Οι κατασκευές απαρτίζονται από μεγάλο αριθμό διαφορετικών μεταξύ τους δομικών υλικών. Όλα αυτά τα υλικά θα πρέπει να συνδεθούν προσεκτικά με κατάλληλη επιλογή συστήματος συγκολλητικών ουσιών, ενώ πάντοτε είναι αναγκαία η κατάλληλη προετοιμασία των επιφανειών.
Απαιτεί δομική σύνδεση, ενώ η συγκόλληση θα πρέπει να έχει υψηλή ανθεκτικότητα στο νερό, στη γήρανση λόγω καιρικών συνθηκών και σε κύκλους θέρμανσης – ψύξης. Επιφάνειες σκυροδέματος συγκολλούνται με:
Τσιμεντοκονίες τροποποιημένες ανάλογα την χρήση με ειδικά πρόσμικτα.
Εποξειδικά συγκολλητικά
Πριν από κάθε σύνδεση, θα πρέπει η επιφάνεια του σκυροδέματος να καθαριστεί προσεκτικά προκειμένου να απομακρυνθούν οι ρύποι όπως σκόνη, παλιά χρώματα, επικαλύψεις, επιχρίσματα, στόκοι, σοβάδες, κ.λ.π. , με τις ακόλουθες τεχνικές καθαρισμού:
Πλύση της επιφάνειας με υδατικό διάλυμα υδροχλωρικού οξέος HCl, έκπλυση αυτής με νερό και στην συνέχεια στέγνωμα αυτής.
Αμμοβολή ή
Μηχανικός καθαρισμός με βούρτσες, ξύστρες, κ.λ.π.
Καύση όλων των οργανικών ή ανόργανών ρύπων της επιφάνειας
Απαιτεί δομικές συγκολλητικές ουσίες όταν αυτή έχει μεγάλο βάρος και προσαρμόζεται πάνω σε τοίχους / κάθετες επιφάνειες σκυροδέματος. Για την ασφαλή τοποθέτηση ορυκτών υλικών όπως φυσική πέτρα, μάρμαρο κ.λ.π. εκτός των συγκολλητικών ουσιών απαιτείται και μηχανική στήριξη (βλέπε Σχήμα 4).
|
|
|
Σχήμα 4: Συνδυασμός μεταλλικών αποστατήρων & συγκολλητικού για την αγκύρωση στοιχειών υψηλού βάρους (π.χ. πέτρες) σε κάθετες επιφάνειες |
Επίσης είναι αναγκαία η προστασία των μεταλλικών στηριγμάτων με επικάλυψη αυτών με κατάλληλο αντιδιαβρωτικό αστάρι (anticorrosive primer) το οποίο μπορεί να είναι εποξειδικής βάσης.
Οι συγκολλητικές ουσίες που συνήθως χρησιμοποιούνται για την κόλληση της πέτρας είναι τσιμεντοκονίες ή εποξειδικά. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο χρόνος ζωής των εποξειδικών συγκολλητικών είναι περίπου μέχρι 50 χρόνια, ενώ ο χρόνος ζωής της πέτρας είναι πάρα πολύ μεγαλύτερος, κατά συνέπεια θα πρέπει να πραγματοποιείται επιθεώρηση των ενώσεων αλλά και αντικατάσταση αυτών περίπου κάθε 30 χρόνια.
Η επιφάνεια της πέτρας η οποία θα συγκολληθεί θα πρέπει να έχει καθαριστεί προσεκτικά είτε με σκληρή βούρτσα είτε με διάλυμα υδροχλωρικού οξέος. Επιπρόσθετα η πίσω πλευρά της πέτρας θα πρέπει να έχει αυξημένη τραχύτητα προκειμένου να βελτιωθεί η στήριξη της.
Στην περίπτωση κόλλησης της πέτρας σε οριζόντιες επιφάνειες (δάπεδα) στο εσωτερικό των κατασκευών χρησιμοποιούνται συγκολλητικά συστήματα όπως απλή συνδετική κονία τσιμέντου (τσιμεντοκονία).
Λεπτού πάχους πέτρες – μικρότερες από 12 mm πάχος – όπως μάρμαρα διακόσμησης, των οποίων το βάρος είναι μικρότερο από 30 kg/m2, μπορούν να κολληθούν σε τοίχους εσωτερικών χώρων (τουαλέτες, βοηθητικοί χώροι, κουζίνες), πισίνες, κ.λ.π., χωρίς επιπρόσθετη μηχανική στήριξη. Η συγκόλληση τους μπορεί να γίνει με συγκολλητικές ουσίες όπως ακρυλικά γαλακτώματα και συμβατικές κονίες τσιμέντου.
Σε πισίνες, η συγκόλληση θα πρέπει να προσφέρει και αδιαβροχοποίηση, κατά συνέπεια οι συγκολλητικές ουσίες που χρησιμοποιούνται είναι εποξειδικές ή τσιμεντοκονίες.
