ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ

 

ΕΛΛΑΔΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

 

 

 

ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2003

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΣΤΡΟΓΓΥΛΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

 

 

 

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

 

 

Προεδρείο

 

 

 

Αλαβάνος Ι.              Α’ Αντιπρόεδρος ΔΕ ΤΕΕ

 

Μοροπούλου Α.         Γ.Γραμματέας ΔΕ ΤΕΕ

 

Ξανθόπουλος Θ.        Πρύτανης ΕΜΠ

 

 

 

 

 

12.00 - 13.30 Τοποθετήσεις Φορέων Ανάπτυξης - Εφαρμογής

 

Επιστημονικών, Επαγγελματικών, Εργασιακών Συλλόγων Μηχανικών

 

 

 

Ακριτίδης Χ., Πρόεδρος ΠΣΔΑΤΜ

 

Γεωργακόπουλος Π., Πρόεδρος ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ

 

Ηλιόπουλος Γ., Πρόεδρος ΠΣΧΜ

 

Καζάκη Σ., Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών

 

Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης

 

Κεραμάρης Γ., Προεδρεύων ΠΣΔΜ-Η

 

Μελισσαρόπουλος Γ., Πρόεδρος ΠΣΜΜΜ

 

Σκαληστήρας Γ., Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών

 

Παραγωγής & Διοίκησης

 

Σταμούλης Σ., Πρόεδρος Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων

 

Τσιτινίδης Τ., Πρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Αεροναυπηγών

 

Χουσιανάκου Μ., Πρόεδρος ΣΕΠΟΧ

 

Βασιλειάδης Α., Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Επιστημόνων &

 

Τεχνικών Ανωτάτων Σχολών ΕΡΤ

 

Ιωσήπου Ν., Πρόεδρος ΕΜΔΥΔΕ

 

Κουτεντάκης Τ., ΠΕΜΔΗΕΔΕ

 

Μυλωνάς Χ., Πρόεδρος ΣΕΓΜ

 

Παπαϊωάννου Ι., Πρόεδρος ΠΕΔΜΕΔΕ

 

Στάρα - Γαλερίδου Α., Διευθύντρια ΣΤΕΗΤ

 

Τσαρούχας Ι., Πρόεδρος Διπλ. Μηχανικών ΔΕΗ

 

Φραγκουδάκης Ε., Μέλος ΔΣ ΣΜΕ

 

 

 

13.30 - 15.00 Παρουσίαση Συμπερασμάτων Συζητήσεων Στρογγυλής Τραπέζης Επιστημονικών Ειδικοτήτων

 

 

 

*Αγρονόμοι Τοπογράφοι Μηχανικοί

 

Γεωργόπουλος Α., Καθ. ΕΜΠ, Πρόεδρος ΣΑΤΜ

 

Κονταράτος Μ., Επ. Καθ. ΕΜΠ

 

 

 

*Αρχιτέκτονες Μηχανικοί

 

Γεωργακόπουλος Π., Πρόεδρος ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ

 

Αγγελίδης Μ., Μέλος ΔΣ ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ, Εκπρόσωπος ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ

 

στο Συμβούλιο Ευρωπαίων Αρχιτεκτόνων

 

 

 

*Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί

 

Γρουμπός Π., Καθ. Παν. Πάτρας

 

Σαφάκας Α., Καθ. Παν. Πάτρας - ΕΕΕ ΗΜΜΥ ΤΕΕ

 

 

 

*Ηλεκτρονικοί Μηχανικοί

 

Παπαδόπουλος Η., ΕΕΕ/ΤΕΕ

 

Κακλαμάνης Χ., Καθ. Παν. Πάτρας - ΕΕΕ/ΤΕΕ

 

 

 

*Ναυπηγοί Μηχανικοί

 

Τζαμπίρας Γ., Πρόεδρος Ναυπηγών Μηχανολόγων ΕΜΠ

 

Παπάζογλου Β., Καθ. ΕΜΠ-ΜΕ Θεμάτων Παιδείας ΤΕΕ

 

 

 

*Μεταλλουργοί Ματαλλειολόγοι Μηχανικοί

 

Ζευγώλης Ε., Πρόεδρος Σχολής ΜΜΜ ΕΜΠ

 

Σταματάκη Σ., Αν. Πρόεδρος Σχολής ΜΜΜ ΕΜΠ

 

 

 

*Μηχανολόγοι Μηχανικοί

 

Κυριακόπουλος Κ., Πρόεδρος Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών

 

ΕΜΠ

 

Χίνης Ε., Λέκτορας ΕΜΠ

 

 

 

*Πολιτικοί Μηχανικοί

 

Μουτζούρης Κ., Πρόεδρος Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ

 

Συρμακέζης Κ., Καθ. Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ

 

 

 

*Χημικοί Μηχανικοί

 

Κουλουμπή Ν., Καθ. ΕΜΠ-ΜΕ Θεμάτων Παιδείας ΤΕΕ

 

Βουτετάκης Σ., ΕΕΕ ΧΜ ΤΕΕ

 

 

 

* Μηχανικοί Ορυκτών Πόρων

 

Σταμούλης Σ., Πρόεδρος Συλλόγου Μηχανικών Ορυκτών Πόρων

 

Κομνίτσας Κ., Αν. Καθ. Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων

 

Πολυτεχνείου Κρήτης

 

 

 

*Περιβαλλοντολόγοι Μηχανικοί

 

Παπακυριακόπουλος Π., ΜΕ Θεμάτων Παιδείας ΤΕΕ

 

Λουϊζίδου Μ., Καθ. Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ ΜΕ Υγιεινής

 

Ασφάλειας ΤΕΕ

 

 

 

*Χωροτάκτες Πολεοδόμοι

 

Πετράκος Γ., Πρόεδρος Τμήματος Χωροταξίας Πολεοδομίας &

 

Περιφερειακής Ανάπτυξης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

 

Τσεκούρας Γ., Αντιπρόεδρος ΣΕΠΟΧ

 

 

 

*Αεροναυπηγοί Μηχανικοί

 

Τσιτινίδης Τ., Πρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Αεροναυπηγών

 

Θεοδόσης Σ., Επιμελητής της ΜΕ Αεροναυπηγικής ΤΕΕ

 

 

 

*Μηχανικοί Παραγωγής και Διοίκησης

 

Σκαληστήρας Γ., Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών

 

Παραγωγής και Διοίκησης

 

 

 

*Νέες Σχολές ή Τμήματα

 

Παναγιωτουνάκος Δ., Αν. Πρόεδρος ΣΕΜΦΕ ΕΜΠ

 

Σινάνης Χ., Εκπρόσωπος του ΤΕΕ στο Συμβούλιο Επαγγελματικών

 

Ισοτιμιών ΥΠΕΠΘ. Μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ

 

 

 

*Θεματικές διεπιστημονικές εξειδικεύσεις των Μηχανικών

 

Σιμιτζής Ι., Καθ. ΕΜΠ, Αντιπρόεδρος Συγκλητικής Επιτροπής

 

Μεταπτυχιακών Σπουδών ΕΜΠ

 

 

 

15.00 - 15.30 Γενικά Συμπεράσματα & Προοπτικές

 

 

 

Αλαβάνος Ι.              Α’ Αντιπρόεδρος ΔΕ ΤΕΕ

 

Μοροπούλου Α.         Γ.Γραμματέας ΔΕ ΤΕΕ

 

Ξανθόπουλος Θ.        Πρύτανης ΕΜΠ

 

 

 

15.30 - 16.30 ΔΕΞΙΩΣΗ

 

 

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Θα αρχίσουμε την Συνεδρία, διότι αρκετοί έχουν περιορισμούς χρόνου. Ο Α’ Αντιπρόεδρος του ΤΕΕ βρίσκεται στο δρόμο, ήτανε σε μία ανειλημμένη υποχρέωση για το Τεχνικό Επιμελητήριο και έρχεται.

 

Υπάρχει μία παράκληση από αρκετούς προέδρους συλλόγων, επειδή λόγω υποχρεώσεων θα μπορέσουν να έρθουν λίγο αργότερα, θα κάνουμε και για λόγους ουσίας μία μικρή αλλαγή στην συζήτηση. Θα ακούσουμε πρώτα και πολύ σύντομα και περιεκτικά θα παρακαλέσω τα πορίσματα των στρογγυλών τραπεζιών, για να μπορούν να ανταποκριθούν οι πρόεδροι των συλλόγων. Εάν παρόλα αυτά σε κάποιον υπάρχει πρόβλημα χρόνου θα τον προτάξουμε.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Θα αρχίσουμε με την παρουσίαση των συμπερασμάτων της συζήτησης των στρογγυλών τραπεζιών των ειδικοτήτων και θα παρακαλέσω εκ των παρόντων, δεν βλέπω τους Αγρονόμους Τοπογράφους. Οι Αγρονόμοι είναι εδώ; Όχι. Ούτε τους Αρχιτέκτονες. Α, είναι εδώ, ωραία. Παρακαλώ να ξεκινήσετε.

 

Ο κύριος Κονταράτος ήταν ο ραπορτέρ του στρογγυλού τραπεζιού, είναι Επίκουρος Καθηγητής του Πολυτεχνείου στην Σχολή Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών. Και ακούμε τα συμπεράσματα.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΑΓΡΟΝΟΜΩΝ ΤΟΠΟΓΡΑΦΩΝ

 

 

 

Κος ΚΟΝΤΑΡΑΚΟΣ:

 

Η συζήτηση διεξήχθη εδώ στο Πολυτεχνείο την Δευτέρα. Υπήρχε ένα καλό επίπεδο συζήτησης, μπήκαν διάφορα θέματα. Όμως θα ήθελα να επισημάνω δύο προβλήματα. Το ένα είναι ότι δεν είχε σοβαρή ανταπόκριση από τους συναδέλφους και ιδιαίτερα από νεότερους συναδέλφους. Και το δεύτερο, επειδή οι Τοπογράφοι έχουν δύο σχολές και γενικώς κινούμεθα γύρω από τα δύο κέντρα Αθήνα - Θεσσαλονίκης, δεν υπήρχε ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη ούτε από το Σύλλογο ούτε από το Πολυτεχνείο. Δεν ξέρω βέβαια εάν υπήρχαν ιδιαίτερα προβλήματα λόγω των γεγονότων στην Θεσσαλονίκη και γι’ αυτό δεν ήρθανε ή ήτανε κάποια αδράνεια στο να συμμετέχουν στην θεματολογία αυτή και στην συζήτηση αυτή οι συνάδελφοι από την Βόρειο Ελλάδα.

 

Τώρα ερχόμενος στα τρία θέματα του Συνεδρίου αυτού, Παιδεία, Επαγγελματικά Δικαιώματα και Εξελίξεις θα λέγαμε στους κλάδους, σε εμάς διατυπώθηκε εμφανώς κυρίως από τους ανθρώπους των μελετητών ότι υπάρχει μία σοβαρή διαφορά μεταξύ αποφοίτων πολυτεχνειακών σχολών και άλλων επιπέδων εκπαίδευσης. Και αυτό σίγουρα στηρίζεται στο γενικό κορμό των μαθημάτων Μαθηματικών, Φυσικής, αλλά και άλλα μαθημάτων βασικής παιδείας και βάσης ας το πούμε έτσι τα οποία παίρνουν οι μηχανικοί και γι’ αυτό έχουν μία δυνατότητα πάρα πολύ σύντομα, ακόμα και αν δεν έχουνε εξοικείωση με την συγκεκριμένη τεχνολογία ή με την συγκεκριμένη ειδικότητα με την οποίαν ασχολείται η μελετητική ομάδα να προσαρμοστούν και να ανταποκριθούν.

 

Άρα το βασικότερο απ’ όλα είναι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την γενικό κορμό μαθημάτων και να μην προχωρούμε πολύ γρήγορα σε εξειδικεύσεις.

 

Υπήρχαν παρατηρήσεις ότι πρέπει να εμπλουτιστεί το πρόγραμμα σπουδών με θέματα νομικά ζητήματα, με θέματα τα οποία βελτιώνουν την οργανωτική αντίληψη ας πούμε των μηχανικών, αλλά και με νέες γνώσεις τεχνολογίας.

 

Με τα πρώτα ζητήματα πρέπει να πούμε ότι ήδη το πρόγραμμα σπουδών με τις νέες εξελίξεις προχωράει στο να συμπεριλάβει θέματα δικαίου, μάνατζμεντ και οικονομίας.

 

Ως προς τις νέες τεχνολογίες και εδώ έχουμε μία καινοτομία με το ΕΠΕΑΕΚ. Έχουμε συνείδηση ότι εμείς ως Τοπογράφοι βρισκόμαστε σε ένα συνεχές μεταβαλλόμενο τεχνολογικό περιβάλλον. Οι τεχνολογίες προχωράνε και σε διατάξεις αλλά και σε λογισμικά και πρέπει σε αυτό το αντικείμενο να το καταλάβουμε καλύτερα, να εκπαιδευτούμε σ’ αυτό και να διεισδύσουμε.

 

Άλλωστε σήμερα που πια το βασικό έργο στην Ελλάδα δεν είναι μόνο το να φτιαχτούν κάποιες νέες υποδομές και περίπου να τις εγκαταλείπουμε για πολλά χρόνια και να τις βλέπουμε αργότερα και να τις αξιολογούμε, αλλά είναι το αυτές οι υποδομές να λειτουργούν σε συνεχή βάση και άρα χρειαζόμαστε και μορφές και τεχνολογίες και τεχνικές παρακολούθησης των έργων αυτών. Οι τεχνολογίες οι δικές μας δίνουν πολλές τέτοιες δυνατότητες. Όμως μας βάζουν σε νέα αντικείμενα, καθότι η παρακολούθηση έργων τόσο φυσικών φαινομένων, όσο και κοινωνικών παραγόντων και οικονομικών παραγόντων και παραγόντων περιβάλλοντος για να τα παρακολουθήσεις όλα αυτά είναι αναγκασμένος να εμπλουτιστείς πια και να μπεις και σε νέα αντικείμενα, που καμιά φορά μπορεί πια να εξειδικευτείς και σ’ αυτά. Και όπως λέω και εγώ από Τοπογράφος και Μηχανικός μετρήσεων να περάσεις το βουνό και να εξελιχθείς σε αυτές τις νέες ειδικότητες. Ας πούμε να ασχοληθείς με το περιβάλλον, με την ρύπανση, με το έδαφος, με την θάλασσα και άλλες τέτοιες εξελίξεις.

 

Όμως υπήρξε μία παρατήρηση ότι το πρόγραμμα σπουδών δεν έχει μία τάξη. Θα λέγαμε ότι ενώ διεκδικούμε να είναι μάστερ, εμπλέκονται προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα και δεν έχει και ένα καθαρό χαρακτήρα το αντικείμενο το μεταπτυχιακό θα λέγαμε, ή το αντικείμενο το οποίο οδηγεί στις συγκεκριμένες ειδικότητες. Αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί και να φανεί και μέσα στο πρόγραμμα σπουδών.

 

Τέλος, μια που μιλάμε για το εκπαιδευτικό κομμάτι, έγιναν παρατηρήσεις ότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη βαρύτητα στο γεωδαιτικό αντικείμενο και ότι μήπως πρέπει να προχωράμε σε πιο εξειδικευμένα μαθήματα τώρα σε αυτό το πρώτο πτυχίο.

 

Υπάρχουν βέβαια και άλλες γνώμες που λένε ότι το γεωδαιτικό αντικείμενο είναι το βασικό. Πρέπει κανείς να ωριμάσει σ’ αυτό και να παραμείνει σ’ αυτό και είναι μία οπτική γωνία με την οποίαν μπορεί να δει και οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο στην συνέχεια. Άρα ορθώς υπάρχει αυτή η βαρύτητα.

 

Και άλλωστε πρέπει να απαγκιστρωθούμε κατά κάποιο τρόπο μεταξύ των μαθημάτων και των ειδικοτήτων. Δεν σημαίνει ότι κάθε μάθημα το οποίο ολοκληρώνει το πρόγραμμα σπουδών και το δομεί και το διαμορφώνεις μία ενότητα, σώνει και καλά σημαίνει ότι αυτό προχωράει σε μία εξειδίκευση ή ανταποκρίνεται στο ποιες είναι οι εργασίες που υπάρχουν σήμερα στην αγορά εργασίας.

 

Στο δεύτερο θέμα, στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Εμείς οι Τοπογράφοι όπως ξέρετε κατ’ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, πιθανώς 50%, εάν τα στοιχεία μου είναι σωστά, είναι μελετητές του δημοσίου τομέα και βέβαια και ένα σοβαρό ακόμα ποσοστό είναι δημόσιοι υπάλληλοι επιβλέποντες των ίδιων έργων. Άρα υπάρχει μία αποδοχή του μοντέλου της ΓΕΜ ότι πράγματι οι μηχανικοί έχουν μία διαβάθμιση με βάση την εμπειρία τους και γιατί όχι πιθανώς και με βάση και γνώσεις που έχουν αποκτήσει και σε εκπαιδευτικές διαδικασίες κατά την διάρκεια αυτής της εμπειρίας.

 

Συνεπώς προτάσεις οι οποίες γίνανε για ένα σύστημα τεσσάρων επιπέδων μηχανικών πιθανώς, που είναι αρκετά κοντά στο μοντέλο της ΓΕΜ ας πούμε με τα δύο - τρία επίπεδα, μπορεί να είναι ορθές.

 

Βέβαια δεν επαρκεί μόνο εμπειρία, χρειάζεται η συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Όλοι οι ομιλητές θέσανε το πρόβλημα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και εμείς οι πανεπιστημιακοί είπαμε ότι βέβαια η συνεχιζόμενη εκπαίδευση είναι αντικείμενο και ευθύνη των πολυτεχνείων, διότι πρέπει να το δίνει αυτό ένας θεσμός εξωαγοραίος. Διότι σήμερα θα λέγαμε ότι οι μελετητές που διευθύνουν τις ομάδες είναι αυτοί που καθορίζουν ποιος μπορεί να προχωρήσει ή να μην προχωρήσει σε ένα αντικείμενο.

 

Δεν υπάρχει η βούληση του κάθε ανθρώπου να επιλέξει και να ξεπεράσει τις δομές της αγοράς εργασίας και να κάνει το άλμα μόνος του. Άρα χρειαζόμαστε έναν θεσμό έξω από την αγορά, ο οποίος θα μπορεί να δίνει σε όποιους θέλει αυτό το δικαίωμα να συνεχίσει τις σπουδές και να εξελιχθεί και να μπει σε άλλα αντικείμενα, σε άλλες κατευθύνσεις.

 

Υπήρξε μία παρατήρηση ότι ο αριθμός των μηχανικών είναι πάρα πολύ μεγάλος. Μάλιστα δόθηκαν και συγκρίσεις με άλλες χώρες. Συγκεκριμένα ο αριθμός των Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών στην Γερμανία και στην Ελλάδα είναι ίσος και βέβαια η αναλογία κατά πληθυσμό είναι τελείως διαφορετική.

 

Βέβαια σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι δεν έγινε μία περιγραφή του πως λειτουργεί το επάγγελμα. Στην Γερμανία π.χ. υπάρχουν μηχανικοί από το Φάχο Σούλεν οι οποίοι εντάσσονται με κάποιες διαδικασίες στο επάγγελμα και στην ιεραρχία της όλης δομής εργασίας δεν είναι ακριβώς ίδια με εδώ. Άρα η σύγκριση δεν μπορεί να γίνει απευθείας. Όμως ο αριθμός είναι μεγάλος.

 

Δεύτερη παρατήρηση ότι η επένδυση στην Παιδεία είναι πάρα πολύ μικρή. Από στοιχεία του ΟΟΣΑ είδαμε ότι σχεδόν είμαστε κοντά στην Τουρκία και λοιπά σε χαμηλότερες χώρες. Βέβαια υπήρξε και η παρατήρηση ότι και η απόδοση της εκπαίδευσης είναι χαμηλή. Όμως δεν είναι σαφές εάν αυτό είναι λόγω των χαμηλών επενδύσεων και για άλλους λόγους.

 

Τελειώνω με δύο σημεία. Πρώτον, ότι για να μπούμε σε νέες εξελίξεις και σε νέα θέματα, τα οποία δεν είναι κατοχυρωμένα αυτή την στιγμή όχι ως επαγγελματικά δικαιώματα μόνο, αλλά ως και περιοχές ας πούμε αντικειμένου του μηχανικού χρειάζεται εφηρμοσμένη έρευνα και στην πολιτική της έρευνας πρέπει να μπει και το ΤΕΕ και οι σύλλογοι να πιέσουν το δημόσιο τομέα να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες, ούτως ώστε τελικά να βγούνε τα χαρακτηριστικά της καλής εκτέλεσης του, γκουτ πράκτις, μεθοδολογίες τέτοιες όπως και προδιαγραφές για όλα αυτά τα θέματα.

 

Πιστεύουμε ότι στο θέμα πολιτικής έρευνας το ΤΕΕ και οι σύλλογοι είναι απόντες. Την παιδεία την βλέπουν μόνο ως εκπαίδευση, μαθήματα και τι σημαίνει ο τίτλος αυτός στον επαγγελματικό χώρο.

 

Επίσης υπήρξε ομιλητής ο οποίος τόνισε ότι όλα αυτά δεν μπορούν να συντονιστούν παρά από κάποιον συντονιστή, ο οποίος στο παρελθόν ήταν ο δημόσιος τομέας, αν και συνεχίζει να είναι, τότε αυτός νομίζουμε ότι είναι υπό διάλυση και πρέπει να ξαναποκτήσει αυτό το συντονιστικό και θεμελιώδες ρόλο.

 

Και τελειώνω με το ό,τι υπήρξε μία παρατήρηση ότι έχουμε απουσία επαγγελματικού προσανατολισμού, και στους φοιτητές μας, κάτι βέβαια το οποίο είναι μάλλον θέμα του να προχωρήσει αυτή η σχέση των συλλόγων με το Πανεπιστήμιο, αλλά και ακόμα και στα παιδιά του γυμνασίου. Και εκεί εμείς, επειδή το έχουμε συζητήσει και στην Σχολή, μήπως αυτό είναι και θέμα των πολυτεχνείων το να προσπαθήσουν να ενημερώσουν για τις δυνατότητες επαγγελματικού προσανατολισμού κάθε κλάδου και συνεπώς να τραβήξουν πραγματικά τα παιδιά εκείνα όχι μόνο με αυτές τις, κατά την γνώμη μου, αυτό είναι τελείως δικιά μου άποψη, πλασματικές βαθμολογίες, αλλά και το πραγματικό ενδιαφέρον και κλίση που μπορεί να έχουν τα παιδιά προς τις σχολές τις δικές μας.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Ευχαριστούμε τον Μάριο τον Κονταράτο. Νομίζω ότι, επειδή είχα παρακολουθήσει την συζήτηση, έκανε μία εντυπωσιακά αντικειμενική παρουσίαση των απόψεων που λέχθηκαν. Και εκεί πέρα είπαμε σαν Προεδρείο να ακολουθεί ο εκπρόσωπος του αντίστοιχου επαγγελματικού φορέα. Άρα παρακαλούμε τον Χρόνη τον Ακριτίδη Πρόεδρο του Συλλόγου Τοπογράφων στην παρθενική του ομιλία ως Προέδρου, να ρθει να μας παρουσιάσει την θέση του Συλλόγου.

 

Κος ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ:

 

Να σας ευχαριστήσω πολύ.

 

Ας κάνω μία πολιτική κριτική, δεν ξέρω εάν θα είναι αυτή η τακτική του Τεχνικού Επιμελητηρίου γιατί υπάρχουν δύο εν δυνάμει Πρόεδροι παρόντες στο Προεδρείο, να αλλάζουμε το πρόγραμμα και να είναι προς το καλύτερο μάλλον απ’ ό,τι βλέπω. Αν είναι τακτική αυτή να την ξέρουμε, γιατί μας αιφνιδιάζετε, γιατί σκοπός μας είναι να σας αιφνιδιάζουμε εμείς πλέον σαν σύλλογοι, αλλά τώρα μας αιφνιδιάζετε εσείς.

 

Όντως ήταν μία πολύ συγκέντρωση και ανταλλαγή απόψεων, όπως καταγράφτηκαν και από τον συνάδελφο τον Μάριο τον Κονταράτο. Δυστυχώς η συμμετοχή δεν ήταν η αναμενόμενη. Και αυτό που πρέπει να παρατηρήσουμε και να σημειώσουμε ήτανε ότι αυτό που έλειψε από την παρουσία ήταν η συμμετοχή των φοιτητών αφ’ ενός, και των συναδέλφων έξω από τα κλαδικά όργανα, δηλαδή από το Σύλλογο και από το Τεχνικό Επιμελητήριο. Δεν ξέρω ίσως έφταιγε η μέρα, ίσως έφταιγε ο τόπος, δεν ξέρω για ποιο λόγο, είχανε και εξετάσεις νομίζω οι φοιτητές.

 

Να μπούμε επί της ουσίας. Εμείς επειδή το επεξεργαστήκαμε και σε συνεργασία και είχαμε εκπρόσωπο τον κύριο Πρέσβελο, που είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στην Επιτροπή Αξιολόγησης με τα θέματα επαγγελματικά εκπαιδευτικά του κλάδου και γενικότερα των μηχανικών, έχουμε καταλήξει σε μία πρόταση που συμπεριλαμβάνει και τους άλλους κλάδους, γιατί καλώς ή κακώς δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια ή να λέμε ότι να απορρίπτουμε τα πάντα. Νομίζω ότι με εποικοδομητικές προτάσεις και με προτάσεις όπως πρέπει να κατατίθενται από επιστημονικούς φορείς σεβαστούς, όπως είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και η Πανεπιστημιακή Κοινότητα της Ελλάδος, αλλά όπως είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο και όπως είναι και οι κλαδικοί σύλλογοι θα πρέπει να καταθέτουμε προτάσεις.

 

Νομίζω ότι οι προτάσεις λύνουν τα θέματα, οδηγούν αν θέλετε και τα θέματα εκεί που πρέπει να τα οδηγήσουν και θεωρούμε το βέλτιστο και το καλύτερο για μας. Και η στείρα άρνηση και απαξίωση μόνο προβλήματα δημιουργεί και σ’ αυτούς που αρνούμαστε αλλά και σε εμάς τους ίδιους.

 

Θα πω εν τάχει στην παρθενική αυτή ομιλία το πρόγραμμα πως κατέληξε να οριοθετηθεί ένα φλόουτσαρ πως μπορούν να κατατάσσονται οι συνάδελφοι μηχανικοί οι δικοί μας από ξένα πανεπιστήμια, αλλά και με την ένταξη των τεχνολόγων που αυτή την στιγμή καλούνται και αυτοί μηχανικοί ...

 

Δεν θα εκφρέσω τα παράπονά μου και τον καημό μου ότι δυστυχώς θεωρώ ότι οι αντιδράσεις μας σε πολλά άλλα θέματα με προτάσεις μπορούσαν να είχανε προλάβει πράξεις και ενέργειες της Κεντρικής Διοίκησης και εξουσίας, ούτε θα κάνουμε ένα μνημόσυνο ότι τώρα πλέον όλα τελειώσανε και άρα ο Τοπογράφος Μηχανικός ή ο Μηχανικός γενικότερα καταλήγουμε σε κάτι που προσπαθεί να γίνει, απαξιώθηκε από την κοινωνία και αυτή την στιγμή έχουνε εξισωθεί όλα προς τα κάτω.

 

Το σύστημα λειτουργεί ως εξής. Μετά την αποφοίτηση.. Πέραν αυτών θα σημειώσω ένα άλλο στοιχείο που νομίζω ότι είναι σημαντικότατο. Είναι η αξιολόγηση και εκπαίδευση των ιδρυμάτων, όλων των τεχνολογικών ιδρυμάτων, και μπορεί να μιλάμε για το Μετσόβιο Πολυτεχνείο και να λέμε ότι αυτοί που τελειώσαμε και αυτοί που το ξέρουμε ότι για ποιο λόγο να αξιολογείται και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, δεν είναι έτσι. Πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση των ιδρυμάτων από ανεξάρτητο φορέα, να συμμετέχουν και ακαδημαϊκοί, να συμμετέχει το Τεχνικό Επιμελητήριο και κύρια να συμμετέχουν και εκπρόσωποι των επαγγελματικών συλλόγων. Οι κλαδικοί σύλλογοι με έναν κοινό εκπρόσωπο ή με δύο ή με όσους κριθεί.

 

Θα πρέπει τα ιδρύματα τα πανεπιστημιακά να είναι συνδεδεμένα με την αγορά, αλλά και η αγορά να είναι συνδεδεμένη με τα επαγγελματικά ιδρύματα.

 

Και όταν μιλάμε για ανάπτυξη της χώρας θα πρέπει να καθορίσουμε και τι σημαίνει ανάπτυξη της χώρας και από ποιον καθορίζεται αυτή η ανάπτυξη της χώρας. Η ανάπτυξη της χώρας σημαίνει η ανάπτυξη αυτή που σχεδιάζει η Κεντρική Διοίκηση από μόνης της με την απουσία των ιδρυμάτων ή των φορέων. Ή θα πρέπει να συναποφασίζουμε και να λέμε ποια είναι η ανάπτυξη της χώρας;

 

Παραδείγματα έχουμε πολλά, και το συγκεκριμένο και το σημαντικότερο που έχει πλήξει και τον κλάδο μας είναι και το Εθνικό Κτηματολόγιο. Όντως τεράστιο αναπτυξιακό εργαλείο της χώρας, απάρνηση και απαξίωση της συμμετοχής των φορέων σε αυτό, και οδηγήθηκε εδώ που οδηγήθηκε. Και ελπίζουμε να μην οδηγηθεί και σε χειρότερα.

 

Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό, αυτή είναι η βασική μας πρόταση για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων. Θα προχωρήσω εν τάχει να σας αναλύσω την πρόταση την εκπαιδευτική που έχει και άμεση σύνδεση με τον επαγγελματισμό των μηχανικών.

 

Όντως στην πενταετή φοίτηση τελειώνοντας ένας φοιτητής αυτή την στιγμή το ισχύον καθεστώς το ξέρετε και δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να το αναλύσω. Θεωρούμε ότι με την κτήση του πτυχίου οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να είναι συνδεδεμένο μέλος, που σημαίνει κατοχύρωση του τίτλου του, έναρξη άσκησης του επαγγέλματος υπό την καθοδήγηση τακτικού εντεταλμένου μέλους του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Θα είναι προαιρετική η εγγραφή τους στο ΤΣΜΕΔΕ, το οποίο ξέρουμε πόσο δυσβάστακτο είναι, και όχι υποχρεωτική ακόμη και με την στράτευσή του. Και θα έχει βέβαια το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι των οργάνων του Τεχνικού Επιμελητηρίου.

 

Μετά από την πάροδο και κάποιων εξετάσεων, που νομίζω ότι θα πρέπει άρδην να αλλάξει το σκηνικό των εξετάσεων του Τεχνικού Επιμελητηρίου, θα μπορεί πλέον να ... και να γίνεται μέλος. Μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου σημαίνει έχει την τεχνική ευθύνη για απλά έργα ή εργασίες που είναι νομοθετικά κατοχυρωμένες και είναι υποχρεωτική πλέον η ασφάλιση στο ΤΣΜΕΔΕ.

 

Μετά από κάποια περίοδο χρονική, η οποία στις προτάσεις που κατατέθηκαν ορίζεται στα τρία χρόνια, είναι προς συζήτηση και δεν νομίζω ότι έχουμε το απόλυτο, θα μπορεί το μέλος αυτό να γίνεται τακτικό μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου και να είναι βασικός διπλωματούχος μηχανικός όπως είναι ο Αγρονόμος Πολιτικός Μηχανικός ή όλοι οι κλάδοι των μηχανικών.

 

Το τεχνικό μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου θα έχει την τεχνική ευθύνη για σύνθετα έργα ή εργασίες που είναι νομοθετικά κατοχυρωμένες και θα έχει τα δικαιώματα που έχει οποιοδήποτε μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

 

Το επόμενο στάδιο μετά την πάροδο επτά χρόνων, όπως είναι η ΓΕΜ στην ουσία, μία χρονική περίοδος επτά χρόνων, σε αυτά όλα θεωρείται ότι θα υπάρχουν κάποιες εξετάσεις και πιστοποιήσεις, θα μπορεί πλέον το μέλος να γίνεται εντεταλμένο μέλος. Το εντεταλμένο μέλος μπορεί να έχει τεχνική εκπροσώπηση εταιρειών, να έχει τον συντονισμό μηχανικών, να μπορεί να εκπονεί πραγματογνωμοσύνες, και να μπορεί να πιστοποιεί και να προτείνει τα προσόντα υποψηφίων μελών που θα δούμε στις επόμενες κατηγορίες.

 

Αυτή η ροή νομίζω ότι κατοχυρώνει το επάγγελμά μας και στην ουσία το κάνει ανταγωνιστικό και στην Ελλάδα, που θεωρώ ότι είναι, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνδυασμό με αυτά που θα συνεχίσουνε, τις προτάσεις που έχουν για το παρακάτω.

 

Η άλλη κατηγορία είναι των πέντε ή τεσσάρων ετών ή τεταρτοετής φοίτησης μόνο. Η κατηγορία αυτή επειδή αφορά κύρια σε μηχανικούς που έρχονται από πανεπιστήμια του εξωτερικού και κατ’ ουσία έχουν εξειδίκευση σε ένα ειδικότερο αντικείμενο οδηγεί περίπου με την ίδια διαδικασία στο εντεταλμένο μέλος αλλά με εξειδίκευση. Δηλαδή ενώ το προηγούμενο εντεταλμένο μέλος μπορεί να ασχολείται με όλο το θεσμικό, με όλη την γκάμα αυτό που αφορούν στον Τοπογράφο Μηχανικό, για παράδειγμα στον Πολιτικό Μηχανικό, το εντεταλμένο μέλος με εξειδίκευση, χωρίς να του απαγορεύεται το να γίνει και εντεταλμένος μέλος αφού περάσει κάποιες εξετάσεις, θα είναι με εξειδίκευση, θα είναι συγκοινωνιολόγος, μόνο συγκοινωνιολόγος.

 

Και επειδή πρέπει να καλύψουμε και αυτό που σήμερα όλοι κλείνουμε τα μάτια και φοβόμαστε των τεσσάρων ετών και τριών ετών και των ΤΕΙ. Πρόταση δική μας η κατεύθυνση αυτή θα οδηγεί μόνο στην κτήση του τακτικού μέλους του Τεχνικού Επιμελητηρίου μέσα από κάποιες εξετάσεις, κάποιες διαδικασίες.

 

Για να προταθεί και να φθάσει και κάποιος σε αυτό το στάδιο θα πρέπει ήδη να έχει προταθεί από ένα άλλο εντεταλμένο μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Είναι περίπου ένα πρόγραμμα σας ανέλυσα σύντομα το πιο πολύ μη ακούγοντάς με το τελευταίο αφού με ακούτε, αντιγραφή του αγγλοσαξωνικού που αυτή την στιγμή δυστυχώς καλώς ή κακώς έχει υιοθετήσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Νομίζουμε ότι καταλήγοντας σαν Σύλλογος Τοπογράφων Μηχανικών ότι καίρια ζητήματα, τα σημαντικότερα ζητήματα είναι αυτά του κλάδου μας. Το πρώτο και σημαντικότερο επαναλαμβάνω είναι η πιστοποίηση που θα βοηθήσει και στην εξαγωγή μηχανικών, γιατί δυστυχώς η Ελλάδα έχει ένα φόβο εξαγωγής μηχανικών, δεν ξέρω για ποιο λόγο, ενώ νομίζω ότι μπορεί να κερδίσει την αγορά. Που σημαίνει αξιολόγηση και πιστοποίηση των πανεπιστημίων.

 

Και ένα δεύτερο θέμα είναι η κατάταξη και το διάγραμμα εξασφάλισης της ποιότητας και των αρμοδιοτήτων των μηχανικών, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που προέρχονται από ξένα πανεπιστήμια με την πρόταση που κατατέθηκε από το Σύλλογο Τοπογράφων Μηχανικών. Βέβαια υπάρχει μία ολόκληρη εισήγηση την οποία μπορείτε να βρείτε και στο σάιτ και στο Σύλλογο Τοπογράφων Μηχανικών, δεν είναι της στιγμής να την αναλύσω.

 

Θα σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για την καλή διοργάνωση και την δυνατότητα που μας δώσατε να εκθέσουμε τις απόψεις μας να συζητήσουμε και τώρα όλοι μαζί να συναποφασίσουμε. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε τον Χρόνη Ακριτίδη, Πρόεδρο του Συλλόγου Αγρονόμων Τοπογράφων και Αντιδήμαρχο Αθηναίων. Οι μηχανικοί μπαίνουν και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό είναι σημαντικό.

 

Θα ακολουθήσουμε με τον εκπρόσωπο των Ηλεκτρονικών Μηχανικών το Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών το Χρήστο Κακλαμάνη και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητας του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Τον είδα προ ολίγου, θα βγήκε έξω.

 

Τα πορίσματα των Μηχανολόγων Μηχανικών. Είναι εδώ ο συνάδελφος ο κύριος Χίνης, που είναι Λέκτορας στο Πολυτεχνείο και ο ραπορτέρ του στρογγυλού τραπεζιού.

 

Θα παρακαλέσω όλους τους ομιλητές να είναι σύντομοι. Αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε ένα πολύ μακρύ πρόγραμμα. Και θα παρακαλέσω επίσης να επισημαίνουν και τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις, τα προβλήματα που αναδεικνύονται σε κάθε ειδικότητα σε σχέση με άλλες. Γιατί το αντικείμενό μας εδώ είναι βέβαια να δούμε και ακριβώς αυτά τα προβλήματα.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΧΙΝΗΣ:

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κύριε Πρύτανη, κύριοι Καθηγηταί, κύριοι συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, θα σας παρουσιάσω τα αποτελέσματα της συζήτησης της στρογγυλής τραπέζης των Μηχανολόγων Μηχανικών, η οποία διεξήχθη την Δευτέρα το απόγευμα. Συντονιστής ήταν ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών ο κύριος Κυριακόπουλος, και Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος, της Σχολής μας μάλλον.

 

Συμμετείχαν εκπρόσωποι φορέων από το Υπουργείο Ανάπτυξης Τμήμα Αδειοδότησης, τους λέω κατά αλφαβητική σειρά. Εκπρόσωποι μεταπτυχιακών φοιτητών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και από το Μετσόβιο. Εκπρόσωπος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής - Πειραιώς. Μέλη και ο Πρόεδρος βέβαια του Πανελλήνιου Συνδέσμου Διπλωματούχων Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων. Μέλη από τις Επιτροπές του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Καθηγητές από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ο Αντιπρύτανης του Μετσοβίου Πολυτεχνείου και επόμενος Πρόεδρος της Σχολής ο κύριος Σιμόπουλος. Οι επόμενοι Πρόεδροι των Σχολών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης των Μηχανολόγων Μηχανικών και του Πανεπιστημίου Πατρών. Επίσης από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας εκπρόσωπος ο Αναπληρωτής Καθηγητής ο κύριος Σταματέλος.

 

Και είχαμε και μία μικρή συμμετοχή από φοιτητές. Θα πρέπει όπως όλοι γνωρίζετε είναι περίοδος εξετάσεων και υπήρχε μία δυσκολία στο να ενημερωθούν οι φοιτητές και να συμμετέχουν. Παρόλα αυτά υπήρχε μία μικρή συμμετοχή αρκετά ζωντανή. Και μερικά απ’ όσα λέχθηκαν στην συζήτηση σε μία προσπάθεια σύντομης παρουσίασης.

 

Καταρχήν ποια είναι η σημερινή επαγγελματική θέση του Μηχανολόγου Μηχανικού. Ο Μηχανολόγος Μηχανικός καλείται να ασκήσει το επάγγελμά του σε ένα γρήγορα μεταβαλλόμενο τόσο από οικονομικής πλευράς, όσο και από πλευράς γνώσεων περιβάλλον. Απαιτείται η προσαρμογή του επαγγέλματός του τόσο στα ευρωπαϊκά δεδομένα, όσο και στα διεθνή. Αλλά βεβαίως όχι υιοθετώντας άκριτα τις επιταγές των όποιων συστημάτων, αλλά με στόχους συγκεκριμένους, τους οποίους θα θέλαμε εμείς σαν χώρα και σαν ιδρύματα εκπαιδευτικά και σαν φορείς να επιβάλουμε προς την κατεύθυνση που θέλουμε.

 

Έτσι λοιπόν μπορεί ο Μηχανολόγος Μηχανικός να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις. Εξάλλου αυτό δηλώνει και η ετοιμολογία της λέξεως «Μηχανικός», όπως και ο Πρόεδρος του ΠΣΔΜ-Η ο κύριος Καραμάρης σωστά επισήμανε, Μηχανικός, engineer, αγχίνους, ίσον να έχουν κοφτερό μυαλό και αυτό επιβάλει η ετοιμολογία της λέξης να προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν μέσα στα πράγματα ακονίζοντας το μυαλό μας και παίρνοντας τις γνώσεις που χρειάζονται για την εξάσκηση του επαγγέλματός μας προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.

 

Σχετικά με τις προπτυχιακές σπουδές του Μηχανολόγου Μηχανικού μερικές επισημάνσεις. Η εκπαίδευση του Μηχανολόγου Μηχανικού προέκυψε από την συζήτηση ότι πρέπει να βασίζεται σε ενιαίο αδιάσπαστο πενταετή κύκλο σπουδών και αυτή την άποψη φαίνεται να ενστερνίζονται τα ελληνικά πολυτεχνεία όλα όσα συμμετείχαν. Αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως ξέρουν οι συμμετέχουν καθηγητές. Και επίσης προς τα εκεί προσανατολίζεται και ένα μεγάλο κομμάτι της εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

 

Το προσφερόμενο από τα ελληνική ΑΕΙ επίπεδο θεωρητικής κατάρτισης του Μηχανολόγου Μηχανικού κατά γενική ομολογία παραμένει πολύ καλό. Απαιτείται όμως μεγαλύτερη επαφή του φοιτητή με την πράξη, με την αγορά, ώστε να είναι έτοιμος αποφοιτώντας να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες, δηλαδή να ξέρει τι θέλει η αγορά, πως πρέπει να διαμορφώσει την εκπαίδευσή του, ώστε να μπορεί να προσφέρει μέσα σε αυτό το γίγνεσθαι.

 

Βέβαια ακούστηκαν και φωνές όπως το ότι η αγορά συνήθως ...

 

(...) και να υπάρχει ένας συγκερασμός.

 

Πρέπει να υπάρξει συστηματοποίηση και ουσιαστική αναβάθμιση της εργαστηριακής εξάσκησης της πρακτικής άσκησης, της διασύνδεσης με την βιομηχανία και της εφαρμογής της πληροφορικής σε όλα τα επίπεδα. Όχι θεωρητικά μόνο φτιάχνοντας προγράμματα, αλλά δίνοντας την δυνατότητα ειδικά στις απομακρυσμένες σχολές Μηχανολόγων Μηχανικών να έχουν μέσω της εικονικής πραγματικότητας πρόσβαση, τόσο στις βιομηχανίες που βρίσκονται μακριά από τα πανεπιστήμια, από τα πολυτεχνεία, όσο και σε εργαστήρια μεγάλα σε όλη την Ευρώπη και να μπορέσουν να αντλήσουν από αυτή την εμπειρία οι μηχανικοί, οι εκπαιδευόμενοι.

 

Γενικά ο στόχος της εκπαίδευσης του Μηχανολόγου Μηχανικού θα πρέπει να είναι, πρώτον, να τον εφοδιάσει με το βασικό υπόβαθρο των γνώσεων, ώστε να απορροφά την διαρκώς μεταβαλλόμενη με το χρόνο εξειδικευμένη γνώση. Και δεύτερον, να τον κάνει να σκεφθεί κριτικά και δημιουργικά. Να βάλει δηλαδή μέσα με τις γνώσεις που είναι υπεραρκετές και αποδεικνύεται σε όλα τα επίπεδα ότι έχει, και την κριτική σκέψη και την δημιουργία, έτσι ώστε να μπορέσει να φτιάξει αυτό το κάτι νέο, να παράγει δηλαδή το προϊόν που ζητάει η αγορά ή η δουλειά του.

 

Ο Μηχανολόγος Μηχανικός με την εκπαίδευση που παίρνει μέχρι σήμερα έχει την δυνατότητα να προσφέρει σε πολλά πεδία γνώσεις. Θα πρέπει οι σπουδές του να τον εφοδιάζουν ώστε να κινείται ευέλικτα στο σημερινό πλαίσιο ακόμη της Διοίκησης Επιχειρήσεων, να μπορεί να αντεπεξέλθει και σε οικονομοτεχνικά προβλήματα.

 

Υπάρχει μία τάση, η οποία καταδείχθηκε σε όλα τα πολυτεχνεία που συμμετείχαν, πρακτικά σε όλα τα πολυτεχνεία της Ελλάδος, όλες οι σχολές προσπαθούν και έχουν ένα τριετές πρόγραμμα που είτε βρίσκεται σε εξέλιξη είτε τελειώνει τώρα για αναμόρφωση των σπουδών, και με χρηματοδότηση στο πλαίσιο του δεύτερου ΕΠΕΑΚ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο.

 

Και βεβαίως το επάγγελμα του Μηχανολόγου Μηχανικού χρειάζεται τις γνώσεις που προσφέρει η ηλεκτρολογία και η ηλεκτρονική και ακούστηκαν ερωτηματικά μήπως έχει έρθει η ώρα για την επαναφορά της εκπαίδευσης του Μηχανολόγου Ηλεκτρολόγου πέρα από τις όποιες ακαδημαϊκές αν θέλετε προεκτάσεις του συγκερασμού σχολών ή τμημάτων. Απλά καταδείχθηκε ότι ο Μηχανολόγος Μηχανικός χρειάζεται τις γνώσεις που θα μπορούσε να πάρει από τα κομμάτια του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και του Ηλεκτρονικού για να κάνει την δουλειά του πιο σωστά.

