ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ ΠΟΡΩΝ

 

 

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2003

 

 

 

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

 

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥΠΟΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

 

 

 

Ώρα έναρξης: 18:00΄

 

 

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Σταμούλης Σ.., Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου

                     Μηχανικών Ορυκτών Πόρων

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ (Γ. Γραμματέας ΔΕ / ΤΕΕ – Καθ. ΕΜΠ):

Καλησπέρα σας, αγαπητοί συνάδελφοι.

Με την ευκαιρία του συμποσίου που οργανώνει το Τεχνικό Επιμελητήριο για την παιδεία και την άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού για το δημόσιο όφελος, βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Πρώτη φορά στα πλαίσια του Τεχνικού Επιμελητηρίου η συζήτηση αφορά τους μηχανικούς των ορυκτών πόρων. Μία καινούργια ειδικότητα που όλοι την γνωρίζετε. Πολλοί από σας είναι αυτοί που ευθύνονται για το πρόγραμμα της εκπαίδευσης, για την εκπαίδευση κι έχουν αγωνιστεί για να δημιουργηθεί αυτή η ειδικότητα. Άλλοι από σας είναι ήδη μηχανικοί, έχουν βγει δηλαδή από αυτή τη σχολή και μάλιστα έχετε οργανωθεί και σε επίπεδο συλλόγου, ο οποίος διεκδικεί μία θέση στο χώρο του επαγγέλματος του μηχανικού.

Ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο, δηλαδή τι ικανότητες δίνει η εκπαίδευση των μηχανικών ορυκτών πόρων, με τι επαγγελματικά προσόντα εφοδιάζει τους απόφοιτους, ποιο χώρο διεκδικούν στον επαγγελματικό χώρο της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού και με αυτή τη λογική το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος τι καλείται να υποστηρίξει ως προς τα δικά σας αιτήματα, κύριε Πρόεδρε, για να μπορεί να καταγραφεί και αυτός ο επαγγελματικός τίτλος. Είναι ένας επαγγελματικός τίτλος καινούργιος, ο οποίος δεν έχει καταγραφεί και αυτή τη στιγμή δεν έχει αντίκρισμα. Ταυτίζεται, για παράδειγμα, με τον επαγγελματικό τίτλο του μεταλλειολόγου μηχανικού με πάρα πολλά ερωτηματικά ως προς το αν η σχέση αυτή είναι ανταγωνιστική, συναγωνιστική και ποιο πραγματικό χώρο βρίσκει να καλύψει στην εποχή της αποβιομηχάνισης, η οποία αυτή τη στιγμή χαρακτηρίζει το προφίλ της ελληνικής ανάπτυξης με προοπτικές που στρέφουν σε άλλες δραστηριότητες τους απόφοιτους των σχολών αυτών. Βέβαια, οι μηχανικοί ορυκτών πόρων θα έλεγε κανείς –αυτή είναι μια προσωπική ανάγνωση- αποτελούν μια πιο σύγχρονη εκδοχή μεταλλειολόγου μεταλλουργού μηχανικού. Δηλαδή, στο κενό που αφήνει η απουσία της βιομηχανίας μπαίνει η διαχείριση: η διαχείριση των ορυκτών πόρων, η διαχείριση του περιβάλλοντος και των πλουτοπαραγωγικών πηγών του.

Με αυτή τη λογική λοιπόν είναι πιο σύγχρονη και ενδεχομένως και πιο ελκυστική η εκδοχή που δημιουργείται στην Κρήτη. Όμως το ερώτημα παραμένει και αυτό είναι και το αντικείμενο της σημερινής συζήτησης. Αυτή η συζήτηση αποτελεί, όπως είπαμε, το άνοιγμα ενός κύκλου επαφών, συζητήσεων και δράσεων, πρέπει τελικά, για να μπορεί αυτός ο επαγγελματικός τίτλος και να εγγραφεί και να αποκτήσει περιεχόμενο και να βρει την θέση του συνεργιστικά πιστεύω δίπλα σε άλλους κλάδους των μηχανικών.

        Καλή δουλειά!

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Ευχαριστούμε.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω. Απλώς είναι ότι, κακά τα ψέματα, είμαστε αρκετά καινούργια σχολή στο χώρο. Οι απόφοιτοι είναι λίγοι και, όπως καταλαβαίνετε, τα προβλήματα είναι πάρα πολλά και πολύ δύσκολο να λυθούνε. Γίνονται κάποιες προσπάθειες. Τώρα, όσον αφορά το θέμα αν υπάρχει ανταγωνισμός με τους μεταλλειολόγους, πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Απλώς εμείς είμαστε μια –να το πω- καινούργια έκδοση των μεταλλειολόγων. Διαφέρουμε σε αρκετά σημεία από αυτούς και πιστεύω ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε κι εμείς ένα μερίδιο στην αγορά εργασίας, το οποίο θα το καλύπτουμε με επάρκεια και θα καλύπτουμε και σημεία τα οποία άλλες ειδικότητες δεν μπορούν να καλύψουν.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο, οπότε μπορούμε να ξεκινήσουμε.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ (Γ. Γραμματέας ΔΕ / ΤΕΕ – Καθ. ΕΜΠ):

Προεδρεύετε. Εγώ πρέπει να πάω να συνεχίσω στο τραπέζι του Περιβάλλοντος, μια σκληρή συζήτηση.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Να ξεκινήσουμε, λοιπόν. Ο κύριος Μιτσοτάκης είναι εδώ; Δεν είναι εδώ. Οπότε, ο κύριος Αγιουτάντης έχει το λόγο.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Θα έλεγα ότι εδώ υπάρχει ένα μικρό μπέρδεμα. Δηλαδή, ο τίτλος της Ημερίδας είναι «Η Παιδεία και η Εκπαίδευση του Μηχανικού προς το Δημόσιο Όφελος». Η τοποθέτηση της κυρίας Μοροπούλου ήταν το κατά πόσον η δικιά μας η σχολή και τα δικαιώματά της έρχεται συναγωνιστικά, ανταγωνιστικά ή συμπληρωματικά με τη Σχολή Μεταλλειολόγων. Αυτό που είχα ετοιμάσει ήταν περισσότερο προς αυτό το σκέλος της σημερινής παρουσίασης. Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά θέλετε να συζητήσουμε. Έτσι κι αλλιώς, αυτό είναι στρογγυλή τράπεζα.

        Εγώ θα έλεγα ότι ένα σημαντικό κομμάτι των νέων μηχανικών που βγαίνουνε από μας αλλά και από άλλες σχολές θα πρέπει να έχει μία συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Δηλαδή, εσείς τώρα έχετε βγει στην αγορά εργασίας. Σε πέντε χρόνια ενδεχομένως να έχετε απομακρυνθεί από τις νέες τεχνολογίες, σε δέκα χρόνια. Δεν θα έπρεπε εσείς, που αργότερα θα φτάσετε σε ένα επίπεδο στο οποίο θα μπορείτε να παίρνετε αποφάσεις σχετικά με ορυκτούς πόρους, σχετικά με εφαρμογές τεχνολογίας σε ορυκτούς πόρους, να έχετε μία ενημέρωση στο τι γίνεται; Ποιες είναι οι τελευταίες, ας πούμε, διαδικασίες μεταλλευτικών ή περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη μεταλλεία χρυσού; Γίνεται ολόκληρη φασαρία στη Χαλκιδική αν θα πρέπει να γίνει το μεταλλείο χρυσού. Εσείς είσαστε ενήμεροι για τα τελευταία σχετικά με τη μεταλλεία χρυσού; Είσαστε ενήμεροι για τα τελευταία σχετικά με τη λατόμευση αδρανών και με τις διαδικασίες αδειοδότησης λατομείου; Σήμερα, έτσι όπως είναι η παιδεία στην Ελλάδα, δεν είσαστε. Οποιοσδήποτε μηχανικός παίρνει το πτυχίο του, μπορεί να κάνει τον ανθοπώλη για είκοσι χρόνια και να γυρίσει μετά από είκοσι χρόνια με την άδεια ασκήσεως έτσι όπως την έχει και να κάνει το μηχανικό. Δεν μετράει πουθενά.

Άρα, νομίζω ότι ένα σημαντικό σκέλος είναι η συνεχιζόμενη κατάρτιση. Αυτή μπορεί να γίνει είτε με σεμινάρια είτε με παρακολούθηση ημερίδων είτε με παρακολούθηση ειδικών προγραμμάτων κατάρτισης. Αυτό είναι ένα σκέλος του επαγγέλματος του μηχανικού που εφαρμόζεται σε χώρες του εξωτερικού, δεν εφαρμόζεται σε μας. Σε χώρες του εξωτερικού εφαρμόζεται ως εξής: κάθε μηχανικός έχει μία άδεια πεπερασμένου χρόνου. Παίρνεις την άδειά σου για ένα χρόνο ή για δύο χρόνια. Στα δύο χρόνια πρέπει να επιδείξεις ότι έχεις καταρτιστεί με κάποιον τρόπο για να μπορέσεις να την ανανεώσεις για τα επόμενα δύο χρόνια. Η κατάρτιση αυτή μπορεί να γίνει παρακολουθώντας ας πούμε δύο διημερίδες. Με δύο διημερίδες μαζεύεις αρκετές μονάδες –εντός εισαγωγικών- για να πεις ότι εγώ έχω καταρτιστεί για τα καινούργια κι επομένως μπορώ να ανανεώσω την άδειά μου. Και επιπλέον, τα τελευταία δύο χρόνια έχω ασχοληθεί με το επάγγελμα. Αν δεν μπορείς να το αποδείξεις αυτό, δεν ανανεώνεις την άδειά σου. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα σκέλος της εξάσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού, για να μείνουμε εδώ στο θέμα της συζήτησης, το οποίο δεν καλύπτεται σήμερα.

