1.5.  ΥΛΙΚΑ ΣΤΡΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ Ή ΕΠΟΝΤΑΙ ΤΩΝ  ΑΣΦΑΛΤΙΚΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ

 

1. Ορολογία στρώσεων δώματος.

2. Υποστρώματα ασφαλτικών μεμβρανών.

3. Στρώσεις αποφυγής συμπυκνώσεων στο θερμομονωτικό υπόστρωμα ή και απομάκρυνσης υγρασίας από υποκείμενες στρώσεις.

4.Υλικά και στρώσεις για προστασία των στεγανωτικών μεμβρανών.

5. Στρώσεις κυκλοφορίας βατών δωμάτων.

6. Ενδεικτικές διατάξεις στρώσεων κυκλοφορίας.

7. Διατάξεις τοποθέτησης ασφαλτικών μεμβρανών.

 

 

 

 

 

1  Ορολογία στρώσεων δώματος.[1]

 

1.1              Κύριες στεγανωτικές στρώσεις και απαραίτητες βοηθητικές.

 

1.1.1     Ασφαλτική στεγανωτική μεμβράνη (ασφαλτικό στεγανωτικό φύλλο).

 Εύκαμπτη προκατασκευασμένη ασφαλτική μεμβράνη, πάχους μέχρι 5mm που φέρει ειδικό οπλισμό και ειδικές επικαλύψεις (αντικολλητικές ή προστατευτικές).

1.1.2     Σύστημα στεγάνωσης.

 Εφαρμογή μίας ή περισσοτέρων ασφαλτικών μεμβρανών σε επιφάνειες οικοδομικών στοιχείων (επίπεδα τμήματα του δώματος) είτε επιφάνειες προεξεχόντων στοιχείων (οριζόντιες ή κατακόρυφες) είτε τέλος επιφάνειες δίεδρων, τρίεδρων γωνιών ή ειδικών  σημείων (διελεύσεις αγωγών). 

1.1.3    Υπόστρωμα στεγάνωσης.

Κάθε επιφάνεια υποκείμενη του συστήματος στεγάνωσης.

1.1.4    Οπλισμός ή φορέας ασφαλτικής μεμβράνης.

Υλικό που ενσωματώνεται στο πάχος των προκατασκευασμένων ασφαλτικών μεμβρανών για να ενισχύσει την σταθερότητα τους και την μηχανική τους αντοχή σε κάθε μορφής καταπόνηση που προβλέπεται να δεχθεί από  εσωτερικούς ή εξωτερικούς παράγοντες όπως επίσης από υποκείμενες και υπερκείμενες αυτών στρώσεις.

1.1.5    Αυτοπροστασία ασφαλτικών μεμβρανών.

Επιφανειακή ενσωμάτωση προστατευτικής στρώσης για την διατήρηση των φυσικών και μηχανικών χαρακτηριστικών της ασφαλτικής, πλήρως συμβατή με το υλικό μορφοποίησης και υποχρεωτική όταν η μεμβράνη υφίσταται απ’ ευθείας τις επιδράσεις από εξωτερικούς παράγοντες και ελαφρά κυκλοφορία ατόμων (μόνο για συντήρηση επί του δώματος).

1.1.6    Επιφανειακή επικάλυψη για αποφυγή συγκόλλησης.

Επιφανειακή ενσωμάτωση προστατευτικής στρώσης για την αποφυγή συγκόλλησης των μεμβρανών μεταξύ τους στην  φάση της παραγωγής και στην φάση αποθήκευσης, καθώς και για την αποφυγή συγκόλλησης με υποκείμενες στρώσεις όταν από τον τρόπο τοποθέτησης των μεμβρανών προκύπτει τέτοιος κίνδυνος.

1.1.7    Στρώση προστασίας (μηχανική) ασφαλτικών μεμβρανών.

Προβλέπεται παρόμοια στρώση στα βατά δωμάτια όταν οι ασφαλτικές μεμβράνες αποτελούν την τελευταία προς τα άνω στρώση (εξωτερική) οπότε απαιτείται να προστατευθούν από τις καταπονήσεις που προέρχονται από την χρήση του δώματος και τις κλιματολογικές επιδράσεις  (παρ. 1.5.1.3)

 

1.1.8    Στρώση ανεξαρτητοποίησης στεγάνωσης από το υπόστρωμα της.

Πρόκειται για παρεμβολή ενός φύλλου, με το οποίο αποφεύγεται η συγκόλληση της ασφαλτικής μεμβράνης στο υπόστρωμα της και η αποφυγή κινδύνων από διαφορετικές μετακινήσεις των δύο στρώσεων.