 

Οι σύγχρονες τεχνολογικές τάσεις οι οποίες παρουσιάζονται στην δουλειά του Μηχανολόγου Μηχανικού επισημαίνονται στην διαφάνεια που βλέπετε, είναι η μηχατρονική, νέες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τεχνολογίες προστασίας περιβάλλοντος, τεχνολογίες αντιρύπανσης, βιοϊατρική τεχνολογία, τεχνοοικονομικά συστήματα, ευφυής έλεγχος και μικρορομποτική, νανοτεχνολογία, μικροκατεργασίες, νέα και σύνθετα υλικά, νέα και σύνθετα καύσιμα και λιπαντικά, και οι περιβαλλοντικές μοντελοποιήσεις.

 

Όσον αφορά στις μεταπτυχιακές σπουδές το βασικό εργαλείο που έχει ο Μηχανολόγος Μηχανικός στα χέρια του μετά το δίπλωμα για περαιτέρω εκπαίδευση είναι οι μεταπτυχιακές σπουδές που του προσφέρονται, και βεβαίως θα ασχοληθούμε με αυτές που προσφέρονται στην Ελλάδα.

 

Θα πρέπει να στοχεύουν στην κάλυψη των πραγματικών αναγκών εξειδίκευσης και να απευθύνονται σε όλους ως δημόσιο αγαθό.

 

Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές πρέπει να ενισχύονται με υποτροφίες και να είναι προσηλωμένοι στις σπουδές τους και σίγουρα να μην μετασχηματίζονται στο υβρίδιο φοιτητής - φθηνά εργατικά χέρια, κάτι το οποίο επισημάνθηκε από τους εκπροσώπους των μεταπτυχιακών φοιτητών στην συνάντηση. Αυτό βλάπτει τόσο τους ίδιους όσο και περισσότερο την χώρα, η οποία χρειάζεται αυτούς τους ανθρώπους τους καταρτισμένους να μην μείνουν μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά να βγούνε έξω και να προσφέρουν, την στιγμή που κάνουν τα φθηνά εργατικά χέρια να προσφέρουν στην παραγωγή.

 

Όσο αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση του Μηχανολόγου Μηχανικού. Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει κατά γενική ομολογία ένα χάος στο θέμα των ισοτιμιών των πτυχίων και των διπλωμάτων τριετούς, τετραετούς και πενταετούς φοίτησης. Και σε αυτό συνεισφέρει στο ότι κινούμαστε σε ένα θολό εργασιακό περιβάλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φαίνονται οι φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται και από το Τεχνικό Επιμελητήριο αλλά και υπάρχουν πολλά κέντρα αναγνώρισης σπουδών, τα οποία σε κάποιο βαθμό μπλέκονται και με τα επαγγελματικά δικαιώματα και εκεί υπάρχει πρόβλημα.

 

Από το Υπουργείο Ανάπτυξης μας τόνισαν ότι αναμένει το κράτος από το Τεχνικό Επιμελητήριο να δώσει λύση στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και να ξεκαθαρίσει πως έχουν τα πράγματα, για να ξέρουν και αυτοί ποιους αναγνωρίζουν και ποιους όχι.

 

Ακούστηκε η φωνή ότι μπορεί λύση να είναι η απεμπλοκή του διπλώματος, δηλαδή του να κάνει κάποιος συγκεκριμένες σπουδές από την δυνατότητα που έχει να ασκήσει και επάγγελμα. Και βέβαια εκεί τίθεται το ερώτημα πως θα γίνει αυτό, ποιος θα έχει την ευθύνη των μεν και των δε. Εντάξει των μεν το ξέρουμε είναι τα πανεπιστήμια. Το Τεχνικό Επιμελητήριο θα αναλάβει την ευθύνη του ξεκαθαρίσματος του επαγγέλματος και εκεί ποιος θα κρίνει τα διπλώματα και λοιπά.

 

Όπως και να έχει το πράγμα ο Μηχανικός δεν πρέπει να αφήνεται από το σύστημα να έχει την ευθύνη εγκαταστάσεων χωρίς την ανάλογη εκπαίδευση. Δεδομένου ότι αυτό είναι η εύκολη λύση όπως καταδείχθηκε στην Ελλάδα. Ένας μηχανικός καλείται να κάνει τα πάντα σε όλες τις εγκαταστάσεις. Εκ των πραγμάτων όμως δεν έχει την εκπαίδευση για να το κάνει αυτό και αυτό εγκυμονεί κινδύνους. Πρέπει λοιπόν να το προσέξουμε.

 

Η ελληνική βιομηχανία επεσήμανε ότι με την παραδοσιακή της μορφή φθίνει. Απαιτείται αλλαγή κατεύθυνσης και ζητάει βοήθεια από τον μηχανικό και συγκεκριμένα από τον Μηχανολόγο Μηχανικό προς αυτή την κατεύθυνση. Επισημάνθηκε ότι πάνω από τα 2/3 των νέων Μηχανολόγων Μηχανικών προσδοκούν απασχόληση ως μισθωτοί στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα. Και γενικά δεν τολμούν να ξεκινήσουν μία νέα μικρή επιχείρηση, έστω και με την βοήθεια του κράτους και την οικονομική στήριξη, η οποία να παράγει υψηλό τεχνολογικό αποτέλεσμα, προϊόν, έτσι ώστε να μπορέσουμε να μπούμε στην διεθνή αγορά η οποία είναι πάρα πολύ ανταγωνιστική.

 

Το γενικό συμπέρασμα μετά απ’ όλα αυτά νομίζω ότι είναι ότι οι προκλήσεις που επιφυλάσσει το μέλλον σχετικά με το επάγγελμα του Μηχανολόγου Μηχανικού είναι πολλές. Βλέπουμε ελπιδοφόρους νέους δρόμους να ανοίγονται για επαγγελματική πρόοδο και συμβολή στην ανάπτυξη της χώρας και της κοινωνίας. Τα μόνο όπλα που διαθέτει ο Μηχανολόγος Μηχανικός είναι το ακονισμένο μυαλό του και η άρτια εκπαίδευσή του. Αυτά οφείλουμε και πρέπει όλοι να φροντίσουμε να συνεχίσουμε να του τα διασφαλίζουμε.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε τον κύριο Χίνη. Και με την ευκαιρία να ευχαριστήσουμε και τον Αντιπρύτανη του Πολυτεχνείου τον κύριο Σιμόπουλο που είναι εδώ και που συνέβαλε στην επιτυχία αυτής της συζήτησης. Θα τον παρακαλέσουμε να έρθει στο Προεδρείο, όπως και τον Κώστα τον Κρεμαλή από την Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ, και τον Μανώλη τον Δρυ που εξελέγη και θα είναι από τον Σεπτέμβριο Αντιπρύτανης στο Πολυτεχνείο.

 

Στην συνέχεια θα ήθελα να καλέσω, διότι οι υπόλοιπες ειδικότητες στους συλλόγους, Πρόεδρε, είναι απέξω και ετοιμάζουν τα πορίσματά τους. Θα ήθελα να καλέσω για να ζωηρέψουμε και λίγο την συζήτηση τους Χημικούς Μηχανικούς. Η συνάδελφος Καθηγήτρια του Πολυτεχνείου η κυρία Κουλουμπή.

 

Κος ....................:

 

(Παρέμβαση εκτός μικροφώνου)

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Να μην ακούσεις και να τοποθετηθείς; Όχι, ωραία. Τότε να καλέσουμε για λόγους ομοιογένειας τον Πρόεδρο του Συλλόγου τον φίλο μου τον Γιώργο τον Κεραμάρη, ο οποίος ...

 

Κος ΚΕΡΑΜΑΡΗΣ:

 

Αν κατάφερνα όπως άλλες προσωπικότητες στον κόσμο να με λέγανε Γιώργο, όπως Ανδρέας ξέρω εγώ και διάφορα τέτοια, θα ήταν καλά. Με ξέρουν όμως οι περισσότεροι από εσάς σαν Κολέγκα. Μάλιστα κάποιος έλεγε, κύριε Κολέγκα, σύντροφε Κολέγκα, και διάφορα τέτοια. Δεν ήξερε ότι με λέγανε Κεραμάρη Γιώργο. Οι περισσότεροι όμως ξέρετε ότι είμαι δέκα χρόνια επανεκλεγόμενος Πρόεδρος των Μηχανολόγων. Κάτι θα ξέρουν αυτοί οι κολέγκες λοιπόν που με ψηφίζουν και μου κάνανε την τιμή άλλη μια φορά να είναι Προεδρεύων. Δηλαδή είμαστε υπό συγκρότηση στο Συμβούλιο, οι εκλογές ήταν πρόσφατα, και με αυτή την ιδιότητα είμαι σήμερα στο βήμα.

 

Η συζήτηση που έγινε και που τα αποτελέσματά της τα ακούσατε τόσο καλά παρουσιασμένα από το συνάδελφο Χίνη, αυτή η τελευταία φρασούλα είναι από μένα, και γι’ αυτό θα ήθελα να την μεταφράσω σε πολύ πολύ τρέχοντα ελληνικά εάν η αίθουσα ήταν γεμάτη από φοιτητές, κύριε Πρύτανη. Θα έλεγα λοιπόν ότι ο τίτλος της δικιάς μου εισήγησης σε αυτή την διαδικασία ήταν στα τρέχοντα ελληνικά: «Η σημαντικότητα της δουλειάς του Μηχανολόγου για την οικονομία και την κοινωνία».

 

Στους φοιτητές λοιπόν έλεγα και έχω πει πολλές φορές, παρόλο που δεν είμαι πια, έκανα μόνο ένα μικρό κομμάτι  ακαδημαϊκός και εγώ πριν πολλά - πολλά χρόνια στην Γερμανία, η μαγκιά του να είσαι μηχανικός, γιατί πέστε μου άλλο επάγγελμα που με ετοιμολογία ελληνική, δηλαδή γνήσια τριών χιλιάδων χρόνων απαιτεί και προϋποθέτει κοφτερό μυαλό. Αυτό είπανε οι αρχαίοι Έλληνες.

 

Και αυτό εξηγείται και σήμερα, γιατί κατά παράξενη σύμπτωση εμείς γκρινιάζουμε είμαστε μίκρηδες, καμιά φορά δηλαδή κατεβάζουμε και τα αυτιά και όλοι οι υπόλοιποι οι έξω από τους μηχανικούς θέλουν να γίνουν μηχανικοί. Ακούω δε τελευταίως ότι και αυτοί που θέλανε γιατροί το γυρνάνε τώρα περισσότερο στους μηχανικούς όπως παλαιότερα, κύριε Πρύτανη. Άλλη μία έμμεση απόδειξη.

 

Επομένως θα ήθελα να δω το ποτήρι σε κάθε περίπτωση μισογεμάτο. Πιστεύω ότι ο μηχανικός ό,τι είπα προχθές εκεί στο μηχανολόγος, λέω τώρα μηχανικός, και έτσι λοιπόν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, Κώστα Κρεμαλή, πρώτα είμαστε μηχανικοί και μετά είμαστε οτιδήποτε άλλο. Παρόλο που οι Μηχανολόγοι όπως ξέρετε είναι η μοναδική ειδικότητα, Μηχανολόγοι Ηλεκτρολόγοι βεβαίως να το τονίσω, μάλιστα ο συνάδελφος Σιμόπουλος ο Αντιπρύτανης έκανε ήδη την πρόταση εκεί στην διαδικασία νομίζω αναφέρθηκε ότι γυρίζουμε στο μέλλον με την πρόταση σιγά - σιγά, που θα γίνει πραγματικότητα, να επιστρέψουμε στο Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος, γιατί δεν μπορείς να κάνεις την μια ή την άλλη δουλειά χωρίς να δανειστείς τα στοιχεία και την γνώση της άλλης.

 

Αλλά εν πάση περιπτώσει αυτά είναι λεπτομέρειες. Εγώ θέλω να μείνω στα γενικότερα, ότι εμείς λοιπόν οι μηχανικοί έχουμε το αντικείμενο που ασχολούμαστε και αυτά που προσφέρουμε είναι σε όλο το εύρος της ανθρώπινης ζωής. Σε όλο το εύρος. Δηλαδή κατασκευές, παραγωγή, ενέργεια, βιομηχανία, πληροφορική, τηλεπικοινωνίες, στα πάντα. Και επομένως έχουμε μία τεράστια συνεισφορά σ’ αυτό που λέγεται οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

 

Δέστε όμως στην σημερινή κοινωνία, όχι μόνο την ελληνική, δεν έχουμε καταφέρει να καταδείξουμε ούτε το ένα χιλιοστό της σημαντικότητας αυτής. Αυτό ήθελα εγώ να τονίσω. Και γι’ αυτό μόνο στεναχωριέμαι που δεν έχουμε ακροατήριο. Γι’ αυτό στεναχωριέμαι πού είναι οι δημοσιογράφοι. Γι’ αυτό στεναχωριέμαι, σε ποιον να πω τώρα σε εσάς ότι οι μηχανικοί μπορούν να καταφέρουν σαν πρωταγωνιστές να μειώσουν την κατανάλωση της ενέργειας κατά 10%, εφικτότατος στόχος, και έτσι να εξοικονομήσουν για την Ελλαδίτσα μας ένα τρισεκατομμύριο που να το δώσουμε είτε στα πανεπιστήμια, ή να κάνουμε μερικά νοσοκομεία έτσι να ανασάνει ο κόσμος. Ένα.

 

Δεύτερον. Σας λέω η χώρα των αντιθέσεων είναι η Ελλάδα. Ακούστε πουθενά στον κόσμο δεν πάει μαζί, Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Δηλαδή ο καταστρέφων και ο προσπαθών να διασώσει μαζί. Κάνουμε λοιπόν καταπληκτικά προγράμματα περιβάλλοντος «Ενέργεια 2000» στο ΠΕΧΩΔΕ με φίλους μου αδελφικούς, προέρχομαι από τον κοινωνικό χώρο για όσους δεν με ξέρουνε, σε εισαγωγικά γιατί είμαι ολίγο τρελός, επομένως δεν με πιάνουν οι πολιτικοί, οι εν ενεργεία εννοώ, αλλά στο ίδιο κτίριο κάνουμε ένα καταπληκτικό πρόγραμμα για την Ενέργεια, για το περιβάλλον και τα λοιπά και στον όροφο παρακάτω δίνουμε τις άδειες για τα κτίρια της Κηφισιάς τα ενεργοβόρα. Στο ίδιο κτίριο, πιθανότατα και οι ίδιοι άνθρωποι.

 

Αυτά πρέπει να αναδείξουμε στην ελληνική κοινωνία και να πούμε και μερικές αλήθειες. Διότι είναι μόνο η μαγκιά μας στα θετικά του να είσαι μηχανικός, είναι και η μαγκιά στην ευθύνη. Διότι, αγαπητοί φίλοι, σας λέω από τα πέντε παγκόσμια συνέδρια των Μηχανολόγων που συμμετείχα, στα τέσσερα οι Αμερικάνοι και οι Αγγλοσάξωνες γενικά, αλλά και άλλοι μεγάλοι αρνήθηκαν καν να συζητήσουν την πρόταση την δικιά μου και του Κουρεμένου για την ηθική στην εξάσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού και στην εφαρμογή της νέας τεχνολογίας. Διότι περίπου έχουν ήδη καταργηθεί όλα τα ατομικά δικαιώματα με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Και ποιος κάνει προτάσεις να σωθεί τουλάχιστον και διασφαλιστεί κάτι από τα λίγα που παρέμειναν. Ποιος θα το κάνει εάν δεν το κάνουμε εμείς οι μηχανικοί. Να προτείνουμε κώδικα δεοντολογίας στην εφαρμογή της νέας τεχνολογίας. Πρόταση στο Προεδρείο.

 

Ήδη στο 7ο Συνέδριο το Παγκόσμιο των Μηχανολόγων στο Παρίσι αναγκάστηκαν και δέχτηκαν οι πάντες την πρότασή μας. Και υπάρχει ήδη ένας σκελετός δεοντολογίας που επεξεργαστήκαμε μαζί με τους Γάλλους και που μεταφρασμένο θα το δώσουμε επίσης στο Προεδρείο με το συνάδελφο Κουρεμένο.

 

Αλλά υπάρχει και το ιδεολογοπολιτικό μας στίγμα, αγαπητοί φίλοι, των μηχανικών. Θα πρέπει να υπάρχει. Γιατί κοιτάξτε, έχουμε τεράστια αλματώδη βελτίωση της τεχνολογίας και αντί να είναι αυτό υπέρ του ανθρώπου η διαφορά μεταξύ φτωχών και πλούσιων ή ευημερούντων και μη όλο και μεγαλώνει. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η πρόοδος αν όχι προς όφελος του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.

 

Σημαντικότατα πράγματα. Σημαντικότατα γιατί και το θέατρο των ισχυρών, αυτό που παίζουν δηλαδή, ακούστε, να συναντιόμαστε στο Κιότο ή κάπου αλλού να επεξεργαζόμαστε προτάσεις να υπογράφουν οι μικρές χώρες όπως η Ελλαδίτσα μας πρώτη και ο αυτοκράτορας όχι μόνο να μην υπογράφει, αλλά να έχει και την κυνικότητα να λέει θα σου αγοράσω μερικά απ’ αυτά που σε φλομώσω πίσω με δολάρια. Και τέλος οι έξυπνες βόμβες δεν γίνονται από παπάδες, από μηχανικούς γίνονται και αυτές.

 

Έχω λοιπόν να κλείσω, αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι, έτσι λιγάκι νομίζω ταρακουνώντας τα νερά ότι είμαστε συνυπεύθυνοι και για τα θετικά και για τα αρνητικά. Σπάνια επιστήμονας έχει αυτή την διπλή ιδιότητα, είναι δηλαδή και φορέας και δέκτης της τεχνολογικής ανάπτυξης. Σαν δέκτες είμαστε κοινοί πολίτες. Σαν φορέας όμως έχουμε τεράστιες υποχρεώσεις και σ’ αυτές πρέπει να ανταποκριθούμε.

 

Νομίζω οι Έλληνες μηχανικοί, και κάνω μία παρένθεση, έχω δυο γιους και οι δύο είναι μηχανικοί. Εγώ σπούδασα στην Γερμανία δουλεύοντας στην Γκασρούη. Κανένας από τους γιους μου δεν πήγε στο εξωτερικό. Ο ένας μάλιστα σπούδασε στην Πάτρα και είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Μετσόβιο. Αυτή είναι η κατάδειξη και η προσωπική στην πράξη, πραγματικά σας το λέω ότι όχι μόνο είμαστε συγκρίσιμοι με τους άλλους, αλλά περνώντας τα σύνορα είμαστε πολύ - πολύ κοντά στην κορυφή. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε και εντός της ελληνικής κοινωνίας.

 

Γεια σας.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Από τους Χημικούς Μηχανικούς η Καθηγήτρια του Πολυτεχνείου η κυρία Νίκη Κουλουμπή και ο Πάρης ο Βουτετάκης από το Τεχνολογικό Πάρκο Θεσσαλονίκης.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΒΟΥΤΕΤΑΚΗΣ:

 

Πραγματικά από μία τόσο ζωντανή παρουσίαση ο ρόλος μας θα είναι δύσκολος. Ίσως σας προσγειώσω ανώμαλα, αλλά θα σας παρουσιάσω το τι συζητήθηκε στο στρογγυλό τραπέζι των Χημικών Μηχανικών, όπου οι αντιθέσεις δεν ήταν τόσο μεγάλες όσο ίσως σε άλλα τραπέζια, αλλά παρόλα αυτά έχουν ενδιαφέρον να παρατεθούν και στην συνέχεια θα προσπαθήσω να τις συγκεράσω.

 

Στην αίθουσα του Κομούτσου όπως ήταν το πρόγραμμα στην Πολυτεχνούπολη ζωγράφου έγινε εκδήλωση με το συντονισμό όπως ακούσατε της κυρίας Κουλουμπή, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας του ΕΜΠ, που αρχικά απεύθυνε έναν χαιρετισμό κατή την έναρξη, όπου αναφέρθηκαν οι απόψεις του εκλιπόντος Προέδρου του ΤΕΕ Κωνσταντίνου Παναγιωτόπουλου που τόνιζε την αξία της σημασίας των ολοκληρωμένων σπουδών των Μηχανικών.

 

Οι εισηγήσεις που ακολούθησαν ανέφεραν απόψεις τόσο από την πλευρά της εκπαίδευσης, αλλά και από την πλευρά άσκησης του επαγγέλματος και θα παρατεθούν οι συνισταμένες των εισηγήσεων λίγο πολύ που παρουσιάστηκαν από τους ομιλητές.

 

Όσον αφορά τον τομέα της εκπαίδευσης καταγράφηκαν απόψεις των τριών τμημάτων Χημικών Μηχανικών αντίστοιχα, ενώ κάθε εισηγητής επεκτάθηκε και σε κάποιες συμπληρωματικές απόψεις για ορισμένα θέματα σχετικά με τις προοπτικές του επαγγέλματος του Χημικού Μηχανικού.

 

Αρχικά ο Αντιπρύτανης του ΕΜΠ Καθηγητής Ανδρεόπουλος παρέθεσε τις αλλαγές που προτείνει ο ενιαίος ευρωπαϊκός χώρος της εκπαίδευσης που ανατάσσει τα ισχύοντα στην σημερινή παιδεία σε μία κατεύθυνση που αναμένεται να συναντήσει ισχυρή αντίδραση τουλάχιστον από τις σχολές των μηχανικών με πενταετή διάρκεια σπουδών, υπό την έννοια ότι η απευθείας εφαρμογή των αρχών όπως εκφράζονται στον διαμορφώμενο ανώτατο χώρο εκπαίδευσης της Ευρώπης δεν διαφαίνεται πως μπορούν προάγουν το επάγγελμα των μηχανικών. Τις απόψεις αυτές τις ακούσατε εκτενώς χθες, γι’ αυτό δεν επεκτεινόμαστε παραπάνω.

 

Στην συνέχεια η Επίκουρος Καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών κυρία Μανδαράκα παρουσίασε με βάση τα αποτελέσματα μιας εργασίας που έγινε με την συνεργασία του Αντιπρύτανη Παπαγιαννάκη, τις σύγχρονες τάσεις της αγοράς εργασίας από την άποψη των νεοεισερχομένων μηχανικών στο επάγγελμα, με πιο σημαντική την παρατήρηση ότι ο χρόνος αποκατάστασης των νέων μηχανικών είναι σχετικά μικρός. Βέβαια ελαφρός δυσμενέστερος για τους Χημικούς Μηχανικούς.

 

Παράλληλα επισημάνθηκε ότι στο χρηματιστήριο της αξίας των αγορών ο Χημικός Μηχανικός έχει σχετικά υποχωρήσει από τον κραταιό ρόλο που είχε στις παλαιότερες εποχές.

 

Στην συνέχεια ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της Σχολής Χημικών Μηχανικών κύριος Μπατής ανέδειξε την μεθοδολογία στην οποία στηρίχθηκε η ανανέωση του προγράμματος σπουδών με γνώμονα τις αναμενόμενες ευκαιρίες απασχόλησης σε διάφορους επαγγελματικούς τομείς.

 

Ο Λέκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών κύριος Παρασκευάς εξέθεσε τις προσπάθειες που καταβάλλονται στην σύνδεση της βιομηχανίας με την εκπαίδευση και την έρευνα μέσα από τα συμπεράσματα μιας σχετικής Συνεδρίας στο πρόσφατο 4ο Συνέδριο της Χημικής Μηχανικής που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, όπου για πρώτη φορά είχανε κληθεί εκπρόσωποι βιομηχανίας να συνεργαστούν με τους παραγωγούς της έρευνας ουσιαστικά τους επιστήμονες που ασχολούνται με το πεδίο της Χημικής Μηχανικής και να εκφράσουν και αυτοί τις απόψεις τους.

 

Το κυριότερο συμπέρασμα βέβαια ήταν ότι η βιομηχανία, ενώ δηλώνει ότι δεν έχει σκοπό να χρηματοδοτήσει δράσεις σχετικές με την απαραίτητη γι’ αυτήν έρευνα, ζητάει από τους ερευνητές πανεπιστημιακούς και άλλους να προσεγγίσουν την βιομηχανία και να επιδιώξουν την συνεργασία.

 

Η Γραμματέας της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ η Καθηγήτρια κυρία Μοροπούλου συνόψισε τέλος τον χαρακτήρα της Χημικής Μηχανικής όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα και συνέκρινε τα ισχύοντα προγράμματα σπουδών με τις νέες τάσεις της Χημικής Μηχανικής.

 

Μέσα από μία καταγραφή των τάσεων της αγοράς εργασίας και της ανανέωσης των προγραμμάτων σπουδών κατέληξε σε συμπεράσματα που αναδεικνύουν τις νέες προοπτικές απασχόλησης σε συνδυασμό με την απαραίτητη τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου άσκησης του επαγγέλματος.

 

Τέλος από πλευράς πανεπιστημιακών σε μία σύντομη εισήγηση η Πρόεδρος της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης η κυρία Λιακοπούλου προέβαλε όπως και όλοι οι παραπάνω την ανάγκη συνεχούς ανανέωσης των προγραμμάτων σπουδών των Χημικών Μηχανικών και την ανάγκη στενότερης συνεργασίας μεταξύ των τριών σχολών.

 

Από την πλευρά των επαγγελματιών ο συνάδελφος μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ Κώστας Κρεμαλής αναφέρθηκε γενικά στις νομοθετικά κατοχυρωμένες επαγγελματικές δραστηριότητες των διπλωματούχων μηχανικών που ασκούνται τόσο από ελεύθερους επαγγελματίες, όσο και από υπαλλήλους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Παρουσίασε ειδικότερα τους βασικούς νόμους της δεκαετίας του ’30 που κατοχυρώνουν το επάγγελμα ορισμένων ακαδημαϊκών τίτλων, χωρίς όμως αναφορά σε επαγγελματικά αντικείμενα τα οποία προσδιορίστηκαν κατά καιρούς και ανά περίπτωση με .. πράξεις και σε πολλές περιπτώσεις επέφεραν διακρίσεις και άνιση μεταχείριση σε ευκαιρίες της απασχόλησης ακόμα και μεταξύ των διπλωματούχων μηχανικών.

 

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στο ισχύον σήμερα θεσμικό πλαίσιο στην άσκηση του επαγγέλματος Χημικού Μηχανικού και παρατήρησε ότι είναι ικανοποιητικό, αλλά είναι σκόπιμο να βελτιωθεί με την συνεργασία και συνεννόηση των άλλων ειδικοτήτων που εμπλέκονται στο σχεδιασμό και την κατασκευή εγκαταστάσεων.

 

Τέλος επεσήμανε ότι οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ανωτατοποίηση των ΤΕΙ αποτελούν πρόκληση για το ΤΕΕ, που πρέπει να δημιουργήσει μητρώο επαγγελματιών, κάτι που ακούστηκε και από άλλους συναδέλφους, και να αποτελέσει τον φορέα οργάνωσης και ελέγχου του μηχανικού στην χώρα μας στην κατεύθυνση πιστοποίησης προσόντων και απονομής διαβαθμισμένων και διακριτών επαγγελματικών τίτλων σε όλους σε όσους θα αναλάβουν την τεχνική ευθύνη κατά το σχεδιασμό και την κατασκευή και λειτουργία έργων και εγκαταστάσεων.

 

Τέλος από πλευράς εισηγήσεων το μέλος του Συλλόγου Χημικών Μηχανικών ο κύριος Γιώργος Γρηγοριάδης ανέφερε συγκεκριμένες προτάσεις για την διαμόρφωση ενός προγράμματος σπουδών σύμφωνου με τις κατευθύνσεις της αγοράς που στηρίζεται στην υιοθέτηση των διεργασιών σαν τον κορμό της εκπαίδευσης και την διάχυσή του σε αντίστοιχες κατευθύνσεις, όπως υλικά, τρόφιμα, περιβάλλον, ασφάλεια και ποιότητα. Κατευθύνσεις που λίγο πολύ ακολουθεί το νέο πρόγραμμα των σπουδών, το οποίο όμως προηγήθηκε από την σχετική επεξεργασία του Συλλόγου.

 

Κατά την φάση των παρεμβάσεων στην συνέχεια παρουσιάστηκαν απόψεις με στόχο κυρίως την έκθεση των προοπτικών στην άσκηση του επαγγέλματος του Χημικού Μηχανικού.

 

Αρχικά η Διευθύντρια Διαχειριστικής Αρχής του προγράμματος ΕΠΑΝ στο Υπουργείο Ανάπτυξης παρουσίασε την προοπτική της απασχόλησης του Χημικού Μηχανικού στην αξιολόγηση επενδυτικών έργων που εφαρμόζεται στην συγκεκριμένη υπηρεσία, καθώς και τούτο συμβάλει στην σφαιρική αντίληψη του Χημικού Μηχανικού χάρις στις πολύπλευρες σπουδές του.

 

Ο Γενικός Διευθυντής Αναστύλωσης του ΥΠΟ κύριος Χάντρακας παρουσίασε μία ακόμη διαφορετική προοπτική απασχόληση του Χημικού Μηχανικού στον τομέα της συντήρησης των έργων τέχνης και γενικότερα πολιτισμικών προϊόντων όπως είναι οι αρχαιότητες.

 

Ο Διευθυντής Ερευνών του ΕΧΗΜΗΘ ο κύριος Σωτήρχος ανέδειξε πως είναι δυνατή χάρις την διεπιστημονική συνεργασία η διεύρυνση του πεδίου της χημικής μηχανικής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εφαρμόζοντας τις βασικές αρχές του σχεδιασμού διεργασιών δημιουργούνται νέες προοπτικές και ερευνητικές κατευθύνσεις όπως βιομηχανικοί μηχανικοί, νανατεχνολογία και λοιπά.

 

Η Καθηγήτρια του ΕΜΠ Κασελούρη η Ρηγοπούλου στην συνέχεια, επεσήμαινε την αξία της πρακτικής άσκησης των φοιτητών στην ανάπτυξη του Χημικού Μηχανικού και την διεύρυνσή της με σκοπό την καλύτερη προσέγγιση προς την επαγγελματική δραστηριότητα.

 

Στην συνέχεια η Αναπληρωτής Καθηγήτρια του ΕΜΠ κυρία Ντούλια, Διευθύντρια του Τομέα Σύνθεσης και Ανάπτυξης, εξέθεσε τις προοπτικές ανάπτυξης του νέου Χημικού Μηχανικού μέσα από την έμπρακτη άσκηση των φοιτητών με το φυσικό τους αντικείμενο.

 

Από την πλευρά των καθηγητών επίσης ο κύριος Μαγουλάς, μέλος της μόνιμης επιτροπής θεμάτων παιδείας του ΤΕΕ, παρουσίασε τις κατευθυντήριες αρχές στις οποίες πρέπει να στηρίζεται ένα σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών για την ανάπτυξη του Χημικού Μηχανικού.

 

Τέλος ο Διευθυντής του ΕΧΗΜΗΘ Καθηγητής του Πανεπιστήμιου Πατρών κύριος Αλκιβιάδης Παναγιωτάκης μέσα από μία πρωτότυπη ανάλυση της εκπαίδευσης του Χημικού Μηχανικού στην Ελλάδα με παράθεση πλεονεκτημάτων μειονεκτημάτων ευκαιριών και ... υπό τύπον ανάλυσης Σουότ κατέληξε σε προτάσεις για την βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

 

Συγκεκριμένα παρέθεσε σαν πλεονεκτήματα το υψηλό επίπεδο των παρεχόμενων σπουδών από τις ελληνικές σχολές και της έρευνας, τα οποία όμως καρκινοβατούν από την ελλιπή χρηματοδότηση, το μικρό ενδιαφέρον και ελλιπούς τρόπου αξιολόγησης διδασκομένων και διδασκόντων.

 

Αντίθετα οι νέοι τομείς έρευνας δίνουν αισιόδοξη προοπτική αν αποτραπεί η συνεχιζόμενη υποβάθμιση των σπουδών και του κύρους της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού, που αποτελούν τους κυριότερους στόχους για την ανάσχεση της κατάστασης. Με περαιτέρω μέτρα στην κατεύθυνση της ανανέωσης της στελέχωσης των τμημάτων και την σύμπραξη όλης της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, πιστεύεται ότι είναι δυνατή η ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, αλλά και του ρόλου των μηχανικών και των Χημικών Μηχανικών ειδικότερα.

 

Σαν συμπεράσματα, παρόλο που δεν έγινε κάποια αντιπαράθεση, κάποια μεγάλη συζήτηση, μπορούμε να δούμε τις συνισταμένες των παραπάνω εισηγήσεων με τα εξής σημεία.

 

Η παρεχόμενη εκπαίδευση πρέπει να έχει εύρος και βάθος, αλλά ταυτόχρονα να παρακολουθεί τις εξελίξεις της τεχνολογίας και της αγοράς.

 

Απαραίτητη εξάλλου είναι η αναβάθμιση της διαδικασίας της εκπαίδευσης, που πρέπει όμως να στηρίζεται και στον προγραμματισμό του αριθμού των παραγομένων μηχανικών και ειδικότερα Χημικών Μηχανικών, που ήταν και το θέμα μας, ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες και της ικανότητας απορρόφησης που έχει η αγορά εργασίας.

 

Αδιατάρακτος στόχος των σπουδών των διπλωματούχων μηχανικών παραμένει η επιμονή στην ουσιαστική και ευρεία γνώση που παράγεται από τους πενταετείς κύκλους σπουδών σαν ουσιαστικό εφόδιο για την απόκτηση ικανοτήτων στον ολοκληρωμένο σχεδιασμό και ανάλυση διεργασιών, διαχείριση, διαχείριση εγκαταστάσεων, αξιολόγηση και διοίκηση με βάση επιστημονικά κριτήρια.

 

Είναι απαραίτητη η αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου άσκησης επαγγέλματος του μηχανικού με γνώμονα την ουσιαστική συνεργασία των ειδικοτήτων. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό αποτελεί η απονομή επαγγελματικών τίτλων ανάλογα με ακαδημαϊκά αλλά και επαγγελματικά προσόντα σε όσους το επιθυμούν να αναλάβουν τις τεχνικές ευθύνες κατά το σχεδιασμό, κατασκευή και λειτουργία έργων και εγκαταστάσεων.

 

Πρέπει να ασκηθεί ουσιαστικός θεσμικός ρόλος από το ΤΕΕ για την πιστοποίηση επαγγελματικών τίτλων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που σχετίζονται με την παραγωγή συγκεκριμένου τεχνικού έργου.

 

Γύρω από την αξιοποίηση των σπουδών του Χημικού Μηχανικού, ο οποίος σήμερα κτίζεται και ως μηχανικός διεργασιών, οι νέες τεχνολογίες προσφέρονται για περαιτέρω διεύρυνση του ρόλου του.

 

Τόσο οι σπουδές όσο και το πλαίσιο άσκησης πρέπει να είναι ικανά να τις αξιοποιήσουν τόσο προς το όφελος των Χημικών Μηχανικών όσο και προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της ποιότητας του παραγόμενου έργου εκπαιδευτικού και τεχνικού, με τελικό στόχο το δημόσιο όφελος γενικότερα.

 

Σας ευχαριστώ.

 

Κος ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Κυρίες και κύριοι,

 

Καταρχήν να δώσουμε θερμά συγχαρητήρια στο Τεχνικό Επιμελητήριο για την πρωτοβουλία αυτή. Πρωτοβουλία που ξεχωρίζει, μιας και καταφέρνει να συγκεντρώσει από διάφορους χώρους διαφορετικές ειδικότητες μηχανικών για να συζητήσουν πάνω σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν σήμερα τους μηχανικούς, πράγμα το οποίο εξέλειπε και για πολλά χρόνια γινότανε αποσπασματικός διάλογος, πολλές φορές χωρίς να υπάρχει το σύνολο των φορέων για να διατυπώσουν την άποψή τους, και είναι μία καλή ευκαιρία.

 

Η διαπίστωση φυσικά ότι θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή από το χώρο της βιομηχανίας, είναι κάτι το οποίο πρέπει να το πούμε. Παρόλα αυτά όμως νομίζω τα πορίσματα και τα συμπεράσματα θα φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα και στους ίδιους τους συλλόγους, αλλά και στην Διοίκηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου για να προχωρήσει με γρηγορότερα βήματα.

 

Είναι αναγκαία για την κοινωνία μας, την προστασία της, την χώρας μας, στην ανάπτυξη της η υψηλού επιπέδου παιδεία. Είναι επιβεβλημένη για την οικονομία μας και για την παραγωγή μας η υψηλού επιπέδου παρεχόμενη γνώση και η εύκολη πρόσβαση σ’ αυτήν. Είναι απαραίτητη επίσης για τον πολιτισμό μας και την παράδοσή μας η αναβάθμιση όλων των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων και γενικότερα ολόκληρου του οικοδομήματος της παιδείας.

 

Η θωράκιση μέσα σε μία Ευρώπη που βρίσκεται διαρκώς σε εξελίξεις και σε ένα διεθνές περιβάλλον νέων πολιτικών και οικονομικών δομών είναι απαραίτητη.

 

Πολλές οδηγίες κοινοτικές έρχονται σε σύγκρουση με το εθνικό μας δίκαιο και άλλες ακόμα και με το Σύνταγμά μας. Αυτή η πραγματικότητα σε συνδυασμό με πλήθος ενεργών ή ανενεργών νόμων της χώρας μας, αλλά και με νομικά ή θεσμικά κενά, έρχεται σήμερα να περιπλέξει πάρα πολύ τα πράγματα στο χώρο της εκπαίδευσης του μηχανικού και της άσκησης του επαγγέλματος.

 

Παράδειγμα η πρόσφατη «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ χωρίς καμία ουσιαστική αξιολόγηση ήρθε να αναστατώσει και το συνολικό τοπίο στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά ταυτόχρονα να δυσχεράνει και να περιπλέξει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα της θεσμοθέτησης από την πολιτεία σαφών και διακεκριμένων επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους κατόχους τίτλους σπουδών πολλών και κρίσιμων για την οικονομία του τόπου ειδικοτήτων.

 

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Χημικών Μηχανικών έχει τοποθετηθεί δημόσια για το θέμα των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών ισοτιμιών και με παραστάσεις του προς το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και με προτάσεις συνεργασίας και διαλόγου κοινοποιώντας τις θέσεις του προς το Τεχνικό Επιμελητήριο και τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα.

 

Έχοντας συζητήσει σε βάθος τις εξελίξεις που έχουν προκύψει από την εφαρμογή στην χώρας μας των Κοινοτικών Οδηγιών 89/48 και 92/51 και των Προεδρικών Διαταγμάτων 165/2000 και 385/2002, τα οποία ενσωματώνουν στην Εθνική Νομοθεσία τις κοινοτικές κατευθύνσεις, καταλήξαμε σε μία σειρά εκτιμήσεων και θέσεων.

 

Οι εν λόγω Κοινοτικές Οδηγίες, οι τροποποιήσεις που προτείνονται με την υπό σύνταξη νέα Οδηγία και οι εθνικές παρεμβάσεις προσαρμογής στην ελληνική νομοθεσία συνιστούν υποβάθμιση των ακαδημαϊκών τίτλων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των διπλωματούχων μηχανικών της χώρας μας. Καθώς όπως ξέρουμε μεταθέτουνε στο Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Ισοτιμιών το δικαίωμα απονομής ισοτιμίας τίτλων και προσόντων σε αποφοίτους μεταδευτεροβάθμιας βραχείας εκπαίδευσης. Κατά συνέπεια στρέφονται κατά του δημοσίου συμφέροντος και των πραγματικών κοινωνικών αναγκών που απαιτούν ασφάλεια, ποιότητα, αισθητική, και οικονομία στις κατασκευές. Στην παραγωγική διαδικασία επίσης και στην αναβάθμιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος.

 

Αυτό συμβαίνει σε μία στιγμή που οι εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, η διαρκής συσσώρευση γνώσεων και πληροφοριών, προϋποθέτουν την συνολική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης χωρίς την συρρίκνωση των γνώσεων του επιστημονικού υπόβαθρου, δηλαδή χωρίς την απεμπόληση της επιστημονικής ουσίας του διπλώματος του μηχανικού.

 

Τα επιχειρήματα που διατυπώνει η πολιτεία και η Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την διαφάνεια, την αναγνωρισιμότητα των επαγγελματικών προσόντων, την άρση των περιορισμών άσκησης του επαγγέλματος ανάμεσα στα κράτη - μέλη θεωρούμε ότι είναι προσχηματικά. Σε ένα πρώτο επίπεδο δηλαδή επιδιώκεται η αξιοποίηση των πτυχιούχων τριετούς εκπαίδευσης, με στόχο την συμπίεση του κόστους εργασίας, ώστε να υπάρχει η αποσύνδεση ακαδημαϊκών σπουδών από τα επαγγελματικά δικαιώματα και επομένως υποβάθμιση του ρόλου του μηχανικού στην παραγωγική διαδικασία.

 

Το αποτέλεσμα για μεν το επίπεδο των εργασιακών σχέσεων των διπλωματούχων μηχανικών, αλλά και των τεχνολόγων, θα είναι η ισοπέδωση προς τα κάτω και φυσικά με την συμπίεση του κόστους θα υπάρχει όφελος για τις επιχειρήσεις.

 

Η υπονόμευση της σύνδεσης του πτυχίου και επαγγελματικών δικαιωμάτων θα επιταχύνει την συνολική υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την απαξίωση των προπτυχιακών σπουδών και την επέκταση των ιδιωτικών μεταπτυχιακών. Κινείται στην λογική της αντιμετώπισης της εκπαίδευσης ως εμπορικού αγαθού και σ’ αυτή την μεγιστοποίηση των εισαγόμενων φοιτητών σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ταυτόχρονης εξαγωγής παραρτημάτων διαφόρων σχολών αμφίβολης ποιότητας και περιεχομένου σπουδών.

 

Ο Σύλλογος έχει δηλώσει την πλήρη αντίθεσή του στην τάση εμπορευματοποίησης και υποβάθμισης της ανώτατης της τεχνικής εκπαίδευσης και θεωρεί ότι το ελάχιστο των προϋποθέσεων που απαιτούνται για τις σπουδές του μηχανικού είναι δημόσια και δωρεάν, πραγματικά ενιαία ανώτατη τεχνική εκπαίδευση, με άρση των επικαλύψεων ΑΕΙ, ΤΕΙ. Δηλαδή με ένα πτυχίο για κάθε πραγματικό επιστημονικό επαγγελματικό αντικείμενο.

 

2ον. Σπουδές πενταετούς διάρκειας που οδηγούν σε δίπλωμα ισότιμο με μάστερ στην βασική ειδικότητα.

 

3ον. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία, η οποία σήμερα είναι σε αρκετά χαμηλό ποσοστό.

 

Ο Σύλλογος Χημικών Μηχανικών θέλοντας να πάρει και τις κατάλληλες πρωτοβουλίες, πάντα σε συνεργασία με τον τεχνικό κόσμο της χώρας σε αυτό το θέμα, έχει καλέσει την ηγεσία του Τεχνικού Επιμελητηρίου, τους άλλους επιστημονικούς συλλόγους, τους φορείς του τεχνικού κόσμου, των φοιτητών, σε συντονισμένη δράση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

 

Οι άξονες θεωρούμε ότι θα πρέπει να είναι η απόρριψη της κάθε συζήτησης για την εφαρμογή στην χώρα μας των οδηγιών. Απαιτούμε συνεπώς από την πολιτεία την άμεση κατάργηση των προεδρικών διαταγμάτων. Την μη εφαρμογή στην πράξη των διατάξεων αυτών από το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας. Και την ανάληψη πρωτοβουλίας ευρύτερης ενημέρωσης των συναδέλφων και όλου του τεχνικού κόσμου για τις εξελίξεις με κάθε πρόσφορο μέσο.

 

Θεωρούμε τέλος ότι είναι αναγκαία η διαμόρφωση σε εθνικό επίπεδο ενός συνολικού πλαισίου ρύθμισης του τρόπου άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού, στην βάση των αρχών της ισονομίας, της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος και της αναβάθμισης της εκπαίδευσης και της ποιότητας του τεχνικού δυναμικού της χώρας.

 

Το πλαίσιο αυτό οφείλει να γίνει σεβαστό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με βάση την αρχή ότι τα θέματα παιδείας είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του κάθε κράτους μέλους.

 

Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω μια σκέψη μου και μία ευχή μου για το Τεχνικό Επιμελητήριο. Ευχόμαστε οι μηχανικοί, οι οποίοι ήταν πάντοτε και πρέπει να ξαναγίνουν ο χώρος της παραγωγής προτάσεων για την ανάπτυξη της χώρας, της κοινωνικής πρωτοπορίας και της υγιούς και αξιόπιστης πολιτικής. Ορμώμενος δε από την τοποθέτηση του Προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων θα το πω διαφορετικά. Οι μηχανικοί είναι μαγκιά, όπως το έλεγε ο Πιτακός ο Μυτιληναίος θα το παραφράσω, «ως χαρίεν ο μηχανικός ως μηχανικός ει».

 

Σας ευχαριστώ.

 

Κος ....................:

 

Θέλω να πω το εξής. Καταρχήν όταν μιλούμε για ευρωπαϊκά συστήματα εκπαίδευσης και απονομής προσόντων, ας είμαστε λίγο έτσι πιο συντηρητικοί. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας μας, η παραγωγικότητα, οι καινοτομίες, η επιχειρηματικότητα δεν είναι και στο καλύτερο επίπεδο. Τα δικά μας συστήματα δεν ευτυχίσανε να αποδώσουν. Επομένως καταρχήν χρειάζεται να είμαστε λίγο πιο συντηρητικοί.