Ένα άλλο σκέλος είναι ότι σήμερα το Τεχνικό Επιμελητήριο, κατά την γνώμη μου, έχει στεγανά όσον αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα –εντός εισαγωγικών- με βάση αυτά που ίσχυαν πριν από 80 χρόνια, από την ίδρυση του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Σύμφωνα με το Τεχνικό Επιμελητήριο δεν μπορεί κάποιος ο οποίος έχει ειδικευτεί σε έναν τομέα να ασκήσει αυτά που ξέρει για τον τομέα αυτόν, διότι το πρώτο του πτυχίο δεν είναι σε αυτό το πράγμα. Εσείς, παραδείγματος χάρη, μπορεί να έχετε πάρει 200 μαθήματα στα Γεωτεχνικά, όμως δεν μπορείτε να υπογράψετε μία γεωτεχνική μελέτη, διότι το πτυχίο σας δεν σας επιτρέπει να υπογράψετε γεωτεχνικές μελέτες. Τελεία. Δεν εξετάζεται, δηλαδή, η γνώση, η καθεαυτό γνώση, όπως αποδεικνύεται από σειρά μαθημάτων ή σεμιναρίων ή διπλωματικών κλπ. παρά μόνο τα δικαιώματα τα οποία προβλέπει η Επαγγελματική Επιτροπή του Τεχνικού Επιμελητηρίου και προέβλεπε εδώ και αρκετά χρόνια για τα θέματα του μηχανικού μεταλλουργού.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Ναι. Αλλά το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. έχει τη σύμφωνη γνώμη του Τεχνικού Επιμελητηρίου; Τι λέει; Για μένα, εάν το Τεχνικό Επιμελητήριο είναι το πράσινο φως, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αλλά εάν το Τεχνικό Επιμελητήριο σου λέει ότι εσένα σε κατατάσσουμε στην κατηγορία μεταλλειολόγων και μόνο, δεν ξέρω. Μπορεί να είναι έτσι όπως τα λες. Αλλά η αίσθησή μου είναι ότι ακόμα υπάρχουν στεγανά.

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο) …και βέβαια η διπλωματική, η οποία ήταν τοπογραφική αποτύπωση ενός προσωνυμίου τέλος πάντων, μιας περιοχής. Τοπογραφική αποτύπωση της περιοχής τάδε της Σόφιας. Επειδή πάω πολύ συχνά στα πλαίσια διαφόρων προγραμμάτων, λέω αυτό τι μεταλλείο είναι; Και μου λένε «Δεν είναι μεταλλείο. Είναι προάστιο». Τους έδινε το δικαίωμα από το τρίτο έτος και μετά να πάρουν κατεύθυνση Τοπογραφίας. Του λέω «Αυτή την διπλωματική μάλλον στην γυναίκα μου να την δώσουμε, γιατί είναι τοπογράφος και δεν μπορώ να την εξετάσω εγώ». Αυτούς το ΔΙΚΑΤΣΑ τους χρέωσε ως μεταλλειολόγους, αυτός έχει το πτυχίο του μεταλλειολόγου και μπορεί να χτυπήσει, για παράδειγμα, ένα έργο ή να συμμετάσχει σε ένα έργο όπως μπορούμε να συμμετάσχουμε κι εμείς.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Είναι το ανάποδο από αυτό που είπα εγώ.

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Ακριβώς. Δηλαδή, εδώ στην ουσία πρόκειται περί ενός μεγάλου μπάχαλου. Επειδή είχα συμμετάσχει παλαιότερα ως μεταλλειολόγος πια εκ μέρους του Συλλόγου Μεταλλειολόγων στο ΤΕΕ σε επιτροπή για επαγγελματικά δικαιώματα, εκεί πραγματικά η κατάσταση ήταν τραγική. Δηλαδή, νόμιζες ότι ήσουν σε έναν οργανισμό ο οποίος δεν ασχολούνταν με τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών, αλλά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των εργολάβων. Απογοητεύτηκα. Πήγα σε τρεις συνεδριάσεις και σηκώθηκα κι έφυγα, γιατί ο καθένας εκεί πέρα δεν εξέφραζε δικαιώματα του κλάδου των μηχανικών, αλλά της εταιρίας στην οποία ήταν μέτοχος, δεν ξέρω εγώ τι ήταν.

Επειδή προφανώς οι πολιτικοί είναι η παλιότερη ειδικότητα, οι πολιτικοί στην Ελλάδα κάνουν τα πάντα, έχουν το δικαίωμα να κάνουν τα πάντα, οι μεταλλειολόγοι και οι μηχανικοί ορυκτών πόρων που έχουν κάνει άπειρες σήραγγες, δεν ξέρω αν έχουν το δικαίωμα σήμερα, αλλά πριν από λίγα χρόνια δεν είχαν το δικαίωμα να υπογράψουν μια σήραγγα. Μέχρι πριν από πέντε χρόνια ίσχυε κάτι τέτοιο. Το Τεχνικό Επιμελητήριο προφανώς είναι ένας οργανισμός πολιτικός, ο οποίος κοιτάει να βολέψει τα πράγματα, να μην δυσαρεστήσει κανέναν. Κι εδώ χρειάζονται τομές. Χρειάζονται τομές ίσως και από το Σύλλογο Αποφοίτων, παρεμβάσεις, και από το Τμήμα το δικό μας. Γι αυτό θα ήθελα να πω ότι πρέπει να βρισκόμαστε πάντοτε σε επαφή, για να μπορούμε να κινούμε κάποια πράγματα.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση, η οποία έχει να κάνει με το ότι είμαι και ο νέος Πρόεδρος του Τμήματος για την επόμενη διετία. Εμείς, όπως έχουμε δομήσει το πρόγραμμα σπουδών, γιατί είπες προηγουμένως για τα Γεωτεχνικά ότι λέει το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ότι εμείς δεν έχουμε αρκετά Γεωτεχνικά. Κάποιος μπορεί να πάρει πτυχίο και να μην έχει πάρει μάθημα Γεωτεχνικής. Αν ακολουθήσει τον Β΄ Κύκλο, θα πάρει την Επισκόπηση, Βιομηχανικά Ορυκτά κλπ. και δεν θα πάρει ποτέ ούτε Θραυστομηχανικές ούτε Μηχανικές Πετρωμάτων. Άντε να πάρει μία Εδαφομηχανική, η οποία είναι υποχρεωτικό μάθημα στο 7ο εξάμηνο και τέλος. Πράγματι λοιπόν, εσύ ας πούμε πήρες όλα τα Γεωτεχνικά. Ο Πάνος δεν τα πήρε. Άρα, εσείς οι δύο δεν μπορεί να έχετε το ίδιο λέγειν ή την ίδια δυνατότητα όσον αφορά την επαγγελματική απασχόληση στα γεωτεχνικά, αφού δεν έχετε τις ίδιες σπουδές.

Η ερώτηση η δικιά μου, λοιπόν, είναι η εξής: Ένας δομοστατικός μπορεί να υπογράψει γεωτεχνικά έργα; Για μένα, μπορεί. Το Τεχνικό Επιμελητήριο λέει ότι όλοι οι πολιτικοί μηχανικοί υπογράφουν γεωτεχνικά. Από τη στιγμή λοιπόν που θα φύγεις, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. όταν σου λέει ότι οι πολιτικοί μηχανικοί παίρνουν τα έργα 17, 18 και 19, δεν λέει «πολιτικοί μηχανικοί (γεωτεχνικοί)». Λέει «πολιτικοί μηχανικοί». Και ακόμα χειρότερα να είναι λιμενικός και να μην έχει δει ποτέ του χώμα ή μόνο θάλασσα. Άρα λοιπόν, εκεί υπάρχει ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα ποιο είναι; Ότι ο καθένας θα πρέπει να αξιολογείται με βάση τις πραγματικές γνώσεις. Πάρε λοιπόν τι έχεις κάνει εσύ, πάρε τι έχει κάνει ο άλλος. Όχι τι λέει η φίρμα ή ο τίτλος ή ο τομέας. Ίσως λοιπόν και μία πίεση προς τα όργανα αυτά θα πρέπει να είναι αυτή, ότι, κύριοι, τα τρανταχτά παραδείγματα, όχι δικά μας, παραδείγματα από τους πολιτικούς μηχανικούς, οι οποίοι έχουν μια μεγάλη πλειοψηφία στα τεχνικά έργα. Πάρε μια αναλυτική ενός λιμενικού και ενός δομοστατικού. Αυτοί οι δύο έχουν κάνει πολύ διαφορετικά πράγματα. Ή ενός συγκοινωνιολόγου. Ένας πολιτικός μπορεί να βγει συγκοινωνιολόγος. Τι δουλειά αυτός έχει με τα τεχνικά έργα;

        Εγώ νομίζω δεν έχω να πω τίποτε άλλο.

Κος ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο) …είναι και θέμα ουσίας. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα η ουσία δεν υπάρχει. Αυτό που έχει επικρατήσει κατά κόρον είναι η ετικέτα, το περίβλημα και όχι η ουσία. Επομένως, το ενδιαφέρον σε αυτή τη συνάντησή μας, στο στρογγυλό τραπέζι αυτό, με ενδιαφέρει κι εμένα γιατί κι εγώ τα συζητάω με τον εαυτό μου και βρίσκω την ευκαιρία να τα συζητήσω και με συναδέλφους κατ’ επάγγελμα, μηχανικούς ορυκτών πόρων και μεταλλειολόγους, και καθηγητές. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση; Πώς αναγνωρίζονται αυτά τα επαγγελματικά δικαιώματα; Να κάνουμε εκεί μια συζήτηση. Ποια είναι τα κριτήρια; Και τι προβλέπουμε να κάνουμε εμείς ενωμένοι; Γιατί αυτή είναι η ωραία δυνατότητα που μας δίνεται σήμερα πιστεύω. Είναι ότι βρισκόμαστε σήμερα συγκεντρωμένοι. Θα μπορούσαμε να είμαστε και περισσότεροι, αλλά στο μέλλον μπορεί να γίνει και κάτι καλύτερο. Ποια είναι η προοπτική στο μέλλον;

Εγώ γι αυτά τα δύο θέματα θα ρωτούσα τον κύριο Κομνίτσα και από κει και πέρα όποιος άλλος θέλει να τοποθετηθεί. Θα τοποθετηθώ κι εγώ, αλλά αφού σας ακούσω.

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο. Εγώ θα έλεγα να τοποθετηθούμε όλοι για να γίνει μια γενικότερη κουβέντα. Νομίζω είναι καλύτερο αυτό. Να μας πουν και οι συνάδελφοι από την αγορά εργασίας, την πιάτσα, τις απόψεις τους και να γίνει μία γενικότερη κουβέντα. Γιατί μεταξύ μας εμείς με τους συναδέλφους κάτω τα συζητάμε σχεδόν κάθε μέρα, αλλά το θέμα είναι ότι τα προβλήματα παραμένουν.

