ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

 

 

 

 

ΘΕΜΑ: «Παιδεία και η άσκηση επαγγέλματος του Μηχανικού Παραγωγής και Διοίκησης προς το Δημόσιο όφελος».

 

 

 

 

Τρίτη 24 Ιουνίου 2003.

 

 

 

Συντονιστής: Παπαδόπουλος Ι.

 

 

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Με βάση το πρόγραμμα το οποίο μας έχει δοθεί, θα έχουμε, κατ’ αρχήν, μια συζήτηση για την άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού παραγωγής και διοίκησης προς δημόσιο όφελος. Θα ξεκινήσουμε με τον Γιάννη τον Νικολό, ή μάλλον όχι με τον κύριο...

Κος          :

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Με τον Γιάννη τον Νικολό που είναι λέκτορας του Πολυτεχνείου Κρήτης και εκπρόσωπος του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Κος ΝΙΚΟΛΟΣ:

Γεια σας από το Πολυτεχνείο Κρήτης. Θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρουσίαση του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, από την οποία θα βγουν και κάποια συμπεράσματα όσο αφορά την ενασχόληση των αποφοίτων του τμήματος.

        Κατ’ αρχήν το Πολυτεχνείο Κρήτης ιδρύεται στα Χανιά το ΄77 και το πρώτο τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης ξεκινάει την λειτουργία του στο Πολυτεχνείο τον Σεπτέμβριο του ΄84, οπότε μπαίνουν και οι πρώτοι φοιτητές.

        Το Πολυτεχνείο υποδιαιρείται σε τρεις τομείς, μάλλον το Τμήματα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, τον Τομέα Συστημάτων Παραγωγής με οκτώ μέλη ΔΕΠ, τον Τομέα Επιστήμης Αποφάσεων με πέντε μέλη ΔΕΠ και τον Τομέα Οργάνωσης και Διοίκησης με έξι μέλη ΔΕΠ.

        Αυτή είναι η παρούσα κατάσταση η οποία, όμως, αλλάζει σιγά-σιγά καθώς έχουν προκηρυχθεί κάποιες θέσεις και οι οποίες πρόκειται να καλυφθούν σύντομα.

        Κάποιες γενικές πληροφορίες για το τμήμα. Το ακαδημαϊκό έτος 2001-2002, σε όλα τα έτη των σπουδών φοιτούσαν 644 προπτυχιακοί φοιτητές. Επίσης, στο μεταπτυχιακό τμήμα φοιτούσαν το ίδιο ακαδημαϊκό έτος 117 μεταπτυχιακοί φοιτητές, ενώ το ίδιο έτος υπήρχαν και επτά υποψήφιοι διδάκτορες σε όλους τους τομείς.

        Μέχρι στις 26-11-2002 είχαν αποφοιτήσει 714 φοιτητές, ενώ μέχρι το ίδιο διάστημα είχαν αποφοιτήσει 180 μεταπτυχιακοί φοιτητές. Έχουν δοθεί 22 διδακτορικά διπλώματα, ενώ από τους αποφοίτους του τμήματος, 524 άτομα είναι μέλη του ΤΕΕ.

        Ο τομέας συστημάτων παραγωγής έχει τα ακόλουθα εργαστήρια. Το εργαστήριο βιομηχανικής παραγωγής, με την βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, δηλαδή το CAM, το εργαστήριο ευφυών συστημάτων και ρομποτικής, το εργαστήριο ελέγχου βιομηχανικών συστημάτων, το εργαστήριο σχεδιασμού με ηλεκτρονικό υπολογιστή, το CAD και το εργαστήριο τεχνολογίας και διαχείρισης περιβάλλοντος.

        Ο τομέας επιστήμης των αποφάσεων έχει το εργαστήριο δυναμικών συστημάτων και προσομοίωσης και το εργαστήριο σχεδιασμού και ανάπτυξης συστημάτων διαχείρισης αποφάσεων.

        Τέλος, ο τομέας οργάνωσης και διοίκησης διαθέτει το εργαστήριο ανάλυσης δεδομένων και πρόβλεψης, το εργαστήριο ασφάλειας της εργασίας και νοητικής εργονομίας, το εργαστήριο διοικητικών συστημάτων και το εργαστήριο συστημάτων χρηματοοικονομικής διοίκησης.

        Εκτός από τα εργαστήρια των τριών τομέων υπάρχει και το διατμηματικό εργαστήριο εργαλειομηχανών, ενώ το έργο του τμήματος υποστηρίζει η αίθουσα σχεδιαστηρίων, η οποία χρησιμοποιείται για την διδασκαλία του σχεδίου με συμβατικό τρόπο ή με χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και το κέντρο γλωσσικών ερευνών και πόρων.

        Ποιοι είναι οι γενικοί στόχοι των σπουδών του τμήματος; Κατ’ αρχήν οι φοιτητές του τμήματος αποκτούν ένα καλό υπόβαθρο βασικών επιστημονικών γνώσεων, όπως μαθηματικά, φυσική, μηχανική και χημεία, κάτι το οποίο είναι κοινό σε όλα τα τμήματα των Πολυτεχνείων της χώρας.

        Καλλιεργείται η σε βάθος κατανόηση των τεχνολογιών που συνδέονται με τις σπουδές του μηχανικού παραγωγής και διοίκησης, συνδυάζοντας θεωρητικές γνώσεις, πρακτική εμπειρία, η οποία αποκτάται μέσα από εργαστηριακές ασκήσεις, εργασίες και εκπαιδευτικές επισκέψεις.

        Οι φοιτητές μας εκπαιδεύονται στο να αντλούν και να συνδυάζουν πληροφορίες και γνώσεις από διαφορετικές πηγές, ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσουν την επιστημονική τους και τεχνολογική τους καλλιέργεια και μετά την αποφοίτηση.

        Αναπτύσσεται η ικανότητά τους να εκπονούν σύνθετες εργασίες  σε αντικείμενα των σπουδών τους, το οποίο περιλαμβάνει ανάλυση του προβλήματος σε επιμέρους  υποπροβλήματα, την βιβλιογραφική έρευνα, την συνεργασία μεταξύ φοιτητών, τον επιμερισμό και προγραμματισμό της εργασίας, τον συνδυασμό γνώσεων από διαφορετικές επιστημονικές περιοχές και την επιτυχή εφαρμογή τους στο υπό μελέτη πρόβλημα και τέλος, την υποστήριξη και δικαιολόγηση των επιλογών τους.

        Τέλος, προετοιμάζονται να εφαρμόσουν τις γνώσεις τους σε πραγματικό εργασιακό περιβάλλον, μαθαίνοντας να εργάζονται υπό χρονική πίεση, να συνεργάζονται με συναδέλφους τους σε κοινούς στόχους, καθώς και να παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους αιτιολογώντας τις επιλογές τους.

        Ποιοι είναι τώρα οι ειδικοί στόχοι των σπουδών στο τμήμα;

        Υπάρχει μια ολιστική προσέγγιση της παραγωγικής διαδικασίας, η οποία εξασφαλίζει ένα τεχνολογικά, οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά αποδεκτό τρόπο εφαρμογής της.

        Επίσης, στόχος είναι η αποτελεσματική εφαρμογή συστηματικών τρόπων βελτίωσης της παραγωγικότητας. Η απόκτηση ευχέρειας στην αντιμετώπιση τόσο τεχνολογικών όσο και διοικητικών και οργανωτικών προβλημάτων.

        Τέλος, συνδυασμός βασικών γνώσεων από θετικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, με γνώση συστημάτων παραγωγής, επιχειρησιακής έρευνας, πληροφοριακών συστημάτων, εφαρμοσμένης οικονομικής και διοικητικών επιστημών.

        Ας μπούμε λιγάκι τώρα στην δομή του προγράμματος σπουδών.

        Για να πάρει ένας φοιτητής του τμήματος πτυχίο, θα πρέπει να έχει παρακολουθήσει επιτυχώς εξήντα ένα υποχρεωτικά μαθήματα συν την διπλωματική εργασία.

        Τα μαθήματα τα οποία προσφέρονται από το τμήμα μπορούν να χωριστούν στους ακόλουθους τομείς. Κατ’ αρχήν υπάρχουν 22 μαθήματα γενικών γνώσεων, που παρέχονται από το γενικό τμήμα, 23 μαθήματα του τομέα συστημάτων παραγωγής, 11 μαθήματα του τομέα επιχειρησιακής έρευνας και 18 μαθήματα του τομέα οργάνωσης και διοίκησης.

        Το άθροισμά τους προφανώς είναι μεγαλύτερο από το 61, γιατί κάποια μαθήματα από αυτά είναι μαθήματα επιλογής.

        Από αυτά τα μαθήματα, 13 είναι καθαρά μαθήματα μηχανολόγου μηχανικού. Όχι, μηχανολόγου μηχανικού παραγωγής, αλλά μαθήματα τα οποία αναφέρονται στους αντίστοιχους τομείς του ενεργειακού μηχανολόγου μηχανικού και του μηχανολόγου μηχανικού του κατασκευαστή. Επίσης, υπάρχουν 8 μαθήματα ηλεκτρολόγου μηχανικού.

        Τώρα, ένας από τους κυριότερους στόχους των σπουδών στο τμήμα είναι η σύνδεση των σπουδών με την παραγωγή. Αυτό ήταν ένας από τους αρχικούς στόχους από την δημιουργία του τμήματος. Πως επιτυγχάνεται; Επιτυγχάνεται με εργασία φοιτητών σε εταιρείες πάντα την καλοκαιρινή περίοδο, κάτι που είναι θεσμοθετημένο στα πλαίσια του ΕΤΑΕΚ, μέσω της εργασίας των φοιτητών στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας, μέσω της συμμετοχής των εργαστηρίων του τμήματος σε κοινά ερευνητικά προγράμματα με εταιρείες, μέσω της παροχής εκπαιδευτικού έργου από έμπειρα στελέχη εταιρειών υπό μορφή σεμιναρίων ή διδασκαλίας στα πλαίσια του ΠΔ407/80 και τέλος μέσω της λειτουργίας του γραφείου διασύνδεσης και σταδιοδρομίας του Πολυτεχνείου Κρήτης.

        Το μεγάλο ατού του τμήματος είναι ότι παρέχει πολύ μεγάλη γκάμα όσο αφορά τους τομείς που μπορούν να απασχοληθούν οι απόφοιτοι του τμήματος.

Παραθέτω κάποιους από αυτούς τους τομείς, όπου οι απόφοιτοι του τμήματος εργάζονται αυτή την στιγμή.

        Σχεδιασμός και διοίκηση συστημάτων και εγκαταστάσεων παραγωγής. Σχεδιασμός ρομποτικών εγκαταστάσεων και οχημάτων. Σχεδιασμός με χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και ταχεία ανάπτυξη πρωτοτύπων. Μελέτη ενεργειακών συστημάτων. Προγραμματισμός απαιτήσεων υλικών. Εφοδιαστική και δυναμική κατανομή πόρων. Διοίκηση και χρονικός προγραμματισμός έργων. Ανάπτυξη και διοίκηση πληροφοριακών συστημάτων. Οργάνωση συστημάτων παραγωγής. Υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας. Οργάνωση συστημάτων και διεργασιών ελέγχου ποιότητας. Χρηματοοικονομική διοίκηση και αξιολόγηση επενδυτικών σχεδίων. Μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Μελέτη συμπεριφοράς καταναλωτών. Ανάπτυξη εφαρμογών ηλεκτρονικού εμπορίου. Επιχειρησιακή έρευνα και πολυκριτήρια ανάλυση αποφάσεων.