 

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι είμαστε υποχρεωμένοι ως επαγγελματίες να δώσουμε τον ακριβή ορισμό του μηχανικού, ο οποίος προκύπτει, όπως πολύ σωστά ακούγεται εδώ, τόσο από εκπαίδευση όσο και από διαρκή εμπειρία και κατάρτιση, διότι τυχαίνει η δουλειά μας να έχει σχέση με την παραγωγή έργων τα οποία δεν τα μαθαίνουμε όλα στα πολυτεχνεία στην εντέλειά τους. Πρέπει να αγωνίζεσαι, πρέπει να αποκτάς διαρκώς προσόντα ώστε να καταξιώνεσαι σαν μηχανικός.

 

Δεν θα ήθελα σε ένα τριήμερο παιδείας και άσκησης του επαγγέλματος να φανεί ότι εισηγούμαστε τον μονόδρομο ακαδημαϊκά προσόντα ίσον επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν είναι προσφορά αυτό, όχι στην ανάπτυξη της χώρας, δεν είναι προσφορά στους συναδέλφους, δεν είναι προσφορά στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε ότι η ζωή συνεχίζεται μέσα από συνεχείς προσπάθειες οι οποίες φέρουν αποτελέσματα.

 

Μου δίνεται τώρα και μία ευκαιρία να απαντήσω στον κύριο Χίνη σε ένα ζήτημα που έθεσε σχετικά με ποιες είναι οι αρμοδιότητες. Κάποτε με προβλημάτισε αυτό και στο σύστημα της Αμερικής που είναι παρόμοιο με το δικό μας, όσο και να φαίνεται περίεργο, υπάρχει μία απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου των προφέσιοναλ εντζινιέρς. που λέει το εξής: Όποιος αναγνωρίζεται ως προφέσιοναλ εντζινιέρ, διότι αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη εκεί πέρα, αναλαμβάνει τα έργα που θα του ανατεθούν από έναν εργοδότη εφόσον έχει την επάρκεια να τα αναλάβει και αντιλαμβάνεται μόνος του ως προφέσιοναλ ποια είναι η ανάγκη συνεργασίας με άλλες ειδικότητες.

 

Αυτό το οποίο είναι κοινός τόπος και λύνει πάρα πολλά προβλήματα συν κατασταλτικά μέτρα που υπάρχουν για να χάσεις την άδεια είναι διέξοδος σε πολλά παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα. Πρέπει πρώτα - πρώτα να γίνουμε επαγγελματίες. Αυτό θέλω να τονίσω.

 

Ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο του Συλλόγου Χημικών Μηχανικών. Αυτό που είναι το τελευταίο ζητούμενο που μας ανέφερε, δηλαδή ένα νέο ενιαίο θεσμικό πλαίσιο της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού σύγχρονο, είναι ακριβώς το ζητούμενο αυτής όλης της διεργασίας. Τα στοιχεία με τα οποία τοποθετούνται τώρα και οι πρόεδροι των συλλόγων και τα πορίσματα των στρογγυλών τραπεζιών προς τα κει θα κατατείνουν και αυτή θα είναι η δέσμευση του Τεχνικού Επιμελητηρίου.

 

Από τους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς ο συνάδελφος Σαφάκας από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της ειδικότητας των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών με ενημέρωσε ότι λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων στην Πάτρα παρακάλεσε και είναι παρών ο συνάδελφος ο Κώστας ο Αλεξόπουλος Πρόεδρος της ΦΕΑΝΗ, δηλαδή της Ομοσπονδίας των Ευρωπαίων Μηχανικών. Μας μίλησε χθες γενικότερα, σήμερα ειδικότερα.

 

Θα παρακαλέσω όλους επειδή είστε όλοι χειμαρρώδεις και πολύ σημαντικοί με τις συμβολές σας, να είμαστε περιεκτικοί, για να μπορέσουμε να τα ακούσουμε όλα. Να μην φυλλορροήσει αυτή η σημαντική συνάντηση.

 

Κος ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

 

Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, δεν παρουσιάζω προσωπικές απόψεις. Ο Καθηγητής κύριος Σαφάκας, ο οποίος όπως εξηγήθηκε για λόγους ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπορούσε να παρουσιάσει τα συμπεράσματα της χθεσινής συζήτησης στρογγυλής τραπέζης, με παρακάλεσε να διαβάσω το κείμενο που έγραψε, γιατί κάθισε χθες το βράδυ και ξενύχτησε ο άνθρωπος να το γράψει.

 

Θα δώσω δυο τρία πληροφορικά στοιχεία. Η συζήτηση της στρογγυλής τραπέζης για την ειδικότητα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού έγινε χθες το πρωί με τον συντονισμό του ομιλούντος. Ήταν προγραμματισμένο να γίνει σε δύο κύκλους, έγινε σε έναν ενιαίο κύκλο. Η προσέλευση δεν ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ακούστηκαν πάρα πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις.

 

Στο πρώτο κομμάτι με την προεδρεία του συναδέλφου Αγορή, ο οποίος είναι Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ και Αναπληρωτής Καθηγητής της Πάτρας, αναπτύχθηκαν οι εισηγήσεις του εκλεγέντα Αντιπρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Καθηγητή της Σχολής Ηλεκτρολόγων του ΕΜΠ του συναδέλφου Κοτή, του ομιλούντος, του συναδέλφου Σαφάκα, και του συναδέλφου Αγορή.

 

Στο δεύτερο μέρος με την προεδρεία του συναδέλφου Βενιέρη, μέλους της Επιστημονικής Επιτροπής του ΤΕΕ ειδικότητος Ηλεκτρολόγου και Καθηγητού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, αναπτύχθηκαν οι εισηγήσεις του συναδέλφους Χαμπάκη Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ηλεκτρολόγων του Τεχνικού Επιμελητηρίου και του συναδέλφου Βενιέρη.

 

Οι δύο θεματικές ενότητες οι οποίες συζητήθηκαν λίγο πολύ ενωμένα με τις παρεμβάσεις και όλων των παρισταμένων, ειδικώς θέλω να αναφέρω τον συνάδελφο Διδάκτορα Ηλεκτρολόγο Μηχανολόγο Ευθυμιάδη Απόστολο, και με την παρουσία άλλων συναδέλφων, όπως του συναδέλφου Χάλαρη, είχε δύο θεματικές ενότητες, «Παιδεία και άσκηση του επαγγέλματος του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού προς το δημόσιο όφελος», και «Η άσκηση του επαγγέλματος του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού, προοπτικές και προκλήσεις».

 

Από τις συζητήσεις και τον διάλογο προέκυψαν τα ακόλουθα πορίσματα. Τα πορίσματα αναφέρονται συνοπτικά, είναι δεκατρία σημεία και θα αναφερθούν πάρα πολύ συνοπτικά.

 

1ον. Ο Ηλεκτρολόγος Μηχανικός επιτελεί έργο και ασκεί επάγγελμα υψηλών απαιτήσεων που χαρακτηρίζεται από έντονους ρυθμούς τεχνολογικών εξελίξεων και επιστημονικών καινοτομιών.

 

2ον. Υπάρχει ανάγκη προσαρμογής των προγραμμάτων σπουδών και εκσυγχρονισμού των εκπαιδευτικών διαδικασιών στις νέες απαιτήσεις εισάγοντας την χρήση νέων εργαλείων ως βάση άσκησης του επαγγέλματος.

 

3ον. Από πλευράς πολιτείας, των σχολών και των τμημάτων Ηλεκτρολόγων Μηχανικών των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, σε συνεργασία με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και τον Πανελλήνιο Σύλλογο Διπλωματούχων Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων και Ναυπηγών Μηχανικών, πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια διαφύλαξης αλλά και περαιτέρω ανάπτυξης της υψηλής στάθμης των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών.

 

4ον. Ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών πρέπει να βασίζεται στις ανάγκες της χώρας και στις πραγματικές δυνατότητες των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

 

5ον. Υψηλή στάθμη σπουδών των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών επιτυγχάνεται με την απόκτηση βασικών γνώσεων ποιότητας μαθηματικών, φυσικής, μηχανικής, ηλεκτρομαγνητισμού, ηλεκτροτεχνίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών, και κατόπιν με την απόκτηση εξειδικευμένων γνώσεων στις περιοχές Ενέργειας, Ενεργειακών Μηχανικών, της Ηλεκτρονικής και Τηλεπικοινωνιών και Αυτοματισμού και της Πληροφορικής.

 

Ειδικά η Πληροφορική πρέπει να διεισδύει σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα υπευθυνότητας και ευθύνης του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού.

 

Εδώ θα προσθέσω θα μου επιτρέψετε μία προσωπική παρατήρηση. Το συμπέρασμα αυτό επεκτάθηκε κατά την συζήτηση και κατά γενική αποδοχή τους παρισταμένους και πέραν της ειδικότητος του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και έγινε ειδική αναφορά για τους Μηχανολόγους Μηχανικούς και για τις άλλες ειδικότητες των Μηχανικών ότι θα πρέπει το θέμα της Πληροφορικής με την στενή ή την ευρεία έννοια να περάσει οριζόντια σε όλη την βασική υποδομή, γιατί η άσκηση των επαγγελμάτων των δραστηριοτήτων των διαφόρων ειδικοτήτων των μηχανικών απαιτεί πλέον όχι απλή χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά γνώσεις επάνω σε αυτό το πάρα πολύ δυνατό εργαλείο.

 

6ον. Επίσης η παιδεία του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού πρέπει να βασίζεται σε γνώσεις Οικονομίας και Διοίκησης και στην καλλιέργεια σωστής αντίληψης των ανθρωπίνων αξιών.

 

7ον. Η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθεί και να συμμετέχει στο διάλογο που αναπτύχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση γύρω από την διάρκεια των βασικών σπουδών του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού.

 

Η τριετής διάρκεια βασικών σπουδών κρίνεται ως ανεπαρκής για την κατάκτηση γνώσεων υψηλής ποιότητας με πληρότητα και επάρκεια. Δεν πρέπει να υπερισχύει η σκοπιμότητα οποιασδήποτε οικονομικής αντίληψης σε βάρος των καλών βασικών σπουδών, διότι τούτο θα αποβεί σε βάρος του δημοσίου οφέλους.

 

8ον. Η άσκηση του επαγγέλματος του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού πρέπει να συνεχίσει να τελεί υπό τον έλεγχο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, αλλά πρέπει να επέλθουν αλλαγές στο καθεστώς των εξετάσεων για την χορήγηση αδείας άσκησης του επαγγέλματος.

 

9ον. Οι μεταπτυχιακές σπουδές δεν πρέπει να αποτελέσουν ποσοτικό και ποιοτικό συμπλήρωμα των βασικών σπουδών, παρά πρέπει να στοχεύουν στην εμβάθυνση σε ειδικές περιοχές των γνωστικών αντικειμένων και να ενισχύουν την κατάκτηση γνώσεων υψηλής επιστημονικής στάθμης.

 

10ον. Στην χώρα μας πρέπει να συνεχιστεί η κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού, αλλά πρέπει να εξεταστούν οι νομοθετικές διατάξεις υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων του κύρους της επιστήμης και της τεχνολογίας και του περιεχομένου των ακαδημαϊκών τίτλων.

 

Σε κάθε περίπτωση τα επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να βασίζονται στις πραγματικές γνώσεις και αντικειμενικά τεκμηριωμένες δεξιότητες του μηχανικού.

 

11ον. Οι προοπτικές των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για την επιτυχή άσκηση του επαγγέλματος. Σε όλους τους τομείς υπάρχουν καλές ευκαιρίες και σοβαρές προκλήσεις. Η ανάπτυξη ηλεκτρικών ενεργειακών συστημάτων, τηλεπικοινωνιακών συστημάτων και δικτύων υπολογιστών, συστημάτων πληροφορικής, βιομηχανικών αυτοματισμών και λοιπά, αποτελούν πρόκληση υψηλού επιπέδου.

 

12ον. Ο διάλογος και η μελέτη των προβλημάτων που προέκυψαν από την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων πτυχιούχων τριετούς φοίτησης του εξωτερικού και των ισοδυνάμων αυτών πτυχίων εσωτερικού, πρέπει να συνεχιστεί και σύντομα να καταλήξει σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξασφάλιση της απασχόλησης των ατόμων και του δημοσίου οφέλους. Σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι απαραίτητη η συνεργασία του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

 

13ον. Συμπερασματικά η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης κατέδειξε ότι υπάρχει η δυνατότητα και η αναγκαιότητα συνέχισης του διαλόγου και ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα οι κατάλληλες πρωτοβουλίες.

 

Ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε τον συνάδελφο τον Αλεξόπουλο.

 

Ο Χρήστος ο Κακλαμάνης, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητας του ΤΕΕ για τα συμπεράσματα των Ηλεκτρονικών Μηχανικών. Είναι εδώ και συντονιστής του τραπεζιού ο Βασίλης ο Παπαδόπουλος επίσης μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητας.

 

Κος ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ:

 

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

 

Θα σας αναπτύξω τα συμπεράσματα από την συζήτηση στρογγυλής τράπεζας Επιστημονικής Ειδικότητας των Ηλεκτρονικών Μηχανικών, τα οποία ετοιμάσαμε με τον συνάδελφο τον Βασίλη τον Παπαδόπουλο επίσης από την Επιστημονική Επιτροπή Ειδικότητας και ο οποίος προήδρευε στο αντίστοιχο στρογγυλό τραπέζι.

 

Θα είμαι σχετικά σύντομος, όπως εξάλλου είχαμε καταλήξει στην αντίστοιχη συζήτηση, στην οποία πήραμε υπ’ όψιν όλες τις γνώμες που εκφράστηκαν εκεί και τις κατατεθείσες εισηγήσεις του Συλλόγου Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και της προηγούμενες εισηγήσεις τις εσωτερικές της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητας.

 

Και ο κυριότερος λόγος που θα είμαι σύντομος, είναι διότι θέλουμε να αναδείξουμε ένα και συγκεκριμένα ένα τεράστιο συγκεκριμένο πρόβλημα στον τομέα των Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Την πλήρη ανυπαρξία πλαισίου.

 

Ακούστηκαν και σε προηγούμενες εισηγήσεις θέματα εκσυγχρονισμού του πλαισίου, θέματα αλλαγής του πλαισίου, θέματα διακανονισμού του πλαισίου. Εδώ πέρα είμαστε σε έναν χώρο στον οποίον ακόμα υπάρχει πλήρης ανυπαρξία οποιουδήποτε πλαισίου.

 

Ας πάμε ένα βήμα πίσω. Συζητήσαμε λοιπόν θέματα παιδείας και θέματα άσκησης επαγγέλματος. Στα θέματα παιδείας ποιο είναι το τοπίο. Το τοπίο είναι ότι φυσικά η ειδικότητα των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και η Επιστήμη της Πληροφορικής είναι μία νέα επιστήμη και ως τέτοια έχει το φανερό χαρακτηριστικό ότι τουλάχιστον στον περίγυρο είναι ίσως θολό ποιο είναι το αντικείμενό της και μέσα στα προγράμματα σπουδών πολλές φορές υπάρχουν διαμάχες για το τι ακριβώς πρέπει να διδάσκεται.

 

Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε οποιαδήποτε επιστήμη στα νιάτα της ή στα σχετικά νιάτα της, παρόλο που εκείνοι που ξέρουν πολλές φορές, και αυτό συμβαίνει στην Επιστήμη των Υπολογιστών ξέρουν πολύ καλά ποια είναι τα βασικά μαθήματα και οι βασικές γνώσεις που πρέπει να έχει οποιοσδήποτε υπηρετεί το αντικείμενο, αλλά ειδικότερα στην Επιστήμη των Υπολογιστών συμβαίνει και ένα άλλο φαινόμενο απαραίτητα σε οποιαδήποτε νέα επιστήμη. Συμβαίνει ότι οι αντίστοιχες εφαρμογές την ίδια περίοδο της νεαρής ηλικίας της επιστήμης εξελίσσονται ραγδαία, οι εφαρμογές της επιστήμης. Και υπάρχει μία πίεση, παράλληλα με το θολό τοπίο το τι ακριβώς είναι η επιστήμη των υπολογιστών, μέσα στα προγράμματα σπουδών να δίδεται έμφαση σε αυτή την ραγδαία εξέλιξη και αυτό που είναι το αντικείμενο της μόδας κάθε φορά.

 

Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος. Επιτείνεται από την υπάρχουσα όπως επαναλαμβάνω στον περίγυρο σύγχυση και θέλει τεράστια προσοχή και στην δόμηση των προγραμμάτων σπουδών, αλλά δυστυχώς ακόμα και τα θέματα της ίδρυσης καινούργιων τμημάτων, στους τίτλους τους, και επηρεάζει και τα δύο το μεγάλο θέμα που υπάρχει παράλληλα με την άσκηση του επαγγέλματος, την πλήρη ανυπαρξία πλαισίου.

 

Αυτή την στιγμή στην επιστημονική ειδικότητα Η/Υ του ΤΕΕ εντάσσονται οι απόφοιτοι αλλοδαπών πολυτεχνικών σχολών με ειδικότητα Ηλεκτρονικού Μηχανικού και οι απόφοιτοι της Σχολής Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής της Πάτρας και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Η/Υ των Χανίων. Κατ’ ουσίαν όμως σχετίζονται με το αντικείμενο. Πιθανότατα η πλειοψηφία των σχολών Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ των λοιπών πολυτεχνικών σχολών, σχετίζονται οι απόφοιτοι από το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και του Βόλου των Επικοινωνιών, σχετίζονται με το αντικείμενο οι μη μηχανικοί, αλλά απόφοιτοι ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τμημάτων Πληροφορικής από ολόκληρη την χώρα σε πανεπιστήμια, σε οικονομικά πανεπιστήμια, που συνολικά μαζί με τις πολυτεχνικές σχολές ανέρχονται σε περίπου σαράντα, και αυτό δεν περιλαμβάνει τα ΤΕΙ.

 

Σε όλο αυτόν τον χώρο δεν υπάρχει κανένα απολύτως πλαίσιο, ούτε σχετικά με τα έργα και τις μελέτες πληροφορικής, ούτε με τα δικαιώματα, ούτε με τους κανόνες για τις λειτουργίες των εταιρειών και τα έργα του δημοσίου, ούτε για τις θέσεις μέσα στο δημόσιο, και αυτό είναι μία κατάσταση που δεν είναι τωρινή, είναι από την αρχή.

 

Ο Νόμος 2867/2000 για την οργάνωση και λειτουργία των τηλεπικοινωνιών και άλλες διατάξεις δεσμευότανε να ρυθμίσει με προεδρικά διατάγματα όλα αυτά τα σχετικά θέματα. Δεν έχει γίνει ακόμα τίποτα. Έχουν ρυθμιστεί πολλές φορές με μη ικανοποιητικό τρόπο, όπως έχουν πει προηγουμένως οι συνάδελφοι άλλων ειδικοτήτων, για άλλα θέματα, όχι για τον τομέα της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών.

 

Παράλληλα η ίδρυση όλων αυτών των καινούργιων τμημάτων γίνεται χωρίς πιθανότατα κανέναν σχεδιασμό, παρά μόνο το σχεδιασμό το ό,τι, χωρίς να υπάρχει διαπιστωμένη απαραίτητη η ανάγκη, ότι πρέπει να υπάρξουν περισσότεροι απόφοιτοι Πληροφορικής. Ο οποίος θα μπορούσε να είχε γίνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αύξηση τον αριθμό των αποφοίτων, παραπάνω ειδικότητες στα υπάρχοντα τμήματα, αλλά σε πλαίσιο πλήρους ανυπαρξίας επαγγελματικών δικαιωμάτων γίνονται συνεχώς καινούργιες ιδρύσεις τμημάτων σχετικών με το αντικείμενο.

 

Τέλος σε αυτό το πεδίο υπάρχει δυστυχώς μία υποβάθμιση και παράκαμψη του ρόλου του ΤΕΕ συγκεκριμένα στα θέματα Πληροφορικής. Το ΤΕΕ το οποίο είναι ένας πολύ ισχυρός θεσμικός παράγοντας της χώρας σε όλα τα θέματα τα τεχνικά και στα θέματα των μηχανικών των άλλων ειδικοτήτων, ειδικότερα στα θέματα Πληροφορικής είναι σχεδόν ανύπαρκτο.

 

Αυτό συμβαίνει παράλληλα σε ένα παραμορφωμένο πεδίο, στο οποίο δεν υπάρχει απλώς ανυπαρξία θεσμικών συνομιλητών, αλλά υπάρχουν άλλοι θεσμικοί συνομιλητές οι οποίοι όπως η ΕΠ, η οποία περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των ατόμων που απλώς έχουν κάποια σχέση με την Πληροφορική. Δεν είναι οι απόφοιτοι των τετραετών τμημάτων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η ΕΠ είναι ένας σύλλογος στον οποίον μπορεί να ανήκει οποιοσδήποτε δηλώσει ότι έχει κάποια σχέση με την Πληροφορική.

 

Προφανώς έχει και αυτός ο Σύλλογος το ρόλο του το θεσμικό μέσα στην Ελλάδα, αλλά το ΤΕΕ και ακόμα οι σύλλογοι των τετραετών σχολών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν έχουν αυτή την στιγμή κανένα θεσμικό ρόλο.

 

Γι’ αυτό καταλήγουμε πέρα από άλλα μικρότερα θέματα στις εξής τρεις πολύ ...

 

(...) και μεταφορών ένα σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που αφορά τις ελάχιστες απαιτήσεις μελέτης, κατασκευής, συντήρησης και επίβλεψης τηλεπικοινωνιών εγκαταστάσεων πληροφορικής.

 

Αυτό είχε καθυστερήσει πολύ, περιλαμβάνει μόνο κάποια πράγματα σχετικά με τις τηλεπικοινωνιακές εγκαταστάσεις και πολύ λιγότερα για την Πληροφορική, αλλά κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Προτείνουμε την επίσπευση των διαδικασιών για την ψήφισή του και φυσικά και την συμπλήρωσή του με ό,τι άλλο λείπει.

 

2ον. Στο θέμα της εκπαίδευσης, τα προγράμματα σπουδών πρέπει να επικεντρώνονται στην βασική γνώση και ει δυνατόν να μην υπάρχει διαφοροποίηση στον τίτλο ειδικότητάς τους. Η διαφοροποίηση πρέπει να επέρχεται σε βραχείες μεταπτυχιακές σπουδές, οι οποίες δεν θα αποτελούνε απαραίτητο εφόδιο για την άσκηση του επαγγέλματος αλλά παραπάνω γνώση.

 

Ο πληθωρισμός των νέων τμημάτων και συνεχώς αποφοίτων, η ανυπαρξία διάκρισης ανάμεσα σε αποφοίτους ΙΕΚ μετεκπαιδευομένων, αποφοίτων ΑΕΙ Πληροφορικής, Πολυτεχνικών Σχολών, αυτή την στιγμή δημιουργεί μία εκρηκτική κατάσταση στο χώρο και χρειάζεται άμεσα ρυθμιστικό πλαίσιο.

 

3ον. Αναγνώριση του θεσμικού ρόλου του ΤΕΕ στις τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Το ΤΕΕ πρέπει να κάνει δύο πράγματα:

 

Πρώτον, εσωτερικά, σύμφωνα και με την ήδη υπάρχουσα πρόταση της επιστημονικής επιτροπής ειδικότητας των Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, να προβεί στην σύσταση τμήματος Πληροφορικής και Επικοινωνιών με διασφάλιση της λειτουργικής και οικονομικής αυτονομίας του. Το τμήμα αυτό θα πρέπει να περιλάβει όλους τους αποφοίτους των σχετικών πολυτεχνικών και πανεπιστημιακών τμημάτων, συνενώνοντας τις δυνάμεις για μία ενιαία έκφραση των αποφοίτων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών και την θεσμική τους εκπροσώπηση σε ανώτατο επίπεδο.

 

Δεύτερον, το ΤΕΕ πρέπει να διεκδικήσει το ρόλο του σαν συνομιλητή της πολιτείας στα θέματα Πληροφορικής και ειδικότερα να διεκδικήσει τις εκπροσωπήσεις τουλάχιστον που δικαιούται στο χώρο των τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών στις θεσμοθετημένες επιτροπές της πολιτείας αξιοποιώντας τους Μηχανικούς Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής που έχει ως μέλη του.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Εγώ θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο, επειδή όντως ειδικά για τους Μηχανικούς Ηλεκτρονικών για θέματα Πληροφορικής και Επικοινωνιών που πιστεύω να είναι πολύ σημαντικά τα προβλήματα, νομίζω ότι, και εφόσον υπάρχουν προτάσεις της Επιστημονικής Επιτροπής, πρέπει άμεσα να δούμε την υλοποίησή τους κύρια για την σύσταση του τμήματος Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Γιατί μέσα από κει πέρα θα προκύψουν πιθανά και το θεσμικό πλαίσιο. Πάντως είναι κάτι που έχει επισημανθεί και θα δούμε στην πορεία βέβαια και ήδη έχουν φανεί πολλά προβλήματα, αλλά ειδικά με τους Μηχανικούς Ηλεκτρονικούς έχουμε αργήσει πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Βλέπετε πόσο χαρακτηριστικά αυτή η περίπτωση μας δίνει το πεδίο να δούμε τι σημαίνει νέο θεσμικό πλαίσιο άσκησης του επαγγέλματος, αλλά και πως ταυτόχρονα για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο θέλει το ΤΕΕ να πιστοποιεί προσόντα όχι μόνο μηχανικών πενταετών, αλλά και χαμηλότερων κύκλων σπουδών.

 

Μετά τον συνάδελφο Βασίλη Παπάζογλου, που θα μας αναπτύξει τα πορίσματα της συζήτησης στρογγυλού τραπεζιού των Ναυπηγών Μηχανικών, θα ακολουθήσει ενιαία ο κύκλος Αρχιτεκτόνων Πολιτικών Μηχανικών με τοποθετήσεις του Προέδρου της ΠΕΔΜΕΔΕ και του ΣΕΓΜΑ. Θα ακολουθήσουν οι Μεταλλειολόγοι και οι Μηχανικοί Ορυκτών Πόρων με τοποθέτηση του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επαγγελμάτων, και στην συνέχεια κατά το πρόγραμμα.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ:

 

Καλησπέρα.

 

Κυρία και κύριοι συνάδελφοι του Προεδρείου, αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα να σας παρουσιάσω τα αποτελέσματα του στρογγυλού τραπεζιού των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών και βέβαια θα είναι τελείως αντίθετα από αυτά που ακούσατε προηγουμένως. Υπάρχει μία μόνο σχολή δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ξέρω, Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών στην Ελλάδα και επομένως τα είπαμε μεταξύ μας.

 

Είχαμε δέκα συμμετέχοντες, ομιλητές εννοώ, οι συμμετέχοντες ήταν γύρω στους τριάντα στην σύναξη αυτή, εκ των οποίων ήταν πέντε μέλη ΔΕΠ και πέντε μηχανικοί της πιάτσας. Από τους πέντε μηχανικούς αυτούς οι τρεις ήταν απόφοιτοι της δικής μας σχολής, ένας ήταν απόφοιτος εκ Γερμανίας, και ένας απόφοιτος εξ Αγγλίας. Έχει σημασία που το λέω αυτό, γιατί θα καταλάβετε τους προβληματισμούς που αναφέρθηκαν κατά την διάρκεια της συνάντησης αυτής.

 

Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήτανε να παρουσιάσουμε το πρόγραμμα σπουδών, για όσους δεν το γνώριζαν από τους παρισταμένους, από τον Πρόεδρο της Σχολής, και ακολούθησε μία πρώτη συνοπτική παρουσίαση ενός δεκαετούς στρατηγικού σχεδιασμού της Σχολής, που έχουμε ξεκινήσει εδώ και εννέα μήνες περίπου, και ο οποίος θα είναι έτοιμος το Σεπτέμβριο και ελπίζουμε τον Οκτώβριο έχουμε σκοπό σε μία ημερίδα, που θα απευθύνεται βέβαια σε όλους τους μηχανικούς, αλλά κυρίως στους Ναυπηγούς Μηχανολόγους Μηχανικούς και κυρίως βέβαια στους αποφοίτους μας να παρουσιάσουμε το στρατηγικό αυτό σχεδιασμό και να πάρουμε ανάδραση από τους πρώην αποφοίτους μας νυν επαγγελματίες Ναυπηγούς κατά πόσον αυτά τα οποία λέμε έχουν νόημα για την πράξη ή όχι.

 

Από κει και πέρα αναπτύχθηκαν διάφοροι προβληματισμοί και απλώς σας αναφέρω τους προβληματισμούς οι οποίοι αναπτύχθηκαν και έχουν βεβαίως σχέση με το πρόγραμμα σπουδών όπως αυτό ανταποκρίνεται και στο επάγγελμα του Ναυπηγού Μηχανολόγου Μηχανικού.

 

Στηριζόμενοι στις απόψεις και διαπιστώσεις διαφόρων αποφοίτων, οι οποίοι μας λένε ότι θέλουν γενικά ανθρώπους με σφαιρική μόρφωση, με πολύ βαθιές βασικές γνώσεις και με δομημένη σκέψη, προτάθηκε μία φιλοσοφία εάν θέλετε, η οποία κατά την γνώμη μας πρέπει να διέπει το πρόγραμμα σπουδών του Ναυπηγού Μηχανολόγου Μηχανικού και βεβαίως κατ’ επέκταση κατά την γνώμη μας και όλων των μηχανικών.

 

Αυτή η φιλοσοφία βεβαίως στηρίζεται καταρχάς στο γεγονός ότι οι σπουδές θα έχουν τις βασικές γνώσεις και βεβαίως κάποια κομμάτια εξειδίκευσης και σε βάθος και σε πλάτος, γιατί μην ξεχνάμε ότι είμαστε σε μία μικρή χώρα όπως είναι η Ελλάδα και επομένως δεν έχουν την πολυτέλεια να υπάρχει ναυπηγός ειδικευμένος εκεί, ένας ναυπηγός εκεί και τα λοιπά, δεν μπορούν να δουλέψουν, όμως πρέπει να υπάρχει και το πλάτος, βεβαίως το βάθος σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος.

 

Με δεδομένο λοιπόν αυτό τρία πιστεύουμε ότι είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να έχει ένα πρόγραμμα σπουδών:

 

Θα πρέπει πρώτον να μαθαίνουμε κατά την διάρκεια των σπουδών στους φοιτητές μας πως να μαθαίνουν. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω, νομίζω ότι πρέπει να το έχετε ακούσει από πολύ κόσμο ότι απαξιώνεται η γνώση κάθε δέκα χρόνια ξέρω εγώ, πρέπει να ξανακαθόμαστε σε θρανία και τα λοιπά και τα λοιπά. Επομένως με κάποιο τρόπο πρέπει να μάθουν οι απόφοιτοι πως στα δέκα, δεκαπέντε χρόνια της επαγγελματικής τους καριέρας χρειάζεται κάτι να ψάξουνε να μπορούν να ξέρουν πως να το κάνουν αυτό και πως να μάθουν από τις πηγές τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν.

 

Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με το γεγονός ότι πλέον το πλοίο, ανέκαθεν ήταν αλλά πολύ περισσότερο όσο περνάνε τα χρόνια είναι ένα πολύ πολύπλοκο σύστημα και επομένως ο Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός από μόνος του σαν Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε όλα τα δεδομένα τα προβλήματα του μηχανικού. Επομένως θα πρέπει να μάθουμε στους φοιτητές μας έτσι ώστε όταν αποφοιτήσουν να ξέρουν πως να εργάζονται ομαδικά. Πως να κάνουν συνεργασίες και πως να εργάζονται ομαδικά.

 

Αυτό ενέχει βέβαια πολλούς κινδύνους θα μου πείτε. Ο κίνδυνος είναι ότι θα κάνεις μία ομάδα για να τους δώσεις ένα θέμα, θα δουλέψει ο ένας και οι άλλοι τέσσερις της ομάδας θα κάτσουνε και δεν θα κάνουν τίποτα. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το έχουμε κοιτάξει λίγο διαφορετικά. Ομαδική εργασία με διακριτούς ρόλους του καθενός. Δηλαδή στον καθένα θα έχει ανατεθεί συγκεκριμένο κομμάτι για το οποίο θα είναι υπεύθυνος.

 

Και τρίτον και τελευταίο βασική φιλοσοφία που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει ένα νέο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών, ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών είναι η εκμάθηση στους φοιτητές μας τόσο του προφορικού, όσο και του γραπτού λόγου. Διότι καλό είναι να είσαι ένας μηχανικός ο οποίος λύνεις τις εξισώσεις και τα προβλήματα και τα λοιπά, πρέπει κάπως να τα παρουσιάζεις κιόλας και να ξέρεις να τα παρουσιάζεις σωστά, δεδομένου ότι συνήθως δυστυχώς για μας τους μηχανικούς αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις δεν είναι μηχανικοί. Και επομένως θα πρέπει να το παρουσιάσεις έτσι ώστε να μπορούν να το καταλάβουνε και μηχανικοί.

 

Δεύτερος προβληματισμός. Αυτός ήταν ο ένας όσον αφορά την φιλοσοφία που πρέπει να διέπει το πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών. Δεύτερος προβληματισμός. Βεβαίως εμμένουμε στις πενταετείς σπουδές. Καταλαβαίνουμε ότι ο Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός είναι και Ναυπηγός, και Ναυτικός Μηχανολόγος, και ολίγον Μηχανολόγος και ολίγον Ηλεκτρολόγος. Δηλαδή δεν μπορεί τουλάχιστον σε λιγότερο από πέντε χρόνια να τελειώσει τις σπουδές.

 

Όμως μας προβληματίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι παρά του ό,τι έχουμε πέντε χρόνια σπουδών, ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι λίγο κάτω από εφτά χρόνια. Και αυτό θα πρέπει να το δούμε με πολύ μεγάλη προσοχή, δεδομένου ότι μην ξεχνάμε ότι οι δικοί μας απόφοιτοι και οι απόφοιτοι των δικών μας πολυτεχνείων θα συναγωνίζονται τον απόφοιτο από κάποιο άλλο κράτος ο οποίος σε τέσσερα χρόνια θα είναι έτοιμος. Επομένως το τέσσερα με το εφτά.. Βλέπω ότι κάποιοι κουνάνε το κεφάλι τους. Βεβαίως εμείς υποστηρίζουμε και νομίζω ότι δεν έχουμε άδικο ότι οι δικοί μας με τα πέντε χρόνια ξέρουν 40% τουλάχιστον παραπάνω απ’ ό,τι ξέρουν οι άλλοι με τα τέσσερα χρόνια. Αλλά και ο άλλος είναι έτοιμος να δουλέψει ως μηχανικός.

 

Τρίτος προβληματισμός. Ακριβώς πάλι επειδή είμαστε μικρό κράτος και επειδή δεν είθισται οι μηχανικοί οι οποίοι αποφοιτούν από τα πολυτεχνεία να έχουν άμεση γνώση του πρακτικού αντικειμένου, η συντριπτική πλειοψηφία τουλάχιστον, θεωρούμε πάρα πολύ σκόπιμο την υποχρεωτική, διότι δεν είναι υποχρεωτική τουλάχιστον στην δική μας σχολή ακόμα, πρακτική άσκηση έστω και για δύο μήνες. Αυτό δουλεύει και υπέρ του φοιτητή, αλλά νομίζω ότι δουλεύει και υπέρ εκείνου ο οποίος θα πάρει τον φοιτητή αυτόν, δεδομένου ότι από κει μπορεί να επιλέξει αργότερα και τους συνεργάτες του.

 

Συναφές με αυτό τέταρτο θέμα είναι οι εξετάσεις απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων. Κατά την γνώμη τους στρογγυλού τραπεζιού, και αυτό είναι μία ομόφωνη αν θέλετε διαπίστωση, θα πρέπει πλέον να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για πολύ ουσιαστικές εξετάσεις από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και όχι αμέσως μετά την απόκτηση του διπλώματος.

 

Θα πρέπει ο μηχανικός ο οποίος αποφοιτάει, σας λέω και την άποψη και ομόφωνη άποψη του στρογγυλού τραπεζιού, ο μηχανικός ο οποίος αποφοιτάει θα πρέπει για ένα ή δύο χρόνια να δουλέψει στην παραγωγή, να αποκτήσει εμπειρίες, να μαθητεύσει εάν είναι δυνατόν και όσο είναι δυνατόν δίπλα σε έμπειρους μηχανικούς και μετά να έρθει να δώσει τις εξετάσεις απόκτησης επαγγέλματος. Διότι όπως είναι σήμερα οι εξετάσεις απόκτησης επαγγέλματος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ακαδημαϊκές πάλι εξετάσεις, διότι δεν ξέρει το παιδί τίποτε άλλο, την διπλωματική του εργασία συνήθως τον εξετάζουνε η οποία έχει ήδη εξεταστεί από την τριμελή επιτροπή. Επομένως δεν είναι πραγματικές επαγγελματικές εξετάσεις. Μα θα πρέπει να το δούμε πάρα πολύ σοβαρά σαν Τεχνικό Επιμελητήριο αυτό το θέμα.

 

Ετέθη από πολλούς επίσης το θέμα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των μηχανικών, συνεχιζόμενης, αλλά πιστοποιημένης εκπαίδευσης, όχι συνεχιζόμενης όπου να’ναι, σε πολύ σοβαρά πιστοποιημένα. Εδώ το ΤΕΕ και οι σύλλογοι αλλά και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τα άλλα φαντάζομαι πολυτεχνεία της χώρας πρέπει να παίξουνε πολύ σημαντικό ρόλο.

 

Αυτά τα λίγα αν θέλετε και ταπεινά μπορούν να σας προσφέρουν το μικρό κογκλάβιο των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών. Ελπίζω να βοηθήσουν στην όλη διαδικασία.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Είχαμε ένα πρόβλημα που να εντάξουμε το συνάδελφο τον Άκη τον Βασιλειάδη, τον Πρόεδρο του Πανελληνίου Συλλόγου των Επιστημόνων Τεχνικών της ΕΡΤ, αλλά νομίζω ο κύριος της ΕΡΤ μπορεί να ενταχθεί παντού, γι’ αυτό τον καλούμε τώρα.

 

Κος ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ:

 

Δυστυχώς, αγαπητοί συνάδελφοι, ευχαριστώ για την υπομονή σας, ευχαριστώ και το Προεδρείο, σαν εκπρόσωπος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ίσως από τους λίγους που υπάρχουν στον τομέα, και ο κλάδος ο δικός μας των Μηχανικών στην ΕΡΤ είναι ολιγομελής και γι’ αυτό προσαρτήσαμε και τους επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων, οικονομικούς, νομικούς και τα λοιπά για να έχουμε μία δομή καθαρά επιστημονική.

 

Θα ξεκινήσω με μία αναφορά σχετικά με το τι υπάρχει στην Ελλάδα σήμερα και ειδικά στην ΕΡΤ. Η ΕΡΤ είναι ένας Οργανισμός ημικρατικός μπορεί να πει κανείς, γιατί είναι μία μετοχή η οποία ανήκει στο δημόσιο, έχει ένα προσωπικό γύρω στα 2.130 άτομα, απασχολεί γύρω στους 50 μηχανικούς και γύρω στους 550 υπομηχανικούς όπως τους λένε. Αυτοί οι υπομηχανικοί προέρχονται από τις σχολές Σταυράκου, Σιβιτανίδειος, Εργοδηγών, βαπτιστήκανε μέσα την ΕΡΤ υπομηχανικοί βέβαια. Και ορισμένες ακραίες περιπτώσεις τις σχολές ΑΤΟΜ, οι οποίοι οι παλιότεροι θα τις θυμάστε, Πολυτεχνείου 2.

 

Αυτοί λοιπόν μπήκανε σαν τεχνίτες μέσα ανεβήκανε σαν εργοδηγοί και γίνανε υπομηχανικοί και σήμερα ονομάζονται τεχνολόγοι μηχανικοί. Παίρνουν όλα τα επιδόματα τα επιστημονικά τα οποία παίρνουν οι τετραετούς φοιτήσεως και έχουν όλες τις θέσεις στα χέρια τους.

 

Η κατάσταση όπως καταλαβαίνετε είναι δραματική, γιατί θα σας πω ένα περιστατικό το οποίο είναι και της χρονιάς που θα μας έρθει 2004, στο οποίο η ΕΡΤ συμμετέχει πάρα πολύ δραστικά με το θέμα της μετάδοσης των Ολυμπιακών Αγώνων σε παγκόσμιο επίπεδο με ένα ακροατήριο οπτικοακουστικό 5,5 δις άτομα και οι μηχανικοί που απασχολούνται στον κλάδο αυτόν σήμερα είναι δέκα. Όλοι οι υπόλοιποι προέρχονται από εκ μεταφοράς μηχανικών από ευρωπαϊκές οργανώσεις του υπεργολάβου που ανέλαβε την μετάδοση των ειδήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.

 

Το όλο εισπρακτικό μπάτζετ γι’ αυτή την ιστορία είναι 3,5 τρις, εκ των οποίων η ΕΡΤ θα πάρει μόνο 240 εκατομμύρια. Καταλαβαίνετε λοιπόν ποια είναι η κατάσταση και πως διανέμονται τα νούμερα. Η ΕΡΤ 240 εκατομμύρια θα  πάρει μόνο επί των 3,5 τρις. Όλα τα άλλα είναι συμφέροντα αλλότρια.

 

Τώρα ας έρθουμε στα θέματα του κλάδου του δικού μας. Θα σας πω ένα περιστατικό, το οποίο ίσως δεν το έχετε εντοπίσει αλλού, αλλά υπάρχουν 15 συνάδελφοι μηχανικοί οι οποίοι προέρχονται από σχολές ΤΕΙ ή του παλιού μικρού Πολυτεχνείου, οι οποίοι δεν έχουν δηλώσει ότι είναι μηχανικοί για να παραμένουν στον κλάδο των υπομηχανικών, διότι είναι αμειβόμενοι καλύτερα από τους μηχανικούς γύρω στο 30% με 35%. Είναι νέο απόκτημα αυτό. Τους παρακαλούμε εν πάση περιπτώσει να δηλώσουν και λένε «παιδιά, θα χάσουμε λεφτά, δεν γίνεται». Εκεί έχει φθάσει η κατάσταση.

 

Τώρα αφού τελειώσαμε με το θέμα του βαπτίσματος των τεχνικών θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ΕΡΤ, σαν ΕΡΤ μιλάω τώρα, δεν σέβεται επ’ ουδενί λόγω τους κανονισμούς που υπάρχουνε στο Ελληνικό Δημόσιο όσον αφορά τα επαγγελματικά καθήκοντα, τις ιεραρχήσεις των καθηκόντων και των υπευθυνοτήτων βάσει των κανονισμών της ΔΕΗ, γιατί έχουμε πάρα πολλού υποσταθμούς μέσης τάσεως σε όλη την επικράτεια, έχουμε και ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλη την επικράτεια, και κάνουν ελέγχους και χειρισμούς και κινήσεις άνθρωποι ηλεκτρονικοί των ανωτέρων σχολών που σας ανέφερα. Και όταν τυχόν κάνουμε ενστάσεις προς την Διοίκηση, αν πεθάνει κάποιος, λέει, βλέπουμε. Τότε λέει θα βάλουμε τον υπεύθυνο Γενικό Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών, ο οποίος υποτίθεται προΐσταται όλων των Τεχνικών Υπηρεσιών να μας εκφράσει το γιατί και πως έγινε το ατύχημα αυτό. Στο παρελθόν είχαμε θανάτους και μάλιστα στο Νομό Αττικής, στο Μπογιάτι, στα Λιόσια και τα λοιπά, που καλύφθηκαν με μία άμμο.

 

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έτσι που είναι κάπως τραγελαφικό, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι οι υπομηχανικοί, οι οποίοι εν πάση περιπτώσει είναι και οι μεγαλύτερη αντίπαλοί μας συνεργασιακοί μέσα στο χώρο μας, σχεδόν όλοι τα παιδιά τους τα οδληγησαν στο Πολυτεχνείο. Είναι χαρακτηριστικό δηλαδή ότι τρεις κατά σειρά πρόεδροι των υπομηχανικών και τα παιδιά τους όλα τελειώσανε Πολυτεχνείο. Και σε τυχόν ερώτηση ξέρετε έτσι μεταξύ σοβαρού και αστείου. Κοίταξε να δεις κάτι, άλλο να έχει και το χαρτί το σωστό. Αλλά παρόλα αυτά οι διαφορές μισθών είναι 30%.

 

Τώρα βέβαια μπορώ να πω και κάτι άλλο, το οποίο δεν είναι ευχάριστο για το δικό μας κλάδο τον πολυτεχνειακό το εξής. Πάρα πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι προσλήφθηκαν τα τελευταία χρόνια, ενώ τους δόθηκε η ευκαιρία να μπούνε στην εφαρμογή, κάποιος συνάδελφος μου φαίνεται το είπε αυτό, προτιμήσανε την θέση γραφείου. Η θέση γραφείου ήταν ότι αρνητικότερο, γιατί αυτομάτως δεν μπορούσαν να μπούνε στις εγκαταστάσεις.

 

Οι εγκαταστάσεις για μας είναι πάρα πολύ πολύπλοκες. Ξεκινάνε δηλαδή από το στούντιο και φθάνουν με το τελικό προϊόν το οποίο είναι η εκπομπή ή δορυφορική είναι αυτή ή επίγεια. Και δυστυχώς μείνανε στο χρονοντούλαπο μη θέλοντας να πούμε να μπούνε στην εφαρμογή σαν μηχανικοί να διεκδικήσουν την θέση τους. Όσοι μπήκανε μπορέσανε και προοδεύσανε. Όσοι δεν μπήκανε δυστυχώς την πάθανε. Την πάθανε, διότι γίνανε άνθρωποι του γραφείου, κανείς δεν τους σέβεται, και όπως καταλαβαίνετε και οι μισθοδοτικές τους απολαβές είναι πάρα πολύ χαμηλές.

