TEXNIKO ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

(ΤΕΕ)

 

 

 

ΠΡΑΚΤΙΚΑ

 

 

 

ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ

 

 

 

"Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΦΕΛΟΣ"

 

 

 

 

ΤΡΙΤΗ 24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2003

 

 

 

(ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 17:00΄)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΑΓΟΡΗΣ

 

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Αγαπητοί συνάδελφοι, σας καλωσορίζουμε στη Γενική Συνεδρία του τριημέρου που αφορά στην "Παιδεία και την Άσκηση του Επαγγέλματος του Μηχανικού προς το δημόσιο όφελος".

 

        Έχετε το πρόγραμμα στα χέρια σας το οποίο θα ακολουθήσουμε, ξεκινάμε με ομιλία του Αντιπροέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου του Γιάννη του Αλαβάνου.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

Θα ήθελα κι εγώ να σας καλωσορίσω από μεριάς της Διοικούσας Επιτροπής.

 

        Το θέμα που αντιμετωπίζουμε αυτό το τριήμερο είναι διαχρονικό αλλά και εξαιρετικά επίκαιρο. Βρισκόμαστε σε περίοδο λήψης αποφάσεων σε παγκόσμιο ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, σε περίοδο που στο Τεχνικό Επιμελητήριο υπάρχουν προβληματισμοί και ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί και αφορούν την άσκηση του επαγγέλματος του Μηχανικού, τις επιπτώσεις στις δομές εκπαίδευσης στην ίδια του τη διάρθρωση.

 

        Βασική φιλοδοξία αυτού του τριήμερου είναι να ανταλλαγούν σκέψεις θέσεις και προτάσεις, να ευαισθητοποιηθούν περισσότεροι από τους συνήθως συμμετέχοντες σε τέτοιες μορφές διαλόγου, να αξιολογηθούν η εγκυρότητα και το βάθος των αναλύσεων.

 

        Είναι βασική θέση της Διοικούσας Επιτροπής το άνοιγμα του προβληματισμού. Η συμμετοχή τριακοσίων (300) εξαιρέτων επιστημόνων στις δεκαπέντε (15) Συνεδρίες του τριημέρου τιμά το Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

        Όσοι συμμετείχαμε σε αυτές τις Συνεδρίες μπορεί να αισθανόμασταν ότι είμαστε λίγοι, αθροιστικά όμως είμαστε πολλοί. Γνωρίζαμε ότι δε θα έρθουν φοιτητές στην αρχή περιόδου εξετάσεων, όσο δεν καθιερώνονται δίαυλοι διαρκούς και πειστικής επαφής δε θα έρχονται ούτως ή άλλως.

 

        Αντίθετα με τους άλλους φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας φαίνεται ότι υπάρχει αρκετή κοινότητα σκέψεων και διάχυση πληροφόρησης. Τις περισσότερες φορές όπου δεν εμβάθυνε ο προβληματισμός αυτό οφειλόταν όχι στην αδυναμία κατανόησης, αλλά στην ευρύτητα της θεματολογίας.

 

        Γνωρίζαμε επίσης ότι δε θα έρθουν οι επαγγελματίες. Τρεις στους πέντε Μηχανικούς εργάζονται σε κύρια και δεύτερη απασχόληση πέραν του οκταώρου. Ένας στους πέντε δραστηριοποιείται επαγγελματικά και σε δεύτερη εργασία.

 

Τα ποσοστά ετεροαπασχόλησης είναι μεγάλα, τα ποσοστά ανεργίας μικρότερα, πολύ μικρότερα του μέσου όρου των επιστημόνων για τους Μηχανικούς αλλά όχι ευκαταφρόνητα.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο κατά τακτά χρονικά διαστήματα διενεργεί σημαντικές έρευνες της αγοράς. Η πρόσφατη διενεργείται σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο για να υπάρξουν αναλύσεις σε βάθος και αξιοποίηση της έρευνας και προς τις δύο κατευθύνσεις και μετά από τρεις μήνες θα μιλάμε με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία.

 

Οι Μηχανικοί είναι ευαισθητοποιημένοι με τις επιπτώσεις στην άσκηση του επαγγέλματός τους. Παράλληλα προσδοκούν σημαντικές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις από το Τεχνικό Επιμελητήριο στη διαμόρφωση των συνθηκών άσκησης του επαγγέλματος σε θέματα ανάπτυξης και αξιοποίησης των κάθε μορφής πόρων της Ελλάδας για το τι θα γίνει μετά το 2006.

 

Δεν μας διαφεύγει ότι υπάρχουν και στο Τεχνικό Επιμελητήριο τρόποι σκέψης που πρέπει να εξελιχθούν και ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο πρέπει να γίνει ακόμα πιο αξιόπιστο στις παρεμβάσεις του. Η εισαγωγή ενός πρότυπου συστήματος οργάνωσης που έχει αποφασιστεί θα συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση.

 

Θα μπορούσε να ανοίξει μεγάλη συζήτηση για το ποιο είναι και ποιος κρίνει το δημόσιο όφελος. Συνήθως στο Τεχνικό Επιμελητήριο χρησιμοποιούμε την έκφραση "κατά αντιδιαστολή" θέλοντας να επισημάνουμε τι δεν είναι υπέρ του δημοσίου οφέλους. Αυτό που με σιγουριά λέμε είναι ότι δεν κρίνεται μόνο από την εκάστοτε Πολιτική Ηγεσία.

 

Υπονομεύονται δημοκρατικές κατακτήσεις και η πρόοδος εάν δεν αναγνωρίζεται ότι η δημοκρατία είναι μια καθημερινή άσκηση, στην οποία έχουν αποδοθεί οι συγκεκριμένοι ρόλοι στους αυτοδιοικούμενους φορείς και στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

 

Η ακύρωση του ρόλου του στην πράξη είναι για το Τεχνικό Επιμελητήριο ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα. Πως διαμορφώνεται μία εθνική πολιτική παιδείας στην Ελλάδα; Εμείς αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το Υπουργείο Παιδείας αρνείται κάθε διάλογο με το Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

Άσκηση του επαγγέλματος του Μηχανικού προς το δημόσιο όφελος σημαίνει διασφαλίσεις για αισθητικά καλά οικονομικά ασφαλή έργα. Ποιος τις παρέχει αυτές; Μέχρι σήμερα το Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

Δικαίωμα να ασκούν το επάγγελμα έχουν τα μέλη του, με την προϋπόθεση να έχουνε συνεχόμενες σπουδές πέντε χρόνων, να περάσουν από εξετάσεις, να δεχθούν την υπαγωγή τους σε έναν κώδικα δεοντολογίας και σε ένα πειθαρχικό σύστημα σε περίπτωση που τον παραβιάζουν.

 

Στο όνομα της ελεύθερης μετακίνησης και της κινητικότητας στην εργασία το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει γίνει και εθνικό δίκαιο λέει όχι κατ΄ ανάγκη πέντε χρόνια αλλά ακόμα και τρία, αρκεί να έχει ένας Μηχανικός τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στη χώρα καταγωγής, στη χώρα δηλαδή που έχει σπουδάσει.

 

Ή για να ακριβολογούμε στη χώρα που έχει έδρα το πανεπιστήμιο που σπουδάζει. Μπορεί να σπουδάζει δηλαδή σε κέντρο σπουδών στην Ελλάδα, στην ίδια του τη χώρα και να παίρνει τα δικαιώματα του πανεπιστημίου στο οποίο ανήκει αυτό το κέντρο σπουδών.

 

Καταργούνται οι ακαδημαϊκές ισοτιμίες, στη θέση τους μπαίνουν οι επαγγελματικές ισοτιμίες και με το προεδρικό διάταγμα 385 η νομοθετικά ρυθμιζόμενη εκπαίδευση. Επειδή κανείς μέχρι στιγμής δεν προτείνει να παραιτηθεί το Τεχνικό Επιμελητήριο από το δικαίωμα της εγγραφής όσων ασκούν το επάγγελμα, οι οποιεσδήποτε αλλαγές πρέπει να λάβουν υπόψη τους και τα εξής.

 

Πρώτον τη διάταξη του Ελληνικού Συντάγματος για την ισότητα των πολιτών. Πολίτες με άνισα εκπαιδευτικά προσόντα κατά το Σύνταγμα δεν μπορούν να έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα. Τις συνέπειες της διάταξης επιβεβαίωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας, παρά την εσκεμμένη έξω από κάθε όριο νομικής δεοντολογίας εννιάχρονη καθυστέρηση του Υπουργείου Παιδείας.

 

Αυτή η διάταξη που αποτελεί αρχή σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να μεταφράζεται ότι με γενικές ρυθμίσεις θα αντιμετωπίζονται τα δικαιώματα αποφοίτων από σχολές διαφορετικών επιπέδων ή βαθμίδων.

 

Αντίθετα με ειδικές εξατομικευμένες ρυθμίσεις θα πρέπει να αναγνωρίζεται η δυνατότητα να διατρέξει κάποιος την κλίμακα την πανεπιστημιακή ή την επαγγελματική, λόγω εμπειρίας και γνώσεων που αποκτήθηκαν σε ενδιάμεσους χρόνους.

 

Δεύτερο θα πρέπει να παίρνει υπόψη του την ανισότητα που εμφανώς δημιουργείται όταν απονέμονται επαγγελματικά δικαιώματα σε σπουδαστές σχολών με έδρα άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίοι έχουν ίσα ή και λιγότερα προσόντα από σπουδαστές ελληνικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας κατεύθυνσης.

 

Οι οποίοι όμως δεν έχουν αυτά τα επαγγελματικά δικαιώματα νομίμως σε ορισμένες περιπτώσεις κατά το Συμβούλιο της Επικρατείας αλλά με τα ελληνικά δεδομένα χαριστικά και επικίνδυνα γιατί υπάρχει υστέρηση χρόνου σπουδών και βάθους γνώσεων.

 

Τρίτον τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των όρων πρόσβαση και άσκηση του επαγγέλματος, διαφορά που επισημαίνεται στις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την οδηγία 8948 υπηρετείται η λογική της ενιαίας πρόσβασης στο επάγγελμα της οποιασδήποτε χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Στην πραγματικότητα όμως το επάγγελμα ασκείται κάτω από διαφορετικές προϋποθέσεις σε κάθε χώρα. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι νομοθετικές εθιμικές ή κοινωνικές. Ειδικά στην Ελλάδα από νομική άποψη η πρόσβαση στο επάγγελμα του Μηχανικού σε μεγάλο βαθμό ταυτίζεται με την άσκηση και κατά συνέπεια οι προβλέψεις της οδηγίας την επηρεάζουν άμεσα σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις άλλες χώρες.

 

Καμιά υπηρεσία στην Ελλάδα ή Πρεσβεία μας στο εξωτερικό και το έχουμε αυτό ελέγξει δεν ξέρει πως ακριβώς ασκείται το επάγγελμα και ποια είναι τα δικαιώματα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά πρέπει να τα προσδιορίσουμε να τα ξέρουμε μάλλον πολύ καλά.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο έχει προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά της σύνθεσης της Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας που απονέμει τα επαγγελματικά δικαιώματα, γιατί θεωρεί ότι δεν μπορούν να κρίνουν άτομα χωρίς ειδικές γνώσεις και χωρίς όλα τα δεδομένα.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο στηρίζεται στις θέσεις του στους εκπροσώπους του στις Διεθνείς Οργανώσεις. Οι εκπρόσωποί του έχουν μια υπερβολική για τα δεδομένα της Ελλάδας αναγνώριση. Έχουμε πολύ περισσότερες Προεδρίες για παράδειγμα από αυτές που θα μας αναλογούσαν με τον πληθυσμό της χώρας.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο συμμετέχει και παρακολουθεί τους προβληματισμούς που παρουσιάζονται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, στα Διεθνή Συνέδρια, στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Οργανώσεις. Είναι κάτι που δεν έχει εκτιμηθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ και κάτι που υποτιμάται από το Υπουργείο Παιδείας.

 

Τέταρτο υπάρχει απόλυτη συνάφεια των ρυθμίσεων που θα αποφασιστούν με το καθεστώς των εξετάσεων για την απόκτηση άδειας άσκησης του επαγγέλματος όπως αυτό θα διαμορφωθεί, και με τον τρόπο υλοποίησης των αντισταθμιστικών μέτρων που προβλέπονται από τις οδηγίες.

 

Πέμπτο δεν μπορούν να αγνοούνται οι τάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αντιφάσεις στις διακηρύξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διαμάχη που εκδηλώνεται αυτή τη στιγμή στο Ευροκοινοβούλιο. Ποια είναι η θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης σε αυτά τα θέματα;

 

Η εισήγηση του Ευρωβουλευτή Ζαπάλα στο Ευροκοινοβούλιο, του Εισηγητή δηλαδή στην υπό διαμόρφωση νέα οδηγία περιλαμβάνει ορισμένες σημαντικές πλευρές. Διαχωρίζει το νομοθετικά κατοχυρωμένο επάγγελμα από το νομοθετικά κατοχυρωμένο πνευματικό επάγγελμα.

 

Επαναφέρει με μεγαλύτερη αυστηρότητα τα αντισταθμιστικά μέτρα και επιτρέπει τον έλεγχο καταλληλότητας του μετανάστη από τη χώρα υποδομής. Διαχωρίζει την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών από την ελευθερία εγκατάστασης.

 

Υπενθυμίζει το άρθρο 46 της Συνθήκης σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται να εισάγονται περιορισμοί στις μετακινήσεις για λόγους δημόσιας τάξης, δημόσιας ασφάλειας, δημόσιας υγείας και δημοσίου συμφέροντος.

 

Διακρίνει τις πενταετείς σπουδές σε επίπεδο τέσσερα από τις τετραετείς σε επίπεδο τρία και τις τελευταίες από τις τριετείς σε επίπεδο δύο. Η αναφορά των επιπέδων είναι στις διατάξεις της οδηγίας.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο έχει παρέμβει στις Διεθνείς Οργανώσεις και στο Ευροκοινοβούλιο στους Ευρωβουλευτές για να στηρίξει τις απόψεις του που είναι πολύ κοντά στις απόψεις του Εισηγητή.

 

Έκτο είμαστε σε μια περίοδο εμπορευματοποίησης της παιδείας, πρωταγωνιστής σε αυτό ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Οι συμβιβασμοί που γίνονται στα πλαίσιά του, που βάζουν στο παιχνίδι για παράδειγμα τους ασιάτες Μηχανικούς κύρια κινέζους και ινδούς, θα έχουν επιπτώσεις στη χώρα μας.

 

Κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν θέσει ως προτεραιότητα την μεγιστοποίηση του αριθμού των εισαγομένων στις χώρες τους φοιτητών και την εξαγωγή παραρτημάτων σχολών τους κατά κανόνα αμφίβολης ποιότητας και περιεχομένου σπουδών.

 

Οι έλληνες φοιτητές στην Αγγλία για παράδειγμα είναι περίπου 60 χιλιάδες, στη Γερμανία παρέχονται κάθε είδους κίνητρα για να προσελκύσουν φοιτητές και τους έλληνες φοιτητές.

 

Κράτη-μέλη επιδιώκουν να εφοδιάσουν την αγορά εργασίας με επιστήμονες που θα έχουν στον μέγιστο βαθμό επαγγελματικά προσόντα τα οποία έχουν αποκτηθεί με ελάχιστο κόστος. Με την αξιοποίηση των πτυχιούχων τριετούς εκπαίδευσης επιδιώκουν εντυπωσιακή συμπίεση του κόστους εργασίας.

 

Είναι σαφές ότι όσο η εκπαίδευση σε ορισμένα κράτη-μέλη θα αντιμετωπίζεται ως εμπορευματικό αγαθό, το επάγγελμα του Μηχανικού θα απορυθμίζεται. Εξυπηρετούντα τα ελληνικά συμφέροντα με αυτές τις επιλογές; Εξυπηρετούνται από ένα μοντέλο που έχει κάνει ορατές τις αδυναμίες του στη χώρα την οποία εκπορεύτηκε;

 

Τι συμφέρει στην Ελλάδα που δε διαθέτει εθιμικούς κανόνες στην άσκηση του επαγγέλματος ούτε ένα ισχυρό πλαίσιο προδιαγραφών και ελέγχων εκτέλεσης των έργων, που δεν διαθέτει στέρεη βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή για να απορροφά και εξελίσσει πληθώρα τεχνικών εφαρμογής;

 

Η Ελλάδα που έχει τον τετραπλάσιο αριθμό Μηχανικών από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανά χίλιους κατοίκους στην Ελλάδα είναι οκτώ οι Μηχανικοί, που την ενδιαφέρει να υπάρχουν διέξοδοι σε άλλες χώρες, έχει ανάγκη από υψηλού επιπέδου Μηχανικούς και αυτό το επίπεδο πρέπει να είναι απολύτως αναγνωρίσιμο.

 

Οι πενταετείς σπουδές διασφαλίζουν τις αναγκαίες βασικές γνώσεις, με το βασικό θεωρητικό υπόβαθρό τους εξασφαλίζεται η δυνατότητα αφομοίωσης και εφόρου ζωής αξιοποίησης των νέων και ταχύτατα εξελισσόμενων και εναλλασσόμενων γνώσεων.

 

Έβδομο. Μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία συμμερίστηκε για τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια τη θέση ότι το προεδρικό διάταγμα 318/94 είναι αντισυνταγματικό το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας ανέλαβε πρωτοβουλία για να δοθεί λύση στο πρόβλημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Τεχνικών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης.

 

Θα πρέπει να σταματήσει η διαχρονική αντιπαλότητα που καλλιεργείται στον χώρο των Τεχνικών, να υπάρξει κοινή στάση για την ανάπτυξη της χώρας. Μπορούν να προσδιοριστούν οι κανόνες ρόλοι συνθήκες και όροι εργασίας όλων των Τεχνικών με συναίνεση και σε μια λογική ότι τα τεχνικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται κυρίως μεμονωμένα αλλά στα πλαίσια ομάδων.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, είναι υποχρεωμένο να τηρεί τους νόμους και τους τηρεί.

 

Αλλά είναι φτωχό και μίζερο όταν υπάρχουν ανοιχτά τόσα μέτωπα που σχετίζονται με την ανάπτυξη πολιτικά και νομικά η μόνη επιμέλεια των Ελληνικών Υπουργείων να είναι η άμεση μη επιβαλλόμενη νομικά υποταγή σε επιλογές κατά τον Πρύτανη Ξανθόπουλο, μιας Ευρώπης που διαχειρίζεται καταστάσεις παρακμής με πολιτικές παρακμής στα θέματα παιδείας.

 

Και σε σύγκριση βεβαίως με το τι γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ιαπωνία επηρεάζουν το επίπεδο σπουδών των πολυτεχνικών σχολών όσα παραπάνω αναφέρθηκαν απόλυτα. Το ισχύον Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, ο Καταστατικός Χάρτης της Ρώμης θεωρούν ότι τα ζητήματα παιδείας είναι θέματα εθνικής πολιτικής.

 

Δεν μπορεί ευθέως να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό τόπο παραδείγματος χάρη οδηγιών. Η παρέμβαση γίνεται έμμεσα και ασφυκτικά όταν διαφορετικού επιπέδου πανεπιστήμια ή οιωνοί πανεπιστήμια οδηγούν σε ίσα δικαιώματα τους αποφοίτους τους η πίεση που θα ασκείται από πολλές κατευθύνσεις και πρώτα απ΄ όλα την κυβερνητική θα είναι η προς τα κάτω εξίσωση.

 

Το επίπεδο σπουδών αποτελεί κύριο άξονα για τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν. Ήταν στην καρδιά του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στα στρογγυλά τραπέζια χτες και σήμερα το πρωί.

 

Το σκεπτικό και οι θέσεις που αναπτύσσονται στην εισήγηση του Πρύτανη για την προάσπιση της ευρωπαϊκής ανώτατης εκπαίδευσης για αναβάθμιση του πενταετούς κύκλου σπουδών είναι σκεπτικό και θέση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Αν αυτό δεν ήτανε αντιδεοντολογικό θα θέλαμε να την ενσωματώσουμε στην εισήγησή μας.

 

Συμφωνούμε στην κατηγορηματική απόρριψη της αναγκαστικής και καθολικής διάσπασης των πανεπιστημιακών σπουδών σε δύο κύκλους, συμφωνούμε με το σύνολο της εισήγησης, φυσικά χωρίς να παίρνουμε θέση στα ειδικότερα θέματα οργάνωσης των σπουδών.

 

Συμφωνούμε με την εισήγηση του Αντιπρύτανη και επόμενου Πρύτανη του κυρίου Ανδρεόπουλου για τον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης. Οι κοινές θέσεις προϊόν ενός διαλόγου αλλά και κοινής στάσης των ανθρώπων που άμεσα υπηρετούν την παιδεία και την παραγωγή θα πρέπει στη συνέχεια να εκδηλωθούν και με ενιαίες παράλληλες δράσεις.

 

Θέματα συνεργασίας Τεχνικού Επιμελητηρίου Συλλόγων ακαδημαϊκής κοινότητας είναι πολλά, όπως οι σχολές που χωροθετούνται και ιδρύονται με άγνωστα κριτήρια, σχολές Μηχανικών όχι όλες που αλλάζουν ταχύτατα τα προγράμματά τους, σχολές που δεν πληρούν τις προδιαγραφές πανεπιστημίων, που δεν είναι τελικά λόγω προγράμματος και αδυναμίας επενδύσεων σχολές Μηχανικών.

 

Δεν είναι οι ανάγκες της αγοράς που θα προσδιορίζουν αποκλειστικά ή με μεγάλο βάρος τις σχολές και τα προγράμματά τους, αλλά δεν μπορούν να ιδρύονται σχολές έξω από κάθε προοπτική ανάπτυξης της χώρας.

 

Διαφορετικά 900 εξειδικεύσεις που είναι καταγεγραμμένες στο Τεχνικό Επιμελητήριο θα περιμένουν τη σχολή τους, τα προγράμματα σπουδών που θα πρέπει να έχουν την ευελιξία να ανταποκρίνονται σε αλλαγές συστηματικές στον επαγγελματικό χώρο.

 

Κατανοούμε την αγωνία των νέων απόφοιτων να μπουν δυναμικά με πληθώρα γνώσεων εφαρμογής στην παραγωγή, αυτό όμως είναι σε μεγάλο βαθμό αντίθετο με τη φιλοσοφία των σπουδών πανεπιστημιακού επιπέδου για Μηχανικούς με το συμφέρον τους.

 

Κατανοούμε την προσπάθεια επέκτασης του γνωστικού αντικειμένου κάθε σχολής για να διευρυνθεί η εργασιακή κινητικότητα των αποφοίτων τους, η δυνατότητα συμμετοχής και συνεργασίας τους στις διεπιστημονικές ομάδες αντιμετώπισης σύνθετων έργων.

 

Αυτό όμως θα πρέπει να εναρμονίζεται στην πρωτεύουσα ανάγκη της μη υποβάθμισης των σπουδών. Έτσι θα μπορέσουμε να οδηγηθούμε και ευκολότερα σε ένα δίκαιο και με ενιαίους κανόνες θεσμικό πλαίσιο ευθυνών και δικαιωμάτων για όλους τους Μηχανικούς.

 

Η συνεχιζόμενη και δια βίου εκπαίδευση όπου το Τεχνικό Επιμελητήριο μέσα από το Ινστιτούτο Κατάρτισης ΙΕΚΕΜ μπορεί να προσφέρει στους απόφοιτους και γνώση εφαρμογής για την αποδοτικότερη επαγγελματική ένταξή τους.

 

Μεταπτυχιακές σπουδές, βασική έρευνα στις πολυτεχνικές σχολές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας υπάρχουν μια σειρά αβεβαιότητες και μια σειρά ανοικτών ερωτημάτων. Υπάρχουν και μια σειρά διαδικαστικών προτάσεων για να απαντηθούν αυτά γρήγορα.

 

Προτάσεις που απαιτούν συνεργασίες και την εγκατάλειψη αγκυλώσεων που έχουν καλλιεργηθεί ας πούμε με το ότι κάθε τέσσερα χρόνια παίρνονται σημαντικές αποφάσεις για την παιδεία που δεν σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον και δεν είναι προϊόν διαλόγου.

 

Μας λείπει ένας έγκυρος συνομιλητής από τη μεριά της Κυβέρνησης. Στις Ημερίδες και στο Συνέδριο που θα ακολουθήσουν μέσα σε ένα χρόνο είμαστε βέβαιοι ότι η συζήτηση δε θα επικεντρωθεί πια σε ερωτήματα αλλά στις απαντήσεις τους.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Σε ευχαριστούμε Αντιπρόεδρε. Να αναγγείλω ότι είναι παρόντες και εκπροσωπούν τα αντίστοιχα κόμματα ο Παντελής Οικονόμου Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και Γραμματέας του Τομέα Θεσμών του ΠΑΣΟΚ.

 

Ο κύριος Τσιτουρίδης Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και Υπεύθυνος Τομέα ΥΠΕΧΩΔΕ, η κυρία Ελένη Μηλιαρονικολάκη Εκπρόσωπος του ΚΚΕ Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και Υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας και ο κύριος Φλαμπουράρης Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού. Ο λόγος στα κόμματα θα δοθεί στο τέλος σύμφωνα με το πρόγραμμα.

 

Το λόγο τώρα έχει η Γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου η Καθηγήτρια κυρία Μοροπούλου.

 

 

 

1η Ενότητα:

Πρυτανικές Αρχές Πολυτεχνείων και

Πολυτεχνικών Σχολών

 

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Αγαπητοί συνάδελφοι, το τριήμερο που βρίσκεται σήμερα στη δεύτερη μέρα του έχει ολοκληρώσει τον κύκλο των συζητήσεων των ειδικοτήτων.

 

        Οι συζητήσεις αυτές έδειξαν ότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη αλλαγή στα προγράμματα σπουδών και στα επαγγελματικά αντικείμενα και στους ρόλους των Μηχανικών. Έτσι συζητώντας σήμερα για την ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο ισοτιμιών του επαγγέλματος δεν μπορούμε παρά να συζητάμε ενιαία για την παιδεία και την άσκηση του επαγγέλματος του Μηχανικού.

 

        Είναι φανερό ότι μόνο μέσα από μια ξεκάθαρη διαδικασία όπου όλοι οι φορείς της παιδείας του επαγγέλματος και της πολιτείας θα συνομιλήσουν, θα μπορούν να προκύψουν θετικές κοινές θέσεις που θα μπορούν να εφαρμοστούν.

 

        Γιατί σήμερα πραγματικά βρισκόμαστε σε μία κρίση, σε ένα σημείο μηδέν, το περιέγραψε ο Α΄ Αντιπρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου, αλλά το ζητούμενο είναι η διέξοδος.

 

Και επειδή είμαστε εδώ και γι αυτό το λόγο άλλωστε διοργανώσαμε αυτό το τριήμερο, θα προσπαθήσω να δω αυτά που μέσα από τα συμπεράσματα που προκύψανε από τις συζητήσεις των ημερών αυτών τα νέα δεδομένα που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας για τη διατύπωση των θέσεών μας και για την αναμόρφωση των πραγμάτων στο πεδίο της άσκησης του επαγγέλματος.

 

Είναι σίγουρο ότι τα χαρακτηριστικά του Μηχανικού σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά απ΄ αυτά που ξέραμε πριν. Είναι σίγουρο ότι επηρεάζονται και από την παγκοσμιοποιημένη αγορά και από τον μεταβιομηχανικό χαρακτήρα της ανάπτυξης, αλλά και από τις πολύ σημαντικές εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνολογία.

 

Από την μελέτη που είχε παρουσιάσει πριν δυο χρόνια στο Πολυτεχνείο ο Λευτέρης ο Παπαγιαννάκης επιλεκτικά σας δείχνω εκείνα τα στοιχεία τα οποία επιτρέπουν να κατανοήσει κανείς ότι σήμερα η απασχόληση των Μηχανικών φεύγει από τα κυρίαρχα στοιχεία της παραγωγής και του εργοταξίου της βιομηχανίας και στρέφεται προς τη διοίκηση, τη διαχείριση, την οικονομία και τις υπηρεσίες.

 

Είναι χαρακτηριστικά αυτά τα στοιχεία και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα και βέβαια αυτά μας υπαγορεύουν και την ανάγκη να δούμε ότι οι Μηχανικοί έχουν διαφορετικούς επαγγελματικούς ρόλους απ΄ αυτούς που είχαν πριν.

 

Αυτοί ακριβώς οι καινούριοι ρόλοι υπαγορεύουν και την ανάγκη να διαγράψουμε ένα νέο πεδίο άσκησης του επαγγέλματος. Αυτά που είναι κατοχυρωμένα θεσμικά μέχρι σήμερα ανταποκρίνονται σε ένα προφίλ και δραστηριότητες ανάπτυξης που έχουνε αλλάξει.

 

Και που δεν χωράνε όχι μόνο τις ανάγκες της πραγματικότητας αλλά δε χωράνε ούτε τους ίδιους τους Μηχανικούς όπως αναπτύσσονται σήμερα με μία τρομακτική πολυμορφία που δε μπορούμε και δεν πρέπει να την εξορκίσουμε.

 

Η πολυμορφία αυτή αναδεικνύει μέσα από νέα σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο αντικείμενα των Μηχανικών, μέσα από νέα εκπαιδευτικά εφόδια που διαμορφώνουν νέα επαγγελματικά προσόντα, ένα σύνολο Μηχανικών που αποτελούν τους Μηχανικούς των παλιών βασικών αναγνωρισμένων ειδικοτήτων και τους Μηχανικούς νέων προπτυχιακών ή μεταπτυχιακών διεπιστημονικών εξειδικεύσεων που δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποκλείονται αμοιβαία.

 

Είναι φανερό ότι το τοπίο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο όταν στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο της ανάπτυξης της ανώτατης παιδείας, που δε θα τον αναπτύξω εγώ γιατί ο Πρύτανης θα μας πει πάρα πολλά γι αυτόν, η διάσπαση των ενιαίων σπουδών των Μηχανικών δημιουργεί τρομακτικά προβλήματα.

 

Η ανάγκη σήμερα για την προάσπιση των πενταετών σπουδών είναι μια αφετηριακή θέση για την προάσπιση της ποιότητας και της ασφάλειας στην άσκηση του επαγγέλματος του Μηχανικού, που πρέπει να αναγνωριστεί σε επίπεδο master αλλά να είναι ένα ενιαίο πρώτο και αδιάσπαστο δίπλωμα.

 

Ενώ από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι όλα τα πανεπιστήμια της Ευρώπης σήμερα προτείνουν την ανάγκη οι τεχνολογικού επιπέδου απόφοιτοι να έχουν προσβάσεις και γέφυρες προς την πανεπιστημιακή εκπαίδευση των Μηχανικών.