        Στα σχέδια του τμήματος είναι να επεκτείνει τις δραστηριότητες τους στους ακόλουθους τομείς. Στην περιβαλλοντολογικά φιλική παραγωγή, σε ηλεκτρικά δίκτυα και ηλεκτρονική, σε τεχνολογία υλικών. Στους δύο τελευταίους τομείς ήδη έχουν γίνει προκηρύξεις θέσεων. Η δε θέση για τα ηλεκτρονικά δίκτυα και την ηλεκτρονική έχει ήδη καταληφθεί.

        Κάποια γενικά συμπεράσματα όσο αφορά την λειτουργία του τμήματος και τον προσανατολισμό του. Κατ’ αρχήν όπως φαίνεται και από το πρόγραμμα σπουδών, αλλά και από τα αντικείμενα στα οποία απασχολούνται οι απόφοιτοι του τμήματος, το τμήμα μηχανικών παραγωγής και διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης προσφέρει ένα σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών, το οποίο είναι προσανατολισμένο στις ανάγκες της κοινωνίας.

Συνδυάζει ευρύτητα γνώσεων από διαφορετικούς τομείς, συστήματα παραγωγής επιχειρησιακή έρευνα, διοίκηση, πληροφοριακά συστήματα, εφαρμοσμένη οικονομική, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα ισχυρό υπόβαθρο σε γνώσεις μηχανολόγου και ηλεκτρολόγου μηχανικού.

Το παρεχόμενο εύρος γνώσεων κρίνεται απαραίτητο για την σωστή προσαρμογή των αποφοίτων στην ελληνική αγορά εργασίας. Η ελληνική αγορά εργασίας είναι αρκετά ιδιότυπη. Αν έχεις τρομερά μεγάλη ειδίκευση δεν μπορείς να επιβιώσεις. Αυτό το οποίο προσφέρει το τμήματα μηχανικών παραγωγής και διοίκησης είναι η μεγάλη ποικιλία των μαθημάτων και των γνώσεων, οι οποίες δίνουν στους αποφοίτους του τμήματος την δυνατότητα να εργαστούν σε πολλές διαφορετικές εργασίες και να επιβιώσουν σε εντελώς απομακρυσμένα μεταξύ τους αντικείμενα.

Όπως λέω και στην συνέχεια η ευρύτητα των προσφερομένων πεδίων είναι το ισχυρό σημείο των αποφοίτων του τμήματος, όπως αποδεικνύεται από την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Πρακτικά οι απόφοιτοι του τμήματος δεν γνωρίζουν ανεργία. Μέσα στους έξι πρώτους μήνες από την αποφοίτησή τους, έχουν βρει δουλειά και μάλιστα, δουλειά σχετική με το αντικείμενο το οποίο έχουν σπουδάσει.

Ως παράδειγμα της ευρύτητας των προσφερομένων επιλογών, είναι ότι απόφοιτοι του τμήματος εργάζονται από το Χρηματιστήριο έως την σχεδίαση τμημάτων αρμάτων μάχης ή τον προγραμματισμό εργαλειομηχανών ….

Σε καμία περίπτωση το προσφερόμενο πρόγραμμα σπουδών δεν μπορεί να συμπιεστεί σε τριετή κύκλο σπουδών, γιατί αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα έχανε το τμήμα και οι απόφοιτοί του το μεγάλο τους ατού, δηλαδή της ποικιλίας των μαθημάτων που παρακολουθούν και της μεγάλης τους δυνατότητας να απορροφηθούμε στην αγορά εργασίας.

Σε αντίστοιχη περίπτωση, αν δηλαδή γινόταν τριετής ο κύκλος σπουδών των μηχανικών παραγωγής και διοίκησης, η αναγκαστική  υπερειδίκευση των φοιτητών θα οδηγούσε σε αποδυνάμωση των ικανοτήτων τους και της θέσης τους στην αγορά εργασίας.

Ευχαριστώ πάρα πολύ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Ο Γρηγόρης ο Σκαληστήρας, που είναι ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης θα μας πει τις σκέψεις και τις θέσεις του Συλλόγου για το θέμα αυτό του επαγγέλματος του μηχανικού παραγωγής και διοίκησης.

Κος ΣΚΑΛΗΣΤΗΡΑΣ:

Συνεχίζοντας από την παρουσίαση από τον κύριο Νικολό των θετικών σημείων του προγράμματος σπουδών των μηχανικών παραγωγής και διοίκησης, ο απόφοιτος μηχανικός παραγωγής και διοίκησης στην αγορά εργασίας ξεκινάει αντιμετωπίζοντας σημαντικά προβλήματα. Το κυριότερα από τα προβλήματα αυτά είναι η απουσία κατοχυρωμένων επαγγελματιών δικαιωμάτων στην αγορά εργασίας.

        Το πρόβλημα πηγάζει, διότι ενώ είναι μια καινούργια ειδικότητα και έχει προσφέρει πολλά στην παραγωγική διαδικασία, όπως έχει αποδειχθεί και αποδεχθεί από πάρα πολύ κόσμο της αγοράς, εν τούτοις η συνεχή άρνηση του Τ.Ε.Ε. να δώσει τα δικαιώματα που αναλογούν στον μηχανικό παραγωγής δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην δουλειά του.

        Το Τ.Ε.Ε. όπως γνωρίζουμε διακατέχεται από το Βασιλικό Διάταγμα του ΄50 και από τον Ν6422/34, καθιστώντας αδύνατη την οποιαδήποτε προσαρμογή των μηχανικών, των σύγχρονων μηχανικών στα επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία έχουν θεσπιστεί προ πενήντα ετών.

        Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα, διότι είναι αν μη τι άλλο απαράδεκτο ένας μηχανικός παραγωγής ο οποίος δουλεύει σε βιομηχανία να μην μπορεί να υπογράψει την παραγωγική διαδικασία και να χρειάζεται να απευθυνθεί σε κάποιον μηχανολόγο, ενώ είναι η φύση της δουλειάς του.

        Τέτοια προβλήματα έχουμε συναντήσει πάρα πολλά. Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στην θετική εισήγηση της επιστημονικής επιτροπής των μηχανολόγων. Βρισκόμαστε επίσης στην θετική εισήγηση της επιστημονικής επιτροπής του Τ.Ε.Ε., αλλά δεν έχουμε ακόμα λάβει την θετική απόφαση από την Διοικούσα Επιτροπή του Τ.Ε.Ε..

        Αυτό δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στους μηχανικούς παραγωγής και διοίκησης και νομίζω είναι παράτυπο και θα πρέπει επιτέλους να δοθεί μια λύση.

        Εμείς προσβλέπουμε σύντομα στην επίλυση του συγκεκριμένου θέματος και υποθέτουμε ότι εφ’ όσον ο μηχανικός παραγωγής και διοίκησης αποκτήσει και στον τεχνικό κόσμο τα δικαιώματα και την δυνατότητα υπογραφής των πραγμάτων τα οποία του αξίζουν και θα πρέπει να έχει για να μπορεί να κάνει ολοκληρωμένα την δουλειά του, σε συνδυασμό με τις απόψεις του προγράμματος σπουδών που προσφέρει, που είπε πριν ο κύριος Νικολός, νομίζω ότι ο μηχανικός παραγωγής και διοίκησης θα είναι μια από τις πιο καλές ειδικότητες που εμφανίζονται στην αγορά εργασίας.

        Να σημειώσω ότι ανεργία δεν συναντάται στον μηχανικό παραγωγής και διοίκησης ακόμα, αλλά θα πρέπει, επιτέλους, να λυθεί το τεράστιο πρόβλημα που έχει να κάνει με τα επαγγελματικά δικαιώματα και στο οποίο θα πρέπει να προστρέξουμε και να βοηθήσουμε όλοι, μα κυρίως η Διοικούσα Επιτροπή.

Έχουμε μπροστά μας και τον Γιάννη τον Παπαδόπουλο μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Τ.Ε.Ε., ο οποίος  είναι ένας από τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν κατανοήσει και μας βοηθάνε πάρα πολύ και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό και ελπίζουμε να μην είναι μακριά η στιγμή που θα δοθεί ένα τέλος σε αυτό το θέμα, διότι αν μη τι άλλο,  είναι και παράλογο το γεγονός ότι με το ίδιο πρόγραμμα σπουδών κάποιοι να έχουν δικαιώματα και κάποιοι να μην έχουν, ενώ αν το όνομα του μηχανικού παραγωγής και διοίκησης ήταν διαφορετικό, μηχανολόγος μηχανικός ή ηλεκτρολόγος μηχανικός ή οτιδήποτε ήταν και αυτό, θα είχε τα δικαιώματα, ενώ αυτή την στιγμή δεν τα έχει.

        Έτσι είναι ένα από τα παράλογα του συστήματος, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί αυτή την στιγμή να μπορούμε να μιλάμε για δικαιώματα των μηχανικών με βάση Βασιλικό Διάταγμα ή με βάση νόμο του ΄34.

        Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορεί ο μηχανικός παραγωγής να περιμένει πότε θα λυθεί το πρόβλημα για όλους τους μηχανικούς, για να βρει και αυτός την λύση του. Γι’ αυτό επιμένουμε έτσι όλοι από τον Σύλλογο ομόφωνα, ότι θα πρέπει να δοθεί μια λύση σε αυτό το θέμα. Και είναι το μόνο πιστεύω που μας ταλαντεύει.

        Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι έχει αναγνωρίσει η αγορά ότι ο μηχανικός παραγωγής έχει προσφέρει πάρα πολλά στην αγορά εργασίας, τόσο στον τομέα της ειδίκευσής τους που είναι ο τομέας παραγωγής, όσο και σε ευρύτερους τομείς, συνδυάζοντας σκέψεις και λύνοντας τεχνολογικά και διοικητικά προβλήματα, όπως αναφέρθηκε και πριν.

        Σας ευχαριστώ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Ο κύριος Μαρμαράς εκπρόσωπος του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και να αναπληρωτής καθηγητής στον τομέα Βιομηχανικής Διοίκησης και Επιχειρησιακής Έρευνας θα κάνει την εισήγηση από την πλευρά του τομέα και του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ.

Κος ΜΑΡΜΑΡΑΣ:

Κατ’ αρχήν να πω, ότι ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει ο κύριος Παππάς, αλλά κάτι του έτυχε και δεν μπορεί να έρθει, οπότε ήρθα εγώ. Δεν έχω κανένα θεσμικό ρόλο, κυρίως να εκπροσωπώ κάποιους.  Απλά, κάποιες απόψεις θα καταθέσω, παρόλο ότι εγώ βρίσκομαι σε μια αρκετά περίεργη θέση, με την έννοια ότι ξέρω πολύ καλά το τμήμα των μηχανικών παραγωγής και διοίκησης, γιατί από εκεί ξεκίνησα την καριέρα μου και είχα και την τύχη να είμαι και στα πρώτα του βήματα, άρα πέρα του ότι ξέρω την δουλειά που γίνεται εκεί και τους στόχους που προσπαθεί να υλοποιήσει και επομένως ότι πραγματικά είναι μια ειδικότητα μηχανικού που είναι πάρα πολύ σύγχρονη απαντά σε πραγματικά προβλήματα σύγχρονα της κοινωνίας μας, πέρα, λοιπόν, από αυτή την ορθολογικά θετική άποψη που έχω για το τμήμα αυτό, έχω και ένα συναισθηματικό δέσιμο με αυτό το τμήμα και το αγαπάω πολύ.