 

Τώρα εν γένει για το δικό μας θέμα του κλάδου μας, όχι της ΕΡΤ των μηχανικών, πιστεύω ότι υπάρχει μία έλλειψη πολιτικής βούλησης ως προς την τακτοποίηση των επαγγελματικών θεμάτων μας. Εγώ θυμάμαι παλιά, γιατί είμαι αρκετά από τους παλιούς, τουλάχιστον από το ’73 είμαι, ότι η σειρά παραγωγής ήταν τεχνίτης, εργοδηγός, υπομηχανικός, μηχανικός, η οποία μάλιστα και έκανε και ορισμένα θαύματα στην δεκαετία του ’50 - ’60.

 

Αυτό οι Ιταλοί το εφαρμόσανε πάρα πολύ πιστά. Οι Ιταλοί τα χρόνια της δεκαετίας του ’70 - ’80 είχανε μηχανικούς και είχανε και μία ονομασία που ήταν μεταξύ εργοδηγού και τεχνίτη για άτομα τα οποία τελειώνανε μέχρι Γ’ Γυμνασίου και κάνανε τα τρία χρόνια του Λυκείου σε επαγγελματικά Λύκεια. Τώρα θεσμοθετήσανε υπομηχανικούς πανεπιστημιακού επιπέδου με συγκεκριμένα καθήκοντα τα οποία δεν περνάνε με τίποτα στο να υπεισέλθουν στον κλάδο των Μηχανικών.

 

Νομίζω αυτό η πολιτική βούληση πρέπει να γίνει πρώτα απ’ όλα από το κράτος, το οποίο νομίζω ότι νέμεται τους σταυρούς και τις αριθμητικές υπεροχές των κλάδων και οπωσδήποτε με την έντονη πίεση του ΤΕΕ, γιατί μην ξεχνάμε ότι εκπροσωπούμε τον μεγαλύτερη επιστημονικό σύλλογο στην Ελλάδα. Όταν βλέπει κανείς τους νομικούς και τους γιατρούς πως διεκδικούνε τα δικά τους δικαιώματα, πιστεύω ότι είμαστε πολύ ριγμένοι. Άρα λοιπόν θέλουμε μία κινητοποίηση όλοι μας ομαδικά ασχέτως πολιτικών ή όχι. Διότι μην ξεχνάμε ότι είμαστε πολιτικοί.

 

Τώρα μετά το 2004 τι θα γίνει στον κλάδο τον δικό μας των Μηχανικών, άγνωστο. Σας είπα το παράδειγμα των δέκα μηχανικών που ασχολούνται με όλη την οργάνωση της Ολυμπιάδος και των 450 υπομηχανικών. Καταλαβαίνετε τι γίνεται.

 

Αυτά, συνάδελφοι. Εύχομαι οι ευχές μας όλων και οι προσπάθειές μας να καρποφορήσουν. Σας ευχαριστώ.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Εμείς ευχαριστούμε τον Άκη Βασιλειάδη, γιατί ήταν και μία παρέμβαση διαφορετικού επιπέδου, δηλαδή ήταν από την παραγωγή απευθείας, και τα προβλήματα βεβαίως είναι πρωτότυπα προβλήματα. Έχουν οι μηχανικοί προβλήματα, αλλά το φαινόμενο της ΕΡΤ φαίνεται ότι καταρρίπτει τα ρεκόρ. Κολέγκα θέλεις να μιλήσεις για ένα λεπτό.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Όχι, να μην γίνει διάλογος τώρα, στο τέλος. Τους Αρχιτέκτονες και τους Πολιτικούς. Με παράκληση του Πρύτανη, επειδή θέλει να κάνει την παρέμβασή του μετά την παρουσίαση των πορισμάτων των Πολιτικών Μηχανικών θα παρακαλέσω τον κύριο Συρμακέζη ο οποίος είναι ο ραπορτέρ του στρογγυλού τραπεζιού της ειδικότητας των Πολιτικών Μηχανικών να πάρει το λόγο. Ο κύριος Συρμακέζης είναι Καθηγητής του Πολυτεχνείου.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΣΥΡΜΑΚΕΖΗΣ:

 

Ευχαριστώ πολύ. Θα σας καταθέσω μια κωδικοποίηση των όσων ακούστηκαν προχθές το βράδυ στο στρογγυλό τραπέζι, και ακούστηκαν αρκετά πράγματα, τα οποία νομίζω ότι μπορούν να κατατεθούν και να χρησιμοποιηθούν για την περαιτέρω αξιοποίηση των αποτελεσμάτων αυτού του τριημέρου.

 

Καταρχήν δύο γενικές διαπιστώσεις, έστω και να είναι κοινότοπες να τις καταγράψουμε. Πρώτον ότι τα περισσότερα θέματα αφορούν όλους τους κλάδους και δεν έχουν κλαδικό χαρακτήρα και επομένως χρειάζονται κοινή αντιμετώπιση. Το δεύτερο ότι η παιδεία είναι ο θεμελιώδης παράγοντας για την σωστή άσκηση του επαγγέλματος χάριν του συμφέροντος του δημοσίου συνόλου, του κοινωνικού συνόλου.

 

Στην συζήτηση καταγράφτηκαν παρατηρήσεις σε δύο κατευθύνσεις. Για την βασική εκπαίδευση και για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Το δεύτερο είναι μικρότερο θέμα, αλλά θα ήθελα να καταθέσω τις απόψεις που ακούστηκαν, πρώτον, για την ανάγκη ανανέωσης των γνώσεων στο χρόνο από τους μηχανικούς. Δεύτερον για την ανάγκη ενθάρρυνσης απόκτησης νέων γνώσεων από τους μηχανικούς. Και τρίτον για την ανάγκη συνεργασίας πανεπιστημίων και άλλων φορέων ως προς την συνεχιζόμενη εκπαίδευση, όπως είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο και τους Πολιτικούς Μηχανικούς ο Οργανισμός Αντισεισμικής Προστασίας και λοιπά.

 

Έρχομαι στο κυρίως θέμα που είναι η βασική εκπαίδευση. Η γενική διαπίστωση είναι ότι όλοι συμφωνούν για την ανάγκη ενιαίου πενταετούς κύκλου σπουδών με βάση την αρχή της διατήρησης της θεμελιώδους διαφοράς των αποφοίτων των πανεπιστημίων από τους αποφοίτους άλλων χαμηλοτέρων βαθμίδων, η οποία και πρέπει να διατηρηθεί αυτή η διαφορά.

 

Καταγράψαμε ένα κομμάτι από το κείμενο του Πρύτανη του κυρίου Ξανθόπουλου, που εκφράζει κατά την γνώμη όλων την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες.

 

Από πανεπιστημιακούς απόφοιτους καλύπτει ένα ευρύ φάσμα αυτοανανεώσιμων λόγω της επιστημονικής υποδομής τους γνώσεων. Είναι σε θέση να δημιουργήσει νέα γνώση και επομένως οι επαγγελματικές του δυνατότητες είναι γενικότερες και με περισσότερες ελευθερίες κινήσεων. Νομίζω ότι αυτή η παράγραφος καθορίζει όλο το πνεύμα της συζήτησης που έγινε.

 

Δυο επιμέρους παρατηρήσεις. Δεν υπάρχουν συστήματα τα οποία είναι ντεφάκτο καλά ή ντεφάκτο κακά. Είναι σκόπιμο η παιδεία να προσαρμόζεται στις εκπαιδευτικές ανάγκες του τόπου τον οποίον υπηρετεί και τον οποίον υπηρετείται.

 

Είναι καλύτερα για κάθε χώρα να εφαρμόζεται το σύστημα εκείνο το οποίο έχει προκύψει από την παράδοσή της, τις ιδιαίτερες συνθήκες άσκησης του επαγγέλματος, από την κοινωνική αποδοχή που έχει διαμορφωθεί για το σύστημά της και εν τέλει από τον πολιτισμό που η ίδια η χώρα έχει πλάσει γύρω από το επάγγελμα του Μηχανικού για τα θέματα εκπαίδευσης και εν συνεχεία αδειοδότησης, που είναι βασικό κομμάτι της υπόθεσης.

 

Υπάρχει σήμερα γενικώς διεθνώς μία αντίφαση. Από την μια μεριά οι κοινωνίες επιζητούν απλοποιήσεις και συντομεύσεις, από την άλλη μεριά, ειδικά στους χώρους των μηχανικών και ειδικότερα των Πολιτικών Μηχανικών υπάρχει μία εκρηκτική διάσταση του όγκου των γνώσεων που αυξάνει καθημερινά και μέσα σε αυτή την διάσταση οι συμμετέχοντες στην συζήτηση θεωρήσανε ότι είναι αναγκαίο όχι μόνο η πενταετής εκπαίδευση να διατηρηθεί, αλλά και να βελτιωθεί ακόμα καλύτερα η οργάνωσή της επί το ουσιαστικότερο.

 

Για τους επιμέρους παράγοντες οι οποίοι συνθέτουν την εκπαίδευση, όσον αφορά τους άψυχους πόρους, υποδομή, κτίρια, εξοπλισμός, η κατάσταση στα πανεπιστήμια δεν είναι πολύ κακή. Υπάρχει όμως ένα σημείο το οποίο επισημάνθηκε ειδικά για τον εξοπλισμό, η ανάγκη ταχύτατης αντικατάστασής του και άρα η ανάγκη εξεύρεσης των κατάλληλων πόρων.

 

Διαπιστώθηκε ακόμα ένα θετικό σημείο, ότι το κόστος των επενδύσεων για ένα Πολυτεχνείο είναι καθοριστικός παράγοντας άμυνας έναντι του κινδύνου δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δεν είναι εύκολο να επενδυθούνε, έχει λεχθεί και αλλού αυτό, δεν είναι εύκολο να επενδυθούν τόσο μεγάλα κεφάλαια για ένα σωστό πανεπιστήμιο και αυτό είναι κάτι αποθαρρυντικό επί της ουσίας και όχι επί των αρχών.

 

Για το έμψυχο υλικό και ειδικότερα για τους φοιτητές καταγράφτηκαν μερικά ζητήματα, παρόλο ότι είναι πολλά τα ζητήματα ακόμα και έχουν καταγραφεί σε άλλες περιπτώσεις, εγώ αναφέρω αυτά που ακούστηκαν. Το θέμα ενός αποτελεσματικότερου τρόπου εισαγωγής των φοιτητών. Το θέμα της μεγαλύτερης ενθάρρυνσης των φοιτητών κατά την διάρκεια των σπουδών. Το θέμα του αριθμού των εισακτέων. Και το θέμα της κινητικότητας μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το οποίο υπήρξε κάποιος σκεπτικισμός, όχι επί της ουσίας της κινητικότητας, η οποία σε ένα μεταπτυχιακό επίπεδο ή σε ένα επίπεδο μαθητών λυκείων έχει μεγάλη σημασία, αλλά για το κατά πόσο η κινητικότητα μέσα στην διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών μπορεί πράγματι να αποδώσει λόγω της αναπόφευκτης διαφοροποίησης η οποία υπάρχει ανάμεσα στα διάφορα πανεπιστήμια της Ευρώπης.

 

Και έρχομαι στο θέμα που έθεσε η κυρία Γενική Γραμματέας ως προς τις αντιθέσεις με τις άλλες ειδικότητες. Αναφέρθηκαν ορισμένα ζητήματα, αλλά νομίζω ότι δεν είναι σκόπιμο το θέμα να αντιμετωπιστεί περιστασιακά, είναι σκόπιμο το Τεχνικό Επιμελητήριο να αναλάβει μία πρωτοβουλία να καταγράψει αυτά τα θέματα και νομίζω ότι όλα μπορούνε να λυθούνε, διότι δεν υπάρχει τεχνικό θέμα το οποίο να μην λύνεται.

 

Από τα θέματα της εκπαίδευσης κατατέθηκαν ορισμένα θέματα και βγήκε το συμπέρασμα ότι αυτό το ίδιο το ωρολόγιο πρόγραμμα των πανεπιστημίων και ο τρόπος με τον οποίον διδάσκονται τα μαθήματα μέσα στα πανεπιστήμια είναι επίσης ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο τι συμβαίνει εδώ και τι συμβαίνει σε άλλα κατώτερα ιδρύματα. Αναφερθήκαμε π.χ. στο θέμα του Αντισεισμικού Κανονισμού, όπου η διαφορά είναι ότι ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να διδάσκεται ο Αντισεισμικός Κανονισμός αλλά με την μορφή μιας ρετσέτας, μιας εφαρμογής, εδώ διδάσκεται η ίδια η φιλοσοφία του Κανονισμού, εδώ παράγεται η καινούργια γνώση, η οποία ...

 

(...) ειδοποιούς διαφορές για την διαφορά των δύο επιπέδων σπουδών.

 

Συζητήθηκε το θέμα της διασύνδεσης της βιομηχανίας και πανεπιστημίου και διαπιστώθηκε ότι είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η συνεργασία αυτή προς την κατεύθυνση εξασφάλισης πρακτικής εξάσκησης των φοιτητών, διότι είναι κάτι το οποίο μάλλον λείπει.

 

Και έρχομαι τώρα στα θέματα των προβλημάτων μετά τις σπουδές, των προβλημάτων των τίτλων σπουδών. Είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Η ανησυχητική τάση που υπάρχει για αναγνώριση διπλωμάτων και πτυχίων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από την πολιτεία ανεξάρτητα από την ποιότητα και από την ποσότητα των σπουδών. Το σοβαρό πρόβλημα της αναγνώρισης των διπλωμάτων των ξένων ιδρυμάτων από το ΔΙΚΑΤΣΑ. Και οι έντονες πιέσεις που υπάρχουν για την τροποποίηση των υφισταμένων νομικών πλαισίων επαγγελματικών δικαιωμάτων.

 

Υπήρξε μία κοινή αντίληψη όσον αφορά τα θέματα της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ότι πρέπει να υπάρξει αυστηρότητα στις διαδικασίες απονομής της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος και εκεί το Τεχνικό Επιμελητήριο πρέπει να μελετήσει τον κατάλληλο τρόπο.

 

Είναι δεδομένο ότι έχουν καθυστερήσει πολύ οι επίσημες από πλευράς Ελληνικής Κυβέρνησης αντιδράσεις προς τα ταχέως εξελισσόμενα πράγματα στο διεθνή ευρωπαϊκό χώρο και πρέπει κανείς να βιαστεί και είναι ίσως καλύτερα να αναληφθούν ρεαλιστικές πρωτοβουλίες επίλυσης των προβλημάτων παρά να αναμένεται η λύση τους έξωθεν.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε τον κύριο Συρμακέζη. Ο κύριος Πρύτανης έχει το λόγο.

 

Κος ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Εγώ σας τα είπα χθες πρακτικώς, συνεπώς σήμερα έχοντας ακούσει και τις υπόλοιπες εισηγήσεις θα επιχειρήσω να θέσω τέσσερα άλλα θέματα κατ’ εμένα μείζονος σημασίας για την τελική επιτυχία της προσπάθειας που κάνει το Επιμελητήριο και τα Πολυτεχνεία στις σπουδές και στα επαγγελματικά δικαιώματα.

 

Πρώτον να επισημάνουμε το εξής. Οι σπουδές του Μηχανικού με την μορφή που ξέραμε εμείς ότι δομήθηκαν και ίσχυαν είχανε έναν σημαντικό βιολογικό παράγοντα μέσα. Παίρναμε τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδος, το οποίο ξεχνάμε πολλές φορές. Συνεπώς έστω και εάν ήταν ο Καθηγητής Ξανθόπουλος κακός το μυαλό δούλευε. Αυτή είναι μία πραγματικότητα. Και επιπλέον παίρναμε μυαλά τα οποία είχαν κλίσεις και δεξιότητες σε θέματα που απαιτούσε η ανάλυση και σύνθεση ενός μηχανικού μετά στην πράξη. Μπορούσε να λύσει μια άσκηση γεωμετρίας ας πούμε. Καταλάβαινε στο χώρο λέω σαν παράδειγμα από την εποχή την δική μας.

 

Τα πράγματα αυτά από μία χαλάρωση και υπεραπλούστευση με το χρόνο άλλαξαν. Δεν θα πω την λέξη «χάλασαν», λέω απλώς άλλαξαν. Και οδηγούμαστε τώρα σε φοιτητές των σχολών μηχανικών, και δικών μας ορισμένων και κυρίως του εξωτερικού που δεν έχουν κλίση και δεξιότητες γι’ αυτό, όπως λέγαμε στην εποχή μας δεν του κόβει στα μαθηματικά και στην φυσική και όμως κάποια στιγμή θέλουν να γίνουν μηχανικοί για λόγους αγοράς.

 

Λέω λοιπόν το εξής. Αυτό οδηγεί μονοσήμαντα σε ένα νέο ρόλο του Επιμελητηρίου όσον αφορά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Κάποτε πράγματι τα οκτάωρα, τα γνωστά οκτάωρα ήταν μία επιβράβευση ενός γεγονότος που ήδη ξέραμε. Ένας που είχε περάσει τα πέντε χρόνια του Πολυτεχνείου και μπει από την κρέμα της ελληνικής νεολαίας, εντάξει θα το πέρναγε το οκτάωρο αυτό ούτως ή άλλως κάποια στιγμή. Έτσι δεν είναι; Ήταν φυσική συνέπεια.

 

Σήμερα δεν είναι καθόλου έτσι. Και σήμερα πράγματι απαιτείται, παίρνω την πρόταση που έγινε από κάποιον ομιλητή, η μελέτη αναβάθμισης του ρόλου του ΤΕΕ στην πιστοποίηση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Και αυτό είναι και μία υπέρβαση του ρόλου. Πρέπει δηλαδή να βρουν διαδικασίες που πράγματι βλέπουν σε βάθος αν ο Χ απόφοιτος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν φυσικά πρώτα απ’ όλα τις σπουδές του, αλλά όχι μόνο, είναι κατάλληλος για διάφορα επίπεδα άσκησης επαγγέλματος του μηχανικού. Δεν είναι πια αυτονόητο δηλαδή αυτό όπως ήταν κάποτε. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.

 

Υπάρχουν παιδιά που βγαίνουν μηχανικοί και στην Ελλάδα δυστυχώς που έχουν πάρει στο λύκειο κάτω από δέκα στα είκοσι σε μαθηματικά, φυσική και χημεία. Το ξέρω αυτό, έχω τα στοιχεία στο γραφείο μου. Δεν θα το κρίνω αυτή την στιγμή. Για μένα αυτό είναι ένα λάθος, αλλά δεν πειράζει, έγινε. Τι κάνουμε στην συνέχεια. Πρέπει τουλάχιστον να αναδείξει ότι μπορεί να συνθέσει μετά και λοιπά και λοιπά. Να καταλάβει δηλαδή ένα πρόβλημα στο χώρο. Στο χώρο όχι μόνο της γεωμετρίας, αλλά στο χώρο της δουλειάς του και να πάρει αποφάσεις, γιατί περί αυτού πρόκειται τελικά. Πράγμα επαναλαμβάνω όχι αυτονόητο.

 

Άρα το Επιμελητήριο καλύτερα να παίξει έναν νέο ρόλο πολύ ισχυρότερο στην διαδικασία πιστοποίησης επαγγελματικών δικαιωμάτων.

 

Δεύτερη παρατήρηση είναι η εξής και έχει σχέση με αυτό που είπε ο κύριος Κεραμάρης και άλλοι. Έγινε και ένα άλλο λάθος. Κατ’ εμένα λάθος ήταν ότι χωρίστηκαν οι Μηχανολόγοι από τους Ηλεκτρολόγους. Θα σας πω γιατί. Διότι την εποχή εκείνη οι Μηχανολόγοι Ηλεκτρολόγοι, η κρέμα πάλι των μυαλών της Ελλάδος, έτσι δεν είναι, έπρεπε να βγαίνουν γενικοί μηχανικοί μηχανολόγοι ηλεκτρολόγοι, γιατί μετά μπορούσαν να κάνουν τα πάντα.

 

Και εδώ βάζουμε μία άλλη παράμετρο εξαιρετικά σημαντική. Με την ισχυρή υποδομή και το καλό μυαλό τους τα παραμύθια περί δια βίου εκπαίδευσης και λοιπά ήταν σαχλαμάρες. Τα ξέρουμε όλοι αυτά. Ένας απόφοιτος της εποχής εκείνης, εσείς ή και ο κύριος Απέκης, τον βλέπω πίσω και λοιπά, θα μπορούσε σε ένα Σαββατοκύριακο να μελετήσει μία νέα περιοχή στις γενικές της γραμμές διαβάζοντας δύο βιβλία. Μπορούσε να το κάνει. Του έκοβε να το κάνει αυτό. Δεν ήταν εξαρτημένος από ένα θρανίο ξανά, όπου ο άλλος ο μη έχων την δεξιότητα, ο μη έχων την υποδομή θα αγωνιστεί πράγματι για να μπορέσει να μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο για να δουλέψει. Έτσι συνέβαινε τότε. Άρα μπορούσε ο Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος να κάνει πρακτικώς τα πάντα στο επίπεδο του τομέα του χωρίς ανάγκη περαιτέρω επιμόρφωσης, την έπαιρνε στην πράξη. Και στην θεωρία επαναλαμβάνω ένα Σαββατοκύριακο ένα βιβλίο το διαβάζεις και μόνος σου, καταλαβαίνεις τι γίνεται. Ωραία.

 

Συνεπώς για το επίπεδο της εποχής εκείνης ήταν λάθος. Τώρα όμως δεν ήταν πια λάθος. Διότι έχει πέσει η στάθμη των εισερχομένων στα πολυτεχνεία και αρχίζει τώρα η ιστορία της ειδίκευσης και της υπερεξειδίκευσης.

 

Εγώ λέω να βάλουμε ένα όριο και σ’ αυτό για να αποφύγουμε τις ακρότητες που γίνονται σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Έστω ας βγάζουν μερικά πανεπιστήμια μηχανολόγους και μερικά άλλα ηλεκτρολόγους μόνο. Στραβό, αλλά τι να κάνουμε. Αλλά όχι και μηχανολόγους της τάδε ειδικότητος προπτυχιακά, έλεος. Δεν έχει νόημα. Αυτό είχε νόημα πλέον στις σχολές που ήταν κάποτε επαγγελματικής κατάρτισης μεταλυκειακές για κάποιον ο οποίος δεν του κόβει πάρα πολύ για να συλλάβει τις έννοιες τις σύνθετες της γενικής θεωρίας μηχανών και λοιπά, αλλά μπορεί να γίνει πάρα πολύ καλός σε μία ορισμένη κατηγορία μηχανών, στην οποίαν θα είναι ο επικεφαλής στην σειρά παραγωγής. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή εφαρμόζεται και διεθνώς τώρα.

 

Συνεπώς ας αφήσουμε τα πανεπιστήμια μόνα τους σε μία κατάσταση να καθορίσουν το βαθμό εξειδίκευσης βάζοντας ένα κάτω όριο. Λέγοντας δηλαδή ότι όχι πιο κάτω από αυτό. Και αυτό επίσης πρέπει να γίνει σε συνεργασία με το ΤΕΕ. Να πάρει το ΤΕΕ την πρωτοβουλία, έχει και πόρους και επιτροπές και να δει αναλυτικώς τι γίνεται σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα προγράμματα σπουδών στην πράξη έχουν αντίκρυσμα; Μήπως παρά είναι στενά; Και να πιέσει μαζί με τους δασκάλους τους πανεπιστημιακούς σε μία αναθεώρηση των προγραμμάτων σπουδών τα επόμενα χρόνια, για να πάψουν οι ακρότητες που βλέπουμε δυστυχώς σήμερα να υπάρχουν, διότι κάποιος σαν και μένα π.χ. θέλει να φτιάξει τμήμα από την δική του προσωπική διδακτορική διατριβή. Έτσι γίνεται. Έκανε ο άλλος μία διατριβή διδακτορική και μετά φτιάχνει από αυτή τμήμα ολόκληρο. Έλεος.

 

Έχω γι’ αυτά τα παραδείγματα συγκεκριμένα, τα ξέρουμε αυτά. Ξέρουμε και που έχουν γίνει. Είναι και φίλος του κάποιου υπουργού κάποια στιγμή και τον πείθει, ο άλλος κουράστηκε του φέρνει και κάποιους ψήφους και του λέει επιτέλους και του φτιάχνει τμήμα, όχι βέβαια στο Μετσόβιο, αλλά το φτιάχνει κάπου αλλού, π.χ. στο Πολυτεχνείο κάπου. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

 

Αυτό είναι ένα δεύτερο σημείο που θέλει μεγάλη προσοχή, γιατί μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο.

 

Τρίτο σημείο και ένα τέταρτο πολύ σύντομο είναι το εξής. Μείωση αριθμού εισακτέων. Το είχα πει και εδώ και ένα μήνα, δύο περίπου πάλι στο Επιμελητήριο. Δεν νοείται σε εμάς στο Πολυτεχνείο να εισάγονται περίπου 400 στην Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών 400. Αυτά τα νούμερα είναι πραγματικός τριτοκοσμικά, απαράδεκτα. Υποβαθμίζεις απριόρι την μάθησή τους. Ούτε χρειάζονται πια 400 στο Μετσόβιο, όχι μόνο για την αγορά εργασίας, αλλά και επί της ουσίας. Άρα να διεκδικήσουν τα πανεπιστήμια και το Τεχνικό Επιμελητήρια εξορθολογισμό του αριθμού των εισακτέων. Όχι για να έχουμε λιγότερους στο επάγγελμα μετά .. ένα πονηρός, έτσι δεν είναι, επαγγελματικά, αλλά διότι έτσι διαφυλάσσεται επί της ουσίας η διαδικασία των σπουδών από πλευράς ποιότητας στο ορατό μέλλον.

 

Μάλιστα έχω και συγκεκριμένες προτάσεις γι’ αυτό. Θα μπορούσε πράγματι οι φοιτητές μας με κάποια σταδιακή έτσι λογισμένη μείωση, σήμερα είναι γύρω στις 10.000, να ξαναπάνε στο λογικό όριο των 5.000 με 6.000 για ένα πράγματι με .. μεγάλο Πολυτεχνείο.

 

Θα μου πεις τα άλλα παιδιά τι θα κάνουνε. Έχουμε είκοσι πανεπιστήμια, δεκαπέντε ΤΕΙ, θα κάνουνε, κάπου θα μπουν να πάνε. Γιατί πρέπει όλα τα πανεπιστήμια να έχουν πάρα πολλούς και να μην μπορούν να κάνουν το μάθημά τους και λοιπά και λοιπά; Και το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για τα άλλα πολυτεχνεία της χώρας. Δηλαδή σιγά - σιγά να μειώνεται ο αριθμός των εισακτέων.

 

Αυτό που λέω είναι αντιλαϊκό και αντιπολιτικό. Έτσι δεν είναι; Αλλά το πιστεύω βαθύτατα, πρέπει να γίνει. Δεν έχει νόημα πια αυτός ο χουβαρντάς πολιτικός που λέει ρίξε τους 400 μέσα φέτος στους Ηλεκτρολόγους. Δεν πληρώνει τίποτα, εμείς το πληρώνουμε και τα παιδιά κυρίως μετά. Έτσι δεν είναι; Να του πούμε αυτό δεν γίνεται. Όπως δεν τολμάει να το πει σε όλη την Ευρώπη.

 

Η περίφημη Γαλλική Σχολή η αντίστοιχη η μεγάλη σχολή των Πολιτικών Μηχανικών, των Ηλεκτρολόγων και λοιπά η Σιουπελέκ πόσους παίρνει για πέστε έναν αριθμό. Πόσους παίρνει σε εισαγωγικές, 85. Και οι 15 είναι απέξω με ... διαδικασίες. 85 μπαίνουν από την πόρτα, οι 15 μπαίνουν απέξω από τα παράθυρα, για να καλύψουν και άλλες ανάγκες πολιτικές και άλλες της Γαλλίας. Παίρνει και το γιο του Σαουδάραβα τάδε εκεί του σείχη και λοιπά, ο οποίος πρέπει να είναι και αυτός μέσα για να γίνει κάποτε φίλος της Γαλλίας, και λογικό είναι αυτό. Αλλά είναι πάντως ένα όριο πραγματικός δηλαδή παίρνει το 1/4 από όσους παίρνουμε εμείς. Αυτή είναι η εικόνα.

 

Πάω στο τέταρτο και κλείνω. Είπατε ότι κάτι περί αξιολόγησης και περί κώδικα δεοντολογίας στην εφαρμογή νέας τεχνολογίας και λοιπά. Για τον κώδικα συμφωνώ απόλυτα. Πράγματι, κύριε Κεραμάρη, μηχανικοί φτιάξανε και τις έξυπνες βόμβες, έχετε δίκιο, και εδώ πέρα μπαίνει μπροστά μία μείζονα αποστολή των μηχανικών, ας το ξεκινήσουμε στην Ελλάδα αυτό, γιατί αυτό θα έχει και διεθνή απήχηση. Είναι τώρα ώριμο διεθνώς να ακουστεί παντού. Κώδικας δεοντολογίας, τι δεν πρέπει να κάνει ο μηχανικός. Τι πρέπει να αρνείται να εκτελέσει. Αυτό όμως έχει μία σύνδεση και με την αξιολόγηση του έργου και των πανεπιστημίων εσωτερικά.

 

Ο κύριος Απέκης χθες, αλλά και άλλοι συνάδελφοι λένε και δικαίως ότι αξιολόγηση με όρους αγοράς σημαίνει κατάργηση της ακαδημαϊκής ποιότητας, που δεν αξιολογείται στις λεπτομέρειες των σπουδών. Και πράγματι σας έχω πει και άλλη φορά και έχω γράψει ένα μεγάλο κείμενο, μελέτη ολόκληρη, πως εννοούν την αξιολόγηση κυρίως οι μετά Θάτσερ έμποροι των διπλωμάτων των πανεπιστημιακών. Και μάλιστα υπάρχει και ένα γνωστό ανέκδοτο ότι εάν είχε εφευρεθεί η Θάτσερ τριακόσια χρόνια πριν, δεν θα είχε υπάρξει ούτε ο Νεύτωνας, ούτε όλοι οι άλλοι, διότι θα ήταν πρόσωπα προς απόρριψη. Δεν παρήγαγαν τίποτα, θα τους είχαν απορρίψει ως αχρήστους. Έτσι δεν είναι; Για ποιο λόγο να τους χρηματοδοτήσουν, διότι εσκέπτοντο θεωρίες; Η πράξη λέει τι τραβάει την αγορά, τι θέλει ο φοιτητής και λοιπά, τι θα κάνουμε.

 

Από την άλλη μεριά όμως πρέπει να ομολογήσουμε τα πάρα πολλά εσωτερικά στραβά μας. Δηλαδή ότι δεν έχουμε πετύχει εσωτερική αξιολόγηση ακαδημαϊκή ως θα οφείλαμε. Και σας ερωτώ, ποιος τομέας κάνει καλά την δουλειά του; Ή μάλλον ποιος ισχυρίζεται ότι την κάνει καλά. Θα είναι η εξαίρεση. Έχουμε παραμείνει σχεδόν στο ανεξέλεγκτο της έδρας, γιατί κανείς δεν τολμάει να βρίσει τον γείτονά του όταν δεν κάνει κάτι καλά. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και ο Θεός για όλους. Είναι το ... που λένε οι Γάλλοι. Αυτό εφαρμόζεται αυτή την στιγμή και αυτό είναι πραγματικός επιχείρημα μείζον εναντίον μας και υπέρ όσων θέλουν αξιολόγηση, και θα την κάνουν και στραβά αν πάρουν στα χέρια τους αυτή την φοβερή δυνατότητα.

 

Πρέπει επομένως αυτή η περίφημη εσωτερική αξιολόγηση σε όλα τα πανεπιστήμια, αλλά με αυστηρές προδιαγραφές, τις έχουν περιγράψει αναλυτικά στο Πολυτεχνείο, υπάρχει και απόφαση της Συγκλήτου αναλυτικότατη, να γίνει αύριο το πρωί κατά σχολή και τμήμα και κατά ίδρυμα, για να αναδειχθούν τα στραβά τα οποία υπάρχουν και να πιεστούμε για να τα διορθώσουμε. Δεν μπορεί π.χ., ένα άλλο κλασικό παράδειγμα, να ισχυριζόμαστε ότι μπορούμε να λέμε ότι είμαστε κακά αμειβόμενοι όταν μερικοί εξ ημών κάνουμε μάθημα τυπικώς έξι ώρες και στην πραγματικότητα δύο, γιατί έχουμε άλλους δύο βοηθούς που μας κάνουν τα άλλα 2/3. Δεν είναι προσφορά αυτή. Έτσι είναι.

 

Αυτά δεν επιτρέπονται στα πανεπιστήμια τα παραδοσιακά της Ευρώπης. Εκεί υπάρχει άλλη δεοντολογία. Είναι πιο αυστηροί εσωτερικά. Εμείς είμαστε δυστυχώς και σ’ αυτό πιο χαλαροί. Δεν πειράζει, γιατί να το πούμε, να γίνουμε κακοί και λοιπά. Δεν πρέπει να γίνεται αυτό όμως με τίποτα. Δηλαδή θέλει έναν εσωτερικό έλεγχο αυστηρό.

 

Επαναλαμβάνω όλα τα πολυτεχνεία από 1η Σεπτέμβρη οφείλουν, να θεσμοθετήσουν να στείλουμε το κείμενο το δικό μας που λέει πως θα γίνει αυτό. Έχουμε κάνει και λεπτομερείς περιγραφές. Ειδική Συγκλητική Επιτροπή, πως δουλεύει, από ποιον προεδρεύεται, ποιοι είναι οι στόχοι της, και να αρχίζουν να αξιολογούνται εσωτερικά, για να πούμε στον Υπουργό αύριο ότι εμείς το κάνουμε αυτό και άσε μας ήσυχους με τους δικούς σου κολλητούς που θέλεις να μας κάνεις αξιολόγηση για να μας καπελώσεις. Να έχουμε και επιχειρήματα. Τώρα δεν έχουμε επιχειρήματα. Παίρνει ένα παράδειγμα το Υπουργείο Παιδείας πραγματικού κακού συναδέλφου το εξογκώνει και λέει αυτοί είσαστε γι’ αυτό θέλω να σας κάνω αξιολόγηση και κερδίζει και τις εντυπώσεις στην κοινή γνώμη. Μας κατακεραυνώνει κιόλας.

 

Γι’ αυτό σας λέω ότι θέλει εξαιρετική εσωτερική πειθαρχία η ιστορία της ποιότητας για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Με αφορισμούς ότι δεν μας αρέσει η αξιολόγηση και έχουμε και δίκιο δεν κερδίζουμε τίποτα, γιατί μπορεί να είναι πέντε - δέκα καλοί πραγματικός, άλλοι εκατό συμπαθείς συνάδελφοι, υπάρχουν και μερικοί όμως οι οποίοι είναι απαράδεκτοι. Ας το ομολογήσουμε αυτό και ας τους στριμώξουμε με σαφή κριτήρια εσωτερικά για να κάνουν καλά την δουλειά τους.

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εποχή είναι δύσκολη και λέμε πολλά λόγια και εγώ τα λέω και τα έργα είναι σχετικός λίγα. Ελπίζω αυτή η ωραία προσπάθεια να μην μείνει στα χαρτιά, να μην έχουμε περάσει ένα ενδιαφέρον τριήμερο, και το Σεπτέμβρη όλοι μαζί να υλοποιήσουμε πέντε - δέκα πράγματα συγκεκριμένα. Άλλως θα ξαναβρεθούμε μετά από μερικά χρόνια, θα ξαναβρεθείτε οι νεότεροι, εγώ ίσως να είμαι τελείως εκτός πλέον, και θα πείτε τα ίδια πράγματα, θα ξανα-ευχαριστηθείτε που θα τα ξανακούσετε μεταξύ σας, είμαστε και σχετικώς λίγοι, και θα ξαναφύγετε.

 

Και επειδή είμαστε μηχανικοί που ξέρουμε να φτιάχνουμε έργα, είναι εδώ οι παρόντες που είναι πράγματι δημιουργικοί μηχανικοί όλοι εδώ. Στόχοι τώρα, ποιος θα κάνει τι την επόμενη διετία. Ποια επιτροπή του Επιμελητηρίου π.χ. θα μελετήσει σε βάθος βάσει όλων όσων γίνονται στον κόσμο την ιστορία της πιστοποίησης επαγγελματικών δικαιωμάτων με την άποψη που είπαμε προηγουμένως. Ποιος δηλαδή θα μελετήσει σε βάθος τι πρέπει να πιστοποιεί το Επιμελητήριο στα επόμενα χρόνια σε τελείως διαφορετική φιλοσοφία και βάση, αφού η ανάγκη υπάρχει, για να πάψουμε από την φαιδρή ιστορία της εξέτασης μιας διπλωματικής εργασίας που λέει απολύτως τίποτα πράγματι. Δεν λέει τίποτα η διπλωματική εργασία και πήρες .. Τι θα πει αυτό, δεν θα πει τίποτα. Διπλωματική εργασία στο περιβάλλον για να βγεις μετά Πολιτικός Μηχανικός και να κάνεις στατικά και αντισεισμικά. Πρόκειται περί μπούρδας δηλαδή. Και αυτός λέει βεβαίως την έκανα και τελειώσαμε. Βρίσκει δυο συμπαθείς κουλτουριάρηδες που του την γράφουνε την μαθαίνει και απέξω και παίρνει την άδεια. Έλεος.

 

Πρέπει επομένως, επαναλαμβάνω, εσείς οι νεότεροι και με την βοήθεια και ημών των γεροντότερων, για τον εαυτό μου φυσικά μιλάω, να δουλέψουμε σκληρά τα επόμενα δύο χρόνια για να μπορέσουμε πράγματι να υλοποιήσουμε αυτά τα οποία σήμερα, χθες, και προχθές σκεφθήκαμε για το συμφέρον όχι των μηχανικών ειδικά, αλλά ούτε της Ελλάδας μόνο. Μιας Ευρώπης η οποία όπως είπα και χθες κατά την άποψή μου είναι σε εποχή παρακμής και έχει μία τελευταία ευκαιρία να ανακάμψει.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κος ....................:

 

Μπορώ μία προσθήκη δευτερολέπτων.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Όχι. Δεν δώσαμε ούτε στον Πρόεδρο των Μηχανολόγων το λόγο, παρότι θα έκανε μία πολύ καλή παρέμβαση, ακριβώς για να τηρήσουμε το πρόγραμμα που είναι και πολύ σκληρό. Εγώ όμως θα κάνω παρόλα αυτά παρέμβαση ενός λεπτού για τον Πρύτανη τον κύριο Ξανθόπουλο. Δεν ξέρω εάν θα έχουμε την ευκαιρία να τον ξανακούσουμε σε εκδήλωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου σαν Πρύτανη.

 

Κος ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Σαν Πρύτανη όχι, αποκλείεται, αυτό είναι βέβαιον. Μαθηματικώς βέβαιον.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Όχι δεν είναι μαθηματικώς βέβαιον, έχουμε ένα μήνα μπροστά μας, ενάμιση μήνα, δύο μήνες, άρα είναι πολύ πιθανόν. Εγώ θα ήθελα να πω ότι είμαστε βέβαιοι ότι με τους διαδόχους σας στην επόμενη Πρυτανεία θα έχουμε μία πολύ καλή συνεργασία γι’ αυτό δεν έχουμε καμία αμφιβολία.

 

Κος ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Είναι προφανές.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Αλλά κρατάμε αυτό που είπατε για την επόμενη διετία. Πραγματικά θα θεωρήσουμε ότι έχουμε αποτύχει ως Τεχνικό Επιμελητήριο εάν δεν αξιοποιήσουμε άμεσα τα συμπεράσματα, τα προβλήματα, τα ερωτήματα που γεννιούνται σε αυτό το τριήμερο για να προχωρήσουμε σε πολύ συγκεκριμένες δράσεις από δω και μπρος. Κρατάμε όμως το πρώτο πληθυντικό που χρησιμοποιήσατε για τους στόχους και τους τρόπους που θα τους αντιμετωπίσουμε την επόμενη διετία και πιστεύουμε ότι θα έχουμε μία πολύ καλή συνεργασία αυτά τα επόμενα χρόνια, είτε εμείς, είτε όσοι είναι στο Τεχνικό Επιμελητήριο με εσάς και τους συνεργάτες σας και ιδίως με εσάς.

 

Θεωρούμε ότι η συνεργασία μαζί σας σαν Πρύτανης ήταν για μας καθοριστική και ακόμα και στις θέσεις στις οποίες καταλήξαμε. Έτσι νομίζω ότι μπορώ να εκφράσω εκ μέρος της Διοικούσας Επιτροπής τις μεγάλες μας ευχαριστίες για την μέχρι τώρα συνεργασία η οποία θα συνεχίσει.

 

Κος ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Εγώ ευχαριστώ για όλα και θα βοηθήσω σαν απλός μηχανικός μέλος σας και στην συνέχεια.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ.

 

Και θα δώσουμε το λόγο, ίσως αλλάζοντας λίγο το πρόγραμμα, στον κύριο Ιωσήπου ο οποίος είναι ο εκπρόσωπος των μηχανικών στην Β/θμια εκπαίδευση, γιατί ήταν το πρώτο σημείο από τα τέσσερα που επεσήμανε ο Πρύτανης και επειδή λέχθηκε ότι έχει πέσει και η στάθμη των εισερχομένων, καλό είναι να ακούσουμε και τις απόψεις των συναδέλφων καθηγητών μας στην Β/θμια εκπαίδευση.

 

Να θυμίσω ότι η Διοικούσα Επιτροπή στην τελευταία της Συνεδρίαση θεώρησε ότι οι εκπαιδευτικοί μηχανικοί έχουν σημαντικά προβλήματα και θα πρέπει να παρέμβει ειδικότερα γι’ αυτά. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι κατά την ΟΛΜΕ οι χειρότερα αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί είναι οι Μηχανικοί. Κατά συνέπεια παίρνετε το λόγο, ελπίζουμε και μία γενικότερη παρέμβαση. Θέλω να πω ότι μέσα από τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι σίγουρο ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο θα πρέπει να δει και τις παρεμβάσεις τους και στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης, Α/θμια και Β/θμια, και κυρίως στην Β/θμια.

 

Κος ΙΩΣΗΠΟΥ:

 

Όπως είπε και ο κύριος Αλαβάνος λέγομαι Ιωσήπου και είμαι Πρόεδρος της ΕΜΔΥΔΕ.

 

Κος ....................:

 

(Παρέμβαση εκτός μικροφώνου).

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Ακολουθήσαμε ως Προεδρείο να ακολουθήσουμε την εξής διαδικασία. Μιλάνε οι συντονιστές ή αυτούς που ονομάσαμε ραπορτέρ, αυτούς που μεταφέρουν τα συμπεράσματα από τα στρογγυλά τραπέζια και μετά ο εκπρόσωπος του επαγγελματικού φορέα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ακολουθούμε αυτή την λογική με μικρές παρεκκλίσεις που οφείλονται και στο χρόνο που μπορεί να διαθέσει κάποιος που έχει παραστεί εδώ πέρα. Κάποιοι θέλουν να φύγουν και αυτό το λαμβάνει υπόψη του το Προεδρείο. Θέλω να πω ότι πραγματικά σχεδόν ταυτίζονται ομιλητές και ακροατές στην σημερινή μας συγκέντρωση, αλλά ο προβληματισμός παραμένει πάντα σε υψηλό βαθμό.

 

Κος ....................:

 

(Παρέμβαση εκτός μικροφώνου).

 

Κος ΙΩΣΗΠΟΥ:

 

Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, συνάδελφε. Πρέπει η φωνή μας να ακουστεί.

 

 

 

(Διάλογος εκτός μικροφώνου)

 

 

 

Κος ΙΩΣΗΠΟΥ:

 

Καταλαβαίνω ότι η φωνή μου δυσαρεστεί πολλούς και ήδη καταλαβαίνουμε ποιους ενοχλούν και από τις αντιδράσεις τους.

 

Καταρχήν εκπροσωπώ 1800 περίπου μηχανικούς όλων των ειδικοτήτων που δουλεύουν σαν καθηγητές στην Β/θμια Εκπαίδευση. Και οι οποίοι καθηγητές στην Β/θμια Εκπαίδευση έχουν την ατυχία να είναι και μηχανικοί.

 

Θα ήθελα λοιπόν να ξεκινήσω γιατί είμαστε οι χειρότερα αμειβόμενοι καθηγητές στην Β/θμια Εκπαίδευση. Καταρχήν λόγω της ιδιότητάς μας σαν Μηχανικών πληρώνουμε δύο κύριες συντάξεις. Αυτές κρατιόνται από τον καθαρό μισθό μας και ουσιαστικά παίρνουμε λιγότερο από τους φιλολόγους, ακόμα και από τους τεχνολόγους, ακόμα και από τους εργοδηγούς. Και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην αδυναμία του Τεχνικού Επιμελητηρίου να πάρει μία σαφέστατη θέση και σαν Μηχανικοί που είμαστε του Δημοσίου και μπήκαμε με όλες τις διαδικασίες τις νόμιμες να έχουμε και εμείς την συμμετοχή στους πόρους που παίρνουν οι υπόλοιποι μηχανικοί του Δημοσίου τομέα. Ένα το κρατούμενο.

 

Δεύτερον. Ορισμένα προβλήματα που μας απασχολούν στην εκπαίδευση θα έπρεπε να τύχουν ευρύτερης συζήτησης. Μορφώνουμε τα παιδιά σας, τα παιδιά μας, είτε είναι στο λύκειο, είτε είναι στα τεχνικά επαγγελματικά εκπαιδευτήρια, και αυτά πρέπει να πάρουν τις στέρεες γνώσεις για να γίνουν αυριανοί σωστοί φοιτητές είτε πολίτες, είτε να γίνουν σωστοί τεχνίτες και να ανεβάσουν την εθνική οικονομία.