 

 1.1.9   Στρώση από διάτρητο χαρτί, διάτρητο ασφαλτόχαρτο   ή διάτρητο ασφαλτικό φύλλο.

Πρόκειται για παρεμβολή ενδιάμεσης στρώσης μεταξύ συστήματος στεγάνωσης και υποστρώματος όταν απαιτείται  σημειακή επικόλληση της στεγανωτικής στρώσης.

 

1.1.10  Στρώση ανεξαρτητοποίησης  στεγανωτικής στρώσης από τις  υπερκείμενες στρώσεις.

Πρόκειται για μια στρώση η οποία παρεμβάλλεται μεταξύ συστήματος στεγάνωσης και στρώσης προστασίας ή κυκλοφορίας, για να μην υπάρξουν προβλήματα από ορισμένες επιδράσεις των ανωτέρων στρώσεων επί της στεγάνωσης.

 

1.2               Θερμομονωτική  προστασία των στρώσεων του δώματος και των υποκείμενων αυτού χώρων.

 

1.2.1    Θερμομονωτική στρώση.

Διάταξη μίας ή περισσοτέρων στρώσεων θερμομονωτικών υλικών, η τοποθέτηση των οποίων αποσκοπεί στην μείωση των εναλλαγών θερμότητας  μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, ώστε να διατηρηθούν στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα οι καταναλώσεις ενέργειας και στο εξωτερικό των  χώρων να επικρατούν οι βέλτιστες συνθήκες θερμικής άνεσης.

 

1.2.2   Φράγμα υδρατμών.

Αποτελεί  φράγμα προστασίας έναντι μετακίνησης των υδρατμών, που προέρχονται από το εσωτερικό των χώρων ή από εγκλωβισμένη υγρασία, από μία στρώση προς άλλες στρώσεις και κυρίως προς την θερμομονωτική στρώση, κάτω από την οποία και τοποθετείται, ιδιαίτερα όταν το υλικό της επηρεάζεται από τους υδρατμούς και μειώνεται η θερμομονωτική του ικανότητα.

 

1.2.3   Στρώση διάχυσης υδρατμών.

Στρώση που τοποθετείται  κάτω από το φράγμα των υδρατμών  ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους υδρατμούς που προέρχονται από το εσωτερικό των χώρων ή από υποκείμενες υγρές στρώσεις, να διαχυθούν προς τα έξω όταν η στρώση αυτή συνδυάζεται με ειδικούς για τον σκοπό αυτόν εξαεριστήρες.

  

1.2.4   Στρώσης κλίσης και εξισωτικές στρώσεις.

 

1.2.5    Στρώση από ισχνό σκυρόδεμα μεταβλητού πάχους.

Στρώση κατασκευαζόμενη επί του φέροντος στοιχείου (πλάκα σκυροδέματος), σε πλήρη πρόσφυση με αυτό, για δημιουργία κλίσεων με ανόργανα υλικά (άμμος,  γαρμπίλι, σκύρα, υδραυλικό κονίαμα) ή επί θερμομονωτικού υποστρώματος με παρεμβολή στρώσης ανεξαρτητοποίησης από γεωύφασμα.

 

1.2.6    Στρώση από ελαφρύ  σκυρόδεμα μεταβλητού πάχους.

Ομοίως όπως στην παρ.0 αλλά με αργά υλικά ηφαιστειακής προέλευσης

(περλίτης, ελαφρόπετρα).[2]

 

1.2.7    Στρώση από κυψελωτό κονιόδεμα μεταβλητού πάχους.

Στρώση που δημιουργείται από μίγμα τσιμέντου και λεπτής άμμου (περνά κόσκινο Νο 26) με την προσθήκη ειδικού γαλακτώματος που προστίθεται στο νερό του κονιάματος (πολλές φορές δεν χρησιμοποιείται άμμος).

 

1.2.8    Εξισωτική  στρώση.

Στρώση από τσιμεντοκονία κατασκευαζόμενη επί του φέροντος στοιχείου (πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος) με  πλήρη πρόσφυση ή στην επιφάνεια της στρώσης κλίσης, όταν υπάρχει κίνδυνος να τραυματισθεί η ασφαλτική μεμβράνη από ανωμαλίες των επιφανειών που θα επικολληθεί.

 

1.3      Στρώσεις προστασίας ή κυκλοφορίας.

1.3.1   Χωρίς χρήση υδραυλικών κονιαμάτων.

Oι στρώσεις αυτές μπορούν να αφαιρεθούν σε περίπτωση ανάγκης

1.3.2    Σε μη βατά δώματα.

Στρώσεις χαλικιών ποταμού ή λατομείου με στρώση ανεξαρτητοποίησης

(γεωύφασμα).