        Βέβαια, για να τοποθετηθώ στο θέμα των δικαιωμάτων γι’ αυτούς τους δύο λόγους ποτέ δεν θα συμφωνούσα με τον οποιοδήποτε περιορισμό που μπορεί να θέτει κάποια απόφαση ή κάποια έλλειψη απόφασης περί επαγγελματικών δικαιωμάτων.

        Από την άλλη μεριά βέβαια, αν έρθω στο τμήμα που είμαι τώρα, των μηχανολόγων, εκεί υπάρχει και από χρόνια υπήρχε η ειδικότητα του μηχανικού παραγωγής. Δεν θα πω πολλά γι’ αυτήν, γιατί ούτως ή άλλως η φιλοσοφία είναι η ίδια και εγώ πάντα έλεγα, επειδή ήξερα και τα δυο τμήματα, επειδή έχω βγάλει το εδώ Πολυτεχνείο, τους μηχανολόγους με τον κύκλο σπουδών παραγωγής, συγκρίνοντας τα δύο πτυχία του μηχανικού παραγωγής και δη της Κρήτης και του μηχανολόγου-μηχανικού παραγωγής εδώ του Μετσοβείου, πάντα έλεγα και έβλεπα ότι δεν υπάρχουν πολλές διαφορές στο επίπεδο των γνώσεων που παίρνουν. Ήταν περισσότερο θέμα δόσεων και όχι αντικειμένου. Δηλαδή, τα αντικείμενα είναι περίπου τα ίδια, οι δόσεις κάπως αλλάζουν.

        Εδώ η δόση των μηχανολογικών μαθημάτων είναι περισσότερη και των μαθημάτων οργάνωσης και διοίκησης λίγο λιγότερη, ενώ στα Χανιά ήταν και μάλλον πιστεύω ότι είναι και καλά είναι δηλαδή, που είναι λίγο διαφορετική η δόση.

        Βέβαια, από την άλλη μεριά οι δικοί μας απόφοιτοι δεν έχουν πρόβλημα επαγγελματικών δικαιωμάτων, γιατί έχουν τα δικαιώματα του μηχανολόγου και από την μεριά μπορούν και κάνουν την δουλειά του μηχανικού παραγωγής.

        Άρα, πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην έχουν και οι μηχανικοί παραγωγής και διοίκησης της Κρήτης τα δικαιώματα του μηχανολόγου.

        Δεν θα κρύψω άλλωστε κάτι άλλο που πάντα σκεπτόμουνα, ότι είναι και λίγο υποκριτικό από πλευράς Τεχνικού Επιμελητηρίου να εγγράφονται από την μια μεριά στην δύναμη των μηχανολόγων και από την άλλη μεριά να μην έχουν όλα τα δικαιώματα των μηχανολόγων. Το θεωρώ λίγο διαστρεβλωτικό μιας πραγματικότητας ότι κλείνουμε τα μάτια μας σε κάποια πράγματα.

        Τώρα, από εκεί και πέρα, μιας και το θέμα και όλης αυτής της εκδήλωσης ή των ημερίδων είναι «Παιδεία και άσκηση του Επαγγέλματος του Μηχανικού Παραγωγής-Διοίκησης προς το Δημόσιο όφελος», εντάξει πιστεύω πραγματικά ότι από την φύση τους οι σπουδές του μηχανικού παραγωγής και διοίκησης των Χανίων, αλλά και εδώ, όπως είπε και ο κύριος Νικολός, από την στιγμή που έχουνε μέσα τους την έννοια της…..στην προσέγγιση των προβλημάτων της οργάνωσης παραγωγής από την μια μεριά και από την άλλη μεριά προσφέρουν μαθήματα τα οποία ταυτόχρονα προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τον στόχο της αύξησης του κέρδους της επιχείρησης, του οργανισμού για την οποία δουλεύει κάποιος και φυσικό είναι οι επιχειρήσεις γι’ αυτό ενδιαφέρονται, αλλά ταυτόχρονα με την αύξηση του κέρδους την εξυπηρέτηση των χρηστών του προϊόντος ή της υπηρεσίας που παρέχεται από την επιχείρηση, ταυτόχρονα την ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων και ταυτόχρονα την διαφύλαξη και την προστασία του περιβάλλοντος.

Άρα, βλέπουμε ότι από την φύση τους οι σπουδές προσπαθούν να φτιάξουν μηχανικούς οι οποίοι παίρνουν υπόψη τους και τους τέσσερις στόχους, οι τρεις από τους οποίους είναι προς το δημόσιο συμφέρον.

Εκείνο που ίσως μένει και λίγο κριτική και για τις σπουδές στην Κρήτη και για τις σπουδές εδώ, είναι ότι πιστεύω ότι δεν εξασκούμε αρκετά τους φοιτητές μας σε αυτή την πραγματικά ολιστική προσέγγιση, γιατί από την στιγμή που οι φοιτητές μας μπαίνουν στην τάξη και μαθαίνουν τα διάφορα μαθήματα, που το κάθε μάθημα φυσικό είναι να βλέπει, να έχει μια μερική άποψη, λείπει ίσως, δεν ξέρω, κάποιο μεγάλο project πιθανά προς το τέλος, να είναι περισσότερο από διπλωματική, που όντως να προσπαθεί ο μηχανικός παραγωγής και διοίκησης να κάνει κάποια δουλειά βελτιστοποιώντας όλους αυτούς τους στόχους. Δηλαδή και τους κοινωνικούς και τους στόχους του οικονομικού κέδρους.

Εκεί ίσως λίγο είναι ένας προβληματισμός που έχω ως δάσκαλος Πανεπιστημιακός, ότι λέμε για ολιστική προσέγγιση και λοιπά, αλλά δεν εξασκούμε τόσο πολύ τους φοιτητές μας σε αυτό, γιατί είναι κιόλας μια εξάσκηση ακόμα και του ανθρώπινου μυαλού να προσπαθεί, όταν λύνει ένα πρόβλημα, όταν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, να ικανοποιήσει ταυτόχρονα πολλούς στόχους.

Βέβαια, ελπίζω και πιστεύω ότι οι απόφοιτοί μας όταν πια πάνε στην πράξη, να προσπαθούν όντως να συμβιβάσουν και να βελτιστοποιήσουνε, οι αποφάσεις που παίρνουν και λοιπά, να βελτιστοποιούν όλους αυτούς τους στόχους. Δηλαδή, του κέρδους και της εξυπηρέτησης των χρηστών των προϊόντων και των υπηρεσιών και της ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων και της διαφύλαξης και προστασίας του περιβάλλοντος.

Αυτά.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Εγώ θέλω να χαιρετίσω αυτή την συνάντηση. Είναι μια συνάντηση γνωριμίας και μια καταγραφή της παρουσίας μιας νέας ειδικότητας που πρέπει να βρει τον χώρο της στον χώρο της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού. Την αναγνώρισή της, δηλαδή.

        Ο στόχος του τριημέρου είναι ακριβώς να καταγράψουμε τις νέες ειδικότητες των μηχανικών που παρουσιάζονται από τα προγράμματα σπουδών των Πολυτεχνείων της χώρας και να δούμε ποια είναι τα επαγγελματικά προσόντα που φέρουν από τα εκπαιδευτικά τους εφόδια, έτσι ώστε να υπάρξει μια στον γενικό χάρτη των επαγγελματικών τίτλων των μηχανικών, μια εγγραφή και μια αναγνώριση, αυτό που έλεγα πριν, του επαγγελματικού τους ρόλου. Αυτό είναι το ζητούμενο.

        Βέβαια, αυτό που βλέπω γενικότερα αυτές τις ημέρες παρακολουθώντας πολλές νέες ειδικότητες, όχι μόνο την δική σας, είναι ότι υπάρχει ανάγκη προκειμένου να εγγραφούν αυτές οι νέες ειδικότητες στον επαγγελματικό χώρο, να γίνει μια ριζική αναθεώρηση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού.

        Αυτό σημαίνει με πολύ απλά λόγια ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τις συντεχνιακές αντιλήψεις των επαγγελματικών δικαιωμάτων, που ενέγραφαν μία-μία την κάθε επαγγελματική δραστηριότητα σε κάθε κλάδο και να δούμε γενικότερα, να καταγράψουμε τους ρόλους των μηχανικών, δηλαδή, ποιες είναι οι δραστηριότητες οι επαγγελματικές και ποιοι από τις ειδικότητες που παράγονται μπορούν βάσει των εκπαιδευτικών εφοδίων και των επαγγελματικών προσόντων να τις ασκήσουν.

        Επομένως σε αυτή την κατεύθυνση θα έλεγα ότι πρέπει να δούμε, να είναι ζητούμενο και από την δική σας πλευρά, το τι πάμε να εγγράψουμε. Πρέπει να υπερβούμε καταστάσεις συγκρούσεων.

        Είναι φανερό ότι οι παλιές βασικές ειδικότητες όπως των μηχανολόγων έχουν μέσα στο πρόγραμμα σπουδών τους, δίνουν εκείνα τα εκπαιδευτικά εφόδια που καλύπτουν και ορισμένα από τα επαγγελματικά προσόντα που εσείς με πιο εξειδικευμένο τρόπο μπορείτε να καλύψετε.

        Αυτό, όμως, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει αμοιβαίος αποκλεισμός. Συνήθως νέα επαγγελματικά προσόντα του τύπου αυτών που δίνει το ΑΣΕΠ, δηλαδή η δυνατότητα να διοριστεί κανείς στο δημόσιο, δίνουν δυνατότητες στις νέες ειδικότητες. Για παράδειγμα, οι περιβαλλοντολόγοι μηχανικοί έχουν αποκλειστικά το δικαίωμα να προσλαμβάνονται σε θέσεις που αφορούν την διαχείριση του περιβάλλοντος στους δημόσιους οργανισμούς.

        Αντίθετα οι χημικοί και οι πολιτικοί που είναι με τις πιο έντονες περιβαλλοντικές συνιστώσες στο πρόγραμμα σπουδών τους, έχουν αποκλειστικά προνόμια στα μητρώα μελετητών και στα μητρώα κατασκευαστών, όπου αποκλείουν τους περιβαλλοντολόγους. Όμως, αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διορίζονται στο δημόσιο. Δηλαδή, στις διαφορετικές ιστορικές στιγμές που δημιουργούνται επαγγελματικά δικαιώματα, αποκλείουν αμοιβαίως ανάλογα με το πότε αυτά κατοχυρώνονται παλιούς ή νέους κλάδους. Συνεπώς, δημιουργείται μια κατάσταση παράδοξου, μια κατάσταση άνισης μεταχείρισης, όπου στην ουσία δεν αναγνωρίζονται τα εκπαιδευτικά εφόδια ως επαγγελματικά.