 

Σε αυτά τα πλαίσια ο εκσυγχρονισμός των προγραμμάτων σπουδών δεν μπορεί να αγνοήσει την ανάγκη μαζί με τις θεμελιώδεις επιστήμες, τις βασικές επιστήμες που υποστηρίζουν την μηχανική, μαζί με την εμβάθυνση στην μηχανική που σε κάθε ειδικό πεδίο Μηχανικών δίνει την αυτοδυναμία στον Μηχανικό να λύνει σύνθετα τεχνικά προβλήματα, πρέπει να εμπλουτιστούν τα προγράμματα σπουδών με τις διαστάσεις του περιβάλλοντος, της ενέργειας, της οικονομίας, της διαχείρισης, της αισθητικής, στοιχεία που δίνουν στον Μηχανικό οποιασδήποτε ειδικότητας τη δυνατότητα να ασκεί το επάγγελμα σύμφωνα με τις απαιτήσεις που σήμερα κρίνουν το δημόσιο όφελος.

 

Είναι φανερό ότι η δυνατότητα πρόσβασης στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο μαζί με τα προβλήματα και τις προκλήσεις έχει και τις ευκαιρίες της, που επιτρέπουν την ανάπτυξη μιας συνολικής ευρωπαϊκής παιδείας μέσα από τις ανταλλαγές, τη διαδικτύωση και την εναρμόνιση των προδιαγραφών για την άσκηση του επαγγέλματος των Μηχανικών.

 

Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο που θα μας επιτρέψει να λειτουργήσουμε στην κατεύθυνση του δημοσίου οφέλους, το οποίο δεν αποτελεί μόνο τις απαιτήσεις για την ασφάλεια, την υγιεινή, το περιβάλλον, την ακεραιότητα των συστημάτων των έργων των κατασκευών των προϊόντων.

 

Αλλά συνδέεται και με την εκλογίκευση τον εξ αντικειμένου εκσυγχρονισμό όλης της παραγωγικής διαδικασίας της τεχνικής ανάπτυξης και των υπηρεσιών της που πρέπει να έχουν προδιαγραφές. Δεν μπορεί δηλαδή να γίνουν αλόγιστα και με αυτή την έννοια βάζει και το θεμέλιο της δημιουργίας νέων ρόλων για τους Μηχανικούς.

 

Όλα αυτά βέβαια που αποτελούν την σύγχρονη εξέλιξη των δυνάμεων των Μηχανικών στην Ευρώπη και στον κόσμο στο επίπεδο της παιδείας και της άσκησης του επαγγέλματος διαστρεβλώνονται με την καινούρια ευρωπαϊκή οδηγία, η οποία δημιουργεί ένα αυτόματο ενιαίο σύστημα όπου οι διασπασμένοι κύκλοι σπουδών επιτρέπουν στη χώρα υποδοχής σε έναν απόφοιτο αλλοδαπής να αναγνωριστεί στο ανώτερο επίπεδο μετά από δοκιμή επάρκειας ή αντισταθμιστικά μέτρα.

 

 Δηλαδή εξομοιώνουν αυτόματα και χωρίς καμία κρίση επί των γνώσεων του περιεχομένου σπουδών αυτού που θα ασκήσει το επάγγελμα στη χώρα μας των τριετούς προς των πενταετούς.

 

Είναι φανερό λοιπόν ότι αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο υποβάθμισης και στα δύο επίπεδα της εκπαίδευσης, αλλά πολύ περισσότερο δημιουργεί έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο στην άσκηση του επαγγέλματος που δεν μπορεί να εγγυηθεί κατ΄ αυτόν τον τρόπο το δημόσιο συμφέρον.

 

Από την άλλη μεριά το γεγονός ότι υπάρχει η διαδικασία ακόμα της διαβούλευσης ανοιχτή, δίνει πολύ μεγάλες δυνατότητες στο Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας εάν η πολιτεία το υποστηρίξει να παρέμβει αποφασιστικά και να παίξει έναν ρυθμιστικό ρόλο εκεί που ο ρόλος του απορυθμίζεται.

 

Είναι φανερό ότι το εθνικό νομοθετικό πλαίσιο δε βοηθάει, τόσο το προεδρικό διάταγμα 165 όσο και το 385 που ψηφίστηκε το Δεκέμβρη που μας πέρασε δημιουργούν το Συμβούλιο Απονομής Επαγγελματικών Ισοτιμιών και του λύνουν τα χέρια να αποφασίζει χωρίς τη γνώμη του Συμβουλίου της Πολιτείας, που σύμφωνα με άλλο νομοθετικό πλαίσιο είναι αυτό, το Τεχνικό Επιμελητήριο δηλαδή, που δίνει την άδεια άσκησης επαγγέλματος.

 

Συνεπώς σήμερα υπάρχει ένα ερώτημα, ποιες είναι οι προϋποθέσεις και ποιος είναι ο ρόλος που πρέπει το ΤΕΕ να παίξει, ώστε να μην ασκούν οι Μηχανικοί το επάγγελμα έξω από αυτό. Βεβαίως θα ρωτήσει κανείς γιατί υπάρχει πρόβλημα εάν το επάγγελμα του Μηχανικού ασκείται έξω από το Τεχνικό Επιμελητήριο εάν ισοτιμείται έξω απ΄ αυτό;

 

Ναι υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την άσκησή του προς το δημόσιο όφελος, δεν υπάρχει ισονομία, δεν υπάρχουν κριτήρια και δεν υπάρχουν μηχανισμοί που θα τα ελέγχον όλα αυτά.

 

Συνεπώς στην απάντηση το Τεχνικό Επιμελητήριο παίρνει μια θέση που προασπίζει την πενταετή ανώτατη εκπαίδευση του Μηχανικού, μια θέση που θέλει να συμμετέχει στην αξιολόγησή της και μια θέση που θεωρεί απαραίτητη την ουσιαστικοποίηση της τεχνολογικής εκπαίδευσης των Μηχανικών.

 

Ενώ από την άλλη μεριά είναι απαραίτητο το Τεχνικό Επιμελητήριο να παίξει το ρόλο και αυτό πρέπει πια να προχωρήσουμε και να το κάνουμε γιατί δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τις θέσεις μας πάνω σε αυτό.

 

Πιστεύω ότι οι προβληματισμοί του τριήμερου θα μας οδηγήσουν σε πιο μεγάλη ωριμότητα για να βάλουμε το χέρι επί των τύπον των ήλων, πρέπει πια το Τεχνικό Επιμελητήριο να γίνει ένας ενιαίος φορέας πιστοποίησης των προσόντων των απόφοιτων της ενιαίας ανώτατης τεχνικής εκπαίδευσης.

 

Με τις προϋποθέσεις εκείνες όμως που θα διακρίνουν τις κατηγορίες της τεχνικής ευθύνης της πενταετούς από την τριετή έως τετραετή, θα δίνουν δηλαδή τη δυνατότητα να ασκηθούν από εκείνους που έχουν τα εκπαιδευτικά εφόδια και τα επαγγελματικά προσόντα τα επίπεδα ευθύνης για τα οποία είναι ικανοί.

 

Αυτό λοιπόν είναι ένα θέμα που πιστεύω ότι μπορεί να μας φέρει σε ένα σύστημα πιστοποίησης το οποίο μπορεί να έχει πάρα πολλά ανοιχτά ερωτήματα, θα πρέπει να τα απαντήσουμε όχι μόνοι μας, αλλά και σε συνεργασία με τους ίδιους τους Τεχνικούς που τους αφορά.

 

Θα πρέπει να τα απαντήσουμε σε σχέση με το δικό μας θεσμικό πλαίσιο που στην προοπτική αυτή θα πρέπει να λύσει πάρα πολλά προβλήματα, τελικά όμως εάν δεν διεκδικήσουμε αυτόν τον ρόλο η πραγματικότητα θα περάσει από δίπλα μας.

 

        Εάν δεν διεκδικήσουμε αυτόν τον ρόλο και πρέπει να έχουμε θέσεις για να τον διεκδικήσουμε και πρέπει να έχουμε συμμάχους και ένα μέτωπο ξεκαθαρισμένο, είναι ένα μέτωπο που ξεκινάει από την παιδεία και καταλήγει στους επαγγελματικούς και εργασιακούς χώρους των Μηχανικών, δεν έχουμε αποτελεσματικό διάλογο με κανέναν, ούτε στον εθνικό ούτε στον ευρωπαϊκό χώρο.

 

        Σε αυτή τη βάση λοιπόν νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε μία στέρεη αποτελεσματική διεξοδική και οραματική πολιτική, που θα επιτρέψει το επάγγελμα του Μηχανικού να ασκείται προς το δημόσιο όφελος και να ασκείται με λήψη πολιτικών αποφάσεων στην οποία θα μετέχουν οι ίδιοι οι Μηχανικοί.

 

        Ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε την κυρία Μοροπούλου.

 

Πριν δώσω το λόγο στον Πρύτανη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου τον Καθηγητή κύριο Ξανθόπουλο πρέπει να πω ότι ακριβώς μια εβδομάδα πριν ο Σύλλογος Μηχανικών ΔΕΗ βράβευσε τον κύριο Ξανθόπουλο.

 

Και τον βράβευσε με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Μηχανικών ΔΕΗ δέκα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της τριετούς θητείας του ως Γενικού Διευθυντού της ΔΕΗ για τις επιλογές του και τις μη επιλογές του και τον τρόπο άσκησης της Διοίκησης κατά την τριετία αυτή. Είναι μοναδική περίπτωση.

 

Κύριε Ξανθόπουλε έχετε το λόγο.

 

Κος ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ:

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Πράγματι με τον καιρό ξεχωρίζουν τα στραβά των διαφορετικούντων και ο καιρός απαλύνει τις αντιθέσεις, έχετε δίκιο. Πάντως με τίμησε ιδιαίτερα αυτό.

 

        Θα είμαι αρκετά σύντομος αλλά πρέπει να σας ξαναπώ μερικά πράγματα για να γίνει κατανοητό το τι έχουμε μπροστά μας και που οδηγούμεθα. Κατ΄ αρχήν πρέπει να πω ότι όχι μόνο συμφωνώ αλλά υπερθεματίζω (…) και στο τελευταίο αυτό έντυπο του Επιμελητηρίου.

 

        Ξεκινάω από τον εκλιπόντα Πρόεδρο Κωνσταντίνο Παναγιωτόπουλο που επιγραμματικά σε ένα κείμενο μπορεί να συνοψίσει κανείς ότι τονίζει ότι ξέρουμε τι θέλουμε τι πρέπει να κάνουμε και γνωρίζουμε να συζητάμε στο Επιμελητήριο. Πράγματι αυτό είναι μία δημοκρατική παλιά παράδοση που εφαρμόστηκε και σε πολύ δύσκολες εποχές για τον διάλογο της δημοκρατίας.

 

        Επίσης ο κύριος Γιάννης Αλαβάνος Α΄ Αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου επεσήμανε όχι μόνον τα σημεία προσοχής, αλλά και την ανάγκη πληρότητας των προτάσεων, πολύ σημαντικό επίσης αυτό. Σε μία δύσκολη εποχή μόνον η πληρότητα και η σαφήνεια μπορούν να βοηθήσουνε τον παραζαλισμένο από τα διάφορα ΜΜΕ έτσι κόσμο να καταλάβει πέντε πράγματα. Οι υπόλοιποι βαριούνται και γυρίζουνε κανάλι ή πάνε να πιουν έναν καφέ έξω.

 

        Επίσης ο Πρόεδρος ο κύριος Αγορής έχει γράψει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό το οποίο θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω, γιατί εκφράζει και τα Πολυτεχνεία.

 

Λέει ότι το ΤΕΕ δεν αγωνίζεται για να κατοχυρώσει τα δικαιώματα των ελλήνων Μηχανικών, αλλά αγωνίζεται να προστατεύσει τους έλληνες πολίτες και τις περιουσίες τους από όλους εκείνους που επιδιώκουν το εύκολο κέρδος και είναι οπαδοί του ατσιδισμού και της ήσσονος προσπάθειας. Πράγματι αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία θέλουν να μην καταλαβαίνουν και μερικοί Πολιτικοί μας δυστυχώς.

 

        Τα ίδια αναφέρει ο κύριος Δραγκιώτης ο οποίος ορθά επισημαίνει ότι μείζον θέμα είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων ασφάλειας και ποιότητας ζωής των πολιτών μας. Γι αυτό υπάρχει το Επιμελητήριο και γι αυτό αγωνίζεται.

 

        Επίσης ο κύριος Ιωακειμίδης και η κυρία Ξαρχάκου που επισημαίνει ότι πρέπει να προσέξουμε την υποβάθμιση του επαγγέλματος και την άνιση μεταχείριση και ότι ένα μείζον θέμα που δε μας απασχολεί ιδιαίτερα αλλά υπάρχει είναι η υπονόμευση της σύνδεσης επαγγέλματος και πτυχίου.

 

        Και βέβαια η κυρία Μοροπούλου η οποία με την διορατικότητα που τη διακρίνει έχει επισημάνει κάτι άλλο από καιρό, ότι παρά τα όσα καλά γίνονται ή δε γίνονται στο ΤΕΕ πρέπει κάποτε να δούμε και την δυνατότητα ανάληψης ευθυνών από πλευράς κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων και σε άλλους πλην Μηχανικών, μάλλον Διπλωματούχων Μηχανικών κλάδους και κατηγορίες. Δηλαδή παλιών Υπομηχανικών και λοιπά.

 

        Διότι επειδή δεν το κάνουμε εμείς αυτό και υπάρχουν πολλά αιτιολογικά γι αυτό, το κάνουνε κάποιοι άλλοι αντί για μας πολύ χειρότερα.

 

Και φτάνουμε στο σημείο να διαβάσουμε με κατάπληξη, μου το έδειξε ο κύριος Ανδρεόπουλος ο νέος Πρύτανης αυτό κάποια στιγμή και πραγματικά έπαθα σοκ, ότι μπορεί μια άσχετη Επιτροπή ενός Υπουργείου να δίνει επαγγελματικά δικαιώματα στον οποιοδήποτε εν αγνοία μας, έτσι; Χωρίς κανένα πρόβλημα. Λοιπόν θα έπρεπε ίσως να κοιτάξουμε κάποτε αυτή την ανάκτηση εξουσίας και στους εκτός Διπλωματούχων Μηχανικών κλάδους.

 

        Περνάω τώρα στη δική μου σύντομη παρουσίαση, το θέμα το έχετε πάρει ήδη, το έχει κατεβάσει στο δίκτυο μου φαίνεται η Διοικούσα Επιτροπή, και έχει τέσσερις ενότητες.

 

        Η πρώτη αναφέρεται στην ευρωπαϊκή παιδεία και στην αγορά. Η Ευρώπη έχτισε ένα πρότυπο παιδείας και κυριάρχησε για πολλούς αιώνες στον κόσμο γενικότερα, αλλά και στον πολιτισμό αυτού του κόσμου που έχει μεγάλη σημασία.

 

        Το Πανεπιστήμιο της Ευρώπης ήτανε κρατικό και το κράτος ανταγωνιζότανε το γειτονικό κράτος στη χορήγηση πόρων και εκλεκτών Δασκάλων σε μία πραγματικά προσπάθεια να ξεπεράσει τον ίδιο τον εαυτό του.

 

Έτσι γινότανε στην Ευρώπη. Ακόμα και στους πρακτικότερους αγγλοσάξονες υπήρξαν πολλά δημιουργήματα πανεπιστημίων, αλλά τα πραγματικά πανεπιστήμια κρατούσαν ψηλά αυτή την ποιότητα.

 

        Τι συνέβη όμως για να καλυφθούν και οι ανάγκες της αγοράς; Έφταναν μόνον οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί παραδείγματος χάρη που έβγαζε η Ευρώπη μετά από τετραετείς ή πενταετείς σπουδές και μάλιστα σκληρές; Ασφαλώς όχι.

 

        Υπήρχε μια πάρα πολύ απλή λύση, η οποία ήτανε και υγιής λύση. Έφτιαξε πάρα πολλές σχολές ανώτατης επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και κάλυψε την ενδιάμεση βαθμίδα μεταξύ Διπλωματούχων Μηχανικών Επιστημόνων Μηχανικών και των ενδιαμέσων στελεχών παραγωγής και διοίκησης ακόμα στο ευρύτερο φάσμα της αγοράς εργασίας που καλύπτουν οι Μηχανικοί.     Και όχι μόνο. Και σε άλλους κλάδους. Οικονομία, νομικές επιστήμες, ιατρική και λοιπά.

 

        Τώρα πως χάλασε αυτή η ιστορία. Το ξεκίνημα αν θέλετε αυτής της διάβρωσης και τομής προς τα κάτω έγινε από τη μεταρρύθμιση Θάτσερ. Θα σας πω ακριβώς πως έγινε στη συνέχεια.

 

        Πριν πω όμως ακριβώς πως ξεκίνησε αυτό το εναρκτήριο λάκτισμα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι δύο δομές οι πανεπιστημιακές, η κεντροευρωπαϊκή ενιαίες σπουδές που δίνουν τελικώς ένα πτυχίο επιπέδου master και αγγλοσαξονική δύο φάσεις σπουδών bachelor και master, αρμονικά συμβίωναν.

 

Αυτό με την παρατήρηση ότι τα τελευταία είκοσι τριάντα χρόνια αναγνώρισαν οι αγγλοσάξονες ότι στις δύσκολες επιστήμες από πλευράς υποδομής όπως είναι και οι επιστήμες του Μηχανικού, αυτές δηλαδή που έχουν ανάγκη γερών σπουδών στις θεμελιώδεις επιστήμες φυσική χημεία μαθηματικά και λοιπά, δε φτάνει πλέον το bachelor για να ασκήσεις ένα τέτοιο επάγγελμα στο μέλλον.

 

Και σε μερικά από τα καλύτερα πανεπιστήμιά τους, αναφέρω το Imperial College χαρακτηριστικά αλλά και σε πολλά άλλα, οργάνωσαν παράλληλα με την δική τους δομή και σπουδές κεντροευρωπαϊκής δομής.

 

Όπου μπαίνεις μέσα και μετά από τέσσερα χρόνια παίρνεις κατευθείαν master of engineering παραδείγματος χάρη, λέγοντας ρητά και απλά ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι Μηχανικοί που μπορούμε να βγάλουμε και πρέπει να τους βγάζουμε και αυτούς κατευθείαν.

 

Πως ξεκίνησε τώρα η ιστορία αν θέλετε της ισοπέδωσης προς τα κάτω. Ένα αίτιο ήτανε οι ανάγκες της αγοράς σε πολλαπλάσιους επιστήμονες ή οιωνοί επιστήμονες από όσους προηγουμένως.

 

Παίρνω ένα κλασικό παράδειγμα, παρά τις πετρελαϊκές κρίσεις ενώ άλλα προϊόντα συρρικνώθηκαν το λεγόμενο προϊόν των εισαγωγικών αποφοίτων πανεπιστημίων πολλαπλασιάστηκε. Στη Γαλλία ας πούμε είχαμε 30 χιλιάδες φοιτητές το 1900 και έχουμε σήμερα 2,5 εκατομμύρια, 80 φορές επάνω. Αυτή είναι η αναλογία, η εκθετική ανάπτυξη.

 

Αυτό γέννησε τους κανόνες της καλής και κακής αγοράς. Παρέμεινε η καλή αγορά βγάζοντας ουσιαστικούς επιστήμονες, είπαν όμως η άλλη η πονηρή αγορά είμαστε εδώ κι εμείς, τι θέλετε; Πτυχία πανεπιστημίου, μάλιστα. Έκτισε λοιπόν μια σειρά από πανεπιστήμια σε στυλ σούπερ μάρκετ και είπε όσοι επιστήμονες θέλετε.

 

Έτσι με λίγο κόπο και πολύ χαβαλέ σας δίνουμε ένα πτυχίο σε κάποια χρόνια και μάλιστα λέγανε και στο αφτί θα το πάρετε και όλοι. Λένε λοιπόν μερικοί γονείς που έχουνε παιδιά μπουμπούνες τα οποία δε διαβάζουνε και λοιπά και λοιπά θα πάρει και το δικό μου παιδί; Λέει βεβαίως, αρκεί να πληρώσει.

 

Έτσι ξεκίνησε αυτή η ιστορία και ξεκίνησε δυστυχώς από τη Θάτσερ η οποία έκανε την πρώτη κίνηση, είπε τα polytechnics που βγάζανε ως τότε αποφοίτους ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης θα γίνουνε πανεπιστήμια. Έτσι, ή σχεδόν έτσι.

 

Το έκανε λίγο καλύτερα από ότι το έκανε ο δικός μας Υπουργός με τα ΤΕΙ, το έκανε λίγο πιο κομψά. Αλλά πάντως κάτι ανάλογο έγινε εδώ και μερικά χρόνια. Και η υπόθεση χάλασε, έτσι; Χάλασε η ποιότητα. Ανακατεύτηκε δηλαδή η σούπα με τρόπο έτσι ώστε να βρωμίσει όλο το μείγμα, έτσι; Αυτή είναι η πραγματικότητα.

 

Που οδηγείται τώρα το πράγμα στη συνέχεια. Στη συνέχεια είπανε αυτά τα πανεπιστήμια της αγοράς γιατί να μην μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε και οργανωτικά στο σύστημα; Πως; Με την πλειοψηφία μας, είναι τα περισσότερα πράγματι.

 

Φτιάξανε λοιπόν οργανισμούς πανευρωπαϊκούς η EUA που είναι χαρακτηριστικός, όπου κυριαρχούν μέσα τα οιωνοί πανεπιστήμια. Και είπανε κάποια στιγμή με την ανοχή των μεγάλων πανεπιστημίων της Ευρώπης τα οποία θα σας πω τι κάνουν ακριβώς στο τέλος, γιατί είχα και μία πολύ ωραία κουβέντα στο Γκρατς πρόσφατα με έναν συνάδελφο πολύ χαρακτηριστική από το Imperial College.

 

Είπανε ότι θα σπάσουμε τις σπουδές σε δύο κύκλους. Και για να μην το κάνουμε αυτό μόνο εμείς και εσείς μείνετε οι καλοί, θα τις σπάσετε όλοι σε δύο κύκλους. Δηλαδή να είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο.

 

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ουσιαστικά ο πρώτος κύκλος στον οποίον προϋποθέτουμε ότι θα βγαίνει πτυχιούχος με επαγγελματικές δεξιότητες αποκλείεται εκ των πραγμάτων να μπορεί να δώσει και δεξιότητες επαγγελματικές και επιστημονικό υπόβαθρο ικανοποιητικό για μία σύγχρονη εποχή, δε γίνεται.

 

Λέω σαν παράδειγμα δεν είναι μόνον οι Μηχανικοί που δεν μπορούν να βγάλουνε επαγγελματίες και επιστήμονες σε τρία χρόνια με τις δικές μας λυκειακές σπουδές, είναι και οι Δικηγόροι προφανώς, είναι και οι Οικονομολόγοι, όλοι τα ίδια λέμε αυτή τη στιγμή. Είναι πραγματικά αδύνατον, δε βγαίνει.

 

Είπαμε λοιπόν θα βγει και θα δείτε, έτσι; Και πράγματι το προχωρούνε αυτό ακάθεκτοι, όλες κατ΄ αρχήν οι χώρες κινούνται αυτή τη στιγμή με οικονομικά κριτήρια, θα μιλήσουμε περί της παρακμής της Ευρώπης στη συνέχει κατά την ταπεινή μου γνώμη βέβαια.

 

Που σημαίνει ότι οι Υπουργοί Παιδείας είναι πάντοτε υπό την δαμόκλειο σπάθη του Υπουργού Οικονομίας, έτσι δεν είναι; Που τους λέει τέρμα τα αστεία, οι δαπάνες για την παιδεία δεν είναι άμεσα παραγωγικές, έτσι; Έτσι νομίζει. Κάνει μεγάλο λάθος, αλλά έτσι νομίζει. Και θα κάνετε οικονομίες.

 

Αυτές λοιπόν οι οικονομίες σημαίνουν ότι σπάζοντας τις σπουδές σε δύο κύκλους ο πρώτος κύκλος είναι φθηνός κύκλος, διότι δεν έχει ανάγκη μεγάλων υποδομών επιστημονικών για να δουλέψει, δεν κάνεις έρευνα εκεί πέρα ή κάτι άλλο με ακριβά εργαστήρια.

 

Θα βγει η μάζα στον πρώτο κύκλο σε λίγα χρόνια, δραστικός περιορισμός του κόστους και στο δεύτερο κύκλο θα πάνε κάποιοι λίγοι ένα 20-30% άρα κάνουμε οικονομία κλίμακας πραγματικά πολύ μεγάλη για να βγάλουμε και μερικούς άλλους καλύτερους.

 

Έτσι όμως καταστρέφεται και ο ορθολογισμός των σπουδών, διότι για όποιους ξέρουνε από σπουδές θετικών επιστημών είναι αδύνατον να ξαναδομήσεις μετά αυτά που έπρεπε να μάθεις τα δύο πρώτα χρόνια.

 

Όταν έχεις βγει αγράμματος σε μαθηματικά φυσική χημεία δεν μπορείς μετά να πας να κάνεις ένα master και να μπεις σε βάθος, δε γίνεται, έχεις χάσει το τρένο. Εκτός αν κάνεις master των δύο πρώτων χρόνων, που είναι κι αυτό μια βλακεία, δεν γίνεται.

 

Συνεπώς καταδικάζεσαι για επιφανειακές γνώσεις οριζόντιες όπως λένε πολύ χαρακτηριστικά διάφοροι Επικοινωνιολόγοι που στην πραγματικότητα είναι γνώσεις χωρίς βάθος, έτσι; Σημαίνει γνώσεις χωρίς διαχρονική αξία, χωρίς βάθος. Έτσι δομείται το σύστημα σήμερα με τη διακήρυξη της Μπολόνια.

 

Τώρα για να δούμε ακριβώς τι γίνεται με τις επιστήμες του Μηχανικού. Σας είπα προηγουμένως το προφανές ότι είναι αδύνατος ο συμβιβασμός του σπασίματος σε δύο κύκλους στους Μηχανικούς. Δεν μπορούμε σε τρία χρόνια να βγάλουμε επιστήμονες Μηχανικούς και ανθρώπους με επαγγελματικές δεξιότητες, δε γίνεται, έτσι;

 

Το ίδιο όμως λέει και η αγορά. Η αγορά ήδη εδώ και είκοσι τριάντα χρόνια έλεγε ότι για να βγάλετε Μηχανικούς επιστήμονες που έχουνε την ευθύνη της υπογραφής τους πρέπει να έχουν τουλάχιστον ένα master … στην Αμερική, στα μεγάλα Πολυτεχνεία της Αμερικής.

 

Και τι κάνουν τώρα τα μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης και οι μεγάλοι οργανισμοί των Μηχανικών στην Ευρώπη; Κάνουν το εξής πάρα πολύ απλό κι εδώ προσέξτε γιατί έγινε και η Λυδία λίθος της δικής μας επιλογής.

 

Κατά βάσην τους αρέσει αυτό διότι θέλουν να κρατήσουν κάποια κέντρα αριστείας αλώβητα από τη λαίλαπα αυτή και όλοι οι άλλοι να πέσουνε χαμηλότερα. Και πράγματι αιδήμων σιωπή από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, δεν πατάει κανείς σε αυτές τις συγκεντρώσεις ή αν πάει κάποιος πάει ως παρατηρητής.

 

Λες είναι κανείς ξέρω΄γω από τα μεγάλα αγγλικά πανεπιστήμια; Όχι. Από τα μεγάλα γαλλικά μήπως καμία μεγάλη σχολή βρε παιδιά υπάρχει κανείς εκπρόσωπος τάδε ή τάδε; Όχι. Ρωτάς μα γιατί δεν έρχονται; Λέει αδιαφορούμε, δεν μας ενοχλούν εμάς αυτά, αυτά αφορούν τους άλλους, εμείς παραμένουμε μεγάλη σχολή και αυτοί ας λένε ότι θέλουνε κανένα πρόβλημα.

 

Λοιπόν εμείς όμως η μικρή Ελλάδα που έχει πραγματικά το πλεονέκτημα το συγκριτικό των καλών μυαλών αλλά και της αγάπης και της αγωνίας των γονιών και των παιδιών για καλύτερο μέλλον με καλές σπουδές, τι έχουμε σαν προϊόν που μπορούμε πράγματι να πουλήσουμε ακριβά; Το μυαλό μας πριν απ΄ όλα. Αυτό χρειάζεται πράγματι καλές σπουδές.

 

Αν λοιπόν και σε μας παρασυρόμενοι φτάσουμε στην επιλογή του μοντέλου ένα δύο καλά πανεπιστήμια και οι υπόλοιποι πανεπιστήμια της πλάκας, η ζημιά θα είναι πολλαπλή για το μέλλον όχι μόνον της νεολαίας μας που είναι προφανές, αλλά για το μέλλον της ελληνικής αν θέλετε επιβίωσης σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο εξαιρετικά σκληρό. Αυτό είναι η αγωνία ενός Δασκάλου κάποιας ηλικίας όπως εγώ.

 

Σήμερα και το λέω προς τιμήν των Πολυτεχνείων της Ελλάδας, όλα τα Πολυτεχνεία μας, όλα και κυρίως αυτά που έχουνε παραδοσιακές σπουδές, δομημένα με παραδοσιακές σπουδές, πραγματικά έχουνε υψηλή ποιότητα παρεχόμενης εκπαίδευσης. Όλα, έτσι; Και το λέω μετά λόγου γνώσεως.

 

Σιγά-σιγά αρχίζουνε να παρεισφρύουν και πολυτεχνειακά τμήματα υπέρ εξειδικευμένα ή στρεβλωμένα, αρχίζει να χαλάει το πράγμα, λένε βγάζω ξέρω΄γω Μηχανικούς τάδε ας πούμε που είναι μία υποειδικότητα ή ειδικότητα ενός ευρύτερου φάσματος. Αυτό είναι ένας πρώτος κίνδυνος αλλοίωσης της βαριάς βασικής υποδομής ενός επιστήμονα Μηχανικού που μπορεί να κάνει μετά πάρα πολλά πράγματα διαχρονικά.

 

Μας οδηγούνε όμως τώρα με την ανάδειξη και των ΤΕΙ σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ακριβώς σε αυτή την γενική αίσθηση ότι δε χρειάζονται πολλά πράγματα βρε παιδιά, μάθετε λίγα εκεί πέρα να βγείτε στην πιάτσα κι όποιος αρπάξει. Αυτό είναι το μήνυμα.

 

Είναι λέει βλάκες οι άλλοι που έρχονται απέξω με ψευτοσπουδές; Κάντε κι εσείς το ίδιο, τι θέλετε να κουράζεστε; Αυτό είναι το βασικό μήνυμα που επιχειρείται είτε με σιωπή και ανοχή είτε και με έμμεση συμβολή να περάσει και από ορισμένες Πολιτικές Ηγεσίες.