Εγώ βασικά, όσον αφορά την τοποθέτησή μου, συμφωνώ απόλυτα με τον κύριο Πρόεδρο, τον κύριο Αγιουτάντη. Τα έχουμε πει πολλές φορές. Αυτό που εγώ από τη μεριά μου θα προσπαθήσω σα νέο μέλος ΔΕΠ κάτω, είναι να μπούμε και σε κάποιες περιοχές, τις οποίες νομίζω καλύπτουν οι μεταλλειολόγοι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, χωρίς να έχουν πιο πολλά προσόντα από μας. Και οι περιοχές αυτές είναι περιοχές του Περιβάλλοντος και Μεταλλουργίας. Γιατί έχοντας κάνει αρκετά χρόνια μαθήματα Μεταλλουργίας στο Τμήμα των Μεταλλειολόγων, με προσέλευση δύο ατόμων το έτος, που γραφόντουσαν οκτώ, δε νομίζω ότι έχουν αυτοί περισσότερα δικαιώματα –που έχουν περισσότερα δικαιώματα από μας- αλλά δε νομίζω να έχουν περισσότερες γνώσεις από μας σε κάποια θέματα που αφορούνε καθαρισμό καπναερίων της ΛΑΡΚΟ ή μιας οποιασδήποτε μεταλλουργίας, που είναι ένα θέμα το οποίο νομίζω με ένα μάθημα ενός ή δύο εξαμήνων, έχει μπει ένα μάθημα κατ’ αρχήν τουλάχιστον, μετά από πρόταση που έγινε.

Νομίζω μπορούμε να μπούμε και σε άλλες περιοχές και ειδικά σε θέματα περιβάλλοντος. Μιλάμε για περιβαλλοντικές επιπτώσεις, μιλάμε για επικινδυνότητα σε χώρους εργασιακούς ή σε χώρους που γίνονται λατομικές ή μεταλλουργικές δραστηριότητες και μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που είναι ένα θέμα στο οποίο συμμετέχουν δασολόγοι, παπάδες, οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Νομίζω είναι κρίμα να μην μπορούν οι απόφοιτοι του δικού μας τμήματος να κάνουν αντίστοιχες μελέτες, γιατί έχουν ένα πάρα πολύ καλό υπόβαθρο σε αυτό το θέμα.

Νομίζω είναι καλύτερο να τοποθετηθούν οι συνάδελφοι γενικότερα και να έχουμε μετά μια κουβέντα συνολικότερη.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Για το θέμα της ασφάλειας που είπες προηγουμένως, για παράδειγμα, μηχανικοί ασφάλειας, απ’ όσο ξέρω μέχρι τώρα, μόνο οι πολιτικοί μηχανικοί μπορούν να βγούνε. Δικαιώματα κάποιος άλλος δε νομίζω να έχει, εκτός αν έχει αλλάξει αυτό. Γίνεται; Εντάξει. Γιατί ήξερα τουλάχιστον μέχρι πριν δύο τρία χρόνια μόνο οι πολιτικοί μηχανικοί βγαίνανε. Γι αυτό.

        Τώρα, από κει και πέρα, για τα επαγγελματικά δικαιώματα και τι γίνεται στην αγορά εργασίας έχουν φτάσει οι μηχανικοί ορυκτών πόρων να ασχολούνται σαν τεχνικοί υποστήριξης πωλήσεων, κάτι το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το πρόγραμμα σπουδών. Πολλοί, επιπλέον, που δουλεύουν σε μεταλλείο είναι αναγκασμένοι να ασχοληθούν με θέματα τα οποία έχουν σχέση με προώθηση και προβολή προϊόντων ενός λατομείου. Οπότε, καλό θα ήταν να μπούνε κάποια μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών που θα έχουν σχέση με διοίκηση και οργάνωση επιχειρήσεων, δημόσιες σχέσεις, προβολή, προώθηση προϊόντων, για να ανοίξει λίγο το πλαίσιο των μαθημάτων. Εκτός από πωλητές, αρκετοί μηχανικοί δουλεύουν τώρα σε τμήματα GIS. Έχουν ασχοληθεί από μόνοι τους. Οπότε, καλό θα ήταν να μπουν μαθήματα που έχουν σχέση με νέες τεχνολογίες, να μπουν μαθήματα που έχουν σχέση με Management, Logistics, τα οποία θα είναι στα πρώτα δύο με τρία έτη το πολύ. Θα είναι στα γενικά μαθήματα και από κει και πέρα θα χωριστούνε σε τομείς.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Σε αυτό έχεις δίκιο. Αλλά καλό είναι να το γνωρίζουν κι αυτό. γιατί όταν τους ζητάνε κάποια θέματα, καλό είναι να γνωρίζουν κάτι σε σχέση με αυτά οι μηχανικοί ορυκτών πόρων. Γιατί πολλές φορές τους ζητάνε κάποια θέματα τα οποία, αν δεν τα γνωρίζουνε, δεν μπορούνε να ανταποκριθούνε και αναγκάζονται πάνω στην δουλειά να τα μάθουν αυτά. Κακά τα ψέματα.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Για να πάρει κανείς πτυχίο, ο σημερινός απόφοιτος, αυτός που θα βγει φέτος στο πέμπτο έτος, θέλει 72 μαθήματα. Υπάρχει μεγάλη πίεση να μειωθούν αυτά τα μαθήματα. Είναι πολύ λογικό. Από την άλλη μεριά, αυτά τα μαθήματα που ειπώθηκαν τώρα μόλις, το Logistics, το Management, το GIS, είναι πάρα πολύ χρήσιμα. Εδώ λοιπόν πρέπει να γίνουν δύο πράγματα.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Για παράδειγμα, το ΙΓΜΕ ετοιμάζει τώρα μεγάλο πρόγραμμα που έχει σχέση με GIS. Θα μπορούσαν πολλοί δικοί μας να απασχοληθούν εκεί πέρα.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Ασφαλώς και θα μπορούσαν.

        Το πρόβλημα είναι λοιπόν εδώ ότι θα πρέπει να γίνει μία τομή τα 72 να γίνουν 62 ή 60, για να μπορέσουν να μπούνε και τρία μαθήματα, να γίνουν 63-64. Να γυρίσουμε, δηλαδή, πέντε χρόνια πίσω. Αν δεν γυρίσουμε πέντε χρόνια πίσω στον αριθμό μαθημάτων, έχουμε πρόβλημα.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Γι αυτό το λόγο ναι μεν θα μπουν κάποια καινούργια μαθήματα, αλλά κάποια άλλα ήδη υπάρχοντα, τα οποία είναι δευτερευούσης σημασίας, μπορεί να συγχωνευτούν αυτά. Επιπλέον, με ένα σαφή διαχωρισμό των τομέων από το τρίτο έτος και μετά, θα υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα μαθήματα για τον κάθε τομέα, οπότε δεν θα είναι αναγκασμένος να παίρνει κιόλας τα επιπλέον μαθήματα από τους υπόλοιπους τομείς, όπως είχαμε εμείς.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Ωραία. Και αυτό τώρα μας οδηγεί σε αυτό που είπα εγώ στην αρχή. Τι θα μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος από το 7ο εξάμηνο και μετά θα παίρνει τρεις-τέσσερις κατευθύνσεις; Τι θα μπορεί να κάνει; Εδώ είναι το ερώτημα.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Και τώρα έτσι όπως είμαστε, πάλι το ίδιο λέμε. Τι μπορεί να κάνει; Κακά τα ψέματα. Απλώς όταν υπάρχει κάποιος σαφής διαχωρισμός, για παράδειγμα, θα υπάρχει τομέας για τον τεχνικό, τομέας Μεταλλουργίας. Οπότε, με βάση τις αναλογίες βαθμολογίας, μπορεί και ο άλλος να πάρει τα αντίστοιχα πτυχία. Θα χωριστεί από κει και πέρα, να ξέρει τι κάνει.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Ο Γκανιάτης τέλειωσε με τον Βαφίδη Γεωφυσική, Master Γεωφυσικής, δούλεψε στη σήραγγα της Εγνατίας σαν εργοταξιάρχης, υπεύθυνος για ένα εξάμηνο και τώρα είναι στο λατομείο.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Τώρα είναι στο Υπουργείο Ανάπτυξης.

Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Στο Υπουργείο Ανάπτυξης. Μπράβο. Τι σημαίνει αυτό όμως; Αυτός με την διπλωματική και το master στην Γεωφυσική κανονικά δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Είναι αυτό το ‘τύποις’ που λέγατε προηγουμένως. Κος ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Μπράβο. Εγώ δεν είπα να μην δουλέψει αυτός στη σήραγγα. Είναι το ίδιο πρόβλημα που είχαν οι μεταλλειολόγοι πριν από αρκετά χρόνια. Χωρίσανε τις σχολές και μετά τις ξαναενώσανε. Παίρνανε δύο κατευθύνσεις εδώ πέρα, μεταλλουργού και μεταλλειολόγου για δύο-τρία χρόνια και μετά είδανε ότι έβγαινε ο μεταλλουργός και έλεγε «Μεταλλουργός; Λατομείο; Είσαι μεταλλουργός. Δεν μπαίνεις μέσα. Πας από δίπλα».

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Απλώς κοιτάμε το ενδεχόμενο να συγχωνευθούν κάποια μαθήματα τα οποία είναι δευτερευούσης σημασίας και δεν έχουν πλέον κανένα νόημα στην αγορά εργασίας.

ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Η προσπάθεια είναι να βγάλεις κάποιον ο οποίος ξέρει τα βασικά απ’ όλα, δηλαδή, πρέπει να έχει μια γεύση απ’ όλα, και μετά να δώσεις από κάτω τα ποδαράκια.

Κος ΤΣΑΜΠΗΣ (Μέλος ΔΣ Παν. Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Εγώ πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει τόσο τι μαθήματα και πόσα και τι είδους. Πόση εμπειρία. Δηλαδή, εγώ δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον μηχανικό που να μην έχει δει έναν φορτωτή ή μια μπουλντόζα ή ένα καλώδιο ή να ξεχωρίζει ένα υπόγειο από ένα επιφανειακό μεταλλείο. Δηλαδή, ας κάνει δέκα μαθήματα του κυρίου Αγιουτάντη. Αν δεν πάει να τα δει, δεν ξέρει τίποτα, για μένα. Και κανόνες ασφαλείας φυσικά. Εγώ αυτό έχω να πω. Πρέπει να δεις ένα φορτηγό που γίνεται η ανάμειξη του ανφό, πρέπει να το δεις να το γνωρίσεις. Δηλαδή, δέκα πράγματα πρέπει να τα δεις, να πας στο χώρα. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στη σχολή να πιάσεις στο χέρι σου κάτι, να το δεις ότι είναι αυτό. Ένα κράνος, οτιδήποτε.

        Άλλα δυο θέματα έχω να πω. Σίγουρα δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταλλειολόγων και ορυκτών πόρων στην αγορά εργασίας. Εγώ αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι δεν έρχεται ο κόσμος για δουλειά. Δηλαδή, εμείς που κατά καιρούς ψάχνουμε μεταλλειολόγους ή ορυκτών πόρων, ψάχνουμε μηχανικούς εργοταξιάρχες, δεν έρχεται ο κόσμος. Κι έχουμε καταλήξει σε χημικούς μηχανικούς να πάρουμε.