        Γι’ αυτό λέω ότι αν βάλουμε τα πράγματα με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω, πρέπει αυτά ακριβώς να καταγράψουμε και να ζητήσουμε μια ρύθμιση που θα αφορά στην ορθή αναγνώριση ακριβώς των σπουδών και επαγγελματικών προσόντων των μηχανικών.

        Συνεπώς, καλή εργασία είναι η αρχή και έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Είναι επίσης εδώ από τις παρεμβάσεις ο κύριος Τσουρβελούδης επίκουρος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και ο κύριος Λοβέρδος. Ο κύριος Λοβέρδος είναι ο γραμματέας του Πανελλήνιου Συλλόγου Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης. Ο κύριος Τσουρβελούδης είναι Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης. Ο κύριος Νικολός είναι Λέκτορας του Πολυτεχνείου Κρήτης και εκπρόσωπος και αυτός του τμήματος Κρήτης. Ο κύριος Μαρμαράς εκπρόσωπος του τομέα και του τμήματος Μηχανολόγων εδώ του Μετσόβειου. Ο κύριος Σκαληστήρας είναι γνωστός και οι υπόλοιποι είμαστε γνωστοί.

        Οπότε θα πω κάποια στιγμή δύο κουβέντες. Να μιλήσει ο κύριος Λοβέρδος Θόδωρος που είναι ο γραμματέας του Συλλόγου Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης και μετά ο κύριος Τουρβελούδης.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος ΛΟΒΕΡΔΟΣ:

Απλά, στα σημεία που τόνισες, ειδικά για τους μηχανικούς παραγωγής είναι μια ειδικότητα που έχει είκοσι χρόνια σαν πανεπιστήμιο και σαν τμήμα. Ήδη από το ΄89 υπάρχει απόφαση της Διοικούσας που τους δίνει προσωρινά επαγγελματικά δικαιώματα. Είναι μια ειδικότητα που έχει μπει σε ένα κανάλι διαπραγμάτευσης και συζήτησης με το ΤΕΕ που είχε φτάσει σε μια τελική μορφή, ότι από την στιγμή που υπάρχει απόφαση Επιστημονικής Επιτροπής, η απόφαση του Συλλόγου οι Μηχανικοί Παραγωγής ήταν η θέση της Διοικούσας παίρνουν μετά με απόφαση της Διοικούσας απλή τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανολόγων μηχανικών. Αυτό μπορεί να σημαίνει και πολλά, μπορεί και τίποτα, χωρίς νομοθετική ίσως ρύθμιση, αλλά είναι καλό γιατί έχει αξία.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Με βάση, δηλαδή, την απόφαση του ΄89 και τις δύο υστερότερες αποφάσεις και επί Λιάσκα, αλλά και επί ημών ότι με τις σχετικές αποφάσεις της Επιστημονικής Επιτροπής και του Συλλόγου, μάλλον τις γνωμοδοτικές σύμφωνες γνώμες, όχι απαραίτητες, αλλά είχε επιλεγεί αυτή η διαδικασία ως καλύτερη για την δημιουργία ενός πιο σοβαρού άλλοθι και πιο σοβαρής αιτιολογίας για την απόδοση του επαγγελματικού τίτλου του μηχανολόγου μηχανικού, δεν θα έλεγα ότι θα ήταν σωστό να εντάξουμε τους μηχανικούς παραγωγής στο ίδιο κανάλι των νέων ειδικοτήτων, οι οποίες πολλές εξ αυτών έχουν χρόνο διάρκειας πολύ μικρότερο και που δεν έχει ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία που ζητήθηκε και ακολουθήθηκε για τους μηχανικούς παραγωγής και είναι σαν να τους φτάσαμε σε μια όαση και είναι σαν να τους λέμε ξαφνικά ότι η όαση αυτή δεν υπάρχει και να την ξαναβάζουμε μακριά, εκεί που είναι ίσως, ούτε πολιτικά, ούτε ηθικά σωστό με βάση την πολιτική που ακολουθήσαμε μέχρι σήμερα απέναντί τους.

        Να είναι σαφές, δηλαδή, ότι οι μηχανικοί παραγωγής δεν είναι στην ίδια, χωρίς αυτό να μπορεί να ειπωθεί επισήμως, αλλά είναι μια ειδικότητα που έχει ξεκινήσει αυτή την διαδικασία, που άλλοι την ξεκινούν τώρα, εδώ και δεκατέσσερα χρόνια.

        Χωρίς να δημιουργεί ούτε σχήμα εύνοιας, είναι ηθική υποχρέωση από την στιγμή που έχεις αναλάβει μια δέσμευση ότι αν έκανες ένα, δύο, τρία βήματα και μάθαινες σωστά κάποια πράγματα ή έκανες σωστά κάποια πράγματα στα προγράμματα σπουδών, το επαγγελματικό δικαίωμα από την δική μας την πλευρά, η απόδοση τίτλου, μάλλον, του μηχανολόγου μηχανικού οφείλει να γίνει πέρα από την όποια κουβέντα κάνουμε σε γενικό επίπεδο περί επαγγελματικών δικαιωμάτων και περί εφαρμογής μιας αρχής γενικής και όχι τόσο εξειδίκευσης που είναι σωστό, να το δούμε πριν και σύντομα στην Διοικούσα Επιτροπή.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Τίποτα. Η συνεδρίαση της Διοικούσας.

Κος          :

Έχει γίνει επιστημονική επιτροπή του Τ.Ε.Ε., η οποία εισηγήθηκε …

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Θετικά.

Κος          :

Εισηγήθηκε θετικά, εφ’ όσον αλλάξουν κάποια πράγματα στο πρόγραμμα σπουδών. Άλλαξε το πρόγραμμα σπουδών…..

Κος          :

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος        ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΑΣ      :

Έχουμε ακολουθήσει όλα τα βήματα τα οποία μας υπέδειξε το Τεχνικό Επιμελητήριο, που αυτά ήταν σύμφωνα με την Επιστημονική Επιτροπή η οποία αποφάσισε θετικά, εφ’ όσον είναι να γίνουν κάποιες αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, το Πολυτεχνείο άλλαξε το πρόγραμμα σπουδών, εν συνεχεία ζητήθηκε η σύμφωνη γνώμη του Πανελλήνιου Συλλόγου Μηχανολόγων Μηχανικών. Την πήραμε και την σύμφωνη γνώμη των Μηχανολόγων Μηχανικών και αυτή την στιγμή που πάμε να θέσουμε το θέμα και επιτέλους να ληφθεί μια απόφαση, ακολουθεί ο κύκλος, δημιουργείται μια καινούργια επιτροπή.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ:

Δεν δημιουργείται μια καινούργια επιτροπή. Δημιουργείται μια καθυστέρηση στην προώθηση του θέματος στην Διοικούσα.

Κος        ΣΚΑΛΗΣΤΗΡΑΣ:

Το θέμα είναι ότι οι μηχανολόγοι μηχανικοί, οι επιστημονικές επιτροπές όλοι συμφωνούν.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Να σας πω λοιπόν έπ’ αυτού, κατ’ αρχήν να μην γίνεται καμία σύγχυση με αυτό που είπα γενικότερα για τις νέες ειδικότητες, γι’ αυτό έκανα και αναφορά στους περιβαλλοντολόγους, δεν έκανα σε εσάς, να μην γίνεται καμία σύγχυση για μια τακτική που καλούμαστε να ακολουθήσουμε σαν τέως προς τις νέες ειδικότητες, με κάποιες ρυθμίσεις που είναι ήδη ώριμες στον δρόμο τους.

Αυτή είναι μια διαδικασία, την ξεκαθάρισε ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος, εκείνος χειρίζεται το θέμα από την Διοικούσα και γι’ αυτό είναι σήμερα εδώ. Εγώ ήρθα για να θέσω έναν γενικότερο προβληματισμό, διότι αυτόν τον γενικότερο προβληματισμό δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Θα βρεθούμε μπροστά στην ανάγκη τέτοιων γενικών ρυθμίσεων, γιατί τώρα υπάρχει και στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου καινούργια σχολή. Δηλαδή, δεν υπάρχει περίπτωση να πούμε ότι κάποια στιγμή θα τα βολέψουμε όλα με αναφορά στις παλιές ειδικότητες. Είναι σίγουρο. Ούτε μπορεί να αλλάζουμε τα προγράμματα σπουδών για να έχουμε την συναίνεση μιας επαγγελματικής ένωσης ή ενός συλλόγου. Δεν υπάρχει τέτοια προοπτική στο μέλλον και ούτε είναι σωστή.

Δηλαδή, το ότι εσείς το κάνατε, ακριβώς δείχνει ότι τιμάτε μια συμφωνία που σας επιτρέπει στα χρόνια που πέρασαν να έχετε κάποια αναφορά επαγγελματική. Την εγγραφή στον επαγγελματικό τίτλο των μηχανολόγων. Τελεία και παύλα. Ο γενικότερος προβληματισμός υπάρχει.

Εμείς σαν Διοικούσα βεβαίως οφείλουμε να ρυθμίσουμε μια ώριμη απόφαση. Αυτό πρέπει να το κάνουμε πιστεύω και άμεσα. Από εκεί και πέρα όμως και η δική σας συμβολή σε μια γενικότερη αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού είναι απαραίτητη. Άλλο αυτό το θέμα.

Κος        ΤΣΟΥΡΒΕΛΟΥΔΗΣ:

Όλο αυτόν τον καιρό, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το πω, μάλιστα είχα ετοιμάσει μια ιστορική αναδρομή, αν θέλετε, στον τρόπο με τον οποίο το Τ.Ε.Ε. χειρίστηκε το τμήμα μηχανικών παραγωγής και διοίκησης και τους αποφοίτους του από το ΄84 μέχρι είκοσι χρόνια τώρα, αλλά πιστεύω ότι οι συνάδελφοι μηχανικοί παραγωγής, ο Πρόεδρος και ο γραμματέας, αναφέρθηκαν σε αυτό, αντιλαμβάνομαι και εκτιμώ πλήρως την γενικότερη τοποθέτηση και το γενικότερο ζήτημα που υπάρχει στα επαγγελματικά δικαιώματα, είναι σοβαρό θέμα, αλλά το ζήτημα για τους μηχανικούς παραγωγής και διοίκησης, όπως το αντιμετωπίζουμε εμείς οι δάσκαλοί τους αυτή την στιγμή βλέποντας την πραγματική αγωνία στα παιδιά είναι ότι κοιτάξτε να δείτε, σύμφωνοι. Να συνεισφέρουμε στον να ξαναοριοθετηθούν ή εν πάση περιπτώσει,  να συνεισφέρουμε στο να ξαναοριστεί όλο αυτό το θέμα που περιλαμβάνει τα επαγγελματικά δικαίωμα.

        Το βασικό ζήτημα το δικό μας είναι ότι δεχόμαστε από την πλευρά του Τεχνικού Επιμελητηρίου, μάλλον είμαστε,….

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Μιας καθυστέρησης που χαρακτηρίζει την λειτουργία μας.

Κος        ΤΣΟΥΡΒΕΛΟΥΔΗΣ:

Κοιτάξτε. Δεν μπορούμε να δεχθούμε μετά από τόσα χρόνια ότι αυτό δεν σχετίζεται με κάποια άλλα θέματα, τα οποία είναι πρωτίστως οικονομικά και σε αυτή την βάση τα βάζουμε. Συντεχνιακά, ….