 

Και δεν αναφέρομαι ειδικότερα στο κυβερνών κόμμα, αναφέρομαι και στην αξιωματική αντιπολίτευση που έχει πει κάνα δυο τέτοιες βλακείες δια κορυφαίων της στελεχών, έτσι; Για να είμαστε αντικειμενικοί και να τα λέμε όλα. Λοιπόν αυτή είναι η πραγματικότητα.

 

Τώρα επανέρχομαι στις μεγάλες ομάδες των Μηχανικών Cesar και Cefi, Cesar είναι τα πενήντα κορυφαία ευρωπαϊκά πανεπιστήμια που βγάζουνε Μηχανικούς που συμμετέχει και το Πολυτεχνείο μου φαίνεται και η Θεσσαλονίκη και Cefi είναι ένας ευρύτερος οργανισμός.

 

Αυτοί είπανε δεν μπορούμε να σκάσουμε και να μην πούμε και τίποτα, κάτι θα πούμε. Και πράγματι στο Γκραντς είπαν το εξής ωραίο. Στα επιστημονικά προσανατολισμένα εκπαιδευτικά προγράμματα οι φοιτητές πρέπει κανονικά να εκπαιδεύονται στο επίπεδο του δεύτερου κύκλου του master, έτσι;

 

Είπανε επιστημονικά προσπαθούν να γίνουν κάποια πράγματα. Πρέπει να συνεχιστεί και να υπάρχει πρόβλεψη για μία ενιαία πορεία προς το master. Και συμπληρώνουν παρακάτω τα ειδικά προσόντα των υπαρχόντων σήμερα επαγγελματικά προσόντα ορισμένων πτυχίων, είναι τα πτυχία των πρώην Υπομηχανικών, πρέπει να αναγνωριστούν και να διαφυλαχθούν και λοιπά και λοιπά.

 

Λένε δηλαδή ότι κάντε ότι θέλετε να κρατήσουμε μερικές καλές σχολές Μηχανικών οι οποίες είναι και μέλη μας στο … και οι υπόλοιποι φτιάξτε τα δικά σας βαφτίζοντας ως πτυχίο Διπλωματούχου Μηχανικού ένα πτυχίο το οποίο πραγματικά είναι ρηχό και χωρίς διαχρονική αξία.

 

Έχω μία παρένθεση εδώ για να μην κουράσω το ακροατήριο με προτάσεις συγκεκριμένες για αναβάθμιση των σπουδών των Πολυτεχνείων μας. Είπα ότι είναι πολύ καλές σπουδές, έχουν όμως μερικά σημαντικά ακόμα μειονεκτήματα αν θέλετε ελαττώματα.

 

Τα οποία οφείλονται στο γεγονός ότι δεν ασκούν τα καθήκοντά τους σωστά οι νέες δομές των πανεπιστημίων, οι Διευθυντές Τομέων και οι Πρόεδροι Τμημάτων. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δηλαδή δε βάζουνε χέρι στους Διδάσκοντες οι οποίοι πολλές φορές, ευτυχώς όχι πάντα, δεν προσφέρουν αυτό που πραγματικά αναμένει από αυτούς ο έλληνας φοιτητής.

 

Και αναφέρομαι σε επικαλύψεις μεταξύ μαθημάτων, σε μαθήματα δίωρα ή πεντάωρα που είναι κακός αριθμός, ένα μάθημα καλό είναι πλέον ένα μάθημα τρίωρο δεν είναι δίωρο ή πεντάωρο. Σε πάρα πολλά μαθήματα που είναι επίσης λάθος, δεν μπορείς σε ένα εξάμηνο να έχεις δέκα μαθήματα, πάνω από εφτά δεν απορροφώνται από κανέναν θα κάνεις επιλογή.

 

Σε διατήρηση μαθημάτων παρωχημένων επίσης λάθος, δεν τολμάνε να πούνε στον Ξανθόπουλο που έχει γεράσει ότι σταμάτα επιτέλους λες κάτι το οποίο έχει περάσει και έχει πεθάνει το 1960. Πρέπει κάποιος να του το πει αυτό κάποτε, δεν του το λένε όμως και τον αφήνουν και κάνει το μάθημά του και αυτό τρώει ώρες από τον φοιτητή. Είναι κανόνας αυτός, δεν είναι εξαίρεση, έτσι; Τώρα κάτι πάει να γίνει, αλλά γίνεται πολύ διακριτικά.

 

Επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι το εξής το οποίο λέμε για όλα τα Πολυτεχνεία, στο Μετσόβιο φτιάξαμε έναν κανονισμό λειτουργίας που πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερους της Ευρώπης και τον δέχθηκαν και οι φοιτητές παραδόξως γιατί τους άρεσε σε μερικά σημεία ή τον ανέχθηκαν, στον οποίο μέσα βάλαμε ότι το πτυχίο μας ισοδυναμεί βάσει του νόμου-πλαισίου με 300 διδακτικές μονάδες.

 

Σας ενημερώνω ότι στην Ευρώπη σήμερα τα πτυχία αν αντιστοιχηθούν οι μονάδες είναι ως εξής, το bachelor είναι 180 διδακτικές μονάδες και άλλες 120 κάνουνε το master και φθάνουνε στις 300, έτσι;

 

Κι έτσι εμείς από λάθος Υπουργού ο οποίος δεν το πρόσεξε ασφαλώς και μας το άφησε και πέρασε έχουμε ουσία πτυχίο επιπέδου master, έτσι; Γιατί η Ευρώπη είπε εδώ και μόλις έξι μήνες ότι οι 300 μονάδες είναι το master, τελείωσε. Αυτό όμως δε μας λύνει το πρόβλημα, αυτό είναι μία θεσμική απλώς κατοχύρωση.

 

Η ουσία τι είναι; Πρέπει στη συνέχεια όλα τα Πολυτεχνεία στο μοντέλο αυτό των 300 μονάδων για το οποίο ένα μέρος είναι η διπλωματική εργασία, να μπορέσουν κι οφείλουν να το κάνουν να ξαναζυγίσουν κάθε ώρα διδασκαλίας και να της δώσουν το πραγματικό της βάρος βάζοντας χέρι στο καθηγητικό κατεστημένο.

 

Αυτή είναι η μείζων πρόκληση της επόμενης πενταετίας για μένα. Πρέπει δηλαδή να ζυγίσουν την ώρα του κάθε ενός Διδάσκοντος δια των τομέων και των τμημάτων και να δώσουν το πραγματικό βάρος περικόπτοντας ή αυξάνοντας εκεί που πρέπει τις ώρες διδασκαλίας και κυρίως αφήνοντας χώρο ζωτικό για νέες τεχνολογίες και πληροφορική.

 

Δεν μπορεί σήμερα να μη δίνουμε πρώτη προτεραιότητα όλες οι Σχολές Μηχανικών σε πληροφορική και νέες τεχνολογίες, δε γίνεται επειδή κρατάμε παρωχημένα όπως είπα προηγουμένως κάποιων Καθηγητών κάποιας ηλικίας. Αναφέρομαι φυσικά στον εαυτό μου, έτσι;

 

Περνάμε τώρα στις θέσεις και προτάσεις του Πολυτεχνείου στα γενικά προβλήματα, οι οποίες είναι λίγο σκληρές. Σας τις έχω μοιράσει αλλά νομίζω ότι πρέπει να τις ακούσετε συνοπτικότατα γιατί νομίζω ότι δε λέμε την αλήθεια.

 

Πρώτα-πρώτα υποστηρίζουμε σθεναρά την διαχρονική αρχή των Χούμπολντ και άλλων Γερμανών Σοφών του 18ου και 19ου αιώνος σύμφωνα με την οποία η ανώτατη εκπαίδευση και η εκπαίδευση των Μηχανικών είναι κρατική επένδυση και μάλιστα η καλύτερη.

 

Αδιαμφισβήτητα συνιστά κρατική υποχρέωση διότι δίνει τη δυνατότητα της πραγματικής ισονομίας και ίσης πρόσβασης ευκαιριών σε κάθε νέο άνθρωπο και επιπλέον βασικότατο περιέχει την έρευνα στην καρδιά της εκπαίδευσης.

 

Δε νοείται εκπαίδευση χωρίς έρευνα, δεν μπορεί να είναι Δάσκαλος κάποιος που δεν κάνει έρευνα στο εργαστήριό του, δε γίνεται, δεν παράγει νέα γνώση, δεν παρακολουθεί τη γνώση, δεν ξέρει τι γίνεται.

 

Δε γίνεται εκπαίδευση δηλαδή από βιβλία και από το Internet, δε γίνεται. Πρέπει να είσαι ζωντανός να παρακολουθείς τι γίνεται και να συνθέτεις εκείνη την ώρα όταν κάνεις ένα μάθημα. Άλλως δεν κάνεις μάθημα, παπαγαλίζεις ένα βιβλίο ή κάποιες γνώσεις που έχει βγάλει κάποιος άλλος, που δεν τις έχεις καταλάβει και καλά πολλές φορές και αυτό είναι επίσης ένα δυσάρεστο γεγονός.

 

Δεύτερον. Επειδή μιλάμε περί ιδιαιτερότητας της ευρωπαϊκής εκπαίδευσης και προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση. Απαντάμε δεν υπάρχει καμία ιδιαιτερότητα αντιτιθέμενη στις διεθνείς εξελίξεις στην ανώτατη εκπαίδευση.

 

Υπάρχει μόνον η ευρωπαϊκή αδυναμία ηθικής και οικονομικής υποστήριξης του κυρίαρχου μοντέλου της βάσει του οποίου κυριάρχησε στον κόσμο τους τελευταίους τρεις αιώνες, αυτή είναι η πραγματικότητα.

 

Δηλαδή η Ευρώπη για να κάνει οικονομίες στην παιδεία επιχειρεί να πει ότι είμαστε ιδιαίτεροι εμείς επειδή έχουμε σπουδές τετραετείς και πενταετείς και να γίνουμε σαν τους άλλους που έχουν τριετείς. Όταν οι άλλοι αλλάζουν σιγά-σιγά στα καλά πανεπιστήμια και τις κάνουν κι αυτοί τετραετείς κατευθείαν.

 

Αυτή είναι η εικόνα. Δηλαδή το να καλύψουμε εκ των υστέρων κάτι το οποίο δεν υπάρχει δεν ισχύει. Γι αυτό το λόγο απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη διακήρυξη της Μπολόνια.

 

Και πάμε σε ένα άλλο μείζον θέμα τώρα το οποίο μας έχει απασχολήσει πολύ και για το οποίο υπάρχει επίσης και το χαρακτηριστικό της παρακμής στην Ευρώπη. Ποια είναι η λέξη η μαγική σήμερα στα πανεπιστήμια της Ευρώπης; Κινητικότητα. Όλοι μιλάμε περί κινητικότητας.

 

Λοιπόν εμείς λέμε ότι η κινητικότητα είναι κατ΄ αρχήν χρήσιμη. Βλέπεις τι κάνει ο άλλος και λοιπά και λοιπά, αλλά αν καταλήξει να γίνει κινησιοθεραπεία γιατί περί αυτού πρόκειται, που καταλήγουμε; Καταλήγουμε σε μία συλλογή εύκολων διδακτικών μονάδων από φοιτητές σε όλο τον κόσμο.

 

Λένε θέλουμε ας πούμε 180 μονάδες για να πάρουμε bachelor, επιλέγουνε οκτώ πανεπιστήμια, διαλέγουν τα εύκολα μαθήματα τα ρηχά μαθήματα, τα μαζεύουν αυτά τα 180 μόρια που χρειάζονται και βαφτίζονται bachelorούχοι αυτή είναι η πραγματικότητα, με την κινητικότητα.

 

Προφανώς οι σοβαρές σπουδές θέλουνε μία δομημένη αν θέλετε κατάσταση προγράμματος, που απαγορεύει ρητά τέτοιου είδους κινητικότητα.

 

Οι Καθηγητές τώρα. Όλοι κάνουμε βόλτα και περνάμε καλά με τους φίλους μας. Μας πληρώνουνε πολλά χρήματα, πάμε από δω κι από εκεί πέρα και λέμε διάφορα ωραία πράγματα, ποιος κάνει τελικώς έρευνα στο εργαστήριό του;

 

Λέμε λοιπόν το εξής και το λέμε αυτό στο τέλος, ότι για να είμαστε σοβαροί ξέρουμε ιστορικά ότι η υπερκινητικότητα για να περνάμε καλά με τους φίλους μας και το σφίξιμο της κάνουλας της οικονομικής στα πραγματικά εργαστήρια που παράγουν νέα γνώση ενόψει των ρηχών γνώσεων τύπου marketing, έτσι; Management, διάφορες τέτοιες βλακείες δηλαδή που λέγονται ευρύτατα.

 

Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, έχει ιστορική ταυτότητα, αυτή είναι η εποχή παρακμής, αυτά έγιναν και στον μεσοπόλεμο. Αυτά κάνανε οι γάλλοι και στον μεσοπόλεμο γι αυτό μετά τους πήραν φαλάγγι οι γερμανοί. Ακόμα και στην επιστήμη την εποχή εκείνη είχανε κάνει πίσω, τα ξέρουμε τα έχουμε ξαναζήσει αυτά.

 

Την εποχή που οι γάλλοι κάνανε αυτές τις βόλτες και περνάγανε καλά με τους φίλους και τις φίλες τους οι γερμανοί παρήγαγαν νέα τεχνολογία κι έκαναν πολεμικά όπλα. Αυτό δεν κάνουν σήμερα οι αμερικάνοι; Έχετε δει κανέναν να πληρώνει αμερικάνο εκεί και χρήματα για κινητικότητα;

 

Υγιώς σκεπτόμενοι, με την άλλη μορφή της υγείας την επικίνδυνη βέβαια αλλά υγιώς σκεπτόμενοι λένε ότι δραχμή για κινητικότητα, ούτε μία δραχμή. Πολλά χρήματα σε βασικές επιστήμες και σε βασικά εργαστήρια αν παράγουν κάτι.

 

Φοβερά χρήματα για υποτροφίες. Εμείς δίνουμε άπειρα χρήματα για βόλτες. Τι κάνουνε οι αμερικανοί; Δίνουνε χρήματα για υποτροφίες πλήρων σπουδών, μαζεύουν τα καλύτερα μυαλά του κόσμου και τα πληρώνουνε καλά και τα κρατάνε μετά εκεί πέρα κατά 50%.

 

Λέμε λοιπόν αντί της υπερκινητικότητας και όλων αυτών των ωραίων πραγμάτων να μπει το χέρι στην τσέπη στην Ευρώπη και να πληρώσουν χρήματα για να έχουμε τουλάχιστον εκτιμάμε ενάμισι εκατομμύριο ακόμα φοιτητές από την Ευρώπη και από τις γύρω φτωχές χώρες αριστούχους με υποτροφίες στα καλύτερα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια ή σε όλα εν ανάγκη.

 

Μόνον έτσι θα μπορέσει να υπάρξει νέα μαγιά και να αναπτυχθεί ξανά η έρευνα και η πρωτοπορία. Κι επειδή μιλάμε περί έρευνας θα σας πω και κάτι άλλο σημαντικότατο το οποίο ασφαλώς ξέρετε. Διαπιστώνει η Ευρώπη ότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Αμερική και την Ιαπωνία διότι ξοδεύει 1,8% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο για έρευνα που έπρεπε να ξοδεύει πάνω από 3 και 3,5.

 

Λέει λοιπόν βάζω στόχο το 2010 να πάω στο 3%. Ως εδώ καλά, λες μπράβο κάτι πάει να γίνει. Αλλά συμπληρώνει η διαφορά μεταξύ του σημερινού ποσού που είναι χαμηλό και το άλλο θα καλυφθεί από ιδιωτική πρωτοβουλία που είναι …. Ποιος ιδιώτης θα επενδύσει με το ζόρι; Είναι λύση αυτή; Που σημαίνει ότι το πας στις καλένδες. Εκφράζεις απλώς μία ευχή.

 

Κλείνω λέγοντας ότι περνάμε μια δύσκολη περίοδο στην οποία ο αγώνας του Επιμελητηρίου μπορεί και πρέπει να είναι πρωτοποριακός. Γιατί είναι ο μόνος πράγματι επαγγελματικός επιστημονικός οργανισμός ο οποίος αυτά τα πράγματα τα αναγνωρίζει και τα λέει δυνατά.

 

Τα ελληνικά πανεπιστήμια σήμερα αν και δέχονται γενικώς αυτά που είπα προηγουμένως με κάποιες μικροδιαφορές, κρατούνε κατά πλειοψηφία αοιδίμονα σιωπή επίσης, δεν μιλάει κανείς. Στέλνει εκπροσώπους στο Γκραντς, η τελευταία Σύνοδος που έγινε ήτανε στο Γκραντς εδώ και ένα μήνα που κάνουνε κάτι ραπόρτα, δεν ανοίγουν το στόμα τους, δε λέει κανείς τίποτα, είναι η αοιδίμων σιωπή, έτσι;

 

Λοιπόν εμείς λέμε ότι πρέπει να πάμε επιθετικά, να χτυπήσουμε τα πράγματα με το όνομά τους και να διεκδικήσουμε αυτό που πραγματικά μας ανήκει, μία παιδεία για όλους τους έλληνες που μπορούν και θέλουν υψηλού επιπέδου διότι είναι το μόνο μας αξιόπιστο εθνικό κεφάλαιο.

 

Ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Πρύτανη. Απόντων των εκπροσώπων των φορέων της πολιτείας γλιτώνουμε τη μισή ώρα που θα μας τρώγανε και προχωράμε στο επόμενο που αφορά στις Πρυτανικές Αρχές των Πολυτεχνείων και των Πολυτεχνικών Σχολών. Το λόγο έχει ο κύριος Ανδρεόπουλος Ανδρέας Αντιπρύτανης του ΕΜΠ. και πρόσφατα εκλεγμένος νέος Πρύτανης.

 

Κος ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ:

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Μετά τις πολύ ωραίες ομιλίες που προηγήθηκαν θα είμαι συντομότατος, οπότε θα συμβάλλω στο να βρεθούμε εντός του προγράμματος που μοιραία παρεκκλίνει πάντοτε.

 

        Κύριοι επίσημη προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προφανώς θα περιοριστώ στα ακρογωνιαία σημεία της παρέμβασής μου και στις τοπικές τις περιφερειακές εκδηλώσεις που έγιναν στους Χημικούς Μηχανικούς λέγοντας κάποια από τα σημεία τα οποία (…)

 

Θα συμβάλλω με κάτι καινούριο να μεταφέρω τα νομοθετήματα αν θέλετε τα μέτρα εκείνα τα οποία συνθέτουν ή καθορίζουν ή προσδιορίζουν τον λεγόμενο ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης.

 

Απλώς για να αντιληφθούμε σε ποιο καθεστώς βρισκόμαστε σήμερα εργασιακά και εκπαιδευτικά στο επίπεδο της ανώτατης εκπαίδευσης και να σκεφτούμε επειδή στον χώρο των Μηχανικών βρισκόμαστε, το ΤΕΕ διοργανώνει αυτή την τριημερίδα ότι όσοι από μας είμαστε μάχιμοι.

 

Βρεθήκαμε δηλαδή στους κλαδικούς φορείς στους συλλόγους ή στο Τεχνικό Επιμελητήριο, ζούσαμε για χρόνια τις λεγόμενες κλαδικές αντιθέσεις, δηλαδή οι Μηχανολόγοι μαλώναμε με τους Χημικούς Μηχανικούς, οι Πολιτικοί με τους Μηχανολόγους και ούτω καθεξής.

 

Αυτά κυρίες και κύριοι νομίζω ότι εκ των πραγμάτων έχουν έρθει σε δεύτερη ή σε τρίτη μοίρα μπροστά σε αυτά τα οποία μας επιφυλάσσει η παγκοσμιοποίηση ή η μεταβιομηχανική κοινωνία όπως την είπε και η κυρία Μοροπούλου.

 

Αλλά ιδιαίτερα αυτό το πλαίσιο του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης το οποίο ξεκινά με τις αρχές των συναντήσεων της Σορβόννης, με τις αρχές της διακήρυξης της Μπολόνια που έγινε το ΄99 και έχει προσυπογραφεί και από την Ελληνική Κυβέρνηση με την παρουσία του Υπουργού τότε Παιδείας και τις παρεπόμενες συναντήσεις με τη Σαλαμάγκα στις αρχές του 2001, με τη συνάντηση Κορυφής της Πράγας την άνοιξη του 2001.

 

Θα πω επί τροχάδην τις αρχές που διέπουν αυτή την δημιουργία του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου για να αντιληφθούμε πως αυτές διασυνδέονται με το εκπαιδευτικό και επαγγελματικό ζήτημα διαφόρων κλάδων αλλά και των Μηχανικών εν προκειμένω.

 

Το πρώτο θέμα είναι ότι προσδοκούσε αυτή η μεγάλη σύλληψη της Μπολόνια και η δημιουργία του ενιαίου χώρου στο να έχουμε συγκρίσιμους και αναγνωρίσιμους πανεπιστημιακούς τίτλους, να υπάρχει δηλαδή μία Κοινότητα αν θέλετε σε αυτούς, ποιος όμως ήτανε ο στόχος;

 

Να έχουμε ανταγωνιστικά πανεπιστήμια, ήδη δηλαδή μπαίνει η έννοια της εμπορικότητας στα πανεπιστήμια μια ιεράρχηση το καλό σχολείο το ακριβό σχολείο το σχολείο το οποίο έχει καλούς πελάτες αν θέλετε και καλή απορρόφηση στην αγορά οι απόφοιτοι.

 

Στη συνέχεια θεσπίζονται ένα δεύτερο στοιχείο οι δύο κύκλοι σπουδών, έχουν αναπτυχθεί επαρκώς bachelor και master. Με τον πρώτο κύκλο τι επιδιώκουμε; Να έχουμε γρήγορα με έναν συνεκτικό γρήγορο κύκλο και εξειδικευμένο παραγωγή αποφοίτων.

 

Οι οποίοι θα τροφοδοτήσουν την αγορά εργασίας τις επιχειρήσεις δηλαδή, θα είναι φτηνοί, θα τους αξιοποιήσουμε στην ακμή τους τη βιολογική μέχρι τα 40-45 και στη συνέχεια μπορούν εύκολα να βγουν στην ανεργία και να αντικατασταθούν από νέους απόφοιτους που θα βγάζουν τα ίδια πανεπιστήμια.

 

Ταυτόχρονα εκτός από αυτή την αγορακεντρική αν θέλετε προσέγγιση έχουμε και την ελάφρυνση των τακτικών προϋπολογισμών. Η πολιτεία πανευρωπαϊκά παύει να είναι υπεύθυνη για να μορφώσει τους πολίτες της και να τους δώσει ένα ισχυρό σταθερό υπόβαθρο για να μπορέσουνε να φτάσουν μέχρι τη σύνταξη, αλλά δίνει τον πρώτο κύκλο τον γρήγορο και στη συνέχεια τους στέλνει στην ιδιωτική εκπαίδευση ενδεχομένως.

 

Το τρίτο σημείο είναι η υιοθέτηση των πιστωτικών μονάδων ή ένας αριθμός δηλαδή ο οποίος αντιστοιχίζει, είναι ένας δείκτης ο οποίος δείχνει τι έχει διδαχθεί στη μία χώρα για να το πάρει μαζί του στην επόμενη.

 

Η κινητικότητα, το είπε πολύ καλά και το έγραψε ο Πρύτανης ο κύριος Ξανθόπουλος για την ουσιαστική και τυπική έννοια της κινητικότητας. Ένα πέμπτο σημείο είναι η ποιότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αυτό έχει να κάνει με την αξιολόγηση που θα πούμε αμέσως δύο φράσεις στη συνέχεια.

 

Ποιότητα σαφέστατα όλος ο κόσμος θέλει, δε διανοείται κανείς να ζητάει ανώτατη εκπαίδευση πανεπιστημιακή εκπαίδευση που να μην είναι ποιοτική. Το πώς όμως αυτή πιστοποιείται είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα και υπάρχουν πολύ λεπτές διαχωριστικές γραμμές.

 

Και έκτο σημείο είναι η διάχυση του ευρωπαϊκού πνεύματος, σε αυτό βέβαια κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση, είναι το μόνο άυλο αν θέλετε των αρχών της διακήρυξης της Μπολόνια, το μόνο ηθικό και ανώδυνο.

 

Τι συνέβη στην χώρα μας πανευρωπαϊκά την ίδια περίοδο. Έχουμε τον Ιούλιο του 2000 την ψήφιση του περιβόητου προεδρικού διατάγματος 165 που είναι στην ουσία η ενσωμάτωση ή αν θέλετε η ακριβής μετάφραση η κατά λέξη μετάφραση της οδηγίας του 1989 της οδηγίας 48 της ΕΟΚ.

 

Συστήνεται εκείνη την περίοδο το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Ισοτιμιών, ένα μη ακαδημαϊκό όργανο, το επαναλαμβάνω μη ακαδημαϊκό όργανο το οποίο συνεδριάζει εντός του Υπουργείου Παιδείας και το οποίο τι κάνει;

 

Βλέπει τους τίτλους που προσκομίζονται από συναδέλφους από πτυχιούχους αν θέλετε που έχουνε τριετείς μεταλυκειακές σπουδές σε ευρωπαϊκές χώρες, ενδεχομένως και περιπλανώμενοι έξι μήνες στο Παρίσι, τρεις μήνες στο Βερολίνο και πάει λέγοντας.

 

Συγκρίνει στα νομοθετημένα επαγγέλματα τι τους λείπει σε σχέση με τις σπουδές που διεξάγονται εδώ στην Ελλάδα και αν προσκομίσουνε δικαιολογητικό ότι το ελλείπον διάστημα έχουν απασχοληθεί σε κάποια έγκριτη επιχείρηση του εξωτερικού.

 

Έχουνε δηλαδή επαγγελματική εμπειρία ή το διπλάσιο του ελλείποντος αν το έχουν ως πρακτική άσκηση τους απονέμει επαγγελματική ισοτιμία. Αυτό ήταν το περιβόητο του 165 το οποίο βρίσκεται υπό δικαστική αν θέλετε διερεύνηση.

 

Την ίδια περίοδο από το Υπουργείο Παιδείας έχουμε ένα νομοσχέδιο να πλανάται για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, το οποίο τελικώς απεσύρθη, όμως απασχόλησε την εθνική πανεπιστημιακή κοινότητα για τέσσερα τεσσερισήμισι χρόνια.

 

Στις αρχές του 2001 και λίγο πριν τη Διάσκεψη Κορυφής στην Πράγα έχουμε τη γνωστή την πασίγνωστη ανωτατοποίηση των ΤΕΙ. Τότε η ελληνική πλευρά μεταβαίνει στην Πράγα, όπου λέει ότι κοιτάξτε εμείς στις αρχές της Μπολόνια, δηλαδή έναν πρώτο συνεκτικό κύκλο περίπου τον έχουμε.

 

Συνδέεται λοιπόν η ανωτατοποίηση των ΤΕΙ το προεδρικό διάταγμα 165 και το νομοσχέδιο το οποίο πλανάτο για μεταπτυχιακά και έρευνα με αυτή την προσδοκία, δηλαδή ντεφάκτο δημιουργείται ο πρώτος συνεκτικός κύκλος σπουδών με τη μετεξέλιξη των ΤΕΙ.

 

Περιμένουμε στη συνέχεια με τα μεταπτυχιακά και την έρευνα να ωθήσουμε τους αποφοίτους αυτού του μικρού κύκλου στα πανεπιστήμια να κάνουνε το λεγόμενο master και ταυτόχρονα έχουμε και το προεδρικό το 165 που μας φέρνει ανταγωνιστές από την αλλοδαπή και δημιουργεί μία πρόσθετη πίεση.

 

Ολοκληρώνεται ο θρίαμβος παραμονές 28 Δεκεμβρίου, κάτι τέτοιο ήτανε του 2002 με το προεδρικό το 385. Αυτό είναι αν θέλετε η επικαιροποίηση του προεδρικού του 165 και για πρώτη φορά υπεισέρχεται όχι μόνον στα επαγγελματικά δικαιώματα αλλά στους πανεπιστημιακούς τίτλους.

 

Δηλαδή δίνει δικαιοδοσία σε αυτό το Συμβούλιο, το Συμβούλιο αναγνώρισης επαγγελματικών ισοτιμιών, να συγκρίνει και πανεπιστημιακούς τίτλους.

 

Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το θεσμοθετημένο το αναγνωρισμένο στην ελληνική επικράτεια όργανο το ΔΙΚΑΤΣΑ θα υποχρεούται κατόπιν γνωματεύσεως ενός μη ακαδημαϊκού οργάνου δυνάμει να ισοτιμεί και επαγγελματικούς τίτλους αν λειτουργήσει με βάση το προεδρικό διάταγμα το 385 το Συμβούλιο αυτό.

 

Και το τελευταίο το οποίο κλείνει τον κύκλο και συνδέεται με το ζήτημα της ποιότητας που είπαμε πριν είναι το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Είναι στους περισσότερους γνωστό ότι προβλέπεται η ίδρυση μίας ανεξάρτητης αρχής στην οποία συμμετέχουν Καθηγητές των ΑΕΙ και Καθηγητές των ΤΕΙ με έναν μη πλήρως αποσαφηνισμένο τρόπο.

 

Εμείς στα πανεπιστήμια και αυτό το θέμα της αξιολόγησης το αντιμετωπίζουμε με μέγα σκεπτικισμό, διότι ξεκινώντας από το χιλιοειπωμένο ότι δεν θέλουμε η παιδεία αυτό το ύψιστο κοινωνικό αγαθό να γίνει εμπορευτικό προϊόν.

 

Και δεν θέλουμε να αξιολογείται να λαμβάνει σήμα ποιότητας όπως τα εμπορικά αγαθά τα οποία φέρουνε τη σφραγίδα από το Lloyds, από τον ΕΛΟΤ, από διάφορους οργανισμούς και η σφραγίδα αυτή αποτελεί ένα συγκριτικό πλεονέκτημα εμπορικής διείσδυσης στον διεθνή ανταγωνισμό.

 

Εμείς πιστεύουμε ότι η παιδεία δεν είναι κάτι τέτοιο, δεν εξαγοράζεται, δεν λαμβάνει τιμές υψηλές ή χαμηλές ανάλογα με την πελατεία και ανάλογα με τις σφραγίδες που έχει πάρει, συνεπώς αντιδρούμε σε αυτού του τύπου τις προσεγγίσεις.

 

Στο Πολυτεχνείο αυτό το οποίο κάνουμε το ανέπτυξε ο Πρύτανης ο Καθηγητής Ξανθόπουλος γλαφυρότατα. Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε ένα σχολείο με κύρος και τέτοια πιστεύουμε ότι είναι και τα λοιπά ελληνικά Πολυτεχνεία.

 

Στη Σύνοδο των Πρυτάνεων έχουμε επιμείνει σε αυτές τις αρχές οι οποίες έχουνε βρει απήχηση και παραμένουμε στον ενιαίο αδιάσπαστο πενταετή κύκλο σπουδών ο οποίος δίνει ένα ισχυρό διαχρονικό υπόβαθρο στους απόφοιτούς μας.