(…)

…ή δεν μπορεί να βάλει αρβύλα γιατί δεν μπορεί να ξυπνήσει πρωί, δεν μπορεί να είναι μέσα στα νερά, μέσα στα χιόνια. Αυτό έχω να πω εγώ. Είναι δράμα. Σίγουρα είναι δράμα. Αλλά άμα σου αρέσει…

ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εσύ έχεις ζήσει στα Αποφοίτων, που είναι και σε κατάσταση αναζήτησης εργασίας;

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Που είναι σε κατάσταση αναζήτησης εργασίας όχι.

ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εάν όμως κρατήσεις εσύ, όχι εσύ, το Προεδρείο σας, θα μπορούν όλοι οι απόφοιτοι να χτυπάνε ένα τηλέφωνο στο Προεδρείο και να λένε «Παιδιά, υπάρχει ένα άνοιγμα εκεί. Έχουμε κανένα;» Πρέπει να κάνεις συντεχνία, όπως έχουν κάνει όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό είναι τώρα άσχετο με αυτά που λέμε, αλλά είναι σχετικό …

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Είναι σχετικό με αυτά που θα γίνουν μετά.

ΑΓΙΟΥΤΑΝΤΗΣ (Αν. Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εγώ τα λέω ανοιχτά. Δεν φοβάμαι κανέναν. Τι θα μου κάνουν;

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εγώ θα ήθελα να πω κάτι που είχε πει συνάδελφος πάλι από επιτροπή του ΤΕΕ. Ήταν Αύγουστος συγκεκριμένα, τέλος Αυγούστου, και το θυμάμαι γιατί ψάχνανε να βρουν εξεταστική και ήμουνα διακοπές. Πήγαμε στο ΤΕΕ και ήρθανε 12 άτομα. Ήρθαν δύο της Διοικούσας και μας είχαν πει ότι υπάρχουν 8 θέσεις άμεσα για δουλειά στην ΕΓΝΑΤΙΑ. Η μόνη κοπέλα η οποία απάντησε ότι θέλει να πάει ήταν μια από το Ρέθυμνο. Δεν θυμάμαι ποια ήταν. Τώρα αρραβωνιάστηκα, λέει, και δεν μπορώ να φύγω. Πιθανόν οι υπόλοιποι 11 λέγανε «Πού; Εκεί πάνω;». Εγώ συμφωνώ απόλυτα και μου έκανε φοβερή εντύπωση, γιατί στα δικά μας τα χρόνια, που δεν ήταν και πολύ παλιά, 20 χρόνια πίσω, νομίζω όλοι θα τρέχανε να βρούνε μια θέση στην ΕΓΝΑΤΙΑ και τώρα η απάντηση ήταν «Πού; Εκεί πάνω;». Αυτό εμένα μου έκανε φοβερά μεγάλη έκπληξη.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Τι να πω; Είναι πώς το βλέπει κανείς.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Μηχανικός Ορυκτών Πόρων):

Εγώ αυτό που θέλω να πω είναι το εξής. Πρώτον, σε σχέση με το ΤΕΕ που μιλήσαμε αρχικά, είναι ότι οι μηχανικοί ορυκτών πόρων είναι πάρα πολύ λίγοι και μικροί μέσα στο ΤΕΕ για να μας υπολογίσουν. Κακά τα ψέματα. Ό,τι θέλουν κάνουν οι πολιτικοί μηχανικοί και κατά δεύτερο λόγο όλοι οι υπόλοιποι. Φαίνεται αυτό και από την παρουσία μας εδώ πέρα, που θα μπορούσαμε να είμαστε 100 άτομα και είμαστε μόνο 5.

Σχετικά με το επάγγελμα και με το πτυχίο του μηχανικού ορυκτών πόρων, όπως το πιστεύω αυτό για κάθε πτυχίο μηχανικού και όπως μας λέγανε και οι καθηγητές μας τότε που σπουδάζαμε, είναι ότι ουσιαστικά δεν μαθαίνεις τίποτα. Αποκτάς γενικές γνώσεις. Το τι θα κάνει ο κάθε μηχανικός μετά παίζει αναλόγως με το τι επάγγελμα θα ακολουθήσει, τι θα μάθει να κάνει και από κει και πέρα αυτά που θα διδαχτεί, πάει και τα εφαρμόσει. Εάν δεν τα εφαρμόσει δεν πρόκειται να ξέρει τίποτα και δεν πρόκειται να βγει κάτι καλό γι αυτόν και γενικά για την εταιρία που δουλεύει σε σχέση με αυτά που έχει μάθει να τα εφαρμόσει. Εάν δεν εφαρμοστούν αυτά που μάθουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα.

Σε σχέση με την αγορά εργασίας όλοι ξέρουμε ότι η Ελλάδα διανύει δύσκολες περιόδους και, κατά την προσωπική μου άποψη, θα διανύσει ακόμα δυσκολότερες αρκετά. Λογικό λοιπόν είναι ο καθένας να ψάχνει να βολευτεί όπου βρει. Δουλειές σαφώς υπάρχουν, υπάρχουν λίγες, οπότε αυτός που ναι μεν ενδιαφέρεται να δουλέψει, θα ψάξει και θα βρει δουλειά, πιθανώς και δεύτερη να κάνει. Αλλά σίγουρα οι δουλειές έχουν γίνει πολύ δύσκολες και ίσως απαιτητικές αρκετά. Σε ξεζουμίζουν στην κυριολεξία.

Εγώ αυτό που ήθελα να πω είναι ότι τουλάχιστον από την επαφή που έχω και από αυτό που μαθαίνω, που λέγαμε εμείς για τους ορυκτών πόρων, σχετικά με τους αποφοιτήσαντες τους δικούς μας, είναι ότι ζήτημα είναι να υπάρχουν 5-10 –δεν ξέρω, ίσως να λέω και πολλούς- οι οποίοι να έχουν ανοίξει ένα δικό τους γραφείο μελετών. Ελάχιστοι δουλεύουν στα λατομεία και σε σήραγγες και στα τεχνικά έργα. Οι περισσότεροι δουλεύουν σε εμπορικές επιχειρήσεις, πωλητές, όπως έλεγες, τεχνικοί υποστήριξης. Αρκετοί έχουν ακολουθήσει καθαρά άλλη δουλειά: φροντιστήρια, δική τους δουλειά, μαγαζιά, δεν ξέρω κι εγώ τι. Δηλαδή, το ποσοστό το οποίο έχει ασχοληθεί με το πτυχίο καθαρά είναι πολύ μικρό. Κι αυτό νομίζω ότι οφείλεται στο ότι ο φοιτητής νιώθει ότι δεν έχει το όνομα που κουβαλάει ο πολιτικός μηχανικός από πίσω του. Δηλαδή, ο πολιτικός μηχανικός ξέρει ότι «Εγώ είμαι πολιτικός μηχανικός». Θα βγει στην αγορά, όλοι τον ψάχνουνε και όλοι τον ζητάνε. Ο ορυκτών πόρων, όταν εγώ βγήκα κι έλεγα ότι έχω σπουδάσει Ορυκτών Πόρων, κανένας δεν το ήξερε. Τώρα δεν ισχύει. Τώρα μας ξέρουν πολύ περισσότερο. Δηλαδή, κάποιος ο οποίος λέει Ορυκτών Πόρων, λένε «Α ναι. Από το Πολυτεχνείο στα Χανιά».

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Γι αυτό που είπες τώρα για το θέμα εργασίας ότι πολλοί δουλεύουν σε άλλα γνωστικά αντικείμενα, έχω δει και πολλά άτομα από μας, οι οποίοι έχουν την εξής νοοτροπία. Βλέπουν, για παράδειγμα, μία αγγελία. Λέει «Α, δεν ζητάνε μηχανικό ορυκτών πόρων μεταλλειολόγο. Ζητάνε κάτι άλλο. Δεν πάω». Δεν το ψάχνουν παρακάτω. Δεν το κοιτάνε. Οπότε, ίσως είναι και η νοοτροπία μερικών ατόμων που κοιτάζει κάτι διαφορετικό.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Μηχανικός Ορυκτών Πόρων):

Ναι. Απλώς εγώ ανέφερα τι γίνεται τελικά σαν αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν αποφοιτήσει 200 Ορυκτών Πόρων και αυτοί που δουλεύουν στο καθαρά αντικείμενο του πτυχίου, είναι οι 10.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Μην ξεχνάμε ότι πολλοί από αυτούς που είχαν έρθει κάτω, είχαν δουλειές από τους πατεράδες τους, οι οποίες τώρα είναι στρωμένες.  Σου λέει «Εντάξει. Παίρνουμε ένα πτυχίο να πούμε ότι κάτι πήραμε και συνεχίζουμε εκεί».

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Μηχανικός Ορυκτών Πόρων):

Ή πόσοι δουλεύουνε σε τράπεζες. Τελείως άσχετα επαγγέλματα.

Κος             :

Αυτό βέβαια δε νομίζω ότι είναι προσωπική επιλογή του καθενός. Είναι και της γενικότερης κοινωνίας. Κι εγώ αν ήμουνα στην θέση τους και μου προσφερότανε μία δουλειά στην τράπεζα, μπορεί κι εγώ να μην έλεγα όχι.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Κακά τα ψέματα όλοι κοιτάνε να βολευτούνε. Είναι δύσκολες οι εποχές. Θα συνεχίσει κάποιος;

Κος ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Με μορφή απορίας. Πιο πολύ την εξωτερικεύω δηλαδή. Πριν από κάποια χρόνια είχαμε πάει κάποιες αποφάσεις εκεί στο Τμήμα και λέγαμε είμαστε μία πρωτοποριακή ειδικότητα, ξεχωριστή από τους μεταλλειολόγους. Κι αυτό που τελικά ανακαλύπτεις βγαίνοντας στην αγορά είναι ότι τελικά ψάχνουμε να γίνουμε μεταλλειολόγοι. Δηλαδή, αυτό το πρωτοποριακό που μας λέγανε τότε και το πρόγραμμα σπουδών και ότι παίρνετε διαφορετική κατεύθυνση και δεν είσαστε, τελικά όχι απλά δεν μας εξυπηρετεί στην αγορά εργασίας, αλλά είναι εις βάρος μας. Και νομίζω ότι ένα από τα ερωτήματα που τελικά πρέπει να λήξουμε είναι αν θέλουμε να γίνουμε μεταλλειολόγοι ή όχι. Αυτό στην αγορά εργασίας μας εξυπηρετεί. Δηλαδή, αυτή είναι η πραγματικότητα.

