ΑΡΘΡΟΝ-4
ΟΙΚΟΠΕΔΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΥΤΟΥ

1. Οικόπεδον θεωρείται συνεχομένη έκτασις γης αποτελούσα αυτοτελές ενιαίον ακίνητον ανήκον εις ένα ή πλείονας κυρίους εξ αδιαιρέτου. Συνενούμεναι εφ' εξής εκτάσεις δύναται να θεωρηθούν ως ενιαίον κατά τα ανωτέρω οικόπεδον εάν η ελαχίστου μήκους γραμμή επαφής αυτών είναι τουλάχιστον α) όσον το επιτρεπόμενον δια το οικοδομικόν τετράγωνον, ένθα το θεωρούμενον οικόπεδον, ελάχιστον πρόσωπον του οικοπέδου κατά τον κανόνα ή την παρέκκλισιν εφ' όσον τούτο είναι μέχρις 6 μέτρων και β) 6 μέτρων δια την περίπτωσιν μεγαλυτέρου ως άνω προσώπου. 'Οταν η συνενουμένη έκτασις κείται προς το βάθος της παρά την οδόν εκτάσεως και παραμένει ολόκληρος ως ακάλυπτος έκτασις, το ελάχιστον ως άνω μήκος επαφής δέον να είναι 1.00 μέτρον".
(Σ.Σ. Η παρ. 1 του άρθρου 4 τίθεται ως αντικατεστάθη δια του άρθρου 1 παρ. 1 του ΝΔ-205/74 (ΦΕΚ-363/Α/7-12-74).
2. Πρόσθιον ή προσθία πλευρά ή πρόσωπον οικοπέδου καλείται η επί της κοινοχρήσου εκτάσεως πλευρά αυτού ήτοι το μεταξύ ταύτης και του οικοπέδου κοινόν όριον.
3. Οπίσθιον όριον οικοπέδου καλείται η περισσότερον απέχουσα και αντικειμένη προς το πρόσωπον αυτού οριακή πλευρά, ήτις δύναται να είναι γραμμή ευθεία, καμπύλη ή τεθλασμένη. Εις οικόπεδον τριγωνικού σχήματος έχοντος ως πλευράν το πρόσωπον αυτού και τας συναντωμένας μεταξύ των πλαγίας δεν υφίσταται οπίσθιον όριον του οικοπέδου.
4. Πλάγια όρια ή πλάγιαι πλευραί οικοπέδου καλούνται αι οριακαί γραμμαί του οικοπέδου αι ενούσαι τα αντίστοιχα άκρα του προσώπου και του οπισθίου ορίου αυτού, αίτινες δύνανται να είναι γραμμαί ευθείαι, καμπύλαι ή τεθλασμέναι. Εν περιπτώσει αμφισβητήσεως ως προς τον χαρακτηρισμόν πλευράς ως πλαγίας ή οπισθίας αποφαίνεται η οικεία αρχή.
5. Οικόπεδον του οποίου το πρόσωπον είναι γραμμή ευθεία ή τεθλασμένη υπό γωνίαν ελέγχουσαν άνω των 135 μοιρών καλείται μεσαίον.
6. Βάθος οιουδήποτε σημείου του οικοπέδου καλείται το μήκος της από του σημείου τούτου αγομένης καθέτου επί το πρόσωπον του οικοπέδου.
7. α) Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου του οποίου αμφότεραι αι αρχόμεναι από τα άκρα του προσώπου αυτού πλευραί είναι κάθετοι επί το πρόσωπον τούτο η δε προβολή των λοιπών πλευρών του οικοπέδου επί την γραμμήν εφ' ης το πρόσωπον του οικοπέδου είναι ίση προς το μήκος του προσώπου αυτού, καλείται το πηλίκον της διαιρέσεως του εμβαδού του οικοπέδου δια του μήκους του προσώπου αυτού.
β) Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου του οποίου αμφότεραι αι αρχόμεναι από τα άκρα του προσώπου αυτού πλευραί είναι κάθετοι επί το πρόσωπον τούτο, η δε προβολή των λοιπών πλευρών του οικοπέδου επί την γραμμήν εφ' ης το πρόσωπον του οικοπέδου είναι μεγαλυτέρα του μήκους του προσώπου αυτού καλείται το πηλίκον της διαιρέσεως του τμήματος του εμβαδού του οικοπέδου του περιλαμβανομένου μεταξύ των ως άνω καθέτων πλευρών ή και των επεκτάσεων αυτών δια του μήκους του προσώπου του οικοπέδου.