 

Αυτό νομίζουμε ότι μπορούμε να το διεκδικήσουμε ανεξαρτήτως των εξαγγελιών ή των απειλών της κυρίας Redding και των άλλων κοινοτικών παραγόντων δεν βρίσκεται καθόλου μα καθόλου σε δυσαρμονία με τα οράματα κάποιου ευρωπαϊκού χώρου, διότι θεωρούμε ότι η πραγματική ποιότητα δίνεται μέσα από αυτού του τύπου τις προσεγγίσεις σε ένα δημόσιο ποιοτικό πανεπιστήμιο.

 

Ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κι εμείς κύριε Πρύτανη. Το λόγο έχει τώρα ο κύριος Δημητρακόπουλος. Ο κύριος Δημητρακόπουλος εξελέγη πρόσφατα Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.

 

Κος ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:

Θα ήθελα να είμαι πολύ σύντομος και να σας επισημάνω τα εξής.

 

        Στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών πρεσβεύουμε κι εμείς ότι ο κύκλος σπουδών πρέπει να είναι ενιαίος αδιάσπαστος πενταετής και το υφιστάμενο μοντέλο σπουδών όπως το γνωρίζουμε στον ελληνικό χώρο να παραμείνει.

 

Βεβαίως με όσες ανάγκες έχει πάντοτε ένα τέτοιο σύστημα για βελτιώσεις προσαρμογές στα νέα τεχνολογικά δεδομένα, στις νέες μεθόδους με τις οποίες μπορεί κανένας να εκπαιδεύσει και να παιδεύσει τους νέους ανθρώπους οι οποίοι πρόκειται να γίνουνε οι αυριανοί Μηχανικοί.

 

Βεβαίως έχουμε θέσει κι ένα άλλο βασικό ερώτημα το οποίο μας απασχολεί επί της ουσίας, δεν είναι ούτε ρητορικό ούτε υποκριτικό. Θεωρούμε ότι πάντοτε σε μία καλώς οργανωμένη κοινωνία πρέπει να υπάρχει κι αυτό το ενδιάμεσο δυναμικό στελεχιακό, το οποίο θα αποτελέσει τον κρίκο μεταξύ δεδομένου ότι μιλάμε για Μηχανικούς των Μηχανικών και βεβαίως και του εργατικού δυναμικού και αυτό το ενδιάμεσο δυναμικό υφίσταστο στο παρελθόν μέσα από τις διάφορες κατηγορίες σχολών που υπήρχανε.

 

Παλαιότερα υπήρχε στην Ελλάδα το μικρό Πολυτεχνείο που μετεξελίχθηκε σε σχολές ΚΑΤΕΕ, πέρασε στο ΤΕΙ και τα λοιπά. Τώρα όταν τα ΤΕΙ γίνανε ΑΤΕΙ δηλαδή ανωτατοποιήθηκαν πλέον ποιος θα αποτελεί αυτόν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των Μηχανικών και του δυναμικού στη χώρα; Είναι ένα ερώτημα το οποίο θέλει κάποια απάντηση.

 

Όμως εγώ θα ήθελα απλώς να επισημάνω πέραν των όσων ορθών έχω ακούσει και είχα την ευκαιρία να τα ακούσω όλα, ότι το θέμα της κινητικότητας που ανέφερε ο κύριος Ξανθόπουλος και με το οποίο είμαι απόλυτα σύμφωνος.

 

Νομίζω ότι είχε βρει εφαρμογή στον χώρο ένα μέρος του ευρωπαϊκού χώρου στην Ιταλία αν θυμάστε πολλοί στις αρχές της δεκαετίας τουλάχιστον του ΄70 που έτυχε εγώ να είμαι νέος φοιτητής και γνώριζα πολλούς φίλους συμμαθητές οι οποίοι ταξίδευαν εκεί να σπουδάσουν.

 

Και πραγματικά υπήρχε το μοντέλο της κινητικότητας, μετακινούντο σε όλα τα πανεπιστήμια της ιταλικής έτσι χερσονήσου για να αλιεύσουν τα κατάλληλα μαθήματα που χρειαζότανε. Δε θα ήταν σκόπιμο λοιπόν να γυρίσουμε πάλι σε κάτι το οποίο είναι παρωχημένο.

 

Γιατί όμως έχουμε εμείς πέραν των νομοθετικών στοιχείων τα οποία έχουνε εισαχθεί από την πολιτεία κακώς κατά την άποψή μας αυτά τα σημαντικά προβλήματα και κάνουμε όλη αυτή τη συζήτηση, σε αντίθεση με άλλες χώρες ίσως της Ευρώπης οι οποίες μπορεί να έχουνε ίσως και πιο χαλαρά εκπαιδευτικά συστήματα αλλά ακολουθούν άλλες διαδικασίες για να καταλήξει κάποιος νέος απόφοιτος να είναι ουσία Μηχανικός;

 

Θα διαφωνήσω λίγο με αυτό που είπε ο κύριος Ξανθόπουλος για την περίοδο Θάτσερ. Αυτό έγινε στην πραγματικότητα μόνο που νομίζω ότι έγινε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας διεθνούς πελατειακής αγοράς, όχι της εσωτερικής τους αγοράς πάντως.

 

Δηλαδή οι εγγλέζοι είχαν ένα πολύ ξεκάθαρο σύστημα στο μυαλό τους και ξέρανε τι θέλουν. Οι δικοί τους Μηχανικοί για να καταλήξουν να πάρουν την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος περνούν μέσα από πάρα πολλές σκληρές διαδικασίες για να καταλήξουν να έχουν αυτή την άδεια.

 

Προφανώς δεν τους ενδιέφερε αν κάποιος έπαιρνε ένα πτυχίο από τη χώρα τους και πήγαινε κάπου αλλού, αυτό προφανώς δεν τους απασχολούσε. Εμάς όμως μας απασχολεί και γι αυτό θεωρούμε ότι βεβαίως και οι σπουδές μας πρέπει να είναι πενταετείς.

 

Διότι δεν είναι δυνατόν μέσα σε έναν τριετή κύκλο επιστημονικά όπως ελέχθη και πριν να αποκτήσει κανένας τη δυνατότητα να πάρει τα βασικά, να πάρει τα στοιχεία εκείνα τα οποία χρειάζονται για την ανάλυση και βεβαίως και τα στοιχεία εκείνα τα οποία χρειάζονται για τη σύνθεση τον σχεδιασμό των διαφόρων διαδικασιών ή προβλημάτων τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει ένας Μηχανικός.

 

Στην Αγγλία παραδείγματος χάρη μιας και έχει αναφερθεί τόσο πολύ το θέμα, το Ινστιτούτο Πολιτικών Μηχανικών ή το Ινστιτούτο Δομοστατικών Μηχανικών έχει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίον ένας Μηχανικός αποκτά την άδεια ασκήσεως ουσιαστικά του επαγγέλματος. Και βεβαίως εδώ τίθεται κι ένα ερώτημα αν υπάρχει ένα έλλειμμα στον τρόπο με τον οποίον δίνεται η άδεια ή η πιστοποίηση ασκήσεως των προσόντων για την άσκηση του επαγγέλματος.

 

Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να κάνω κι ένα ρητορικό και λίγο ίσως προβοκατόρικο ερώτημα. Γιατί δεν ετέθη ποτέ αυτό το θέμα της λιγότερης διάρκειας σπουδών για έναν άλλον σημαντικό κλάδο σπουδών όπως είναι των ιατρικών σπουδών πουθενά κι όλο τίθεται για τους Μηχανικούς;

 

 Μήπως εδώ έχουμε μια ευθύνη και ως πανεπιστήμια και ως πολυτεχνικές σχολές αλλά ακόμη και ως κλάδος ότι δεν έχουμε δηλαδή προωθήσει αρκετά έντονα αυτά τα οποία πρέπει να κάνουμε όχι για συντεχνιακούς λόγους προφανώς αλλά για καθαρά επιστημονικούς και λόγους σωστής ασκήσεως του επαγγέλματος.

 

Δε διανοήθηκε κανένας ποτέ να θέσει κάποιο αντίστοιχο θέμα για την περιοχή της ιατρικής, αλλά στο κάτω-κάτω και οι Μηχανικοί έχουν ευθύνη ζωής πολλές φορές στα χέρια τους. Επομένως πρέπει πολύ σοβαρά να τα δούμε κι αυτά τα πράγματα και να δούμε πως είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιδράσουμε.

 

Θα κλείσω αυτή τη σύντομη παρέμβασή μου λέγοντας ότι σε αυτή την κατεύθυνση και μεταξύ των άλλων που θα πρέπει να γίνουν, θεωρούμε ότι, θεωρώ εν πάση περιπτώσει, δεν εκφράζω άποψη εδώ της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, ότι οι σπουδές μας θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να διαχωριστούν από την διαδικασία της κτήσεως της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος και βεβαίως από την απαίτηση για δια βίου εκπαίδευση και ενημέρωση με τις εξελίξεις της επιστήμης του Μηχανικού.

 

Θα πρέπει βέβαια να διαχωρίσω αυτό το δια βίου το οποίο λέω με ένα πρόσφατο νομοθέτημα το οποίο προαγάγει η Κυβέρνηση όπου στην ουσία το δια βίου είναι ένας εύσχημος τρόπος για να αντικαταστήσει τα παλιά ΨΕ και να εισαγάγει άλλους μηχανισμούς δημιουργίας ή κτήσεως πτυχίων μέσα τα πανεπιστήμια.

 

Δεν μιλάμε για τέτοια δια βίου εκπαίδευση, μιλάμε για ουσιαστική δια βίου εκπαίδευση όπου ένας Μηχανικός θα ενημερώνεται για τις εξελίξεις της τεχνολογίας και της επιστήμης του για όλη την επαγγελματική του ζωή.

 

Και τέλος οι διαδικασίες αυτές μέσω των οποίων κτάται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στη χώρα μας νομίζω ότι πρέπει να αποκτήσουν κάποιο ουσιαστικότερο περιεχόμενο. Δεν είμαι εις θέση να σας προτείνω κάτι συγκεκριμένο, νομίζω όμως ότι πρέπει να μελετηθεί σοβαρά.

 

Και υπάρχει ένα ελάχιστο ζητούμενο που θα είναι κατά την άποψή μου κάποιου ουσιαστικού περιεχομένου εξετάσεις, όμως αυτό δεν είναι το αποκλειστικό μοντέλο που θα μπορούσε να ακολουθηθεί, υπάρχει ένα μοντέλο πρακτικής ασκήσεως σε συνδυασμό με εξετάσεις.

 

Αλλά νομίζω όμως ότι η σημερινή κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί την τελευταία εικοσαετία δεν πάει άλλο, νομίζω ότι δεν είναι ο ορθός τρόπος με τον οποίον ένας νέος στη χώρα μας αποκτά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, ουσιαστικά τη σφραγίδα να δουλεύει ως Μηχανικός.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Κοσμήτορα. Το λόγο έχει τώρα ο κύριος Καρατζάς, ο Καθηγητής Καρατζάς Εκπρόσωπος των Πρυτανικών Αρχών του Πολυτεχνείου της Κρήτης.

 

Κος ΚΑΡΑΤΖΑΣ:

Βασικά δεν θα μακρηγορήσω, έρχομαι σαν Εκπρόσωπος των Πρυτανικών Αρχών και μεταφέρω το μήνυμα του Πρύτανη του κυρίου Φίλη κατά πρώτον που απολογείται που δεν μπορεί να παρευρίσκεται σε αυτή τη συνάντηση σήμερα.

 

Θεωρεί ότι η σημερινή συνάντηση είναι μια από τις πιο βασικές συναντήσεις, καθώς επίσης και το τριήμερο το οποίο διοργανώθηκε σε θέματα παιδείας Μηχανικού και συγχαίρει την Οργανωτική Επιτροπή του ΤΕΕ.

 

        Βασικά ορισμένα θέματα που μου μετέφερε να αναπτύξω έχουν ήδη καλυφθεί από τους προλαλήσαντες και νομίζω ότι δε θα ήθελα να επαναλάβω τα ίδια. Θα μεταφέρω ότι συζητηθεί εδώ στον κύριο Πρύτανη και οτιδήποτε άλλο παρουσιαστεί σε αυτή τη συνάντηση.

 

        Και πάλι σας χαιρετίζει τόσο ο Πρύτανης όσο και οι Αντιπρυτάνεις και λυπούνται που δεν μπορούσαν να παρευρεθούν.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Καρατζά. Καλούμε στο βήμα τώρα τον κύριο Μπέλτσιο, τον Καθηγητή Μπέλτσιο Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

 

Κος ΜΠΕΛΤΣΙΟΣ:

Καλησπέρα σας κύριοι Σύνεδροι.

 

Για αντίστοιχους λόγους όπως και στο Πολυτεχνείο της Κρήτης ο κύριος Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων δεν κατέστη δυνατόν να παραστεί στη σημερινή Συνεδρία, οπότε ούτε κι εγώ είμαι αρμόδιος να κάνω δηλώσεις εύρους και βάθους Πρυτάνεων, θα περιοριστώ σε λίγα λόγια.

 

        Το Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το οποίο σχετίζεται με τη Συνεδρία είναι αυτό της Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών, είναι τμήμα πενταετούς διάρκειας σπουδών και με πρόγραμμα εμφανώς κατευθύνσεως Μηχανικού και ιδρύθηκε το 1999 και είναι στον τέταρτο χρόνο λειτουργίας.

 

Το όλο τριήμερο, οι δύο ημέρες τέλος πάντων έως τώρα, υπήρξαν νομίζω πολύ σημαντικές για την κατανόηση μιας σειράς θεμάτων που έχουν να κάνουν με τα υπάρχοντα παραδοσιακά τμήματα Μηχανικών για τα διεπιστημονικά προγράμματα και τέλος για τα νέα Τμήματα Μηχανικών όπως του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων που προανέφερα.

 

Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και νομίζουμε ότι όλες τις πληροφορίες που έλαβα εδώ πέρα θα μπορέσω να τις μεταφέρω με κατάλληλο τρόπο στο Τμήμα και στον Πρύτανη και να τις επεξεργαστούμε και να εμφανίσουμε μελλοντικά και τις σχετικές προτάσεις.

 

Ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Μπέλτσιο. Ο κύριος Λιόλιος από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης εκπροσωπεί τον Πρύτανη, είναι Αντιπρύτανης, κι έτσι θα κλείσουμε την ενότητα που αφορά στις Πανεπιστημιακές Αρχές.

 

Κος ΛΙΟΛΙΟΣ:

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.

 

Εκπροσωπώ τον Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης τον Καθηγητή κύριο Κοσοβίνο που λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν κατέστη δυνατόν να παρευρεθεί εδώ.

 

        Μεταφέρω την απόφασή μας εκεί της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης ότι στηρίζουμε ολόθερμα αυτή την προσπάθεια του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος για την προάσπιση για αναβάθμιση του πενταετούς κύκλου σπουδών για τους Μηχανικούς, αυτό ήτανε η απόφαση της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης εκεί.

 

        Προσωπικά τώρα θα μου επιτρέψετε για λίγο πρώτον να συγχαρώ όσους είχαν την πρωτοβουλία να διοργανώσουν αυτό το τριήμερο Συμπόσιο και ιδιαίτερα την κυρία Μοροπούλου και τον κύριο Αλαβάνο.

 

        Δεύτερον να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και τις ευχαριστίες μου στον Πρύτανη του Μετσοβίου Πολυτεχνείου τον κύριο Ξανθόπουλο. Είχα την χαρά και την τιμή να τον έχω Δάσκαλο πριν από περίπου σαράντα χρόνια.

 

Αλλά παρότι πέρασαν τόσα χρόνια εξακολουθεί να παραμένει φρέσκος και τολμηρός στις ιδέες και στις προτάσεις του και είναι χαρά μου που για σήμερα πάλι διδάχθηκα πόσα μας έχει μείνει μέχρι τώρα ο κύριος Ξανθόπουλος.

 

Επιπλέον θέλω να σταθώ σε πέντε σύντομα σημεία, δυστυχώς δεν υπάρχει εδώ εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας, σε ότι αφορά την παιδεία του Μηχανικού σαν Ακαδημαϊκός Δάσκαλος ή και από το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης θέλω να επισημάνω ότι η παιδεία του Μηχανικού ξεκινά όχι μόνο μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά και από το δημοτικό και από το γυμνάσιο και το λύκειο.

 

Αυτό που είπε ο κύριος Ξανθόπουλος ότι έχει γίνει ένα σπάσιμο του κύκλου σπουδών, ήδη έχει γίνει εδώ το σπάσιμο στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Και νομίζω ότι ξέρετε πολύ καλά όλοι το χάσμα που υπάρχει παράδειγμα για τα μαθηματικά μεταξύ του επιπέδου μαθηματικών του γυμνασίου και του λυκείου.

 

Υπάρχει όμως και το δεύτερο σημείο για τις πανελλαδικές εξετάσεις που γίνονται τώρα εδώ, όπου κάποιος για να μπει στο Πολυτεχνείο παράδειγμα για Πολιτικός Μηχανικός αναγκάζεται να διαβάζει ιστορία και βιολογία, να έχει καλές επιδόσεις σε αυτά τα μαθήματα για να πετύχει να γίνει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ή Πολιτικός Μηχανικός.

 

Το Υπουργείο Παιδείας με αυτό το πνεύμα που θέλει να εξετάζονται οι φοιτητές μας σε μαθήματα γενικής παιδείας, τους αφαιρεί χρόνο και ζωτικότητα και δυστυχώς προσωπική διαπίστωση είναι αυτή τρίτη χρονιά φέτος που έχει εφαρμοστεί αυτή η περιβόητη μεταρρύθμιση έχουν έρθει σε μας τώρα εκεί σπουδαστές που δυστυχώς έχουν ρηχές γνώσεις, επιφανειακές γνώσεις, οριζόντιες γνώσεις, όπως είπε ο Πρύτανης κύριος Ξανθόπουλος σε βασικά μαθήματα και ιδιαίτερα στα μαθηματικά.

 

Οι παλαιότερες γενιές θυμούνται ότι για να μπει κάποιος στο Πολυτεχνείο έπρεπε οπωσδήποτε να πάρει τη βάση στα μαθηματικά. Εγώ που τελείωσα εκείνη την εποχή και έδωσα εξετάσεις στα τρία μαθηματικά άλγεβρα γεωμετρία τριγωνομετρία φυσική χημεία και έκθεση δεν θεωρώ τον εαυτό μου ότι υστερώ σε κάτι σε θέματα γενικής παιδείας ή ιστορίας.

 

Το δεύτερο θέμα είναι ότι με τις διάφορες αναμορφώσεις των προγραμμάτων σπουδών και τις εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας δεν υπάρχει τουλάχιστον σε αυτά που προσέχω εγώ ένα δομημένο πρόγραμμα σπουδών όπως είπε ο Πρύτανης κύριος Ξανθόπουλος.

 

Παλιά υπήρχε μια δόμηση στο πρόγραμμα σπουδών των Μηχανικών, σήμερα δυστυχώς τα μαθήματα ας μου επιτραπεί η έκφραση είναι ατάκτως ριγμένα μέσα στο πρόγραμμα σπουδών, και περιορίζομαι μόνον στους Πολιτικούς Μηχανικούς.

 

Υπάρχουν περιπτώσεις που φοιτητές αφού τελειώσουν το πέμπτο και το έκτο έτος περνάνε ορισμένα μαθήματα παραδείγματος χάρη μεταλλικές κατασκευές ή κατασκευές σκυροδέματος χωρίς να έχουν περάσει προηγουμένως τη στατική και δυναμική ανάλυση αυτών των κατασκευών ή φτάνουν σε μας χωρίς να έχουν τις βασικές γνώσεις στα μαθηματικά.

 

Τα προαπαιτούμενα μαθήματα ή αυτό που εφήρμοσαν παλιά τα γερμανικά πανεπιστήμια το προδίπλωμα δύο χρόνια και μετά άλλα τρία χρόνια κανονικές σπουδές ή αυτό που είχε εισηγηθεί από ότι θυμάμαι παλαιότερα ως Υπουργός Παιδείας και ο κύριος Σουφλιάς, νομίζω ότι τώρα που δεν εφαρμόζεται δεν έχει βοηθήσει τόσο στην καλή εκπαίδευση των νέων Μηχανικών που βγάζουν.

 

Το τρίτο σημείο που θέλω να σταθώ είναι οι εξετάσεις για άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και αυτό είναι πρόταση και προς το Τεχνικό Επιμελητήριο. Η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος που τώρα γίνεται με βάση κυρίως την διπλωματική εργασία που εκπονεί ο φοιτητής δεν δίνει τη δυνατότητα στους εξεταστές περιοριζόμενοι μόνον των εξετάσεων στο αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας κατά πόσο αυτός είναι ολοκληρωμένος σαν Μηχανικός.

 

Νομίζω και πιστεύω ότι οι σπουδές εδώ σε ότι αφορά την παιδεία των Μηχανικών πρέπει να αποσκοπεί να διαμορφώσει στους νέους πτυχιούχους πλήρες αισθητήριο Μηχανικού, όχι ξερές γνώσεις μαθηματικές, όχι ξερή χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή, δίνουμε από τη μια πλευρά ορισμένα δεδομένα και βγάζουμε από την άλλη πλευρά αντίστοιχα δεδομένα και τα δεχόμαστε ότι είναι σωστά.

 

Και τέλος για τα επαγγελματικά δικαιώματα και για την αναγνώριση των έξωθεν ερχομένων για μαθήματα ΔΙΚΑΤΣΑ η εμπειρία μας έχει δείξει, που τόνισε άλλωστε χθες και στην στρογγυλή τράπεζα των Πολιτικών Μηχανικών και ο κύριος Καρύδης και άλλοι ότι τα αγγλικά πανεπιστήμια αυτό που είπε και ο κύριος Ξανθόπουλος μας έχουν πάρει ας το πω λαϊκά χαμπάρι.

 

Δηλαδή έχουν εμπορευματοποιήσει τα bachelor και τα master από εκεί που μας στέλνουν κι όταν είδαν ότι εδώ το ΔΙΚΑΤΣΑ το δικό μας τους βάζει κάποια μαθήματα παράδειγμα αντισεισμικής τεχνολογίας προσθέτουν τώρα τα αγγλικά πανεπιστήμια σε ένα πρόγραμμα μαθήματος ένα δυο κεφάλαια που αφορούν παραδείγματος χάρη την δυναμική των κατασκευών μόνο εισαγωγικά και με αυτό προσπαθούν αυτοί να καλύψουν ότι έχουν κάνει και πλήρη αντισεισμική μελέτη κατασκευών.

 

Αυτά ήθελα να πω και ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Καθηγητά.

 

Από τον κύριο Λέκκα τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Αιγαίου έχουμε μήνυμα ότι λόγω του διασκορπισμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε διάφορα νησιά δεν μπορεί να είναι σήμερα εδώ, παρά ταύτα όμως συμμετείχε κι εκείνος και εκπρόσωποι των Σχολών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε όλα τα πάνελ που έγιναν τις προηγούμενες μέρες.

 

        Καλούμε τον κύριο Απέκη τον Καθηγητή του ΕΜΠ. ο οποίος εκπροσωπεί την Αντιπρόεδρο στις ΠΟΣΔΕΠ.

 

Κος ΑΠΕΚΗΣ:

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι, λόγω ιδιότητας θα μιλήσω για το πανεπιστήμιο την παιδεία και το δημόσιο όφελος.

 

Θα πρέπει να πω ότι μετά τις πολύ σημαντικές εισηγήσεις που προηγήθηκαν το δικό μου έργο είναι πολύ απλούστερο, όσοι συμμετέχουμε ενεργά στην εκπαιδευτική ερευνητική και συνολική ακαδημαϊκή ζωή του πανεπιστημίου βιώνουμε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μεγάλες παρεμβάσεις στην ανώτατη εκπαίδευση και στην επιστημονική έρευνα, που σταδιακά απορυθμίζουν την κανονική λειτουργία και μεταλλάσσουν τον ακαδημαϊκό και δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου.

 

Οι παρεμβάσεις αυτές αποτελούν την ελληνική εκδοχή των ενεργειών και των μέτρων με τα οποία η κυρίαρχη στην Ευρώπη νεοφιλελεύθερη πολιτική επιχειρεί με προκρούστιο τρόπο να αναμορφώσει την ανώτατη εκπαίδευση και την επιστημονική έρευνα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης και του ευρωπαϊκού χώρου έρευνας αντίστοιχα.

 

Το πανεπιστήμιο του νεοφιλελευθερισμού που προωθούν αυτές οι παρεμβάσεις προδιαγράφεται ως πανεπιστήμιο που κοστίζει ελάχιστα στο δημόσιο, ως πανεπιστήμιο που παράγει όχι επιστήμονες αλλά ευέλικτους απασχολήσιμους με μόνη επιστημονική περιουσία το πλήρως εξατομικευμένο βιογραφικό τους, ως πανεπιστήμιο που υπηρετεί ευθέως τις ανάγκες της αγοράς αλλά και που εξορθολογίζει στο μέτρο που του αναλογεί τους όρους με τους οποίους κινείται η αγορά.

 

Το έργο που επιτελείται στο πανεπιστήμιο μπορεί να θεωρείται πλέον επισήμως προσφορά υπηρεσιών, όπου η έμφαση δίνεται στην κατάρτιση και στην πιστοποίησή της μέσω πιστωτικών μονάδων και μπορεί να υπόκειται στους διακανονισμούς (…) και των σχετικών Συνόδων που ακολούθησαν, περιγράφουν επακριβώς το πανεπιστημιακό πρότυπο που απορρέει από αυτό.

 

Οι αρχές του κλασικού πανεπιστημίου που όριζε η ΟΥΝΕΣΚΟ τείνουν να αποτελέσουν οριστικά παρελθόν. Στη συνέχεια θα αναφέρω ορισμένες από τις παρεμβάσεις που προωθούν το πανεπιστήμιο του νεοφιλελευθερισμού όπως ανέφερα στην αρχή.

 

Διάσπαση των σπουδών και υποβάθμιση των πτυχίων. Η ανωτατοποίηση των ΤΕΙ υπό τους πολύ συγκεκριμένους όρους με τους οποίους επιβλήθηκε ασκεί μεγάλη πίεση στα τμήματα των ΑΕΙ προς την κατεύθυνση της ενιαίας υποβάθμισης όλων των παρεχομένων πτυχίων, σύμφωνα με όσα υποδεικνύει η διακήρυξη της Μπολόνια.

 

Σύντομος πρώτος κύκλος για βασικές πανεπιστημιακές σπουδές, που δεν θα παράγουν επαρκείς επιστήμονες αλλά ευέλικτους και πλήρως εξατομικευμένους απασχολήσιμους με εξαιρετικά επισφαλείς αν όχι ανύπαρκτες επαγγελματικές αρμοδιότητες και δικαιώματα.

 

Ο ήδη θεσμοθετημένος ενιαίος χαρακτήρας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ισοδυναμεί έτσι με την ενιαία υποβάθμιση ολόκληρης της εκπαίδευσης πανεπιστημιακού επιπέδου. Τα κέντρα αριστείας που προωθούνται, απλώς θα αποτελέσουν και αυτό στην καλύτερη περίπτωση την εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα.

 

Τμήματα χωρίς διακριτό επιστημονικό αντικείμενο έχουνε ήδη συγκροτηθεί και εξακολουθούν να συγκροτούνται νέα τμήματα στα ΑΕΙ τα οποία όπως τεκμηριώνουν ήδη τα ονόματα που φέρουν παρέχουν στην ουσία πιστοποιητικά εξειδίκευσης με άμεση υποτίθεται ανταλλακτική αξία στην αγορά και όχι πτυχία που πιστοποιούν την επιστημονική επάρκεια του κατόχου τους σε ένα σαφώς οροθετημένο και επιστημολογικά διακριτό επιστημονικό αντικείμενο.

 

Επιπλέον προωθείται η οργάνωση των σπουδών μέσω ανταλλάξιμων από πανεπιστημιακό ίδρυμα σε πανεπιστημιακό ίδρυμα πιστωτικών μονάδων προκειμένου να παρέχεται η δέουσα ευελιξία στην κλίμακα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Τέλος ιδρύονται νέα πανεπιστήμια ή διασπείρονται τα ήδη υπάρχοντα ανά τους νομούς και τις επαρχίες της χώρας, με στόχους αποκλειστικά πελατειακούς και με στοιχειώδεις προϋποθέσεις και με τρόπους που καμία σχέση δεν έχουν με την ανάπτυξη και τη διάδοση της επιστημονικής γνώσης.

 

Μεταπτυχιακά προγράμματα αντιμεταπτυχιακών σπουδών. Τα χρηματοδοτούμενα από τα ΕΠΕΑΕΚ μεταπτυχιακά προγράμματα σημειώνουμε εδώ ότι πρόκειται ακριβώς για προγράμματα και όχι για σαφώς οργανωμένες σπουδές με στόχο την προετοιμασία για την επιστημονική έρευνα, έχουν εντελώς ανάλογα χαρακτηριστικά, αποσκοπώντας ουσιαστικά στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.

 

Επιπλέον τα δίδακτρα που πολλά από αυτά τα προγράμματα έχουν ήδη θεσπίσει προδιαγράφουν με σαφήνεια τον ρητά ιδιωτικό χαρακτήρα που μέλλουν να αποκτήσουν οι σπουδές που θα ακολουθούν ως δεύτερος μεταπτυχιακός αυτός κύκλος σπουδών τον πρώτο κύκλο που προβλέπει η Διακήρυξη της Μπολόνια.

 

Πιστοποιείται και από αυτή την πλευρά ότι η απεμπλοκή της πολιτείας από τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων και η συνακόλουθη ρητή υποβάθμιση των πτυχίων βρίσκονται όντως επί θύρες.

 

Οι αλλαγές που επιτελούνται στον τομέα της πανεπιστημιακής έρευνας με την ανάπτυξη της χρηματοδοτούμενης έρευνας στα πανεπιστήμια εισέβαλε σε μεγάλη κλίμακα το ιδιωτικό μέσα στην ακαδημαϊκή και δημόσια λειτουργία του πανεπιστημίου.

 

Μια από τις άμεσα ορατές συνέπειες των νέων λειτουργιών που εισήγαγε η χρηματοδοτούμενη έρευνα είναι ότι σήμερα στα πανεπιστήμια έχει επικρατήσει ένας ιδιόμορφος επαγγελματισμός, που γνωρίσματά του είναι ο ρεαλισμός στην αντιμετώπιση των δεοντολογικών ακαδημαϊκών και θεσμικών θεμάτων, με παράλληλη προβολή και επικράτηση αντίστοιχων κριτηρίων αποτελεσματικότητας στη λειτουργία του πανεπιστημίου.

 

Κύρος τείνει να αποκτήσει όποιος έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίζει πόρους. Αυτός γίνεται ελκυστικότερος πόλος για τους νέους επιστήμονες συνεργάτες μεταπτυχιακούς φοιτητές αλλά πλέον και προπτυχιακούς φοιτητές.