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Μια συντηρητικής αντίληψης που καλλιεργεί τον συντεχνιασμό.

Κος        ΤΣΟΥΡΒΕΛΟΥΔΗΣ:

Ναι. Σε αυτή την βάση, οποιαδήποτε συνεισφορά δική μας θα είναι θετική αν δεχθούμε ότι αυτή η αντίληψη τείνει να εκλείψει στο Τεχνικό Επιμελητήριο. Αν αυτή η αντίληψη δεν εκλείψει και εμείς δεν έχουμε πρόθεση να μπούμε σαν μηχανικοί παραγωγής και διοίκησης σε ένα κύκλο επαγγελματικών δικαιωμάτων για να αφήνουμε άλλους απέξω. Ούτε επίσης, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο όψιμο ενδιαφέρον κάποιων ανθρώπων από το Τεχνικό Επιμελητήριο σχετίζεται με το γεγονός ότι τελικά το Τεχνικό Επιμελητήριο, ορθά για μένα, τείνει να εκλείψει. Να τελειώσει. Όπως ακριβώς γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες αυτού του κόσμου.

        Τα επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να ορίζονται με βάση αυτού που ξέρεις να κάνεις και πρέπει η θέσπιση προδιαγραφών στο έργο, στις μελέτες, στο οτιδήποτε, να είναι αυτή η οποία καθορίζει το ποιος μπορεί να το κάνει και όχι ένα χαρτί από μια συντεχνία, η οποία το μόνο που κάνει είναι να παλεύει για τα στενά δικαιώματά της.

Κος        ΛΟΒΕΡΔΟΣ:

Και ακόμα όχι, γιατί αυτό που είναι, αν μου επιτρέπεις Νίκο αυτή την μικρή διακοπή, εδώ η συμπεριφορά του Τεχνικού Επιμελητηρίου  δεν είναι ενδεικτική ενός συντεχνιακού κλίματος που ενδεχομένως υπάρχει ή δεν υπάρχει ή μιας ολιγωρίας ή μιας καθυστέρησης που χαρακτηρίζει τις δραστηριότητές του. Είναι αυτοκαταστροφική. Προσέξτε τι γίνεται. Εμείς ήρθαμε και είπαμε ότι ναι, δεχόμαστε ότι ορθώς το ρυθμιστικό όργανο είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο. Δεν προσφεύγουμε σε νομικά μέσα, δεν αρχίζουμε δικαστικούς αγώνες. Ναι, δεχόμαστε ότι έχει λόγο πάνω στο περιεχόμενο, το ακαδημαϊκό περιεχόμενο της εκπαίδευσής μας ως ειδικότητας. Ναι, εντασσόμαστε και μέσα από τις διαδικασίες του προσπαθούμε να διεκδικήσουμε. Ναι, δραστηριοποιούμαστε, γιατί προσέξτε, ποιοι είναι παρόντες σήμερα σε αυτή την συζήτηση και ποιοι απουσιάζουν αντίστοιχα. Δεν μιλάω μόνο για τις άλλες νέες ειδικότητες του συγκεκριμένου χώρου. Μιλάω και για την δική μας την ειδικότητα τις άλλες γενιές. Είμαστε ουσιαστικά μια γενιά εδώ πέρα και κανένας άλλος.

        Αυτό, λοιπόν, που θέλω να πω είναι ότι είναι αυτοκαταστροφική η συμπεριφορά του Τ.Ε.Ε., γιατί ενώ υπάρχει μια τάση να μπει κάποιος μέσα, να μπει όχι κάποιος ατομικά έτσι, να μπει μια φουρνιά ανθρώπων, να δραστηριοποιηθεί, να δώσει προσπάθεια για να φέρει το Τεχνικό Επιμελητήριο από το περιθώριο και την απαξία στην οποία κινείται αυτή την στιγμή, σε μια άλλη θέση που μπορεί να είναι ένας διαφορετικός ρόλος ενδεχομένως, αλλά που θα είναι μια θέση και στην κοινωνία και στην δημόσια διοίκηση, αυτή την στιγμή το αντανακλαστικό που έρχεται να κυριαρχήσει είναι ένα αυτοκαταστροφικό αντανακλαστικό που το απορρίπτει αυτό το πράγμα.

Απορρίπτει, αποθαρρύνει όλο τον κόσμο που θέλει να μπει και να δραστηριοποιηθεί προκειμένου να βρει λύση σε ένα πρόβλημα, απορρίπτει και αποδιώχνει τον κόσμο που θέλει να μπει για να συνεισφέρει, γιατί αν είκοσι χρόνια έχουν χρειαστεί για να βρεθούμε στο σημείο να λέμε ότι τώρα πρέπει να συντομεύσουμε, τι να πει τώρα ο Νίκος, για παράδειγμα, σε έναν νέο απόφοιτο, ότι ναι, κοίταξε να δεις, θα μπεις τώρα στο Τ.Ε.Ε. και σου υπόσχομαι ότι σε είκοσι χρόνια θα έχει ωριμάσει το θέμα για να το συζητήσουμε σε πιο εύθετο χρόνο. Αυτοί οι χρονικοί ορίζοντες πλέον για τα σημερινά δεδομένα είναι συνώνυμοι του απείρου.

Τι θέλω να πω ακόμα; Προσέξτε. Είναι καθοριστικό αυτό για την ποιότητα της επικοινωνίας μας. Θυμάμαι δύο πράγματα. Το ένα το έλεγε ένας παλιός συμμαθητής μου το άλλο το έλεγε ο Νίκος. Υπάρχει στον χώρο των μηχανικών μια διάχυτη επιθυμία για δημιουργία κλάδων. Όλοι οι μηχανικοί θέλουν να είναι κλαμπάκηδες. Δηλαδή, θέλουν να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την παρέα τους, γιατί περί αυτού πρόκειται.

Εγώ είμαι ένα ενεργός συνδικαλιζόμενος μηχανικός, είμαι μέλος του Τ.Ε.Ε. ενεργό, θεωρώ ενεργότερος από πολλά άλλα, ίσως όχι όσο θα έπρεπε, αλλά συμμετέχοντας στις διαδικασίες βλέπω κυριολεκτικά μια παρέα, μέλος της οποίας προσπαθώ να γίνω και εγώ, αλλά δεν μπορώ. Είναι καταπληκτικό δηλαδή. Αυτό είναι το πρόβλημα, γιατί αν δεν πούμε το πρόβλημα με το όνομά του, δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσουμε ποτέ. Αυτό είναι το ένα.

Το δε δεύτερο είναι ότι υπάρχει μια μόνιμη θέση των μελών των διοικούντων του Τεχνικού Επιμελητηρίου να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν παλιό συμμαθητή μου ο οποίος έλεγε, ξέρετε, πολύ παραστατικά έφερνε το χέρι του μπροστά και έλεγε ότι τώρα προφανώς δεν με βλέπετε, οπότε μπορώ να συνεχίσω να σας λέω διάφορα πράγματα.

Σας πληροφορώ ότι έχω το μεγαλύτερο ανάπτυγμα παλάμης, ενδεχομένως, από όλους, αλλά παρόλα αυτά είμαι απόλυτα φανερός πίσω από το δάκτυλό μου και το ίδιο συμβαίνει για τους περισσότερους. Πάντως είναι δύσκολο πολύ να συνεχίσει να αρθρώνει το Τ.Ε.Ε. και γενικά μιλάω για το Τ.Ε.Ε.. Υπάρχουνε εξαιρέσεις φωτεινές μέσα στο Τ.Ε.Ε., αλλά ξέρετε κάτι; Το εκπληκτικό είναι ότι κατά μόνας οι άνθρωποι όλοι του Τ.Ε.Ε., οι διοικούντες του Τ.Ε.Ε. είναι εξαιρετικά θετικοί απέναντι στα θέματα που θέτουμε. Σε σύνολο, δεν ξέρω τι είναι, γενναία συμπεριφορά ενδεχομένως, αλλά σε σύνολο η συμπεριφορά τους πάντοτε είναι αρνητική.

Η μόνη περίπτωση που θυμάμαι μια παρόμοια συμπεριφορά είναι στο Ναυτικό όταν είχαμε μια αγέλη σκύλων τους οποίους έναν-έναν του χαϊδεύαμε, παίζαμε, τα ταΐζαμε, αλλά όλα μαζί ήταν ένα άγριο κοπάδι το οποίο κατασπάραζε τον οποιοδήποτε βρισκόταν μπροστά του.

Αυτό το θέμα είναι ένα θέμα το οποίο το Τ.Ε.Ε. πρέπει να το δει κοιτώντας τον καθρέπτη. Δεν χρειάζεται να κάνετε συζητήσεις, ούτε ανοικτές, ούτε στρογγυλές τράπεζες. Γυρίστε κοιτάξτε τον καθρέπτη και πείτε ότι μισό λεπτό τώρα, εντάξει. Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, ενδεχομένως και καλά κάνουμε, διότι δικαίωμά μας είναι να το κάνουμε. Αν θέλουμε να πείσουμε και κάποιον έξω από τον κλειστό μας κύκλο ακόμα-ακόμα και να τον κοροϊδέψουμε, εγώ το θεωρό θεμιτό.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Παρότι είστε καταπληκτικός, να σας απαντήσω με δύο λόγια και να σας πω ότι, δεν παίζουν κανένα ρόλο τα πρόσωπα παρά μόνο όταν οι θεσμοί λειτουργούν ως κλειστές ελίτ ή κλαμπ. Σε αυτή την περίπτωση η ημερίδα αυτή έχει σκοπό, το τριήμερο αυτό έχει σκοπό να σπάσει οποιεσδήποτε πιθανόν κλειστές διεργασίες, να ανοίξει τα θέματα, η δημοσιοποίηση, η δημιουργία άποψη και όταν υπάρχει άποψη τότε τα πρόσωπα οφείλουν να συμμορφώνονται και οι θεσμοί λειτουργούν.

        Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε αυτές τις ημέρες εδώ. Επομένως, …..

Κος          :

Χαιρόμαστε και το χαιρετίζουμε.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Επομένως, αυτή είναι η προσπάθεια. Από εκεί και πέρα, είναι προφανές ότι όσοι είμαστε εδώ έχουμε αυτή την γενική αντίληψη, την συμμεριζόμαστε και η δική σας παρουσία παράγει ένα γεγονός. Σας δίνεται, δηλαδή, η δυνατότητα μέσα από αυτή την διαδικασία να παράξετε ένα γεγονός. Να δημοσιοποιηθούν πράγματα που δεν εδημοσιοποιούντο.

Κος          :

Με βλέπετε γελάω και ημιχαριεντίζομαι, διότι εμείς είμαστε μηχανικοί παραγωγής και παράγουμε το ίδιο γεγονός πολλά χρόνια.  Το θέμα είναι ότι δεν το αγοράζετε.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Εδώ δεν θέλω να πω τίποτα. Δεν θέλω να πω απολύτως τίποτα.