 

Σ’ αυτά τα προβλήματα δεν έχουμε αρκετή συμπαράσταση, μέχρι το σημείο που φθάνουμε να πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι τις συνδρομές μας στην Τράπεζα Πληροφοριών του ΤΕΕ μέχρι και σ’ αυτά τα σημεία και να μην παραχωρείται η αίθουσα για να συνεδριάσουμε.

 

Θέλω να είμαι αρκετά σύντομος. Επομένως πρέπει ο καθένας να κοιταχτεί μπροστά στον καθρέπτη και να καταλάβει ποιοι είναι οι προνομιούχοι, ποιοι δεν είναι οι προνομιούχοι και τι πρέπει να κάνουμε και τι λέει η λογική και τι λέει η ηθική. Πρέπει επιτέλους να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί κάποιος που έχει την ατυχία να έχει ένα πτυχίο να αμείβεται λιγότερα από τους υπόλοιπους καθηγητές που καθίσανε μαζί στα θρανία και βγάλανε ακριβώς τις ίδιες διαδικασίες.

 

Όλο και περισσότερο γινόμαστε περισσότεροι οι μηχανικοί που δουλεύουμε στην Β/θμια Εκπαίδευση και αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του κλάδου των Μηχανικών. Γι’ αυτό θα έλεγα ότι για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά θα πρέπει να καταλάβουμε τι η κοινωνία απαιτεί από εμάς τους μηχανικούς. Απαιτεί λοιπόν να έχουμε υψηλό επίπεδο Παιδείας, κύρος, κοινωνική ευθύνη απέναντι σε όλα αυτά τα έργα που μας ανατίθενται από την Πολιτεία.

 

Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις οι πολίτες έχουν αμφιβολία γι’ αυτά και ακριβώς η ταλαιπωρία και η αδικία που έχουμε εμείς αντανακλάται και στο επίπεδο των σκέψεων των Μηχανικών. Γι’ αυτό θα έλεγα ότι θα πρέπει εάν θέλουμε να λεγόμαστε συνάδελφοι θα πρέπει να έχουμε τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις και αυτό το συναδελφικό πνεύμα που θα πρέπει να διέπει τον κλάδο μας.

 

Ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστώ. Θα καλέσω τον Μηνά τον Αγγελίδη να μας πει τα πορίσματα του στρογγυλού τραπεζιού των Αρχιτεκτόνων Μηχανικών.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ:

 

Ευχαριστώ, Πρόεδρε. Θα προσπαθήσω όσο είναι δυνατόν να κωδικοποιήσω όσα λέχθηκαν στο στρογγυλό τραπέζι που αφορούσε την παιδεία και τα επαγγελματικά δικαιώματα των Αρχιτεκτόνων και βέβαια τις θέσεις γι’ αυτό το τόσο σημαντικό θέμα ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, η Πανελλήνια Ένωση των Αρχιτεκτόνων, γιατί πράγματι τα τελευταία χρόνια η άσκηση του επαγγέλματος του Αρχιτέκτονα αντιμετωπίζει στην Ελλάδα, όπως βέβαια και στον ευρωπαϊκό χώρο, πολύ μεγάλες πιέσεις.

 

Αυτές οι πιέσεις ξεκινούν από τρεις πλευρές. Η μία πλευρά είναι η πορεία για την δημιουργία μίας ντιρεκτίβας γενικής, στην οποία προβλέπεται αν κάτι δεν αλλάξει να ενταχθεί η Οδηγία για τους Αρχιτέκτονες η οποία ήτανε μέχρι τώρα ξεχωριστή. Και αυτό θα αλλάξει αρκετά πράγματα στο πεδίο της αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων.

 

Σε σχέση με αυτό πρέπει να δει κανείς και την διαδικασία που ξεκινάει από τον Μπολόνια, προχωράει στην Πράγα και θα φθάσει στο Βερολίνο για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού χώρου παιδείας με διαφορετικές απ’ ό,τι μέχρι τώρα.

 

Και το τρίτο είναι οι συνεχείς προτάσεις επαγγελματικών αναγνωρίσεων σε ΤΕΙ, τα οποία αφορούν στο χώρο που καλύπτουν μέχρι σήμερα οι αρχιτέκτονες.

 

Η γενική τοποθέτηση του Συλλόγου μας, που ήταν ομόφωνα αποδεκτή από το τραπέζι, είναι ότι απαιτείται μία αναπροσαρμογή γενικότερη του θεσμικού πλαισίου, ώστε να καθοριστούν οι κανόνες συμμετοχής και συνεργασίας των τεχνικών επαγγελμάτων στην παραγωγή των έργων. Δηλαδή όπου θα χρειαστεί να γίνουν οι κατάλληλοι διαχωρισμοί ανάλογα με τις σπουδές και το ρόλο που έχει ο καθένας στην παραγωγική διαδικασία.

 

Σ’ αυτό το πεδίο, παρόλο που υπάρχει συμφωνία μεταξύ των διαφόρων κλάδων των μηχανικών που εκπροσωπούνται στο Επιμελητήριο, δεν έχουν γίνει ακόμα όλα τα βήματα που θα έπρεπε. Αυτό δεν αφορά προφανώς την τελευταία περίοδο, αλλά μία αρκετά μεγάλη περίοδο. Και ο Σύλλογός μας έχει την άποψη ότι αν αυτό είχε γίνει νωρίτερα, θα είχε διευκολυνθεί αρκετά περισσότερο η αντιμετώπιση των νέων θεμάτων που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια.

 

Επομένως χρειάζεται ένας τέτοιος διάλογος. Ο Σύλλογός μας είναι διατεθειμένος να συμβάλει σ’ αυτόν, θα πρέπει όμως να τον προχωρήσουμε.

 

Πολύ συνοπτικά όσον αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα, η μεγαλύτερη αλλαγή όπως σας είπα είναι η τάση εγκατάλειψης της Τομεακής Οδηγίας για τους Αρχιτέκτονες στον ευρωπαϊκό χώρο, η οποία είχε το πολύ μεγάλο πλεονέκτημα ότι στηριζότανε στις σπουδές και υπάρχει η τάση να ενταχθεί στο γενικό σύστημα.

 

Η άποψή μας, όπως και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αρχιτεκτόνων, είναι ότι θα πρέπει να διατηρηθεί αυτή η Τομεακή Οδηγία όπως και οι τομεακές οδηγίες, γιατί ακριβώς στηρίζονται στην σωστή βάση. Δηλαδή στην παροχή των επαγγελματικών δικαιωμάτων σε όσους έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση. Έτσι αναφέρονται δηλαδή στην ντιρεκτίβα των Αρχιτεκτόνων αναλυτικά οι σπουδές που πρέπει να έχει κάνει κανείς.

 

Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουμε και την διαδικασία που όπως σας είπα προχωράει από την Μπολόνια στην Πράγα και στο Βερολίνο και που υπάρχει μία τάση να υπάρχει αμοιβαία αναγνώριση μονάδων σπουδών ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες. Η άποψή μας είναι ότι οτιδήποτε προχωρήσει σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να έχει σαν κύριο στόχο το ανέβασμα της ποιότητας και τον ουσιαστικό ρόλο των πανεπιστημίων στην διαδικασία.

 

Και πάλι με δύο λόγια η ομόφωνη άποψη όλων είναι ότι για την σωστή άσκηση του επαγγέλματος του Αρχιτέκτονα, ώστε πράγματι να μπορεί να συμβάλει στην βελτίωση της ποιότητας του δομημένου περιβάλλοντος και γενικότερα της ποιότητας της ζωής μας, είναι να υπάρχουν πενταετείς αδιάσπαστες σπουδές. Δεν είναι κατά κανένα τρόπο λογικό μετά από ένα πρώτο τριετή κύκλο σπουδών να υπάρξουν επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της Αρχιτεκτονικής εάν ασκείται σωστά.

 

Βεβαίως τονίστηκε απ’ όλους και το θέμα της ανάγκης να προχωρήσουμε στο θέμα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης διετούς, όπως λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση Αρχιτεκτόνων ή και η Διεθνής Ένωσης Αρχιτεκτόνων.

 

Όσον αφορά τις σχέσεις του Συλλόγου μας με τις σχολές Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει εδώ και τρία - τέσσερα χρόνια μία πάρα πολύ καλή συνεργασία. Συνεργαζόμαστε πάρα πολύ καλά, έχουμε συναντίληψη στα περισσότερα θέματα. Και στο στρογγυλό τραπέζι αυτό που τονίστηκε είναι ότι θα πρέπει να οργανωθεί ακόμα περισσότερο αυτή η συνεργασία.

 

Οι εκπρόσωποι των Σχολών Αρχιτεκτονικής τόνισαν ιδιαίτερα ότι η δική τους προσπάθεια είναι, έχοντας κατά βάση το μοντέλο ας το πούμε έτσι της Σχολής του Πολυτεχνείου, με τις ιδιαιτερότητες βέβαια της κάθε σχολής, να προσπαθήσουν να διατηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο σπουδών το οποίο θεωρούν ότι είναι απαραίτητο για την άσκηση του επαγγέλματος.

 

Όσον αφορά τις ειδικεύσεις, όλοι συμφωνήσανε ότι θα πρέπει το δίπλωμα του Αρχιτέκτονα να αντιστοιχηθεί με τα μάστερ. Εκφράστηκαν το αν θα υπάρξουν όμως ειδικεύσεις ή όχι είναι ένα αντικείμενο συζήτησης. Και εκφράστηκαν και ιδιαίτερα και από τον Πρόεδρο της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου ορισμένες επιφυλάξεις για το αν αυτές οι διαδικασίες θα οδηγούσαν ενδεχομένως σε κάποια πρόωρη εξειδίκευση.

 

Η ομόφωνη άποψη όλων είναι ότι θα πρέπει να καλύπτουν οι αρχιτέκτονες που έχουν δίπλωμα των ελληνικών σχολών βασικά το σύνολο του γνωστικού πεδίου. Είναι ένα θέμα όμως το οποίο χρειάζεται να συζητηθεί.

 

Τα μεταπτυχιακά που έχουν λειτουργήσει θεωρήθηκαν πολύ θετικά. Σας τα λέω κωδικοποιημένα.

 

Και κλείνω με εάν τελευταίο ζήτημα, το οποίο θα χρειαστεί να το αντιμετωπίσουμε. Είναι το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου Τμήματος στο Τεχνικό Επιμελητήριο ή εν πάση περιπτώσει οι διαδικασίες αναγνώρισης της ειδικότητας του Πολεοδόμου - Χωροτάκτη.

 

Είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα ιστορικά εάν θέλετε οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί κάλυπταν το πεδίο αυτό με μία εκπαίδευση αρκετά εκτεταμένη στο χώρο της Πολεοδομίας - Χωροταξίας των πέντε εξαμήνων, δηλαδή ήταν μία ισχυρή εκπαίδευση. Υπάρχουν αυτή την στιγμή σχολές οι οποίες δίνουν απευθείας το πτυχίο. Η Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, πτυχίο Πολεοδόμου, Χωροτάκτη, και ειδικού στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Υπάρχουν και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κάποια σχετικά ειδίκευση.

 

Η δική μας η άποψη είναι η εξής. Ότι βεβαίως βλέπουμε θετικά να καλλιεργείται αυτή η επιστημονική περιοχή και να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα την ασκήσουν με επιτυχία μετά από ικανοποιητικές σπουδές. Βέβαια και η συνεργασία του Συλλόγου μας με τον Σύλλογο Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών είναι μέχρι σήμερα πολύ ικανοποιητική.

 

Επειδή όμως αυτονόητα υπάρχει μία αλληλοεπικάλυψη, τουλάχιστον με αυτούς που μέχρι σήμερα έχουν τον τίτλο του διπλώματος του Αρχιτέκτονα Μηχανικού και έχουν όλα τα δικαιώματα να ασκούν την Πολεοδομία - Χωροταξία στον ελληνικό χώρο, είναι ένα θέμα το οποίο ξεκινώντας από αυτή την βάση που σας είπα ότι βεβαίως θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα οι απόφοιτοι της νέας Σχολής Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης να ασκήσουν το επάγγελμα για το οποίο εκπαιδεύτηκαν, θα πρέπει να βρεθούν εκείνες οι ρυθμίσεις που να επιτρέψουν να εξακολουθήσει να υπάρχει και το αυτονόητο ότι θα ασκείται το επάγγελμα αυτό και από τους Αρχιτέκτονες Μηχανικούς οι οποίοι αυτονόητα έχουν ασκήσει το επάγγελμα σε αυτό το χώρο.

 

Αυτό ενδεχομένως να χρειαστεί να γίνουν και ειδικές ρυθμίσεις ως προς την λειτουργία και τον χαρακτήρα των τμημάτων του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Δηλαδή από την μια μεριά θα χρειαστεί να μελετηθεί περισσότερο το περιεχόμενο των σπουδών και τα δικαιώματα που θα δοθούν ως προς αυτό το πεδίο, σε συνάρτηση με το τι κάνουν τα τμήματα του Τεχνικού Επιμελητηρίου και τι ενδεχομένως θα κάνουνε τα νέα τμήματα. Ο

 

Σύλλογός μας είναι διατεθειμένος να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση και με την βοήθεια βέβαια του Τεχνικού Επιμελητηρίου θα χρειαστεί να διερευνηθεί με κοινές επιτροπές φυσικά περαιτέρω αυτό το θέμα.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε πολύ τον συνάδελφο Αγγελίδη. Πολύ σύντομα και περιεκτικά μας έδωσε τις θέσεις και του Συλλόγου και του στρογγυλού τραπεζιού. Και βεβαίως και με την τελευταία τοποθέτηση για την άσκηση του επαγγέλματος στο χώρο της Χωροταξίας - Πολεοδομίας, αργότερα θα ακούσουμε και τους απόφοιτους του κλάδου, τους εκπροσώπους των συλλόγων, θα δείτε ότι ανοίγει το θέμα της συζήτησης του μη αμοιβαίου αποκλεισμού, αλλά της συνύπαρξης στα αντικείμενα των αρμόδιων φορέων. Και αυτό είναι το αντικείμενο το οποίο συζητάμε.

 

Για να ολοκληρώσουμε τον οικοδομικό τομέα θα παρακαλέσω τον κύριο Παπαϊωάννου Πρόεδρο της ΠΕΔΜΕΔΕ να πάρει το λόγο.

 

Κος ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ:

 

Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.

 

Απ’ ό,τι έχω καταλάβει είναι ο πρώτος εκπρόσωπος ενός επαγγελματικού φορέα που παίρνει το λόγο σήμερα. Εμείς είμαστε εργολήπτες δημοσίων έργων η ΠΕΔΜΕΔΕ. Δεν βλέπω όμως και κάποιο εκπρόσωπο από τις άλλες εργοληπτικές οργανώσεις. Συνολικά θα έλεγα ότι υπάρχουν γύρω στις 8.000 εργολήπτες δημοσίων έργων που προέρχονται κυρίως από το επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού, του Αγρονόμου Τοπογράφου, Αρχιτέκτονες, αλλά και Μηχανολόγοι σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν λοιπόν γύρω στους 8.000 εργοληπτικές επιχειρήσεις, εκ των οποίων οι 700 με 800 έχουν εταιρική μορφή και οι υπόλοιποι είναι ατομικοί εργολήπτες επιχειρηματίες.

 

Οι περισσότεροι από εμάς η συντριπτική πλειοψηφία είμαστε μηχανικοί. Έτσι λοιπόν έχουμε την διπλή ιδιότητα του επιχειρηματία εργοδότη και του μηχανικού. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί από εμάς απασχολούμε μηχανικούς, είμαστε εργοδότες μηχανικών. Και βέβαια οι μηχανικοί παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην εκτέλεση των έργων, στην καλή πορεία των επιχειρήσεών μας, είτε αυτές έχουν εταιρική μορφή, είτε αυτές είναι ατομικές επιχειρήσεις. Γιατί και οι ατομικές επιχειρήσεις απασχολούν σαν συνεργάτες μηχανικούς.

 

Έχουμε λοιπόν μία σε κάποιο βαθμό γνώση της παραγωγικής ικανότητας των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Δηλαδή έχουμε μηχανικούς και μπορούμε να κρίνουμε τις ικανότητές τους, ή τις γνώσεις τους. Ή ακόμη μπορούμε να κρίνουμε το εάν μπορούν να συμβάλουν ή όχι στην κατασκευή των έργων, εάν έχουν τις τεχνικές γνώσεις, αλλά και τις αρχηγικές ικανότητες που πρέπει να έχει κάποιος ο οποίος διοικεί ένα εργοτάξιο ή συντονίζει την κατασκευή ενός έργου.

 

Πιστεύω ότι αυτές οι γνώσεις πρέπει να θεωρούνται πολύτιμες από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα. Και εγώ έχω τελειώσει το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι σπουδές πρέπει, για μένα τουλάχιστον που έχω τελειώσει πριν από τριάντα και χρόνια, ότι οι σπουδές πρέπει να έχουν μία ευρύτητα, να σκοπεύουν σε ένα ευρύ αλλά και βαθύ συγχρόνως στο μέτρο που αυτό είναι δυνατό, γιατί τα δύο πράγματα δεν συμβιβάζονται πάντα επιστημονικό αποτέλεσμα. Και παράλληλα θα πρέπει να μπορούν να διαμορφώνουν και ένα σωστό πολίτη και άνθρωπο στο μέτρο του δυνατού και πάλι. Τουλάχιστον θα πρέπει να είναι αυτή η κατεύθυνση.

 

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είναι και χρήσιμοι στην παραγωγικοί διαδικασία. Και ένα μεγάλο μέρος των γνώσεων που απαιτούνται, όχι όλες, γιατί σίγουρα πάρα πολλές θα τις αποκτήσουν στην πράξη, πρέπει να εντάσσεται μέσα στα πλαίσια των σπουδών τις οποίες κάνουν.

 

Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι σπουδάζουν στο Πολυτεχνείο, νέα παιδιά, ή στα Πολυτεχνεία, πρέπει να μπορούν να βρίσκουν δουλειά μεθαύριο. Και για να μπορούν να βρίσκουν δουλειά και να μην τους ξεπερνάνε καμιά φορά και οι εργοδηγοί, έχεις δηλαδή σε ένα έργο έναν πολιτικό μηχανικό και παράλληλα έναν εργοδηγό και δυστυχώς βασίζεσαι στον εργοδηγό και όχι στον πολιτικό μηχανικό, ο οποίος δεν έχει τεχνικές γνώσεις και έχει μία εμπειρία πέντε ή δέκα ετών. Δεν πρέπει ο εργοδηγός πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γιατί πάντοτε υπάρχουν ικανοί άνθρωποι που δεν ακολούθησαν πανεπιστημιακές σπουδές, δεν πρέπει ο εργοδηγός να ξεπερνάει τον μηχανικό. Και όμως αυτό συμβαίνει πάρα πολλές φορές και ένας μηχανικός πενταετίας μπορεί να μην έχει αποκτήσει τις εμπειρίες και τις γνώσεις ενός εργοδηγού.

 

Πως μπορεί να γίνει αυτό. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει ένα κανάλι αμφίδρομης πληροφόρησης ανάμεσα στις επιχειρήσεις οι οποίες θα χρησιμοποιήσουν ή θα δώσουν δουλειά στους αποφοίτους των πανεπιστημίων και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, γιατί τα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν παράγουν μηχανικούς για να παράγουν μηχανικούς, παράγουν μηχανικούς οι οποίοι θα μπορούν ένα μεγάλο μέρος από αυτούς θα απασχοληθεί στην πιάτσα, στην αγορά.

 

Έτσι λοιπόν νομίζω ότι θα πρέπει, και η σημερινή συνάντηση νομίζω ότι θα μπορούσε να παίξει έναν σημαντικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να υπάρχει μία αμφίδρομη πληροφόρηση η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει και ένα αντικείμενο έρευνας σε όλες τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις, και δεν μιλάω μόνο για τον δικό μου τον κλάδο, παράλληλα θα μπορούσε να γίνει και στην βιομηχανία ή και στους μελετητές, σε όλες τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις για την αξιολόγηση των αποφοίτων και για να μάθουν τα πολυτεχνεία τι είναι ανάμεσα στα άλλα αυτά τα οποία ζητάνε  από τους συναδέλφους μηχανικούς οι οποίοι θα απασχοληθούν σε αυτές τις επιχειρήσεις. Αυτό δεν βλάπτει τον αρχικό στόχο που είναι ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών γνώσεων.

 

Μάλιστα σε εμάς θα ξέρετε πιθανότατα το σύστημα της απονομής των πτυχίων των εργοληπτών δημοσίων έργων ας το πούμε έτσι. Ένας μηχανικός ο οποίος έχει τρία χρόνια από τότε που έχει πάρει το δίπλωμά του, δηλαδή στην πραγματικότητα έχει πάει στο στρατό και έχει απασχοληθεί σε κάποια δευτερεύουσα δουλειά, έχει την δυνατότητα να αναλαμβάνει σαν επιχειρηματίας έργα. Να παίρνει πτυχίο Α1 τάξεως τώρα πια του μητρώου των εργοληπτικών επιχειρήσεων. Ένα έργο που είναι μικρό, γύρω στα 100.000 ευρώ, αλλά μπορεί ορισμένες φορές να είναι σύνθετο και περίπλοκο. Δεν μπορεί λοιπόν να βγαίνει κάποιος και να απασχολείται στα έργα χωρίς να έχει τις γνώσεις εκείνες οι οποίες απαιτούνται για να τα διοικήσει και να τα κατασκευάσει.

 

Ένα άλλο θέμα στο οποίο θα ήθελα να στραφώ, είναι η εφαρμοσμένη έρευνα. Ίσως εγώ με τις εμπειρίες που έχω από το εξωτερικό και από κέντρα τα οποία υπάρχουν σε άλλες χώρες, είναι τα λεγόμενα Μπίλντινγκ Ρεσέρς Ίνστιτιουτ, τα κέντρα της Έρευνας και Τεχνολογίας των Κατασκευών. Ένα τέτοιο κέντρο δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα που δεν έχουμε ένα τέτοιο κέντρο, και αυτά ασχολούνται με πολύ πεζά πράγματα. Δηλαδή ακόμη και με την σύνθεση της λάσπης που πρέπει να μπαίνει στα μάρμαρα για να μην έχουν μετά αποφλοιώσεις. Ή με την αντιμετώπιση των θεμάτων των μονώσεων που είναι μία πληγή στα κτιριακά έργα.

 

Έχω υπόψη μου ένα παρόμοιο κέντρο το οποίο υπάρχει στο Βέλγιο και με την παρουσία του, το οποίο απασχολεί γύρω στους τριάντα - σαράντα μηχανικούς ερευνητές, αλλά ερευνητές σε τέτοια απλά θέματα έχουν μειώσει και τα προβλήματά τους σε θέματα μονώσεων στο ποσοστό του 20% αυτών που υπήρχαν πριν από είκοσι χρόνια. Εδώ στην Ελλάδα τα προβλήματα αυτά είναι πάρα πολύ συχνά και επαναλαμβανόμενα.

 

Θα έπρεπε να ληφθεί μία πρωτοβουλία, αν και αυτό δεν ανήκει στην σφαίρα πιστεύω των ενδιαφερόντων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, θα έπρεπε να βρεθεί μία πρωτοβουλία έτσι ώστε να υπάρχει ένας φορέας έρευνας και τεχνολογίας που να μπορεί να βοηθήσει τους κατασκευαστές των κτιρίων, που είναι και η κύρια απασχόληση θα έλεγα των πολιτικών μηχανικών και των αρχιτεκτόνων, είτε σαν μελετητών, είτε σαν εργοληπτών, σε θέματα τα οποία άλλες χώρες τα έχουν λύσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

 

Τώρα δεν είμαι ειδικός για να αναφερθώ στις σπουδές έτσι όπως γίνονται στα πολυτεχνεία σήμερα, αλλά θα πω μία εντύπωση που έχω. Ξέρω ότι κατά κάποιο τρόπο έχουν καταργηθεί αυτές οι περίφημες ασκήσεις που κάναμε εμείς όταν ήμασταν στο Πολυτεχνείο. Είχαμε τις πρωί τις παραδόσεις της θεωρίας και το απόγευμα σε τμήματα τα οποία ήταν μάλλον ολιγομελή είχαμε και μία άσκηση, και μάλιστα σε ορισμένες έδρες, στην έδρα του Κοκκινόπουλου, στην έδρα του Πιτσάκου, ήτανε συνάδελφοι μηχανικοί οι οποίοι ήτανε από τους καλύτερους μελετητές της πιάτσας, οι οποίοι και αμισθί πολλές φορές ερχόντουσαν και μας μαθαίνανε και μας λύνανε τι απορίες.

 

Συμβαίνει ο γιος μου να είναι στο Πολυτεχνείο, είναι στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών και βλέπω τις απορίες που έχει και δεν είμαι και ο κατάλληλος να τις λύσω μετά από τόσα χρόνια που έχω τελειώσει τις σπουδές μου εδώ πέρα.

 

Από την άλλη μεριά έχω μάθει ότι υπάρχει ένα σύστημα τιούτερινγκ, αλλά ο γιος μου είχε έναν τιούτερ τον οποίον δεν τον έχει για τέσσερα χρόνια. Άρα υπάρχει μόνο κατ’ όνομα το σύστημα τιούτερινγκ.

 

Νομίζω ότι πέρα από αυτά τα οποία είπε ο κύριος Πρύτανης, τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά, υπάρχουν πάρα πολλά μικρά πρακτικά θέματα τα οποία θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ποιοτική ανέλιξη των σπουδών των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

 

Συγνώμη που μπαίνω σε άλλους χώρους, αλλά και εγώ μηχανικός είμαι και βρήκα την ευκαιρία να πω δυο λόγια παραπάνω.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε πολύ. Θα σας καλέσουμε να συζητήσουμε για την έρευνα τεχνολογία, κύριε συνάδελφε. Ο Πρόεδρος του ΣΕΓΜ ο κύριος συνάδελφος Χάρης Μυλωνάς έχει το λόγο.

 

Κος ΜΥΛΩΝΑΣ:

 

Σας ευχαριστώ που μας καλέσατε να δώσουμε την δική μας ματιά στο θέμα, αν και μετά την ομιλία του Πρύτανη πραγματικά δυσκολεύομαι να πω κάτι το οποίο δεν είπε.

 

Ο Σύνδεσμος Ελληνικών Γραφείων Μελετών θέλει να συμβάλει σ’ αυτό και βέβαια περιμένει και συνέχεια. Διότι οι κίνδυνοι είναι πολλοί και θα πρέπει τα βήματά μας να είναι προσεκτικά αλλά και θαρραλέα.

 

Η προσπάθεια υποβάθμισης είναι γνωστή και σ’ αυτή πρέπει να κοιτάξουμε την αναβάθμιση. Σ’ αυτό πρέπει να βοηθήσουμε όλοι και όχι μόνο τα πανεπιστήμια.

 

Ξεκινώντας από το γεγονός του τι είναι η μελέτη σήμερα και τι πάει να γίνει μελέτη σήμερα, κάνει τον συσχετισμό αμέσως με το τι προγράμματα σπουδών πρέπει να έχουμε ή κάποιοι θέλουν να έχουμε. Η μελέτη δεν είναι προϊόν προς πώληση, δεν είναι ένα τεμάχιο ΝΕΝ με το οποίο θα είναι η άδεια για να βάλουμε την μπουλντόζα μέσα. Είναι πραγματικό προϊόν τεχνικής γνώσης και εμπειρίας. Και αυτό πρέπει να το λέμε συνέχεια για να ξέρουμε τι ζητάμε και στις σπουδές που κάνουμε.

 

Δεοντολογία, ακούστηκε για δεοντολογία. Το 1975 θυμάμαι ότι πολλοί μελετητές, εμείς οι μελετητές δεν δεχτήκαμε μελέτες των σχολείων μαμούθ με μπροστά το Τεχνικό Επιμελητήριο. Ελάχιστοι μελετητές είχαν υποβάλει τότε. Υπήρξε αποχή πάνω από 95% των μελετητών. Θα μου πείτε άλλοι καιροί, οι παλιοί θα το θυμούνται.

 

Δεοντολογία όμως χρειάζεται και στις σχέσεις μας. Συνεργασίες, παραγωγικές γνώσεις, μεταβίβαση γνώσεων, παρουσία έξω του προσωπικού και των ανθρώπων οι οποίοι αναπτύσσονται, να δώσουμε ευκαιρίες, εργαζόμενοι, εργοδότες, συνάδελφοι ανταγωνιστές, δεν νομίζω ότι σ’ αυτό το σημείο τα έχουμε καταφέρει ούτε το Τεχνικό Επιμελητήριο, ούτε ο ΣΕΓΜ ούτε γενικώς ο χώρος μας. Θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια.

 

Ποιος όμως ο προσανατολισμός σπουδών στην παραγωγή του έργου. Τι σημαίνει αυτό. Σίγουρα δεν σημαίνει πρακτικοποίηση των σπουδών και δεν σημαίνει ΤΕΙοποίηση. Σίγουρα δεν σημαίνει απώλεια του 90% των γνώσεων σε πέντε χρόνια. Σίγουρα δεν σημαίνει αποεπιστημονικοποίηση.

 

Θεωρία λοιπόν ή πρακτική κατεύθυνση; Νομίζω .. ότι οι σπουδές πρέπει να έχουν θεωρητική κατεύθυνση, ενδυναμωμένη ώστε να υπάρχει πλατιά και βαθιά γνώση, να διατηρείται η γνώση σε μεγάλο χρονικό ορίζοντα, το έχουμε ζήσει. Το είπε και ο κύριος Ξανθόπουλος ότι μπορεί να διαβάσει κανένας και μόνος του να προσαρμοστεί, αλλά χρειάζεται η προηγούμενη γνώση.

 

Οι ταχύτητες αλλαγών είναι γνωστές, οι κανονισμοί αλλάζουν συνέχεια, οι απαιτήσεις αυξάνουν συνέχεια. Άρα λοιπόν είναι σημαντικό να σας τονίσω ότι αυτή η θέση που σας αναπτύσσω είναι η θέση των μηχανικών της πράξης, είναι η θέση του Συνδέσμου Ελληνικών Γραφείων Μελετών, αυτών που αύριο μελετούν τα έργα και θέλουμε πάρα πολύ όμορφα να παίρναμε έναν μηχανικό και να τον βάζαμε και να μας δούλευε και δεν τον έχουμε. Αυτόν θα θέλαμε, αλλά δεν θα ήταν σπουδή αυτή, μετά από πέντε χρόνια, μετά από τρία χρόνια θα ήταν άχρηστος.

 

Άρα λοιπόν η θέση μας είναι σαφής. Εκείνο που απλώς θα πρέπει λίγο για να ξεφύγουμε από την κοντόφθαλμη επιδίωξη που θα ήταν να θέλαμε αυτό, θέλαμε όμως εκείνο το κομμάτι της πρακτικής κατεύθυνσης που πρέπει να δίδεται να είναι προσεκτικά επιλεγμένο. Δεν θα πρέπει να είναι εφαρμογή θεωρίας, πρέπει να είναι εξειδικευμένο, όχι για να εξειδικευτούμε σε ένα αντικείμενο, διότι εάν είναι εξειδικευμένο ένα κομμάτι τι σημαίνει για έναν μηχανικό που τελειώνει. Είναι όμως για να γνωρίζει την λογική της παραγωγής του τεχνικού έργου. Άρα λοιπόν το μικρό εξειδικευμένο κομμάτι θα τον οδηγήσει σε μία γνώση, σε μία λογική που θα του χρειαστεί.

 

Τι ορίζοντες έχουμε. Τα μέλη του ΣΕΓΜ έχουν αντιληφθεί ότι όταν τελειώσει αυτός ο πληθωρισμός των έργων θα υπάρξει πρόβλημα απασχόλησης του δυναμικού που θα έχει δημιουργηθεί. Νέες εργασίες πρέπει να βρεθούν και είναι ορατές. Και βέβαια δεν θα αναπτύξω αυτό το θέμα, το έχουμε αναπτύξει πολλές φορές. Πάντως η εξαγωγή παροχή υπηρεσιών, η γενικευμένη επιλογή του θεσμού της οργανωμένης επίβλεψης, ο έλεγχος των μελετών, η διεύρυνση του θεσμού σε διοίκηση, διαχείριση, προγραμματισμός, σύμβουλος διοίκησης και λοιπά.

 

Οι σημερινές συνθήκες ήδη έχουν δημιουργήσει όμως και άλλες ανάγκες. Η μελέτη πια δεν είναι όπως είναι, είναι σύνθετη και απαιτούν διοίκηση και οι ίδιες οι μελέτες. Θέλει γνώση λοιπόν, απαιτεί και εκεί φαίνεται το πρόγραμμα σπουδών τι απαιτεί. Θέλει γνώση στην διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού. Για να διοικήσεις ένα γραφείο θέλεις γνώσεις στην διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού. Θέλεις γνώσεις στην ολική ποιότητα. Θέλεις εσωτερικούς ελέγχους. Θέλεις παρακολούθηση εσωτερικού χρονοδιαγράμματος. Του αληθινού χρονοδιαγράμματος να το πούμε έτσι χαριτολογώντας. Θέλει διορθωτικές κινήσεις και επεμβάσεις συνέχεια. Και θέλει συντονισμό και παρακολούθηση συναφών μελετών για τα σύνθετα έργα.

 

Και τώρα το πρόγραμμα σπουδών. Οι επιστημονικές τεχνικές γνώσεις που είναι απαραίτητες δεν εύκολο βέβαια να τις αναφέρω εδώ, είναι όμως απαραίτητο να αναφερθούν τομείς γνώσεων που απαιτούνται σήμερα και πολύ περισσότερο στο μέλλον. Και αυτοί είναι: Διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, το είπα. Διαχείριση δύσκολων και απρόβλεπτων συνθηκών. Ολική ποιότητα. Ψυχολογία. Ελληνική γλώσσα. Ομιλία, σύνταξη κειμένων, σαφήνεια επιτέλους, μας λείπει. Και βέβαια ξένες γλώσσες. Είναι αδύνατον να γίνουν χωρίς αυτά. Είναι τα στοιχειώδη για να προχωρήσουμε.

 

Τώρα το ένα ερώτημα που τέθηκε κάποια στιγμή. Είναι απαραίτητο τελικά σε όλα όσα προαναφέρθηκαν ο διοικών να είναι μηχανικός; Και γιατί να είναι μηχανικός και να μην είναι οικονομολόγος. Ή γιατί να μην είναι ένα άλλο επάγγελμα. Ένας που διοικεί μία βιομηχανία μπορεί να διοικήσει ένα εργοτάξιο; Ένας ικανός μάνατζερ.

 

Πραγματικά εδώ είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Η παραγωγή ενός έργου έχει ιδιαιτερότητες και δεν είναι οι ιδιαιτερότητες το πρόβλημα, γιατί κάποτε υπάρχει μία ιστορία που πήγε ένα μάνατζερ σε μία επιχείρηση να σώσει την επιχείρηση η οποία ήταν προβληματική. Κάθισε στην καρέκλα και φώναξε τον Γενικό Διευθυντή και του είπε «έλα να μου εξηγήσεις». Του λέει ο Γενικός Διευθυντής «από λουκάνικα ξέρεις;», γιατί λουκάνικα έκανε. Λέει «όχι, να σώζω επιχειρήσεις ξέρω».

 

Θέλω να πω ότι όλα γίνονται. Έχω την εντύπωση όμως ότι ειδικά το εργοτάξιο έχει τις ιδιαιτερότητές του και ένα σημαντικό στοιχείο που έχει είναι αλλαγή συνθηκών, οι οποίες βρίσκονται σε πολλαπλή επανάληψη. Ακόμη και η μελέτη το έχει, ακόμη περισσότερο όμως η κατασκευή. Δεν είναι δυνατόν να προγραμματίσεις, προγραμματίζεις αλλά συνεχώς το προγραμματισμό σου τον αναθεωρείς. Άρα λοιπόν έχει μία ιδιαιτερότητα η διοίκηση ενός τεχνικού έργου, δεν είναι μόνο θέμα γνώσεων, οι γνώσεις αποκτιούνται. Συνεπώς είναι λάθος η μη επιλογή μηχανικού και ιδιαίτερα έμπειρου στελέχους στην αλυσίδα παραγωγής του τεχνικού έργου. Κατάληξη μία.

 

Και μερικές γενικές παρατηρήσεις και προς τα πανεπιστήμια από εμάς όσο μπορούν να μας ακούσουν. Με πρόλαβε ο Πρύτανης. Να μην γίνουν από εσάς πάλι τα ίδια λάθη. Αναφέρομαι στους πανεπιστημιακούς. Η λογική διδάσκοντες - μαθήματα - πρόγραμμα σπουδών ας τελειώσει. Πρόγραμμα σπουδών - μαθήματα - διδάσκοντες, αυτή είναι η σειρά. Έχω την εντύπωση ότι ανάλογα με τους διδάσκοντες είναι τα μαθήματα.

 

Εκπαίδευση φοιτητών και κυρίως νέων μηχανικών στην αλυσίδα παραγωγής τεχνικού έργου. Για τα μελετητικά γραφεία μπορεί να γίνει και νομοθετική ρύθμιση με υποχρεώσεις και των δύο μερών, γραφείων - νέων μηχανικών, και να δοθούν κίνητρα γι’ αυτό.

 

Προ πολλών ετών συμμετείχα στο πρόγραμμα σπουδών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης επί ενάμιση χρόνο περίπου σε πολύ συχνή βάση και είχα ασχοληθεί με το θέμα και πρόσφατα και πριν από ένα χρόνο περίπου είχα μιλήσει σε αντίστοιχη ημερίδα. Ο ΣΕΓΜ πάντως είναι έτσι και αλλιώς στην διάθεσή σας για οποιαδήποτε συνεργασία θέλετε στον τομέα αυτόν. Θεωρούμε ο τομέας αυτός άλλωστε ότι είναι μείζων, δεν είναι κάτι το οποίο είναι στο πλάι μας, αλλά είναι μπροστά μας συνέχεια.

 

Η συνεργασία των γραφείων μας το διδακτικό προσωπικό είναι θεμιτή, το λέω ως γραφεία, είναι θεμιτή, επιθυμητή στον επαγγελματικό μας χώρο, ώστε να μεταφερθεί και αντίστοιχη εμπειρία στους φοιτητές, αλλά όχι ενασχόληση του διδακτικού προσωπικού με μελέτες που βαφτίζονται έρευνες. Ο κύριος Ξανθόπουλος το ξέρει το θέμα, έχουμε κάνει αλλεπάλληλες συναντήσεις ...

 

Η ενημέρωση των φοιτητών για τον επαγγελματικό προσανατολισμό επίσης και με την βοήθεια των φορέων παραγωγής του τεχνικού έργου είναι χρήσιμη, εμείς είμαστε στην διάθεσή σας. Την ευθύνη την έχει το Πανεπιστήμιο, το Τεχνικό Επιμελητήριο μπήκε μπροστά είναι χρήσιμο. Εκείνο που θα ήθελα είναι πραγματικά όλοι να προσπαθήσουμε ώστε να αντιτάξουμε την αναβάθμιση στην υποβάθμιση. Ακριβώς το αντίθετο.

 

Ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ο Κώστας ο Κομνίτσας, Αναπληρωτής Καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα μας παρουσιάσει τα πορίσματα του στρογγυλού τραπεζιού της νέας ειδικότητας των Μηχανικών Ορυκτών Πόρων και θα ακολουθήσουν ο συνάδελφος Φραγκουδάκης από το ΣΜΕ και Πενταράκης από την Ένωση Μηχανικών Φυσικών Πόρων της Θεσσαλονίκης.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Συνάδελφοι, το «ημέτεροι» εάν δεις το πρόγραμμα μιλάς γρηγορότερα απ’ ό,τι είναι το κανονικό πρόγραμμα και εγώ θα ήθελα να το αιτιολογήσεις το «ημέτεροι» αν θέλεις, μια και λέχθηκε.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ ΠΟΡΩΝ

 

 

 

Κος ΚΟΜΝΙΤΣΑΣ:

 

Εγώ θα προσπαθήσω να είμαι ίσως ο πρώτος ή από τους ελάχιστους οι οποίοι σέβονται το πρόγραμμα, γιατί αυτή την στιγμή αισθάνομαι ηλίθιος όντας εδώ από τις 12:00 η ώρα, όπως και αρκετοί από τους υπόλοιπους συναδέλφους και να ξεκινήσουμε 13:00 και κάτι, και με απλά μαθητικά ως μηχανικός δεν θα πω τίποτα κακό, βλέποντας ότι το κομμάτι της ημερίδας που μιλάμε είναι από τις 13:30 - 15:00 και είναι περίπου δεκαπέντε άτομα να μιλήσουνε, πιστεύω ότι κάποιος θα πρέπει να διαθέσει ένα χρόνο γύρω στα πέντε λεπτά.

 

Τώρα περιττό αν πω αν κάνουμε τις πράξεις πόσο χρόνο έχει διαθέσει ο καθένας και νομίζω ότι οι βασικές αρχές της Ημερίδας είναι ο σεβασμός και προς τους ομιλητές και προς τους παρευρισκόμενους.

 

Εγώ ήθελα να πω αρκετά πράγματα, αλλά όλοι οι προλαλήσαντες έχουν φύγει, είναι μεταξύ τυρού και αχλαδιού. Και αν περίμενα λίγα λεπτά ακόμη θα μπορούσα να σας προσφωνήσω και με το μικρό σας όνομα, αγαπητέ κύριε Συρμακέζη, αγαπητέ Νίκο, αγαπητέ Τάκη. Νομίζω ότι δεν είναι ότι καλύτερο για την διενέργεια μίας ημερίδας.

 

Και το σημαντικότερο πράγμα, έχοντας συμμετάσχει σε πολλές ημερίδες αντίστοιχες και στο εξωτερικό και ως εθνικός εκπρόσωπος και σε άλλες ημερίδες, νομίζω ότι ο σεβασμός προς αυτούς που βρίσκονται στην Ημερίδα είναι νομίζω πολύ σημαντικός. Δεν θα πω τίποτε άλλο.

 

Ήθελα να πω αρκετά πράγματα μέσα στο χρόνο μου προφανώς για τον αναπτυξιακό ρόλο των Μηχανικών Ορυκτών Πόρων. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι, ούτε σε απάντηση των προηγούμενων ομιλητών, γιατί δεν είναι σχεδόν κανείς στην αίθουσα, αλλά απ’ αυτά που άκουσα νομίζω ότι όλες οι προηγούμενες ειδικότητες έχουν καλύψει τον αναπτυξιακό ρόλο των Μηχανικών Ορυκτών Πόρων οπότε δεν χρειάζεται να πω και τίποτα περισσότερο σ’ αυτό.

 

Όσον αφορά αυτά που ακούστηκαν για καινούργια και παλιά τμήματα, αυτό είναι θέμα ενός γενικότερου σχεδιασμού της πολιτείας, του Τεχνικού Επιμελητηρίου, των πολυτεχνείων, γιατί αλλιώς μου θυμίζει λίγο την ιστορία με τα αυθαίρετα, ότι έχουμε ένα αυθαίρετο νομιμοποιείται στις προηγούμενες εκλογές και αφού γίνει νόμιμο μετά καρφώνουμε τον δίπλα ο οποίος έχει ένα καινούργιο αυθαίρετο. Είναι αυτό που είπε και ο κύριος Πρύτανης, ότι κάποια τμήματα γίνανε με βάση προσωπικές γνωριμίες κάποιων  προς υπουργούς και λοιπά και λοιπά.

 

Τα αποτελέσματα της στρογγυλής τράπεζας λοιπόν, για να μπούμε στο θέμα μας, εμείς είμαστε ένα πολύ μικρό τμήμα, άρα ήταν λίγοι και οι συμμετέχοντες αναλογικά. Δυστυχώς απουσίαζε η βιομηχανία για μία ακόμη φορά και είμαι προσωπικά πολύ χαρούμενος που βλέπω τον κύριο Φραγκουδάκη από την ΛΑΡΚΟ, με τον οποίον έχουμε πάντοτε πολύ καλή συνεργασία και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό. Αλλά δεν νομίζω να αρκεί ένας εκπρόσωπος της βιομηχανίας σε τέτοια πολύ σοβαρή εκδήλωση η οποία θα πρέπει νομίζω να συνεχιστεί.

 

Υπήρχαν πολλοί προβληματισμοί. Αναφορικά με τα προγράμματα σπουδών ως καινούργιοι απόφοιτοι οι οποίοι ψάχνονται στην αγορά εργασίας, θέλανε τροποποιημένα προγράμματα σπουδών, καινούργια μαθήματα όσον αφορά νέες τεχνολογίες, όσον αφορά ολική ποιότητα, όσον αφορά ρύπανση εδαφών και υγρών από υγρά απόβλητα, από αέρια απόβλητα, όσον αφορά ανακύκλωση, όσον αφορά διαχείριση γενικά των αποβλήτων, και χίλια δυο πράγματα. Αλλά νομίζω ότι αυτή την ώρα είναι δύσκολο να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες.

 

Υπήρχε πολύ μεγάλος προβληματισμός γενικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα. Και όλα αυτά αποφασίσαμε στην πολύ εποικοδομητική κουβέντα που έγινε να συζητηθούν σε μία ημερίδα που θα γίνει στα Χανιά το φθινόπωρο, όπου θα συζητηθούν και τα προγράμματα σπουδών και τα επαγγελματικά δικαιώματα.

 

Γενικά ως νέος σύλλογος το πρόγραμμα σπουδών έχει αρκετά κοινά κομμάτια με τους Μεταλλειολόγους. Αλλά είναι και αρκετά διαφορετικά αντικείμενα.