 

Στο κλίμα που πλέον γενικεύεται, θεωρείται ανεκτή αν όχι αποδεκτή η αντιμετώπιση του εκπαιδευτικού έργου ως πάρεργου ή ως αναγκαίου κακού. Η σχέση διδάσκοντος διδασκομένου με τη διείσδυση της άμεσης οικονομικής διάστασης στις πανεπιστημιακές σχέσεις μεταλλάσσεται στην τρέχουσα αγοραία μορφή σχέσεων και εξάρτηση.

 

Έτσι το πανεπιστήμιο παύει να διαπαιδαγωγεί ακαδημαϊκά όπως είναι ο ρόλος του και μετατρέπεται σε έναν συνήθη χώρο ανταλλαγής και ανταπόδοσης και όπως φαίνεται εκμαυλισμού και συναλλαγής.

 

Η ανάπτυξη της χρηματοδοτούμενης έρευνας δρομολόγησε την προοπτική αναζητήστε χρηματοδότηση για να αναπτυχθείτε ως ερευνητές ως εργαστήρια και ως ιδρύματα. Όμως αυτός είναι και ο δρόμος της σταδιακής απεμπλοκής της πολιτείας από την καταστατική της ευθύνη να στηρίζει τις βασικές λειτουργίες έρευνας και εκπαίδευσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

 

Αυτός είναι ο δρόμος της ωρίμανσης των συνθηκών για να εγκαταλειφθούν τα πανεπιστήμια στην αυτοτέλειά τους, δηλαδή στην τύχη τους. Αυτός είναι επίσης ο δρόμος για την επικράτηση της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας ως καθοριστικών κανόνων στην λειτουργία των πανεπιστημίων και στη συνέχεια ως βασικών κριτηρίων δεικτών για την αναξιολόγηση των ΑΕΙ και γνωρίζετε ότι επέρχεται το εθνικό σύστημα αξιολόγησης.

 

        Επίσης επειδή στην Ελλάδα μόνο η χρήσιμη και ανταγωνιστική έρευνα έχει νόημα και χρηματοδοτείται, η βασική ερευνητική δραστηριότητα στα ελληνικά ιδρύματα περιθωριοποιείται. Αυτό όμως θα έχει ως συνέπεια την περιθωριοποίηση και υποβάθμιση της ίδιας της πανεπιστημιακής λειτουργίας αφενός γιατί συρρικνώνεται η έρευνα που παράγει νέα γνώση η οποία διαχέεται στην εκπαίδευση.

 

Αφετέρου γιατί απομακρύνεται η αναπαραγωγή του ακαδημαϊκού δυναμικού διδακτικού και ερευνητικού από τους ίδιους τους ακαδημαϊκούς θεσμούς. Αυτή όμως η πολιτική ρητή ή έμμεση αποδίδει έναν ρόλο περιφερειακό στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό σύστημα της χώρας.

 

Το ακαδημαϊκό και δημόσιο πανεπιστήμιο υπό διαφορετικές ιστορικές μορφές και διερχόμενο από διαφορετικές φάσεις είναι μια μακραίωνη παράδοση που σήμερα πολιορκείται από τον νεοφιλελευθερισμό.

 

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάψει αυτό να υφίσταται μετατρεπόμενο σε επαγγελματική σχολή, επειδή έτσι θέλει η απόλυτα κοντόθωρη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και η συναφής ενιαία μη σκέψη.

 

Και αυτό όχι για λόγους άκριτης προσκόλλησης σε κάποια παράδοση, αλλά γιατί το ακαδημαϊκό και δημόσιο πανεπιστήμιο εξακολουθεί να είναι κοινωνικά απολύτως απαραίτητο. Κοινωνία χωρίς επιστήμη χωρίς γνώση και χωρίς κριτική είναι κοινωνία νεκρή.

 

Το ακαδημαϊκό και δημόσιο πανεπιστήμιο είναι ακριβώς θεσμός που φιλοξενεί καλλιεργεί και αναπτύσσει αυτή την επιστήμη, αυτή τη γνώση, αυτή την κριτική. Το ακαδημαϊκό και δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι γυάλινος πύργος, υπάρχει για να υπηρετεί το καλώς εννοούμενο κοινωνικό συμφέρον και οφείλει με αυτή την έννοια να έχει τα μάτια του στραμμένα στο εξωτερικό του.

 

Σήμερα τα πανεπιστήμια παρά τα δισεκατομμύρια των κοινοτικών πόρων που εισρέουν αντιμετωπίζουν οικονομικό μαρασμό, αδυνατούν να καλύψουν ζωτικές τους ανάγκες, η δημόσια χρηματοδότηση παρά τους εξωραϊσμούς του Υπουργείου Παιδείας με τις διακηρύξεις περί δημοσίου αγαθού της παιδείας και δημοσίου πανεπιστημίου αντί να αυξάνει μειώνεται κατά περίπου 5% τα δυο τελευταία έτη. Μετά τη λήξη του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης θα επέλθει κατάρρευση;

 

 Η πανεπιστημιακή παιδεία είναι δωρεάν δημόσιο αγαθό ή πρέπει να είναι, γι αυτό η πολιτεία έχει καταστατική υποχρέωση να στηρίζει με επαρκή χρηματοδότηση τις βασικές λειτουργίες του, του πανεπιστημίου, την εκπαίδευση δηλαδή προπτυχιακή και μεταπτυχιακή και την ακαδημαϊκή έρευνα.

 

Το πανεπιστήμιο πρέπει να υπάρχει και να εξελίσσεται ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη προγραμμάτων κοινοτικής ενίσχυσης. Πρέπει να υπερασπιστούμε το δημόσιο και ακαδημαϊκό πανεπιστήμιο.

 

Ευχαριστώ.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

Ευχαριστούμε πολύ εμείς. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ακολουθούν εκπρόσωποι των Φοιτητικών Συλλόγων που είναι δύο.

 

Είναι μετά ο κύριος Σινάνης εκπρόσωπος του Τεχνικού Επιμελητηρίου στο Συμβούλιο Επαγγελματικών Ισοτιμιών και ο κύριος Αλεξόπουλος ο Πρόεδρος της FEANI της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μηχανικών και θα κλείσουμε με τους εκπροσώπους των Πολιτικών Κομμάτων την ανοχή των οποίων χρειαζόμαστε μερικές φορές και είναι και καλό που παρίστανται δηλαδή.

 

Ο κύριος Σεβαστός εκπρόσωποι του Συλλόγου Φοιτητών της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου έχει το λόγο.

 

 

 

2η Ενότητα:

Εκπρόσωποι Φοιτητικών Συλλόγων ΕΜΠ.

 

 

Κος ΣΕΒΑΣΤΟΣ:

Κατ΄ αρχήν θέλω να ευχαριστήσω ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Φοιτητών Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου για την πρόσκληση.

 

        Και προχωρώ απευθείας στο κύριο θέμα της σημερινής συζήτησης. Είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι επιχειρείται με διάφορες πολιτικές δράσεις η προσπάθεια μείωσης και υποβάθμισης της έννοιας της ποιότητας σπουδών των πτυχίων μας με διάφορες διαδικασίες.

 

        Μία από αυτές είναι η προσπάθεια ολοκληρωτικής και χωρίς κανένα κριτήριο ισοπέδωσης και εξομοίωσης με τα ΤΕΙ και μια άλλη βασική επίσης προσπάθεια η οποία τελευταία ακούγεται όλο και πιο έντονα είναι η προσπάθεια διάσπασης σε δύο κύκλους σπουδών των πτυχίων. Αυτά συνάδουν απαρέγκλιτα και στην υποβάθμιση των σπουδών μας και στην υποβάθμιση του ρόλου του Μηχανικού στην κοινωνία.

 

Από εκεί και πέρα ο Μηχανικός ως επάγγελμα άρα και ως κατεύθυνση που πρέπει να δίνεται μέσα από τις προπτυχιακές σπουδές πρέπει να βρίσκεται εξαιτίας της φύσης της επιστήμης του συνέχεια σε επαφή και με τις διαδικασίες παραγωγής που αναπτύσσονται στην κοινωνία και με την έρευνα.

 

Γιατί κάτι τέτοιο τον κάνει αναμφισβήτητα πιο δυνατό και στην αγορά εργασίας, αλλά πιο δυνατό και όσον αφορά την επιστήμη του και ως επιστήμονα. Άρα απαιτείται σε κάθε περίπτωση με εξασφάλιση ασφαλιστικών δικλείδων που δεν επιτρέπουν την ισοπέδωση της αγοράς καθώς αυτά διεισδύουν μέσα τα πανεπιστήμια.

 

Πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσουμε σε διασύνδεση με την αγορά εργασίας, γιατί αυτή η διασύνδεση πάντοτε με ασφαλιστικές δικλείδες θα μας δώσει και τη γνώση, θα μας δώσει και τη δύναμη να μπορούμε να αντεπεξερχόμαστε καλύτερα στις ανάγκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όταν βγούμε από τα ιδρύματα στα οποία φοιτούμε.

 

Μέσα στην κοινωνία της γνώσης, μέσα στον διευρυμένο ρόλο της κοινωνίας της πληροφορίας, είναι ανάγκη να αναπτυχθεί η σχέση αιτιώδους και αιτιατού, του τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Βασικό και απαρέγκλιτο στοιχείο της δράσης μας πρέπει να είναι η γνώση της πραγματικότητας, ο ρεαλισμός, αλλά και το όραμα.

 

Οι Μηχανικοί να αποτελούν βασικό τροχό ανάπτυξης μέσα στην ελληνική κοινωνία, ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα, με σεβασμό στις ανθρώπινες αρχές και στις ανθρώπινες αξίες. Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

Ο κύριος Καφετζής ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών του Πολυτεχνείου έχει το λόγο.

 

Κος ΚΑΦΕΤΖΗΣ:

Κυρίες και κύριοι, κατ΄ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω την Οργανωτική Επιτροπή και να σας συγχαρώ για την διοργάνωση της εκδήλωσης αυτής και να την ευχαριστήσω που μας δίνει το λόγο σήμερα σε αυτή την εκδήλωση.

 

        Έχω προσκληθεί ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, αλλά λόγω του χαρακτήρα της σημερινής εκδήλωσης δε θα ήθελα να αναφέρω τα προβλήματα τα οποία βιώνουν οι υποψήφιοι Διδάκτορες, αλλά να εκφράσω κάποιες προσωπικές σκέψεις για ένα θέμα που είχε αρχίσει πολύ πρόσφατα να συζητείται μέσα στους κόλπους του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

 

        Το θέμα αυτό εφάπτεται της παιδείας αλλά και του επαγγέλματος του Μηχανικού όπως βέβαια και διαφόρων άλλων επιστημών, ωστόσο έχει σημασία για τα τεχνολογικά ιδρύματα. Σας διαβάζω ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Λισσαβόνας για την οικονομία της γνώσης.

 

        Στην οικονομία της γνώσης η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να γίνει η πιο ανταγωνιστική και η πιο δυναμική του κόσμου, ικανή για μια διαρκή οικονομική ανάπτυξη συνοδευόμενη από μια ποσοτική και ποιοτική βελτίωση της απασχόλησης και μία μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή.

 

        Ιδιαίτερα για την Ελλάδα η οποία στερείται παραδοσιακά βαριάς βιομηχανίας και ως επί το πλείστον αντιμετωπίζεται ως τουριστικός προορισμός, οι νέες απαιτήσεις όπως προκύπτουν απ΄ αυτή την οικονομία της γνώσης είναι ευκαιρία αλλά και πρόκληση για να αποκτήσουμε αναβαθμισμένο ρόλο στην ευρωπαϊκή σκηνή.

 

        Ωστόσο με βάση οκτώ κριτήρια που έλαβε υπόψη της σχετική συγκριτική μελέτη για την ικανοποίηση αυτού του στόχου ένα εκ των οποίων ήταν η έρευνα η καινοτομία και η ανάπτυξη, η Ελλάδα είναι ουραγός στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε και στο σύνολο αλλά και σε καθένα επιμέρους από τα κριτήρια αυτά παρά τις όποιες προσπάθειες έχουνε γίνει τα τελευταία χρόνια προς την κατεύθυνση αυτή.

 

        Ένα από τα σημεία αποτυχίας κατά την άποψή μου είναι και η αδυναμία να διαδραματίσουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα τον ρόλο που τους αντιστοιχεί, δηλαδή να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσπάθειας μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνία της γνώσης, καθώς αυτά αποτελούν τους παραδοσιακούς φορείς δημιουργίας και μετάδοσης της νέας γνώσης.

 

        Με ποιους τρόπους μπορούν να συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση; Αρχικά με τη διάχυση της γνώσης που παράγεται προς τις ελληνικές και ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Το ρόλο αυτό έχουνε αναλάβει τα Γραφεία Διαμεσολάβησης στα τεχνολογικά ιδρύματα αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία.

 

        Με τη δημιουργία εξειδικευμένων μεταπτυχιακών που θα ενσωματώνουν όλη αυτή τη νέα γνώση, με στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών της αγοράς όπως αυτή εξελίσσεται δυναμικά. Με την πραγματική παίδευση των φοιτητών κατά τις προπτυχιακές σπουδές τους ώστε να αντεπεξέρχονται στις απαιτήσεις του νέου περιβάλλοντος.

 

Οι οποίες καλούν για αυξημένη συνεργασία σε οριζόντιο και κάθετο επίπεδο, για αποτελεσματική επικοινωνία, για καινοτόμο πνεύμα και το σημαντικότερο απ΄ όλα για μια νέα ηθική η οποία θα αντιλαμβάνεται τη σχέση κοινωνίας και τεχνολογικής εξέλιξης με άξονα το δημόσιο συμφέρον.

 

Τέλος με την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας εντός των τεχνολογικών και όχι μόνο ιδρυμάτων, η οποία θα αποτελέσει και το θέμα το οποίο θα ήθελα να θίξω.

 

Σημαντικός φορέας της καινοτομίας στο σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον είναι οι νέες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας και εντάσεως γνώσης, που μετατρέπουν τα αποτελέσματα της έρευνας σε προϊόντα και υπηρεσίες δημιουργώντας καινούριες αγορές ή στοχεύοντας στη βελτίωση των πραγμάτων στις υπάρχουσες αγορές.

 

Ειδικά στην ελληνική πραγματικότητα τέτοιες επιχειρήσεις μπορούν να προκύψουνε κυρίως μέσα από τα πολυτεχνικά ιδρύματα και τα συνδεδεμένα με αυτά ινστιτούτα. Η σημερινή κατάσταση βέβαια στο χώρο της έρευνας συνοψίζεται στα εξής.

 

Τα αποτελέσματα της έρευνας με την ολοκλήρωση των έργων που τη χρηματοδοτούν μένουν στα αζήτητα ή απλά χρησιμοποιούνται ως κομμάτι της εμπειρίας του εκάστοτε εργαστηρίου για τη διεκδίκηση νέων προγραμμάτων.

 

Ωστόσο αυτά τα ερευνητικά έργα είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες ομοειδών ή συμπληρωματικών έργων, θα μπορούσα να οδηγήσουν σε δημιουργία καινοτόμων επιχειρήσεων και κατά συνέπεια στη δημιουργία απασχόλησης ποιοτικά βελτιωμένης, καθώς το περιβάλλον εργασίας σε αυτές τις επιχειρήσεις βρίθει προκλήσεων.

 

Στη μεγιστοποίηση του κοινωνικού οφέλους καθώς η γνώση μεταφέρεται προς την κοινωνία, στη βελτίωση της φήμης των ιδρυμάτων από τα οποία προέρχονται και σε ένα πλήθος ακόμα ωφελειών που προκύπτουν από τις νέες σχέσεις μεταξύ των εταιρειών αυτών και των ιδρυμάτων από τα οποία έχουνε προέλθει.

 

Τα αποτελέσματα των δύσκολων πρωτοβουλιών στο εξωτερικό έχουνε δημιουργήσει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Στο ΜΙΤ έχουν δημιουργηθεί πάνω από 110 spin-off εταιρείες ενώ αρκετά πανεπιστημιακά ιδρύματα κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση με ταχύ βηματισμό. Παραδείγματος χάρη το πανεπιστήμιο του Χόρικ έχει θέσει ως στόχο τη δημιουργία δέκα spin-off εταιρειών το χρόνο, ενώ πάνω από τριάντα βρίσκονται ήδη σε λειτουργία.

 

Για να επιτευχθεί ο στόχος της επιχειρηματικότητας και στην Ελλάδα απαιτούνται σημαντικά βήματα προς δύο κατευθύνσεις. Το ένα είναι η καλλιέργεια επιχειρηματικής παιδείας και πνεύματος καινοτομίας και αλλαγής, που σε μεγάλο βαθμό στερούνται τα μέλη των Κοινοτήτων των τεχνολογικών ιδρυμάτων.

 

Το δεύτερο η δημιουργία θεσμών και εργαλείων για τη δημιουργία τέτοιου τύπου εταιρειών, τα οποία έχουν εμφανιστεί εδώ και χρόνια στη διεθνή σκηνή και η μεταφορά τους και ο εξελληνισμός τους είναι σχετικά εύκολη υπόθεση σε σχέση με τον πρώτο στόχο.

 

Για την ενίσχυση της επιχειρηματικής παιδείας θεωρούμε ένα σημαντικό βήμα την ίδρυση ενός κέντρου επιχειρηματικότητας που θα λειτουργεί σε κάθε τεχνολογικό ίδρυμα και θα παρέχει προς τα μέλη του ενδεικτικά τις εξής υπηρεσίες.

 

Εκπαιδευτικές ευκαιρίες υπό τη μορφή διαλέξεων μαθημάτων και σεμιναρίων, οργάνωση events για γνωριμία και δικτύωση με επιχειρηματίες επενδυτές και καθηγητές και καλά οργανωμένο υλικό για το χώρο της επιχειρηματικότητας.

 

Με τον τρόπο αυτό σταδιακά θα δημιουργηθεί η απαραίτητη κουλτούρα επιχειρηματικότητας μέσα στις πολυτεχνικές κοινότητες και θα προκύψουνε και οι πρώτες ιδέες. Βέβαια απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ξεπεραστούν οι αγκυλώσεις και οι προσκολλήσεις σε παρωχημένα πρότυπα για το σκοπό και το ρόλο των τεχνολογικών ιδρυμάτων.

 

Όσον αφορά στη δεύτερη κατεύθυνση ήδη υπάρχουν οι σχετικοί θεσμοί στα τεχνολογικά ιδρύματα της Ελλάδος, οι οποίοι εξελισσόμενοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν εργαλεία για την υποστήριξη spin-off εταιρειών.

 

Παραδείγματος χάρη τα τεχνολογικά πάρκα, όπως το πάρκο Λαυρίου στο Μετσόβιο, τα οποία παρέχοντας τις θερμοκοιτίδες θα μπορούν να δημιουργήσουν εξαιρετικά περιβάλλοντα ανάπτυξης με την παροχή ενός συνόλου υπηρεσιών προστιθέμενης αξίας, όπως ενδεικτικά είναι οι χώροι στέγασης, η χρηματοοικονομική και διοικητική υποστήριξη, η δικτύωση των επιχειρήσεων ή η κοινή χρήση προηγμένων τεχνολογικών υποστηρικτικών συστημάτων.

 

Στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου ήδη λειτουργεί η πρώτη θερμοκοιτίδα η οποία έχει χρηματοδοτηθεί από τον ΕΟΜΜΕΧ με 600 εκατομμύρια δραχμές. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η απαραίτητη προϋπόθεση για την αποδοχή στη συγκεκριμένη θερμοκοιτίδα αποτελεί το να είναι κανείς άτομο με ειδικές ανάγκες. Ελπίζω σύντομα να υπάρχουν συμπληρωματικές πρωτοβουλίες από την πλευρά του ΕΟΜΜΕΧ που να απευθύνονται σε ολόκληρη την κοινότητα των Μηχανικών.

 

Ένας δεύτερος θεσμός είναι οι ειδικοί λογαριασμοί, οι οποίοι μπορούν να λειτουργούν είτε συμβουλευτικά είτε επενδυτικά. Σημαντικό στοιχείο και πρόταση προς την πολιτεία είναι η μεταβίβαση των μηχανισμών επιδότησης για εμπορευματοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων στα τεχνολογικά ιδρύματα, τα οποία κατά την άποψή μου μπορούν να αναπτύξουν συγκροτημένες στρατηγικές επενδύσεων και ανάπτυξης, καθώς διαθέτουν και την ανάλογη γνώση.

 

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι θα ήταν πολύ αποτελεσματικότερη η διαχείριση των κονδυλίων δράσεων τύπου ΠΡΑΞΕ αν αυτή γινόταν εσωτερικά στα τεχνολογικά ιδρύματα. Βέβαια υπάρχουν και εναλλακτικοί δρόμοι χρηματοδότησης.

 

Είναι μία μεγάλη καινοτομία σήμερα στον συγκεκριμένο χώρο οι πανεπιστημιακές εταιρείες holding ή κάποια ventures capitals όπου εκεί θα μπορούσε κάλλιστα να μεσολαβήσει ένα κέντρο επιχειρηματικότητας ή ένας ειδικός λογαριασμός ενός τεχνολογικού ιδρύματος.

 

Εν κατακλείδι σήμερα οι επιστημονικές και ερευνητικές ανησυχίες των αποφοίτων των τεχνολογικών ιδρυμάτων μπορούν να καλυφθούν σε πολύ μικρό μέρος και μόνο από μεγάλες εταιρείες, οι οποίες δε φαίνεται να μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη της οικονομίας της γνώσης καθώς και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας.

 

Τα τεχνολογικά ιδρύματα μπορούν να γίνουν φορείς των εξελίξεων υποστηρίζοντας ουσιαστικά τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων αποφοίτων, που θα μεταφυτεύουν και θα εφαρμόζουν στην αγορά τη γνώση που αποκτούν κατά τις σπουδές τους είτε προπτυχιακές είτε μεταπτυχιακές.

 

Και το ερώτημα είναι τι πραγματικά θέλουμε; Θέλουμε τα τεχνολογικά ιδρύματα να παρέχουνε παιδεία που θα δημιουργήσει στρατιές υπαλλήλων; Ή Μηχανικούς με επιχειρηματικό πνεύμα που θα στοχεύουν στην καινοτομία και την αλλαγή;

 

Υπάρχουν τα μέλη στις κοινότητες των τεχνολογικών ιδρυμάτων που θα έχουν την τόλμη και τη δύναμη να τα απαγκιστρώσουν από τις προκαταλήψεις και τις εμμονές του παρελθόντος που τα μαστίζουν χρόνια και δεν τους επιτρέπουν να αναπτυχθούν;

 

Και τέλος επιθυμεί η πολιτεία βάση στρατηγικού σχεδίου και όχι αποσπασματικών μέτρων όπως μας έχει συνηθίσει να υποστηρίξει τον θεσμό της επιχειρηματικότητας στους πραγματικούς πυρήνες δημιουργίας της γνώσης;

 

Ελπίζω να έχουμε τις ίδιες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ευχαριστώ.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Ευχαριστούμε κι εμείς. Ο Χρήστος ο Σινάνης είναι εκπρόσωπος του Τεχνικού Επιμελητηρίου στο Συμβούλιο Επαγγελματικών Ισοτιμιών του Υπουργείου Παιδείας.

 

 

3η Ενότητα:

Εκπρόσωποι του Τεχνικού

Επιμελητηρίου

 

 

Κος ΣΙΝΑΝΗΣ:

Κυρίες και κύριοι, εγώ θα αναπτύξω ένα σχετικό θέμα ανάλογα με την εκπροσώπηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου η οποία μου έχει ανατεθεί.

 

        Είναι στους περισσότερους από σας γνωστό ότι προκειμένου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υλοποιήσει την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων κεφαλαίων και υπηρεσιών μέσα στον ευρωπαϊκό κοινοτικό χώρο, που αποτελεί ένα πλέγμα βασικών αρχών της αρχικής Συνθήκης της Ρώμης και της αναθεωρημένης Συνθήκης του Μάαστριχ και για να εφαρμόσει αυτό το πλέγμα στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης δημιούργησε μετά από πολλές περιπέτειες την κοινοτική οδηγία 8948, την λεγόμενη γενική οδηγία.

 

        Η κοινοτική οδηγία αυτή αφορά τον συνολικό χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μεταλυκειακής εκπαίδευσης, διάρκειας τουλάχιστον τριών ετών. Η οδηγία αυτή αφορά το δικαίωμα ενός αναγνωρισμένου επαγγελματία στην χώρα προέλευσης να μπορεί να συνεχίσει τις δραστηριότητές του μεταναστεύοντας σε μια χώρα υποδοχής.

 

        Η οδηγία αυτή διέπεται από ορισμένα βασικά θεμελιώδη χαρακτηριστικά που καλό είναι να τα επισημάνει κανείς. Πρώτον εφαρμόζεται μόνον στα επαγγέλματα που είναι νομοθετικά κατοχυρωμένος στο κράτος-μέλος της υποδοχής.

 

Στην Ελλάδα τέτοια επαγγέλματα είναι τα επαγγέλματα των αρχικών ειδικοτήτων Μηχανικού, Πολιτικού Μηχανικού, Τοπογράφου, Μηχανολόγου, Ηλεκτρολόγου, Χημικού, εν μέρει του Μεταλλειολόγου και του Ναυπηγού.

 

        Η έννοια της νομοθετικής αυτής κατοχύρωσης, γιατί πολλά ακούμε για τις νομοθετικές κατοχυρώσεις, είναι ότι υπάρχουν διατάξεις οι οποίες ορίζουν επαγγελματικές δραστηριότητες των ειδικοτήτων αυτών τις οποίες είπα προηγουμένως.

 

Και αυτές τις διατάξεις δεν μπορούν να τις ασκούν, προστατεύουν να ασκούν τις επαγγελματικές δραστηριότητες μόνο οι επαγγελματίες αυτών των ειδικοτήτων που ανήκουν στα νομοθετικά κατοχυρωμένα αυτά επαγγέλματα.

 

Ο πιο πλήρης απ΄ αυτούς τους νόμους είναι ο 6422/34 που αφορά τις δραστηριότητες των Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων, των Μηχανολόγων, των Ηλεκτρολόγων, των Ναυπηγών, εν μέρει των Χημικών Μηχανικών και όλων των άλλων Μηχανικών στις εγκαταστάσεις που είναι απλές.

 

Λοιπές ειδικότητες Μηχανικών όπως οι Ηλεκτρονικοί Τηλεπικοινωνιακοί Μηχανικοί, οι Μηχανικοί Πληροφορικής, οι Μηχανικοί Παραγωγής και άλλοι δεν έχουν επαγγελματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα σύμφωνα με την παραπάνω ένδειξη του τι σημαίνει νομοθετική κατοχύρωση.

 

Υπάρχει όμως μια άλλου τύπου κατοχύρωση στους Μηχανικούς και είναι ότι η Ελληνική Πολιτεία προκειμένου ένας Μηχανικός οιασδήποτε ειδικότητας να ασκήσει το επάγγελμά του, έστω και αν αυτό δεν είναι νομοθετικά κατοχυρωμένο σύμφωνα με τα προηγούμενα, πρέπει να είναι αυτός μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας.

 

Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό αυτής της κοινοτικής οδηγίας είναι ότι η οδηγία αυτή έχει ως σκοπό την αναγνώριση όλων των επαγγελματικών προσόντων που απαιτούνται από ένα κράτος-μέλος της Κοινότητας για την πρόσβαση στην επικράτειά του και την άσκηση του νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος από φυσικά πρόσωπα που απόκτησαν τα προσόντα για την άσκηση του ίδιου επαγγέλματος σε άλλο κράτος-μέλος.

 

Μεταξύ αυτών των προσόντων είναι και το δίπλωμα, όταν το δίπλωμα είναι αναγκαίο για να υποδηλώσει τα προσόντα. Άρα υπάρχει μια απεξάρτηση του ακαδημαϊκού από τον επαγγελματικό τίτλο, έτσι λέει η Κοινότητα , έτσι υποστηρίζει και το Υπουργείο Παιδείας.

 

Αν είναι δυνατόν ποτέ να θεωρήσουμε ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα απορρέουν από οτιδήποτε άλλο εκτός από τις σπουδές, πάντως αυτή η απεξάρτηση που λέει το Υπουργείο Παιδείας και λέει η Κοινότητα εξυπηρετεί μόνο τα κράτη-μέλη στα οποία η άσκηση του επαγγέλματος του Μηχανικού δεν έχει νομοθετική κατοχύρωση.

 

Τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι αποτελεί η οδηγία αυτή περισσότερο αξιολόγηση και αναγνώριση του συγκεκριμένου φυσικού προσώπου, είναι ατομική αντιμετώπιση του φυσικού προσώπου παρά αναγνώριση του διπλώματός του. Ακόμα και αν αυτό το δίπλωμά του είναι ταυτόσημο με τα απονεμόμενα εθνικά διπλώματα του κράτους-μέλους υποδοχής. Γι αυτό και η ισοτιμία των προσόντων δεν είναι αυτόματη.

 

Τέταρτο χαρακτηριστικό είναι ότι η οδηγία αφήνει στο κράτος-μέλος της υποδοχής τη διακριτική ευχέρεια να εξετάσει το βιογραφικό σημείωμα του ενδιαφερόμενου και να εφαρμόσει αντισταθμιστικούς μηχανισμούς όχι μόνο όταν η εκπαίδευση του μετανάστη υπολείπεται χρονικά εκείνης των συναδέλφων του στο κράτος-μέλος υποδοχής.

 

Εξάλλου σε όλους μας είναι γνωστό ότι οι σπουδές δεν μετριόνται με τα χρόνια, αλλά κυρίως όταν η ταυτότητα του επαγγέλματος διαφέρει από το ένα κράτος-μέλος στο άλλο. Τι εννοώ με αυτό.

 

Ένα βασικό παράδειγμα είναι η περίπτωση ενός επαγγελματία γερμανού Μηχανολόγου. Αυτός έρχεται στην Ελλάδα και χωρίς αντισταθμιστικά μέτρα δεν θα μπορεί να εξασκήσει ή δε θα πρέπει να μπορεί να εξασκήσει το επάγγελμα του Μηχανολόγου εάν είναι τριετούς θητείας εάν είναι περιορισμένου εύρους γνώσεων, γιατί το αντίστοιχο επάγγελμα το οποίο γίνεται στην Ελλάδα δίνει στον έλληνα αντίστοιχο επιστήμονα τη δυνατότητα και το δικαίωμα να ασκήσει και άλλο επάγγελμα, το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου.

 

Δεν μπορεί λοιπόν παρά οι ελλείψεις του μετανάστη να κρίνονται με επαγγελματικά κριτήρια και ο ενδιαφερόμενος να καλείται να καλύψει τις ελλείψεις αυτές είτε με άσκηση προσαρμογής είτε με δοκιμασία επάρκειας, που αφορά όμως αποκλειστικά τις επαγγελματικές του γνώσεις.