        Το δεύτερο θέμα σε σχέση με τους μεταλλειολόγους που το αντιμετωπίζουμε στην αγορά εργασίας και πραγματικά πιστεύουμε ότι καλύτερα να ήμαστε μεταλλειολόγοι από την αρχή παρά να λέγαμε ότι είμαστε οι σούπερ μηχανικοί και με διαφορετικές ειδικότητες και είμαστε οι φοβεροί επιστήμονες και βλέπεις την πραγματικότητα την δύσκολη. Το δεύτερο είναι από κει και πέρα τι κάνουμε με το πρόγραμμα σπουδών, που συζητήθηκε. Δηλαδή, τι μαθήματα θα πρέπει να μπούνε. Ίσως δεν είναι και σωστό αυτό που λες, Σπύρο, δηλαδή να κάνεις Logistics κλπ. Πας να κάνεις όλες τις ειδικότητες των μηχανικών σε μία. Δηλαδή, ενδεχομένως αυτό να το σκέφτονται και οι πολιτικοί μηχανικοί, που καλύπτονται με τα προεδρικά τους διατάγματα του ’34, πότε έγιναν αυτά και είναι καλυμμένοι. Μπορεί κι αυτοί το ίδιο να σκέφτονται. Ότι έχουν μπει νέες τεχνολογίες, νέες εφαρμογές κι ένας μηχανικός όντως πρέπει να ξέρει διάφορα. Αυτό μπορεί να καλυφθεί ενδεχομένως με προέκταση των σπουδών, αλλά όχι στο βασικό πρόγραμμα σπουδών.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Λες σε κάποιο μεταπτυχιακό.

Κος ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Προφανώς, ναι. Δηλαδή, δεν μπορεί να τα καλύψει όλα το βασικό πρόγραμμα σπουδών και δεν έχει κι αυτή την κατεύθυνση, δεν είναι αυτός ο σκοπός. Ενδεχομένως μετά, αν θέλει κάποιος να πάρει κάποιες γνώσεις είτε από σεμινάρια είτε από ειδίκευση, θα το πάρει.

        Ένα τρίτο που έβαλε νομίζω ο κύριος Εξαδάκτυλος ότι έχουν μπει οι νέες εφαρμογές. Κι αυτό πάλι ισχύει για όλους τους μηχανικούς. Δηλαδή, η δια βίου εκπαίδευση δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει μόνο τους μηχανικούς ορυκτών πόρων. Αυτό είναι γενικότερο θέμα.

Και το μεγάλο θέμα που επανερχόμαστε και πάλι είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα σε σχέση με την αγορά εργασίας. Δηλαδή, κάθε φορά που κάνουμε κάποια συζήτηση, αυτό που βάζουμε πάντα είναι για τα επαγγελματικά δικαιώματα και λέμε τι έχουμε και τι δεν έχουμε. Εγώ στην αρχή νόμιζα ότι οι μεταλλειολόγοι είναι σε καλύτερη κατάσταση, αλλά ανακαλύπτω ότι είναι το ίδιο κι αυτοί. Όπως λέει και ο φίλος μου ο Γιάννης ο Ανδρέου, οι πολιτικοί μηχανικοί μας έχουν καπελώσει όλους. Εντάξει, αυτό το ξέρουμε. Αλλά από κει και πέρα είναι τι κάνουμε. Τα επαγγελματικά δικαιώματα. Ένα μεγάλο θέμα. Υπάρχει το ΦΕΚ, λέμε. Άμα πας αυτή τη στιγμή στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., άμα σηκώσει κάποιος το τηλέφωνο, παίρνει κάποιος υπάλληλος και λέει «Δε σε ξέρω. Τι μηχανικός; Δεν υπάρχει τέτοια ειδικότητα». Δηλαδή, ακούγονται κάτι τρελά πράγματα.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Δεν είναι ακριβώς έτσι η κατάσταση. Απλώς κολλάνε στο θέμα ότι δεν έχουμε πλήρη επιμόρφωση, δεν καλύπτουμε πλήρως το γνωστικό πεδίο και όλα αυτά.

Κος ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Σπύρο, έτσι είναι η κατάσταση. Έτσι ακριβώς. Μπορεί εσύ να μιλήσεις με κάποιον υπάλληλο του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και όντως να πας να προχωρήσεις στα γεωτεχνικά το μελετητικό, ξαφνικά εγώ σε μια βδομάδα να πάρω κάποιον άλλο υπάλληλο στην ίδια υπηρεσία και να πει «Δεν σε ξέρω». Άμα αφεθούμε και πούμε ότι εντάξει, το Δημόσιο, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., το ΤΕΕ, τα συμφέροντα, θα λέμε κάθε φορά που θα βρισκόμαστε το ίδιο πράγμα. Ότι τα συμφέροντα των πολιτικών μηχανικών μας έχουν φάει. Ενδεχομένως κι άλλη ειδικότητα μηχανικών να ήμασταν, μεταλλειολόγοι. Στην αρχή λέγαμε πάμε σα σύλλογος να γραφτούμε στους μεταλλειολόγους για να έχουμε ισχύ μέσα από το σύλλογο των μεταλλειολόγων των αποφοίτων. Είδαμε ότι δεν έχει γίνει τίποτα κι εκεί και ίσως έχουν τα ίδια προβλήματα. Δεν βλέπω κάτι διαφορετικό. Αν εμείς οι ίδιοι, δηλαδή, δεν διεκδικήσουμε, δεν βλέπω να κάνουμε τίποτα. Στην αγορά εργασίας αυτό αντιμετώπισες. Δεν έλεγες «Είμαι ο σούπερ μηχανικός ορυκτών πόρων που ήρθα να σας φάω». Ξαφνικά κατάλαβες ότι είσαι κι εσύ μεταλλειολόγος.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Ούτως ή άλλως λένε «Τι έχεις τελειώσει;». «Μηχανικός ορυκτών πόρων». Δηλαδή, περνάς σαν μεταλλειολόγος εκεί πέρα και καθάρισες. Το γεγονός να ήμασταν κι εμείς μεταλλειολόγοι ήταν κάτι το οποίο έπρεπε να το σκεφτόμασταν στην αρχή, όταν ξεκίνησε η σχολή.

Κος ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Το είπα εγώ αρχικά εδώ, αλλά γινόταν φασαρία. Είπα ότι πριν από κάποια χρόνια πάρθηκε μια απόφαση και είπαμε ότι είμαστε κάτι το διαφορετικό. Αυτό το διαφορετικό τελικά στην αγορά εργασίας δεν εκφράζεται και βρίσκεις ότι είναι καλύτερο να είσαι μεταλλειολόγος και να λες ότι είσαι μεταλλειολόγος παρά ορυκτών πόρων.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Γιατί έχουμε τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τους μεταλλειολόγους.

Κος ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Δεν έχουμε τα ίδια ακριβώς δικαιώματα. Αλλά στην αγορά εργασίας, αυτό που έλεγες κι εσύ προηγουμένως, Κυριάκο, εκφράζεται καλύτερα σα μεταλλειολόγος απ’ ό,τι μηχανικός ορυκτών πόρων. Και λέω ή πρέπει να πάρουμε αποφάσεις επιτέλους και να πούμε, είμαστε όντως αυτό το κάτι διαφορετικό ή φτιάχνουμε το πρόγραμμα σπουδών μας ίδιο με τους μεταλλειολόγους; Ενδεχομένως το ποσοστό και στους μεταλλειολόγους να είναι το ίδιο. Δηλαδή και οι μεταλλειολόγοι να δουλεύουνε σαν υπεύθυνοι πωλήσεων κλπ., δηλαδή υπεύθυνοι πωλήσεων σε γεωτρύπανα, που είναι και το πιο σύνηθες. Το ίδιο και οι μεταλλειολόγοι. Απλά εμείς είμαστε πιο λίγοι απόφοιτοι σε αριθμό και φαίνεται περισσότερο. Το ποσοστό μπορεί να είναι το ίδιο, άμα κάτσουμε και τα δούμε.

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Πρέπει να περάσουν λίγα χρόνια για να γνωρίσει ο κόσμος. Δηλαδή, εγώ ξέρω εταιρίες που παλιά δεν παίρνανε καθόλου για πρακτική άσκηση μηχανικούς ορυκτών πόρων. Καθόλου. Δεν τους ξέρανε.

ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Να σας πω πάντως κάτι, επειδή λέμε για τις εταιρίες κλπ. Δεν είναι απαραίτητο ότι σα μηχανικός ορυκτών πόρων θα πάω στο εργοτάξιο ή είναι κακό ότι θα πάω υπεύθυνος πωλήσεων. Αυτό που τελικά βλέπουμε, που ενδιαφέρει πολύ κόσμο πλέον στην αγορά και ειδικά αποφοίτους της δικής μας σχολής, είναι σε σχέση με τα επαγγελματικά. Δηλαδή, προηγουμένως είπαμε ότι δεν έχει ανοίξει κανένας γραφείο. Αυτό έχει να κάνει με τα επαγγελματικά δικαιώματα και Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., έτσι; Ότι δεν παίρνεις το μελετητικό. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή όλοι να φορέσουν την γαλότσα και το κράνος που είπε ο Κυριάκος. Δηλαδή, δεν είναι μόνο αυτή η κατεύθυνση ενός μηχανικού ορυκτών πόρων, όπως νομίζω και ενός μεταλλειολόγου. Δεν είναι μόνο το εργοτάξιο και το κράνος. Υπάρχει κάποιος συνάδελφος που έχει ανοίξει γραφείο. Δεν ξέρω εάν το προχώρησε. Το είχε σαν ιδέα, αλλά μαζί με άλλους μηχανικούς, για δοκίμια, αντοχή υλικών κλπ. Σε εργαστηριακό επίπεδο δηλαδή. Αλλά δεν ξέρω εάν προχώρησε και με τι μηχανικούς μαζί. Δηλαδή εάν είχε ο ίδιος το δικαίωμα να το προχωρήσει.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Ίσως χρησιμοποίησε άλλα πτυχία, γι αυτό.

