναρτημένη υπό μορφή ψευδοροφής (με κλίση ή οριζόντια), σε συνδυασμό με ρυθμιστή συμπυκώνσεως

- Δεύτερη Διάταξη: η θερμομόνωση τοποθετείται επί των τεγίδων υπό μορφή παπλώματος.

- Τρίτη Διάταξη: η θερμομόνωση τοποθετείται ανάμεσα στις τεγίδες. Αποτελείται από αυτοφερόμενα θερμομονωτικά φύλλα ή από μη αυτοφερόμενα επί ακάμπτων φύλλων. Πρόκειται για θερμή στέγη.

- Τέταρτη Διάταξη: η θερμομόνωση τοποθετείται ανάμεσα σε δύο σε απόσταση μεταξύ τους, επάλληλες επιστεγάσεις.

Σημείωση αναφορικά με τις ψυχρές και θερμές στέγες

1. Ψυχρές στέγες χαρακτηρίζονται εκείνες όπου προβλέπεται να υπάρχει κάτω από την επιστέγαση και πάνω από τη θερμομόνωση μια αεριζόμενη ζώνη σε επικοινωνία με τον αέρα εκτός κτιρίου. Στις ψυχρές στέγες υπάγονται εκείνες της Πρώτης Διάταξης.

2. Θερμές στέγες χαρακτηρίζονται εκείνες όπου δεν προβλέπεται η ως άνω αναφερόμενη ζώνη ή εφ’ όσον υπάρχει ενδιάμεσο κενό μεταξύ θερμομόνωσης και επιστέγασης αυτό δεν θα πρέπει να επικοινωνεί

με τον εξωτερικόν αέρα. Στις θερμές στέγες υπάγονται εκείνες των προηγουμένων διατάξεων εκτός της πρώτης, στις οποίες είναι υποχρεωτικό να σφραγίζονται οι νευρώσεις με το Ειδικό Τεμάχιο ΕΤ 34.

3. Όταν πρόκειται να επιλεγεί η λύση της ψυχρής στέγης πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπόψη οι τοπικές κλιματικές συνθήκες (σχετικές υγρασίες – τοπικοί άνεμοι, θερμοκρασίες).

3.2 Περιορισμοί εφαρμογής των Διατάξεων θερμομόνωσης από πλευράς υγρομετρίας των στεγασμένων χώρων

Οι Διατάξεις θερμομόνωσης της προηγουμένης παραγράφου, επιτρέπονται να εφαρμοσθούν σε στέγες θερμομονωμένων κτιρίων όταν η υγρομετρία των χώρων αυτών είναι χαμηλή (W/N ≤ 2,5 gr/m³) ή ( 2,5 < W/N ≤ 5 gr/m³).

(Βλέπε σχετικά για την υγρομετρία σημείωση 1 της παραγράφου 2.2.3.3 του κυρίου μέρους).

Σημείωση αναφορικά με τους πρώτους ως άνω περιορισμούς

Οι περιορισμοί τίθενται για την προφύλαξη των θερμομονωτικών υλικών από συμπυκνώσεις υδρατμών, δεδομένου ότι με τον τρόπο που τοποθετούνται δεν είναι δυνατό να εξασφαλισθεί ικανοποιητική στεγανότητα στις ενώσεις των υλικών μεταξύ τους, έστω και αν έχουν επικολλημένο στην κάτω επιφάνειά τους φράγμα υδρατμών.

Ένας πρόσθετος λόγος των περιορισμών είναι προφύλαξη των χαλυβδοελασμάτων από διάβρωση της κάτω επιφάνειάς τους από τις συμπυκνώσεις υδρατμών.

3.3 Πρώτη Διάταξη: Θερμομόνωση κάτω από τις τεγίδες στο επίπεδο αμειβόντων (σχήματα 1 έως 3)

Η θερμομόνωση τοποθετείται σε ψευδοροφή οριζόντια ή παράλληλη προς τους αμείβοντες. Η όλη συνδεσμολογία της ανάρτησης πρέπει να είναι τέτοια ώστε όλα τα φορτία που εξασκούνται από την ψευδοροφή να μεταβιβάζονται πλήρως στο φέροντα οργανισμό.