 

1.3.3   Σε  βατά δώματα.

1.3.3.1 Στρώση από τεχνητές πλάκες σε στρώση χαλικιών.

Πρέπει να χρησιμοποιηθεί στρώση ανεξαρτητοποίησης από το υπόστρωμα

(γεωύφασμα).

1.3.3.2 Στρώση από τεχνητές πλάκες σε ειδικά έδρανα.

Στηρίζονται στις 4 γωνίες των ειδικών εδράνων τα οποία έχουν ή όχι δυνατότητα ρύθμισης καθ’ ύψος.[3]

1.3.4    Με χρήση υδραυλικών κονιαμάτων.

1.3.4.1 Φυσικές ή τεχνητές πλάκες.

Τοποθετούνται με υδραυλικό κονίαμα σε στρώση χαλικιών επί γεωυφάσματος.

 

1.4    Συστήματα τοποθέτησης στεγανωτικών στρώσεων.

1.4.1 Τοποθέτηση κατά τον ανεξάρτητο τρόπο.

Τοποθέτηση της στεγάνωσης με παρεμβολή στρώσης ανεξαρτητοποίησης  που εφαρμόζεται  όταν :

·        Το υπόστρωμα αποτελείται από υλικά μη συμβατά με το σύστημα στεγάνωσης.

·        Υπάρχει κίνδυνος πρόσφυσης του συστήματος στεγάνωσης στο υπόστρωμα του λόγω θερμικών εξωτερικών επιδράσεων.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τέτοιου είδους τοποθέτηση είναι να υπάρχουν υπερκείμενες της στεγάνωσης στρώσεις που θα την προστατεύουν από υφαρπαγή λόγω ανέμου.

 

1.4.2 Τοποθέτηση με πλήρη επικόλληση (πρόσφυση).

Το σύστημα στεγάνωσης επικολλάται πλήρως στο υπόστρωμα του. Ο τρόπος αυτός εφαρμόζεται όταν το υπόστρωμα μπορεί να αποτελέσει ενιαίο σώμα με το υλικό της σταγανωτικής στρώσης. Τέτοια περίπτωση είναι όταν η θερμομονωτική στρώση αποτελείται από θερμομονωτικές πλάκες που φέρουν από την κατασκευή τους στην άνω επιφάνεια ασφαλτική επίστρωση επί της οποίας δύναται να επικολληθούν πλήρως οι ασφαλτικές μεμβράνες.

 

1.4.3   Τοποθέτηση κατά τον ημιανεξάρτητο τρόπο (σημειακή, γραμμική ή μερική επικόλληση).

Ο τρόπος αυτός εφαρμόζεται όταν το σύστημα στεγάνωσης αποτελεί  την τελευταία προς τα άνω στρώση και δεν προβλέπεται ανεξάρτητη στρώση προστασίας, αν το υπόστρωμα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην στεγάνωση λόγω πλήρους επικόλλησης (κύρια από θερμοκρασιακές μεταβολές ή διαφορετικές μετακινήσεις). Η ημιανεξάρτητη   τοποθέτηση επιτυγχάνεται με την παρεμβολή μίας των στρώσεων της παρ. 1.5.1.1.10.

 

 

2. Υποστρώματα ασφαλτικών μεμβρανών.

 

Οι τρόποι τοποθέτησης των ασφαλτικών μεμβρανών αναφέρονται με κάθε λεπτομέρεια στα κείμενα και στα σχήματα του Κώδικα Εφαρμογής ΕΛΟΤ 1415 και από πλευράς επιλογής των υλικών και από πλευράς απαραίτητων στρώσεων που προηγούνται ή έπονται των μεμβρανών.

Επειδή θεωρείται ότι με τον ως άνω Κώδικα έχουν εξαντληθεί πλήρως οι περιγραφές των υλικών (βοηθητικών και μεμβρανών) ως και οι προδιαγραφές τοποθέτησης τους, κρίθηκε σκόπιμο, όπως αντί να επαναληφθούν τα κείμενα των παραγράφων του Κώδικα να δοθούν οι αριθμοί των παραγράφων με τους αντίστοιχους σχετικούς τίτλους. Όπου στον ως άνω Κώδικα δεν αναφέρονται τα υλικά πρόσθετων βοηθητικών στρώσεων, δίδεται μια στοιχειώδης περιγραφή του υλικού και της θέσης όπου τοποθετείται.

 

2.1   Θερμομονωτικό υπόστρωμα.

2.1.1Υλικά.

Χρησιμοποιούνται τα ελαφρά θερμομονωτικά υλικά που καλύπτουν τα πρότυπα ΕΛΟΤ-ΕΝ.