ΒΟΓΑΝΑΤΣΗΣ (Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Δεν το γνωρίζω. Είπα ότι ήθελε να κάνει αυτό το πράγμα σε καθαρά εργαστηριακό επίπεδο.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Μηχανικός Ορυκτών Πόρων):

Σε καθαρά εργαστηριακό επίπεδο μπορεί. Εξαρτάται αν θέλει να κάνει μελέτες. Γιατί εργαστήρια έχουν και οι γεωλόγοι. Οι γεωλόγοι ανοίγουν εργαστήρια κατά κόρον, οι οποίοι είναι κατώτεροι, ας το πούμε έτσι, από μας. Εξαρτάται πλέον τι είδους μελέτη θέλει να κάνει ο μηχανικός για να του δοθεί η άδεια.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Μάλιστα. Θέλει να μιλήσει κάποιος άλλος;

Κος ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Θέλω να πω κάτι, για να δω αν κατάλαβα καλά κιόλας. Εγώ έχω συνειδητοποιήσει κατ’ αρχήν από την βιομηχανία ότι είναι πολύ πίσω από τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Αυτό θα το δείτε διότι δεν έχουμε καθόλου τμήματα έρευνας (παραδείγματος χάρη έρευνας προώθησης νέων προϊόντων ή νέων μεθόδων κλπ.), τα λεφτά που βάζουμε στην έρευνα είναι πολύ λίγα, με το σταγονόμετρο, και συνήθως με καχυποψία. Επομένως, μιλάμε για μια βιομηχανία ελληνική λατομική,  μεταλλευτική, μεταλλουργική, τσιμεντοβιομηχανία, που είναι σχεδόν πίσω από τις εξελίξεις. Παραδείγματος χάρη, τώρα που ο ΗΡΑΚΛΗΣ απορροφήθη από τη LAFARGE κινείται ο ΤΙΤΑΝΑΣ να κάνει ένα ποιοτικό άλμα προς την κατεύθυνση της έρευνας των κοιτασμάτων. Διότι, ως γνωστόν, ενώ έχει προχωρήσει η μοντελοποίηση γεωλογικών περιβαλλόντων, εντούτοις οι περισσότεροι δουλεύουν εμπειρικά και όπως πάει το βουνό. ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΔΙΟΝΥΣΟΥ: ενώ έχουν ένα από τα μεγαλύτερα υπόγεια στην Ελλάδα, εντούτοις εφαρμόζουν πολύ λίγο βραχομηχανική.

Έρχεται λοιπόν τώρα ο νέος Μεταλλευτικός Κώδικας, το άρθρο μου φαίνεται 4, που λέει ότι πάνω από 20 μέτρα θα πρέπει να κάνετε μελέτη, όπως γίνεται στις σήραγγες. Δηλαδή, σιγά-σιγά με πολύ αργά βήματα προχωράει η βιομηχανία προς τα μπροστά. Γι αυτό και δεν έχει απαιτήσεις από τους αποφοίτους των πολυτεχνείων (μεταλλειολόγους, μηχανικούς ορυκτών πόρων). Στις σήραγγες που έγινε μεγάλη πρόοδος, πολλά χιλιόμετρα κατασκευάστηκαν την τελευταία πενταετία, η πρόοδος πάλι είναι πολύ μικρή, διότι κοιτάνε να κάνουνε πολύ γρήγορα την δουλειά και να φύγουνε. Να πάρουν τα λεφτά, να κάνουν το έργο με ό,τι αυτό συνεπάγεται και τελείωσε η υπόθεση. Στο ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ έχει μια πολυκατοικία μετρήσεις. Μια πολυκατοικία την έχουν γεμίσει με μετρήσεις, διότι πρέπει να κάνουν μετρήσεις συγκλίσεων κλπ. Καμία από αυτές δεν έχει αξιοποιηθεί, το οποίο σημαίνει ότι θα πας να κάνεις τεχνικό έργο, σήραγγα ή άλλο έργο, πρανές ή οτιδήποτε, δίπλα σε έργο που έχει γίνει και δεν θα υπάρχει καμία πληροφορία από την προηγούμενη εμπειρία.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι έχουμε να παλέψουμε με πολύ δύσκολα πράγματα. Είναι η σχέση βιομηχανίας κράτους, που έχει αυτή την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, και πανεπιστημίων με μη ευέλικτα προγράμματα σπουδών. Επίσης, με συντηρητική ταξινόμηση σχολών. Παραδείγματος χάρη, δεν υπάρχει αλληλεπίδραση πολιτικών μηχανικών, μεταλλειολόγων, μηχανικών ορυκτών πόρων κλπ. σε προγράμματα σπουδών. Υπάρχει βεβαίως εδώ στο Πολυτεχνείο μεταξύ πολιτικών μηχανικών και μεταλλειολόγων. Αλλά δεν υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση που θα έπρεπε να υπάρχει. Και γεωλόγων, διότι η γεωλογία σε μας είναι πολύ μεγάλο κομμάτι. Δεν μπορούμε να την βγάλουμε απ’ έξω. Η σύγχρονη τάση, όλες οι μεγάλες απαιτήσεις της κοινωνίας, το νερό, οι σεισμοί, ορυκτοί πόροι σε μορφή στερεή και υγρή, είναι μέσα σε γεωλογικά περιβάλλοντα πολύπλοκα, μη γραμμικά, χαοτικά –για να θυμηθούμε και τον Πριγκοζίν που απεβίωσε πρόσφατα  και την θεωρία της πολυπλοκότητας. Αυτό είναι ο μηχανικός ορυκτών πόρων. Διαχειρίζεται, όπως και ο γεωλόγος, την πολυπλοκότητα. Με την διαφορά ότι ο γεωλόγος δεν ποσοτικοποιεί. Εμείς πρέπει να ποσοτικοποιήσουμε κιόλας.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Τώρα για την κάλυψη που είπες μεταξύ πολιτικών μηχανικών, γεωλόγων, μηχανικών ορυκτών πόρων, μεταλλειολόγων και όλα αυτά. Τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι συγκεχυμένα. Εάν υπάρξει αλληλοεπικάλυψη κιόλας στα προγράμματα σπουδών, μήπως τα πράγματα γίνουν χειρότερα εκεί πέρα;

Κος ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Η μεγάλη συμβολή στην επιστήμη είναι του Αϊνστάιν, ο Πλανκ και ο Πριγκοζίν. Λέει ότι από την εντροπία, από ένα σύστημα χωρίς τάξη μπορεί να παραχθεί τάξις. Δηλαδή, για να γίνει μία επανάσταση, αλλιώς τα πράγματα θα τα διαχειριστείτε εσείς, θα ασπρίσουν τα μαλλιά σας και θα τελειώσουμε να συζητάμε τέτοια προβλήματα από διαφορετικές θέσεις πάλι, δεν λύνονται έτσι εύκολα, είναι να γίνει αυτή η αλληλεπίδραση. Αν δεν γίνει αλληλεπίδραση να γίνει διακλάδωση δηλαδή, δεν προκύπτει νέο πράγμα. Θα διαχειριστούμε τη συντηρητική, κατατμημένη νευτώνεια προσέγγιση των πολυτεχνείων και των πανεπιστημίων.

Δηλαδή, εγώ λέω συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων. Από πού προέρχεται; Λένε οι πολιτικοί μηχανικοί: Ήμασταν πρώτοι, επινοήσαμε τη σχολή, είμαστε περισσότεροι, έχουμε τα περισσότερα. Έρχονται μετά οι χημικοί μηχανικοί: Κι εμείς είμαστε πολλοί. Κι εμείς το επινοήσαμε. Έρχονται οι μεταλλειολόγοι που έχουν δύο σκέλη. Το ένα σκέλος είναι στους πολιτικούς μηχανικούς, προς τα υπόγεια κυρίως, και το άλλο είναι στους χημικούς μηχανικούς, διότι έχουν και μεταλλουργία. Τι θα πάρουμε εμείς; Α, είστε λίγοι. Καθίστε εκεί και μόλις εμείς έχουμε κάτι, να σας δώσουμε και κανένα ψίχουλο, να κάνετε εξόρυξη και ασφάλεια κλπ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα λέει «Κύριοι, θα γίνει διακλάδωση θέλετε δεν θέλετε. Θα τα ανοίξετε όλα». Ποιος θα επιβιώσει; Αυτός που θα έχει ευέλικτα προγράμματα σπουδών, αυτός που θα έχει συνεχή εκπαίδευση προσαρμοσμένη στις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτά τα δύο συστατικά. Και δεν θα έχει πλέον τις ετικέτες.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Μία ερώτηση. Επειδή ακούω από την ώρα που μπήκα στη σχολή  μέχρι τώρα για ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών. Πες πώς είναι ένα ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών. Πώς μπορεί να είναι;

Κος ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Το πρόγραμμα σπουδών, για να μιλάμε μαθηματικά, είναι μη γραμμικό.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Απλά πράγματα. Ένα ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών πώς μπορεί να είναι;

Κος ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Πρέπει να έχει ολιστική προσέγγιση. Δεύτερον, πρέπει να είναι ιεραρχική η δομή του. Ξεκινάμε από τα γενικά, τα βασικά. Δηλαδή πρέπει να ξέρουνε μηχανική, για να μπορέσουν να φέρουν επάξια τον τίτλο του μηχανικού ορυκτών πόρων. (Ομιλία  μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Θα γίνουν όλα αυτά. Αλλά οι υπάρχουσες ανάγκες μπορεί μέσα σε τρία χρόνια να αλλάξουν. Οπότε, ένα πρόγραμμα σπουδών που έχει ξεκινήσει στο πρώτο έτος μέχρι το πέμπτο έτος, θα είναι πλέον άχρηστο.

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Να πω εγώ ένα άλλο θέμα. Τα τεχνικά έργα είναι πάρα πολλά. Είναι θεμελιώσεις, φράγματα, γέφυρες, υπόγεια, υπέργεια, δρόμοι, λατομεία αδρανών, βιομηχανικών υλικών κλπ. Δεν μπορείς να κάνεις ένα μάθημα για όλα αυτά.

(…)

Πρέπει να κάνεις τα βασικά προβλήματα και από κει και πέρα γενικεύσεις. Αυτό σημαίνει επιστήμη.

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Συνάδελφοι, να κάνω μια μικρή παρέμβαση εδώ γενικότερα για το ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών και να σας πω δύο-τρία λόγια. Θα σας τα πω τα λόγια αυτά από την εμπειρία από το εξωτερικό, από την εμπειρία των τελευταίων πέντε ετών που πάω περίπου δύο φορές το χρόνο σαν αξιολογητής ερευνητικών προγραμμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

        Η εμπειρία του εξωτερικού λέει το εξής. Ότι παραδέχονται πιο εύκολα τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Ήμουν στο Cardiff 3,5 χρόνια και το τμήμα άλλαξε τρεις φορές όνομα. Το τμήμα ήταν Mineral Exploitation και άλλαξε τρεις φορές όνομα, βάζοντας τον τίτλο και Environmental μέσα. Θα σας πω γιατί το λέω αυτό. Γιατί έβλεπε ότι η αγορά εργασίας ήθελε περισσότερους μηχανικούς προς τον τομέα του περιβάλλοντος. Κάνεις ακριβώς τα ίδια μαθήματα, αλλά στρέφεσαι προς τα εκεί που υπάρχει ζήτηση από την αγορά εργασίας. Εδώ δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση, νομίζω, μεταξύ αγοράς εργασίας και προγράμματος σπουδών. Αυτό είναι κατανοητό ως ενός βαθμού. Και το βλέπω κι εδώ στους μεταλλειολόγους που ήμουνα μέχρι πριν από λίγο, ότι άντε να πείσεις έναν άνθρωπο τώρα στη μεταλλουργία, ο οποίος σου κάνει τις κάμινους, οι οποίες πρέπει να υπάρχουν σε κάτι μεταλλευτικά μουσεία στην Ζάμπια. Στα κάνει το 2003. Αυτά σου κάνει.