Κος          :

Για να μην στρεφόμαστε μόνο στο Τ.Ε.Ε., εγώ θα είχα να πω και κάτι ακόμα, μια και εδώ έχουμε ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται και από άλλους χώρους. Αυτό το θέμα έχει τέσσερις πυλώνες. Ο ένας είμαστε εμείς, ο άλλος είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο, με ότι συλλόγους μπορεί να περιλαμβάνει μέσα, υπάρχει το Μετσόβειο, το οποίο έχει έναν καθοριστικό ρόλο να παίξει…..

Κος          :

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος          :

Όχι, έχω λόγους που το κάνω. Εγώ θα πω και για το Μετσόβειο, θα πω και για το Πολυτεχνείο Κρήτης. Από την μια μεριά για το Μετσόβειο υπάρχει ένας ρόλος επικυρίαρχου. Ο ρόλος του Μετσοβείου είναι ένας ρόλος επικυρίαρχου πάνω στο γίγνεσθαι του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Δηλαδή, αν το Μετσόβειο πει ότι σήμερα βρισκόμαστε στον Παρθενώνα, σήμερα βρισκόμαστε στον Παρθενώνα, κατά το Τεχνικό Επιμελητήριο και δεν το συζητάμε.

        Έχω παραστεί, πιστέψτε με, η δραστηριότητά μου η συνδικαλιστική με έχει φέρει και συζητήσεις και στην Χίο, στο νέο τμήμα που λέτε, όπου και εκεί είχα την ευκαιρία να δω συναδέλφους μηχανικούς και εκλεκτούς διδάκτορες τόσο του Πανεπιστημίου της Κρήτης, όσο και του Μετσοβείου, όσο και του Αριστοτελείου  οι οποίοι, εν πάση περιπτώσει, κυριολεκτικά ξιφουλκούσαν ο ένας έναντι του άλλου επάνω σε απόψεις οι οποίες δεν είχαν τόσο μεγάλη βαρύτητα όσο σημαντικό ήταν το ποιος τις έλεγε.

        Δεν νομίζω ότι τώρα εδώ εισάγω κοινά δαιμόνια στην συζήτηση. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουμε. Αν το Μετσόβειο είχε αποφασίσει, για παράδειγμα, ότι οι μηχανολόγοι μηχανικοί θα λέγονται μηχανολόγοι μηχανικοί κονικλοτροφίας και πτηνοτροφικών, αυτό θα ήταν πάγια κατοχυρωμένο. Δηλαδή, την άλλη μέρα το Τ.Ε.Ε. θα έλεγε ότι βεβαίως και απορώ γιατί δεν το είχαμε κάνει τόσο καιρό.

        Ενδεικτικά αναφέρω την σκανδαλώδη κίνηση που έγινε με τους ηλεκτρολόγους, όπου οι ηλεκτρολόγοι είπανε ότι υπάρχει ένα training κάπου εδώ για ηλεκτρονικούς, οπότε εμείς είμαστε ηλεκτρολόγοι μηχανικοί και ηλεκτρονικοί και μηχανική ηλεκτρολόγοι υπολογιστών. Μεθαύριο αν τα φέρει έτσι το ποτάμι και….

Κος          :

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος          :

Ναι, και μηχατρονικής. Κοιτάξτε, τι θέλω να πω εδώ. Εάν πρόκειται να κάνουμε μια πρόβα απόσυρσης μασκών, θα πρέπει το ίδιο να κάνει και το Μετσόβειο. Δηλαδή, να πει ΟΚ, ας βγάλω λίγο και εγώ την μάσκα μου και να πω ότι παιδιά δεν είναι σωστό αυτό ως πρακτική, γιατί είναι ένα θέμα πρακτικής.

        Χαίρομαι πάρα πολύ που ο Νίκος ο Μαρμαράς, είπε ο άνθρωπος, δεν εκπροσωπεί, προσωπικές απόψεις εκφράζει, αλλά το έθεσε με έναν ξεκάθαρο και σαφή τρόπο. Το ίδιο εγώ αναμένω ως ενεργό μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου και θεωρώ της μεγάλης οικογένειας των μηχανικών εντός και εκτός Τεχνικού Επιμελητηρίου, θεωρώ ότι κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει επίσημα και από το Μετσόβειο. Να πει ότι ο ρόλος μας δεν είναι να κηδεμονεύουμε έναν χώρο. Ο ρόλος μας είναι να παράγουμε παιδεία.

        Εδώ καταθέτω και την προσωπική μου άποψη και στρέφομαι προς το Πολυτεχνείο Κρήτης, το Πολυτεχνείο Κρήτης έχει κάνει πάρα πολλά βήματα προς την προσαρμογή του ακαδημαϊκού προγράμματός του, σε κάποιες επιταγές επαγγελματικών φορέων. Νομίζω ότι εδώ πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία.

        Η δουλειά του Πολυτεχνείου Κρήτης είναι να παράγει γνώση και παιδεία και δεν είναι δουλειά του να προσαρμόζεται στα κελεύσματα της όποιας  επαγγελματικής οργάνωσης και κανενός άλλου πολυτεχνείου ή πανεπιστημιακού ιδρύματος.

        Οπότε εγώ αυτό που έχω να πω αντίστοιχα προς το Πολυτεχνείο Κρήτης είναι ότι πρέπει να πάψει τώρα, που είναι πια η κατάσταση σε αυτό το σημείο, πρέπει να πάψει την επιχειρηματολογία του πόσο μηχανικοί είμαστε. Είμαστε όσο μηχανικοί θέλουμε.

        Τώρα, από την άλλη πλευρά, το να βγάζουμε συμπεράσματα και να λέμε ότι οι μηχανικοί παραγωγής δεν αντιμετωπίζουν θέμα ανεργίας, είναι κάτι το οποίο, επιτρέψτε μου να πω, είναι καθαρά ποιοτικό συμπέρασμα και όχι στατιστικό, όταν έχεις να κάνεις με τόσο μικρά νούμερα. Ή όταν έχεις να κάνεις με ένα τόσο ευρύ αντικείμενο, γιατί εμείς έχουμε πάει και λέμε ότι μάλιστα, ο Θόδωρος ο Λοβέρδος ασχολείται με τις πωλήσεις και επειδή η διπλωματική του ήταν πάνω σε μάρκετινγκ είναι μέσα στο αντικείμενό του. Αυτό θα ήθελα να το επανεξετάσουμε. Όχι για μένα προσωπικά, αλλά για το αν οι μηχανικοί παραγωγής βρίσκουν την θέση και όλοι οι μηχανικοί και οι μηχανολόγοι μηχανικοί και οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, βρίσκουν την θέση που τους ταιριάζει στην αγορά.

        Τι σημαίνει αυτό για το Πολυτεχνείο; Αυτό είναι μια κουβέντα που πρέπει να την κάνει το Πολυτεχνείο πάλι μόνο του. Να κοιτάξει λίγο τον καθρέπτη και να μιλήσει με τους ανθρώπους του. Το ότι βρίσκουν δουλειά οι άνθρωποι του Πολυτεχνείου, όχι μόνο της Κρήτης, αλλά οποιουδήποτε Πολυτεχνείου, δεν σημαίνει ότι το Πολυτεχνείο κάνει καλά την δουλειά του. Μπορεί να σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι επίλεκτοι, γιατί έχουν πάει με μια σκληρή διαδικασία μέσα στο Πολυτεχνείο και έτσι και αλλιώς θα τα καταφέρνανε.

Κα        ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Πάντως, για να μην κάνουμε διάλογο, γιατί δεν θέλω να διασπάσω την ενότητά σας,….

Κος        ΛΟΒΕΡΔΟΣ:

Όχι, αυτό που θέλω να πω και συγχωρείστε με λίγο για την διακοπή, να κλείσω με μια φράση. Προς το δημόσιο συμφέρον, η φράση προς το δημόσιο συμφέρον για μένα ερμηνεύεται σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την εξυγίανση της αγοράς, της απασχόλησης και όχι μόνο με την στενή έννοια ασφάλεια εργασίας, υγιεινής, προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτό για μένα είναι το δημόσιο συμφέρον.

        Εδώ κλείνω και λέω ότι βλέπω με αυτόν τον τρόπο να παίζεται ο ρόλος του Πολυτεχνείου και οποιουδήποτε Πολυτεχνείου, εντός των τειχών και στο βαθμό που αλληλεπιδρά με την κοινωνία και του Τεχνικού Επιμελητηρίου σε ότι έχει να κάνει με τα μέλη του.

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

Επειδή μου δώσατε πολλά ερεθίσματα με αυτά που είπατε και δεν θέλω να απαντήσω, θα πω μόνο ότι το Πολυτεχνείο είναι ένα κέντρο αριστείας. Από εκεί και πέρα, δεν παίζει. Μακάρι να έπαιζε ως κέντρο αριστείας σε έναν ρόλο που θα επικαθόριζε τις επαγγελματικές αναγνωρίσεις, γιατί σίγουρα θα ήταν θετικός. Δεν παίζει τέτοιο ρόλο. Βεβαίως, στην τρέχουσα ιδεολογία των μηχανικών έχει το βάρος του, αλλά αυτό είναι δεδομένο.

(…)

οι διαστάσεις που βάζουμε είναι για να δείξουμε ότι κάποια νέα περιεχόμενα σπουδών είναι προαπαιτούμενα και ότι οι πενταετείς σπουδές των μηχανικών είναι προαπαιτούμενο για να λειτουργούν οι εφαρμογές τους στην επαγγελματική πρακτική προς το δημόσιο όφελος.

        Δηλαδή, ότι ένα τριετές ή τετραετές πρόγραμμα σπουδών που δεν εμπεριέχει αυτές τις διαστάσεις δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει παράγοντας ακέραια, ασφαλή και τα λοιπά, προϊόντα, δίκτυα, καταστάσεις, κατασκευές, όλα τα σχετικά.

        Από την άλλη μεριά, όμως, αυτό που προκύπτει, τουλάχιστον κατά την δική μου άποψη και το οποίο θα εισηγηθώ το απόγευμα, είναι ανάλογο με αυτό που είπε ο συνάδελφος, δηλαδή, αν θέλουμε να ασκούμε το επάγγελμα του μηχανικού προς το δημόσιο όφελος, πρέπει να περιγράψουμε τους ρόλους που έχουν να παίζουν οι μηχανικοί σε όλο το σύνολο της παραγωγής, σε όλη την ροή της παραγωγής έργων, προϊόντων, κατασκευών, πρέπει να έχουμε προδιαγραφές ώστε αυτά τα έργα, τα προϊόντα, οι κατασκευές, οι εγκαταστάσεις να μπορούν να ασκούνται με όρους ασφάλειας, ακεραιότητας και τα λοιπά και με βάση αυτές τις προδιαγραφές πλέον να περιγράψουμε και τα επαγγελματικά προσόντα που πρέπει να έχουν οι μηχανικοί, ώστε να είναι ικανοί να ανταποκρίνονται σε αυτούς τους ρόλους.

        Για μένα αυτή η λειτουργία του Τ.Ε.Ε. το κάνει εγγυητή της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού προς το δημόσιο όφελος και είναι αρκετά διαφοροποιημένη από το συμβατικό μοντέλο με το οποίο λειτουργούσε μέχρι τώρα.