 

Όμως όλες οι γνωμοδοτήσεις του Συμβουλίου Αναγνώρισης Επαγγελματικών Ισοτιμιών με πάντα μειοψηφία των απόψεων του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος οδηγούν στις περισσότερες των περιπτώσεων στην απονομή επαγγελματικής ισοτιμίας και όχι στην απονομή μετά από επιβολή αντισταθμιστικών μέτρων.

 

Πολλές από τις αποφάσεις προκύπτουν γι αυτό το λόγο να είναι αντιφατικές μεταξύ τους. Τα περισσότερα μέλη του Συμβουλιου αυτού κάτω από ένα συγκεκριμένο κλίμα που υπάρχει στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν ασχολούνται με την άσκηση του επαγγέλματος στην Ελλάδα, αλλά προτιμούν γραφειοκρατικά να απονείμουν ισοτιμίες αν και γνωρίζουν πολύ καλά τις συνέπειες τις οποίες φέρνει το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει στη χώρα.

 

Ακόμα δύο χαρακτηριστικά, η κοινοτική οδηγία στρέφεται κατά των χωρών εκείνων στις οποίες το επάγγελμα του Μηχανικού είναι νομοθετικά κατοχυρωμένο, κατά πλειοψηφία οι κύριες χώρες αυτές είναι οι τέσσερις νότιες Ιταλία Ελλάδα Πορτογαλία Ισπανία.

 

Για την ελληνική νομοθεσία τα νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα είναι συνάρτηση του περιεχομένου, της στάθμης και της ποιότητας των ακαδημαϊκών μας σπουδών και δεν μπορούν εύκολα να διαχωριστούν σε δικαιώματα ακαδημαϊκά και δικαιώματα επαγγελματικά, γιατί τα δεύτερα είναι απόρροια των πρώτων και δεν έχουν ουσιαστικά αυτοτελή ύπαρξη.

 

Η διατήρηση λοιπόν της άδειας άσκησης του επαγγέλματος του Μηχανικού που ουσιαστικά επιβεβαιώνει μία τέτοια κατάσταση από το Τεχνικό Επιμελητήριο ασχέτως με την διαδικασία χορήγησης και έχουμε πολλά πει πολλές φορές όλοι μας για τη διαδικασία χορήγησης, είναι όμως απαραίτητη.

 

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να διατηρηθεί η υψηλή επιστημονική στάθμη και ποιότητα του επαγγέλματος του Μηχανικού. Το ΤΕΕ άρα μπορεί να αποδέχεται όλους εκείνος που θα του αποδείξουν ότι κατέχουν την ίδια επιστημονική στάθμη και ποιοτική αρτιότητα με τα μέλη του, ή που μπορεί να τις αποκτήσουν.

 

Το προεδρικό διάταγμα που ενσωματώνει αυτή την οδηγία στην ελληνική έννομη τάξη είναι το προεδρικό διάταγμα 165/2000. Τα κύρια προβλήματα που παρουσιάζει αυτό το διάταγμα για το οποίο το ΤΕΕ έχει προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας και έχει βγει αναβολή δυο τρεις φορές και ελπίζουμε ότι τον Οκτώβρη θα συζητηθεί, έχει τα εξής κύρια προβλήματα.

 

Δε λαμβάνει πρόνοια για την ανισοτιμία που μπορεί να προκύψει μεταξύ αποφοίτων βραχείας διάρκειας σπουδών, που επιδιώκουν να μην υποστούν διαδικασία ή δοκιμασία αδειοδότησης και μεταξύ αυτών και των αποφοίτων μακράς διάρκειας σπουδών των οποίων η ακαδημαϊκή αναγνώριση που συνοδεύει την επαγγελματική τους υποχρεώνει στη διαδικασία άδειας άσκησης επαγγέλματος.

 

Με λίγα λόγια ο πενταετούς φοίτησης απόφοιτος του Ελληνικού Πολυτεχνείου (…) οδηγία κατά τις απόψεις του Υπουργείου δεν υποχρεούται.

 

Το Σύνταγμα της χώρας προφανώς θίγεται από τη μομφή αυτή αναγνώρισης, όπως θίγεται και από τον παραγκωνισμό της διάταξης για την επαγγελματική ανώτερη εκπαίδευση. Και δυστυχώς αυτό φαίνεται ότι πολλές πολιτικές δυνάμεις στη χώρα το έχουν αποδεχθεί.

 

Το άλλο πρόβλημα του προεδρικού διατάγματος 165 είναι ότι δεν λαμβάνει πρόνοια να επιλύσει το πρόβλημα αρμοδιότητας των επαγγελματικών οργανώσεων που συμμετέχουν σε αυτό το Συμβούλιο. Στον τεχνικό τομέα στην Ελλάδα όπως ξέρετε όλοι υπάρχουν δύο επαγγελματικές οργανώσεις, η μια είναι οργανωμένη ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος, η άλλη είναι η ΕΕΤΕΜ η Ένωση των Τεχνολόγων για τους αποφοίτους ΤΕΙ.

 

Είναι εύλογο το ΤΕΕ να αποτελεί την επαγγελματική οργάνωση για την εξέταση των αιτήσεων των αποφοίτων πενταετών πανεπιστημιακών σπουδών και η ΕΕΤΕΜ την επαγγελματική οργάνωση εκείνων που έχουν λάβει τίτλο σπουδών μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια.

 

Η απόφαση γι αυτή τη διάκριση δεν μπορεί να εξαρτάται από την επαγγελματική ισοτιμία που ζητάει ο αιτών, πρέπει να προβλέπεται από την ενσωμάτωση της οδηγίας στην Ελλάδα. Όμως δε συμβαίνει αυτό.

 

Άλλο χαρακτηριστικό του διατάγματος αυτού είναι ότι δε λαμβάνει πρόνοια για την καταλληλότητα των μελών που συνθέτουν αυτό το σώμα. Τα μέλη αυτά πρέπει να ανήκουν κατά πλειοψηφία στον τεχνικό τομέα και δεν μπορεί να κρίνεται η ισοτιμία των Μηχανικών από Φιλολόγους.

 

Το ίδιο συμβαίνει ότι δεν λαμβάνει πρόνοια στο διάταγμα αυτό για την καταλληλότητα των εισηγητών οι οποίοι μπορεί να χρειαστούν να διακρίνουν διαφορές μεταξύ ακαδημαϊκών προγραμμάτων και επαγγελματικών χαρακτηριστικών. Δεν είναι δυνατόν παρά να είναι τουλάχιστον Μηχανικοί, αν δεν πρέπει να είναι και μέλη ΔΕΠ.

 

Οι αρμοδιότητες ισοτιμιών όπως είναι γνωστό έχουνε ανατεθεί στο ΔΙΚΑΤΣΑ δια νόμου και ίσως να μην είναι και νόμιμη συνταγματικά η αφαίρεση των αρμοδιοτήτων αυτών από το ΔΙΚΑΤΣΑ και εναπόθεσή τους στο Συμβούλιο του προεδρικού διατάγματος 165.

 

Πρέπει να σημειώσω ότι η εφαρμογή της οδηγίας αυτής της γενικής 8948 όπως ενσωματώθηκε με αυτό το διάταγμα στην ελληνική έννομη τάξη, μπορεί να παράγει αποτελέσματα διάφορα απ΄ αυτά για τα οποία εκδόθηκε η ίδια η οδηγία.

 

Αντί δηλαδή να διευκολύνει την ελεύθερη εγκατάσταση στην Ελλάδα αλλοδαπών κοινοτικών υπηκόων, μπορεί να λειτουργήσει ως αδικαιολόγητη αναβάθμιση των προσόντων ελλήνων υπηκόων στην Ελλάδα, χωρίς να συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις.

 

Η αναβάθμιση αυτή θα γίνεται σε βάρος άλλων ελλήνων υπηκόων οι οποίοι νομίμως έχουν τα προσόντα για να ασκήσουν τα αντίστοιχα νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα. Θα δώσω δυο τρία παραδείγματα.

 

Εξάλλου σε αυτό το Συμβούλιο παρέχεται η δυνατότητα να αξιολογεί τις διατάξεις του προεδρικού διατάγματος και να αξιολογεί εκείνο ότι επιτρέπουν την κατάργηση της ελληνικής έννομης τάξης κατά παράβαση και της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 52 της συνθήκης.

 

Δημιουργώντας με τις αποφάσεις του βλάβη στα συνταγματικά δικαιώματα ελλήνων υπηκόων, χρησιμοποιώντας γι αυτή τη βλάβη άλλους έλληνες υπηκόους. Αξίζει τον κόπο κανείς και φαντάζομαι ότι στην προσφυγή του ΤΕΕ θα συζητηθούν όλα αυτά τα ζητήματα.

 

Οι περισσότεροι από τους ενδιαφερόμενους για την επαγγελματική ισοτιμία που χορηγεί το ΣΑΙ είναι έλληνες υπήκοοι, αυτή είναι η λειτουργία περίπου δύο ετών, χρόνια εγκατεστημένοι στην Ελλάδα, δηλαδή όχι μετανάστες, συνήθως απόφοιτοι σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης Φαχοχσούλε από τη Γερμανία ή διάφοροι ποικίλοι bachelorίστες από το Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Αρκετοί απ΄ αυτούς είναι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι υπάλληλοι ΔΕΚΟ, Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν είναι στην αρχή της σταδιοδρομίας τους, έχουν περίπου 25-30 χρόνια καριέρας, είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα της ΕΕΤΕΜ δηλαδή των Τεχνολόγων και με άδεια επαγγέλματος από το Συμβούλιο Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.

 

Αυτή είναι η βάση των ανθρώπων που επιδιώκουν να γίνουν με αυτόν τον τρόπο Μηχανικοί. Πέντε χαρακτηριστικά αυτών των περιπτώσεων: Στο πεδίο του Μηχανολόγου Μηχανικού σπουδές ΤΕΙ Καβάλας συνέχεια ένα χρόνο στο πανεπιστήμιο ΤΕΙΜS του Λονδίνου για bachelor χωρίς να επιτύχει στις τελικές εξετάσεις.

 

Ακολούθως master από ένα ινστιτούτο τεχνολογίας του Cramfield στη Σχολή Βιομηχανικής Παραγωγής, σε άλλη δηλαδή σχολή απ΄ αυτήν που απέκτησε το βασικό πτυχίο ΤΕΙ. Ζώντας και εργαζόμενος στην Ελλάδα έγινε charter engineer.

 

Τι σχέση είχε με τη συνεργασία του στη Μεγάλη Βρετανία κανείς δεν ξέρει. Πάντως η ισοτιμία του, η απόδοση ισοτιμίας του, εκτός από τα δικαιώματα του Μηχανολόγου Μηχανικού του δίνει και πλήρη δικαιώματα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού.

 

Δεύτερο παράδειγμα στο πεδίο του Πολιτικού Μηχανικού. Κάποιος με σπουδές τριετείς δομοστατικού το 1970 περίπου 33 χρόνια πριν από Φαχοχσούλε της Δυτικής Γερμανίας πολύ πριν αναβαθμιστούν και τα Φαχοχσούλε γίνουν ισότιμα κατά κάποιο τρόπο των πανεπιστημίων.

 

Δημόσιος υπάλληλος στην Ελλάδα από 25ετίας αποκτά πλήρη δικαιώματα Πολιτικού Μηχανικού. Μετά τρία χρόνια σπουδών που έκανε τότε ως Δομοστατικός είναι τώρα και Συγκοινωνιολόγος, είναι και Γεωτεχνικός, είναι και Υδραυλικός.

 

Άλλο παράδειγμα στο πεδίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανικού Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Σπουδές Ηλεκτρονικός από τη Σχολή Πάλμερ, οι πιο παλιοί από σας θα τη θυμούνται το 1974.

 

Δημόσιος υπάλληλος, Καθηγητής Εφαρμογών στο ΤΕΙ Πειραιά, ζώντας και εργαζόμενος στην Ελλάδα έγινε charter engineer από πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου το ΄91. Και ξαφνικά με την επαγγελματική απονεμόμενη ισοτιμία αποκτά πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανολόγου Μηχανικού.

 

Στο πεδίο πάλι του Πολιτικού Μηχανικού. Τριετείς σχολές σε τεχνολογικό κολέγιο, δεν υπάρχουν πια αυτά τα ιδρύματα, το 1972. Το κολέγιο αυτό έγινε polytechnics το 1973 και έγινε πανεπιστήμιο με τις διαδικασίες του Ηνωμένου Βασιλείου το 1992.

 

Εργάστηκε και ένα χρόνο σε μία εταιρεία γιατί το πρόγραμμα σπουδών του τεχνολογικού κολεγίου έλεγε ότι πρέπει να δουλέψει και ένα χρόνο σε μία εταιρεία. Απονομή τίτλου από το Council for National Academic or Watch έναν Οργανισμό που έχει ήδη καταργηθεί, ισοτιμία από το ΣΑΙ, πλήρη δικαιώματα Πολιτικού Μηχανικού.

 

Και τελευταίο παράδειγμα Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Ηλεκτρολόγος από τη Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας της ΣΜΑ το 1987 κάπως έκανε ένα διδακτορικό στο ΕΜΠ. το 1993 και εγώ απορώ πως, πήρε ένα master στην Οτάβα σε θέματα διοίκησης με την ανταλλαγή των στρατιωτικών ΝΑΤΟ και λοιπά.

 

Και αποκτά πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανολόγου Μηχανικού γιατί έγινε charter engineer με κάποια διαδικασία που κανείς δεν ξέρει πως Αξιωματικός του στρατού έγινε charter engineer στο Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Αυτά τα απαράδεκτα αποτελέσματα προκύπτουν ως μέγα όνειδος της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Και πάρα πολύ καλό είναι να ακούει κανείς ποια είναι τα πραγματικά αποτελέσματα της εφαρμογής μιας τέτοιας πολιτικής και ποια είναι τα πραγματικά αποτελέσματα της πολιτικής που ασκούν και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας πάνω στα ζητήματα των ΤΕΙ των ΑΕΙ και λοιπά.

 

Και δεν είναι οι κοινοτικές διατάξεις που φταίνε, φταίει κυρίως το κλίμα που επικρατεί τόσο στην υποστηρικτική υπηρεσία όσο και στο ίδιο το Συμβούλιο Απονομής Ισοτιμιών και είναι το γνωστό κλίμα υπέρ της βραχείας εκπαίδευσης που επικρατεί στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

 

Θα αρκούσε μια πολιτική αναγνώριση του γεγονότος ότι οι απόφοιτοι βραχείας διάρκειας σπουδών δεν μπορούν να εξισωθούν επαγγελματικά με τους απόφοιτους μακράς διάρκειας σπουδών με μόνη την εμπειρία και ανεξάρτητα από το εύρος των επαγγελματικών δραστηριοτήτων που ισχύουν στη χώρα υποδοχής όταν είναι μεγαλύτερο αυτό το εύρος από αυτό της χώρας προέλευσης.

 

Και για την επαγγελματική αυτή ισοτιμία χρειάζεται να επιβληθούν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις αντισταθμιστικά μέτρα. Και αυτά τα μέτρα είναι απολύτως σύμφωνα με τις διατάξεις της οδηγίας, δεν αντίκεινται σε καμία κοινοτική διάταξη και δεν κινδυνεύει η χώρα να σταλεί στο ευρωπαϊκό δικαστήριο προκειμένου να πληρώσει πρόστιμο.

 

Αυτή η πολιτική όμως δεν είναι επιθυμητή από το ΥΠΕΠΘ και δυστυχώς φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις όλες στη χώρα οι οποίες να αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική του ΥΠΕΠΘ.

 

Πρέπει να επισημανθεί τέλος ότι δεν πρέπει και δεν μπορεί με την ελεύθερη διακίνηση προσώπων στην Κοινότητα και χάριν αυτής να εξευτελίζεται το επίπεδο και η ποιότητα των πανεπιστημιακών σπουδών στο σύνολο των κρατών της Ευρώπης.

 

Μέσα σε μια δεκαετία, την πρώτη δεκαετία από την εφαρμογή, μετακινήθηκαν ελάχιστοι του τεχνικού τομέα, λιγότεροι από χίλια άτομα σε όλες τις χώρες μέλη. Αλλά εξευτελίστηκαν οι σπουδές δύο εκατομμυρίων Μηχανικών.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε το συνάδελφο Σινάνη. Το λόγο τώρα θα δώσουμε στο συνάδελφο Αλεξόπουλο που είναι ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Οργανώσεων Μηχανικών της Ευρώπης της FEANI. Συνάδελφε Αλεξόπουλε έχεις το λόγο.

 

Κος ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ:

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ως διεθνής κοινωνία βρισκόμαστε σε μία πραγματικότητα σήμερα που χαρακτηρίζεται από ένα νέο τεχνολογικό και κοινωνικό περιβάλλον και αλλάζει ραγδαία τις μορφές της βιομηχανικής και εν γένει παραγωγικής ανάπτυξης.

 

Η βιομηχανική εποχή έχει παρέλθει. Στη μεταβιομηχανική περίοδο που διανύουμε στις ανεπτυγμένες χώρες οι παλιές παραδοσιακές παραγωγικές πρακτικές μεταβάλλονται με ταχύ ρυθμό για να αντιμετωπίσουν τον διεθνή ανταγωνισμό.

 

Οι νέες παραγωγικές διαδικασίες απαιτούν όλο και πιο μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό με τα κατάλληλα προσόντα ακόμα και στον συναισθηματικό και στον ψυχοκινητικό τομέα. Και αυτό το προσέχουνε.

 

Αυτή η σημαντικά πολυσύνθετη περίοδος της σύγχρονης κοινωνίας μας δεν επιτρέπει τυχαίες διαδικασίες για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων που ακόμα υπάρχουν. Οι τεχνολογικές αλλαγές που εισβάλλουν με τρομακτική ταχύτητα και επηρεάζουν τις ζωές μας απαιτούν μια κατάλληλη προετοιμασία και οργάνωση εκ μέρους μας ώστε να λειτουργούν προς όφελος και στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και της κοινωνίας.

 

Η χρησιμοποιούμενη σήμερα τεχνολογική γνώση ξεπερνιέται κατά γενική εκτίμηση με ρυθμό 7% περίπου το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι σε δέκα περίπου χρόνια θα χρησιμοποιούμε νέες τεχνολογικές γνώσεις.

 

Εφόσον η τεχνολογία υπόκειται σε τόσο γοργές αλλαγές θα πρέπει να δοθεί έμφαση στον μετασχηματισμό της συγκεκριμένης τεχνολογικής γνώσης που θα ξεπεραστεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

 

Η επανάσταση της τεχνολογίας της πληροφόρησης και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας δημιουργεί νέο τεχνολογικό και κοινωνικό περιβάλλον και επηρεάζει τις συνθήκες της βιομηχανικής παραγωγής και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και όλες τις διαστάσεις της καθημερινής μας ζωής.

 

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μία νέα πραγματικότητα. Ο σύγχρονος εργαζόμενος πρέπει να έχει γνώσεις και δεξιότητες υψηλού επιπέδου για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός στη διεθνή κοινωνία.

 

Πρέπει να είναι περισσότερο ανεξάρτητος και να λειτουργεί σε περισσότερο προσωπική βάση. Τα συστήματα γραμμών παραγωγής μέσα στο πλαίσιο της βιομηχανικής κοινωνίας επέβαλαν στους εργαζόμενους να εκτελούν απλές ομοιόμορφες κινήσεις παραγωγής χιλιάδες φορές την ημέρα.

 

Όλα τα πολιτικά συστήματα του παρελθόντος επέβαλαν την ομοιομορφία. Η νέα μεταβιομηχανική κοινωνία επιβάλλει άτομα δημιουργικά που θα επιλύουν προβλήματα με τη χρησιμοποίηση διαφόρων πηγών και την εξέταση εναλλακτικών λύσεων.

 

Υπάρχει η ανάγκη συνεχούς προσαρμογής του ανθρώπινου δυναμικού που απασχολείται στον τεχνικό τομέα ώστε να επιζήσει στην αγορά. Ο σημερινός νέος ευρωπαίος πολίτης βελτιώνεται συνεχώς και γίνεται περισσότερο μορφωμένος, καλύτερα πληροφορημένος, περισσότερο συνειδητοποιημένος και ως προς τον περίγυρό του και περισσότερο ικανός να επικοινωνήσει ως σύνολο.

 

Οι αλλαγές επηρεάζουν όλες τις χώρες και είναι επαναστατικές διότι επιβάλλουν έναν νέο κόσμο. Οι σημερινοί άνθρωποι κατακλύζονται από έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών που αγωνίζονται να τις αφομοιώσουν.

 

Η αφομοίωσή τους πρώτα σε γνώση και μετά σε σοφία είναι εκείνο που πρέπει να τους εξασφαλίσουμε στο νέο αυτό περιβάλλον. Τα εκπαιδευτικά συστήματα πρέπει να παίξουν ρόλο κλειδί για την εξέλιξη αυτή.

 

Ο στόχος τους θα πρέπει να είναι η αναζήτηση ανάλυση συσχέτιση και χρησιμοποίηση των πληροφοριών, η πρόσβαση σε πολλές πληγές πληροφόρησης, η ανάπτυξη κριτικής σκέψης για την επίλυση προβλημάτων και την εξέταση εναλλακτικών πιθανών λύσεων.

 

Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια εντυπωσιακή ανασυγκρότηση της τεχνικοοικονομικής βάσης της διεθνούς κοινωνίας. Η πραγματικότητα αυτή πρέπει να γίνει κατανοητή από όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις ώστε να μπορέσουν να εφαρμόσουν αποτελεσματικές πολιτικές σε σχέση με την απασχόληση, την παραγωγικότητα, τον πληθωρισμό, τη φορολογία, την αναδιανομή του εισοδήματος και άλλους τομείς.

 

Με την ανωτέρω ανάλυση είναι φανερό ότι οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί με την υψηλού επιπέδου κατάρτιση και τη βαθιά κοινωνική συνείδηση που διαθέτουν ως πολίτες ανανεωτές και ως παραγωγοί καινοτόμοι, είναι αυτοί που κατ΄ εξοχήν μπορούν να συμβάλλουν στην οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη των χωρών τους και να οδηγήσουν τις κοινωνίες τους μέσα από τις νέες συνθήκες στην ευημερία.

 

Γι αυτό το λόγο και οι Μηχανικοί αποτελούν επάγγελμα με κυρίαρχο ρόλο στην ανάπτυξη και ευημερία των κοινωνιών. Στο πλαίσιο αυτό η βελτίωση της νεωτεριστικής ικανότητας των Διπλωματούχων Μηχανικών είναι υψίστης σημασίας για τον κόσμο του αύριο. Ο Διπλωματούχος Μηχανικός είναι ένας επιστήμων με παιδεία, ο οποίος ολοκληρώνεται με την άσκηση του επαγγέλματός του.

 

Για τους Διπλωματούχους Μηχανικούς η παιδεία πρέπει να προσφέρει στερεές βάσεις και βαθιά γνώση στο πεδίο των βασικών επιστημών, στο τεχνολογικό επίπεδο του ευρύτερου γνωστικού αντικειμένου τους, καθώς και τις απαραίτητες βάσεις στο πεδίο των οικονομικών κοινωνικών ιστορικών γνώσεων και άλλων.

 

Έτσι εξασφαλίζεται η απαραίτητη ευελιξία στο επάγγελμα και η παραγωγή και αφομοίωση της νέας τεχνολογικής γνώσης, αλλά και η ανταπόκριση στις απαιτήσεις της κοινωνίας. Η βασική παιδεία και η βασική επιστημονική υποδομή είναι όμως αναντικατάστατα στοιχεία και δεν μπορούν να υποκατασταθούν από εμπειρίες ή με επιμόρφωση.

 

Εκτός όλων των άλλων όμως πρέπει να μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για ολόκληρη την επιστημονική σταδιοδρομία του επαγγελματία. Ο Μηχανικός όμως μέσα από την επαγγελματική του σταδιοδρομία εξελίσσεται συνεχώς αφομοιώνοντας τις νέες τεχνολογίες και τις βελτιώσεις ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις του επαγγέλματός του.

 

 Για το λόγο αυτό απαιτείται για τον επαγγελματία συνεχής επιμόρφωση και δια βίου εκπαίδευση, ώστε να μπορέσει να συμβάλλει τόσο στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, όσο και νέων τεχνολογιών είτε σε αγαθά είτε σε μεθόδους παραγωγής.

 

Το μέλλον ανήκει στις κοινωνίες εκείνες που έχουν έγκαιρη πρόγνωση και σωστή εφαρμογή των τεχνολογικών καινοτομιών και εξελίξεων. Η Ευρώπη τουλάχιστον σε επίπεδο φορέων Μηχανικών και επιστημόνων έχει συνειδητοποιήσει σήμερα την ανάγκη ολοκλήρωσης της αλυσίδας που αρχίζει από την έρευνα στο εργαστήριο, τον διάλογο με την κοινωνία και τους φορείς.

 

Συνεχίζεται με την καθιέρωση πλαισίου και κανόνων από την πολιτεία ύστερα από τον διάλογο, με την αναζήτηση των επιχειρηματιών παραγωγών μέσα και έξω από τις παραδοσιακές δοκιμές της βιομηχανίας και με την απαραίτητη εφαρμογή πλαισίου όχι μόνο αειφόρου αλλά και ισόρροπης ανάπτυξης.

 

Σήμερα όμως η κοινωνία και οι οργανωμένες ομάδες παρεμβαίνουν αποφασιστικά για την προστασία του τριπτύχου ανθρωπότητα φυσικό περιβάλλον αειφόρος ανάπτυξη και προς τους δύο πόλους κυβέρνηση και παραγωγούς και ζητούν να είναι περισσότερο πληροφορημένοι, όπως επίσης και τις απαραίτητες αναπροσαρμογές στο παραγωγικό σχήμα.

 

Οι χώρες και οι περιφέρειες της Ευρώπης βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης. Από τη μια πλευρά οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες και από την άλλη η ομάδα των αναπτυσσομένων χωρών.

 

Οι πρώτες βρίσκονται ήδη στη διαδικασία προσαρμογής τους στο νέο περιβάλλον της μεταβιομηχανικής εποχής σε μικρότερη ή μεγαλύτερη δυσκολία και οι δεύτερες έχουν τώρα την ευκαιρία να περάσουν απευθείας στη νέα πραγματικότητα της μεταβιομηχανικής εποχής και της παγκοσμιοποίησης.

 

Μέχρι σήμερα στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες είχαν αναπτύξει δύο τύπους Μηχανικών. Έναν προσανατολισμένο περισσότερο στην εφαρμογή με υψηλή εξειδίκευση κι έναν προσανατολισμένο περισσότερο στη θεωρία και στην έρευνα.

 

Οι δύο αυτοί τύποι επαγγελματιών αντιπροσώπευαν τις ανάγκες της βιομηχανίας και της παραγωγής του δευτέρου μισού του εικοστού αιώνα και βοήθησαν τις χώρες αυτές να ηγηθούν της οικονομικής ευημερίας της Ευρώπης.

 

Όμως και οι αναπτυσσόμενες βιομηχανικά χώρες της Ευρώπης άρχισαν να εισάγουν στην παραγωγή τους αυτούς τους τύπους με μεγαλύτερη ή συνήθως με μικρότερη επιτυχία.

 

Στις χώρες αυτές που στο παρελθόν δεν παρήγαγαν και ακόμη δεν άρχισαν να παράγουν τεχνολογία μόνες τους, η απαραίτητη μεταφορά τεχνολογίας και η ανάπτυξη επενδύσεων είχαν ανάγκη και έχουν δηλαδή από Μηχανικούς υψηλότατης στάθμης.

 

Αλλά και από ικανότατα στελέχη εφαρμογής και εξαιρετική ποιότητα στην όλη πυραμίδα των τεχνικών προκειμένου η εισαγόμενη τεχνολογία αρχικώς να ενσωματωθεί και αφομοιωθεί και εν συνεχεία να αναπτυχθεί καινοτομικά.

 

 Όμως η εισαγωγή της τεχνολογίας και η ανάπτυξη των επενδύσεων μπορεί να αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς τρόπους. Το συμφέρον κάθε χώρας απαιτεί να μεγιστοποιήσει τη χρησιμοποίηση τεχνικών και διπλωματούχων Μηχανικών γηγενών και όχι μετακινουμένων μονάδων οι οποίοι καλούνται να προσφέρουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους όπου η ανάγκη τεχνολογικής ανάπτυξης εμφανίζεται.

 

Η Ελλάδα ανήκει όπως είναι φυσικό ακόμα στην ομάδα των αναπτυσσομένων τεχνολογικά χωρών. Πρέπει επομένως να διατηρήσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης επί μακρόν ώστε να καλύψει τις διαφορές. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα έχει πολύ καλούς Μηχανικούς, αλλά πολύ χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο στο σύνολο.

 

Στις σημερινές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα των 15 αύριο των 25 η ελεύθερη κυκλοφορία των Μηχανικών εξασφαλίζεται και στις χώρες με νομοθετικά κατοχυρωμένο επάγγελμα όπως είναι η Ελλάδα μαζί με έξι εφτά χώρες. Αναπτύχθηκαν προηγουμένως οι δομές, να μην προχωρήσω παραπάνω.

 

Αυτό μας επιβάλλει έναν πολύ προσεκτικό στρατηγικό σχεδιασμό τόσο για την παιδεία όσο και για το επάγγελμα. Αυτά που θα αναφέρω στηρίζονται σε δύο βασικές αρχές, ο υψηλού επιπέδου επαγγελματικός Μηχανικός δημιουργείται με στέρεες βασικές σπουδές και ολοκληρώνεται μέσα από την επαγγελματική του σταδιοδρομία.

 

Και η δεύτερη, η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας είναι ο τελικός στόχος της παραγωγής των υψηλού επιπέδου Διπλωματούχων Μηχανικών και όχι η διασπορά των ελλήνων Μηχανολόγων στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.

 

Πρέπει λοιπόν να γίνει παραγωγή με συνεχή κατάρτιση υψηλού επιπέδου ανθρώπινου δυναμικού με ικανότητα να παρακολουθεί ή και να προπορεύεται στις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις με περιβαλλοντική κοινωνική και πολιτισμική συνείδηση, προκειμένου να αναπτύσσεται επικοινωνεί και να συνεργάζεται σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας είτε καθοδηγώντας είτε αναπτύσσοντας είτε παράγοντας είτε ακόμη και βοηθώντας.

 

Αυτό με την απαραίτητη ισορροπία στις σπουδές μεταξύ γενικών επιστημών, τεχνολογικών γνώσεων και ευρύτερων ανθρωπιστικών γνώσεων, απαιτεί σπουδές πενταετούς διάρκειας. Ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό των δομών όχι μόνο στον τομέα των μεταφορών, των έργων δηλαδή επικοινωνίας, αλλά και στον τομέα των βιομηχανικών προτύπων τεχνικών οδηγιών και προδιαγραφών.