 

Εγώ ως μέλος ΔΕΠ του Πολυτεχνείου Κρήτης δεν μπορώ να εκφράσω προσωπική άποψη για το τι πρέπει να γίνει, δεν θέλω να την εκφράσω εδώ. Σε συνεργασία με τον Σύλλογο και μεταφέροντας τις απόψεις του Συλλόγου, ο νέος Σύλλογος των αποφοίτων προτιμά να ιδρυθεί καινούργιος Σύλλογος, γιατί οι παλιές προσπάθειες που έχουν γίνει μετά από προτροπή του Συλλόγου των Μεταλλειολόγων όταν πήγαν να γραφτούν οι καινούργιοι απόφοιτοι φάγανε μία σφαλιάρα και νομίζω ότι περιστρέφονται ακόμα μέχρι σήμερα. Αυτά γίνανε το 1992. Μιλάω δυστυχώς ως Μεταλλειολόγος αυτή την στιγμή.

 

Αυτές είναι οι απόψεις των αποφοίτων του τμήματος. Και ακόμα και η Σχολή των Μεταλλειολόγων για πολλά χρόνια αντιδρούσε στην ύπαρξη αυτού του τμήματος. Και είναι γνωστά τα άτομα. Ο τελευταίος Πρόεδρος ο κύριος Ζευγώλης, για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, δεν έχει καμία ανάμειξη σε αυτό το θέμα, άρα είναι οι προηγούμενες διοικήσεις της Σχολής, οι οποίες δεν βλέπανε με καλό μάτι το τμήμα αυτό.

 

Και αναφορικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα ο Σύλλογος σύντομα θα καταθέσει στο ΤΕΕ μία ολοκληρωμένη πρόταση που να αφορά τους προβληματισμούς του και τις επιδιώξεις του όσον αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα σε ένα φάσμα αντικειμένων. Και ο Σύλλογος πραγματικά πιστεύει, θέλει το ΤΕΕ να το βρει αρωγό στην προσπάθειά του αυτή.

 

Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Από τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων ο συνάδελφος Φραγκουδάκης έχει το λόγο.

 

Κος ΦΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ:

 

Ευχαριστώ πολύ εκ μέρους του Συνδέσμου για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μας δίνεται έστω και λίγο αργά και με πολύ μειωμένο ακροατήριο να εκφράσουμε τις θέσεις του Συνδέσμου σ’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα.

 

Καταρχήν ήθελα να πω δυο λόγια για το Σύνδεσμο, όπου κύριο αντικείμενό του είναι η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Ήτοι η έρευνα, η εξόρυξη και η επεξεργασία μεταλλευμάτων, βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων.

 

Σαν Σύνδεσμος πάνω στο θέμα για το οποίο σήμερα είμαστε όλοι εδώ δεν είμαστε ειδικοί για να κάνουμε προτάσεις και να προσφέρουμε λύσεις. Εκείνο όμως που θεωρούμε απαραίτητο είναι η προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών όλων των σχολών που παράγουν τεχνικούς στις ανάγκες της σύγχρονης βιομηχανίας, ούτως ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες τεχνολογίες και στις προκλήσεις των καιρών.

 

Ως Σύνδεσμος έχουμε να κάνουμε μία πρόταση προς την πανεπιστημιακή κοινότητα, την εκπαιδευτική κοινότητα, ότι είμαστε ανοικτοί στις συνεργασίες σε ότι αφορά την βασική αλλά και την εφηρμοσμένη βιομηχανική έρευνα και από αναλόγου βήματος ο Πρόεδρος του Συνδέσμου μας ο κύριος Γεωργιάδης και στο παρελθόν έχει προτείνει την σύσταση κοινής ομάδας εργασίας για το σκοπό αυτό.

 

Είναι πολύ σημαντικό για τον κλάδο μας η ανάπτυξη νέας τεχνολογίας. Ο ανταγωνισμός, και ανταγωνιζόμαστε στο διεθνή στίβο, όχι στην Ελλάδα και μόνο, και η ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών την θεωρούμε απαραίτητο όπλο για την επιβίωσή μας.

 

Ως Σύνδεσμος επίσης θεωρούμε απαραίτητο να εκσυγχρονιστεί η νομοθεσία που αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των διαφόρων ειδικοτήτων τεχνικών, δεδομένου ότι πολλές ειδικότητες σήμερα ασκούν τα καθήκοντά τους αυτά και τις αρμοδιότητες παράνομα στην ουσία. Ενώ αντίθετα εμφανίζονται ειδικότητες ως υπερμηχανικοί, οι οποίοι καλύπτουν με τα επαγγελματικά τους δικαιώματα σχεδόν το μεγαλύτερο φάσμα των αρμοδιοτήτων και δραστηριοτήτων των μηχανικών.

 

Δεν θέλω να καταχραστώ το χρόνο σας, είναι και η ώρα περασμένη, όμως θεωρώ απαραίτητο να σταθώ σε αυτό που επεσήμαναν και άλλοι προλαλήσαντες, την θέσπιση ενός κώδικα δεοντολογίας.

 

Ο κλάδος μας αντιμετωπίζει μία μεγάλη πολεμική σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του, την επέκταση των δραστηριοτήτων του και την ίδρυση νέων μονάδων και νέων επενδύσεων. Πολλές φορές ξεσηκώνονται οι τοπικές κοινωνίες και πίσω απ’ αυτές βρίσκονται συνάδελφοι. Το θεωρούμε αυτό κάτι απαράδεκτο, διότι το να διαφωνούμε είναι θεμιτό και απαραίτητο πολλές φορές, αρκεί ο καθένας τα επιχειρήματα του να τα τεκμηριώνει επιστημονικά και τεχνικά. Το να διαφωνούμε με αφορισμούς και συνθήματα και λαϊκισμούς και να παρασύρουμε τον κόσμο δεν βοηθά κανέναν, ενώ αντίθετα υποβαθμίζει όλους μας με τις τραγικές συνέπειες που ζούμε σήμερα τις μέρες αυτές στην Χαλκιδική, όπου ένα ιστορικό μεταλλείο κινδυνεύει να κλείσει, ένα μεταλλείο ιστορίας εκατονταετιών, και που πίσω απ’ αυτό δεν ξέρουμε τι κρύβεται. Δεν είναι μόνο το μεταλλείο, είναι η αστοχία της επένδυσης στο χρυσό και η εκδίωξη του επενδυτή με τραγικές συνέπειες και για την τοπική κοινωνία, αλλά και για την χώρα μας. Μία δυσφήμιση άνευ προηγουμένου. Ενώ ανάλογα πάνε να εξελιχθούν τα θέματα αυτά σε ότι αφορά την αξιοποίηση των κοιτασμάτων χρυσού και στην Θράκη. Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει όλους μας. Και θα πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

 

Σας ευχαριστώ και πάλι.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Εμείς ευχαριστούμε. Πρέπει να πω ότι καταγράφονται οι προτάσεις. Αν υπάρχουν γραπτές θα ήθελα να δοθούν, γιατί θα υπάρξει τόμος πρακτικών που θα κινηθεί προς όλους τους μηχανικούς.

 

Και βεβαίως θα ήθελα να πω όσον αφορά στο συναφές στρογγυλό τραπέζης της ειδικότητας των Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών Μηχανικών ο Πρόεδρος της Σχολής που το συντόνιζε ο Μανώλης ο Ζευγώλης μου παρέδωσε τα πρακτικά της ημερίδας της ομόλογης που είχε γίνει λίγες μέρες πριν και γι’ αυτό δεν πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια αυτού του τριημέρου ξανά από την αρχή.

 

Ο συνάδελφος Πενταράκης από την Ένωση Μηχανικών Φυσικών Πόρων της Θεσσαλονίκης θα παρακαλέσω πολύ σύντομα να ολοκληρώσει αυτόν τον κύκλο για να περάσουμε στους Περιβαλλοντολόγους Μηχανικούς.

 

Κος ΠΕΝΤΑΡΑΚΗΣ:

 

Κύριε Πρόεδρε, κυρία Πρόεδρε της Επιστημονικής Επιτροπής και  Γραμματέας της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ, ευχαριστώ πολύ θα είμαι σύντομος, όχι περισσότερο των πέντε λεπτών, ελπίζω και συντομότερος.

 

Η Σχολή Μεταλλειολόγων και Μεταλλουργών Μηχανικών ιδρύθηκε με πρόταση του Νίκου Κιτσίκη το 1943 για να καλύψει ένα σημαντικότατο κενό στην αξιοποίηση του ορυκτού δυναμικού της χώρας που έχει μια τόσο μακρά ιστορία.

 

Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1946 ή ’45 και ο πρώτος μηχανικός η κυρία Μαρία Μαρατζάνη αποφοίτησε το 1950 ή 51 αν δεν κάνω λάθος.

 

Μέχρι τότε τα Μεταλλεία επεβλέποντο από πολιτικούς μηχανικούς, γι’ αυτό και τα βασικά μαθήματα, οι βασικές γνώσεις για την επίβλεψη των Μεταλλείων κατά βάση υπογείων, υπόγεια έργα, εδιδάσκοντο στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, οι οποίοι πολιτικοί μηχανικοί είχαν και την ευθύνη της επίβλεψης των δημοσίων έργων. Αυτό και μόνο δείχνει την σπουδαιότητα αυτού το οποίο θα προτείνω τώρα, μη γνωρίζοντας επακριβώς, αλλά η πληροφόρησή μου είναι ότι δεν έχει γίνει τίποτε πλέον εκείνων τα οποία γνώριζα πριν από αρκετά χρόνια που αποφοίτησα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Αντίθετα θα έλεγε κάποιος ότι υπάρχει και μία κάποια πισωδρόμηση. Δηλαδή μαθήματα τα οποία σχετίζονται με την εκμετάλλευση των Μεταλλείων σε βάθος και με ευρύτητα έχουν ίσως υποβαθμιστεί ή εάν δεν έχουν υποβαθμιστεί τουλάχιστον δίδεται μία μεγαλύτερη βαρύτητα και μία μεγαλύτερη σημασία σε αυτό το οποίο σκέφθηκε τότε ο μακαρίτης ο Νίκος Κιτσίκης βλέποντας το Τμήμα Μεταλλειολόγων Μηχανικών ως μέρος της Σχολής Χημικών Μηχανικών και αυτό και υπήρξε τμήμα Μεταλλειολόγων Μηχανικών στην Σχολή Χημικών Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου αρχικά.

 

Προτείνω λοιπόν να εισαχθούν μαθήματα, στοιχειώδη μαθήματα και γνώσεις εδοφομηχανικής αφ’ ενός και αφ’ ετέρου στοιχειώδη μαθήματα στατικής στην Σχολή Μεταλλειολόγων και Μεταλλουργών Μηχανικών. Είναι απόλυτα αναγκαίο να γνωρίζει ο Μεταλλειολόγος Μηχανικός, να έχει προσλαμβάνουσες γνώσεις και εικόνες από τα σπουδαστικά του χρόνια για το πως πρέπει να προστατεύσει, να κατασκευάσει τα υπόγεια έργα ή και τα επιφανειακά έργα, ώστε αφ’ ενός μεν να είναι ασφαλή, αφ’ ετέρου να είναι αποδοτικά και αποτελεσματικά.

 

Επιπλέον θα ήθελα να σημειώσω ότι κάποια στιγμή σε άλλες χώρες, γίνεται ήδη και σήμερα εκμετάλλευση, θα δούμε εκμεταλλεύσεις και στην Ελλάδα, θα δούμε εκμεταλλεύσεις ορυκτών και υποθαλασσίως.

 

Επιπλέον θα ήθελα να πω ότι ο Μεταλλειολόγος Μηχανικός πρέπει να έχει μία ευρύτατη γνώση και λόγω της ανταλλαγής πλέον και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αλλά και της παγκοσμιοποίησης που ο μηχανικός μπορεί να πάει να δουλέψει οπουδήποτε, θα πρέπει ο Μεταλλειολόγος Μηχανικός να διδάσκεται και τον τρόπο εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, ως επίσης και γεωθερμικού δυναμικού της χώρας, το οποίο κατά βάση συναντάται στην στεριά, αλλά έχουμε την προοπτική ότι και υπάρχουν οι δυνατότητες εκμετάλλευσης γεωθερμικού δυναμικού και υποθαλασσίως.

 

Θα ήθελα μία παρατήρηση μονάχα να κάνω. Είπε ο κύριος Πρύτανης ότι να θέσουμε κάποια όρια στην εισαγωγή των υποψηφίων φοιτητών στα πολυτεχνεία και στις ανώτατες σχολές. Υπάρχουν είπε ο κύριος Πρύτανης και τα ΤΕΙ. Εγώ λέω υπάρχουν και τα ΤΕΕ.

 

Δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα, και είμαι βέβαιος ότι το έχουμε ζήσει όλοι μας, το μεγαλύτερο πρόβλημα από την άποψη αυτή αυτού του τόπου είναι η έλλειψη επαγγελματιών τεχνιτών. Σας αναφέρω και κλείνω την παρέμβασή μου, ότι σε ένα ολόκληρο δήμο στην Δυτική Κρήτη υπάρχει ένας υδραυλικός ο οποίος, βέβαια παρόμοια γεγονότα τα ζούμε και μέσα στην Αθήνα και στις πόλεις, τις μεγαλουπόλεις, ένας υδραυλικός ο οποίος ουσιαστικά γυρνάει σε όλο το Νομό Χανίων κάνοντας υδραυλικές δουλειές. Είναι αδύνατον να κάνετε υδραυλική δουλειά σε αυτόν τον δήμο.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστώ πολύ, κύριε συνάδελφε.

 

Η Μαρία η Λοϊζίδου, Καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και μέλος της μόνιμης επιτροπής Υγιεινής Ασφάλειας του ΤΕΕ, μας παρουσιάζει τα πορίσματα της συζήτησης της στρογγυλής τραπέζης των Περιβαλλοντολόγων Μηχανικών.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κα ΛΟΪΖΙΔΟΥ:

 

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

 

Κυρίες και κύριοι, θα είμαι πάρα πολύ σύντομη γιατί πια έχουμε περάσει το χρόνο και βλέπω και το ακροατήριο περισσότερο βρίσκεται απέξω.

 

Εγώ θα μεταφέρω κάποιους προβληματισμούς κυρίως κατά την συζήτηση της στρογγυλής τράπεζας για τους Μηχανικούς Περιβάλλοντος.

 

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κλάδος Μηχανικών Περιβάλλοντος εισήχθηκε πολύ πρόσφατα στην χώρα μας με την δημιουργία δύο τμημάτων, το πρώτο στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και το δεύτερο στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Οι πρώτοι απόφοιτοι από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο αποφοίτησαν το 2000, ενώ από την Κρήτη το 2002.

 

Επίσης σε διεθνές επίπεδο έχουμε το ίδιο πρόβλημα, και εκεί πολύ λίγα τμήματα ή λίγα πανεπιστήμια έχουν καθαρό κλάδο Μηχανικών Περιβάλλοντος, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για την χώρα μας.

 

Τα θέματα περιβάλλοντος σήμερα στην χώρα μας αντιμετωπίζονταν κυρίως από μηχανικούς διαφόρων κλάδων π.χ. πολιτικούς μηχανικούς, χημικούς μηχανικούς, μεταλλειολόγους, μηχανολόγους, οι οποίοι έχουν εξειδικευτεί είτε σε μεταπτυχιακό επίπεδο, είτε έχουν αποκτήσει εμπειρία εργαζόμενοι στον τομέα Περιβάλλοντος.

 

Είναι γνωστό επίσης ότι σε πολλές σχολές τμήματα στο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών των μηχανικών έχουν εισαχθεί και υποχρεωτικά μαθήματα Περιβάλλοντος. Επίσης έχουν δημιουργηθεί και μεταπτυχιακά τμήματα σε πολλά πανεπιστήμια της χώρας και στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

 

Τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών συνεπώς καθορίζονται ανάλογα με τις εξειδικεύσεις και την εμπειρία που αποκτούν στην πορεία.

 

Το ερώτημα που τίθεται είναι, τι γίνεται με την άσκηση του επαγγέλματος Περιβαλλοντολόγων Μηχανικών, είναι περί μηχανική περιβάλλοντος, και ποιες οι προοπτικές και ποια η θέση του Τεχνικού Επιμελητηρίου στην κατεύθυνση αυτή.

 

Αναγνωρίζεται ότι ο Μηχανικός Περιβάλλοντος λόγω των βασικών του σπουδών μπορεί να αντιμετωπίσει τα σύνθετα περιβαλλοντικά προβλήματα με ολιστική προσέγγιση και κυρίως με την προσέγγιση που στόχο έχει την αειφορία.

 

Η επιστήμη των Μηχανικών Περιβάλλοντος συνάδει με την ανάπτυξη και πρέπει να ενσωματωθεί στους τομείς ανάπτυξης, ποιότητα ζωής, αειφορία.

 

Συνεπώς το ζητούμενο είναι τι επαγγελματικά χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν οι φοιτητές που θα αποκτήσουν δίπλωμα Μηχανικού Περιβάλλοντος, ποιες θα είναι οι προοπτικές τους, ποια τα δικαιώματα των αποφοίτων και τα οποία προφανώς θα πρέπει να προκύπτουν από τα μαθήματά τους και το πρόγραμμα σπουδών του πενταετούς κύκλου.

 

Αναφέρθηκα στα δύο τμήματα τα οποία έχουνε τον κλάδο Μηχανικής Περιβάλλοντος. Και τα δύο αυτά τμήματα το Δημοκρίτειο και η Κρήτη έχουν διαμορφώσει προγράμματα σπουδών που σήμερα είναι αρκετά ώριμα, διότι έχουν γίνει σημαντικές βελτιώσεις. Υπάρχει οκτώ ετών εμπειρία στην Θράκη και έξι ετών στην Κρήτη. Συνεπώς υπάρχει μία σημαντική εμπειρία.

 

Τα προγράμματα αυτά έχουν πολλές ομοιότητες όπως παρουσιάστηκαν συγκριτικά, με κύριο χαρακτηριστικό την ύπαρξη ομάδων μαθημάτων στους τομείς Κοινωνικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες, Βασικές Επιστήμες, μαθήματα Επιστήμης Μηχανικού, μαθήματα Επιστήμης Μηχανικού Περιβάλλοντος.

 

Από την ανάλυση φαίνεται ότι ο Μηχανικός Περιβάλλοντος έχει μία ευρεία γνώση των κοινωνικών θεμάτων, των βασικών επιστημών και βαθιά τεχνική τεχνολογική γνώση για να αντιληφθεί τα περιβαλλοντικά προβλήματα και να δώσει την ολιστική προσέγγιση για την επίλυσή τους, σε συνεργασία βέβαια με όλους τους άλλους κλάδους των μηχανικών που έχουν εξειδικεύσεις σε συγκεκριμένα αντικείμενα.

 

Με γνώμονα λοιπόν το πρόγραμμα σπουδών και τον πενταετή κύκλο σπουδών δημιουργείται το δικαίωμα της άσκησης του επαγγέλματος στα πεδία που έχουν εκπαιδευτεί και συνεπώς το δικαίωμα να μην έχουν πολύ περιορισμένα επαγγελματικά δικαιώματα και να μπορούν να προσφέρουν τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στον δημόσιο τομέα.

 

Ζητήθηκε πάρα πολύ έντονα τόσο από το Πανεπιστήμιο Θράκης, όσο και από το Πολυτεχνείο Κρήτης να υπάρξει επαγγελματική κατοχύρωση του νέου αυτού κλάδου του Μηχανικού Περιβάλλοντος, να τους δοθεί το δικαίωμα διεύρυνσης της συμμετοχής τους και να εγγράφονται τόσο στο μητρώο εμπειρίας κατασκευαστών, όπως και τα μητρώα μελετητών σε κατηγορίες μελετών βάσει του Προεδρικού Διατάγματος και να μπορούν να συμμετέχουν σε ειδικές αρχιτεκτονικές μελέτες, βιοκλιματικά κτίρια και λοιπά, υδραυλικά έργα, χημικές μελέτες, μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων κατά προτεραιότητα από άλλες ειδικότητες.

 

Εδώ έγινε βέβαια συζήτηση ότι πρέπει να διευρυνθεί το αντικείμενο και όχι να επιμείνουν σε υπάρχουσες καταστάσεις. Αλλά βεβαίως ζούμε στην Ελλάδα και πρέπει να διεκδικήσουν οι μηχανικοί αυτό που υπάρχει δεδομένο στην χώρα.

 

Επίσης το ίδιο θέμα έθεσε και ο νεοσύστατος ενός μηνός Πανελλήνιος Σύλλογος Μηχανικών Περιβάλλοντος. Σήμερα στην επικράτεια έχουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος του Μηχανικού Περιβάλλοντος σύμφωνα με τα μητρώα του ΤΕΕ 35 Μηχανικοί απόφοιτοι του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης και Πολυτεχνείου Κρήτης.

 

Διαπιστώνεται ότι στην αγορά εργασίας η ύπαρξη της ειδικότητας είναι ελάχιστα γνωστή και στις προκηρύξεις για θέσεις δημοσίου τομέα πολλές φορές δεν συμπεριλαμβάνεται ο Μηχανικός Περιβάλλοντος αλλά άλλοι κλάδοι μηχανικού με εξειδίκευση σε περιβαλλοντικά θέματα, όπως Περιβαλλοντολόγος Μηχανικός, που έχει ήδη αποκτήσει τον τίτλο αυτόν λόγω εξειδίκευσης ενός μεταπτυχιακού όπως είπα προηγουμένως.

 

Τονίστηκε επίσης στην συζήτηση ότι αναγνωρίζονται οι παλιές ειδικότητες και οι εξειδικεύσεις των μηχανικών, αλλά δεν πρέπει να παραμεριστεί η πενταετής εκπαίδευση του Μηχανικού Περιβάλλοντος.

 

Πρέπει να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την αναγνώριση της νέας ειδικότητας. Πρέπει να υπάρξει μία καινοτομία που να ισορροπεί τις παλαιές εξειδικεύσεις στον τομέα περιβάλλοντος και τις νέες ειδικότητες, όπως είναι αυτή του Μηχανικού Περιβάλλοντος.

 

Επίσης τονίστηκε ότι ο Μηχανικός Περιβάλλοντος πρέπει να διαμορφώσει το προφίλ που απαιτείται σήμερα για την παρακολούθηση περιβαλλοντικών θεμάτων και αειφόρου ανάπτυξης σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστώ πολύ την κυρία Λοϊζίδου για την περιεκτικότητα. Νομίζω ότι και ο Σύλλογος Περιβαλλοντολόγων έχει καλυφθεί. Υπάρχει κάτι να συμπληρώσετε; Όχι. Ευχαριστώ πάρα πολύ την κυρία Στάρα που είναι εδώ, είναι η Πρόεδρος του Συλλόγου Μηχανικών Περιβάλλοντος, και τους συναδέλφους Καθηγητές των νέων τμημάτων που είναι εδώ.

 

Θα παρακαλέσω τον κύριο Τσεκούρα, είναι Αντιπρόεδρος του ΣΕΠΟΧ και θα μας παρουσιάσει τα πορίσματα του στρογγυλού τραπεζιού που συζήτησε τα θέματα των Χωροτακτών Πολεοδόμων Μηχανικών.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΧΩΡΟΤΑΚΤΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ

 

 

 

Κος ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ:

 

Ευχαριστώ πάρα πολύ το Προεδρείο και ευχαριστώ επίσης τους εναπομείναντες συναδέλφους, είτε το κάνουν λόγω οίκτου ή ενδιαφέροντος. Εν πάση περιπτώσει σας ευχαριστώ που παραμείνατε. Και τους μοναδικούς δύο ή τρεις συναδέλφους που βλέπω εδώ πέρα στην αίθουσα.

 

Θα προσπαθήσω αν είμαι σύντομος. Ήταν και είναι μία πάρα πολύ σημαντική συζήτηση αυτή που έγινε την 23η του Ιουνίου, η οποία ειρωνικά άρχισε με μία προσφώνηση στο Προεδρείο του κυρίου Κρεμαλή, ο οποίος παρευρίσκεται εδώ, και είπε ότι είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος λέει και πραγματικά βρίσκω πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι είναι τόσο σαφείς οι όροι, δομώ την πόλη και βάζω τάξη στον χώρο.

 

Ουαί και αλίμονο όμως το τι γίνεται σε ότι αφορά όχι την εκπαίδευση, η εκπαίδευση τα έχει λύσει αυτά τα θέματα πάρα πολλά χρόνια πριν, και παρά τις εισηγήσεις ορισμένων συναδέλφων από άλλους τομείς που λένε ότι πάρα πολλά κακά έρχονται από τις αγγλοσαξονικές χώρες και τα λοιπά και από το εξωτερικό και φταίνε όλοι αυτοί που κάνουν το τρία συν ένα και το τέσσερα συν ένα και τα λοιπά. Κανένας όμως απ’ αυτούς δεν έχει προβλήματα υπευθυνότητας στην χώρα του, προβλήματα ποιότητας μελετών και ποιότητας ζωής.

 

Φαίνεται ότι με όσους συνεχίζουν να ασχολούνται με το θέμα των εξωγενών παραγόντων που δημιουργούν προβλήματα μέσα στο επάγγελμά τους και στην παιδεία τους, είναι αυτοί τελικά που έχουν τα προβλήματα. Αυτοί οι οποίοι δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενδοσκόπηση.

 

Πάρα πολλά απ’ αυτά τα σημεία τα επαναφέρω τώρα, ήταν και σημεία τα οποία αναφέρθηκαν στο στρογγυλό τραπέζι, και ήταν προφανώς πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι γνώσεις και επάγγελμα είναι μεν δύο διαφορετικά πράγματα, υπάρχουν τρομερές επικαλύψεις, αλλά συνεχίζουν όμως να είναι δύο σημαντικά διαφορετικά πράγματα.

 

Επίσης αυτό που ελέχθη και τονίστηκε επανειλημμένα είναι ότι υπάρχει ανάγκη για διεπιστημονική προσέγγιση και ότι η Πολεοδομία Χωροταξία σήμερα δεν είναι μόνον φυσικός σχεδιασμός, ένα πράγμα το οποίο πάρα πολλοί συμπολίτες μας σε όλα τα επίπεδα, είτε είναι πολιτικοί, είτε είναι επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων ξεχνούν ή δεν γνωρίζουν.

 

Ήθελα να τονίσω ξανά αυτό το οποίο ελέχθη επανειλημμένα, το γεγονός ότι δεν πρέπει να αγνοούνται οι διεθνείς τάσεις και οι προβληματικές τόσο στην παιδεία όσο και στο επάγγελμα.

 

Σας θυμίζω ότι η πρώτη Σχολή Πολεοδόμων Χωροτακτών έγινε το 1919 στο Μάντζεστερ Γιουνιβέρσιτι. Δεν ξέρω εάν το ξέρετε αυτό. Μπορεί να είναι καινοτομία για την Ελλάδα η Πολεοδομία Χωροταξία, δεν είναι όμως για άλλες χώρες στις οποίες για ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο και εμείς ανήκουμε και θέλουμε και να έχουμε και κάποια σημαντική θέση.

 

Επομένως θα πρέπει να αποφύγουμε την ανακάλυψη του τροχού και της πυρίτιδας. Είπαμε ότι αυτά τα πράγματα έχουν ανακαλυφθεί, μπορούμε να βελτιώσουμε τον σχεδιασμό, αλλά δεν υπάρχει λόγος να περνούμε πάρα πολλές ώρες εξαντλώντας αν θέλετε πόρους χρόνου και χρήματος σε βασικά ερωτήματα.

 

Στην χώρα μας λοιπόν η ολοκληρωμένη προσέγγιση του σχεδιασμού είναι ακόμη καινοτομική έννοια. Αναφέρθηκε ο κύριος Πρύτανης νωρίτερα στην εποχή της κυρίας Θάτσερ στην Βρετανία. Αυτός ο κρατισμός είναι τελικά κάτι που συνεχίζει και υπάρχει και στην δική μας την χώρα, ο οποίος δεν κάνει πάρα πολύ καλό, δεν προωθεί πραγματικά τις εξελίξεις ιδιαίτερα σε αυτό το συγκεκριμένο επάγγελμα. Αντίθετα με τις αρχές που έχουν επίσης επισφραγιστεί και ...

 

(...) των αποφάσεων των ολίγων και του εταιρικού σχεδιασμού και προγραμματισμού, που παρασύρει μία σειρά από πράγματα και αν θέλεις μία σειρά από δαιμόνια.

 

Δεν υπάρχει λοιπόν επίσημα η ειδικότητα στην χώρα μας. Στο ΥΠΕΧΩΔΕ για παράδειγμα στο .. δεν υπάρχει η ειδικότητα του Πολεοδόμου Χωροτάκτη. Και όπως άλλωστε μας είπε και ο Διευθυντής της Χωροταξίας οφείλουμε αυτά τα πράγματα να αναθεωρηθούν και γίνεται εν πάση περιπτώσει αυτή την στιγμή κάτι σχετικά μ’ αυτό.

 

Για το θέμα της παιδείας. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα παιδείας. Υπάρχει ένα πολύ νέο κος για Πολεοδόμους Χωροτάκτες Μηχανικούς Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, τόσο νέου που στελεχώνεται από ανθρώπους με πολύ επικαιροποιημένες γνώσεις της τέχνης και της επιστήμης. Δεν χρειάζεται να περάσει ΚΤΕΟ δηλαδή ακόμα. Τα άλλα προβλήματα που έχουν κάποιες άλλες ειδικότητες λόγω αυτού του φαινομένου που είπαμε ότι είναι τόσο νέο στην Ελλάδα έχει στελεχωθεί με τις πλέον επίκαιρες, με ανθρώπους με πολύ επίκαιρες γνώσεις και θέσεις πάνω σε θέματα Πολεοδομίας και Χωροταξίας.

 

Μεγάλα είναι επίσης τα περιθώρια στην αγορά. Και δυστυχώς όπως ξέρετε έχουμε καινούργιους καποδιστριακούς δήμους, έχουμε θέματα που αφορούν συντονισμένες προσπάθειες στο σχεδιασμό, ολοκληρωμένες προσεγγίσεις στον σχεδιασμό, στον προγραμματισμό, και παρόλα αυτά συνεχίζουν στην πράξη, είτε σε επίπεδο δήμων, κοινοτήτων, είτε σε επίπεδο υπουργείων, τμημάτων και τα λοιπά οργανισμών, αλλά ακόμα και του ιδιωτικού τομέα να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα ως προς την γνώση του τι μπορεί να προσφέρει και τις δυνατότητες και τις εξειδικεύσεις ο Πολεοδόμος Χωροτάκτης.

 

Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα σε ό,τι αφορά αυτή την στιγμή θέματα επαγγελματικά για τους νέους Πολεοδόμους Χωροτάκτες που βγαίνουν από το Πανεπιστήμιο, διότι όπως είπαμε λίγοι κατέχουν, τόσο στον ιδιωτικό τομέα, όσο και στον δημόσιο τομέα, τις δυνατότητες και τις δεξιότητες των Πολεοδόμων Χωροτακτών. Διότι επίσης υπάρχει μία ανεξέλεγκτη άγρα των αντικειμένων του επαγγέλματος από άλλες ειδικότητες, του επαγγέλματος των Πολεοδόμων Χωροτακτών. Και αν πάρουμε αυτή εδώ την λίστα όλοι με εξαίρεση του Ναυπηγούς και τους Αεροναυπηγούς όλοι οι άλλοι έχουν περάσει από την ΓΕΜ ζητώντας πολλοί εκ των συναδέλφων από άλλες ειδικότητες την ειδικότητα του Χωροτάκτη τουλάχιστον αν όχι του Πολεοδόμου.

 

Η προσπελασιμότητα των νέων Πολεοδόμων Χωροτακτών τουλάχιστον του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας σε συγκεκριμένες κατηγορίες μελετών είναι εξαιρετικά δύσκολη, ενώ έχουνε τις γνώσεις και τις εξειδικεύσεις, και αυτό είναι ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε. Αλλά όπως είπα το σημαντικότερο όλων είναι ότι δεν είναι μία δρυς πεσούσα, είναι μία δρυς που στην Ελλάδα ανθεί και δυστυχώς ξυλεύεται ανελέητα από όλους.

 

Μία σημαντική διαφορά σε ό,τι αφορά τους Πολεοδόμους Χωροτάκτες Μηχανικούς είναι το γεγονός ότι ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ειδικότητα μηχανικών είναι κοντύτερα σε θέματα πολιτικής, κοινωνικής πολιτικής και πολιτικά θέματα, διότι είναι σε συνεχή ανάδραση εάν θέλετε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τους πολίτες, με τα θέματα των συγκρούσεων χρήσεων γης, δραστηριοτήτων και τα λοιπά και τα λοιπά. Και επομένως είναι αυτό που την κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Επίσης αυτό που σημαίνει ότι χρειάζεται μία διεπιστημονική προσέγγιση και είναι αυτό το οποίο παίρνει από τις γνώσεις του από την εκπαίδευσή του ο Πολεοδόμος Χωροτάκτης.

 

Η συζήτηση η οποία θα ακολουθήσει, οι συζητήσεις μάλλον και οι διαπραγματεύσεις, όχι διαπραγματεύσεις, διαβουλεύσεις ίσως, μεταξύ όλων αυτών οι οποίοι σήμερα αισθάνονται ότι έχουν κάποιες μετοχές στο κεφάλαιο που λέγεται Πολεοδόμος Χωροτάκτης θα συνεχίσουν μέχρι το Σεπτέμβριο και έτσι τότε και ο Σύλλογος θα είναι σε θέση να μπορέσει να εκφράσει συγκεκριμένη πολιτική ως προς το μέλλον.

 

Ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε τον Αντιπρόεδρο του ΣΕΠΟΧ. Η κυρία Καζάκη δεν ξέρω έχει να προσθέσει κάτι; Η κυρία Καζάκη είναι Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μηχανικών Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης.

 

Κα ΚΑΖΑΚΗ:

 

Ευχαριστώ πολύ. Θα προσπαθήσω να είμαι πολύ σύντομη. Εξάλλου τα περισσότερα θέματα από τα οποία ετέθηκαν στο τραπέζι της ειδικότητας έχουν αναφερθεί και από τον κύριο Τσεκούρα.

 

Θα ήθελα καταρχήν εκ μέρους των Μηχανικών Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης να ευχαριστήσω και εγώ, να συγχαρώ μάλλον το Τεχνικό Επιμελητήριο για την πρωτοβουλία του αυτή, η οποία έδωσε την δυνατότητα και την ευκαιρία να καταγραφούν τα προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα να ξεκινήσει και ο διάλογος για τα δεδομένα του επαγγέλματος του μηχανικού.

 

Στο τραπέζι της δική μας ειδικότητας μετείχαν εκπρόσωποι πολλών ειδικοτήτων των μηχανικών. Πραγματικά έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Τέθηκε το θέμα της συνεχούς αναβάθμισης των εκπαιδευτικών υπηρεσιών για τους μηχανικούς της ειδικότητάς μας, πάντα στο πλαίσιο του πενταετούς προγράμματος σπουδών. Και αυτό γιατί πρόκειται για ένα διεπιστημονικό αντικείμενο που απαιτεί πάρα πολύ χρόνο, ώστε να αποκτήσει ο νέος μηχανικός τις δεξιότητες αλλά και τις θεωρητικές γνώσεις, ώστε να μπορεί να ισχυριστεί ότι ασκεί με επιτυχία και με επάρκεια το επάγγελμα του Χωροτάκτη Πολεοδόμου.

 

Έτσι λοιπόν θεωρούμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει αυτό σε πολύ μικρότερο διάστημα, σε πολύ μικρότερο πρόγραμμα σπουδών. Μάλλον σε πρόγραμμα σπουδών μικρότερης διάρκειας.

 

Επίσης πρέπει να αναφερθώ στην μεγάλη ανησυχία που διατυπώθηκε σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα. Ανησυχία που αφορά και την δική μας ειδικότητα αλλά και άλλες ειδικότητες μηχανικών. Είναι θέματα που καταγράφηκαν, μας απασχόλησαν και μάλλον θα μας απασχολήσουνε στο αμέσως επόμενο διάστημα.

 

Δεν θα αναφερθώ λεπτομερειακά. Θέλω μόνο να πω για την ειδικότητα ότι πρόκειται για ένα επάγγελμα, το επάγγελμα του Χωροτάκτη Πολεοδόμου, το οποίο σήμερα στην Ελλάδα ασκείται από πάρα πολλές άλλες ειδικότητες μηχανικών, από αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς, τοπογράφους. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, δεν μας προβληματίζει ο ανταγωνισμός, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι όλος αυτός ο κόσμος δεν έχει τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα. Ορισμένοι έρχονται στο επάγγελμα με περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα. Έτσι δημιουργούνται κάποιες ανισότητες στο χώρο των επαγγελματιών της Χωροταξίας Πολεοδομίας. Ορισμένοι για θεσμικούς λόγους έχουν λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτοί είμαστε εμείς, είμαστε οι μηχανικοί της ειδικότητας και επομένως δεν συμμετέχουμε στον ανταγωνισμό με τους ίδιους όρους. Αυτό θα είναι το θέμα το οποίο θα επιδιώξουμε να λύσουμε, ή τουλάχιστον να συζητήσουμε στην συνέχεια και με το Τεχνικό Επιμελητήριο και με τις άλλες ειδικότητες.

 

Και τέλος θα ήθελα να πω ότι τα θέματα συνολικά για την ηθικότητά μας είναι πάρα πολύ σοβαρά, πιθανότατα και για άλλες νέες ειδικότητες, και πιστεύουμε ότι θα πρέπει να τεθούν σε έναν διάλογο με το Τεχνικό Επιμελητήριο με τρόπο πιο οργανωμένο και περισσότερο συνεχή και όχι μόνο στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης.

 

Και πιστεύω ότι με την ευκαιρία των θεσμικών αλλαγών που δρομολογούνται στο Τεχνικό Επιμελητήριο θα πρέπει η νέα ηγεσία θα πρέπει να ασχοληθεί λιγάκι σοβαρά με το θέμα της θεσμικής εκπροσώπησης των ειδικοτήτων και των νέων μηχανικών, οι οποίες νέες ειδικότητες δεν είναι τόσο πολυπληθείς, όμως σίγουρα έχουν να προσφέρουν στο Τεχνικό Επιμελητήριο και σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι πρέπει να έχουν λόγο.

 

Άλλωστε μόνο με τον τρόπο αυτό το Επιμελητήριο θα δείξει και την αληθινή του πρόθεση να ενσωματώσει στον τεχνικό κόσμο τις νέες ειδικότητες, τους νέους μηχανικούς, να λειτουργήσει συνολικά και αυτό αντί το να αποσιωπεί να αγνοεί τα προβλήματα των άλλων ειδικοτήτων, των νέων μελών του.

 

Περιμένουμε λοιπόν από την νέα ηγεσία να δει το θέμα και να θέσει περισσότερο δημοκρατικούς όρους ή εάν θέλετε όρους ίσης μεταχείρισης στη δομή του Τεχνικού Επιμελητηρίου.

 

Ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε την κυρία Καζάκη.

 

Ο συνάδελφος Θεοδόσης, Επιμελητής της Μόνιμης Επιτροπής Αεροναυπηγικής στο Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος θα μας παρουσιάσει τα πορίσματα του σχετικού στρογγυλού τραπεζιού. Και ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αεροναυπηγών ο συνάδελφος Τσιτινίδης θα παρουσιάσει τις απόψεις του Συλλόγου.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΑΕΡΟΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΘΕΟΔΟΣΗΣ:

 

Σεβαστό Προεδρείο, όσοι γενναίοι παραμείνατε, θα πω πάρα πολύ σύντομα τα συμπεράσματα που βγήκανε από την συζήτηση της στρογγυλής τραπέζης των Αεροναυπηγών Μηχανικών. Είναι πέντε.

 

1ον. Η επαγγελματική απασχόληση των Αεροναυπηγών Μηχανικών από τους 198 Αεροναυπηγούς μέλη του Συλλόγου το 35%, δηλαδή ο ένας στους τρεις ετεροαπασχολείται ή είναι άνεργος. Οι υπόλοιποι δραστηριοποιούνται επαγγελματικά κυρίως στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, την Ολυμπιακή, την ΥΠΑ, αλλά και αλλού.

 

Υπάρχουν περιθώρια απασχόλησης και άλλων Αεροναυπηγών Μηχανικών σε συγκεκριμένες θέσεις, όπου το γνωστικό αντικείμενο και η εμπειρία του Αεροναυπηγού Μηχανικού δεν μπορούν να αναπληρωθούν από άλλες ειδικότητες μηχανικών ή επιστημόνων. Κλασσικό παράδειγμα είναι η Διεύθυνση Πτητικών Προτύπων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που αντί να είναι στελεχωμένη με αεροναυπηγούς και χειριστές αεροσκαφών μόνο σαν Διεύθυνση που ελέγχει την πτητική ικανότητα και πτητική λειτουργία όλων των πολιτικών αεροσκαφών στην χώρα, έχει στελεχωθεί τα τελευταία χρόνια και μάλιστα σε διευθυντικές θέσεις με πτυχιούχους διαφόρων ειδικοτήτων, νομικούς, οικονομολόγους, χημικούς, που είναι αερολιμενικοί υπάλληλοι.

 

2ον. Επαγγελματικά δικαιώματα Αεροναυπηγών Μηχανικών. Ο Σύλλογος Ελλήνων Ναυπηγών ιδρύθηκε το 1975 και από τότε έχει επιδείξει σημαντική επιστημονική και επαγγελματική δράση μέσα στους κόλπους του ΤΕΕ και εδώ και στο εξωτερικό. Είναι ο εθνικός εκπρόσωπος στο ICAS, ... συμμετέχει στο ICAP και τα λοιπά.

 

Η ειδικότητα του Αεροναυπηγού Μηχανικού θεωρείται από το ΤΕΕ σαν ξεχωριστή πέραν των εννέα βασικών του Νόμου του 6422/34, αλλά η πολυετής έλλειψη επαγγελματικών δικαιωμάτων έχει γίνει κατά καιρούς αντικείμενο εκμετάλλευσης από μη Αεροναυπηγούς Μηχανικούς.

 

Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν όπως στα πλαίσια της κατάρτιση του νέου νόμου που θα ρυθμίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα και τις ευθύνες των διπλωματούχων μηχανικών να προστεθεί και η ειδικότητα του Αεροναυπηγού Μηχανικού και παράλληλα να δημιουργηθεί αντίστοιχη επιστημονική επιτροπή ειδικότητας.

 

3ον. Απόφοιτοι Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών Πανεπιστημίου Πάτρας. Τα δύο τελευταία χρόνια έχει προκύψει μείζον θέμα με τα πτυχία και τις άδειες άσκησης επαγγέλματος των αποφοίτων του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας. Παρά την ρητή διάταξη του Προεδρικού Διατάγματος 404/95 περί μετονομασίας του τμήματος και της προσθήκης της ειδίκευσης του Αεροναυπηγού Μηχανικού ότι στο ενιαίο πτυχίο που χορηγείται μετά το πέρας των σπουδών θα πρέπει να περιλαμβάνεται η ειδίκευση του αποφοίτου, κάτι τέτοιο προς το παρόν δεν έχει εφαρμοστεί.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πτυχιούχοι του τμήματος αυτού υποβάλλουν τα δικαιολογητικά τους στο ΤΕΕ για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, παραπέμπονται για εξέταση στις επιτροπές μηχανολόγων, ανεξάρτητα της ειδίκευσης που έχουν, γιατί αυτό δεν είναι γνωστό, οι επιτροπές δεν τους δίνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Μηχανολόγου και Αεροναυπηγού, τονίζω και Αεροναυπηγού Μηχανικού που είναι παράνομο και επικίνδυνο, αφού τους δίνεται έτσι το δικαίωμα να εργαστούν σαν Αεροναυπηγοί χωρίς να έχουν την αντίθετη ειδίκευση που προβλέπει το Προεδρικό Διάταγμα.

 

Ζητούμε από το γραφείο άδειας ασκήσεως επαγγέλματος του ΤΕΕ να απαιτεί από τους υποψηφίους αποδεικτικό στοιχείο του Πανεπιστημίου με την ειδίκευση που έχουν ακολουθήσει και μετά να τους παραπέμπει στην αντίστοιχη επιτροπή.

 

Επίσης ζητάμε το ΤΕΕ να παρέμβει στο Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας αλλά και στο Υπουργείο Θρησκευμάτων και να απαιτήσει την πιστή εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος 494/95 και την επανέκδοση των πτυχίων που έχουν χορηγηθεί μέχρι σήμερα με υποχρεωτική αναγραφή της ειδίκευσης.

 

4ον. Λειτουργία Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών. Η ειδίκευση του Αεροναυπηγού Μηχανικού που δημιουργήθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 404/95 στο Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας έχει επτά χρόνια ζωής. Και όπως έχει συμβεί με όλα τα νέα πανεπιστήμια της χώρας ξεκίνησε με ελάχιστους πόρους και με το μεράκι μερικών καθηγητών. Έκτοτε έχει γίνει σημαντική πρόοδος στο πρόγραμμα σπουδών και την διδασκαλία των μαθημάτων, αλλά δεν έχει επιτευχθεί ακόμα η απαιτούμενη εκπαιδευτική ωρίμανση.

 

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 18 αμιγή αεροναυπηγικά μαθήματα που διδάσκονται στο 4ο και 5ο έτος σπουδών. Το διδακτικό προσωπικό δεν επαρκεί για την διδασκαλία των μαθημάτων αυτών και έτσι πολλά μαθήματα διδάσκονται από καθηγητικό προσωπικό που έχει αποκτήσει σχετικές γνώσεις από βιβλιογραφίες και από προσωπικό ενδιαφέρον.