3.3.1 Τα υλικά της θερμομόνωσης δύνανται να είναι

- πάπλωμα υαλοβάμβακα ή πετροβάμβακα τοποθετούμενα επί ψευδοροφής κάθε μορφής (ηχοαπορροφητικής ή όχι) με επικολλημένο φράγμα υδρατμών και οπλισμένη ή όχι με μεταλλικό πλέγμα

- αυτοφερόμενα θερμομονωτικά «πανό» με περιμετρικό άκαμπτο πλαίσιο από το οποίο γίνεται και η ανάρτηση (σχήμα 26).

3.3.2 Η υλοποίηση παρόμοιας Διάταξης προϋποθέτει:

1 - φράγμα υδρατμών κάτω από τη θερμομόνωση διαπέρασης τουλάχιστον ίσης με 0,02 gr/m²hmmHg

(βλέπε σχετικά Σημείωση 2.3 παραγράφου 2.2.3.3 του κυρίου μέρους)

2 - μια αεριζόμενη ζώνη αέρα, πάχους τουλάχιστον 4 cm μεταξύ της θερμομονωτικής στρώσης και της κάτω επιφάνειας των τεγίδων

3 – τοποθέτηση στην κάτω επιφάνεια της επιστέγασης ενός ρυθμιστή συμπυκνώσεων,όπως αναφέρεται

στην επόμενη παράγραφο ή ενός ελαφρού θερμομονωτικού υλικού με επικολλημένο φράγμα υδρατμών τοποθετούμενο επί των τεγίδων όπως αναφέρεται στην Δεύτερη Διάταξη

4 – στην περίπτωση αυτοφερόμενων – θερμομονωτικών φύλλων ή πλακών ψευδοροφής, που εδράζονται

σε εμφανή ή αφανή μεταλλικό σκελετό, θα πρέπει να τηρούνται οι πάρα κάτω διατάξεις:

α – ο σκελετός αποτελείται από διατομές Τ από γαλβανισμένη λαμαρίνα με πέλματα τουλάχιστον 35 mm (εκατέρωθεν του κορμού). Το μέγιστο επιτρεπόμενο βέλος πρέπει να είναι ίσο ή μικρότερο του 1/300 του ανοίγματος

β – ο σκελετός οφείλει να αντέχει χωρίς παραμορφώσεις στις μεταβολές των πιέσεων και συγχρόνως

να επιτρέπει μια ελεύθερη διαστολή, μέσα στα όρια των αποκλίσεων της θερμοκρασίας, ώστε να μην παρουσιάζονται κίνδυνοι μετακίνησης των εδραζομένων σε αυτό φύλλων

γ – πάντοτε πρέπει να προβλέπονται ειδικά εξαρτήματα (CLIPS η καβαλάρηδες) τύπου Εξ1 (βλέπε παράγραφο 5.2.4 του Παραρτήματος Ι) τα οποία δημιουργούν μία επαρκή πίεση των αυτοφερόμενων

φύλλων επί του σκελετού ώστε να διατηρείται αποτελεσματική η ένωση των φύλλων μεταξύ τους και συγχρόνως να αποφεύγεται η υπερύψωσή τους λόγω υποπιέσεων του ανέμου. Η απόσταση παρόμοιων εξαρτημάτων πρέπει να είναι όχι μεγαλύτερη του 1,00

δ – οι αναρτήσεις της ψευδοροφής από τα στοιχεία της στέγης, πρέπει να παρουσιάζουν αντοχή σε λυγισμό για την περίπτωση υποπιέσεων από το εσωτερικό των χώρων.

Στις μη θερμομονωμένες στέγες ή και στις θερμομονωμένες της 1^ης Διάταξης υπάρχει περίπτωση λόγω θερμικών, υγρομετρικών και κλιματικών μεταβολών να προκληθούν φαινόμενα συμπυκνώσεων υδρατμών στην κάτω επιφάνεια της επιστέγασης και πτώσεων σταγόνων νερού.