        Το αν θα το καταφέρει αυτό είναι ένα ερώτημα και είναι ένα θέμα γενικότερο, το οποίο δεν είναι μόνο θέμα κάποιου συσχετισμού στην Διοικούσα ή στην πολιτική λήψης αποφάσεων του Τ.Ε.Ε. σήμερα. Έχει να κάνει και με το κατά πόσον δυναμικές ομάδες μηχανικών, όπως για παράδειγμα οι μηχανικοί παραγωγής και διοίκησης, δηλαδή de facto δυναμικές, μπορούν να συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο. Αυτή είναι η προσωπική μου αντίληψη. Εγώ αυτό περιμένω να ξεκινήσει από αυτή την διεργασία. Δεν είναι εύκολο, βέβαια και το βλέπετε από το γεγονός της ανταπόκρισης και της παρουσίας εδώ.

Κος        ΝΙΚΟΛΟΣ:

Να πω δύο λόγια. Το Πολυτεχνείο Κρήτης δεν ψάχνει για άλλοθι,  όταν μιλάει για καλή επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων του.  Απλώς, είναι ένας δείκτης ότι βαδίζουμε προς τον σωστό δρόμο και δεν το πίστευα. Αυτή η άποψη μου δημιουργήθηκε τα χρόνια που είμαι κάτω στο Πολυτεχνείο Κρήτης, είναι ότι η ποικιλομορφία του προγράμματος σπουδών είναι το μεγάλο ατού των αποφοίτων.

        Εγώ δεν το θεωρώ αρνητικό, ότι ένας άνθρωπος ο οποίος τελείωσε μηχανικός παραγωγής και διοίκησης ότι πήγε να δουλέψει στο μάρκετινγκ ή στο Χρηματιστήριο όντας μηχανικός. Μα και εκεί πρέπει να είναι μηχανικός, γιατί σαν μηχανικός έχει την ευρύτητα των απόψεων στα τεχνικά θέματα που θα του δώσουν την δυνατότητα να πάρει πιο σωστές αποφάσεις. Αυτό πρέπει να το προβάλλουμε, όχι να το κρύβουμε.

Μιλάει ένας μηχανολόγος μηχανικός ενεργειακός, που δεν τα πίστευε αυτά τα πράγματα, όταν πήγε κάτω στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Είναι μια άποψη που του δημιουργήθηκε στο χρόνο και με κόπο και με πόνο, γιατί και εγώ όταν κατέβηκα κάτω θεωρούσα ότι είναι γιαλατζί μηχανικοί οι μηχανικοί παραγωγής και διοίκησης. Αλλά τώρα έχω φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιώ όλα τα εργαλεία που μαθαίνετε εσείς, αλλά δεν τα έμαθα εγώ σαν μηχανολόγος μηχανικός στο Μετσόβειο.

Αυτό είναι το μεγάλο ατού και πρέπει να προβληθεί προς τα έξω και όχι να το θεωρούμε αρνητικό. Μακάρι ένας μηχανικός παραγωγής και διοίκησης να μπορεί να βρει δουλειά σε τομείς οι οποίοι τώρα δεν είναι των μηχανικών, όπως είναι το μάρκετινγκ ή όπως είναι τα χρηματοοικονομικά ή όπως είναι η αξιολόγηση επενδύσεων. Είναι και αυτή δουλειά του μηχανικού.

Κος          :

Κατ’ αρχήν, εγώ είμαι μηχανολόγος μηχανικός απόφοιτος του Μετσόβειου Πολυτεχνείου παραγωγής στο ίδιο έτος με το Γιάννη. Ασχολούμαι με χρηματοοικονομικά σαν επαγγελματική δραστηριότητα, με Venture Capital. Ίσως και αυτός να είναι ένας λόγος για τον οποίο μπορώ να κατανοήσω κάποια πράγματα περισσότερο.

        Είναι σαφές ότι η λειτουργία της λογικής του έλληνα μηχανικού από της συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι πριν από περίπου πέντε έως δέκα ήταν μια λογική ενός περιούσιου λαού. Αυτό διαμορφώθηκε από τα κοινωνικά μοντέλα και πρότυπα τα οποία υπήρχαν, τα οποία μαζί με τον αξιωματικό ήταν τα δύο επαγγέλματα που θεωρούταν τα δύο καλύτερα που μπορούσαν, ήταν ο λόγος κοινωνικής διαφοροποίησης.

        Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε στην όποια ανάλυση κάνουμε ή στην όποια προσέγγιση που έχουμε, γιατί περίπου το 1/3 των μελών του Τ.Ε.Ε. και δυστυχώς ή ευτυχώς, για μένα δυστυχώς, τα ¾ αυτών που διοικούν σήμερα το Τ.Ε.Ε. προέρχονται από γενιές που μεγάλωσαν με αυτή την κουλτούρα και με αυτή την παιδεία.

        Ακόμη-ακόμη και η δική μου παρουσία στην Διοίκηση είναι με τέτοιο τρόπο, που πέρασε δια πυρός και σιδήρου και με ρήξη. Δεν ήταν, δηλαδή, μια  κανονιστική ροή πραγμάτων, η οποία έφερε μια εξέλιξη. Αυτό είναι κάτι που διακατέχει γενικώς τους ανθρώπους αυτής της γενιάς, της προηγούμενης, ότι θα είναι δια βίου παρόντες και δια βίου ελέγχοντες τα τεκταινόμενα στον χώρο των μηχανικών ή γενικότερα θα έχουν κυρίαρχο ρόλο στο τι συμβαίνει ή το πώς συμβαίνει.

        Αποτέλεσμα των πολλών χρόνων που βρίσκονται εκεί που βρίσκονται είναι ότι πια το μυαλό τους έχει μπει σε διαστροφικές λεπτομέρειες. Όταν ασκείς για πολύ χρόνο διοίκηση σε ένα χώρο και γι’ αυτό τον λόγο είμαι υπέρ του μικρού κύκλου παρουσίασης γενικώς σε διάφορα πράγματα τα οποία κάνει κανείς, αρχίζει πια κανείς και μπαίνει σε λεπτομέρειες ή μπαίνει σε εξειδικεύσεις, οι οποίες καταστρέφουν το σύνολο.

        Πολλοί άνθρωποι στο Επιμελητήριο βλέπουν τα επαγγελματικά δικαιώματα ως ένα πεδίο επίδειξης πατριωτισμού και ως ένα πεδίο επίδειξης γνώσης ή υπεράσπισης συμφερόντων μιας κλειστής ομήγυρης, επειδή δεν έχουν τι άλλο να προτείνουν δυστυχώς ή ευτυχώς. Οπότε καλύπτονται πίσω από αυτό το άλλοθι. Είναι κάτι σαν την επαναστατική γυμναστική που έκαναν κάποτε διάφοροι κύκλοι, η οποία τελείωνε την στιγμή που έκλεινε η πόρτα και έμπαιναν οι ίδιοι και μεταμορφωνόντουσαν από επαναστάτες σε πολύ καλούς αστούς και πολύ καλούς διαχειριστές κεφαλαίου.

        Άρα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είμαστε σε ένα περιβάλλον το οποίο θα πρέπει να το αποδεχθούμε κατ’ αρχήν. Αυτό είναι το πρώτο που θα μπορέσει να μας δώσει το πλεονέκτημα την στιγμή που πρέπει και να είναι και αποτελεσματική η προσέγγιση την οποία κάνουμε.

        Ή έννοια της ανώτατης παιδείας κατά την άποψή μου, δεν πρέπει να συνδέεται με το επάγγελμα το οποίο κανείς θα ασκήσει. Αυτό είναι το πρώτο. Παίρνει κανείς παιδεία γιατί του αρέσει, γιατί θέλει να γίνει ο ίδιος καλύτερος άνθρωπος και το τι δουλειά θα κάνει θα το φέρει και η εμπειρία και η ζωή.

        Εγώ όταν μπήκα μηχανολόγος το ΄85 ήθελα να γίνω αεροναυπηγός, αλλά τι να κάνουμε που στην Ελλάδα, πέρα από τα όποια ντεσού υπήρχαν στην δομή της παιδείας που παίρνει κανείς εδώ μέσα, δεν υπάρχει η έννοια αυτή ή δεν υπήρχε και κανένα κοινωνικό πρότυπο γύρω μου ή καμία αίσθηση η οποία θα με οδηγούσε. Μπορεί να ακολουθούσες τον δρόμο σου έτσι από μόνος σου, αλλά εντάξει.

Στην διαδρομή άλλαξα. Έφτασα να κάνω ένα επάγγελμα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα οποία στα δεκαοκτώ μου περίμενα ότι θα κάνω. Που επειδή προέρχομαι από οικογένεια μηχανικών είχα και την αίσθηση ότι τα οικονομικά για παράδειγμα είναι γι’ αυτούς που δεν μπορούν να γίνουν μηχανικοί. Είναι για δευτεροκλασάτους ανθρώπους και επιστήμονες και βέβαια, κατέληξα να τα σπουδάσω και να είναι και το επάγγελμά μου δεκαέξι χρόνια μετά.

Άρα, γι’ αυτό και μόνο και για όλους λόγους ουσίας και λειτουργίας μιας φιλελεύθερης και ανοικτής αγοράς και σωστά δομημένης αγοράς, δεν πρέπει να σχετίζουμε το ένα με το άλλο. Να τα αφήσουμε ανεξάρτητα. Είναι δύο ανεξάρτητα πεδία.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ίδια η Ευρώπη και αυτό δεν λέγεται σε όσα τραπέζια έχω πάει, αλλά και δεν υπάρχει σαν αίσθηση στην Διοικούσα Επιτροπή του Επιμελητηρίου και δεν υπάρχει και σαν, η πραγματικότητα αυτή που θα πω, είναι ότι κυριαρχούν τα συστήματα τα deregulated συστήματα γενικώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για πάρα πολλούς λόγους και λόγους κινητικότητας και λόγους, κυρίως, λειτουργίας του οικονομικού μοντέλου της Ευρωπαικής Ένωσης. Χρειάζεται αυτή η ενίσχυση της κινητικότητας, αν και είναι άλλοι λόγοι που θα την καθυστερήσουν, πολιτιστικοί, πολιτικοί, θρησκευτικοί, είναι πάρα πολλοί λόγοι που τελικά δεν θα γίνει όσο γρήγορα έγινε στην Αμερική, γιατί στην Αμερική πήρε και δύο αιώνες για να γίνει αυτό έτσι όπως έγινε τελικά το μείγμα κινητικότητας.

Παρόλα αυτά, οι αποφάσεις όλες της Ευρωπαικής Ένωσης οδηγούν σε συστήματα τα οποία είναι με τις λιγότερες κατά το δυνατόν ρυθμιστικές παρεμβάσεις, που είναι και το σωστό και από οικονομική θεωρία, αλλά και από οικονομική πράξη, τα λιγότερο ελεγχόμενα συστήματα αποδίδουν και καταλήγουν, νομίζω, σε καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα, άρα και κοινωνικό, γιατί αυτά τα δύο είναι συνυφασμένα κατά την άποψή μου.

Δηλαδή, δεν μπορεί να έχεις κοινωνικό αποτέλεσμα, είναι λαϊκισμός αν δεν έχεις οικονομικό αποτέλεσμα.