Αυτή τη στιγμή η τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το περιβάλλον. Καλώς ή κακώς είναι το περιβάλλον. Γιατί είναι το περιβάλλον; Γιατί υπάρχει η ρύπανση στο νερό, υπάρχει ρύπανση εδαφών. Πάρα πολλοί μηχανικοί από τα καλύτερα πανεπιστήμια, το Imperial κλπ. έχουν πάρα πολλά περιβαλλοντικά μαθήματα, γιατί οι μηχανικοί καλούνται να λύσουν περιβαλλοντικά προβλήματα. Εγώ στην προηγούμενη συνέλευση, που έλειπα στο τμήμα, είχα εισάγει ένα μάθημα Μεταλλουργική & Περιβάλλον, το οποίο δεν πέρασε για πολλούς και διαφόρους λόγους. Δε χρειάζεται να τους συζητήσουμε τώρα. Θα τα ακούσουνε αυτοί κάτω στην επόμενη συνεδρίαση. Το βάλανε ως εισαγωγή στη Μεταλλουργία. Τόσο τους έκοβε, τόσο είπανε κάποιοι. Είναι αστείο ένας μηχανικός που μαθαίνει βασικές τεχνολογίες και διεργασίες να μην φαίνεται προς τα έξω ότι αυτές οι διεργασίες έχουν και μια περιβαλλοντική διάσταση. Πολλές φορές το όνομα, δυστυχώς, μετράει. Δηλαδή το αν βγεις και πεις στην αγορά εργασίας ότι έχεις κάνει Περιβάλλον, θα σε ακούσει ο άλλος. Αν δεν το έχεις καν στο πρόγραμμά σου, θα πάει να πάρει έναν πολιτικό μηχανικό ή έναν χημικό μηχανικό, ο οποίος ακριβώς κάνει το ίδιο μάθημα, αλλά του δίνει μία άλλη διάσταση.

Η διάσταση που είπαμε για τη συνάντηση του Σεπτέμβρη ή του Οκτώβρη και η παρουσίαση είναι πολύ σημαντική. Γιατί εάν ακουστούν και οι τάσεις από την αγορά εργασίας, πιθανόν να κουνηθούν κάποια μυαλά, τα οποία σήμερα έχουν κάποιες απόψεις που είναι λίγο παρωχημένες. Νερά. Ρύπανση νερών. Γιατί να μην ασχοληθούμε με τη ρύπανση νερών; Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί ρύπανση νερών και ρύπανση εδαφών. Άμα πεις Εκμετάλλευση, θα σε φτύσουν όλοι. Δε χρηματοδοτείται τίποτα στην εκμετάλλευση. Αλλά μπορείς τις γνώσεις που έχεις από την Εκμετάλλευση, γιατί ξέροντας πώς γίνεται η εκμετάλλευση, πώς επιδράει στο περιβάλλον, τι μέσα μπορεί να ρυπανθούνε, με τις ίδιες γνώσεις, αν αλλάξεις λιγάκι το μάθημα, να ασχοληθείς εκεί.

Κακά τα ψέματα, δείτε τα τελευταία δέκα χρόνια τι γίνεται από άποψη μελετητών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Δεν ξέρω πόσοι συνάδελφοι δουλεύουν εκεί, και καλό είναι ο Σύλλογος να έχει κάποια στοιχεία, αλλά μπορούμε πολύ εύκολα να στραφούμε σε αυτόν τον κλάδο. Σας λέω, πριν από λίγα χρόνια ασχολούνταν και οι δασολόγοι με μελέτες περιβαλλοντικές. Ήταν ο ν.1650, δεν θυμάμαι ποιος ήταν, που τότε οι δασολόγοι, γιατί τα μεταλλεία ήταν σε δασικές περιοχές, επεμβαίνανε και αυτοί με την καφέ αρκούδα και δεν ξέρω εγώ, η μουσμουλιά και δεν ξέρω ποιο άλλο φυτό ήταν εκεί, που είχε επιπτώσεις από τις εκμεταλλεύσεις. Εμείς δεν μπορέσαμε να πάμε, γιατί δεν φαινόταν από το πρόγραμμα σπουδών ότι κάναμε κάτι τέτοιο. Δηλαδή, είναι πολύ σημαντικό αυτό και είναι σημαντικό να ακουστούν οι απόψεις σας και είναι καλό να βλέπουμε και πού πάει η έρευνα απ’ έξω. Γιατί, καλώς ή κακώς, κάποιοι χρηματοδοτούνε την έρευνα και χορεύουμε στο ρυθμό τους. Δηλαδή, εάν πέφτουν λεφτά σε ένα αντικείμενο, σε έναν τομέα, είναι χαζό να μην το ακολουθήσουμε, αφού τις βασικές γνώσεις τις έχουμε.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Δεν ξέρω πόσους μηχανικούς έχει το ΕΚΘΕ. Εδώ μπαίνουμε σε άλλα πράγματα. Ο μηχανικός έχει γενικότερη γνώση και μπορεί να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Να σας πω εγώ ένα παράδειγμα. Η απόρριψη ερυθράς ιλύος στον Κορινθιακό Κόλπο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από έναν βιολόγο, ο οποίος θα ψάξει να βρει εάν το ψάρι που ζει στο βάθος των 200 μέτρων έχει πρόβλημα. Ο μηχανικός όμως που ξέρει την παραγωγική διαδικασία και ξέρει ποια είναι τα επικείμενα συστατικά του βωξίτη, πώς αυτά μπορούν να επιδράσουν στο περιβάλλον, για παράδειγμα, μπορεί να κατανοήσει καλύτερα το πρόβλημα. Τι μπορείς να κάνεις σε αυτό; Μπορείς να βάλεις κάποια μαθήματα σημαντικά, τα ίδια μαθήματα, αλλά με αλλαγή τίτλου. Στην Γερμανία αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βγάζει καινούργια ντιρεκτίβα για όλα τα απόβλητα.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Είναι και τα συστατικά του πετρώματος ή του μεταλλεύματος, τα οποία είναι επικίνδυνα και τα οποία δεν εκμεταλλεύονται. Δε συζητάμε τι να κάνει μόνο το απόρριμμα. Υπάρχουν χίλια πράγματα τι να το κάνει το απόρριμμα, αλλά μπορεί ο μηχανικός να επέμβει στην παραγωγική διαδικασία, εκεί που μπορεί να βάλει τις γνώσεις του, γιατί ξέρει να σχεδιάζει το κύκλωμα, ώστε να μην παράγει τέτοιου είδους απόβλητο. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα μειονέκτημα ως προς κάποιους άλλους κλάδους.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εγώ μιλάω αυτή τη στιγμή για προοπτικές απασχόλησης. Δηλαδή, το να έχεις κάποια μαθήματα τα οποία να μπορείς να πεις σε κάποιον ότι τα κάνεις τα μαθήματα αυτά και ότι έχεις ασχοληθεί, σου ανοίγονται καινούργιες κατευθύνσεις.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Από την άλλη μεριά, να συνεχίσω να πω δύο τρία πραγματάκια. Το πρόγραμμα σπουδών είναι σημαντικό από την άποψη ότι, δε λέω για σήμερα, αλλά σε πέντε χρόνια, όταν ξέρει η αγορά εργασίας τι διδάσκεσαι, εγώ έχω παραδείγματα πολλών συναδέλφων. Να σας πω συγκεκριμένα. Στη LARCO, στους βωξίτες στην Ιτέα, όταν θέλουν να πάρουν ένα μηχανικό με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε «Έχεις κανένα καλό φοιτητή;». Γιατί ξέρουν ότι στους μεταλλειολόγους, ας πούμε, γίνονται κάποια μαθήματα. Από αυτή την άποψη. Ότι εάν δεν γίνονται κάποια μαθήματα τα οποία είναι νέες τεχνολογίες ή μαθήματα που θέλει η αγορά εργασίας, γνώσεις που δεν έχει η αγορά εργασίας, δεν θα σε πάρουν τηλέφωνο. Αν μάθουν όμως ότι οι ΜΗΧ.Ο.Π. κάνουν τέτοια μαθήματα, θα ζητάνε στην επόμενη προκήρυξη. Γιατί πολλές προκηρύξεις, κακά τα ψέματα, βγαίνουν στην εφημερίδα όταν δεν καλυφθούνε μέσω των γνωριμιών που έχει κάποιος. Γιατί προτιμάει ο μηχανικός της εταιρίας να πει «Ξέρει ο Κομνίτσας το Σπύρο. Άρα, αν πει ο Κώστας ότι ο Σπύρος είναι καλός, θα τον πάρω». Στην εφημερίδα βγαίνουν όταν δεν βρουν κανέναν, οπότε βγάζουν μία προκήρυξη. Αλλά το πρόγραμμα σπουδών είναι βασικό, γιατί σε δύο-τρία, πέντε χρόνια θα αποδείξεις στην αγορά εργασίας ότι αυτοί οι άνθρωποι εκεί κάνουν κάποια πράγματα τα οποία θα τους είναι χρήσιμα. Αν το πρόγραμμα σπουδών μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό, έχουμε χάσει από χέρι. Δηλαδή, από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Θα παλέψουμε με βάση το πρόγραμμα σπουδών, γι αυτό και αυτό πρέπει να αλλάζει και δυστυχώς πρέπει να αλλάζει ή ευτυχώς πρέπει να αλλάζει. Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας κι εμείς, από την δικιά μας τη μεριά, ότι πρέπει να ανανεώνεται.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Μηχανικός Ορυκτών Πόρων):

Το πρόγραμμα σπουδών, κατά την γνώμη μου, ναι μεν είναι η βάση, το θεμέλιο, αλλά από κει και πέρα αν κοιτάξουμε ρεαλιστικά τα πράγματα, δεν είναι καμία προϋπόθεση και κανένα κριτήριο, όχι καμία, δεν είναι αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσεις επαγγελματικά. Ένα πτυχίο είναι τίποτα.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Κι όμως, είναι αναγκαίο για να προχωρήσεις επαγγελματικά. Γιατί αν σε πάρει και σου πει «Αυτό το πράγμα το ξέρεις;». Αν του πεις ότι το έχεις παρακολουθήσει στη σχολή, ο άλλος το εκτιμάει. Διαφορετικά, σου λέει «Εντάξει. Άστο».