 

Καθιέρωση οργανισμού πιστοποίησης και προδιαγραφών για την πιστοποίηση ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τόσο πενταετούς όσο και τριετούς. Αναφέρομαι σε αυτά που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 

Ή τουλάχιστον να υπάρξει σύστημα αλληλοελέγχου των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Αυτό που μπορεί να υποκαταστήσει μόνο τους οργανισμούς πιστοποίησης ή αξιολόγησης. Και αυτό το λέω γιατί πράγματι η χρησιμοποιούμενη κυρίως για λόγους marketing από την πλειοψηφία των λεγομένων εμπορικών πανεπιστημίων μηχανισμοί αξιολόγησης και πιστοποίησης σε διάφορες χώρες.

 

Δεν είναι τυχαίο βέβαια το ότι πολύ παλιά συστήματα πιστοποίησης έχει το Ηνωμένο Βασίλειο κατ΄ εξοχήν χώρα εξαγωγής μόρφωσης ανεξαρτήτως επιπέδου δεν αναφέρομαι σε αυτό, έχει πάρα πολύ καλά πανεπιστήμια είναι γεγονός και τα ανέπτυξε πάρα πολύ ωραία ο Πρύτανης κύριος Ξανθόπουλος,

 

Αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει καμία διάθεση ούτε να απεμπολήσει το σύστημά του ούτε να ακολουθήσει ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, αλλά ακόμα-ακόμα ούτε να εφαρμόσει και την οδηγία 8948, παραμένει στα δικά του πρότυπα.

 

Να καθοριστούν ή να επαναβεβαιωθούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των πενταετούς φοιτήσεως Διπλωματούχων Μηχανικών. Να καθοριστούν νομοθετικά τα δικαιώματα των Τεχνολόγων Μηχανικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τριετούς φοιτήσεως όπως ξέρουμε μέχρι σήμερα που αντιστοιχούν στο επίπεδο τέσσερα με τον ορισμό της νέας οδηγίας.

 

Να καθοριστεί και η κατάσταση αποφοίτων ή κατ΄ επέκταση τα επαγγελματικά δικαιώματα Μηχανικών πρώτης βαθμίδας σύμφωνα με τις διακηρύξεις που έχει υπογράψει η Ελλάδα ότι μέχρι το 2010 θα εφαρμόσει δηλαδή τις διακηρύξεις της Μπολόνια και της Πράγας.

 

Εδώ θα πρέπει να σταθώ λίγο, ανέπτυξε επιτυχώς ορισμένα σημεία ο Πρύτανης Ξανθόπουλος, αλλά θέλω να συμπληρώσω κάτι, γιατί αυτό επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο σκέψης τόσο τον πολιτικό όσο και των αποφάσεων.

 

Ένα από τα γενεσιουργά αίτια ήταν το ότι οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης Γαλλία Γερμανία είδαν την μείωση του πλήθους των φοιτητών στην τελευταία εικοσαετία που ερχόταν να σπουδάσουν στις χώρες τους πάρα πολύ έντονα.

 

Αυτό δεν ήταν μόνο πρόβλημα γλώσσας επειδή διαδόθηκε περισσότερο η αγγλική, αλλά ήτανε και δομής της εκπαίδευσης. Γι αυτό λοιπόν πίεσαν και πρώτα έγινε η συμφωνία της Σορβόννης το ΄98 και εν συνεχεία πάρθηκε η πολιτική απόφαση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης για παρέμβαση στην παιδεία.

 

Αυτό δεν ήταν δυνατόν να γίνει διότι όπως ξέρετε η παιδεία δεν είναι αρμοδιότης της Ένωσης. Σκηνοθετήθηκε θα μου επιτρέψετε να πω λοιπόν αυτό το φόρουμ των Υπουργών Παιδείας των 25 στην αρχή και στη συνέχεια 27 ευρωπαϊκών κρατών που υπέγραψαν αυτές τις διακηρύξεις πρώτα στη Μπολόνια μετά στην Πράγα.

 

Τώρα απομένει να δούμε πως αντιμετωπίζουν οι Κυβερνήσεις των οποίων οι Υπουργοί υπέγραψαν αυτή τη συμφωνία αυτές τις διακηρύξεις. Σας πληροφορώ ότι μέχρι τώρα ελάχιστες χώρες έχουν ενσωματώσει στο δίκαιό τους τις συμφωνίες αυτές.

 

Δύο χώρες που την αντιμετωπίζουν τελείως διαφορετικά και ήτανε από τις πρώτες που έσπευσαν είναι η Γερμανία και η Ιταλία. Η μεν Ιταλία γιατί είχε την παραγωγή Μηχανικών αντιστοίχων με τους δικούς μας Τεχνολόγους μέσα στα πανεπιστήμιά τους τα τρία χρόνια.

 

Η δε Γερμανία γιατί έσπευσε να υιοθετήσει το σύστημα και από τους 407 κύκλους μεταπτυχιακών σπουδών master οι 200 γίνονται στην αγγλική γλώσσα. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα.

 

Οι υπόλοιπες χώρες έχουνε περίεργη τοποθέτηση σε αυτό. Κάποιες δηλώνουν ότι σκεφτόμαστε και θα το σκεφτόμαστε πως θα το εφαρμόσουμε. Κάποιες άλλες δηλώνουν ότι δε θα κάνουμε καμία παρέμβαση γιατί το σύστημά μας είναι συμβατό με τη Μπολόνια.

 

Κατά την προσωπική μου άποψη η σωστή αντίδραση στην Ελλάδα δεν είναι η συλλήβδην απόρριψη των δύο κύκλων σπουδών, αλλά προσδιορισμός του προγράμματος και της διάρκειας σπουδών του πρώτου κύκλου, σε συνδυασμό με τον προσδιορισμό του ρόλου του κάθε κύκλου ο οποίος θα μπορούσε να είναι είτε εκπαιδευτικός είτε επαγγελματικός με καθορισμό κάποιων επαγγελματικών δικαιωμάτων αφού η χώρα μας έχει διαλέξει αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισης.

 

Πάντως εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι συνθήκες παραγωγής εφόσον τηρηθεί η απαίτηση της Μπολόνια η οποία αχνά επαναλήφθηκε στην Πράγα για απευθείας είσοδο στην αγορά εργασίας των Μηχανικών του πρώτου κύκλου σπουδών, δεν μπορεί να είναι χαμηλότερη από τέσσερα χρόνια.

 

Για να εκσυγχρονιστούν οι νομοθεσίες εξετάσεων αδείας ασκήσεως επαγγέλματος και να γίνουν ουσιαστικές τόσο για τους Μηχανικούς πενταετούς φοίτησης όσο και για τους αποφοίτους τριετούς και να διεξάγονται στο ΤΕΕ.

 

Για την Επιτροπή Ισοτίμησης του περίφημου προεδρικού διατάγματος τα είπε πάρα πολύ αναλυτικά ο Χρήστος ο Σινάνης, δεν έχω να πω τίποτε παραπάνω. Είναι αδιανόητο να είναι στελεχωμένη έτσι όπως είναι σήμερα και να εξετάζει τα θέματα και να βγάζει αποφάσεις έτσι όπως κάνει σήμερα.

 

Το ΤΕΕ όμως πρέπει να δημιουργήσει μητρώο όλων των επαγγελματικών Μηχανικών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χωριστά για τους πενταετούς φοίτησης και χωριστά για τους αποφοίτους ΤΕΙ. Και οι δυο κατηγορίες θα εγγράφονται στα μητρώα του ΤΕΕ Μηχανικών μετά από επαγγελματικές εξετάσεις επάρκειας που θα κάνει το ΤΕΕ.

 

Και τέλος απλώς αναφέρω αυτό που ανέπτυξε πάρα πολύ ο Πρύτανης Ξανθόπουλος ότι πρέπει να εκσυγχρονιστούν τα προγράμματα σπουδών ΑΕΙ και ΤΕΙ ώστε να καλύπτουν αφενός τις ανάγκες της χώρας και αφετέρου τη διακίνηση των ελλήνων τεχνικών.

 

Η πρόκληση για την Ελλάδα είναι σαφής στον τομέα αυτό. Η αρχή οι Μηχανικοί δημιουργούν το μέλλον που ήταν το ορόσημο του εικοστού αιώνα εξακολουθεί να ισχύει και για τον εικοστό πρώτο αιώνα και για μας.

 

Σήμερα στην Ευρώπη οι περισσότερες νέες δουλειές δημιουργούνται χάριν στις επιστημονικές και τεχνολογικές καινοτομίες. Ο δρόμος από την έρευνα στην καινοτομική παραγωγή προϋποθέτει τεχνολογική πρόγνωση η οποία είναι κεντρικό εργαλείο στον εντοπισμό την αξιολόγηση και την εφαρμογή τεχνικών και τεχνολογιών του μέλλοντος.

 

Η αφομοίωση της υπάρχουσας γνώσης και η σταθεροποίηση των οδών επικοινωνίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και κοινωνικών ομάδων παίζει κύριο ρόλο στην έναρξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου για το μέλλον.

 

Εμείς οι Μηχανικοί και γενικότερα ο τεχνικός κόσμος πρέπει να διαδραματίσουμε έναν όλο και περισσότερο σημαντικό ρόλο. Εκτός από την παραδοσιακή μας ανάμειξη στην παραγωγική διαδικασία έχουμε το καθήκον να αναπτύξουμε τις τεχνολογίες που απαιτούνται για την εξέλιξη και την αποτελεσματική λειτουργία της κοινωνίας μας, αλλά και να δημιουργήσουμε τα εργαλεία που είναι απαραίτητα για να παίξει το εκπαιδευτικό σύστημα τον ρόλο του σε αυτή τη νέα πορεία που διαμορφώνεται.

 

Αυτό το καθήκον είναι καθήκον του ΤΕΕ βασικά. Άλλωστε ο ρόλος μας ως Μηχανικών από την ίδια τη φύση της επιστήμης είναι πολύπλευρος και σημαντικός σε ολόκληρη την Ευρώπη και στον κόσμο.

 

Ως παραγωγοί καλούμαστε να καθορίσουμε την παραγωγική κατεύθυνση και ανάπτυξη του τόπου μας κάθε φορά. Ως καινοτόμοι να παράγουμε ή να εισάγουμε εμείς πρώτοι από άλλους επιστήμονες ότι καινούριο μπορεί να δώσει η τεχνική επιστήμη και η τεχνολογική πρόοδος.

 

Τέλος ως πολίτες να λειτουργήσουμε ώστε να βοηθήσουμε την κοινωνία όχι μόνον να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες αλλά να ανοίξει καινούριους ορίζοντες. Ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κι εμείς τον Πρόεδρο της FEANI. Τώρα μπαίνουμε στην ενότητα εκείνη στην οποία θα ακούσουμε τις απόψεις των κομμάτων.

 

Αναζήτησα την αιτία γιατί τα κόμματα ενώ πάντα τα βάζαμε μπροστά να χαιρετούν και να μιλούν τα βάλαμε αυτή τη φορά στο τέλος. Δεν τη βρήκα, δεν πιστεύω βέβαια ότι έγινε για να ακούσουν τώρα όσα ίσως δεν άκουσαν ή δεν έλαβαν υπόψη τους προ της ψήφισης του νόμου για τα ΤΕΙ.

 

Ξεκινάμε από το ΠΑΣΟΚ, θα μιλήσει ο κύριος Οικονόμου ο Γραμματέας του Τομέα Θεσμών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Ο κύριος Παντελής Οικονόμου να έρθει στο βήμα.

 

 

4η Ενότητα:

Εκπρόσωποι Πολιτικών Κομμάτων

 

 

Κος ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ:

Κυρίες και κύριοι θα ήθελα να συγχαρώ το Προεδρείο για την πρωτοτυπία να μιλήσουμε μετά τους ομιλητές, πρώτον διότι ομολογουμένως έμαθα διάφορα πράγματα, αυτό βέβαια δεν έχει σχέση με το πότε ψηφίστηκε ο νόμος για τα ΤΕΙ, έμαθα και γενικά είναι καλό πράγμα να μαθαίνεις.

 

        Και το δεύτερο λόγο θα τον αφήσω για το τέλος, θα σας εξηγήσω ποια ήτανε η πολύ ευχάριστη έκπληξη που μου επιφύλασσε το ότι άκουσα όλους τους ομιλητές.

 

        Τώρα κοιτάξτε, επειδή και η ώρα είναι αυτή που είναι, αλλά και οι συνθήκες είναι αυτές που είναι, νομίζω ότι το χειρότερο που θα έκανα θα ήτανε να σας αναπτύξω την πολιτική του ΠΑΣΟΚ για το θέμα.

 

Αυτό το οποίο μπορώ να σας κάνω είναι να σας μιλήσω για το θέμα, να σας πω δηλαδή τι ακριβώς σημαίνει ή θα έπρεπε να σημαίνει μία εκπαιδευτική πολιτική στον χώρο τον συγκεκριμένο για το υπέρ του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος. Προτιμώ αυτόν τον όρο από το δημόσιο όφελος.

 

Κατά την άποψή μου το θέμα ουσιαστικά αναφέρεται στη δημιουργία μιας ελίτ, δεν με τρομάζει καθόλου ο όρος, αντιθέτως τον χρησιμοποιώ ενσυνείδητα, να παράξουμε μία ελίτ όχι ολιγοπληθή κατά ανάγκη, με αντικειμενικά εκπαιδευτικά και επιστημονικά κριτήρια, με χαρακτηριστικά την ποιότητα, την εξειδίκευση και την έφεση προς έρευνα και τη διεξαγωγή της έρευνας.

 

Τώρα όταν λέμε για ποιότητα μιλάμε για μια διαρκή βελτίωση και των προγραμμάτων των σπουδών και των εκπαιδευόμενων, αλλά και των εκπαιδευτών. Και θα έλεγα ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει νόημα αυτή η διαδικασία είναι η έμφαση στην στοιχειώδη και στη μέση εκπαίδευση.

 

Διότι είναι απολύτως βέβαιο ότι για να μπορέσουμε να έχουμε αναβάθμιση προγραμμάτων εκπαιδευτών και (…) όχι την εκπαίδευση αλλά την παιδεία. Δηλαδή ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά που θα επιτρέψουν σε έναν φοιτητή ο οποίος σκέπτεται να γίνει Μηχανικός με οποιαδήποτε από τις ειδικότητες παλιές ή νέες.

 

Θα έχει τη δυνατότητα δηλαδή να μπορεί να ξεχωρίζει ορισμένες βασικές έννοιες, όπως παραδείγματος χάρη είναι η έφεση στο επιχειρείν, η προστασία της δημόσιας υγείας, η χρήση πόρων δημόσιων και ιδιωτικών με σύνεση και σοβαρότητα.

 

Αυτά είναι ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία τα οποία είναι απαραίτητα σε ένα νέο ο οποίος μπορεί να πάει να σπουδάσει να εκπαιδευτεί πάρα πολύ καλά αλλά αν δεν τα έχει δε θα γίνει καθόλου καλός Μηχανικός. Αυτά σε ότι αφορά το θέμα της ποιότητας το οποίο το θεωρώ πολύ βασικό.

 

Τώρα για το θέμα της εξειδίκευσης νομίζω ότι ουσιαστικά μιλάμε για εξειδίκευση η οποία θα οδηγεί σε μια σύνθεση που θα δίνει τη δυνατότητα στον τεχνικό κόσμο της χώρας να παράγει σύνθετα έργα. Εξόχως σύνθετα έργα γιατί τα περισσότερα έργα είναι πια πάρα πολύ σύνθετα.

 

Και αυτό το λέω διότι είμαστε σε μία φάση που η οικονομική και κοινωνική πρόοδος, γιατί όταν λέμε εθνικό και δημόσιο συμφέρον περί αυτού πρόκειται, νομίζω ότι επιβάλλει να έχουμε μείωση των εισαγωγών.

 

Και δυστυχώς το φαινόμενο το οποίο υπάρχει παρά το ότι καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες από διδάσκοντες, διδασκόμενους, από την πολιτεία, από όλους, με σωστά και λάθη δεν έχει σημασία, είναι ότι και στο χώρο τον συγκεκριμένο τον οποίον αναφερόμαστε έχουμε εισαγωγές.

 

Θα σας αναφέρω ένα κλασικό παράδειγμα το καινούριο αεροδρόμιο που κατασκευάστηκε το οποίο είναι ένα έργο εισαγωγής σε μεγάλο βαθμό. Δε νομίζω ότι ο τεχνικός κόσμος της χώρας θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να ασκήσει το δικαίωμα να μην δεχθεί η χώρα αυτή την εισαγωγή τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.

 

Τώρα το τρίτο στο οποίο αναφέρομαι είναι το θέμα της έρευνας και το λέω διότι δεν πρέπει να είμαστε παθητικοί, πέραν της αποτροπής των εισαγωγών πρέπει να κοιτάξουμε να δούμε πως μπορούμε να κάνουμε και εξαγωγές κι εδώ χρειάζεται έρευνα.

 

Τώρα έρευνα κατά την άποψή μου έχει επίσης πολλές πτυχές, κατ΄ αρχήν πρέπει να γίνει μια έρευνα της αγοράς, βεβαίως η εκπαιδευτική διαδικασία συνδέεται με την αγορά αλλά όχι μόνο αυτή, έτσι δεν είναι;

 

Μιλάμε κυρίως για επιστημονική έρευνα και μιλάμε ουσιαστικά και για μεταφορά αλλά και για ανάπτυξη και τεχνολογίας και τεχνογνωσίας. Αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα, σημαίνει εκτεταμένες δημόσιες επενδύσεις, δε σημαίνει τίποτα άλλο.

 

Και βεβαίως συμφωνώ και με κάποιον προλαλήσαντα, δε θέλω να επαναλαμβάνω πράγματα που ακούστηκαν και συμφωνώ αλλά είναι καίριο αυτό, ότι η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, όχι των δαπανών, αυτός είναι ο σωστός όρος, για έρευνα.

 

Ασφαλώς δεν αναφέρεται σε επενδύσεις που ευχής έργο θα ήταν να κάνει ο ιδιωτικός τομέας τις οποίες δε θα κάνει ποτέ για τον απλούστατο λόγο ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι αυτή η δουλειά του, έχει άλλη δουλειά να κάνει.

 

Έχει να βελτιώνει τα αποτελέσματα, τους ισολογισμούς δηλαδή και έτσι προωθεί και με τη δική του συμβολή την οικονομία.Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή ποτέ να απεμπολήσει τον χαρακτήρα αυτόν ο ιδιωτικός τομέας και καλά κάνει κατά τη γνώμη μου.

 

Τώρα αυτά σε ότι αφορά την ουσία του θέματος και πάμε στο δεύτερο και πιο ακανθώδες, που ίσως να ενδιαφέρει πολλούς από το ακροατήριο και περισσότερους που είναι το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ισοτιμιών και το οποίο συζητήθηκε πάρα πολύ.

 

Νομίζω ότι όπως πολλές φορές συγχέουμε την εκπαίδευση με το επαγγελματικό δικαίωμα, την πολιτική με τον συνδικαλισμό, όλα αυτά, εδώ γίνεται μία σύγχυση εννοιών την οποία αν δεν την ξεκαθαρίσουμε δε θα βγάλουμε άκρη.

 

Είναι άλλο πράγμα το επαγγελματικό δικαίωμα, είναι άλλο πράγμα η εκπαίδευση, είναι άλλο τα προσόντα, είναι άλλο πράγμα τελικά και η άσκηση του δικαιώματος και θα σας πω το πιο απλό, το να ασκήσεις το δικαίωμα που έχεις να είσαι Μηχανικός οποιασδήποτε βαθμίδας θα πρέπει να υπάρχουν θέσεις εργασίας.

 

Και αυτό δεν το κανονίζει κανείς από μας βέβαια, το κανονίζει η οικονομική πολιτική που γίνεται από τις Κυβερνήσεις, έτσι δεν είναι; Αν κάνεις μια περιοριστική πολιτική όσα προσόντα και να έχεις, όσες αναγνωρίσεις τυπικές και ουσιαστικές να έχεις μπορεί να μη βρίσκεις δουλειά.

 

Λοιπόν τα λέω όλα αυτά γιατί αν δεν τα ξεχωρίσουμε αυτά δε θα δούμε και τι πρέπει να κάνει ο καθένας από μας. Λοιπόν εδώ χρειάζεται να γίνουν ορισμένα πράγματα, πρέπει τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ να προσαρμοστούν σε ένα πλαίσιο το οποίο να υπηρετεί το εθνικό και δημόσιο συμφέρον, το οποίο δε συμβαίνει πάντοτε και δε συμβαίνει ακριβώς σήμερα.

 

Εδώ τώρα έχουμε δύο θέματα να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά, πρέπει να συζητήσουμε για δύο πράγματα εκ των οποίων το ένα είναι τι πρέπει να κάνουμε για να πάμε προς αυτόν τον στόχο και με βάση τη συζήτηση αυτή να γίνουνε οι ρυθμίσεις, οι ρυθμίσεις δηλαδή που θα κάνει η Κυβέρνηση.

 

Για μας το εύκολο θα ήταν να κάνουμε το ανάποδο, έτσι; Να κάνουμε ρυθμίσεις και να επιβάλλουμε διάλογο σε ένα πλαίσιο που επιβάλλουν αυτές οι ρυθμίσεις. Εμείς σας λέμε ότι προτιμάμε το δύσκολο.

 

Συζητήστε και σε περίπτωση που αυτά τα οποία θα καταλήξετε είναι σε αντίθεση και με κοινοτικές οδηγίες τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω κανείς δε σέβεται για δύο λόγους, πρώτον διότι συχνά δεν έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση και δεύτερον διότι πολύ συχνά είναι παράλογες, έτσι δεν είναι; Και γίνονται για κάποιους λόγους οι οποίοι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

 

Λοιπόν το κόστος της αντιπαράθεσης με αποφάσεις κοινοτικών οργάνων μπορούμε να το πάρουμε, φτάνει να έχουμε ουσιαστικές προτάσεις που θα οδηγήσουν σε ρυθμίσεις που θα μπορούμε να τις υποστηρίξουμε.

 

Και το δεύτερο είναι ένας διάλογος που έχει σχέση με την προσαρμογή των σωστών πραγμάτων που θα καταλήξει ο πρώτος διάλογος που σας είπα με βάση τα κοινωνικά δεδομένα τα δικά μας, τα οποία δεν μπορεί να τα παραγνωρίζουμε διότι είναι απολύτως βέβαιο ότι σε ένα περιβάλλον εργαστηρίου μπορούμε πάρα πολύ εύκολα να βρούμε τι είναι το σωστό να γίνει, δεν είναι πολύ δύσκολο.

 

Τα πράγματα περιπλέκονται όταν αναφέρονται σε συγκεκριμένη κοινωνική πραγματικότητα που συγκροτείται από διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού με διαφορετικά συμφέροντα και όλα αυτά εσάς μπορεί να μην σας απασχολούν, εμάς τους Πολιτικούς όμως είναι υποχρέωσή μας να μας απασχολούν και να τα αντιμετωπίζουμε.

 

Και εν πάση περιπτώσει σε όποιες ατέλειες ή αδυναμίες είχε η πολιτική τάξη πραγμάτων τα τελευταία τριάντα πενήντα χρόνια να διορθώσει στραβά, θα παρακαλούσα κι εσείς από τη δική σας μεριά να προσπαθήσετε να διορθώσετε τα όσα λάθη ενδεχομένως έχουν γίνει και από τη δική σας πλευρά.

 

Δηλαδή τέτοιου είδους διάλογος τον οποίον είδα ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο καλώς κάλεσε και την ΕΕΤΕΜ να συμμετάσχει και η οποία πιστεύω ότι πρέπει να συμμετέχει δεν έχω δυσκολία να το πω, νομίζω ότι πρέπει να γίνει χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς πονηριές που υπήρξαν μέχρι τώρα, έτσι; Από καμία πλευρά.

 

Τώρα λοιπόν εγώ θέλω να κλείσω, να σας πω και ποια ήταν η δεύτερη έκπληξή μου από το ότι μας βάλατε να μιλήσουμε τελευταίους. Είδα με μεγάλη ικανοποίηση ότι αναπτύσσεται ένα ρεύμα προβληματισμού για διάφορα φετίχ τα οποία ελάτρευε το σύνολο του πληθυσμού σχεδόν εδώ στην Ελλάδα με λατρεία.

 

Δηλαδή όπως η παγκοσμιοποίηση, η ΟΝΕ, η περιοριστική εισοδηματική πολιτική, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί. Εδώ είδα από ανθρώπους τους οποίους ποτέ δε συνάντησα στο δικό μου χώρο και αυτή είναι ακόμα μεγαλύτερη χαρά, προέρχονται προφανώς από άλλους χώρους, να συμφωνούν ότι όλα αυτά τα πράγματα οδηγούν σε τεράστιους παραλογισμούς.

 

Και ξέρετε είναι πάρα πολύ μεγάλη ευχαρίστηση να το διαπιστώνουν αυτό οι πολίτες από τον χώρο στον οποίον ζουν και εργάζονται και να το φέρουν εδώ σαν εμπειρία. Και αυτό ήτανε μια μεγάλη ικανοποίηση που μου επιφύλαξε η πρωτοβουλία σας να μιλήσουμε μετά.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε πολύ κύριε Οικονόμου.

Εμείς κρατάμε ότι ακόμα και ανάληψη του κόστους μη τήρησης μιας κοινοτικής οδηγίας μπορεί να γίνει, αρκεί να υπάρχουν τεκμηριωμένες και ουσιαστικές προτάσεις από μας. Ευχαριστούμε.

Τον εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας τον κύριο Τσιτουρίδη καλώ στο βήμα. Ο κύριος Τσιτουρίδης είναι Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και υπεύθυνος του Τομέα ΠΕΧΩΔΕ και είναι και Μηχανικός συνάδελφος.

 

Κος ΤΣΙΤΟΥΡΙΔΗΣ:

Επειδή κανείς δεν είναι τέλειος σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν είμαι Μηχανικός.

 

Έχω σπουδάσει άλλα πράγματα, αλλά εδώ είναι ένα σημείο προβληματισμού, δηλαδή όταν ο Πολιτικός δένεται τόσο με ένα αντικείμενο ώστε οι Γεωπόνοι αν ασχολείται με τα αγροτικά να πιστεύουν ότι είναι Γεωπόνος, ή οι Μηχανικοί ότι είναι Μηχανικός, καλά θα κάνει ο Πολιτικός να αλλάζει διότι άλλος είναι ο ρόλος του.

 

Και μου δίνει αυτό αφορμή να πω ότι εγώ βρήκα μία άλλη απάντηση γιατί οι οργανωτές και τους συγχαίρω, σας συγχαίρω πραγματικά γιατί με ένα τέτοιο θέμα το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, με ένα θέμα το οποίο έχει να κάνει με την παιδεία, έχει να κάνει με επαγγελματικά δικαιώματα, με τον προβληματισμό που αναπτύσσεται πράγματι εγώ αισθάνομαι ότι επικυρώνεται και αναδεικνύεται ο ρόλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος ως επιστημονικού και κοινωνικού οργανισμού.

 

Άκουσα με πολύ ενδιαφέρον τις σκέψεις που ανεπτύχθησαν και πιστεύω ότι αγαπητέ Παντελή μας άφησες στο τέλος διότι κατά την παγία αντίληψη στους καιρούς μας με τις πολύ μεγάλες αλλαγές που υπάρχουν ο Πολιτικός εκ των πραγμάτων είναι κάποιος ο οποίος γνωρίζει όλο και λιγότερα πράγματα για όλο και περισσότερα πράγματα. Πρέπει να ξέρει, να έχει άποψη. Αντίθετα οι ειδήμονες οι τεχνοκράτες είναι αυτοί που γνωρίζουν όλο και πιο πολλά πράγματα για όλο και λιγότερα πράγματα.

 

Στο θέμα αυτό λοιπόν το οποίο αναπτύσσουμε νομίζω ότι είναι πάρα πολύ χρήσιμη και η συμβολή στον προβληματισμό ενός που δεν είναι Μηχανικού.

 

Μία από τις πρώτες δουλειές που εκλήθην να κάνω ως νεαρός επιστήμων το 1980, ήμουν Επιστημονικός Συνεργάτης στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου της Θεσσαλονίκης, ήτανε με την τότε Ηγεσία του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος που νομίζω ήτανε ο Νίκος ο Δεσύλλας Πρόεδρος το 1980.

 

Λοιπόν ήταν να δούμε τι σήμαινε για το επάγγελμα του Μηχανικού η προσεχής ένταξή μας τότε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, τι σήμαινε όλο το δίκτυο οδηγιών, το κύκλωμα οδηγιών που υπήρχε, το πλέγμα οδηγιών τι θα σήμαινε στο επάγγελμα, σε ένα πολύ ενδιαφέρον Επιστημονικό Συνέδριο τέλος ΄79 αρχές ΄80.

 

Έφυγα με την αίσθηση ότι βρήκαμε τη λύση, ότι θα μπαίναμε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και θα λυνόταν πολλά ζητήματα που αφορούσαν την εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα.

 

Φοβούμαι όμως ότι ακριβώς η σύγχυση η οποία υπάρχει στα θέματα αυτά και που μας απασχόλησαν είναι ότι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Κοινότητας τότε, Ευρωπαϊκής Ένωσης τώρα, κάναμε το αντίθετο από αυτό το οποίο είχαμε κατά νου στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 να γίνει.

 

Δηλαδή συζητούσαμε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Κοινότητας τότε την σύγκληση των σπουδών, πως θα γίνει η σύγκληση των σπουδών στα διάφορα κράτη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Στην εξέλιξη των αποφάσεων του προβληματισμού πήγαμε αντίστροφα, πήγαμε στο πως θα επιβάλλουμε αναγνώριση ισοτιμιών εκ των άνω.

 

Άρα λέω ότι επί είκοσι περίπου χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα δεν έκανε αυτό το οποίο θα μπορούσε να λύσει προβλήματα παιδείας και επαγγελματικών δικαιωμάτων, δηλαδή να επιχειρήσει να επιφέρει να επιβάλλει να αποφασίσει τη σύγκληση των σπουδών. Άρα είναι ένα πλαίσιο αυτό, είναι μία πολιτική η οποία δημιουργεί σύγχυση.

 

Και πολύ φοβούμαι ότι η πρόσφατη και πριν πάω στην πρόσφατη ανωτατοποίηση η σύγχυση αυτή επιτάθηκε και με τις κοινοτικές οδηγίες που ακολούθησαν και με την οδηγία του ΄89 την 48 και με τα προεδρικά διατάγματα που έχουμε στη χώρα το 165 και το 385 συμβάλλαμε στη σύγχυση που υπάρχει.

 

Και ήρθε και η πρόσφατη ανωτατοποίηση των ΤΕΙ χωρίς να υπάρξει ουσιαστική αξιολόγηση η οποία αναστάτωσε και περιέπλεξε ακόμη περισσότερο το θέμα της θεσμοθέτησης σαφών επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους κατόχους τίτλου σπουδών σε πολλές ειδικότητες.