Άρα, αυτή την πραγματικότητα στην Ελλάδα δεν την αντιλαμβανόμαστε. Το επιμελητήριο θα βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Βρίσκεται ήδη αν δεν το ξέρετε και στα δικαστήρια τα ευρωπαϊκά και σε μια συνολική απαξία από μηχανισμούς ευρωπαϊκούς. Ουσιαστική απαξία. Όταν σε ξεπερνούν οι αποφάσεις και όταν δεν μπορείς να είσαι ο ίδιος κινητήρια δύναμη και αυτή είναι η άποψή μου, ότι το Τ.Ε.Ε. πρέπει να βγει θετικά και να προσπαθήσει να εκφράσει και να αφουγκραστεί τον σύγχρονο παλμό αφ’ ενός μεν του περιβάλλοντος στο οποίο θα δράσει ο μηχανικός την επόμενη εικοσαετία, ένα περιβάλλον τελείως διαφορετικό από αυτό που βρίσκεται σήμερα και να καταλάβει και να δώσει μια λύση θετική στα προβλήματα και να γίνει αυτός ρυθμιστής και όχι να γίνει απλά αποδέκτης, αρνητικός διαπραγματευτής μιας πραγματικότητας που θα διαμορφωθεί έτσι και αλλιώς.

Δηλαδή, το Τ.Ε.Ε. μπορεί να μείνει και να κρατάει μια σημαία και να την κουνάει, αλλά δεν θα έχει καμία πραγματική και ουσιαστική αξία αυτή η σημαία που θα κρατάει. Δεν θα είναι σημαία ευκαιρίας.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό σημείο το οποίο, δυστυχώς, δεν το αντιλαμβάνεται. Έχει αρχίσει κάπως η θετική και επιθετική πολιτική, δηλαδή, που χρειάζεται.

Το τρίτο έχει να κάνει με τα ίδια τα Πανεπιστήμια και έχει να κάνει και με τους μηχανικούς παραγωγής, νομίζω και γενικώς με όλα τα τμήματα τα ελληνικά τα πανεπιστημιακά, έχει να κάνει με τον τρόπο που επικοινωνεί ή που στέκεται στο περιβάλλον της ανώτατης παιδείας το όποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα.

Νομίζω ότι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που πρέπει να τοποθετήσει κανείς και που πρέπει κανείς να μαρκετάρει σε σχέση με τον μηχανολόγο μηχανικό και με τον μηχανικό παραγωγής που πιστεύω ότι αυτά με κάποιο τρόπο θα βρεθούν να είναι αλληλένδετα, είναι ακριβώς ότι παράγεις μηχανικούς οι οποίοι είναι για την διοίκηση και για την ανώτατη διαχείριση προβλημάτων, ακριβώς λόγω της παιδείας, αλλά και της γνώσης τους της οικονομικής και της ευρύτερης παραγωγικών διαδικασιών.

Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει, κατ’ αρχήν, σαν σπουδή νομίζω στο εξωτερικό, με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Κος          :

(ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)

Κος          :

Δηλαδή, στο εξωτερικό, όταν λες ότι έχεις τελειώσει μηχανολόγος μηχανικός ή και στην ελληνική αγορά, το άκουσμα του ότι έχεις τελειώσει αυτό το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό από το να ακούσει κανείς ότι έχει τελειώσει Industrial Engineering. Δηλαδή, η αύρα που αποπνέει, απλά είναι να μπορέσεις την αύρα που αποπνέεις με αυτό που έχεις σπουδάσει  να το αποτυπώνεις σωστά, ώστε να μπεις καλύτερα και στην αγορά των πανεπιστημίων. Γιατί η αγορά των πανεπιστημίων την επόμενη εικοσαετία θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστική και θα καλύπτει εικοσιπέντε χώρες.

        Δηλαδή, γιατί ο Λετονός ή ο Εσθονός να επιλέξει το Αγγλικό Πανεπιστήμιο και να μην επιλέξει το Πανεπιστήμιο της Αθήνας ή το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, το οποίο θα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και το οποίο θα έχει τοποθετηθεί στον ανταγωνισμό; Γιατί στο τέλος-τέλος, άκουσα χθες μερικές πολύ οπισθοδρομικές κουβέντες του στυλ είμαστε περιούσιος λαός πάλι, αλλά τελικά πρέπει να κοιτάξουμε και στον καθρέπτη τα ιδρύματα αυτά και να πούμε, τι είμαστε; Είμαστε σε μια ανταγωνιστική αγορά. Δεν είμαστε απλά παράγουμε έρευνα και επιστήμη και δεν κρινόμαστε και από κανέναν. Πρέπει να κρίνεται και το αποτέλεσμα το παραγόμενο το επιστημονικό, το ερευνητικό, της καινοτομίας, της σύνδεσης με την παραγωγή, όπου πρέπει να δούμε και πόσα ερευνητικά προγράμματα καταλήγουν σε επιχειρηματικό προϊόν. Πόσα επιχειρηματικά προγράμματα καταλήγουν να είναι πραγματικά, να οδηγούν σε κάτι; Σε παραγωγικό αποτέλεσμα ουσιαστικό, γιατί αυτή την στιγμή, για παράδειγμα, στο ΕΠΑΝ, που μου το τόνισαν και χθες και που συμμετέχω και εγώ, γιατί είμαι διδακτορικός φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο παράλληλα, συμμετέχουμε σε ένα εφαρμοστικό ουσιαστικά πρόγραμμα. Σε ένα customization το οποίο το ονομάζουμε έρευνα. Είναι έρευνα αυτό και οδηγεί σε αποτέλεσμα; Οδηγεί σε καινοτομία; Οδηγεί σε βελτίωση, σε παραγόμενο προϊόν;  Όχι.

        Δηλαδή από την άλλη, ναι μεν μας φταίει το Τ.Ε.Ε., αλλά εμείς σαν ιδρύματα και σαν χώροι παραγωγής μηχανικών πρέπει να δούμε και πως αυτή η έρευνα δεν θα είναι και αυτή σε ένα απυρόβλητο αντίστοιχο ακαδημαϊκό, ότι είμαστε καθηγητές, είμαστε ερευνητές, άρα δεν κρινόμαστε από κανέναν. Δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα παρά μόνο επιστήμονες.

        Το αμερικάνικο μοντέλο το ξέρουμε όλοι ότι βασίστηκε ουσιαστικά στο φτηνό παραγόμενο δυναμικό, το οποίο έβγαινε μέσα από την έρευνα και την τεχνολογία, μέσα από την καινοτομία, μέσα από τα πανεπιστήμια. Η πρωτογενής έρευνα ήταν στρατηγική στόχευση της αμερικάνικης κυβέρνησης που δεν είναι της ελληνικής κυβέρνησης και πώς να είναι, δηλαδή. Δεν μπορεί να καταλάβει ούτε το πλεονέκτημα, ούτε το βάθος που μπορεί να έχεις σε φτηνή παραγωγή ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, γιατί ούτε φτηνός εργατικά είσαι, ούτε φτηνά συστήματα παραγωγής έχεις. Άρα, τα μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βρίσκεσαι πιο μπροστά σε έρευνα, σε τεχνολογία, σε καινοτομία, σε αιχμή. Δεν έχεις άλλο πλέον. Πάει στην Πολωνία, πάει στην Λετονία πλέον να παράγει αυτό που παρήγαγε κάποτε εδώ.

        Με αυτή την έννοια θα έλεγα τελειώνοντας ότι ο μηχανικός παραγωγής είναι συνυφασμένος και ταυτίζεται με την έννοια του μηχανολόγου μηχανικού. Γιατί; Γιατί η παραγωγική και βιομηχανική διαδικασία είναι κατ’ εξοχήν μηχανολογική διαδικασία στην βάση της. Μηχανές διαχειρίζεσαι, συστήματα παραγωγής διαχειρίζεσαι. Είτε το δει κανείς από την μεριά του μηχανολόγου μηχανικού, είτε του μηχανικού παραγωγής, αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει μια βιομηχανική μονάδα χωρίς να ξέρει να διοικεί συστήματα παραγωγής και δεν μπορείς να διοικείς συστήματα παραγωγής, αν δεν ξέρεις πως λειτουργεί ή πως θα χρειαστεί να αλλάξεις, για παράδειγμα, ένα κομμάτι, ένα γρανάζι στην διαδικασία αυτή.

        Νομίζω ότι πρέπει να το τοποθετήσουμε κάπως έτσι, για να δώσουμε πραγματικά την διάσταση ότι η έννοιες και να το τονίσουμε αυτό στα συμπεράσματά μας, είναι μηχανικός παραγωγής και μηχανολόγος μηχανικός είναι έννοιες συμπληρωματικές και έννοιες που μαζί δημιουργούν την δημιουργία ενός μηχανικού που έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην αγορά εργασίας και αυτό είναι και η πραγματικότητα.

        Στην Αγγλία όταν πήγα να κάνω μεταπτυχιακά, που είπαν ότι που έχεις τελειώσει; «Στο Μετσόβειο». «Τι έχεις τελειώσει στο Μετσόβειο;». Γιατί έχει και αυτό διαφοροποίηση. «Μηχανολόγος μηχανικός». Είναι διαφορετική η αντιμετώπιση. Το ίδιο για όλους τους μηχανολόγους νομίζω, γιατί θεωρείται μια ειδικότητα και μια παιδεία πολύ δύσκολη. Μάλιστα στους μηχανολόγους σε παίρνουν με 7 στις άλλες σχολές με 8 του Πολυτεχνείου το αντίστοιχο.

        Αυτό το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και στην αγορά εργασίας πρέπει να το ενισχύσουμε και να το ενισχύσουμε με το Net Working το οποίο λειτουργεί πολύ καλά μέσα από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Μηχανικών Παραγωγής. Οι μηχανολόγοι δεν έχουν κάτι αντίστοιχο τόσο δυνατό. Να λειτουργήσει αυτό το Net Working και στο επίπεδο του career development.

Δηλαδή, να είναι ολιστική η προσέγγιση του μάρκετινγκ, αφ’ ενός μεν σαν ίδρυμα με το γραφείο ευρέσεως εργασίας, με, με, αλλά και οι ίδιοι οι μηχανικοί μεταξύ μας, οι παραγωγής και γενικότερα οι μηχανολόγοι να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο Net Work το οποίο θα σε ποζισιονάρει, γιατί αυτή την στιγμή έχεις, δέκα γενικούς διευθυντές εγώ ξέρω σε μεγάλες εταιρείες, που υπήρξαν φοιτητές μηχανολόγοι και παραγωγής και διοίκησης. 

        Δεν τους ξέρουμε. Στο εξωτερικό αυτό είναι  μοντέλο, το ξέρετε όλοι, μοντέλο προβολής και διαιώνισης μιας εικόνας προς τα έξω Α ή Β, καλής ή κακής και από την στιγμή που είμαστε αυτοί που πραγματικά κυριαρχούμε στην αγορά.

        Και με τις ικανότητες κάποιου να κάνει κάτι και να προσδιορίζεται από τις προδιαγραφές που μπαίνουν για κάθε έργο, κατασκευή, μελέτη, εν πάση περιπτώσει, για το κάθε αντικείμενο της δουλειάς του μηχανικού. Αυτό είναι η άλλη τελεία. Τίποτα άλλο.

 

( ΩΡΑ ΛΗΞΗΣ:     )

……………..