 

Έχουν γίνει κάποια βήματα πρόσληψης εξειδικευμένου διδακτικού προσωπικού, αλλά με τους σημερινούς ρυθμούς και τα διατιθέμενα κονδύλια η πλήρη στελέχωση θα χρειαστεί τουλάχιστον τέσσερα με πέντε χρόνια ακόμα.

 

Επίσης πολύ περιορισμένη είναι η αντίστοιχη εργαστηριακή υποδομή, που πρέπει και αυτή να βελτιωθεί με διάθεση αναλόγων κονδυλίων.

 

Τέλος θα πρέπει να υποστηριχθούν προγράμματα πρακτικής εξάσκησης των φοιτητών της ειδίκευσης στην αντίστοιχη αεροναυπηγική βιομηχανία της χώρας μας.

 

Η Μόνιμη Επιτροπή θεμάτων Αεροναυπηγικής έχοντας ενημερωθεί από καιρό για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το τμήμα στην ειδίκευση του Αεροναυπηγού Μηχανικού έχει ζητήσει από την Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ την σύσταση ομάδας εργασίας που θα ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα προβλήματα και θα προτείνει λύσεις και βελτιώσεις προκειμένου οι απόφοιτοι αεροναυπηγοί να έχουν εφάμιλλη κατάρτιση με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους που έχουν σπουδάσει ή θα σπουδάσουν σε σχολές αεροναυπηγικής του εξωτερικού.

 

Και 5ον. Εθνικό Κέντρο Αεροναυπηγικών και Αεροδιαστημικών Ερευνών. Λόγω της μεγάλης και πολυσχιδούς διασποράς των δραστηριοτήτων της έρευνας στο χώρο διαφαίνεται η επιτακτική ανάγκη ίδρυσης ενός Εθνικού Κέντρου Αεροναυπηγικών και Αεροδιαστημικών Ερευνών, το οποίο θα συντονίζει και θα διεξαγάγει σχετικές δραστηριότητες. Το σημαντικότερο όμως θα χαράζει την πολιτική στον άκρως εξειδικευμένο αυτό τομέα της επιστήμης της τεχνολογίας.

 

Στο ίδιο συμπέρασμα είχε καταλήξει και ένα συνέδριο Αεροναυπηγικής που είχε οργανώσει ο Σύλλογος Ελλήνων Ναυπηγών με την Γενική Γραμματεία Έρευνας Τεχνολογίας πριν από δεκαπέντε χρόνια και δεν έχει γίνει τίποτα.

 

Ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε. Ο συνάδελφος Τσιτινίδης Πρόεδρος του Συλλόγου Αεροναυπηγών Μηχανικών Ελλάδος.

 

Κος ΤΣΙΤΙΝΙΔΗΣ:

 

... Γύρω από τα θέματα της παιδείας και της άσκησης του επαγγέλματος του Μηχανικού γενικότερα για το δημόσιο όφελος.

 

Ιδιαίτερα θα ήθελα να τιμήσω και να ευχαριστήσουμε και την Σύνδεσμο με την Οργανωτική Επιτροπή την Θεοδώρα την Τζούρλα, η οποία τελευταία στιγμή κατορθώσαμε και ετοιμάσαμε και εμείς όλη την συζήτηση.

 

Όπως σας προανέφερε και ο κύριος Θεοδόσης, ο οποίος είναι ο Επιμελητής της Μόνιμης Επιτροπής Αεροναυπηγικής, οι δραστηριότητες, τα μέλη μας βασικά, είμαστε γύρω στα 200 μέλη, είμαστε ο μικρότερος πιστεύω Σύλλογος του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Πιστεύουμε ότι έχουμε κάποια μεγάλη δραστηριότητα εν συγκρίσει με τα νούμερα των μελών μας. Πιστεύουμε ότι η Μόνιμη Επιτροπή η οποία δημιουργήθηκε εδώ και οκτώ χρόνια δουλεύει πολύ δημιουργικά και κάνει εισηγήσεις προς την Διοικούσα. Και νομίζουμε γενικά ότι η δραστηριότητα μας βοηθάει γενικότερα το Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

Όπως θα γνωρίζετε τα μέλη μας απλώς για να μας γνωρίσετε λίγο ... κάποιο ποσοστιαίο διάγραμμα απασχόλησης των διπλωματούχων Αεροναυπηγών Μηχανικών στην χώρα μας. Το μεγαλύτερο ποσοστό φυσικά εργάζεται στην ΕΑΒ είναι το 24%. Μεγάλο ποσοστό εργάζεται στην Ολυμπιακή Αεροπορία και την Ολυμπιακή Αεροπλοΐα. Έχουμε μεγάλο μερίδιο στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης για την αμυντική βιομηχανία βασικά και σαν επιθεωρητές πτητικού υλικού. Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας είναι ένα μεγάλο κομμάτι δραστηριοποίησης Αεροναυπηγών Μηχανικών και εκεί ως ελεγκτές και επιθεωρητές ασφαλείας πτήσεων.

 

Ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και οι ιδιωτικοί αερομεταφορείς οι οποίοι αναπτύχθηκαν τελευταία με την απελευθέρωση των αερομεταφορών στην χώρα μας απασχόλησαν και απασχολούν αρκετούς και εκεί αεροναυπηγούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Aegean Airlines αυτή την στιγμή έχει περισσότερους αεροναυπηγούς απ’ ότι η Ολυμπιακή Aεροπλοΐα. Απασχολούνται επίσης σε ερευνητικά κέντρα και ινστιτούτα και έχουμε ένα μεγάλο μερίδιο εταιροαπασχόλησης.

 

Από παλιές συζητήσεις που είχαμε κάνει στο Επιμελητήριο τουλάχιστον δίνεται η δυνατότητα στους Αεροναυπηγούς Μηχανικούς, γιατί είμαστε όλα τα μέλη του Συλλόγου απόφοιτοι πανεπιστημίων και πολυτεχνικών σχολών του εξωτερικού αυτή την στιγμή, υπάρχει κάποια γκρίζα περιοχή ας το πούμε στον 6422/34, όπου μπορεί κάποιος Αεροναυπηγός Μηχανικός ο οποίος έχει ακολουθήσει κάποιον κύκλο μαθημάτων να δουλεύει και σαν Μηχανολόγος Μηχανικός ή σαν Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος τον παλιό. Αυτό ορισμένοι συνάδελφοι παλιοί, για τους νεότερους δεν ισχύει, το έχουν εκμεταλλευτεί λόγω του ότι δεν υπήρχε ακόμη η δραστηριότητα η μεγάλη των αεροναυπηγών στην Ελλάδα και ακόμη δραστηριοποιείται στον τομέα των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων.

 

Από ανέργους έχουμε πάρα πολύ λίγους αυτή την στιγμή όπως σας είπα λόγω της απελευθέρωσης των αερομεταφορών και της ραγδαίας εξέλιξης των αερομεταφορών εν γένει στην Ελλάδα.

 

Βασικά τα μέλη μας δραστηριοποιούνται στην βιομηχανία με κύριο λόγο την Ελληνική Αεροπορική βιομηχανία όπως είπαμε, αλλά και υπάρχει και η δορυφορική βιομηχανία, μικρές βιοτεχνίες οι οποίες δρουν περιφερειακά της Ελληνικής Αεροπορικής βιομηχανίας. Υπάρχει η ΕΒΟ, η ΠΥΡΚΑΛ, η ΕΛΒΟ, βλήματα, επιδόσεις και τα λοιπά.

 

Αυτό το κύριο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουμε αυτή την στιγμή είναι ότι δεν έχουμε επαγγελματικά δικαιώματα. Δραστηριοποιούμαστε στην χώρα τουλάχιστον πάνω από μία 35ετία και έχουμε και συναδέλφους εδώ από τους παλιούς, και το Τεχνικό Επιμελητήριο ακόμη δεν έχει οργανωθεί ώστε να συζητήσουμε και να καταλήξουμε σε κάποιο κομμάτι επαγγελματικών δικαιωμάτων αλλά και υπευθυνοτήτων του Αεροναυπηγού Μηχανικού.

 

Θα θέλαμε αυτό το θέμα να το δούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Να δούμε το θέμα της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητος, η οποία θα πρέπει να δημιουργηθεί κάποια στιγμή και για τους Αεροναυπηγούς, πράγμα το οποίο θα ωφελήσει και πολλούς συναδέλφους οι οποίοι δεν ξέρουν ακόμη τι κάνουν ούτε στην βιομηχανία ούτε στους αερομεταφορείς. Πρέπει να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο. Υπάρχουν θέσεις αεροναυπηγών οι οποίες καλύπτονται από άλλες ειδικότητες μηχανικών, οι οποίοι δεν έχουν διδαχθεί, δεν έχουνε την εμπειρία στο αεροπορικό αντικείμενο. Μιλάμε πλέον για ασφάλεια πτήσεων. Η ασφάλεια πτήσεων είναι ένα ευρύ πεδίο, το οποίο ξεκινάει από το έδαφος και καταλήγει πάλι στο έδαφος, άσχετα εάν πετάμε.

 

Ένα άλλο θέμα, δεν σας κουράσω πολύ, επειδή τα είπε και ο συνάδελφος ο Θεοδόσης, διαφαίνεται μία ανάγκη συμμαζέματος της έρευνας που γίνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια. Γίνεται μία διασπορά αυτή την στιγμή. Ο κάθε καθηγητής, το κάθε τμήμα, η κάθε σχολή κάνει ό,τι θέλει, ασχολείται με οποιοδήποτε αεροναυπηγικό ας το πούμε θέμα, γιατί εντοπίζω κυρίως στην ειδικότητά μας, χωρίς να υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός, χωρίς να υπάρχει μία πολιτική από το κράτος το που αποσκοπεί αυτή, εάν η βιομηχανία χρειάζεται αυτούς τους μηχανικούς, αυτή την ειδικότητα ή αυτές τις γνώσεις.

 

Θα πρέπει κάποια στιγμή να δημιουργηθεί αυτό το κέντρο αεροναυπηγικών και αεροδιαστημικών ας το πούμε ερευνών εφαρμοσμένης και βασικής έρευνας όμως, ώστε να μπορέσουμε να συντονίσουμε λίγο τα θέματα της έρευνας στην χώρα μας.

 

Το πρόβλημα με το Πανεπιστήμιο Πατρών δημιουργήθηκε εδώ και αρκετά χρόνια. Έχουμε κάνει παρεμβάσεις στο Υπουργείο Παιδείας, έχουμε κάνει παρεμβάσεις στο ίδιο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, αλλά ποτέ δεν εισακουστήκαμε. Αυτή την στιγμή όπως είπε βγαίνουνε 220 - 240 περίπου φοιτητές οι οποίοι αποφοιτούν από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, βγαίνουν με την ειδικότητα του Μηχανολόγου και Αεροναυπηγού Μηχανικού. Οι περισσότεροι εξ αυτών χωρίς να έχουν καμία γνώση αεροναυπηγικής. Και όμως τους δίνεται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μέσα στο ΤΕΕ από το Περιφερειακό Τμήμα της Πάτρας από την Επιτροπή Αδειών Ασκήσεων Μηχανολόγου Μηχανικού τους δίνεται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Μηχανολόγου και Αεροναυπηγού. Αυτό δηλαδή είναι κάτι το οποίο πρέπει να ρυθμιστεί πρώτα στο Τεχνικό Επιμελητήριο. Να ρυθμίσουμε πρώτα τα του οίκου μας δηλαδή και μετά να πάμε λίγο πιο έξω.

 

Θα πρέπει από την επόμενη περίοδο στην οποία θα υπάρχουν οι άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, να έρθουν αυτοί οι φοιτητές στο κεντρικό τμήμα του ΤΕΕ των Αθηνών ή να πάει η αντίστοιχη Επιτροπή Αεροναυπηγών η οποία λειτουργεί στο Τεχνικό Επιμελητήριο το κεντρικό στην Πάτρα για να εξετάσει αυτούς τους ανθρώπους. Να εξετάσει την ουσία, τα μαθήματα.

 

Και δεύτερον, θα πρέπει να απαιτηθεί μέσω του Τεχνικού Επιμελητηρίου και προς το Υπουργείο Παιδείας το πτυχίο το οποίο παίρνουν αυτά τα άτομα από το Πανεπιστήμιο Πατρών να γράφει επάνω την εξειδίκευση. Να μην γράφει γενικά για όλους δηλαδή Μηχανολόγος και Αεροναυπηγός, αλλά να λέει ότι ακολούθησε τον κλάδο τον κύκλο σπουδών του Αεροναυπηγού, για να μπορέσουμε να το ξεκαθαρίσουμε και να μην αυξηθούν περαιτέρω οι ειδικότητες οι οποίες έχουμε στο Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

Αυτά ήθελα να σας πω, δεν έχω τίποτα περισσότερο πολύ περιληπτικά. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας κούρασα κιόλας τελευταία στιγμή. Και πάλι συγχαρητήρια και πιστεύω να συνεχίσει αυτός ο διάλογος για να βγάλουμε κάποια σωστά συμπεράσματα.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης συνάδελφος Σκαληστήρας έχει το λόγο να μας παρουσιάσει τα πορίσματα του σχετικού στρογγυλού τραπεζιού.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

 

 

 

Κος ΣΚΑΛΗΣΤΗΡΑΣ:

 

Γεια σας και από μένα.

 

Χθες πραγματοποιήθηκε το δικό μας στρογγυλό τραπέζι. Μπορώ να πω ότι σε όλα τα θέματα σχεδόν παρουσιάστηκε μία ομοφωνία και εστιαστήκαμε κυρίως στο πρόβλημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, το οποίο ταλανίζει το δικό μας Σύλλογο εδώ και 14 χρόνια. Είναι το γνωστό θέμα, το οποίο ξεφεύγει από τα θέματα των λοιπών νέων ειδικοτήτων, δεδομένου ότι εδώ και 14 έτη συζητάμε πως θα ξεπεράσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα, το οποίο προήλθε από τα λόγια που είπε ο κύριος Πρύτανης νωρίτερα, από το γεγονός ότι ιδρύθηκε ένα τμήμα το οποίο ονομάστηκε Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης και δεν ονομάστηκε Μηχανολόγων Μηχανικών Παραγωγής, ενώ όπως και ελεγχθεί, αλλά και όπως ειπώθηκε χθες στο τραπέζι από καθηγητές οι οποίοι είναι και στα δύο τμήματα, ή ήταν παλιότερα στο Πολυτεχνείο Κρήτης και τώρα είναι στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο Τμήμα των Μηχανολόγων Παραγωγής, Μηχανολόγων Μηχανικών, ότι το πρόγραμμα σπουδών, τα προγράμματα σπουδών και οι γνώσεις είναι ακριβώς τα ίδια.

 

Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με το αναχρονιστικό νομοθετικό πλαίσιο του Τεχνικού Επιμελητηρίου του Νόμου 6422/34 και του Βασιλικού Διατάγματος 16/50, είναι το γεγονός ότι δεν μπορεί αυτό το νομοθετικό πλαίσιο να ακολουθείται σήμερα για θέματα βιομηχανίας. Σήμερα υπάρχει ο Μηχανικός Παραγωγής ο οποίος εργάζεται σε μία βιομηχανία και αδυνατεί να εξασκήσει τα καθήκοντά του και αυτό γίνεται διότι δεν μπορεί να υπογράψει μια βελτιστοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας μεταφέροντας μία μηχανή κάποιων ίππων από το ένα σημείο της παραγωγικής διαδικασίας σε κάποιο άλλο σημείο της παραγωγικής διαδικασίας.

 

Αυτό εκτός ότι είναι άδικο, τρελό, δημιουργεί και φοβερά προβλήματα τόσο στην ίδια την άσκηση των καθηκόντων των συναδέλφων μας, όσο και στην ίδια την βιομηχανία.

 

Σημαντική κριτική ασκήθηκε και προς το Τεχνικό Επιμελητήριο. Οι περισσότεροι στο τραπέζι χαρακτήρισαν υποκριτικό το ρόλο του Τεχνικού Επιμελητηρίου και επίσης μίλησαν με σκληρά λόγια για το γεγονός ότι δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες να δοθεί ένα τέλος στην όλη ταλαιπωρία που υφίστανται όλοι οι συνάδελφοί μας και στην όλη διαδικασία και αδικία την οποίαν υφίστανται, κάνοντας το πολύ απλό, το οποίο μετά από 14 χρόνια έχει πια σε όλους φανεί ότι είναι το σωστό και το δίκαιο. Βάζοντας στους Μηχανικούς Παραγωγής και Διοίκησης στους Μηχανολόγους Μηχανικούς στους οποίους τυπικά είναι και σήμερα. Ένας Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης εγγράφεται στους Μηχανολόγους Μηχανικούς, ακολουθεί το ίδιο πρόγραμμα σπουδών με τους Μηχανολόγους Μηχανικούς, αλλά δεν έχει τα ίδια δικαιώματα με τους Μηχανολόγους Μηχανικούς.

 

Θεωρούμε λοιπόν και ειπώθηκε στο χθεσινό τραπέζι ότι ο Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης δεν είναι κάτι ξέχωρο μία νέα ειδικότητα στο Τεχνικό Επιμελητήριο και αυτό δεν το είπαμε ποτέ. Είναι ένα κομμάτι του Μηχανολόγου Μηχανικού. Και σήμερα με μεγάλη χαρά άκουσα ότι λένε ότι θα πρέπει πια αν σταματήσουν αυτές οι υπερεξειδικεύσεις. Υπάρχει ο Μηχανολόγος Μηχανικός, στα πλαίσια του Συλλόγου βρισκόμαστε και εμείς και είτε προέρχεται από το Μετσόβιο και λέγεται Μηχανολόγος Μηχανικός Παραγωγής, είτε από το Πολυτεχνείο Κρήτης, από το οποίο προέρχομαι και εγώ και λέγεται Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης, εφόσον ακολουθούν το ίδιο πρόγραμμα σπουδών, εφόσον περνάνε τις εξετάσεις στο Τεχνικό Επιμελητήριο από την ίδια επιτροπή, εφόσον οι επιστημονικές επιτροπές έχουν πει ότι είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο συνεχίζει ακόμα και σήμερα ο Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης να υφίσταται αυτή την αδικία.

 

Επίσης ειπώθηκε στο χθεσινό τραπέζι ότι θα πρέπει να μιλήσουμε για μία ριζική αναδιάρθρωση του υπάρχοντος συστήματος. Ένα σύστημα που όταν μιλάμε για σύγχρονο Μηχανικό, όταν μιλάμε για εκσυγχρονισμό της χώρας, δεν μπορούμε να μιλάμε για βασικά διατάγματα και για νόμους του 1934 όσο σοφοί και αν ήταν αυτοί. Διότι ήταν σοφοί, δεδομένου ότι ακόμα και σήμερα το 2003 εξακολουθούμε να ακολουθούμε τους συγκεκριμένους αυτούς νόμους.

 

Θα πρέπει επίσης ειπώθηκε να δοθεί έμφαση σε λιγότερο ρυθμιστικές παρεμβάσεις με καλύτερο κοινωνικό και οικονομικό αποτέλεσμα. Και αυτός θα πρέπει να είναι ο γενικότερος στόχος.

 

Τέλος ειπώθηκε ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση του Τεχνικού Επιμελητηρίου στην παραγωγή και στην βιομηχανία, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά με τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας. Όπως π.χ. υποδομές για την οποία το Τεχνικό Επιμελητήριο έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση.

 

Και το λέω αυτό δεδομένου ότι η αποβιομηχάνιση της χώρας συνεχίζεται και θεωρούμε ότι θα πρέπει και το Τεχνικό Επιμελητήριο να λάβει μία θέση, διότι και τα επόμενα χρόνια το πρόβλημα της παραγωγής στην Ελλάδα θα συνεχίζει να γίνεται πιο οξύ και να μεταφέρονται οι βιομηχανίες σε άλλες χώρες οι οποίες έχουν φθηνότερο εργατικό δυναμικό, αλλά και πολλές φορές καλύτερες δεξιότητες.

 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω και να ζητήσω, όπως ειπώθηκε στο χθεσινό τραπέζι μας, ότι θα πρέπει το Τεχνικό Επιμελητήριο να σταματήσει πια τον υποκριτικό ρόλο που συνεχίζει εδώ και 14 έτη να έχει, να αναλάβει τις ευθύνες και να κοιτάξει το δίκαιο. Δεν ζητάμε να δει με κανένα συντεχνιακό τρόπο, ζητάμε απλώς σαν Μηχανικοί Παραγωγής να γίνει αυτό το οποίο πρέπει να γίνει. Να ενταχθούμε όχι μόνο τύποις αλλά και ουσιαστικά στους Μηχανολόγους Μηχανικούς και νομίζω πια ότι ήρθε η ώρα και οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για να γίνει αυτό.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστούμε τον συνάδελφο Πρόεδρε. Να του πω ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τον κάλεσε και άνοιξε την συζήτηση επί των θεμάτων αυτών.

 

Ο Χρήστος ο Σινάνης, Εκπρόσωπος του ΤΕΕ στο Συμβούλιο Επαγγελματικών Ισοτιμιών του ΥΠΕΠΘ και μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ και πολλά άλλα που τα ξέρετε, θα μας παρουσιάσει τα πορίσματα της συζήτησης που έγινε για τις Νέες Σχολές ή Τμήματα, που ακόμη δεν έχουν βγάλει στην παραγωγή τους αποφοίτους τους.

 

 

 

ΝΕΕΣ ΣΧΟΛΕΣ Ή ΤΜΗΜΑΤΑ

 

 

 

Κος ΣΙΝΑΝΗΣ:

 

Αγαπητοί συνάδελφοι, η συζήτηση στρογγυλής τράπεζας για τις Νέες Ειδικότητες έχει την εξής περιληπτική παρουσίαση. Το ραπόρτ όπως λέγεται περιληπτικός παρουσιαστής ραπορτέρ και όλα αυτά.

 

Η στρογγυλή τράπεζα αφορούσε μόνο δύο νέες ειδικότητες. Τις ειδικότητες που εκφράζονται από τα τμήματα πρώτον του Μηχανικού Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου του Αιγαίου στην Σύρο, και δεύτερον του Μηχανικού της Επιστήμης και Τεχνολογίας των Υλικών του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων.

 

Είναι βέβαιο ότι σ’ αυτή την συζήτηση των νέων ειδικοτήτων έπρεπε η συζήτηση να ήταν ενιαία και με τους Χωροτάκτες Πολεοδόμους και με τους Αεροναυπηγούς, και τους Μηχανικούς Παραγωγής και Διοίκησης, και τους Μηχανικούς Περιβάλλοντος, και όλες εκείνες τις ειδικότητες οι οποίες χρειάζονται να αντιμετωπιστούν με μία δεδομένη διαδικασία σχετικά ίδια για όλους, προκειμένου να βρεθούμε σε μία αναθεώρηση του συνολικού θεσμικού πλαισίου που αφορά το ΤΕΕ.

 

Κατά την ανάπτυξη του στόχου του νέου τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου του Αιγαίου οριοθετήθηκε από τους εισηγητές ότι ο στόχος του νέου τμήματος είναι να παράγει μέσα από την εκπαίδευση και την έρευνα επαρκώς καταρτισμένα στελέχη που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά τις νέες τεχνολογίες, την επιστήμη και την τέχνη, για να σχεδιάσουν λύσεις με την μορφή εύχρηστων και λειτουργικών προϊόντων και συστημάτων σε διάφορους χώρους και πλαίσια.

 

Με αυτό το τρόπο το τμήμα πιστεύει ότι ανταποκρίνεται στις τρέχουσες αλλά και στις αναδυόμενες ανάγκες για στελέχη στην βιομηχανία και στις επιχειρήσεις στο παγκόσμιο σκηνικό, όπως αυτό διαμορφώνεται στην ψηφιακή εποχή, προσφέροντας στην διαμόρφωση νέων μηχανικών μια τέτοια εκπαίδευση και κουλτούρα, που αυτοί να μπορούν υπεύθυνα και να σχεδιάσουν και να αξιολογούν και να πιστοποιούν τα διάφορα νέα καινοτόμα προϊόντα και συστήματα.

 

Σαν παράδειγμα αναφέρθηκαν οι τεχνολογίες ΚΑΤ ΚΑΕΚΑΜ, η ταχεία προτυποποίηση, η εικονική μηχανική προσομοίωση και λοιπά, και η αντίστροφη μηχανική.

 

Κατά την ανάπτυξη των εισηγήσεων για το νέο τμήμα Μηχανικών της Επιστήμης και Τεχνολογίας των Υλικών του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων ορίστηκε ως αντικείμενο του αντιστοίχου προγράμματος ότι η επιστήμη των υλικών γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ μοριακής και μακροσκοπικής κλίμακας για την ύλη, στερεάς κυρίως μορφής, και διερευνά συστηματικά όλες τις κατηγορίες υλικών με αφετηρία τους κοινούς παράγοντες σε μικροσκοπικό, μεσοσκοπικό και μακροσκοπικό επίπεδο.

 

Στην περίπτωση τμημάτων Μηχανικών της Επιστήμης των Υλικών αυτά εντάσσονται σε σχολές της πολυτεχνικής οικογένειας. Ανήκουν ως Σκουλ οφ Εντζινίριν. και δίνεται ιδιαίτερα έμφαση στην οπτική γωνιά του μηχανικού, ανάπτυξη, χαρακτηρισμός, παραγωγή, εφαρμογές υλικών.

 

Ο στόχος του τμήματος είναι η δημιουργία αποφοίτων με χαρακτήρα μηχανικού και άρτια θεωρητική και πρακτική γνώση της επιστήμης όλων των κατηγοριών υλικών, οπότε και προβλέπεται η ένταξη των αποφοίτων στο Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

Οι απόφοιτοι αναμένεται να ασχοληθούν επαγγελματικά σε τομείς ανάπτυξης, σχεδιασμού, μορφοποίησης, χαρακτηρισμού και πιστοποίησης υλικών.

 

Στις παρεμβάσεις και στην συζήτηση που ακολούθησε διατυπώθηκαν αντίθετες απόψεις όσον αφορά την αναγκαιότητα νέων τμημάτων με τα αντικείμενα που αναφέρθηκαν. Ειδικά για το Τμήμα Μηχανικού της Επιστήμης και Τεχνολογίας των Υλικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων επισημάνθηκε ότι δεν θεωρείται αποτελεσματική για την χώρα μας τουλάχιστον επί του παρόντος η ίδρυση συγκεκριμένου τέτοιου τμήματος σε κάποια από τα πολυτεχνεία που να απονέμει τέτοιο δίπλωμα μηχανικού.

 

Ένα τέτοιο εγχείρημα θα απαιτούσε την συγκέντρωση σε αυτόν τον τομέα ενός σημαντικού αριθμού επιστημόνων ΔΕΠ εξειδικευμένων στις επιμέρους τεχνολογίες των υλικών. Η απαιτούμενη εξειδικευμένη υλικοτεχνική υποδομή σε μία τέτοια συγκέντρωση θα ήταν αποτρεπτική για τις δυνατότητες τις οικονομικές. Και η δημιουργία μιας τέτοιας ειδικότητας θα οδηγούσε σε μεγάλη αλληλοεπικάλυψη των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ήδη υπαρχουσών κατηγοριών μηχανικών.

 

Επίσης διαπιστώθηκε η έντονη συγγένεια του νέου αυτού τμήματος με το Τμήμα των Χημικών Μηχανικών και ανατέθηκε το ερώτημα γιατί να μην είναι ένα ίδιο τέτοιο τμήμα σε ένα άλλο πανεπιστήμιο.

 

Διατυπώθηκε επίσης η απορία εάν η ίδρυση και λειτουργία του νέου αυτού τμήματος ουσιαστικά αντιστοίχου προς τους Χημικούς Μηχανικούς προαναγγέλει από το παράθυρο την ίδρυση πολυτεχνικής σχολής στα Γιάννενα.

 

Για το τμήμα του Πανεπιστημίου του Αιγαίου στην Σύρο διατυπώθηκε η άποψη ότι το πρόγραμμα δεν οδηγεί σε μία ειδικότητα μηχανικού, αλλά σε απόκτηση δεξιοτήτων που είναι μεν αναγκαίες, αλλά οι αντίστοιχε γνώσεις μπορούν να αποκτηθούν είτε με εξειδικευμένη εμπειρία, είτε με διαδικασίες δια βίου μάθησης, είτε με διαδικασίες μεταπτυχιακών σπουδών και άλλα τινά.

 

Η άποψη ότι δεν πρέπει να μένουμε στις κλασικές ειδικότητες, που είναι σωστή, δεν αίρει τις παραπάνω παρατηρήσεις.

 

Όλοι οι παριστάμενοι πάντως συμφώνησαν στα εξής:

 

1ον. Στην διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών, πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των φορέων του επαγγέλματος.

 

2ον. Οι επιστήμονες πρέπει να διαμορφώνονται με πρωταρχική κατεύθυνση την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας και δευτερότερη αλλά όχι αμελητέα κατεύθυνση, την εξυπηρέτηση των οικονομικών αναγκών όπως τις βλέπει ο βιομήχανος. Γι’ αυτό έγινε αναγκαίο ο παραγόμενος επιστήμονας να ενδιαφέρει την αγορά εργασίας. Δηλαδή να παράγεται ένας επιστήμονας που δεν μπορεί να είναι αμέτοχος από τις εξελίξεις της αγοράς εργασίας.

 

3ον. Οι νέες εξειδικεύσεις δεν πρέπει αναγκαστικά να αποτελούν αντικείμενο νέων τμημάτων. Όμως από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε και αρνητικά την υιοθέτηση νέων γνώσεων, νέων τεχνολογιών, νέων μορφών διδασκαλίας, νέων κατόχων τέτοιων νέων γνώσεων. Χρειάζεται πάντα μια λεπτομερής εξέταση των νέων προτάσεων, στην οποία θα παίρνει αναγκαστικά μέρος το επάγγελμα.

 

4ον. Κάθε νέα κατεύθυνση παραγωγής επιστημόνων πρέπει να λαμβάνει υπόψη της και το τεχνολογικό κάθε φορά επίπεδο της χώρας, αφού σε αυτού του επιπέδου την παραγωγή θα απασχοληθούν οι παραγόμενοι από τα πολυτεχνεία επιστήμονες.

 

Και τελευταίο στοιχείο. Η δημιουργία νέων ειδικοτήτων μηχανικών θα πρέπει να εξασφαλίζει πριν από όλα και πριν ξεκινήσει την λειτουργία της και την γνώμη του Τεχνικού Επιμελητηρίου για την εγγραφή τους μετά σ’ αυτό.

 

Αυτό είναι το συμπέρασμα της συζήτησης πάνω στις δύο αυτές ειδικότητες. Εμένα θα μου επιτρέψετε να πω κάτι το οποίο ανέφερα στην χθεσινή συζήτηση, αλλά το ανέφερα μόνο εγώ και ο χρόνος, γιατί ήδη είχε φθάσει 6:00, δεν επέτρεπε να γίνει συζήτηση. Άρα δεν το περιλαμβάνω στο ραπόρτο αλλά σας το αναπτύσσω εδώ.

 

Φάνηκε και επισημάνθηκε, αλλά και φάνηκε και σήμερα ότι το θέμα των νέων τμημάτων έρχεται λίγο στρεβλά. Και το είπε και ο Πρύτανης ο κύριος Ξανθόπουλος στην συζήτησή του. Η σωστότερη αντιμετώπιση των νέων τμημάτων θα γινότανε καλύτερα μέσα σε μία συζήτηση για την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου άσκησης του επαγγέλματος των μηχανικών, που είναι πια απολύτως ώριμο να ξεκινήσει.

 

Εδώ θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω, να κλέψω μία φράση από την εισήγηση της συναδέλφου της κυρίας Μοροπούλου στην χθεσινή της εισήγηση. Σε κάποιο σημείο αναφέρει σε δύο γραμμές «η διαδικασία αναθεώρησης των σπουδών και του πλαισίου άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού πρέπει να είναι ενιαία». Εγώ σε αυτή την φράση, την οποίαν θεωρώ πολύ σημαντική και την αποδέχομαι, θέλω να προσθέσω όχι μόνο την ενιαία, αλλά είναι και συμπληρωματική και αλληλένδετη.

 

Πιστεύω ότι έστω και αν σήμερα αναπτύχθηκαν θα έλεγα έξω από το πλαίσιο του τριημέρου παρατηρήσεις που κυρίως αφορούσαν τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών. Και είναι επίσης βέβαιο ότι αυτά τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών έχουν ταλαιπωρήσει το Τεχνικό Επιμελητήριο επί τριάντα χρόνια ευθύς μετά την μεταπολίτευση. Είμαι ένας από τα θύματα αυτής της ταλαιπωρίας.

 

Νομίζω ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να κοιτάξουμε το πλαίσιο αυτό με κάποιον άλλο τρόπο. Δεν μπορεί ένας μηχανικός οιασδήποτε ειδικότητας, οιασδήποτε κατεύθυνσης, από την στιγμή που αποφοιτά από το Πολυτεχνείο να μπορεί να κάνει τα πάντα. Είναι όμως πολύ χρήσιμο να ανακαλύψουμε τι μπορεί να κάνει, σε ποια ειδικότητα, να δούμε τις αλληλοεπικαλύψεις και να διαμορφώσουμε και την παρακολούθηση του επαγγέλματος του μηχανικού σε όλη την διάρκεια της διαδρομής του και να του απονέμουμε τις δυνατότητες που μπορεί να κάνει, πολλές φορές μάλιστα ανεξάρτητα από αυτή την ειδικότητα. Είναι πολύ χρήσιμο να ξεκινήσει.

 

Και θέλω να τελειώσω λέγοντας κάτι. Από το 1975, γιατί τότε άρχισε η νέα πορεία του ΤΕΕ μετά την μεταπολίτευση, δηλαδή για 28 χρόνια, τουλάχιστον για τα 25 απ’ αυτά το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος αποφάσιζε συνεχώς υπό όλες τις διοικήσεις του να κάνει ένα συνέδριο Τεχνικής Παιδείας. Δεν το έκανε ποτέ, παρά το γεγονός από τις διοικήσεις αυτές περάσανε και πολλά άτομα τα οποία είχανε εντονότατη εμπειρία και γνώση πάνω σε θέματα παιδείας.

 

Έστω λοιπόν και με τις παρατηρήσεις και μερικές έκανα και εγώ που μπορεί να ασκήσει κανείς αυτό το τριήμερο, ας χαιρετίσουμε μία καινούργια περίοδο που δεν είχε επαναληφθεί προηγουμένως και ας είμαστε λιγότερο μεμψίμοιροι.

 

Ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστώ πολύ τον Χρήστο τον Σινάνη για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή που ανέλαβε. Να συμπληρώσω, γιατί έλειπε ήτανε σε άλλη αποστολή στους Μηχανολόγους, ότι το ΣΕΜΦΕ του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου ξεκίνησε αυτό το στρογγυλό τραπέζι παρουσιάζοντας τις επαγγελματικές δραστηριότητες που προτείνει για τους αποφοίτους του η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου χωρίς να θέτει θέμα εγγραφής τους στο Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος.

 

Θα παρακαλέσω τον Γιάννη Σιμιτζή Καθηγητή της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Αντιπρόεδρο της Συγκλητικής Επιτροπής Μεταπτυχιακών Σπουδών του ΕΜΠ να μας παρουσιάσει τα πορίσματα της τελευταίας συζήτησης στρογγυλής τραπέζης: «Θεματικές διεπιστημονικές εξειδικεύσεις των Μηχανικών».

 

 

 

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ

 

ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

 

 

Κος ΣΙΜΙΤΖΗΣ:

 

Ευχαριστώ το Προεδρείο. Αγαπητοί συνάδελφοι, θα είμαι σύντομος.

 

Χθες σε αυτή την αίθουσα έγινε η αντίστοιχη στρογγυλή τράπεζα που αφορά τις διεπιστημονικές εξειδικεύσεις των μηχανικών. Το πρόγραμμα περιελάμβανε πέντε ενότητες και συνολικά προεβλέποντο περίπου 38 ομιλίες. Ήρθαν περίπου οι μισοί ομιλητές. Αλλά από αυτές τις ομιλίες οι οποίες έγιναν είχαμε μία πλήρη μπορώ να πω εικόνα για όσα ισχύουν σε όλα τα διατμηματικά προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών ανά την Ελλάδα. Παρουσιάστηκαν τα γενικά χαρακτηριστικά αυτών των προγραμμάτων, καθώς επίσης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ορισμένα από αυτά έχουν. Εδόθηκαν όλες οι διαστάσεις του προβλήματος και συνοπτικά επιγραμματικά μπορώ να πω τα εξής:

 

Όσον φορά την χρησιμότητα των διατμηματικών προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών, έχουμε την διατμηματικότητα και διεπιστημονικότητα, που εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα την προώθηση συνεργασιών εντός και εκτός του ιδρύματος. Διάδοση νέων γνώσεων, αλλά και δημιουργία νέων γνώσεων μέσω των μεταπτυχιακών εργασιών οι οποίες είναι κατά κανόνα ερευνητικού περιεχομένου.

 

Προκειμένου για το επίπεδο αυτών των νέων γνώσεων συνολικά έχουν περισσότερο μεταπτυχιακό χαρακτήρα παρά προπτυχιακό.

 

Εδώ να διευκρινίσω ότι τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών στα οποία συμμετέχουν πολλά τμήματα από την φύση τους δεν μπορεί να είναι 100% μεταπτυχιακά, δηλαδή σε βάθος για μία ειδικότητα. Κατά συνέπεια λαμβάνουν υπόψη τους οπωσδήποτε και την επαγγελματική διάσταση και επομένως εάν βάλουμε μία κλίμακα «1» για πλήρη επαγγελματική διάσταση και «5» για πλήρως μεταπτυχιακό πρόγραμμα, κυρίως αυτά τα ΔΠΜΣ κυμαίνονται μεταξύ «3» και «4».

 

Δεν εξασθενίζουν το πτυχίο του μηχανικού καθόσον αποτελούν διατμηματικές διεπιστημονικές ειδικεύσεις. Προσφέρουν διεξόδους άλλων μεταπτυχιακών σπουδών για τους μηχανικούς του ΕΜΠ και των πολυτεχνειακών τμημάτων των ΑΕΙ.

 

Προσφέρουν επίσης μεταπτυχιακές γνώσεις σε σημαντικό αριθμό και μη μηχανικών, δηλαδή σε επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων.

 

Είναι προφανής η προσφορά τους, όχι μόνο στα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή στους μεταπτυχιακούς φοιτητές, αλλά και στην εθνική οικονομία και στην κοινωνία. Και βέβαια συμπληρώνουν την επιστολή των ΑΕΙ.

 

Και τελειώνοντας με τα προβλήματα, προοπτικές και αντιφάσεις, προκύπτουν νομικά προβλήματα σχετικά με την ένταξη ή μη στα ΔΠΜΣ αποφοίτων των ΟΠΣΕ, των ΤΕΙ, των τριετούς φοιτήσεων σχολών της αλλοδαπής και λοιπά.

 

Η βιωσιμότητα των ΔΠΜΣ μετά και την ισχύ των προγραμμάτων ΕΠΕΑΕΚ θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Προτείνεται η ένταξη της χρηματοδότησης των μεταπτυχιακών σπουδών στον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καθώς επίσης και η δυνατότητα χρηματοδοτήσεως από δημόσιους οργανισμούς κατόπιν προγραμματικών συμφωνιών που θα γίνονται με τα συγκεκριμένα ιδρύματα.

 

Η ίδρυση παράλληλων αγγλόφωνων μεταπτυχιακών προγραμμάτων θα συντελέσει σε προσέλκυση ξένων φοιτητών, συνεργασία με ΑΕΙ της αλλοδαπής, αξιοποίηση και Ελλήνων επιστημόνων της διασποράς.

 

Με την απόκτηση του λεγόμενου ΜΔΕ, δηλαδή Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης από το μεταπτυχιακό φοιτητή δεν αλλάζει ο χαρακτήρας του πτυχίου των προπτυχιακών σπουδών του.

 

Θεωρείται χρήσιμος ο συντονισμός και η συνεργασία μεταξύ των ΔΠΜΣ, δηλαδή των διατμητικών προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών ομοειδών αντικειμένων των διαφορετικών ιδρυμάτων.

 

Συμπερασματικά η διεπιστημονική εξειδίκευση που παρέχουν τα ΔΠΜΣ αποτελεί πρόσθετο εφόδιο και όχι αποκλειστική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος των διπλωματούχων μηχανικών.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος θα πρέπει να έχει καθοριστική ρόλο για την πιστοποίηση των επαγγελματικών τίτλων των μηχανικών.

 

Σας ευχαριστώ.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Σιμιτζή. Ευχαριστώ, Γιάννη, για την πολύ σημαντική καταγραφή των προοπτικών και των προβλημάτων που δημιουργούν τα διατμηματικά προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών των πολυτεχνείων. Πρέπει να τα δούμε σε συνολική λογική μας.

 

Πριν κλείσουμε θα παρακαλέσω την υπομονή σας. Οι συνάδελφοι από την Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ ο Κώστας ο Κρεμαλής, ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος, δεν ξέρω εάν είναι το Χρήστος ο Σπίρτζης εδώ, αν έχουν κάποιο σχόλιο και το συνάδελφο Αλαβάνο να έρθει για να κλείσουμε. Παπαδόπουλος.

 

Κος ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ:

 

Θα ήθελα να ξεκινήσω συμπληρώνοντας μία φράση σχετικά με το ζήτημα των Μηχανικών Παραγωγής και της ειδικότητας των Μηχανικών Παραγωγής, αλλά και των Μηχανολόγων ευρύτερα. Η έννοια «Μηχανολόγος» και η έννοια «Παραγωγή και Βιομηχανία» είναι ουσιαστικά σύνθετες και ταυτόσημες κατά μία αν τις δει κανείς. Δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς την βιομηχανία χωρίς το Μηχανολόγο, δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς την Διοίκηση της Βιομηχανίας χωρίς το Μηχανολόγο. Άρα κατά συνέπεια αυτές οι δύο έννοιες ουσιαστικά πορεύονται μαζί και μ’ αυτή την λογική νομίζω για της απλής συνεπαγωγής αλλά και της ουσιαστικής παιδείας την οποίαν λαμβάνει ο Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης τόσο στην Κρήτη όσο και στην Αθήνα, αλλά και τις αποφάσεις των επιστημονικών επιτροπών και του Συλλόγου, είναι σαφές και αποτελεί και στοιχείο του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος του Μηχανολόγου Μηχανικού η ειδίκευση που παίρνει σε ζητήματα Διοίκησης και Οικονομίας, ότι οι Μηχανικοί Παραγωγής αποτελούν κομμάτι ζωντανό και υπαρκτό της σπουδής του Μηχανολόγου Μηχανικού και τομέα εξειδίκευσης με πολύ σημαντική βαρύτητα.

 

Θα μου επιτρέψετε να αλλάξω λίγο το ύφος και την ροή της κουβέντας της σημερινής κάνοντας σε ορισμένα σημεία το συνήγορο του διαβόλου, αλλά και παίρνοντας αφορμή από όσα άκουσα στην χθεσινή Συνεδρίαση.

 

Το πρώτο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι ο δημόσιος χαρακτήρας της Ανώτατης Παιδείας. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 μέχρι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήμουν εκπρόσωπος των φοιτητών σε αυτό εδώ το πολυτεχνείο. Θυμάμαι τότε ερχόντουσαν τα πρώτα ευρωπαϊκά προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, το ΕΡΑΣΜΟΣ και το ΚΟΜΕΤ τα περίφημα. Ήταν τότε μία φοιτητική παράταξη τα έφερε μάλιστα και στην πρωτοπορία της σκέψης της και η αντίδραση πολλών καθηγητών, που είναι και σήμερα καθηγητές, ήταν περίπου όπως αυτοί της εποχής του μεσαίωνα ή αυτή που οι Μουζαχεντίν ακολουθούν στον ιερό θρησκευτικό τους πόλεμο.

 

Από τότε βέβαια τα χρόνια πέρασαν. Οι άνθρωποι αυτοί γίνανε οι καλύτεροι εκφραστές, τιμητές και εισπράκτορες των ευρωπαϊκών αυτών προγραμμάτων, και πολύ περισσότερο είναι αυτοί οι οποίοι τα χρησιμοποιούν και για ρουσφετολογική πολιτική δίνοντας σε διδακτορικούς φοιτητές τιμώντας το δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας αμοιβές και είναι αυτοί που ξιφουλκούν για το πως θα πρωτοπάρουν και πόσα περισσότερα ευρωπαϊκά προγράμματα θα πάρουν.

 

Είναι σαφές ότι οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες λογικές μιλούσαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για την ανάγκη της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσιών και προϊόντων όπως η ΔΕΗ, ΟΤΕ, τα ΕΛΠΕ. Σήμερα πάρα πολύ από αυτούς διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται από ανώτατες θέσεις δημόσιες την μετατροπή αυτών των δημόσιων μονοπωλίων σε ιδιωτικά, ξεχνώντας φυσικά αυτά για τα οποία ξιφουλκούσαν στον αέρα βέβαια πριν μια δεκαετία.

 

Είναι λοιπόν σαφές, και έρχομαι στο κομμάτι της Παιδείας για να πω το τρίτο παράδειγμα σε σχέση με αυτή την λογική, είναι οι ίδιοι άνθρωποι αυτοί που ξιφουλκούν στον αέρα και γίνονται τιμητές, οι οποίοι μετατρέπονται σε προνομιακούς συνομιλητές ενίοτε καθηγητές και πάνω απ’ όλα συνδιασκεδαστές με τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου και τα εκπαιδευτήρια τα ιδιωτικά που αυτοί δημιουργούν.