 

Δε θέλω να μακρηγορήσω, πιστεύω όμως ότι εις ότι αφορά τη σύγχυση αυτή το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος θα μπορούσε να έχει έναν πολύ θετικό ρόλο στο να τα ξεμπλέξουμε κάπως τα πράγματα.

 

Πιστεύω εις ότι αφορά τα θέματα παιδείας θα πρέπει να υπάρξει ένας εθνικός διάλογος για να εγκαθιδρύσουμε επιτέλους ένα ενιαίο και κοινά αποδεκτό σύστημα αξιολόγησης προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών.

 

Εάν το πετυχαίναμε αυτό επ΄ αυτού του συστήματος θα μπορούσαμε να εδράσουμε και μία πολιτική θεσμοθέτησης κανόνων ορθολογικής απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους πτυχιούχους. Είναι λοιπόν πάρα πολύ σημαντικό να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να συνεννοηθούμε στο θέμα αυτό.

 

Και θα ήθελα να τελειώσω εδώ την παρέμβασή μου ως Πολιτικός, ως εκπρόσωπος του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης λέγοντας ότι ο προβληματισμός είναι πάρα πολύ χρήσιμος και για μας.

 

Τώρα φεύγοντας λίγο παραπέρα και αυτό που θα σας πω σας το λέω όχι ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκω και ένα άλλο ρόλο στον οποίον μπορεί να έχει πολύ σημαντική συμβολή το ΤΕΕ. Επειδή ταλαιπωρούμεθα πρόσφατα και ταλαιπωρείται και ο κλάδος από αυτά που συμβαίνουν σε επίπεδο Συμβουλίου Επικρατείας.

 

Δηλαδή για όσους δεν ξέρουν την υπόθεση, υπήρξε απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για να δεχτεί το ΤΕΕ να εγγράψει στα μητρώα του αποφοίτους γερμανικών τεχνολογικών ιδρυμάτων και υπάρχει και προσφυγή ενός ΤΕΙ της Λάρισας στο Συμβούλιο Επικρατείας που έχει παραπέμψει την απόφαση στην Ολομέλεια.

 

Εκείνο το οποίο θα μπορούσε να κάνει ενδεχομένως το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος αφού άκουσα και τον δικό σας προβληματισμό ότι η πολιτεία δεν έχει κάνει σημαντικά πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή, να σας πω ότι κατά την δική μου εκτίμηση και τώρα ανατρέχω στην παλιά μου ιδιότητα γιατί υπηρέτησα επί δώδεκα χρόνια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κατ΄ επέκταση το Συμβούλιο των Υπουργών παραβιάζουν αυτή τη στιγμή μία υποχρέωση την οποίαν ανέλαβαν και εκ των βασικών κοινοτικών κειμένων και συνθηκών, που ήταν να οδηγηθούμε πράγματι σε μία σύγκληση των σπουδών στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης.

 

Από τη στιγμή που παραβιάζουν το καθήκον τους αυτό, θα ήταν πολύ χρήσιμο ένας φορέας όπως είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εναντίον του Συμβουλίου Υπουργών για παράλειψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου Υπουργών να ανταποκριθούν σε ένα βασικό καθήκον τους.

 

Αυτό αν θέλετε είναι μία σκέψη και ένας προβληματισμός τον οποίον εκφράζω εδώ επαναλαμβάνω όχι ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας αλλά ως Νομικός υπό την προηγούμενη ιδιότητά μου.

 

Και νομίζω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε σημαντικές εκπλήξεις και θα μπορούσε ένας τέτοιος προβληματισμός και μια τέτοια διαδικασία να οδηγήσει σε αποφάσεις οι οποίες θα επέβαλαν και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο των Υπουργών κατ΄ επέκταση μετά να προχωρήσουν σε αυτό που δεν κάνανε επί είκοσι χρόνια.

 

Δηλαδή να προχωρήσουμε στη σύγκληση των σπουδών η οποία δεν επιτυγχάνεται ούτε με τη Μπολόνια ούτε με την Πράγα. Επιτυγχάνεται με την θέσπιση σαφούς κοινοτικής νομοθεσίας η οποία μεταφερόμενη και στην εσωτερική έννομη τάξη πιστεύω ότι θα μπορούσε να λύσει προβλήματα των οποίων οι επιπτώσεις δεν είναι στο χθες αλλά τις βλέπω για τους καιρούς που έρχονται.

 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Τσιτουρίδη. Θα καλέσουμε τώρα στο βήμα την κυρία Ελένη Μηλιαρονικολάκη, που είναι εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, είναι Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας και είναι και Μηχανικός συνάδελφος.

 

Κα ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ:

Χαίρομαι κι εγώ αγαπητοί φίλοι ιδιαίτερα όταν οι Μηχανικοί ασχολούνται με τα ζητήματα της παιδείας, γιατί έτσι αν θέλετε αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε τουλάχιστον όλοι αυτό που παρουσιάζεται οι στείροι τεχνοκράτες και οι κατασκευαστές των ψαροκλουβιών όπως έλεγε ο Μπρεχτ σε έναν στίχο του.

 

        Μετά από όσα ενδιαφέροντα ειπώθηκαν μέχρι τώρα ιδιαίτερα από τους Πανεπιστημιακούς Δασκάλους δεν υπάρχει αμφιβολία αγαπητοί φίλοι ότι ούτε η εκπαίδευση του Μηχανικού, ούτε κανενός επιστήμονα η εκπαίδευση δεν μπορεί να χωρέσει στα αγοραία πλαίσια της Μπολόνιας, της Πράγας, του Βερολίνου που θα ακολουθήσει, αποφάσεων που διαπομπεύουν την έννοια και το περιεχόμενο της ανώτατης εκπαίδευσης.

 

        Η συρρίκνωση και η αφυδάτωση των πανεπιστημιακών σπουδών με σκοπό τη σύνδεσή τους με τις ανάγκες κερδοφορίας της καπιταλιστικής παραγωγής αποτελούν πράξεις με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον της επιστήμης και της κοινωνίας.

 

Προπαντός αν σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν στον 21ο αιώνα, σε μια περίοδο δηλαδή της ανθρωπότητας που η ανάγκη διεύρυνσης της ανώτατης εκπαίδευσης γίνεται μεγαλύτερη όσο ποτέ και ταυτόχρονα είναι ακόμα μεγαλύτερη και η δυνατότητα για διεύρυνση της ανώτατης εκπαίδευσης.

 

Η ανάγκη γιατί η ίδια η επιστήμη διευρύνεται και επιδρά σε ολοένα και περισσότερες σφαίρες της κοινωνικής παραγωγής, δυνατότητα γιατί σήμερα υπάρχουν πια όλα τα υλικά μέσα και οι προϋποθέσεις για την άνοδο του μορφωτικού επιπέδου και της επιστημονικής στάθμης της κοινωνίας μας.

 

Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν γίνεται ολοφάνερο ότι όλες αυτές οι ζητωκραυγές περί κοινωνίας της γνώσης και κοινωνίας της πληροφορίας δυναμώνουν για να σκεπάσουν την πραγματικότητα της αμορφωσιάς ή της αμάθειας που δυστυχώς επεκτείνονται και γενικεύονται.

 

Και όχι μονάχα στην ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσής μας αλλά σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος στη ληξιπρόθεσμη κατάρτιση και στην πρόσκαιρη απασχόληση, που κατάρτιση και απασχολησιμότητα είναι δυο έννοιες που πηγαίνουνε μαζί.

 

Γιατί η δια βίου κατάρτιση, η κορωνίδα του οικοδομήματος της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάθε άλλο παρά σημαίνει αγαπητοί φίλοι γηράσκω αεί διδασκόμενος. Το αληθινό της νόημα είναι η ισόβια περιπλάνηση στην αμάθεια και στην ανεργία.

 

Για την ανώτατη εκπαίδευση η πολιτική αυτής της δια βίου κατάρτισης όπως μετουσιώνεται στις αποφάσεις της Μπολόνιας υπαγορεύει την αφαίρεση της επιστημονικής ειδίκευσης από τον προπτυχιακό κύκλο, μέσα από την οποία ειδίκευση συντελείται και  η σύνδεση με το επάγγελμα.

 

Και επομένως την αφαίρεση από τους αποφοίτους του του δικαιώματος στην εργασία, την μετατροπή τους δηλαδή σε ένα φτηνό και προσαρμοστικό δυναμικό απασχολήσιμων σε πολύ χειρότερες συνθήκες ζωής που τους περιμένουν και που φτιάχνουν γι αυτούς χωρίς αυτούς.

 

Όμως αγαπητοί φίλοι η επιστημονική και η επαγγελματική υπόσταση των Μηχανικών δεν απειλείται μονάχα από τη διάσπαση των προπτυχιακών σπουδών σε ένα τρίχρονο πρώτο κύκλο και σε ένα δίχρονο δήθεν μεταπτυχιακό, που άλλωστε η Κυβέρνηση δεν φαίνεται διατεθειμένη πρόδηλα να υλοποιήσει ούτε απλά από τις χωρίς προϋποθέσεις ανωτατοποιήσεις των ΤΕΙ.

 

Οι τακτικές υποχωρήσεις, οι ελιγμοί, τα πλαγιοβαδίσματα, έχουν αναχθεί σήμερα σε επιστήμη από τους κάθε λογής πολιτικούς εκπροσώπους των δυνάμεων της αγοράς. Γι αυτό θα ήθελα να αναφερθώ συνοπτικά σε κάποια κρίσιμα για το επόμενο διάστημα ζητήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και που από ότι φαίνεται συμβάλλουν με έμμεσο και σταδιακό τρόπο να έρθουμε στο ίδιο αποτέλεσμα.

 

Η πίεση παραδείγματος χάρη κι επειδή μάλιστα οι αλλαγές στην εκπαίδευση είναι πολύ πιο αργές, πολύ πιο βασανιστικές και συναντούν αν θέλετε και μεγαλύτερες αντιδράσεις, η παιδεία δεν είναι μια επιχείρηση που μπορεί εύκολα να ιδιωτικοποιηθεί όπως έγινε με τις ΔΕΚΟ.

 

Ένας εύσχημος τρόπος να πιέζεται και η εκπαίδευση να προσαρμόζεται σε αυτό το μοντέλο είναι ο χώρος της εργασίας, ο χώρος της οικονομίας, ο χώρος του επαγγέλματος. Η όποια πίεση λοιπόν αυτή που εξασκείται σήμερα με βάση τις οδηγίες στο ΤΕΕ για την εγγραφή αποφοίτων τρίχρονων σπουδών είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

 

Και είναι βέβαια θετική η μέχρι τώρα αντίσταση που έχει προβάλλει το Τεχνικό Επιμελητήριο και ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσει να την προβάλλει, γιατί δυστυχώς μας ανησυχεί το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η συζήτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα των Μηχανικών υπάρχει μια υπόγεια συζήτηση που αναπτύσσεται κυρίως στους επιστημονικούς Συλλόγους των Μηχανικών για να δούμε εναλλακτικές προτάσεις οι οποίες σιγά-σιγά ανοίγουν τον δρόμο στην αναγνώριση αυτή.

 

Είναι χαρακτηριστική η συζήτηση που είχε γίνει πριν από καιρό για ύπαρξη διαβαθμισμένων επαγγελματικών δικαιωμάτων των Μηχανικών, ή η συζήτηση που γίνεται σήμερα με πρόσχημα την διαπλοκή των επιστημονικών αντικειμένων για απεξάρτηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο.

 

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό αποτελεί έναν έμμεσο τρόπο επαγγελματικής και επιστημονικής απαξίωσης των τίτλων σπουδών που χορηγούν τα Πολυτεχνεία και πρέπει να μας βρει όλους αντίθετους.

 

Επίσης είπανε οι πανεπιστημιακοί ότι η ίδρυση των ινστιτούτων δια βίου εκπαίδευσης στα Πολυτεχνεία είναι φανερό ότι θα επηρεάσει και θα συμπιέσει δραματικά το επίπεδο των προπτυχιακών σπουδών, προκειμένου να προβληθεί η ισόβια κατάρτιση ως μονόδρομος για τους ημιμαθείς αποφοίτους.

 

Τέλος δεν πρέπει να τρέφει κανείς αυταπάτες για τον ρόλο της διαδικασίας της αξιολόγησης των ανώτατων ιδρυμάτων, που ούτε δίκαιη ούτε ακαδημαϊκή μπορεί να γίνει, αφού αποτελεί τον καθοριστικό μοχλό για την καθ΄ υποταγή των πανεπιστημίων στους νόμους και στις απαιτήσεις της αγοράς.

 

Γιατί στο ερώτημα που απασχολεί πολλούς στον πανεπιστημιακό χώρο γιατί επιλέγεται αυτή η χρονική στιγμή για την εισαγωγή του θεσμού, ήδη απάντησε ο νέος Πρύτανης του Μετσόβιου, γιατί η αξιολόγηση και η πιστοποίηση της ποιότητας αρμόζει στα εμπορεύματα, επομένως και σε αυτό της γνώσης.

 

Μόνο που από τη στιγμή που η γνώση αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα, παύει να είναι γνώση. Γιατί τα πιο πολύτιμα πράγματα για τη ζωή του ανθρώπου τέτοια όπως η μόρφωση δεν έχουν ανταλλακτική αξία, δεν μπορούν δηλαδή να αντιμετωπίζονται σαν εμπορεύματα που φθείρονται και χάνουν λόγω χρήσης την αξία τους.

 

Επομένως για το Κομμουνιστικό Κόμμα το ζήτημα της εκπαίδευσης των Μηχανικών δεν είναι πρόβλημα μόνο ποσοτικό η διατήρηση δηλαδή της πεντάχρονης διάρκειας των σπουδών, το πρόβλημα είναι κυρίως ποιοτικό.

 

Έτσι σε αντίθεση με τις θεωρίες που επιχειρούν να αντιπαραθέσουν τη μόρφωση με την ειδίκευση, υπογραμμίζουμε ότι ο Επιστήμονας χωρίς ειδίκευση δεν είναι Επιστήμονας. Επιστήμη και ειδίκευση είναι στην εποχή μας έννοιες αναπόσπαστες.

 

Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν είναι χόμπι και ερασιτεχνική απασχόληση, αποτελεί κοινωνική επένδυση και οφείλει να έχει συγκεκριμένο κοινωνικό αντίκρισμα. Είναι επαγγελματική εκπαίδευση ανώτατου επιπέδου, που επιβάλλεται να προετοιμάζει αποφοίτους ικανούς να αναλάβουν και να διεκπεραιώσουν με ελευθερία κρίσεις αυτονομία και δημιουργικότητα συγκεκριμένα καθήκοντα μέσα στο σύστημα της κοινωνικής παραγωγής.

 

Για μας όπως είπα και πριν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ένας φορέας σαν το ΤΕΕ αλλά και τα Πολυτεχνεία στον ένα ή τον άλλο βαθμό εναντιώνονται στα μέτρα υποεκπαίδευσης και αποειδίκευσης των Μηχανικών.

 

Είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο όχι μόνο για το μέλλον των Μηχανικών και της επιστήμης τους, αλλά και για την προοπτική μιας διαφορετικής κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας η οποία θα υπονομευθεί βαθιά αν τα μέτρα αυτά υλοποιηθούν.

 

Όμως αν η προσπάθεια περιοριστεί στην αντίσταση, είναι φανερό ότι οι κίνδυνοι μόνιμα θα παραμονεύουν, ακόμα κι αν υπάρξει μια προσωρινή υποχώρηση. Οι ιδιοκτήτες της αγοράς και οι πολιτικοί γιάπηδες της επιχείρησης εκπαίδευση δεν πρόκειται να παραιτηθούν.

 

Οι αμείλικτοι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης και παραγωγής δεν θα επιτρέπουν για πολύ την παραβίασή τους. Δέστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την ίδια στιγμή του υποτιθέμενου προβληματισμού τους για το να δουν με μια ελαστικότητα τις σπουδές των Μηχανικών σε πρόσφατο κείμενο της Commission με τον τίτλο "τα Πανεπιστήμια μπροστά στην Κοινωνία της Γνώσης" θέτουν το εξής ερώτημα.

 

Και πως γίνεται οι σπουδές των Μηχανικών στη Γερμανία να διαρκούν πέντε και έξι χρόνια ενώ η Αγγλία κατορθώνει να εκπαιδεύει Μηχανικούς σε μια τριετία; Είναι φανερό ότι οι υψηλά εκπαιδευμένοι Μηχανικοί περισσεύουν σε μια παραγωγή που μέτρο της προόδου και της ανάπτυξής της έχει το κέρδος μιας μειοψηφίας.

 

Οι σημερινές συνθήκες επιτρέπουν στο κεφάλαιο να οργανώνει την παραγωγή του με λιγότερο υψηλά ειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου, όπως αυτή παραδείγματος χάρη προωθείται μέσα από τον περσινό νόμο για τις εργοληπτικές επιχειρήσεις, δίνει τη δυνατότητα εξοικονόμησης θέσεων υψηλά αμειβόμενου επιστημονικού δυναμικού.

 

Οι νέες τεχνολογίες με τη σειρά τους έχοντας ενσωματώσει το τυποποιημένο κομμάτι της διανοητικής εργασίας επιτρέπουν την αντικατάσταση του επιστημονικού δυναμικού από ένα μεγάλο στρώμα χειριστών θα λέγαμε της νέας τεχνολογίας, ανίκανων να σχεδιάσουν και να αποτιμήσουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους χωρίς την επιτήρηση κάποιων υψηλά ειδικευμένων στελεχών.

 

Ειδικά για τη χώρα μας με τον υποδεέστερο και συμπληρωματικό ρόλο της στον διεθνή καταμερισμό εργασίας εκτιμάμε ότι ακόμα και αυτή η ολιγάριθμη επιστημονική ελίτ που σε άλλες χώρες αναπαράγεται από ορισμένα επίλεκτα τμήματα και πανεπιστήμια, δεν θεωρείται αναγκαία.

 

Η διευθυντική αυτή ομάδα θα εισάγεται μαζί με την υψηλή τεχνολογία από τις μητροπόλεις του καπιταλισμού κοιτίδες των πολυεθνικών κολοσσών στον κατασκευαστικό τομέα όπως ήδη γίνεται σε πάρα πολλά μεγάλα έργα.

 

Από αυτή την άποψη ακόμη κι εκείνα τα πανεπιστημιακά τμήματα που σήμερα έχουν ένα καλό επιστημονικό επίπεδο, σε μια πορεία θα χρειαστεί να αγωνιστούν σκληρά για να μπορέσουν να το διατηρήσουν.

 

Με άλλα λόγια στην εποχή μας δεν αρκούν οι αντισταθμιστικές ενέργειες και οι θεσμικές παρεμβάσεις αγαπητοί φίλοι για να αποτρέψουν τα χειρότερα.

 

Εκείνο που απαιτείται είναι αγώνας για μια άλλη οικονομία, για μια άλλη παραγωγή, που δεν θα αντιμετωπίζει τον κύριο συντελεστή της τον άνθρωπο δηλαδή σαν εξάρτημα σαν μηχανή παλιάς γενιάς που μόλις πάψει να είναι αποδοτική πρέπει να αντικατασταθεί και να πεταχτεί στον καιάδα της ανεργίας και της φτώχιας.

 

Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθεί η τεχνική επιστήμη και να αναδείξει τις τεράστιες δυνατότητές της να ξαλαφρώσει την ανθρώπινη ύπαρξη από τον μόχθο, ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν οι Μηχανικοί όπως και οι άλλοι επιστήμονες από το φάντασμα της ανεργίας ή της χωρίς δικαιώματα απασχολησιμότητας και ζωής, είναι επιστήμη και επιστημονικό δυναμικό να τεθούν στην υπηρεσία της (…) χρειάζεται δηλαδή αντικατάσταση της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας από μια νέα πραγματικότητα που κριτήριο της ανάπτυξής της αντί για το κέρδος θα έχει τη γενική ευημερία.

 

Έτσι δεν θα υπάρχουν ούτε επιστήμες περιττές, όπως κατάντησαν στην χώρα μας σήμερα η ναυπηγική και η μεταλλειολογία, ούτε επιστήμονες που πλεονάζουν. Θα ξεπηδήσουν χιλιάδες τομείς που θα χρειάζονται πολύ περισσότερους απ΄ αυτούς που σήμερα αποφοιτούν από τα Πολυτεχνεία.

 

Εμείς αυτό το δρόμο καλούμε να διαλέξει η συντριπτική πλειοψηφία των Μηχανικών. Το δρόμο του μετώπου μαζί με την εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας μας για μια άλλη εξουσία και οικονομία που θα κατευθύνονται από το λαό και προς το λαό.

 

Δρόμο που μπορεί να είναι δύσκολος στην εποχή μας όμως όπου το κοινωνικοοικονομικό σύστημα έχει προ πολλού εξαντλήσει κάθε προωθητική δύναμη και μόνο τα χειρότερα έχουμε να περιμένουμε απ΄ αυτό, είναι ο μόνος αποτελεσματικός.

 

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τίποτα πιο ρεαλιστικό από αυτό που οι δυνάμεις της εξουσίας συνηθίζουν να κατακρίνουν και να αποκαλούν ανέφικτο, καταστροφικό, περιχαρακωτικό.

 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Κι εμείς ευχαριστούμε την κυρία Μηλιαρονικολάκη. Και καλούμε στο βήμα τον εκπρόσωπο του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας τον κύριο Φλαμπουράρη.

 

Κος ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗΣ:

Κυρίες και κύριοι, το ότι οι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων αλλά και όλοι εσείς παραμένουμε επί τρεισήμισι ώρες εδώ πέρα και ακούμε, εκτός από την ουσιαστική έτσι γνώση που αποκτήσαμε από αυτά που ακούσαμε νομίζω ότι πρέπει να σκεφθούμε ότι οποιοσδήποτε άλλος φορέας έκανε αυτή την πρωτοτυπία νομίζω ότι δύσκολο ήταν να παραμείνουν οι εκπρόσωποι των κομμάτων επί τέσσερις ώρες.

 

        Και αυτό κατά τη γνώμη μου δείχνει μία ιδιόμορφη ισχύ που έχει το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας και οι Μηχανικοί. Που αν αυτή την ισχύ την αξιοποιούσε ή την αξιοποιήσει θετικά, θα μπορεί πραγματικά να αποτρέψει τα χειρότερα.

 

        Με αυτή την έννοια λοιπόν θεωρώ ότι απ΄ αυτή τη συζήτηση μπορεί κανείς να αναδείξει ένα κρίσιμο πρόβλημα, ότι τα τελευταία χρόνια μέσα στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που για μεγάλο διάστημα αποτελούσε για τον πολύ κόσμο "μονόδρομο", μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιδιώχθηκε και επιδιώκεται όπως τονίστηκε από ομιλητές η αλλαγή του χαρακτήρα και του πλαισίου της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

 

        Έτσι αν μιλήσουμε σήμερα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πραγματικά το διακύβευμα είναι ο δημόσιος και ακαδημαϊκός χαρακτήρας του πανεπιστημίου. Και αυτό κατά τη γνώμη μου εμπεριέχει όλα τα στοιχεία τα οποία επιμέρους αναπτύχθηκαν από τους περισσότερους ομιλητές.

 

        Άρα θεωρώ ότι και το Τεχνικό Επιμελητήριο μπορεί να αξιοποιήσει τη δύναμή του, ούτως ώστε να υπερασπιστεί αυτό το δημόσιο και ακαδημαϊκό χαρακτήρα του πανεπιστημίου.

 

Ταυτόχρονα όμως νομίζω ότι πρέπει να σημειώσουμε ότι η υποστήριξη θα είναι πιο αποδοτική στο βαθμό που θα αγωνιστούμε και θα διεκδικήσουμε αναβάθμιση εκσυγχρονισμό του περιεχομένου της παρεχόμενης γνώσης, όπως στην αρχική του ομιλία τόνισε και ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου.

 

Αν διεκδικήσουμε αλλαγές στις πεπαλαιωμένες μορφές που παρέχεται αυτή η γνώση, αν τέλος διεκδικήσουμε διεύρυνση του γνωστικού αντικειμένου σε κατευθύνσεις που θα αντιστοιχούν με τις ανάγκες της κοινωνίας.

 

        Αν αυτά κατά τη γνώμη μου τα επιδιώξουμε, μπορούμε να είμαστε μία αντίσταση σε αυτό που επιχειρείται. Σε αυτό που επιχειρείται και με τη Μπολόνια και με την Πράγα και με την προσπάθεια να ενταχθεί η παιδεία και η εκπαίδευση στην υπηρεσία της αγοράς και του κέρδους.

 

        Νομίζω ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα, δεν εκτιμώ ότι αυτό επαφίεται στην άλλη ζωή, αλλά νομίζω ότι μπορούμε αυτό να το διεκδικήσουμε και σε μεγάλο βαθμό να το κερδίσουμε.

 

        Όσον αφορά τα θέματα που έχουν σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα, με αυτόν τον πρόλογο και αυτή την άποψη που εξέφρασα καταλαβαίνετε ότι η διεκδίκηση και εμείς υποστηρίζουμε τη διεκδίκηση των πέντε χρόνων σπουδών στα Πανεπιστήμια και στο Πολυτεχνείο, δεν είναι κυρίως ή για τον μόνο λόγο να διακρίνονται από την τριετή ή την τετραετή φοίτηση για να καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα.

 

        Ίσα-ίσα είναι γιατί θεωρούμε ότι τα πέντε χρόνια με αυτές τις προϋποθέσεις που θέσαμε μπορούν πραγματικά να εκσυγχρονίσουν να αναβαθμίσουν και να αντιστοιχίσουν το περιεχόμενο των σπουδών με τις ανάγκες του σήμερα.

 

        Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα αφού δεν εξαρτώνται μόνον από τον χρόνο σπουδών πρέπει να είναι σε πλήρη αντιστοίχιση με το περιεχόμενο της γνώσης.

 

Με αυτή την έννοια λοιπόν μπορεί κανείς και με αυτή την γενική κατεύθυνση να προσδιορίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα όχι μόνο μεταξύ των τριετούς και πενταετούς φοίτησης, αλλά και μεταξύ των διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων που υπάρχουν είτε στην πενταετή φοίτηση, είτε στην τριετή φοίτηση.

 

Παραδείγματος χάρη Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Χημικών Μεταλλειολόγων και λοιπά που υπάρχουν. Με αυτό το μπούσουλα νομίζω ότι πρέπει να προσδιοριστούν αυτά τα επαγγελματικά δικαιώματα.

 

Τελειώνω λέγοντας ότι ένας τέτοιος προσανατολισμός στην εκπαίδευση τον οποίον πρέπει να διεκδικήσουμε δεν μπορεί να υπάρξει, δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρξει γενναίος διπλασιασμός ή ακόμα και τριπλασιασμός των επενδύσεων από την μεριά των δημοσίων επενδύσεων για την παιδεία.

 

Δεν είναι δυνατόν πραγματικά να υπάρξει εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ουσιαστικά χωρίς κονδύλια. Αυτά τα στοιχεία κατά τη γνώμη μου μπορούν να προσδιορίσουν τους στόχους τους οποίους οι Μηχανικοί και το Τεχνικό Επιμελητήριο μέσα στα πλαίσια των κινημάτων τα οποία αναπτύσσονται και ολοκληρώνω με αυτό ο μονόδρομος της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης έχει υποστεί ήδη τις ρωγμές του.

 

Αυτό φάνηκε και στη Γένοβα και στη Φλωρεντία και προχθές στη Θεσσαλονίκη. Νομίζω λοιπόν ότι και οι Μηχανικοί μπορούν μέσα σε αυτά τα πλαίσια, μέσα από τις δικές τους εμπειρίες να συμβάλλουν ούτως ώστε να προασπίσουν και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και την επιστημονική τους γνώση και διεύρυνση και εμβάθυνση αυτής της γνώσης και ταυτόχρονα ένα δημόσιο πανεπιστήμιο το οποίο μπορεί αυτά με εγγύηση να τα παρέχει.

 

Ευχαριστώ.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

 

Ευχαριστούμε κύριε Φλαμπουράρη.

 

Αγαπητοί συνάδελφοι ξέρετε τα επαγγελματικά δικαιώματα όσο περνάει ο καιρός πιστεύω ότι είναι μία λάθος διατύπωση των επαγγελματικών ευθυνών. Ή μάλλον είναι μια έξυπνη διατύπωση των επαγγελματικών ευθυνών. Μας τα ονόμασαν έτσι για να τα κυνηγάμε, να τα επιδιώκουμε.

 

Ξέρετε το ΤΕΕ δεν αγωνίζεται για να δώσει επαγγελματικά δικαιώματα στα μέλη του, αγωνίζεται για να αναλαμβάνονται οι επαγγελματικές ευθύνες μόνον από εκείνους που έχουν τις γνώσεις να τις φέρουν τις ευθύνες αυτές.

 

Και αγωνίζονται για το σκοπό αυτό πραγματώνοντας το ρόλο του ως Τεχνικός Σύμβουλος της πολιτείας και προστατεύοντας έτσι τους πολίτες τις ζωές τους και τις περιουσίες τους. Έτσι λοιπόν η δράση του Τεχνικού Επιμελητηρίου είναι προς την κατεύθυνση της προστασίας του κοινωνικού συνόλου κι όχι προς την κατεύθυνση προστασίας των δικαιωμάτων των μελών του.

 

Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ΄ όλα τους Πολιτικούς που ήταν παρόντες που έμειναν τελευταίοι, τον κύριο Παντελή Οικονόμου, τον κύριο Σάββα Τσιτουρίδη, την κυρία Ελένη Μηλιαρονικολάκη και τον κύριο Αλέξανδρο Φλαμπουράρη.

 

Να ευχαριστήσω όλους εσάς όλους όσους συμμετείχατε στη συζήτηση και να σας καλέσω αύριο στην τελική Συνεδρία η οποία θα γίνει στις 12 η ώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Διοίκησης του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου, όπου θα λάβουν το λόγο όλοι οι φορείς, η ΕΜΔΥΔΑΣ, η ΠΕΤΜΕΔΕ, η ΠΕΤΜΥΕΔΕ, ο Σύλλογος Διπλωματούχων Μηχανικών, ΟΤΕ, ΔΕΗ και λοιπά. Και θα διατυπωθούν και τα συμπεράσματα από όλες τις Συνεδρίες οι οποίες έχουνε γίνει ως τώρα.

 

Θα κλείσει και η σημερινή μας Συνεδρία με μία δεξίωση που ακολουθεί στο φουαγιέ, αλλά και η αυριανή τελική Συνεδρία με μία δεξίωση στις 4:30 η ώρα αύριο. Σας ευχαριστώ όλους σας.

 

 

 

 

 

Λήξη Γενικής Συνεδρίας

 

 

 

 

 

 

-------------------------------

 

------