1

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από ορυκτόμαλλο (MW)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13162

2

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από διογκωμένη πολυστερίνη (EPS)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13163

3

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από εξηλασμένο αφρό πολυστερίνης (XPS)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13164

4

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από άκαμτο αφρό πολυουρεθάνης (PUR)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13165

5

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από φαινολικό αφρό (PF)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13166

6

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από κυψελωτό γυαλί (CG)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13167

7

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από ξυλόμαλλο (WW)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13168

8

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από διογκωμένο περλίτη (EPB)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13169

9

Βιομηχανικώς παραγόμενα προϊόντα από διογκωμένο φελλό (ICB)

ΕΛΟΤ-ΕΝ 13170

2.1.2 Ενδεικνυόμενα θερμομονωτικά υλικά ως υπόστρωμα στεγανωτικής στρώσης.

(βλ. παραγρ. Κώδικα Εφαρμογής (ΚΕ) ΕΛΟΤ 1415)

·        Παραγρ. 10.2.5: Θερμομόνωση επί της στρώσης κλίσης ή επί της φέρουσας πλάκας με κλίση κάτω από τη στεγανωτική στρώση.

·        Παράγρ. 10.2.5.1: Όταν το δώμα δεν έχει στρώση προστασίας.

·        Παράγρ. 10.2.5.1.1: Βασικές προϋποθέσεις αποτελεσματικότητας της θερμομόνωσης.

·        Παράγρ. 10.2.5.1.2: Υλικά θερμομονωτικού υποστρώματος.

·        Παράγρ. 10.2.5.2: Όταν το δώμα έχει στρώση προστασίας.

·        Παράγρ.10.2.5.2.1: Βασικές προϋποθέσεις αποτελεσματικότητας της θερμομόνωσης.

·        Παράγρ. 10.2.5.2.2: Υλικά θερμομονωτικού υποστρώματος όταν υπάρχει στρώση προστασίας.

2.1.3 Τρόποι τοποθέτησης επί επιφάνειας σκυροδέματος.

·        Παράγρ. 10.2.7- : Τοποθέτηση και συγκόλληση του θερμομονωτικού υποστρώματος με παρεμβολή ή όχι φράγματος υδρατμών.

·        Παράγρ. 10.2.7-1: Τα ινώδη θερμομονωτικά υλικά.

·        Παράγρ. 10.2.7-2: Τα υλικά πολυουρεθάνης σε φύλλα.

·        Παράγρ. 10.2.7-3: Τα υλικά πολυστερίνης.

·        Παράγρ. 10.2.7-4: Τα υλικά από διογκωμένο γυαλί.

·        Παράγρ. 10.2.8: Μηχανική στερέωση θερμομονωτικού υποστρώματος.

2.1.4 Υπόστρωμα σκυροδέματος.

Υπόστρωμα σκυροδέματος δύναται να είναι η φέρουσα με κλίση πλάκα ή στρώση κλίσης η οποία κατασκευάζεται:

·        είτε επί θερμομονωτικού υποστρώματος,

·        είτε απ’ ευθείας επί της φέρουσας πλάκας.

2.1.5    Πρώτη περίπτωση: Στρώση κλίσης επί θερμομονωτικού υποστρώματος, αποκλειστικά από γαρμπιλοσκυρόδεμα.

(βλ. παραγρ. ΚΕ ΕΛΟΤ 1415)

·        Παράγρ. 7.7.1: Θερμομονωτικό υπόστρωμα επί του οποίου κατασκευάζεται η στρώση κλίσης.

·        Παράγρ. 7.7.2: Διαμόρφωση της στρώσης.

·        Παράγρ. 7.7.3: Διαμερισμάτωση της στρώσης.

·        Παράγρ. 7.7.4: Αγωγοί που διασχίζουν τη στρώση.

·        Παράγρ. 7.7.5: Περιορισμοί στην εφαρμογή παρόμοιας στρώσης.

2.1.6    Δεύτερη περίπτωση: Στρώση κλίσης από γαρμπιλοσκυρόδεμα απ’ ευθείας επί της φέρουσας πλάκας.

(βλ. παραγρ. ΚΕ ΕΛΟΤ 1415)

·        Παράγρ. 7.4.1: Κατάσταση της επιφάνειας της φέρουσας πλάκας.

·        Παράγρ. 7.4.2: Χρόνος εφαρμογής.

·        Παράγρ. 7.4.3: Χρησιμοποίηση πρόσμικτων για την επαύξηση της πρόσφυσης.

·        Παράγρ. 7.4.4: Αρμοί διαστολής.

·        Παράγρ. 7.4.5: Διαμόρφωση στρώσης κλίσης.

