Αρχιτέκτονες στη Θεσσαλονίκη: 12η Διάλεξη Σταμάτης Κουκόπουλος

Το ΤΕΕ/ΤΚΜ, μετά από εισήγηση της Μόνιμης Επιτροπής Αρχιτεκτονικών Θεμάτων, στο πλαίσιο της προβολής των Μηχανικών και ειδικότερα των αρχιτεκτόνων, διοργανώνει σειρά παρουσιάσεων- διαλέξεων των σημαντικότερων συναδέλφων που δραστηριοποιούνται στην Κεντρική Μακεδονία. Την Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 20.00 στο αμφιθέατρο του Τμήματος (Λεωφ. Μεγάλου Αλεξάνδρου 49) θα γίνει η διάλεξη του συναδέλφου Σταμάτη Κουκόπουλου με θέμα: «Μαχόμενη Αρχιτεκτονική»

Ο Σταμάτης Κουκόπουλος είναι από το 1977 Διπλ. Αρχιτέκτονας Μηχ., Π.Σ.Α.Π.Θ., από το 1981 Επιστημονικός Συνεργάτης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Π.Σ.Α.Π.Θ. και από το 2010 Διδάκτορας Αρχιτέκτονας Μηχ. του ιδίου Τμήματος. Παράλληλα με την διδακτική και ερευνητική δραστηριότητα, διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο δημόσιων και ιδιωτικών μελετών. Πέτυχε διακρίσεις σε πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, σε ειδικές προκαταρκτικές μελέτες και σε μελέτες με το σύστημα μελέτη-κατασκευή

Σχετικά με τη διάλεξη ο συνάδελφος αρχιτέκτονας Σταμάτης Κουκόπουλος αναφέρει:

«Στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό οι κύριες παράμετροι που νοηματοδοτούν  τις κατηγορίες των σχεδιαστικών αποφάσεων, όπως σημειώνει ο καθ. Π. Τζώνος, είναι η αισθητική, τεχνολογική, επιστημονική και ψυχο-κοινωνική, που με τη σειρά αυτή, κυριάρχησαν συνειδητά στις προσεγγίσεις του σχεδιασμού σε αλληλοδιαδεχόμενες ιστορικές περιόδους, χωρίς να αποκλείεται η ανακύκλωση της προτεραιότητας τους.

Οι διαδικασίες που μπορούμε να τις θεωρήσουμε τέχνες, προϋποθέτουν διαλογή. Οι προϋποθέσεις για τη διαλογή είναι αφενός η απαραίτητη ύπαρξη ενός κανόνα  αφετέρου ευαισθησία για να κάνει κανείς διακρίσεις σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα.

Η άσκηση της ευαισθησίας προς όφελος του κανόνα, μπορεί να αποτελέσει τέχνη.

Ένας απλουστευτικός συγκερασμός των προηγούμενων είναι να θεωρήσουμε την Αρχιτεκτονική σαν Τέχνη που Εφαρμόζεται Επιστημονικά.

Ο «κανόνας» στην Τέχνη είναι οι ιστορικο-κοινωνικά προσδιορισμένες επικρατούσες «αισθητικές» αντιλήψεις, η άσκηση της ευαισθησίας βελτιώνει τον «κανόνα» και μετράει τις εφαρμογές του στα παραγόμενα έργα, η εφαρμογή της Τέχνης προϋποθέτει την τεχνολογική παράμετρο και η επιστημονική εφαρμογή  προϋποθέτει τόσο την επιστημονική τεκμηρίωση της τεχνολογίας που εφαρμόζεται όσο και την αξιοποίηση των «θεραπαινίδων» επιστημών στο σχεδιασμό. 

Η «Μαχόμενη Αρχιτεκτονική», έκφραση που αποδίδεται στον καθ. Δ. Α. Φατούρο,  «μάχεται» να υλοποιήσει τους «κανόνες» της συναγωνιζόμενη τους ίδιους ή άλλους «κανόνες», στο κοινωνικο-πολιτιστικό πλαίσιο που επιχειρείται. Είναι η αρχιτεκτονική ή θα έπρεπε να είναι η αρχιτεκτονική σαν επιτήδευμα μέσω του οποίου ο αρχιτέκτονας «μάχεται να  επιβιώσει» με τις προσωπικές του «μάχες», έχοντας σαν στόχο αλλά και σαν εφόδιο τις απόψεις-«κανόνες» του.

Θα παρουσιαστεί πορεία τριαντατεσσάρων χρόνων «μαχόμενης αρχιτεκτονικής» κυρίως δημόσιων κτιρίων και διαμορφώσεων, αρχιτεκτονικής συμμετοχών σε πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και διαγωνισμούς πάσης φύσεως, αρχιτεκτονικής των αναθέσεων και της μελέτης-κατασκευής που σχεδιάστηκε αλλά δεν υλοποιήθηκε, των εργολαβικών προσχεδίων και οικοδομικών αδειών».