Παρόμοια φαινόμενα δύνανται να αντιμετωπισθούν με την τοποθέτηση επί των τεγίδων, κάτω από την εσωτερική επιφάνεια της επιστέγασης, ή σε επαφή ενός ρυθμιστή συμπυκνώσεων πορώδους σύστασης,

ο οποίος να έχει την δυνατότητα να απορροφά και να αποθηκεύει τα συμπυκνώματα και να αποδίδει το αποθηκευθέν νερό στην ατμόσφαιρα όταν αντιστρέφονται οι υγροθερμικές συνθήκες.

Προϋπόθεση εφαρμογής του ρυθμιστή συμπυκνώσεων είναι να υπάρχει επικοινωνία του, με τους

αεριζόμενη στρώση αέρα ή αεριζόμενο χώρο όπου σκόνες, υδρατμοί, διαβρωτικά αέρια είναι περιορισμένα, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η αποτελεσματικότητά του στο χρόνο.

Η επιλογής παρόμοιων υλικών πρέπει να γίνεται με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους από τα οποία να προκύπτει:

- η ποσότητα των δυνάμενων να απορροφηθούν συμπυκνωμάτων σε γραμμάρια ανά τετραγωνικό μέτρο, οι ταχύτητες απορρόφησης και εκ νέου απορρόφησης της υγρασίας από τους ρυθμιστές συμπυκνώσεων

- οι συνθήκες και οι περιορισμοί χρήσης παρόμοιων υλικών αναφορικά:

3.4 Δεύτερη Διάταξη: Θερμομόνωση επί των τεγίδων πριν από την τοποθέτηση της επιστέγασης

Πρόκειται για μία διάταξη που οδηγεί στην πραγματοποίηση μιας θερμής μη αεριζόμενης στέγης δυνάμενης να εφαρμοσθεί σε κτίρια όπου η υγρομετρία των χώρων είναι μικρότερη
ή ίση των 2,5 gr/m³ (Βλέπε σχετικά με την υγρομετρία σημείωση 1 παραγράφου 2.2.3.3 του κυρίου μέρους).

3.4.1 Θερμομόνωση με ειδικό πάπλωμα υαλοβάμβακα

Χρησιμοποιείται ειδικό ημιάκαμπτο πάπλωμα υαλοβάμβακα με κανονικές μεγάλου μήκους ίνες, δυνάμενο

να ενώνεται κατά πλάτος με επικάλυψη ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχεια του επικολλημένου στην κάτω επιφάνειά του, φράγματος υδρατμών.

H ημιάκαμπτη συμπεριφορά επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση ρητινών μεγάλης πυκνότητας που περιβάλλουν τις ίνες του υαλοβάμβακα. Το υλικό έχει πλάτος 1,20 m και παραδίδεται σε ρόλους των 16 m, 20,5 m, 30,5 m και σε πάχη 40, 50, 70 mm ή και σε μεγαλύτερα κατόπιν παραγγελίας. Οι ρόλοι έχουν κεντρικό σωλήνα για την τοποθέτηση άξονα ξετυλίγματος.

Η θερμική αντίσταση του υλικού ανάλογα του πάχους είναι:

Το φράγμα υδρατμών, το επικολλημένο στην κάτω επιφάνεια του παπλώματος αποτελείται είτε:

- από φύλλο αλουμινίου 18 μικρών ενισχυμένο με υαλοπλέγμα επί χαρτιού KRAFT που παρουσιάζει

- από φύλλο VINYL ενισχυμένο με υαλόπλεγμα και μεμβράνη πολυεστέρα που παρουσιάζει την αυτήν

Το ενισχυμένο φράγμα υδρατμών δίδει τη δυνατότητα τοποθέτησης της θερμομόνωσης με τέντωμα.