8. α) Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου του οποίου αρχόμεναι από τα άκρα του προσώπου πλευραί δεν είναι κάθετοι επί το πρόσωπον τούτο, αι δε ακραίαι προβάλλουσαι τας λοιπάς πλευράς του οικοπέδου επί την γραμμήν εφ' ης το πρόσωπον αυτού πίπτουν αμφότεραι εντός του προσώπου του οικοπέδου καλείται το πηλίκον της διαιρέσεως του εμβαδού του οικοπέδου δια του μήκους του προσώπου αυτού.
Ο ως άνω ορισμός ισχύει και εις περίπτωσιν καθ' ην η μία των αρχομένων από τα άκρα του προσώπου πλευρά είναι κάθετος επ'αυτό.
β) Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου του οποίου αι αρχόμεναι από τα άκρα του προσώπου πλευραί δεν είναι κάθετοι επί το πρόσωπον τούτο αι δε ακραίαι προβάλουσαι τας λοιπάς πλευράς του οικοπέδου επί την γραμμήν εφ' ης το πρόσωπον του οικοπέδου πίπτουν αμφότεραι εκτός του προσώπου του οικοπέδου και εκατέρωθεν των άκρων αυτού καλείται το πηλίκον της διαιρέσεως του τμήματος του εμβαδού του οικοπέδου του περιλαμβανομένου μεταξύ των αγομένων από τα άκρα του προσώπου του οικοπέδου καθέτων επ' αυτό δια του μήκους του προσώπου τούτου. Ο αυτός ορισμός ισχύει και εις περίπτωσιν καθ' ην η μία των αρχομένων από τα άκρα του προσώπου πλευρά είναι κάθετος επ' αυτό.
γ) Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου του οποίου αι αρχόμεναι από τα άκρα του προσώπου πλευραί δεν είναι κάθετοι επί το πρόσωπον τούτο αι δε ακραίαι προβάλλουσαι τας λοιπάς πλευράς του οικοπέδου επί την γραμμήν εφ' ης το πρόσωπον του οικοπέδου πίπτουν οι μεν εντός οι δε εκτός του μήκους του προσώπου του οικοπέδου καλείται το πηλίκον της διαιρέσεως της του τμήματος του εμβαδού του οικοπέδου του περιλαμβανομένου μεταξύ της προβαλλούσης της πιπτούσης εντός του μήκους του οικοπέδου και της καθέτου της αγομένης επί το πρόσωπον του οικοπέδου εκ του άκρου αυτού του παρά την ετέραν και εκτός του μήκους του προσώπου κειμένην προβάλλουσαν δια του μήκους της αποστάσεως των δύο ως άνω γραμμών. Εις περίπτωσιν συμπτώσεως των δύο ως άνω γραμμών μέσον βάθος του οικοπέδου καλείται το δια του κατωτέρω υπό στοιχείον δ' εδαφίου οριζόμενον.
δ) Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου του οποίου η μία ή και αμφότεραι αι αρχόμεναι από τα άκρα του προσώπου πλευραί δεν είναι κάθετοι επί το πρόσωπον τούτο αι δε ακραίαι προβάλλουσαι τας λοιπάς πλευράς του οικοπέδου επί την γραμμήν εφ' ης το πρόσωπον του οικοπέδου πίπτουν αμφότεραι εκτός του μήκους του προσώπου του οικοπέδου και προς το αυτό μέρος του προσώπου τούτου, καλείται το πηλίκον της διαιρέσεως του εμβαδού του οικοπέδου δια του μήκους του προσώπου αυτού. Εν τη περιπτώσει ταύτη το μέσον τούτο βάθος δεν δύναται να είναι μεγαλύτερον της αποστάσεως του πλέον απέχοντος σημείου οιασδήποτε πλευράς του οικοπέδου από της γραμμής εφ' ης το πρόσωπον αυτού.
9. Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου έχοντος πρόσωπον γραμμήν τεθλασμένην με γωνίας εξεχούσας ή γραμμήν καμπύλην εξέχουσαν καλείται το άθροισμα του κατά τας διατάξεις των προηγουμένων παρ. 7 και 8 οριζομένου μέσου βάθους του τμήματος του οικοπέδου του περιοριζομένου μέχρι της ευθείας γραμμής της ενούσης τα άκρα του προσώπου και έχοντος ταύτην ως πρόσωπον και του πηλίκου της διαιρέσεως του εμβαδού του τμήματος του οικοπέδου του κειμένου έξωθεν της ως άνω ευθείας δια του μήκους ταύτης.
10. Μέσον βάθος μεσαίου οικοπέδου έχοντος πρόσωπον γραμμήν τεθλασμένην με γωνίας εισεχούσας ή γραμμήν καμπύλην εισέχουσαν καλείται το υπόλοιπον διαφοράς ης μειωτέος είναι το κατά τας προηγουμένας παραγράφους 7 και 8 οριζόμενον βάθος του αυτού οικοπέδου του έχοντος ως πρόσωπον την ευθείαν γραμμήν την ενούσαν τα άκρα του προσώπου αυτού και αφαιρετέος το πηλίκον της διαιρέσεως του εμβαδού της επιφανείας της κειμένης μεταξύ της τεθλασμένης ή καμπύλης γραμμής του προσώπου και της άνω ευθείας δια του μήκους ταύτης.
11. Μέσον βάθος τριγωνικού οικοπέδου θεωρούνται τα εξήκοντα εκατοστά (60%) του επί το πρόσωπον αυτού αντιστοιχούντος ύψους του τριγώνου.
12. Οικόπεδον θεωρείται γωνιαίον όταν έχει δύο πρόσωπα επί οιωνδήποτε κοινοχρήστων εκτάσεων συναντώμενα υπό γωνίαν ίσην ή μικροτέραν των 135 μοιρών.
13. Οικόπεδον του οποίου το πρόσωπον είναι γραμμή καμπύλη εξέχουσα αι δε εφαπτώμεναι εις τα άκρα του καμπύλου προσώπου συναντώνται υπό γωνίαν ίσην ή μικροτέραν των 135 μοιρών θεωρείται γωνιαίον.
14. Οικόπεδον του οποίου το πρόσωπον είναι γραμμή καμπύλη εισέχουσα ή τεθλασμένη υπό γωνίαν εισέχουσαν θεωρείται πάντοτε μεσαίον.
15. Οικόπεδον θεωρείται δις γωνιαίον ή τρις γωνιαίον κ.ο.κ. εφ' όσον έχει τρία ή τέσσαρα κ.ο.κ. πρόσωπα επί κοινοχρήστων εκτάσεων συναντώμενα ανά δύο υπό γωνίαν εξέχουσαν ίσην ή μικροτέραν των 135 μοιρών.
16. Μέσον βάθος οιουδήποτε γωνιαίου, δις γωνιαίου κλπ. οικοπέδου ως προς το πρόσωπον αυτού καλείται το κατά τας παράγρ. 7, 8, 9, 10 και 11 του παρόντος άρθρου προκύπτον μέσον βάθος, ως προς το υπ' όψιν πρόσωπον τούτου θεωρουμένου ως μόνου προσώπου του οικοπέδου.
17. Οικόπεδον θεωρείται διαμπερές όταν έχη δύο ή περισσότερα πρόσωπα επί κοινοχρήστων εκτάσεων μη υπολειπόμενα του απαιτουμένου ελαχίστου επιτρεπομένου προσώπου εν τη περιοχή εν ή τούτο κείται και διαιρεί το οικοδομικόν τετράγωνον τουλάχιστον εις δύο μέρη.
18. Αρτιον οικόπεδον είναι το έχον τουλάχιστον τα υπό των οικείων διατάξεων καθοριζόμενα ως ελάχιστα όρια εμβαδού και διαστάσεων".
(Σ.Σ. Η παρ. 18 τίθεται ως αντικατεστάθη δια του άρθρ. 1 παρ. 2 του ΝΔ-205/74 (ΦΕΚ-363/Α/7-12-74).
19. 'Ομορα συνορεύοντα ή γειτονικά οικόπεδα καλούνται τα έχοντα μεταξύ των κοινήν πλαγίαν ή και οπισθίαν πλευράν.