Σε κατασκευές πολύ συχνά συναντάται η σύνδεση γυάλινων επιφανειών σε μεταλλικά πλαίσια (υαλοπετάσματα, υαλοσκεπές, βιτρίνες, υαλοκατασκευές, υαλοψηφίδες), σε γυαλί, σε ξύλο ακόμη και σε σκυρόδεμα (υαλότουβλα, μη ανοιγόμενα παράθυρα, φιλιστρίνια).
Σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις παρουσιάζονται δύο κύρια προβλήματα:
Ο συντελεστής διαστολής του γυαλιού είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν των άλλων υλικών. Προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή αστοχία του γυαλιού (ράισμα, θραύση), θα πρέπει να έχει την επαρκή ελαστικότητα. Κατά συνέπεια τα πλέον ευρέως χρησιμοποιούμενα συγκολλητικά υλικά της ύαλου είναι οι σιλικόνες, οι οποίες παρουσιάζουν εξαιρετική αντοχή σε επιμήκυνση σε θραύση (elongation at break) 200% ή 25 -40% επιμήκυνση σε τάση εφελκυσμού (elongation in long term stressing).
Η συγκόλληση γυάλινων στοιχείων θα πρέπει να είναι αρκετά υψηλής αντοχής, για αυτόν τον λόγο ως συγκολλητικές χρησιμοποιούνται οι εποξειδικές, σιλικόνες, MS πολυμερή (τροποποιημένα σιλάνια) και πολυουρεθάνες.
Η επιφάνεια του γυαλιού θα πρέπει να είναι επιμελώς καθαρισμένη και στεγνή πριν από την διαδικασία σύνδεσης δια μέσου συγκολλητικών ουσιών.
Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία η χρήση σιλικονούχων ασταριών (silicon primers), προκειμένου να βελτιωθεί η πρόσφυση των συγκολλητικών ουσιών στην επιφάνεια του γυαλιού.
Το ξύλο έχει την τάση να συρρικνώνεται όταν είναι στεγνό και ξηρό, ενώ αντίθετα να διαστέλλεται όταν απορροφά υγρασία ή νερό. Κατά συνέπεια σε όλες τις τεχνικές και μεθόδους σύνδεσης τέτοιων υλικών θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η συστολή και η διαστολή τους. Συγκεκριμένα η συγκόλληση υλικών από ξύλο θα πρέπει να επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση των στοιχείων, ενώ οι συγκολλητικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να είναι εύκαμπτες σε τέτοιου είδους μετακινήσεις (συστολές, διαστολές).
Οι συγκολλητικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε συνδέσεις δομικών ξύλινων στοιχείων είναι κυρίως ρητίνες φορμαλδεΰδης: UF (Urea-formaldehyde, ουρίας- φορμαλδεΰδης), MF (Melamine-formaldehyde, μελαμίνης- φορμαλδεΰδης), PF (Phenolics, φαινολικές) και RF (Resorcin-formaldehyde).
Επίσης χρησιμοποιούνται και εποξεικές ρητίνες όπως συγκολλητικές κυανιούχων ενώσεων (Cyanate adhesives), PU και ακρυλικές.
Συνδέσεις με χρήση συγκολλητικών ουσιών βινυλικής διασποράς ή νεοπρενίου παρέχουν μειωμένης ανθεκτικότητας κολλήσεις σε περιπτώσεις όπου έχουμε παρουσία νερού ή υγρασίας.
Η σύνδεση ξύλου με ξύλου συνήθως επιτυγχάνεται δια μέσου μεταλλικών στοιχείων όπως ξυλόκαρφα, πρόκες, βίδες, φεράμια κ.λ.π. Ο συνδυασμός συγκολλητικών και μεταλλικών συνδετήρων συνήθως χρησιμοποιείται για την σύνδεση κάθετων ή οριζόντιων πάνελ.
Μεταλλικά στοιχεία μπορεί να κολληθούν πάνω σε μεταλλικά αντικείμενα (αγωγούς, πολύ-στρωματικά πανέλα,....κ.λ.π.) ή σε άλλα υλικά (στο σκυρόδεμα μεταλλικές ράγες κύλισης, σε ξύλο στις πόρτες, στην στήριξη πέτρας σε κάθετες επιφάνειες – τοίχους).
Οι καλύτερες συγκολλητικές ουσίες για την κόλληση των μετάλλων είναι οι εποξειδικές κόλλες.
Πριν την κόλληση, τα μέταλλα θα πρέπει επιμελώς να καθαριστούν με χημικά μέσα και στην συνέχεια να υποστούν επιφανειακή χημική κατεργασία.
Είναι ευρέως διαδεδομένα για προκατασκευασμένα στοιχεία, παράθυρα, εξώφυλλα παραθύρων, πολυστρωματικά πανέλα (σάντουιτς). Συχνά συναρμολογούνται σε συνδυασμό με μεταλλικά στηρίγματα, τα οποία προσκολλούνται με κόλλες τύπου PU, ακρυλικές, και ειδικά τροποποιημένες συγκολλητικές ουσίες βάσεως οργανικών διαλυτών (PVC αγωγοί, επίπλωση). Ειδικά οι σωλήνες από PVC συγκολλούνται με κόλλα από PVC διαλυμένο σε οργανικούς διαλύτες.