·        Παράγρ. 7.4.6: Κατάσταση επιφάνειας – ανοχές.

·        Παράγρ. 7.4.7: Μέτρα προστασίας από διαβροχή.

2.1.7   Τρίτη περίπτωση: Στρώση κλίσης από κυψελωτό κονιόδεμα.

(βλ. παράγρ. ΚΕ ΕΛΟΤ 1415)

Παρόμοια στρώση επιτρέπεται να κατασκευάζεται μόνο απ’ ευθείας επί της φέρουσας πλάκας, όταν επ’ αυτής πρόκειται να τοποθετηθεί στεγανωτική στρώση κατά τον ανεξάρτητο τρόπο.

·        Παράγρ. 7.6.1: Σύσταση.

·        Παράγρ. 7.6.2: Υπόστρωμα.

·        Παράγρ. 7.6.3: Διαμόρφωση της στρώσης.

·        Παράγρ. 7.6.4: Αρμοί διαστολής.

·        Παράγρ. 7.6.5: Μηχανικά χαρακτηριστικά.

·        Παράγρ. 7.6.6: Θερμομονωτική ικανότητα.

·        Παράγρ. 7.6.7: Στεγανωτική στρώση επί κονιοδέματος.

·        Παράγρ. 7.6.8: Περιορισμοί χρήσης παρόμοιας στρώσης.

2.1.8   Τέταρτη περίπτωση: Στρώση κλίσης από ελαφροσκυρόδεμα με ελαφρόπετρα ή με διογκωμένο περλίτη.

Βλ. παρατήρηση παραγρ. 7.5.5 ΚΕ ΕΛΟΤ 1415 για τους λόγους που δεν συνίσταται κατασκευή παρόμοιας στρώσης κλίσης στα δώματα.

 

3.         Στρώσεις αποφυγής συμπυκνώσεων στο θερμομονωτικό υπόστρωμα ή και απομάκρυνσης υγρασίας από υποκείμενες στρώσεις.

Η αποφυγή συμπυκνώσεων στο θερμομονωτικό υπόστρωμα ως και η απομάκρυνση υπάρχουσας υγρασίας από τις υποκείμενες στρώσεις επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση φράγματος υδρατμών σε συνδυασμό ή όχι με στρώση διάχυσης υδρατμών και δίκτυο εξαεριστήρων (βλ. σχετ. παραγρ. ΚΕ ΕΛΟΤ 1415).

·        Παράγρ. 10.2.6: Τοποθετείται το φράγμα υδρατμών.

·        Παράγρ. 10.2.6.1: Υλικό φράγματος υδρατμών τοποθετούμενο πάνω από χώρους δώματος, με μέση υγρομετρία μικρότερη των 5gr/m3.[4]

·        Παράγρ. 10.2.6.2: Υλικό φράγματος υδρατμών τοποθετούμενο πάνω από χώρους που έχουν μεγάλη υγρομετρία W/N>5gr/m3.

·        Παράγρ. 10.2.6.3: Ενίσχυση του φράγματος υδρατμών με στρώση διάχυσης υδρατμών.

·        Παράγρ. 10.3.2: Τρόποι αντιμετώπισης της παρουσίας νερού στις στρώσεις του δώματος.

·        Παράγρ. 10.3.3: Θέσεις τοποθέτησης εξαεριστήρων ως προς την κάτοψη του δώματος.

4.   Υλικά και στρώσεις για προστασία των στεγανωτικών μεμβρανών.

4.1  Στρώσεις ανεξαρτοποίησης.

(βλ. σχετ. παραγρ.  ΚΕ ΕΛΟΤ 1415)

·        Παράγρ. 11.4.1: Υλικά για στρώσεις ανεξάρτητης τοποθέτησης ασφαλτικών μεμβρανών.

·        Παράγρ. 11.4.1.1: Διάφραγμα από υαλοπίλημα.

·        Παράγρ. 11.4.2: Υλικά στρώσης ημιανεξάρτητης τοποθέτησης ασφαλτικών μεμβρανών.

·        Παράγρ. 11.4.2.1: Διάτρητο χαρτί συσκευασίας.

·        Παράγρ. 11.4.2.3: Διάτρητο ασφαλτικό φύλλο.

·        Παράγρ. 11.4.3.1: Γεωύφασμα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα ελάχιστου βάρους 170gr/m2.

·        Παράγρ. 11.4.4: Υλικά γεφύρωσης αρμών σε στρώσεις κλίσης και λοιπές στρώσεις με αρμούς.

4.2       Αποστραγγιστική στρώση μεταξύ στεγανωτικής μεμβράνης και θερμομόνωσης (ανεστραμμένη μόνωση).