 

Η περίπτωση εταιρειών που έχουν δημιουργήσει ιδιωτικά μεταπτυχιακά δεν νομίζω ότι έχει κατακριθεί από κανένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ελλάδος, και κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Όπως κρυφτήκαμε πίσω από το δάκτυλό μας για να κάνουμε ρουσφετολογική και δήθεν κοινωνική πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν την τεχνολογική εκπαίδευση την μετατρέψαμε σε ανώτατη εκπαίδευση στα ΤΕΙ, μάλλον σε πρόταση Ανώτερη και σήμερα σε Ανώτατη και ομφαλοσκοπούσαμε και λέγαμε δεν πειράζει θα το δούμε στο μέλλον και σαν τα σκυλάκια πετάγαμε πίσω το χώμα. Αλλά το πρόβλημα δεν κρύφτηκε.

 

Αυτοί λοιπόν οι οποίοι θέλουν να μιλούν για Δημόσια Ανώτατη Παιδεία θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουν το δικό τους προσωπικό και κοινωνικό παράδειγμα. Δεν θα κοιμίζουν την πλειοψηφία στην φτώχεια της και οι ίδιοι θα είναι προνομιακοί συνομιλητές και διαχειριστές του μεγάλου κεφαλαίου όπως οι ίδιοι το κατηγορούν.

 

Αυτή η υποκρισία, επειδή κάποιοι είμαστε και λίγο πια πιο πονηρεμένοι από την πλευρά την πολιτική και ενός άλλου χώρου που δεν έχει τα εισαγωγικά του προοδευτικού, αλλά έχει πολύ περισσότερα και πολύ πιο ουσιαστικά χαρακτηριστικά, αρνούμαστε να δεχτούμε αυτή την υποκρισία.

 

Όποιοι θέλουν λοιπόν να μιλήσουν για δημόσιο χαρακτήρα θα καταγγείλουν πρώτα απ’ όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που διατηρούν μεγάλες ανώνυμες ελληνικές εταιρείες και που οι περισσότεροι εξ αυτών που μίλησαν χθες γι’ αυτό, αλλά και άλλοι που δεν ήταν παρόντες, είναι προνομιακοί συνομιλητές τους καθηγητές σε αυτά τα ιδρύματα και συνεργάζονται σε ερευνητικά προγράμματα μαζί τους και εισπράττουν εκατομμύρια, τα οποία φυσικά δεν έχουν οδηγήσει σε κανένα παραγωγικό αποτέλεσμα παρά μόνο να γεμίσουν δέκα τσέπες.

 

Εδώ έρχομαι λοιπόν στο δεύτερο ουσιαστικό σημείο. Η έρευνα και η καινοτομία και τα μεταπτυχιακά τα οποία γίνονται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πρέπει να γίνονται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οφείλουν να έχουν το στοιχείο της ανταγωνιστικότητας. Και όποιος ντρέπεται με την λέξη αυτή, ειδικά εάν είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου, έχει υπάρξει ο ίδιος πρώτα απ’ όλα ανταγωνιστικός για να φθάσει στην θέση στην οποία έφθασε, αλλιώς δεν θα έφθανε εκεί. Και χρειάστηκε να αναμετρηθεί με συνανθρώπους του για να γίνει ο ίδιος καθηγητής και όχι κάποιος άλλος.

 

Άρα αυτή η υποκρισία περί ανταγωνιστικότητας ή όχι και ότι δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνιστικότητα, τέλος. Πρέπει να είναι ανταγωνιστικά τα ελληνικά πανεπιστήμια και πρέπει να είναι παραγωγικά. Να παράγουν επιστήμη, να φτιάξουμε μία συνάρτηση στην οποίαν θα μετρήσουμε την επιστήμη που πρέπει να παράγουν, θα πρέπει να μετρήσουμε την καινοτομία που πρέπει να παράγουν, και θα πρέπει να μετρήσουμε και τα προϊόντα τα νέα, και το είπε χθες ο εκπρόσωπος των μεταπτυχιακών φοιτητών και είναι προς τιμή του, προϊόντα που βγαίνουν από αυτό εδώ το ίδρυμα.

 

Σήμερα σε αυτή την θολούρα που κρατάμε, γινόμαστε τιμητές του δήθεν δημόσιου, που γινόμαστε τιμητές του δήθεν εμείς δεν θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. θέλουμε απλά να είμαστε επιστήμονες, αλλά παράλληλα βάζουμε τον τίτλο μας «Καθηγητής» μπροστά και βγαίνουμε να το πουλήσουμε εις άγραν έξω στην ελεύθερη αγορά, θεωρούμε ότι καλύπτουμε το κοινωνικό αίσθημα. Δεν είναι έτσι όμως. Χρειάζεται ειλικρίνεια και χρειάζεται και προσωπικό παράδειγμα όπως είπα και προηγουμένως.

 

Η ανταγωνιστικότητα λοιπόν του ελληνικού πανεπιστημίου θα κρίνεται και στο επίπεδο της έρευνας και στο επίπεδο της καινοτομίας που αυτό παράγει, πολύ περισσότερα ένα τεχνολογικό ίδρυμα όπως είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ή τα άλλα πολυτεχνεία της χώρας.

 

Δεν κάνουμε φιλοσοφία, δεν κάνουμε ανθρωπιστικές επιστήμες, κάνουμε μηχανική και πρέπει να βοηθούμε το κοινωνικό σύνολο με την παραγωγικότητά μας να προοδεύει και να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες για ολόκληρη την κοινωνία. Άρα αυτό είναι το δεύτερο που θα ήθελα να σημειώσουμε περί έρευνας και καινοτομίας σε συνέχεια του ζητήματος περί του δημοσίου χαρακτήρα και της ανταγωνιστικότητας. Το τρίτο λοιπόν.

 

Επίσης, και αυτό είναι προσωπική μου άποψη και άποψη φιλοσοφίας και σκέψεις ζωής, η έννοια «Παιδεία» και η έννοια «Επάγγελμα» είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Δεν σπούδασα Μηχανολόγος για να κάνω το επάγγελμα του Μηχανολόγου κατ’ ανάγκην, ή τουλάχιστον δεν το είδα έτσι εγώ προσωπικά, και νομίζω ότι αυτό είναι και μία βαθύτατη διαφοροποίηση και εξέλιξη της κοινωνίας ουσιαστική αν μπορέσουμε και προσπαθήσουμε να δώσουμε στην έννοια της Παιδείας την πραγματική της διάσταση την αρχαιοελληνική ή εάν θέλετε και αυτή που πραγματικά πρέπει να έχει.

 

Η Παιδεία είναι για να κάνει καλύτερους ανθρώπους, το επάγγελμα είναι για να εξασφαλίζει τα προς το ζειν. Άρα είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα τα οποία κάπου τέμνονται, κάπου όχι.

 

Η τοποθέτηση στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, και εδώ άλλο ένα σημείο υποκρισίας, οφείλει και πρέπει να υπάρξει. Οι 25 χώρες που είναι η νέα Κοινότητα της Ευρώπης είναι μία πολύ ελκυστική και πολύ γοητευτική για μένα αγορά. Γιατί θα πρέπει το ελληνικό πανεπιστήμιο, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο να μην είναι ανταγωνιστικό με το Ιμπίριαλ Κόλετζ για παράδειγμα του Λονδίνου; Το ερώτημα που θα πρέπει να βάλουμε είναι πως θα τοποθετήσουμε και πως θα διαφοροποιήσουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του ελληνικού Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και των άλλων πολυτεχνικών σχολών έναντι των σχολών του εξωτερικού, που όντως δεν παράγουν ή δεν φέρνουν την παιδεία την οποίαν νομίζαμε. Και δεν το λέω από λαϊκισμό ή από θέση κομπλεξισμού, γιατί έχω σπουδάσει σε αυτά τα ιδρύματα και μπορώ να ξέρω ποια, πόσα και σε τι βάθος παράγουν πραγματικά παιδεία.

 

Άρα κατά συνέπεια θα πρέπει να το δούμε σε βάθος και θα πρέπει να δούμε τι θα τοποθετήσει στον αγορά των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων το ελληνικό πανεπιστήμιο ώστε να γίνει ελκυστικό.

 

Υπάρχει η υπόθεση της κουλτούρας, υπάρχει η υπόθεση του πολιτισμού, υπάρχει η υπόθεση της γειτνίασης της θρησκείας, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα τα οποία μπορούν να σε φέρουν τουλάχιστον από τον κεντρικό άξονα της Ευρώπης και δεξιά, όπως έλεγε μία θεωρία που υπάρχει περί πολιτισμών στην Ευρώπη, στα οποία μπορείς να τοποθετηθείς και μπορείς να τοποθετηθείς με έναν τέτοιο τρόπο μοναδικό σε σχέση με όλα τα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

 

Τελειώνοντας σε σχέση με αυτό την ουσιαστική αντιμετώπιση του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού, θα έλεγα ότι η θετική πρόταση οφείλει να δει μία πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι θα πρέπει να καταλήξουμε και θα πρέπει να είναι επιδίωξή μας, και αυτό ήταν και η κατάληξη του τραπεζιού νομίζω και των μηχανολόγων, ή αυτά τουλάχιστον είναι δική μου αίσθηση, σε ένα ενιαίο πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών για τον μηχανικό, είτε αυτός είναι μηχανολόγος, είτε αυτός είναι αεροναυπηγός, είτε αυτός είναι πολιτικός μηχανικός σε όλη την Ευρώπη. Αυτή είναι η προσωπική μου εκτίμηση.

 

Θα πρέπει δηλαδή να δημιουργήσουμε έναν επιστημονικό τίτλο ανάλογο του μοναδικού παγκόσμια τίτλου κοινού με κοινά χαρακτηριστικά, του τίτλου του MBA, ώστε να είναι δυνατή ακριβώς η ύπαρξη ενιαίου χαρακτήρα και μη σύγχυσης και ύπαρξης όλων αυτών των συζητήσεων οι οποίες είναι ανεδαφικές. Το να συζητάς για τους όρους τους ανταγωνισμού είκοσι πέντε χρόνια είναι δείγμα υποανάπτυξης. Το να συζητάς για τους όρους επαγγελματικής εισόδου σε μία αγορά επί τριάντα χρόνια είναι δείγμα καθυστέρησης. Αυτά θα έπρεπε να είναι μία κουβέντα πέντε λεπτών και από κει και πέρα η υπόλοιπη ζωής μας θα έπρεπε να ήταν αφιερωμένη στην βελτίωση και την διασφάλιση των όρων ανταγωνισμού και των όρων συμμετοχής στην αγορά και στην παραγωγή των Ελλήνων Μηχανικών. Αυτή θα έπρεπε να ήταν η κουβέντα ουσίας.

 

Και εκεί προτείνω και νομίζω ότι αρχίζει να μπαίνει στην λογική του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος μία πολιτική επιθετική, η οποία θα βλέπει θετικά τα πράγματα και θα έρθει αν προτείνει την λύση εκείνη και στο επίπεδο της παιδείας και στο επίπεδο των δικαιωμάτων, η οποία θα φέρνει μία ουσιαστική λύση χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς διαιρέσεις, χωρίς υποσημειώσεις, και η οποία στο τέλος - τέλος θα δίνει την δυνατότητα ελάχιστων προαπαιτήσεων και εξασφαλίσεων, για να μπορούμε από κει και πέρα να συζητάμε για το πως γίνεται ο ανταγωνισμός, γιατί νομίζω ο ανταγωνισμός στην αγορά των μηχανικών με 70% συγκέντρωση στις κατασκευαστικές και στις μελετητικές εταιρείες στην ανώτατη τάξη δεν νομίζω πως υπάρχει προς όφελος των μηχανικών. Θα έλεγα ότι υπάρχει προς όφελος του κεφαλαίου, το οποίο πολλοί ξιφουλκούν αλλά ουδείς δύναται να αντιμετωπίσει ουσιαστικά σήμερα.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Ο Χρήστος ο Σπίρτζης.

 

Κος ΣΠΙΡΤΖΗΣ:

 

Δεν θα συγχαρώ το Επιμελητήριο, όχι για την προσπάθεια που έκανε, για το αποτέλεσμά της. Και θα πω και γιατί και θα πάρω και τις ευθύνες που έχω εγώ ίσως.

 

Επειδή ο τίτλος αυτού που κάναμε εδώ πέρα είναι «Παιδεία και Άσκηση ...» ...

 

(...) και το πως θα φτιάξουμε έτσι καλύτερη κοινωνία και ούτω καθεξής. Εγώ θα πάω ένα βήμα πιο πριν, που το θεωρούμε αυτονόητο. Δηλαδή το να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας. Δηλαδή το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε πριν αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε άλλο είναι να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, τα του οίκου μας, οι μηχανικοί. Ο κλάδος, οι ειδικότητες, οι επιστημονικοί σύλλογοι και το Τεχνικό Επιμελητήριο, οι μελετητές και οι εργολήπτες και ούτω καθεξής.

 

Είναι λοιπόν αναγκαιότητα πριν προχωρήσουμε στις προτάσεις μας για όλα αυτά να δούμε συνοπτικά τι συνθέτει την σημερινή πραγματικότητα και τι μας έχει φθάσει μέχρι εδώ πέρα.

 

Πως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την σημερινή κατάσταση. Μια κατάσταση στρεβλή, ανισόρροπη, μία κατάσταση που κληρονομεί όλα τα βάρη του παρελθόντος, που δεν έχουν έναν ορθολογισμό. Μία κατάσταση που αντί να έχει τον επιστημονισμό και την τεκμηρίωση σαν όπλο, είναι ακριβώς το ανάποδο. Μία κατάσταση που τρέφει το αίσθημα της αδικίας σε πολλούς συναδέλφους, που είναι δύσκαμπτη, δεν μπορεί να προσαρμοστεί, και είναι προσανατολισμένη στο χθες.

 

Ξεκινάμε με αυτό που λέμε «Επαγγελματικά Δικαιώματα», που καίει όλους τους συναδέλφους ανεξάρτητα σε ποια ειδικότητα ανήκουνε, που εκεί είναι το θέμα και τα αγκάθια με τις επαγγελματικές ισοτιμίες. Διότι δεν υπήρχαν αυτά ή εάν υπήρχαν κάποια άλλα και τα λοιπά, θα απευθυνόμαστε σε ένα άλλο μοντέλο, άρα δεν θα είχαμε τέτοιο πρόβλημα. Και να δούμε από που ξεκινάνε αυτά.

 

Για να έχουμε έτσι και έναν ιστορικό συνειρμό, δηλαδή πότε έγιναν αυτά σε σχέση με ιστορικά γεγονότα. Λίγο μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, λίγο μετά δηλαδή τον Κολοκοτρώνη, κάπου εκεί, πολύ πριν τον πόλεμο τον Β’ Παγκόσμιο, πριν την δικτατορία του Μεταξά. Τα λέμε όλα αυτά για να δούμε από πότε νομοθετήθηκαν και τι ισχύουν σήμερα 80 χρόνια μετά, όταν η εξέλιξη στο επάγγελμά μας είναι όχι ραγδαία, αλλά κάτι περισσότερο. Καθορίστηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα και σήμερα ισχύουν τα ίδια, είναι προσανατολισμένα στα ίδια. Στο μυαλό μας υπάρχει πάλι το ίδιο πεδίο με αποτέλεσμα να λέει ο συνάδελφος ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος πριν ότι το 70% των πόρων, των κονδυλιών που δαπανούνται, του προϋπολογισμού είναι στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, προφανώς γιατί δεν έχουμε στο κεφάλι μας τα κονδύλια, τον προϋπολογισμό και τους πόρους που πηγαίνουν στην Ενέργεια, στις Τηλεπικοινωνίες, που είναι πολύ περισσότερα και παίζονται πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα. Και βέβαια που δεν είναι επαγγελματικά κατοχυρωμένα. Στην Πληροφορική.

 

Ένα λοιπόν στρεβλό πράγμα, που η κατεύθυνσή του είναι τα κτίρια, τα χωματουργικά, η οδοποιία, αναπαράγεται μέχρι σήμερα και καθορίζει και στο μυαλό μας και στην νομοθεσία τα επαγγελματικά δικαιώματα του σήμερα.

 

Ένας δεύτερος άξονας του τι συμβαίνει σήμερα στο χώρο για την άσκηση του επαγγέλματος είναι η Παιδεία. Τα πολυτεχνεία μας όλα αυτά που ακούσαμε και από τους εκπροσώπους των πρυτανικών αρχών και των πολυτεχνείων και των πανεπιστημίων, αλλά δεν κοιτάνε προς τα μέσα λιγάκι για να ξεπεράσουνε αυτό που αναπαράγουνε και αυτό που έχουν ως προϊόν. Δηλαδή τον Μηχανικό.

 

Και ποιο είναι αυτό. Είναι ποια είναι η δομή των πολυτεχνείων, ποια είναι τα τμήματα, πως γίνονται, ποιες είναι οι σχέσεις, ποια είναι η εξέλιξη των μεταπτυχιακών φοιτητών, ποιες είναι οι σχέσεις των μελών ΔΕΠ, πως εξελίσσονται τα μέλη ΔΕΠ. Για να φθάσουμε και στον καθρέπτη όλων αυτών που είναι το αποτέλεσμά τους.

 

Επειδή όλα αυτά βρίσκονται σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχουν και φωτεινές έτσι εξαιρέσεις, μάλλον στον μεσαίωνα. Από την εμπειρία όλων μας, είτε περάσαμε από αυτό το χώρο, σπουδάσαμε και φύγαμε, είτε όσοι είναι εκεί μέσα τα ζούνε καθημερινά, δεν ακούστηκε τίποτα τέτοιο, έτσι μία διάθεση αυτοκριτικής.

 

Αυτό που άκουσα χθες από τον εκπρόσωπο της ΠΡΟΣΔΕΠ είναι ότι τα μέλη ΔΕΠ δέχονται παρεμβάσεις στο έργο τους όσον αφορά την έρευνα, την εκπαίδευση και τα λοιπά. Δεν έχω τέτοια εντύπωση. Άλλες πιέσεις ασκούνται και μάλλον είναι εσωτερικές.

 

Με ποιον συμμαχεί αυτή η λογική μέσα στην παιδεία; Με το Υπουργείο Παιδείας διαχρονικά. Δηλαδή έχουμε ένα Υπουργείο Παιδείας το οποίο λειτουργεί πάντα σε παλαιοκομματικό πλαίσιο, πάντα σε πλαίσιο μόνιμης ψηφοθηρίας, και ειδικά με τα ΤΕΙ σε πλαίσιο πολιτικής αντιπαροχής, επειδή είμαστε και μηχανικοί πολλοί και ασχολούμαστε έτσι με το θέμα, και συμπαρασύρει και τις πολιτικές δυνάμεις, που χθες ήταν στην εκδήλωση και μας λέγανε να συζητήσουμε με τα ΤΕΙ, να συζητήσουμε. Αλλά είναι και αυτές οι οποίες ψήφισαν την ανωτατοποίηση στην Βουλή και όσες φορές είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε η Νέα Δημοκρατία, είτε και ο Συνασπισμός, και το ΚΚΕ έχει τις ευθύνες του, ήρθανε πράγματα στην Βουλή, η Κυβέρνηση εάν είχανε το Υπουργείο, ποτέ δεν έκαναν και δύο βήματα παρακάτω να δούμε τι θα κάνουμε με το θέμα.

 

Έχουμε λοιπόν ένα κατεστημένο σε κάποια πανεπιστήμια. Εάν τύχει αυτό το κατεστημένο και έχει και κάποιες φιλικές επαφές με τον Υπουργό Παιδείας τον εκάστοτε ιδρύει και ένα τμήμα αν δεν είναι βολεμένο. Και τέτοια παραδείγματα έχουμε πάμπολλα και στο Μετσόβιο. Δηλαδή το γενικό τμήμα οι άνθρωποι που σπουδάζουν τόσα χρόνια εκεί πέρα που δεν ξέρουν εάν θα βγούνε μηχανικοί, το ένα κομμάτι τους δουλεύει, λέει θα σε γράψω στο ΤΕΕ, θα είναι εφαρμοσμένοι Μαθηματικοί Μηχανικοί. Το άλλο τους λέει μην ανησυχείτε θα σας κάνουμε και εσάς καθηγητές. Ούτε που ξέρουν οι άνθρωποι τι κάνουν.

 

Στο τραπέζι των νέων ειδικοτήτων ήτανε εκπρόσωποι δύο σχολών από τα Ιωάννινα και από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, που όταν τους έγινε η ερώτηση περιγράψτε μας λίγο όχι το πλαίσιο του τι θα κάνει ένας μηχανικός όταν βγει από κει πέρα, ποια θέλετε να είναι τα σημεία που θέλετε να κατοχυρώσετε για το επάγγελμα του μηχανικού που θα βγει από τους σχολές σας, δεν ήξερε να απαντήσει κανείς. Όταν τους ρωτήσαμε αν έχει γίνει μία έρευνα στην αγορά, αν αυτοί οι άνθρωποι είναι αποδεκτοί, τους θέλει η βιομηχανία να δουλέψουν και τα λοιπά, τίποτα. Μας είπανε ότι έχουν συνεργαστεί με πολλές εταιρείες για να γίνεται η πρακτική άσκηση, αλλά αυτό μπορεί να το κάνει και το ΤΕΙ. Το κάνει, έχει και καλό κέντρο.

 

Θυμάμαι έτσι χαρακτηριστικά όταν ήμουνα φοιτητής υπήρχε μία πρόταση του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης για τμήμα Ορυκτών Πόρων στην Θράκη, επειδή η περιοχή έχει ουράνιο και χρυσό. Η ίδια πρόταση υιοθετήθηκε και πήγε στα Χανιά που έχει κρι-κρί και βράχια. Δεν ξέρω τι ερευνητικό ενδιαφέρον μπορούν να έχουνε, αλλά έτσι είναι.

 

Μέσα σε όλο αυτό λοιπόν το χαμό υπάρχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση που μπορεί θεσμικά ή να είναι πιο μπροστά σε επίπεδο νομοθέτησης, κατοχύρωσης, οτιδήποτε άλλο, ή να έχει μία άλλη λογική κάποιες άλλες χώρες. Δηλαδή να μην έχουν νομικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα, όπως η Μεγάλη Βρετανία.

 

Κάνοντας λοιπόν λόμπι στην Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθούν οι άνθρωποι να περάσουν μερικές οδηγίες σαν την 89/48 που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους είτε σε οικονομικό επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο της βιομηχανίας πτυχίων, είτε σε άλλο επίπεδο, δηλαδή στο πως θα περάσουν την άποψή τους, την συντηρητική κατεύθυνση, την κατεύθυνση της μη κατοχύρωσης των επαγγελμάτων, και όχι σαν επαγγέλματα, αλλά σαν πρόσβαση στο επάγγελμα. Θα τα πούμε λίγο αργότερα.

 

Και έχουμε ένα ελληνικό κράτος, μία πολιτεία η οποία υποτίθεται ότι συμμετέχει σε όλη αυτή την διαδικασία της έκδοσης κοινοτικών οδηγιών, υποτίθεται πάντα, γιατί η συνεισφορά της στην διαμόρφωση αυτής της πολιτικής είναι από μηδενική έως αρνητική. Δηλαδή εκεί που δεν συμμετέχουνε έχει καλώς. Έτσι εγώ τους δικαιολογώ, δεν συμμετέχουν γιατί δεν το παίρνουνε χαμπάρι. Εκεί όμως που συμμετέχουνε και πάνε πάσο έχουν ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη. Και τέτοια περίπτωση την ζήσαμε στο άτυπο Συμβούλιο των Υπουργών Παιδείας που φιλοξενήσαμε πριν λίγους μήνες στην χώρα.

 

Και το ακόμη χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω πλέον ποιος κοροϊδεύει ποιον. Έγιναν εξαγγελίες από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι σταματάνε τα ΙΕΚ, δεν θα προχωρήσουμε, θα ασκήσουμε βέτο για τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΙΕΚ, για τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματος, διαδικασία η οποία όπως γνωρίζετε όλοι πολύ καλά δεν υπάρχει. Το μόνο που μπορεί να κάνουμε, δεν υπάρχει βέτο σε μία κοινοτική οδηγία, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πληρώσουμε ένα πρόστιμο αν δεν την εφαρμόσουμε. Αλλά εάν το κάνουμε αυτό γιατί να μην πληρώσουμε πρόστιμο και για όλα τα άλλα άμα δεν θέλουμε έτσι να εναρμονιστούμε.

 

Τώρα να πάμε λοιπόν στα πιο δικά μας. Αυτά είναι τα εξωτερικά που συνθέτουν την σημερινή κατάσταση, πάμε στα εσωτερικά. Τα εσωτερικά λοιπόν αρχίζουμε με το Τεχνικό Επιμελητήριο.

 

Το Τεχνικό Επιμελητήριο όταν, όποτε και όποιος βάζει το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, των νέων ειδικοτήτων, της αλλαγής πραγμάτων στο χώρο, ή δεν συζητιέται ποτέ, ή απομονώνεται. Και όταν γίνεται έτσι μία κουβέντα, γίνεται στα πλαίσια μίας κουβέντας, μίας εκδήλωσης έτσι και εκεί θα μείνει. Έχει μπει και στα γνωστά οργανωτίστικα προβλήματα που γνωρίζετε όλοι με τις εκλογικές διαδικασίες, με το θάνατο του Προέδρου και τα λοιπά, έχει βαλτώσει.

 

Οι κλαδικοί σύλλογοι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Είναι οι μεγάλοι που σφυρίζουν αδιάφορα, που τους βολεύει η κατάσταση, που δεν θέλουν να ανοίξει το θέμα. Είναι οι πιο μικροί που αναπτύσσουν έναν ναπολεοντισμό ότι χωρίς εμάς δεν γίνεται τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο, ή δεν πρέπει να γίνεται τίποτα. Και είναι και οι άλλοι οι ακόμη μικρότεροι, οι οποίοι στρέφονται σε στρεβλές προτάσεις. Δηλαδή οι Μηχανικοί Παραγωγής και Διοίκησης θέλουν να γίνουν μηχανολόγοι. Άλλοι θέλουν να πάρουν τα δικαιώματα των πολιτικών, άλλοι του φούφουτου, άλλου του ξεσκούφουτου. Και υπάρχουν και άλλες ομάδες που θέλουν να απομακρυνθούν από αυτό που λέγεται Τεχνικό Επιμελητήριο ή τεχνικός κόσμος, όπως είναι οι Μηχανικοί Πληροφορικής και πολλοί άλλοι.

 

Πρέπει το καλαμπούρι να σταματήσει. Τα προβλήματα των μηχανικών είναι υπαρκτά και είναι και πάρα πολύ μεγάλα, και το πρώτο που πρέπει να κοιτάξουμε είναι το εσωτερικό μας μέτωπο να είναι αρραγές με μία σύγχρονη και τεκμηριωμένη επιστημονική πρόταση. Σε ποια κατεύθυνση.

 

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό που λέγεται «επαγγελματικά δικαιώματα» αυτό που έχει περάσει και στην ελληνική κοινωνία και στους φοιτητές πριν βγούνε στο επάγγελμα και σε εμάς, δηλαδή ένας σκληρός αναχρονιστικός συντεχνιασμός που θα έχει το Τεχνικό Επιμελητήριο ομπρέλα και δεν τον πειράζει υποτίθεται κανείς, κάτι που έχουν και οι δικηγόροι και το χάνουν και αυτοί σιγά - σιγά, πρέπει να τελειώσει.

 

Αυτό όμως που δεν πρέπει να τελειώσει και να προστατεύουμε το δημόσιο συμφέρον, αν εννοούμε δημόσιο συμφέρον το συμφέρον του πολίτη και της κοινωνίας, για να το διευκρινίσουμε, είναι το δικαίωμα πρόσβασης που θα έχουμε στο επάγγελμα, ποιοι θα το έχουμε και με ποιους όρους.

 

Σ’ αυτή λοιπόν την κατεύθυνση πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε κοινή αντιμετώπιση ιδιωτικών και δημόσιων έργων και να μην είναι δύο διακριτά πράγματα. Το δεύτερο είναι να καταγράψουμε τα αντικείμενα και τα επιστημονικά πεδία της κάθε ειδικότητας και στην συνέχεια νομοθετικά να τα κατοχυρώσουμε. Και πιστεύω ότι εδώ είναι η ουσιαστική κόντρα, γιατί αυτό θα ανεβάσει πάρα πολύ το κόστος παραγωγής. Και θα ανεβάσει το κόστος παραγωγής και στην βιομηχανία και στις υπηρεσίες και στα έργα και παντού. Και είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα οι χώροι Υγιεινής και Ασφάλειας, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πληροφορική, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα οι εταιρείες συμβούλων επιχειρήσεων.

 

Το τρίτο που πρέπει να κάνουμε είναι η θεσμοθέτηση νέων βασικών ειδικοτήτων όσων πεδίων μπορούν να ασχοληθούν αποκλειστικά μηχανικοί, όπως είναι το Περιβάλλον, όπως είναι η Χωροταξία και η Πολεοδομία, όπως είναι οι Μηχανικοί Παραγωγής και Διοίκησης, όπως είναι η Πληροφορική.

 

Και θεωρώ ότι εδώ δεν πρέπει να έχουμε αγκυλώσεις. Δηλαδή στην Πληροφορική μπορούν και μαθηματικοί, μπορούν και φυσικοί, μπορούν και πολλοί άλλοι έξω από τους μηχανικούς. Αλλά υπάρχουν και μερικά άλλα παραδείγματα που λένε τι. Ότι όταν εγώ θα πάω να πάρω ένα ηλεκτρομηχανικό πακέτο ή ένα στατικό πακέτο, ε διάβολε, κάποιος πρέπει να το πιστοποιήσει αυτό. Και αυτός που θα γράψει τον αλγόριθμο δεν μπορεί να είναι άλλος από μηχανικός. Αυτός που μπορεί να γράψει τον κώδικα μπορεί να είναι και απόφοιτος του ΙΕΚ τάδε.

 

Τελειώνω τις προτάσεις με την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου των εξετάσεων και την χορήγηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος. Πάντα για απόφοιτους πενταετούς φοίτησης, που θα έχει τρεις, τέσσερις έτσι βασικές διαφοροποιήσεις με αυτό που γίνεται σήμερα.

 

Το πρώτο θα είναι άδεια με επαρκείς και σοβαρές εξετάσεις.

 

Το δεύτερο θα έχει σχέση και με την βασική ειδικότητα και με την επιμέρους, αλλά θα κάνουμε μία συμφωνία και μία παραδοχή για να ξεπεράσουμε τον κακό εαυτό μας. Ότι ένας συνάδελφος μπορεί να έχει δύο ειδικότητες. Δηλαδή από την στιγμή που θα πούμε ότι οι Μηχανικοί Περιβάλλοντος βγαίνουν από κάποια τμήματα, υπάρχουν και άλλες ειδικότητες που στο πρόγραμμα σπουδών τους τα περιλαμβάνουν, οι Χημικοί Μηχανικοί για παράδειγμα, ας δώσουν εξετάσεις που θα είναι σοβαρές και αν έχουν την επάρκεια και την γνώση ας έχουν και δεύτερη ειδικότητα. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κανέναν.

 

Η τρίτη αρχή έχει σχέση με αυτό που λέμε τάξη πτυχίων, και γι’ αυτό είπα πριν και για τα δημόσια και για τα ιδιωτικά έργα, να υπάρχουν παντού και να μην έχουν σχέση μόνο με τις σπουδές. Οι σπουδές είναι ικανή συνθήκη αλλά δεν είναι η αναγκαία. Πρέπει να έχουν σχέση με την εμπειρία, με την κατάρτιση, με την ουσιαστική γνώση, με την συνεχή κρίση. Και όταν λέμε συνεχή κρίση εννοούμε ότι δεν δίνεις τα είκοσι τέσσερά σου, είκοσι τρία σου μια φορά για την άδεια άσκηση επαγγέλματος και δια βίου είσαι μηχανικός, γιατί μπορεί να περάσει και μία τριακονταετία που θα κάνεις τον μπακάλη.

 

Συνοψίζω. Πιστεύω ότι πρέπει και μπορεί το Επιμελητήριο πάρα πολύ σύντομα να έχει μία σύγχρονη τεκμηριωμένη πρόταση και για την ασφάλεια του πολίτη και για το συμφέρον του, να διασφαλίσουμε το αρραγές μέτωπο των μηχανικών και μόνο έτσι να έχουμε διεκδικήσεις και να προσανατολιστούμε και σε εθνικό επίπεδο στα πλαίσια της Κυβέρνησης και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

 

Τελειώνω λέγοντας ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο πολλά απ’ αυτά θα τα προσπαθήσει και με άλλους φορείς, όπως είναι ο Δικηγορικός Σύλλογος, το Οικονομικό Επιμελητήριο και ούτω καθεξής. Και δεσμευόμενος εγώ προσωπικά ότι και στο Τεχνικό Επιμελητήριο να μην προχωρήσουνε κάποιοι άνθρωποι θα προχωρήσουν από μόνοι τους έξω απ’ αυτό.

 

Κος ΑΛΑΒΑΝΟΣ:

 

Ο Χρήστος το Σπίρτζης κατά την προσωπική μου άποψη είναι από τα .. από τα στελέχη που και πονάνε το ΤΕΕ και το αγαπάνε και κάνουν προτάσεις και θα έχουν και μέλλον. Και μελετάνε τα φαινόμενα στους μηχανικούς. Μέχρι και ασκήσεις αντοχής τους κάνουνε. Δηλαδή σήμερα δηλαδή πραγματικά ίσως δεν συναισθάνθηκε την κόπωση που υπάρχει στο πολύ μικρό πια ακροατήριο. Εγώ θα ήθελα πριν κλείσουν οι συνάδελφοι με κάποιο τρόπο αρχικών έτσι επισημάνσεων δυο λεπτά μονάχα να μιλήσω για το ΤΕΕ και για την συγκεκριμένη ημερίδα.

 

Καταρχήν να ξαναευχαριστήσω όλους όσους ήρθαν μιλήσανε και περίπου ήταν και οι ίδιοι και που ακούσανε. Αλλά ήταν εξαιρετικά στελέχη στο Πολυτεχνείο, στο Επιμελητήριο και στην Παραγωγή.

 

Να ευχαριστήσω το 1/3 των παρευρισκομένων εδώ πέρα που αποτελούν την Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου, που πραγματικά πολλοί από αυτούς δώσανε φοβερή μάχη για να γίνει αυτό το τριήμερο. Ολονυχτίες τουλάχιστον το τελευταίο διάστημα.

 

Υπήρξαν προβλήματα στην οργάνωση σίγουρα του τριημέρου, ίσως ήταν το μέγεθός της τέτοιο που να ήταν αναπόφευκτα. Θα υπάρξει η εμπειρία και αυτή η εμπειρία αποτυπώνεται. Για παράδειγμα οι τόσοι πολλοί ομιλητές σήμερα ή το ό,τι αφήσαμε τους εκπροσώπους των κομμάτων χθες ήτανε προβλήματα τα οποία νομίζω ότι μάλλον δεν θα πρέπει να τα επαναλάβουμε στο μέλλον, αλλά θεωρώ ότι είχε ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα αυτό το τριήμερο.

 

Δεν είναι τόσο κατά την προσωπική μου άποψη η εμβάθυνση στο προβληματισμό και στα ερωτήματα που απασχολούν το Τεχνικό Επιμελητήριο και τα Πολυτεχνεία, παρότι ακούστηκαν εισηγήσεις πολύ σημαντικές, όσο σε ό,τι έχουμε μία οριζόντια καταγραφή από όλους τους κλάδους των προβλημάτων και του προβληματισμού που υπάρχει. Και πραγματικά μπορούμε από κει πέρα να επιλέξουμε και τα κοινά θέματα και να τα αντιμετωπίσουμε, τα κοινά και τα σοβαρά να τα αξιολογήσουμε, αλλά και τα επιμέρους ζητήματα κάθε κλάδου, τα οποία θα πρέπει να δούμε πως θα προχωρήσουνε.

 

Και νομίζω ότι αυτό που πρέπει να δούμε άμεσα σαν Διοίκηση στο Τεχνικό Επιμελητήριο είναι πως θα γίνουμε αποτελεσματικοί. Πάσχουμε από αποτελεσματικότητα και σίγουρα έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα. Τον τρόπο που διοικούμε το ίδιο το Επιμελητήριο.

 

Είναι μετά από τις μελέτες που μέχρι πριν από μία εβδομάδα αντιμετωπίζαμε με τον καινούργιο νόμο που έχει βάλει μία σειρά ζητημάτων που πρέπει να δούμε. Τα ζητήματα αυτά της Παιδείας και της άσκησης του επαγγέλματος είναι μία δεύτερη σειρά ζητημάτων στα οποία πρέπει να παρέμβουμε άμεσα. Και οι μελέτες και τα σημερινά ζητήματα δείξανε ότι ο χαμένος χρόνος σημαίνει μένουμε πολύ πίσω και οι παρεμβάσεις μας θα είναι τόσο και λιγότερο αποτελεσματικές. Άρα πρέπει να βρούμε ένα σύστημα διοίκηση του Επιμελητηρίου, και κλείνω εγώ εδώ πέρα, που θα μας κάνει αποδοτικούς.

 

Κα ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:

 

Και εγώ να σας ευχαριστήσω όλους. Την Οργανωτική Επιτροπή, τους εκπροσώπους των Επαγγελματικών Συλλόγων, των Β/θμιων, τους Πρυτάνεις, τους συναδέλφους, τόσο τους ελεύθερους επαγγελματίες μηχανικούς, όσο και τους Καθηγητές του Πολυτεχνείου και των Πολυτεχνικών Σχολών της χώρας που συνέβαλαν στο να αποκτήσει ένα λόγο το θέμα το οποίο ανοίξαμε, γιατί αυτό έγινε. Δηλαδή η Παιδεία και η άσκηση του Επαγγέλματος του Μηχανικού, αρχίζει πλέον να αρθρώνει τα δεδομένα του.

 

Το θέμα αυτό θα το συζητήσουμε, τις κατακλείδες δηλαδή όλου αυτού του προβληματισμού θα τις επεξεργαστούμε συλλογικά και θα τις συζητήσουμε, και εκεί πλέον η μαζικότητα είναι ζητούμενο και είναι στοιχείο της επιτυχίας. Σ’ αυτή την φάση η επιτυχία κρίνεται από την αρτιότητα της καταγραφής και της τοποθέτησης των προβλημάτων, πιστεύω το φθινόπωρο στο Συνέδριο για την Τεχνική Παιδεία και για το Τεχνικό Επάγγελμα του Μηχανικού.

 

Θα ήθελα να πω σημειώνοντας απλώς τα πεδία στα οποία θα έλεγα ότι μπορούμε πλέον να συζητήσουμε την επεξεργασία των πορισμάτων μας θα έλεγα μόνο δύο λόγια τα εξής:

 

Πέρα από τα χαρακτηριστικά της αναβάθμισης και προάσπισης των πενταετών σπουδών, το κύριο ζήτημα που μας ενδιαφέρει ακριβώς, το κοινό πεδίο μεταξύ Παιδείας και άσκησης του επαγγέλματος, είναι αφ’ ενός η πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων, στην οποία πολύ συγκεκριμένα συζητάμε τι, αυτό που έλεγε πριν ο Χρήστος ο Σπίρτζης και χθες το είπανε όλοι, δηλαδή τον προσδιορισμό των επαγγελματικών προσόντων βάσει εκπαιδευτικών εφοδίων, τους επαγγελματικούς τίτλους που θα ορίζονται βάσει τίτλων σπουδών και το ρόλο του ΤΕΕ βάσει της πιστοποίησης των επαγγελματικών προσόντων.

 

Αντιλαμβάνεστε δεν λέω συμπεράσματα, βάζω σημεία συζήτησης μίας ατζέντας. Το κάθε ένα σημείο από αυτά εμπεριέχει πάρα πολύ συζήτηση και πάρα πολύ μεγάλη ανάλυση, σύνθεση και τοποθέτηση.

 

Το δεύτερο θέμα είναι το Θεσμικό Πλαίσιο της άσκησης του επαγγέλματος του Μηχανικού. Νομίζω ότι αυτό που ξεκάθαρα μπορούμε να πούμε είναι ότι η διαμόρφωση μίας νέας άποψης αναδεικνύεται και τα σημεία της ατζέντας βάσει της οποίας θα συζητήσουμε την άποψη αυτή φαίνεται να μορφοποιούνται και αυτά.

 

Πρώτον προσδιορίζεται η ανάγκη της περιγραφής μιας ολοκληρωμένης ροής δραστηριοτήτων ανά πεδίο έργου και η ανάγκη σαφών τεχνικών προδιαγραφών και οδηγιών γι’ αυτό, με σκοπό να διασφαλίσουμε το δημόσιο όφελος και όχι μόνο στις οριζόντιες γενικές κατευθύνσεις του. Ποια θα είναι αυτά; Πολλά θα προκύψουν από την επεξεργασία των στρογγυλών τραπεζιών και άλλα πολλά πρέπει να δούμε με ποιο τρόπο θα τα συνθέσουμε, γιατί τα στρογγυλά τραπέζια ήταν ανά ειδικότητες και όχι ανά έργο. Είδατε άλλωστε και τι ανακολουθία υπήρχε. Κάποια στιγμή ακούγαμε Αρχιτέκτονες Πολιτικούς Μηχανικούς, μετά περνάγαμε στους Μηχανικούς Ορυκτών Πόρων και μετά στην Χωροταξία Πολεοδομία. Γίνανε πάρα πολλές τέτοιες ανακολουθίες, ακριβώς γιατί μας λείπει αυτό.

 

Ένα δεύτερο πεδίο συζήτησης είναι ο προσδιορισμό επιπέδων και περιεχομένων τεχνικής ευθύνης ανά επαγγελματική δραστηριότητα. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις επαγγελματικών προσόντων για την άσκηση αυτής της επαγγελματικής ευθύνης βάσει ικανοτήτων που είναι οι σπουδές, αλλά και επαγγελματικής εμπειρίας που προσδιορίζει το επίπεδο της τεχνικής ευθύνης. Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί τίτλοι των οποίων τα προσόντα θα είναι πιστοποιημένα από το σύστημα που θα βρούμε, ώστε να μπορούν να αναλάβουν και ποιες δραστηριότητες ή ποιους ρόλους και ποιες ευθύνες οι Μηχανικοί που θα μπορούν να έχουν αυτούς τους τίτλους.

 

Και τελικά η διεπιστημονική εξειδίκευση που δημιουργεί πρόσθετα προσόντα, το είπε ο κύριος Σιμιρτζής, δεν θα πρέπει να αποτελεί αποκλειστική προϋπόθεση άσκησης του επαγγέλματος σε ένα ειδικό πεδίο, όπου θα μπορεί να διαθέτουν επαγγελματικά προσόντα από την εκπαίδευσή τους και από την εμπειρία τους και άλλες βασικές αναγνωρισμένες ειδικότητες, χωρίς αυτό να δημιουργεί αποκλεισμούς αμοιβαίους. Και αυτό θα το συζητήσουμε. Όπως είπα και πριν όλα αυτά είναι απλώς τίτλοι σημείων συζήτησης.

 

Και τελικά ποιες είναι οι άμεσες ενέργειες για λύση προβλημάτων της επαγγελματικής αναθεώρησης των νέων ειδικοτήτων. Έχω ερωτηματικό και στα δύο. Ποιες πρέπει να είναι οι νέες ειδικότητες που θα εγγραφούν ως επαγγελματικοί τίτλοι στα μητρώα του ΤΕΕ και των οποίων θα αναγνωριστούν οι ρόλοι της πλαίσια της άσκησης του επαγγέλματος. Αεροναυπηγοί, Μηχανικοί Πληροφορικής, Περιβαλλοντολόγοι Μηχανικοί, Χωροτάκτες Πολεοδόμοι Μηχανικοί, Μηχανικοί Ορυκτών Πόρων, ερωτηματικά. Υπάρχει θέμα να υποκατασταθεί αυτή η διαδικασία ή να συμπληρωθεί με δικαίωμα ένταξης αποφοίτων νέων σχολών σε επαγγελματικούς τίτλους αναγνωρισμένων ειδικοτήτων, βασικών δηλαδή ήδη στα πλαίσια ... όπως η διαδικασία που μας προτείνουν για παράδειγμα οι Μηχανικοί της Παραγωγής και Διοίκησης.

 

Αυτά είναι μερικά από τα βασικά θέματα, τα μορφοποίησα πάρα πολύ σύντομα, που τέθηκαν σήμερα εδώ. Είναι ανοικτά θέματα συζήτησης. Η συζήτηση θα συνεχιστεί στο Συνέδριο και μέχρι τότε αυτό που κρατάμε είναι ότι αρθρώθηκε ένας διάλογος με θεσμικούς εκπροσώπους.

 

Θέλω ιδιαίτερα κλείνοντας να ευχαριστήσω την Άννυ την Ποντικάκου που από την πλευρά των υπηρεσιών του ΤΕΕ είχε την διοικητική ευθύνη. Τα μέλη του ΤΕΕ, δηλαδή από το προσωπικό του ΤΕΕ την κυρία Μελέτη, την κυρία Αραπάκη, την κυρία Τσιγάρα, την κυρία Παπαματθαίου, την κυρία Ταχμιτζόγλου, την κυρία Κοντόγκονα, την κυρία Βελεντζάκη, την κυρία Ζούλια, τον κύριο Γκιόκα, την κυρία Γεροστάθη, και ιδιαίτερα τον κύριο Ανουσάκη, τον κύριο Χουλιαρά, την κυρία Τσιούρβα και τον κύριο Καφετζή, τα μέλη της ομάδας εργασίας, που ξενύχτησαν για να γίνει αυτό και θα ξενυχτήσουν πολύ ...

 

 

 

 

 

 

 

ΛΗΞΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ

 

 

 

ΩΡΑ ΛΗΞΗΣ 18:15’