Το 3ο Βιομηχανικό Συνέδριο του ΤΕΕ (3-5 Ιουλίου 2006), πιστό στη μακρά παράδοση του Επιμελητηρίου και των γόνιμων αναζητήσεων του τεχνικού κόσμου της χώρας, επεχείρησε να προσεγγίσει τη βαθύτερη ουσία του αναπτυξιακού ζητήματος στην Ελλάδα, την παρουσίαση προβλημάτων που χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό πολυπλοκότητας, την κατανόηση των διεθνών τάσεων και των διαφορετικών προσεγγίσεων που αναδεικνύονται, την τεκμηριωμένη εξέταση και την αξιολόγηση της μεγάλης εικόνας του παραγωγικού συστήματος της χώρας και ειδικότερα, τη διερεύνηση της στρατηγικής τοποθέτησής του και της προοπτικής του στον διεθνή ανταγωνισμό και τον νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Βασική επιδίωξη του Συνεδρίου ήταν να δώσει την ευκαιρία σε υπουργούς, εκπροσώπους κομμάτων και φορέων, σε στελέχη του δημοσίου τομέα, σε επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, πανεπιστημιακούς, ειδικούς επιστήμονες και τεχνικούς, να παρουσιάσουν τις εισηγήσεις τους και να συζητήσουν σε στρογγυλά τραπέζια. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην προσέλκυση εισηγήσεων από νεότερους ερευνητές και μελετητές του βιομηχανικού και αναπτυξιακού φαινομένου καθώς και στη συμμετοχή  εμπειρογνωμόνων κύρους από τον διεθνή χώρο.

Από τις περισσότερες εισηγήσεις αναδείχθηκε ο καταλυτικός ρόλος  της σύνθεσης του μείγματος των δημόσιων πολιτικών και η ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής μακράς πνοής για την ανανέωση και αναδιάρθρωση του ελληνικού παραγωγικού συστήματος στην κατεύθυνση της ποιοτικής αναβάθμισής του με αιχμές: α) την αξιοποίηση της γνώσης και των αποτελεσμάτων της ερευνητικής δραστηριότητας, β) την ενσωμάτωση των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών παντού, γ) την αναγκαιότητα της συμβατότητας της παραγωγικής δραστηριότητας με την περιβαλλοντική προστασία και την αποδοτική χρήση πόρων, δ) την προώθηση της καινοτομίας ως τρόπου σκέψης και δράσης, ε) την ενθάρρυνση της ποιοτικής επιχειρηματικότητας που βασίζεται στη γνώση και την καινοτομία, στ) την καλλιέργεια της δημιουργικότητας, της κριτικής θεώρησης των πραγμάτων και της ανάπτυξης της πρωτοβουλίας στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος, ζ)  την αναβάθμιση και αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης των μηχανικών με την ανάδειξη νέων γνωστικών περιοχών, την ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων, την ενίσχυση της οικονομικής και διοικητικής παιδείας τους, την καλλιέργεια μιας κουλτούρας δημιουργικής επιχειρηματικότητας. Η στρατηγική αυτή πρέπει ασφαλώς να εμπεριέχει και την αντιμετώπιση των διαφόρων παρενεργειών και χασμάτων (κοινωνικών, τεχνολογικών, περιφερειακών κ.ά.) που ανακύπτουν.