ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2013
Όνειρο ήταν και πάει..
Όταν στις 26 Οκτωβρίου του 2007, εκδόθηκε το αποτέλεσμα ψηφοφορίας με το οποίο Βόλος και Λάρισα αναλαμβάνουν τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013, επικράτησε σε όλους μας μεγάλος ενθουσιασμός. Ολοι πλέον ελπίζαμε ότι το δίπολο Βόλου – Λάρισας, γινόταν και στην πραγματικότητα, όχι μόνο στα χαρτιά, ο 3ος αναπτυξιακός πόλος της Ελλάδος. Λιμάνι, συγκοινωνίες κ.λπ., θα αναβαθμίζονταν με αποτέλεσμα μεγάλη αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας.
Σιγά σιγά με την απραξία που επικράτησε ο ενθουσιασμός έγινε προβληματισμός, κατόπιν ανησυχία και τέλος πλήρη απογοήτευση, μετά την ανακοίνωση της ΔΕΜΑ τον Ιανουάριο του 2011.
Οι «εθνικά υπερήφανοι», κρατούντες δεν προβληματίστηκαν, ούτε από το γεγονός ότι τέτοια απόφαση λαμβάνεται για πρώτη φορά στα χρονικά, ούτε από το γεγονός ότι τη δική μας ανικανότητα και ασυνέπεια, κάλυψε πρόθυμα η Τουρκία.
Πως όμως οδηγηθήκαμε έως εδώ; Από την πρώτη ημέρα της ανάληψης των αγώνων οι αθηνοκεντρικοί αθλητικοί παράγοντες δεν είδαν με καλό μάτι την απόφαση. Τους ήταν αδιανόητο ότι τόσο μεγάλοι αγώνες έφυγαν από τη Αθήνα. Και αυτό βέβαια δεν το έκαναν από αγάπη για την πρωτεύουσα, αλλά γιατί κάποια «αθλητικά» κονδύλια, θα διοχετεύονταν στην επαρχία και δεν θα τα ήλεγχαν αυτοί (με ότι αυτό συνεπάγεται). Ετσι άρχισαν τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα και οι αντιδράσεις σε επίπεδο κέντρου. Παράλληλα βρήκαν, ευτυχώς λίγους, κατοίκους της περιοχής μας, οι οποίοι πρόθυμα αποτέλεσαν την 5η φάλαγγα στην προσπάθεια ισχυριζόμενοι ότι τα χρήματα αντί να δοθούν για τους αγώνες, να δοθούν σε άλλα αναπτυξιακά έργα.
Εκείνο που δεν κατάλαβαν αυτοί οι ντόπιοι πολέμιοι των αγώνων με τη κοντόφθαλμη θεώρησή τους, ήταν ότι οι αγώνες ήταν η μοναδική αφορμή και ευκαιρία για να δοθούν κάποια επιπλέον χρήματα για αναπτυξιακά έργα στη περιοχή μας, να εργαστούν κάποιοι άνθρωποι μειώνοντας την ανεργία και με την ανακαίνιση των αθλητικών μας εγκαταστάσεων να διεκδικήσουμε και άλλες αθλητικές διοργανώσεις μικρότερης ίσως σημασίας στο μέλλον, οι οποίες όμως θα έδιναν πολλαπλά αναπτυξιακά οφέλη.
Οσον αφορά τα υπεσχημένα αντισταθμιστικά έργα που θα γίνουν, μακάρι να διαψευστώ, γιατί εγώ πιστεύω ότι γρήγορα θα αποδειχθεί μια μεγάλη κοροϊδία.
Ισχυρίζονται κάποιοι ότι ο προϋπολογισμός ήταν μεγάλος και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει το κράτος με τη σημερινή οικονομική συγκυρία. Αλλά ο αρχικός προϋπολογισμός των
Η ΔΕΜΑ δεν είχε καμία αντίρρηση για αυτό και μείωσε τον προϋπολογισμό και το μόνο που ζητούσε ήταν να διασφαλιστεί η φιλοξενία των αθλητών. Υπενθυμίζω ότι για άλλους αγώνες ήσσονος σημασίας και εμβέλειας που γίνονται στην Αθήνα, δίδονται δεκάδες εκατομμύρια.
Μήπως αυτός ήταν ο στόχος να γίνει τελικά η μεταφορά των Αγώνων στην Αθήνα και η ΔΕΜΑ τους χάλασε τα σχέδια;
Ενας άλλος λόγος όμως που χάσαμε τους Αγώνες και πρέπει να αποτελέσει δίδαγμα για το μέλλον είναι η έλλειψη συνεργασίας των τοπικών ηγεσιών. Ενώ θα έπρεπε οι ηγεσίες των δύο νομών να δρουν από κοινού είχαμε μόνο μεμονωμένες ενέργειες. Ούτε σε επίπεδο νομού δεν είχαμε κοινές. Δήμοι, βουλευτές, Νομαρχίες, φορείς δρούσαν μεμονωμένα και επομένως αδύνατα.
Προσπαθήσαμε σαν ΤΕΕ Μαγνησίας με τη διοργάνωση μιας ημερίδας να αναδείξουμε το θέμα και να βάλουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ως συνδιοργανωτές να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Δυστυχώς οι τρεις δήμοι (Βόλου-Λάρισας- Νέας Ιωνίας), ενώ στην αρχή συμφώνησαν εκ των υστέρων, απεχώρησαν τορπιλίζοντας τελικά την προσπάθεια.
Εκείνο βέβαια που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η χλιαρότητα των αντιδράσεων για τη απώλεια. Μια τεράστια ευκαιρία χάθηκε και ενώ θα έπρεπε να ξεσηκωθεί το σύμπαν δεν έγινε σχεδόν τίποτα.
Κάποιες δε συντηρητικές οργανωμένες μειοψηφίες οι οποίες είναι εναντίον κάθε αναπτυξιακής ενέργειας, πανηγύρισαν κιόλας.
Ας μας γίνει λοιπόν μάθημα για τις επόμενες διεκδικήσεις μας ότι πρέπει να σταματήσουν οι μεμονωμένες ενέργειες, (κάποιοι αγαπούν ιδιαίτερα το «κατόπιν ενεργειών μου») και να συγκροτήσουμε τα ευρύτερα δυνατάεντός νομού και με τους γειτονικούς νομούς μέτωπα για να έχουμε αποτελέσματα. Ας κρατήσουμε ζωντανή τη συνεργασία των δύο πόλεων χωρίς γελοίες αντιπαλότητες.