Αρχιτέκτονες στη Θεσσαλονίκη: 13η Διάλεξη Δημήτρης Κατσάνος

Με τη διάλεξη του Δημήτρη Κατσάνου με τίτλο «Αρχιτεκτονική εντός ορίων», συνεχίζεται την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου ο κύκλος παρουσιάσεων των σημαντικότερων αρχιτεκτόνων της κεντρικής Μακεδονίας που διοργανώνει το  Τ.Ε.Ε./Τ.Κ.Μ., με εισήγηση της Μ.Ε. Αρχιτεκτονικών Θεμάτων. Η διάλεξη θα ξεκινήσει στις 7.00 το βράδυ στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ/ΤΚΜ, στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 49.

Ο Δημήτρης Κατσάνος είναι αρχιτέκτων μηχανικός Α.Π.Θ. με μεγάλη επαγγελματική ενασχόληση στο χώρο της Θεσσαλονίκης κυρίως και οι μελέτες του αφορούν σε κάθε είδους κτίρια καθώς και σε όλες τις κλίμακες των έργων. Έχει πετύχει διακρίσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και σε μελέτες με το σύστημα μελέτη-κατασκευή. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις και καταλόγους αρχιτεκτονικού έργου. Έχει συμμετάσχει σε εννέα ερευνητικά προγράμματα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, έχει διατελέσει μέλος μόνιμων επιτροπών του Τ.Ε.Ε. και πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων Ε.Π.Α.Ε. σαν εκπρόσωπος του Τ.Ε.Ε. και του Σ.Α.Θ. Από το 2005 μέχρι σήμερα είναι μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού του τμήματος αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Το 2010 ξεκίνησε συνεργασία με γνωστή ελληνική εταιρία για τη σχεδίαση πλακιδίων, ειδών υγιεινής και αντικειμένων οικιακού εξοπλισμού.

Η διάλεξη θα επικεντρωθεί στην παρουσίαση του έργου του αρχιτέκτονα από τις πρώτες του μελέτες μέχρι σήμερα, με έμφαση στην κατοικία γιατί λόγω ποσότητας μπορεί να πει κανείς ότι αυτή επηρεάζει και διαμορφώνει περισσότερο από κάθε άλλο είδος κτιρίου το περιβάλλον μας. Με αφορμή και βάση αυτή την παρουσίαση θα παρατεθούν μια σειρά από σκέψεις, ερωτήματα και συμπεράσματα για την αρχιτεκτονική αλλά και τη ζωή γενικότερα.

Ξεκινώντας με μια κουβέντα του Κυριάκου Κρόκου ότι τα πράγματα πρέπει να φωτίζονται με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια γιατί αυτό βοηθάει στη δουλειά και στη ζωή μας και πιστεύοντας ότι η αρχιτεκτονική συνείδηση καθορίζεται ίσως και από κάποιες κρυφές βιωματικές εμπειρίες, ο αρχιτέκτονας θα παρουσιάσει κάποιες εικόνες που κοιτάζοντας πίσω μετά από πολλά χρόνια θεωρεί ότι τον έχουν επηρεάσει. Συνεχίζοντας και πιστεύοντας ότι ο χώρος αποτελεί πεδίο εγγραφής των οικονομικών και κοινωνικοπολιτισμικών φαινομένων (και αποτυπώνει ακριβώς τον ελληνικό νεοπλουτισμό και την έλλειψη παιδείας), θα αναφερθεί στα προβλήματα των πρώτων χρόνων και στις δυσκολίες της πάλης με τις αισθητικές αντιλήψεις  της μεσαίας κυρίως τάξης, αντιλήψεις που οδήγησαν όλα αυτά τα χρόνια στην εικόνα του κτισμένου ελληνικού περιβάλλοντος. Κατόπιν, λόγω της αλλαγής αυτής της νοοτροπίας που φαίνεται ίσως τα τελευταία χρόνια, με την αρχιτεκτονική να γίνεται πιο σημαντική έννοια στο μυαλό του έλληνα (ίσως λόγω παγκοσμιοποίησης αλλά και μιας τάσης μιμητισμού που μας χαρακτηρίζει), θα αναφέρει κάποιες σκέψεις για την πορεία της σημερινής αρχιτεκτονικής και για τις τάσεις και αξίες της. Αξίες που κυριάρχησαν λόγω υποχώρησης των ιδεολογιών και με την «αγορά» να ρυθμίζει και να επιβάλει το κυρίαρχο μοντέλο που βασίζεται στο ερεθιστικό και εντυπωσιακό και απευθύνεται κυρίως στον μη ειδικό και μη εκπαιδευμένο πελάτη. Έπειτα θα γίνει μία παράθεση των αρχών που θεωρεί σημαντικές και που πιστεύει ότι πρέπει να χαρακτηρίζουν το αρχιτεκτονικό έργο, και που ίσως έρχονται σε αντίθεση με τη σημερινή επικρατούσα νοοτροπία.

Θα καταλήξει λέγοντας ότι ο καθένας πρέπει να κάνει με πολύ μεράκι για τη δουλειά του ότι καλύτερο μπορεί, χωρίς να χρειάζεται να είναι συνεχώς στο κυνήγι της πρωτοπορίας και σε μια διαρκή μορφολογική αναζήτηση. Ότι δεν χρειάζεται όλοι να προσπαθούν με αγωνία να επεκτείνουν τα όριά τους αλλά να τα αναγνωρίσουν και μέσα σ’ αυτά να δουλέψουν με αγάπη και σε βάθος, και ίσως οι αρχιτέκτονες αυτό που χρειάζονται περισσότερο σήμερα είναι η ανθρωπιστική καλλιέργεια και η περιβαλλοντική ευαισθησία.