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Μπορώ να σας πω κάτι; Αν πάει κάποιος στη LARCO και βγει ένας από τους μεταλλειολόγους και του πει «Τι ξέρεις από καμίνια;»

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Το φτιάχνει. Δεν έχεις άδικο. Αλλά αυτό συνήθως γίνεται στην Αγγλία, που η εκπαίδευση είναι τρία χρόνια. Εδώ στην Ελλάδα καμία εταιρία δεν επενδύει σε μηχανικούς. Όχι καμία. Ελάχιστες εταιρίες επενδύουν σε μηχανικούς. Λένε «Θα πάρω κάποιον να τον φτιάξω». Γιατί η εταιρία φοβάται ότι μετά από δύο-τρία χρόνια και ειδικά αν είναι και στην επαρχία θα σηκωθεί να φύγει και η εταιρία θα έχει επενδύσει δύο-τρία χρόνια και δεν θα έχει κανέναν μετά. Θα πρέπει να ξαναπάρει καινούργιο πάλι. Θέλει να πάρει κάποιον που ξέρει κάτι.

Σας λέω, εγώ έχω προσωπικά παραδείγματα, τα οποία δείχνουνε ότι επειδή υπάρχει και η πίεση από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε θέματα περιβάλλοντος, σε θέματα νέων τεχνολογιών, θέλουν οι εταιρίες κάποιους ανθρώπους οι οποίοι να μπορούν να τους ανοίξουν τα μάτια ή να τους πουν τι γίνεται. Δηλαδή, υπάρχουν εταιρίες αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που έχουν γραφεία στις Βρυξέλλες που στέλνουν μηχανικούς να παρακολουθήσουν θέματα σχετικά με το περιβάλλον. Γιατί η περιβαλλοντική νομοθεσία σε πέντε χρόνια θα είναι πάρα πολύ αυστηρή. Είναι αστείο να μην ακολουθήσουμε κι εμείς μία τέτοια κατεύθυνση για να είμαστε μέσα στο παιχνίδι.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Μηχανικός Ορυκτών Πόρων):

Όμως είναι και η ποιότητα.

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Βέβαια είναι και η ποιότητα. Απλώς λέω για το περιβάλλον, γιατί στην ποιότητα ίσως παίζουν και οι μηχανολόγοι και πολύ περισσότερες ειδικότητες, ας πούμε. Και οι χημικοί μηχανικοί.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Θέλει να προσθέσει κάποιος άλλος κάτι;

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Απλώς εγώ θα ήθελα το τελευταίο, γιατί ίσως να θέλουμε να φύγουμε κιόλας. Μπορείτε να είστε σε επαφή. Ο Σπύρος έχει διευθύνσεις, τηλέφωνα κλπ. Κι εγώ ό,τι θέλετε είμαι στην διάθεσή σας. Εμείς τουλάχιστον θα βοηθήσουμε ή προσπαθούμε τέλος πάντων όσο μπορούμε και ό,τι προτάσεις είναι ευπρόσδεκτες.

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εγώ είμαι από τον Φεβρουάριο κάτω. Δεν έχω πολύ καιρό. Έκανα κάποια μαθήματα, γέμιζα τρύπες από δω κι από κει. Κάνω κάποια διαχείριση στερεών υγρών αποβλήτων και τώρα θα κάνω Μεταλλουργία και Περιβάλλον. Έκανα κάποιες προτάσεις που δεν περάσανε.

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Στερεά απόβλητα που μπορεί να βγαίνουν από κάποιες διαδικασίες. Από ιλύς εμπλουτισμού, τεχνικές απόθεσης, πρόληψη ρύπανση υπογείων νερών, εδαφών, στερεά απόβλητα, σκουριές μεταλλουργιών, η ερυθρά ιλύς, η οποία είναι κάτι ενδιάμεσο, αέρια ρύπανση. Η LARCO πήρε κάποιον συνάδελφο μεταλλειολόγο, ο οποίος έκανε διδακτορικό μαζί μου στο Μετσόβειο και τον πήρε για έργα ρύπανσης και επεξεργασία υγρών αποβλήτων. Είναι αστείο να μην μπορούμε να καλύψουμε αυτό το αντικείμενο. Γιατί να μην μπορούμε; Είναι ένα μάθημα. Το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. αυτή τη στιγμή βγάζει συνεχώς αποφάσεις και του ζητάει μετρήσεις ανά τρίμηνο ποιότητας αερίων αποβλήτων.

Στο εξωτερικό που ξέρω πολύ καλά τι γίνεται οι εταιρίες τι κάνουνε για να εφαρμόσουν ένα περιβαλλοντικό σύστημα; Ξεκινάνε από την εξής σκέψη: πόσα πρόστιμα θα πληρώσω τα επόμενα πέντε χρόνια εάν δεν αλλάξω τα αντιρρυπαντικά μου συστήματα; Τόσα. Είναι θέματα τι συστήματα θα εφαρμόσει για να μην πληρώσει τα πρόστιμα. Αν εφαρμόσει τέτοια συστήματα πόσα πρόστιμα δεν θα πληρώσει; Άρα λοιπόν, προφανώς θα πάρουν κάποιον μηχανικό ο οποίος να έχει ασχοληθεί με κάποια αντιρρυπαντική τεχνολογία. Για τα αέρια απόβλητα τι θα κάνεις; Έχεις θειάφι. Θα βρεις κάτι να ελαττώσεις το θειάφι του διοξειδίου του θείου στα αέρια απόβλητα. Ή έχεις, ας πούμε, θα βάλεις σπλιντρίδες να κάνεις γύψο. Δηλαδή, αυτά τα πράγματα γιατί να τα κάνει χημικός μηχανικός και να μην τα κάνουμε εμείς; Που όλα αυτά τα απόβλητα είναι παράγωγα των πρώτων υλών που χρησιμοποιούμε εμείς που είμαστε οι πιο ειδικοί.

Δηλαδή, βλέπω ότι έχουμε πολλές δυνατότητες προς τα έξω και δεν τις αξιοποιούμε. Το πρόγραμμα σπουδών ίσως να μη λέει πολλά πράγματα αλλά δίνει στους απ’ έξω ότι είμαστε μέσα στις κατευθύνσεις που μπορούμε να ασχοληθούμε. Δηλαδή, κάπου σου δίνει μία κατεύθυνση. Κάπου θα πρέπει να δείξεις και στον άλλον. Γιατί η αναγνώριση, όπως λέγατε, έχετε δίκιο. Εγώ τελείωσα το ’83 και η σχολή ήταν καινούργια τότε. Ήταν παράρτημα των Μεταλλειολόγων και των Χημικών Μηχανικών. Σε είκοσι χρόνια σίγουρα θα είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αναγνωρισιμότητα. Θέλω να πω ότι γενικά αυτό παίρνει χρόνο. Ό,τι και να κάνεις παίρνει χρόνο. Βλέπετε αυτή τη στιγμή υπάρχουν προβλήματα ανεργίας γιατρών. Πριν από είκοσι χρόνια δεν το σκεφτόταν κανείς. Οι μηχανικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι πολύ άσχημα αμειβόμενοι. Γιατί οι εταιρίες παίρνουνε τέσσερις-πέντε που είναι πάρα πολύ καλοί και οι υπόλοιποι τους έχουν και κάνουν χαμαλοδουλειά. Ξέρω και μηχανικούς τοπογράφους που κάνουν ψηφιοποίηση σε κάποιες εταιρίες και αμείβονται με 800 ΕΥΡΩ το μήνα για να κάνουν ψηφιοποίηση. Σε πολλές εταιρίες την κάνουν οι φοιτητές. Δηλαδή, είναι κάποια πράγματα τα οποία όλοι τα ξέρουμε πώς δουλεύουνε και πώς γίνονται.

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Πριν τελειώσουμε, μήπως θέλει κάποιος άλλος συνάδελφος να πει τίποτα;

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Θα είναι προς τη Μέση Ανατολή τα έργα τώρα, όπως είχε γίνει την δεκαετία του ’70, που είχαν ανοιχτεί δικές μας εταιρίες προς Μέση Ανατολή, Σαουδική Αραβία κλπ. Και τώρα κάτι αντίστοιχο θα γίνει.

Κος ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

35-40 χρονών δεν μπορεί να φύγει κανένας. Αλλά από τους καινούργιους οι περισσότεροι μπορούν να φύγουν.

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εγώ να σας πω περιπτώσεις. Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουνα Βρυξέλλες αξιολογητής. Από τα 12 άτομα που ήταν στην Επιτροπή, οι 6 ζούσαν σε άλλη χώρα. Δηλαδή, Ολλανδός που ζει στην Ιταλία, Ρώσος που ζει στη Σουηδία, Σουηδός που ζει στην Ολλανδία. Αυτές οι χώρες είναι ίσως πιο κοντά και μπορούν να μετακινούνται εύκολα. Η σύγκλιση έρχεται πάντα τελευταία. Και όχι από άποψη αποδοτικότητας, αλλά από άποψη εργασίας. Κι εμείς στο Πολυτεχνείο που έχουμε κάποιον μεταπτυχιακό, του δίνουμε 1.000 ΕΥΡΩ το μήνα, κάνει την ίδια και καλύτερη δουλειά με κάποιον –να σας πω μια ακραία περίπτωση- Δανό, ο οποίος χρεώνεται μεταπτυχιακός με 5.000 ΕΥΡΩ το μήνα.

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές. Είναι παραδείγματα συναδέλφων που έχουν πάρα πολύ καλές σχέσεις με ανθρώπους που κάνανε μαζί διπλωματική, που γνωριστήκανε καλύτερα. Είναι κάτι που δεν το κάνει κανείς για να τελειώσει ή για να βγάλει κάποιον. Και σας λέω εγώ δεν έχω κάτω μεγάλη ιστορία, αλλά εδώ τουλάχιστον έχω βολέψει σε δουλειές πάρα πολλά άτομα. Γιατί θέλεις να κάνεις κάτι. Είναι χαρά να ξέρεις ότι θα παίρνεις τηλέφωνο και να λες ή να σε παίρνει τηλέφωνο και να σου λέει ότι είναι καλά και ευχαριστώ.

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ (Αν. Καθ. Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης):

Εμένα δεν με επηρεάζει. Εγώ σα είπα και θα τα πω και κάτω στην επόμενη συνέλευση. Αλλά αν το πάρουμε έτσι όμως, δηλαδή προτιμώ να με βρίζουν δέκα αλλά να λέω την θέση μου, παρά να λέμε «Εντάξει, δεν αλλάζει τίποτα. Δεν βαριέσαι».

Διάλογοι μακριά από το μικρόφωνο

Κος ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ (Πρόεδρος  Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων):

Καλώς. Εδώ τελειώνει η συνάντησή μας. Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας.

 

 

Ώρα λήξης: 20:00΄