Η κατά πλάτος ένωση των παπλωμάτων επιτυγχάνεται:

- επί της υπάρχουσας πλευρικής ενίσχυσης του φράγματος υδρατμών (στην πλευρά που θα ενώσει με το επόμενο ρόλο) με πρόσθετη λωρίδα πλάτους 75 mm από VINYL πάχους 0,10 mm (σχήμα 14) η οποία αποκαλύπτεται με την δυνατότητα που υπάρχει αφαίρεσης λωρίδας υαλοβάμβακα πλάτους 60 mm.

Καθ’ ένα από τα ρολά επικάθεται κατά πλάτος στο τμήμα των 60 mm της ενισχυμένης λωρίδας του φράγματος υδρατμών, του προηγουμένου ρόλου (σχήμα 14 b και 14 c).

Για την τοποθέτηση του ειδικού παπλώματος υαλοβάμβακα απαιτείται:

1 - η απόσταση των τεγίδων να μην είναι μεγαλύτερη:

Όταν οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες των 2,0 m τοποθετείται μεταλλικό πλέγμα μεταξύ των τεγίδων

Το αυτό ισχύει για το υλικό πάχους 40 mm όταν η απόσταση είναι μεγαλύτερη του 1,50 m

2 – για τη στερέωση των χαλυβδοελασμάτων επιστέγασης να μην χρησιμοποιηθούν τα εξαρτήματα Εξ 11.

Τα εξαρτήματα που βιδώνονται (Εξ 7, Εξ 8, Εξ 9) προϋποθέτουν ότι αμέσως μετά την τοποθέτηση του παπλώματος θα ακολουθήσει τμηματικά η επιστέγαση, σε αντίθεση με τα εξαρτήματα Εξ 2 και Εξ 5 τα

οποία συγκρατούν το πάπλωμα δεδομένου ότι το διαπερνούν

3 – να υπάρχουν πρόχειροι διάδρομοι κυκλοφορίας εκατέρωθεν του ρολού που θα ξετυλιχθεί (σχήμα 21)

4 – να τοποθετηθεί ένας μεταλλικός άξονας 2,50 m στον ειδικό σωλήνα που υπάρχει στο κέντρο του ρολού (σχήμα 21)

5 – το ξετύλιγμα αρχίζει από τη χαμηλότερη στάθμη της στέγης, συνεχίζει προς τον κορφιά και καλύπτει το αντίθετο επίπεδο της στέγης (εφ’ όσον υπάρχει)

6 – να στερεωθεί έστω και πρόχειρα η αρχή του ρολού στην κατώτερη τεγίδα για την περίπτωση των εξαρτημάτων Εξ 7, Εξ 8, Εξ 9 ή να διατρηθεί το πάπλωμα ώστε να στερεωθεί στα μπουλόνια του Εξ 2 ή

Εξ 5 ή τέλος να αφαιρεθεί το υλικό του παπλώματος από το φράγμα υδρατμών σε πλάτος 20 με 30 cm

και το τελευταίο να αναδιπλωθεί σε μεταλλική ράβδο Φ 10 mm η οποία να στερεωθεί στην τεγίδα (ένδειξη

7 – να λαμβάνεται μέριμνα κατά την τοποθέτηση του ρολού ώστε το αφαιρούμενο τμήμα του υλικού

(πλάτους 60 mm σχήμα 14) να τοποθετείται προς το εσωτερικό της στέγης, για να καταστεί δυνατή η

8 – η κατά μήκος ένωση των ρολών να γίνεται υποχρεωτικά πάνω σε μία τεγίδα. Προς τούτο πρέπει να προεξέχει το κάτω ρολό από το άκρο του πέλματος της τεγίδας 30 cm, να αφαιρεθεί ο υαλοβάμβακας σε μήκος 30 cm και να αναδιπλωθεί το φράγμα υδρατμών όπως στο σχήμα 15 και 16

9 - να προηγηθεί, στην περίπτωση των εξαρτημάτων Εξ 2 και Εξ 5 η κάλυψη του άκρου των μπουλονιών

με πλαστικούς σωλήνες Φ 50 mm από τους οποίους έχει αφαιρεθεί τμήμα πλάτους 20 mm ώστε να προστατευθεί το ρολό από τραυματισμούς κατά τη φάση ξετυλίγματος (σχήμα 17 και 18). Οι ως άνω σωλήνες αφαιρούνται προοδευτικά, ώστε το πάπλωμα να τοποθετηθεί στην τελική του θέση επί των

τεγίδων (με σύγχρονη διάτρησή του) αρχής γενομένης από τους κορφιάδες.