·        Ειδικό φίλτρο από δύο πιλήματα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα με ενδιάμεση στρώση κλωστών πολυαμιδίου, τριδιάστατης μορφής, ικανού να αντέχει βάρος 1500kg/m2 τύπου Enkadrein.

·        Ειδικό φίλτρο πολυεθυλενίου πάχους 0,6mm με ορθογωνικές νευρώσεις βάθους 6mm ικανού να αντέχει βάρος 2000kg/m2.

4.3    Συμπιέσιμη στρώση από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα πάχους τουλάχιστον 3mm.

Παρόμοια στρώση προηγείται της τοποθέτησης ασφαλτικών μεμβρανών ή μεμβρανών P.V.C. όταν τοποθετούνται απ’ ευθείας σε σκληρό υπόστρωμα (σκυρόδεμα, ξύλο, μεταλλική επιφάνεια) και προβλέπεται μηχανική στερέωση αυτών, ώστε να μην τραυματιστούν οι μεμβράνες από τις μεταλλικές ροδέλες ή τις πλακέτες των βιδών.

4.4    Στρώση ανεξαρτοποίησης στεγανωτικών μεμβρανών.

Στρώση ανεξαρτοποίησης στεγανωτικών μεμβρανών από στρώσεις κυκλοφορίας βατού δώματος. Όλες οι στρώσεις κυκλοφορίας (εκτός των κυβόλιθων) που αναφέρονται στην επόμενη παράγραφο 1.5.5, τοποθετούνται σε στρώση χαλίκων (στρογγυλών ή σπαστών) διαστάσεων 5/15, πάχους της στρώσης 30mm, αφού προηγηθεί η στρώση της έκτης παραγρ. 1.5.4.1

4.5       Στρώση ανεξαρτοποίησης στεγανωτικής μεμβράνης από στρώση κυκλοφορίας κατασκευαζόμενη από κυβόλιθους.

Στρώση άμμου πάχους 60mm επί της έκτης στρώσης της παραγρ. 1.5.4.1.

4.6       Στρώση προστασίας στεγανωτικής μεμβράνης σε μη βατά δώματα από υφαρπαγή από τον άνεμο όταν τοποθετείται κατά τον ανεξάρτητο τρόπο.

Στρώση χαλίκων όπως στην 1.5.4.4 αλλά πάχους 40mm.

 

5. Στρώσεις κυκλοφορίας βατών δωμάτων.

(βλ. σχετ. παραγρ. ΚΕ ΕΟΛΟΤ 1415)

·        Παράγρ. 13.2: Κατηγορίες στρώσεων προστασίας συνηθισμένων τμημάτων δώματος ανάλογα με τη χρήση του.

·        Παράγρ. 13.3: Τρόποι εφαρμογής των στρώσεων προστασίας.

(σχήμα 3 έως και 8)

 

6. Ενδεικτικές διατάξεις στρώσεων κυκλοφορίας.

σχήμα 3:
(6) Πίλημα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα.
(11.2) Προκατασκευασμένα στοιχεία επίστρωσης χαλίκων.
(11.3) Στρώση ανεξαρτοποίησης από χάλικες.

σχήμα 4:
(6) Πίλημα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα.
(11.3) Στρώση ανεξαρτοποίησης από χάλικες.
(11.4) Κεραμικά πλακίδια.
(11.5) Χυτή επί τόπου σιμεντοκονία ή γαρμπιλόδεμα
.

 

σχήμα 5:
(6) Πίλημα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα.
(11.3) Στρώση ανεξαρτοποίησης από χάλικες.
(11.5) Χυτή επί τόπου σιμεντοκονία ή γαρμπιλόδεμα.

σχήμα 6:
(6) Πίλημα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα.
(11.6) Στρώση προστασίας από κυβόλιθους.
(11.7) Στρώση άμμου για τοποθέτηση κυβόλιθων πάχους 60mm.

 

 

σχήμα 7:

(6) Πίλημα από μη υφαντές ίνες πολυεστέρα.
(11.6) Στρώση προστασίας από κυβόλιθους
(11.9) Ειδικά έδρανα (βλ. σχήμα 8 και σχήμα 9)

σχήμα 8:

Ειδικά έδρανα από συνθετικό υλικό ρυθμιζόμενα καθ’ ύψος για τοποθέτηση των πλακών στο σχήμα 7

 

σχήμα 9:

Ειδικά έδρανα από neoprene με ευκαμψία στην επιφάνεια έδρασης, μη ρυθμιζόμενα καθ’ ύψος.

 

7. Διατάξεις τοποθέτησης ασφαλτικών μεμβρανών.

(βλ. παραγρ. ΚΕ ΕΛΟΤ 1415).

7.1    Παράγρ. 11.51 – Βασικές προϋποθέσεις.

7.2    Παράγρ. 11.5.2 – Ασφαλτικές μεμβράνες με επιφανειακή αυτοπροστασία σε υπόστρωμα σκυροδέματος, μη βατού δώματος, με στηθαία.

·        Παράγρ. 11.5.2.1: Βασική αρχή τοποθέτησης των ασφαλτικών μεμβρανών με αυτοπροστασία.

·        Παράγρ. 11.5.2.2: Προεργασίες επί της επιφάνειας του σκυροδέματος – γεφύρωση αρμού διαστολής όταν το υπόστρωμα είναι στρώση κλίσης από γαρμπιλοσκυρόδεμα.

·        Παράγρ. 11.5.2.3: Επιλογή τύπου ασφαλτικών μεμβρανών.

·        Παράγρ. 11.5.2.4: Διαδικασίες εφαρμογής στεγανωτικής στρώσης σε υπόστρωμα σκυροδέματος μη βατού δώματος.

7.3    Παράγρ. 11.5.3: Ασφαλτικές μεμβράνες εφαρμοζόμενες σε υπόστρωμα σκυροδέματος χωρίς στρώση προστασίας ή κυκλοφορίας, σε δώμα χωρίς στηθαία.

7.4    Παράγρ. 11.5.4: Ασφαλτικές μεμβράνες εφαρμοζόμενες σε υπόστρωμα σκυροδέματος σε βατά δώματα.

7.5    Παράγρ. 11.5.5: Ασφαλτικές μεμβράνες επί θερμομονωτικού υποστρώματος.

·        Παράγρ. 11.5.5.1: Δώμα χωρίς στρώση προστασίας.

·        Παράγρ. 11.5.5.1-1: Βασικές προϋποθέσεις.

·        Παράγρ. 11.5.5.1-2, 3: Χρησιμοποιούμενες μεμβράνες και τρόποι τοποθέτησης των ασφαλτικών μεμβρανών.

7.5.1 Περιορισμοί ως προς τα πάχη της θερμομονωτικής στρώσης, σε συσχετισμό με τις αντοχές των μεμβρανών σε στατική και δυναμική διάτρηση.

·        Μεμβράνες οξειδωμένης ασφάλτου: Το πάχος της θερμομόνωσης πρέπει να έιναι τέτοιο ώστε να περιορίζεται η θερμική αντίσταση.

Στα 1,72m2ºC /W για κλίσεις <5%

Στα 2,00 72m2ºC /W για κλίσεις >5%

·        Μεμβράνες ελαστομερούς ασφάλτου επικολλούμενες με φλόγιστρο για να επιτραπεί στη θερμομόνωση να έχει θερμική αντίσταση μεγαλύτερη των 2,00ºC /W. Θα πρέπει οι μεμβράνες να είναι κατηγορίας R2.

·        Μεμβράνες ελαστομερούς ασφάλτου επικολλούμενες με φλόγιστρο σε λιθοβάμβακα, για να επιτραπεί να έχει αυτός θερμική αντίσταση μεγαλύτερη των 2,0m2ºC /W, θα πρέπει οι μεμβράνες να είναι κατηγορίας R3.[5]

7.6    Τοποθέτηση μεμβρανών με μηχανική στερέωση.

Παρόμοια τοποθέτηση απαιτείται όταν το δώμα – στέγη έχει κλίση μεγαλύτερη του 5%, είτε η μεμβράνη τοποθετείται απ΄ ευθείας σε υπόστρωμα σκυροδέματος (βλ. παράγρ. 1.5.7.2 και  1.5.7.3.  του παρόντος) είτε σε θερμομονωτικό υπόστρωμα.

Και για τις δύο περιπτώσεις ισχύουν τα αναφερόμενα στην παράγρ. 1.2 και στα σχήματα  12, 14, 25, 26 του Παραρτήματος Ι. Βλ. σχετ. κεφάλαια 9 του Κώδικα Εφαρμογής ΕΛΟΤ 1415 αναφορικά με τις διατάξεις κατάληξης του δώματος όταν δεν προβλέπονται στηθαία, όπως αναγκαστικά προκύπτει στα δώματα – στέγες με κλίση >5%.

7.7   Ειδικές διατάξεις τοποθέτησης μεμβρανών εκτός της κανονικής επιφάνειας.

Παρόμοιες διατάξεις αφορούν:

Τις δίεδρες και τρίεδρες γωνίες.

Τους αρμούς διαστολής του κτιρίου.

Τις διελεύσεις αγωγών από τα δώματα.

Τις ανεστραμμένες δοκούς.