10 – η σφράγιση των νευρώσεων με το ειδικό τεμάχιο ΕΤ 34 από αφρώδες συνθετικό ώστε η διάταξη

αυτή να συμβάλει στη θερμή μη αεριζόμενη στέγη.

3.4.2 Θερμομόνωση όταν οι τεγίδες στερεούνται σε φέρουσα υπό κλίση πλάκα Ο.Σ. (σχήματα 22 και 23)

Χρησιμοποιείται πάπλωμα υαλοβάμβακα ή πετροβάμβακα με επικολλημένο φράγμα υδρατμών, όπως

στην περίπτωση της προηγουμένης παραγράφου χωρίς όμως την πλευρική ενίσχυση.

Της τοποθέτησης του παπλώματος προηγείται η στερέωση επί των τεγίδων άκαμπτου \φύλλου (ένδειξη 15 σχημάτων 22, 23) επί γωνιακών στρατζαριστών.

Η στερέωση των τεγίδων είτε γίνεται απ’ ευθείας επί της πλάκας, είτε με παρεμβολή μεταλλικού ή ξύλινου τάκου ώστε να σχηματίζεται μία ζώνη αερισμού.

Οι ενώσεις των άκαμπτων φύλλων, με ένδειξη 15, με τα γωνιακά, με ένδειξη 8 σφραγίζονται με μαστίχα.

3.5 Τρίτη διάταξη: Θερμομόνωση ανάμεσα στις τεγίδες πριν από την τοποθέτησή της επί στέγασης

Εφαρμόζεται σε θερμή στέγη όταν οι στεγασμένοι χώροι έχουν υγρομετρία μικρότερη ή ίση των 2,5 gr/m³ πάντοτε με σφράγισμα των νευρώσεων περιμετρικά και στους κορφιάδες με το Ειδικό Τεμάχιο Ε.Τ. 34

ώστε να δημιουργηθεί πάνω από τη θερμομόνωση μια μη αεριζόμενη στρώση.

3.5.1 Θερμομονωτικά υλικά με κενό πάνω από την επιφάνειά τους (σχήματα 27 έως 31 και 34 έως 41)

Τα δυνάμενα να χρησιμοποιηθούν θερμομονωτικά υλικά είναι:

- από εξελασμένη πολυστερίνη επενδυμένη και στις δύο όψεις με φύλλα μοριοσανίδων ή κόντρα πλακέ, πάχους τουλάχιστον 10 mm με την κάτω όψη (οροφή χώρου) ενδεχομένως με διακοσμητικές εγκοπές,

οπότε τότε αυξάνεται το πάχος της κάτω επένδυσης σε 12,5 mm (σχήματα 24, 25)

- από πετροβάμβακα μεγάλης πυκνότητας (175 kg/m³) με επικολλημένο φράγμα υδρατμών διαπέρασης μικρότερης των 0,02 gr/m²hmmHg και επενδεδυμένο με μοριοσανίδες ή κόντρα – πλακέ σε πάχος 10 mm

ή 12,5 mm (στην περίπτωση διακοσμητικών εγκοπών) και περιμετρικό ξύλινο πλαίσιο με εντορμίες

2 – από πάπλωμα υαλοβάμβακα ή πετροβάμβακα με επικολλημένο φράγμα υδρατμών διαπέρασης μικρότερης των 0,02 gr/m²hmmHg που τοποθετείται επί ακάμπτου φύλλου (μεταλλικού, μοριοσανίδων, κόντρα – πλακέ).