Η αντιμετώπιση της τοποθέτησης των μεμβρανών στα ως άνω σημεία ή περιοχές, παρατίθεται στο κεφάλαιο 12 του Κ.Ε. ΕΛΟΤ 1415.


[1] (βλ. Κώδικα Εφαρμογής ΕΛΟΤ 1415)

[2] Η κατασκευή παρόμοιων στρώσεων πρέπει να χρησιμοποιείται με περίσκεψη διότι σε αυτές απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα για την απομάκρυνση της υγρασίας που παρακρατούν.

[3] Στις στρώσεις προστασίας ή κυκλοφορίας δεν περιλαμβάνονται οι ασφαλτικές μεμβράνες με αυτοπροστασία (ψηφίδες ή μεταλλικό φύλλο) και τοποθετούνται στην τελευταία προς τα άνω στρώση.

[4] Η υγρομετρία ενός χώρου χαρακτηρίζεται από το λόγο της παραγόμενης στο χώρο υγρασίας W σε gr/h προς τον ρυθμό ανανέωσης του αέρα του χώρου N σε 5m3/h.

[5] Ως προς τους περιορισμούς της θερμικής αντίστασης.

Οι περιορισμοί που τίθενται στις τιμές θερμικής αντίστασης της παραγράφου 1.5.7.5.1, αποσκοπούν στον καθορισμό του πάχους εκείνου του θερμομονωτικού υλικού, από το οποίο, λόγω υπερβολικής ανύψωσης της θερμοκρασίας δεν θα προκληθούν σε αυτό τούτο το υλικό διαφορικές κινήσεις (βλ. σχετικά βιβλ. 2 παράγρ. 3322 και 3323).

Στις ασφαλιστικές μεμβράνες, γενικά, χαλαρώσεις σε όλη τη δομή τους οπότε θα είναι ευάλωτες στις στατικές και δυναμικές διατρήσεις ως και διολισθήσεις υπό την επίδραση της θερμοκρασίας.

Ως προς τις κατηγορίες R2 και R3 των ασφαλτικών μεμβρανών.

Οι κατηγορίες R2 και R3 των ασφαλτικών μεμβρανών καθορίζονται σύμφωνα με τις οδηγίες της UNION EROPEENNE POUR LAGREMENT TECHNIQUE DANS LA CONSTRUCTION (UEATC) όπως αυτές δίδονται στις Directives Generales pour l agreement des revetements detancheite des toitures με βάση τις οποίες προβλέπονται τέσσερις κατηγορίες αντοχής σε στατική και δυναμική διάτρηση με ένδειξη L  και στάθμη αντοχής σε δυναμική διάτρηση με ένδειξη Ι όπως συνοπτικά εμφαίνεται στον επόμενο πίνακα.

Κατηγορίες αντοχής σε διάτρηση

Στάθμη αντοχής σε στατική διάτρηση

 

Στάθμη αντοχής σε δυναμική διάτρηση

R1 προϋποθέτει

L1 τουλάχιστον

και

Ι1 τουλάχιστον

R2 προϋποθέτει

L2 τουλάχιστον

και

Ι2 τουλάχιστον

R3 προϋποθέτει

L3 τουλάχιστον

και

Ι3 τουλάχιστον

R4 προϋποθέτει

L4 τουλάχιστον

και

Ι4 τουλάχιστον

Οι στάθμες αντοχής σε στατική και δυναμική διάτρηση καθορίζονται μόνο εργαστηριακά.

Ειδικά για τη στάθμη L2 θα πρέπει δείγματα υλικού επικολλημένα μεταξύ τους όπως στην τελική μορφή στεγάνωσης, τοποθετημένα σε διογκωμένη πολυστερίνη πυκνότητας 25 kg/m3 να μην διατρυπώνται όταν επ’ αυτών εξασκείται φορτίο 7 kg διά μέσου μεταλλικής σφαίρας διαμέτρου 10mm αλλά να διατρυπώνται όταν το φορτίο γίνει 15 kg.

Για τη στάθμη L3 θα πρέπει τα δείγματα όπως προηγούμενα να μην διατρυπώνται σε φορτίο 15 Kg, αλλά να διατρυπώνται σε φορτίο 25 kg.

Για τη στάθμη Ι2 δείγματα όπως για τη στάθμη L2 να μην διατρυπώνται όταν με ειδική συσκευή κρούσης εξασκείται ενέργεια 9Joules με έμβολα που φέρει ημισφαιρικές καταλήξεις 15 και 30mm.

Για τη στάθμη Ι3 ομοίως ως άνω αλλά με ημισφαιρικές καταλήξεις 8, 10, 12mm.