Η τοποθέτηση των ως άνω θερμομονωτικών υλικών απαιτεί ένα δευτερεύοντα σκελετό διατομής σύμφωνα με το ειδικό εξάρτημα Εξ 1 από στρατζαριστή λαμαρίνα πλάτους πέλματος τουλάχιστον 45 mm με το ειδικό κάλυμμα (CLIP) που έρχεται και κουμπώνει με το κατακόρυφο στοιχείο του πέλματος, ώστε να συγκρατεί στη θέση τους τα αυτοφερόμενα θερμομονωτικά «πανό». Ο δευτερεύων αυτός σκελετός τοποθετείται

Το ειδικό κάλυμμα του Εξ 1 (CLIP) τοποθετείται ανά 1,0 m εκτός εκείνων που τοποθετούνται στις γωνίες.

3.5.2 Θερμομονωτικά υλικά χωρίς κενό πάνω από την επιφάνειά τους (σχήματα 32,33)

Τοποθετούνται ως πρώτη στρώση τα αναφερόμενα στην προηγούμενη παράγραφο θερμομονωτικά υλικά με τις αυτές διατάξεις ενδιάμεσου κάθετα προς τις τεγίδες σκελετού και τις αυτές διατάξεις συγκράτησης των υλικών.

Επί πλέον τοποθετείται πάνω από τα προηγούμενα υλικά πάπλωμα υαλοβάμβακα ή πετροβάμβακα, κάθετα προς τις τεγίδες ή παράλληλα με αυτές, σε πάχος τέτοιο ώστε να μην δημιουργείται κενό μεταξύ της πρώτης θερμομονωτικής στρώσης και της κάτω επιφάνειας της επιστέγασης.

3.5.3 Παρεμβολή στην επιστέγαση θόλων φωτισμού ή διαφανών φύλλων με όμοιες

νευρώσεις όπως των χαλυβδοελασμάτων από POLYCARBONATE

Βασική για την τοποθέτηση των ως άνω στοιχείων στην επιστέγαση είναι να σφραγίζονται οι νευρώσεις

των χαλυβδοελασμάτων επιστέγασης που διακόπτονται λόγω της παρέμβασης αυτών το Ειδικό Τεμάχιο ΕΤ 34. Ειδικά για τους θόλους πρέπει να χρησιμοποιείται το ΕΤ 24.

3.6 Τέταρτη διάταξη: Θερμομόνωση ανάμεσα σε δύο επάλληλα σε απόσταση μεταξύ τους χαλυβδοελάσματα

Πρόκειται για θερμή στέγη με διπλή επιστέγαση όπου τα χαλυβδοελάσματα τοποθετούνται με παρεμβολή ειδικών τεμαχίων ΕΤ, 25, ΕΤ 26, ΕΤ 27, ΕΤ 28 όπως σημειούνται στα ως άνω αναφερόμενα σχήματα και με τις νευρώσεις των δύο επιστεγάσεων παράλληλες, πάντοτε με σφράγισμα των νευρώσεων με το ειδικό τεμάχιο ΕΤ 34.

Η πραγματοποίηση παρόμοιας διπλής επιστέγασης σημαίνει ότι τα κατά χαλυβδοελάσματα τοποθετούνται

επί των τεγίδων της στέγης και τα άνω επί ψευδοτεγίδων από στρατζαριστά ελάσματα των ειδικών ως άνω τεμαχίων, στερεούμενα επί των κυρίως τεγίδων.

Χρησιμοποιούνται τα παπλώματα υαλοβάμβακα της Δεύτερης Διάταξης τα οποία ξεδιπλώνονται επί των ψευδοτεγίδων με τη διαδικασία της διάταξης αυτής (βλέπε σχήματα 10 έως 21).

Και για τις δύο στρώσεις χρησιμοποιούνται παπλώματα υαλοβάμβακα ή πετροβάμβακα. Η πρώτη στρώση τοποθετείται επί των κάτω χαλυβδοελασμάτων ανάμεσα στις ψευδοτεγίδες αγκαλιάζοντας τις προεξέχουσες προς τα άνω νευρώσεις.

Η δεύτερη στρώση επί των ψευδοτεγίδων όπως στην προηγούμενη περίπτωση.